บทที่ 29

ในทันใดนั้น ชาวบ้านที่เดิมยืนดูความสนุกต่างตะลึง ใครจะคิดว่าคุณชายที่ดูอ่อนแอบอบบางเช่นนี้ จะสามารถจัดการชายฉกรรจ์ทั้งสองได้ถึงเพียงนี้?

แม้แต่หลี่เสวียหมิงก็ตาโต พึมพำอย่างไม่อยากเชื่อ “เก่งเหลือเกิน...”

เจียงซุ่ยฮวนปัดมือ ค่อยๆ พยุงหญิงสาวที่นอนอยู่บนพื้นขึ้น ถามด้วยความห่วงใย “น้องหญิง เจ้าไม่เป็นไรหรือ?”

“ขอบคุณคุณชาย...” สาวใช้พูดจบก็สลบไป

เจียงซุ่ยฮวนจับชีพจรนาง ขมวดคิ้ว “มีอาการบาดเจ็บภายใน ต้องพาไปโรงหมอ”

ในยามนั้น จู่ๆ มีคนเดินออกมาจากฝูงชน กอดอกเยาะเย้ย “อ้อ นี่มิใช่เจียงซุ่ยฮวน ธิดาเอกผู้โง่เขลาของจวนโหวหรือ? เห็นแต่ไกลว่าหน้าเยว่ฟางโหลวคึกคัก ข้านึกว่าเกิดอะไรขึ้น ที่แท้เจ้าก่อเรื่องอยู่ที่นี่”

เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้ามอง พบว่าเมิ่งเซียว เมิ่งชิง และเจียงเม่ยเอ๋อร์สามคนยืนอยู่หน้าฝูงชน คนที่เพิ่งเยาะเย้ยนางคือเมิ่งเซียว

“วันนี้เหตุใดจึงสวมชุดบุรุษ? คิดว่าตนไม่สมควรเป็นสตรีแล้วหรือ?”

ได้ยินคำพูดของเมิ่งเซียว ชาวบ้านที่มุงดูยิ่งประหลาดใจ คุณชายที่มีวรยุทธ์เก่งกาจผู้นี้แท้จริงเป็นสตรี! ทั้งยังเป็นธิดาเอกของจวนโหว!

เจียงซุ่ยฮวนไม่อยากพูดกับเมิ่งเซียว หยิบเงินยี่สิบ