LOGINShare
บทที่ 32
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 33
ระหว่างลงเขา นางยังพบสมุนไพรหลายชนิดที่ช่วยบำรุงร่างกายและเสริมภูมิคุ้มกัน จึงเก็บทั้งหมดเข้าห้องทดลองโดยไม่ลังเล อีกสองวันจวนโหวมีงานเลี้ยง นางจะปรุงยาลูกกลอนบำรุงร่างกายไปมอบให้ เผื่อเจียงเม่ยเอ๋อร์จะเอาไปกระซิบฮูหยินและท่านโหวว่านางอกตัญญู “โฮ่ง! โฮ่ง!” มีเสียงแผ่วเบาดังมาจากพุ่มไม้ไม่ไกล เจียงซุ่ยฮวนกำเคียวแน่น ค่อยๆ เดินไปที่พุ่มไม้อย่างระแวดระวัง ราวกับรู้ว่ามีคนเข้าใกล้ เสียงในพุ่มไม้ดังขึ้นเรื่อยๆ เจียงซุ่ยฮวนใช้เคียวแหวกหญ้า พบลูกหมาป่าบาดเจ็บนอนอยู่ อุ้งเท้าหน้าของลูกหมาป่าคงติดกับดักสัตว์ มีแผลลึก มันร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด เจียงซุ่ยฮวนไม่กล้าประมาท ที่มีลูกหมาป่าต้องมีแม่หมาป่า ยิ่งลูกบาดเจ็บ แม่หมาป่าจะยิ่งดุร้าย นางใช้เคียวป้องกันตัว ค่อยๆ ถอยหลัง หวังจะรีบจากไปก่อนแม่หมาป่าจะพบ ลูกหมาป่ามองนางอย่างน่าสงสาร นางหยุดฝีเท้า ใจไม่กล้าทิ้งไป หากแม่หมาป่าไม่อยู่ที่นี่ ลูกหมาป่าบาดเจ็บหนักเช่นนี้คงไม่รอดถึงพรุ่งนี้ เจียงซุ่ยฮวนสำรวจรอบๆ หากพบร่องรอยแม่หมาป่า นางจะรีบจากไปทันที บนหญ้าข้างลูกหมาป่ามีคราบเลือด นางตามรอยเลือดไปหลังต้นไม้ใหญ่ พบแม่หมาป่านอนน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 34
หยิ่งเถาแข็งค้าง วินาทีต่อมาก็วิ่งหนีพลางร้อง “คุณหนู! ทำไมท่านถึงเก็บหมาป่ามาด้วยเจ้าคะ? อันตรายนัก รีบเอาไปปล่อยบนเขาเถิด!” เจียงซุ่ยฮวนเห็นหงหลัวไม่ค่อยตกใจ จึงถามอย่างสงสัย “เจ้าไม่กลัวหรือ?” หงหลัวส่ายหน้า “ไม่กลัวเจ้าค่ะ ตอนเด็กหม่อมฉันขึ้นเขาเก็บเห็ดบ่อย เคยเจอหมาป่า หมาป่าตัวเล็กเช่นนี้ไม่กัดคนหรอกเจ้าค่ะ” “ดีแล้ว ฝากเจ้าดูแลสี่จือก่อน อุ้งเท้ามันบาดเจ็บ ต้องเปลี่ยนยาให้ทุกวัน ส่วนอาหาร ไปขอนมแพะจากบ้านชาวนามาเลี้ยงก็พอ” เจียงซุ่ยฮวนวางสี่จือในอ้อมแขนหงหลัว สองวันนี้นางต้องยุ่งกับการปรุงยา ไม่มีเวลาดูแล หยิ่งเถากลัวจนน้ำตาไหล เช็ดน้ำตาพลางถาม “คุณหนู ทำไมท่านถึงตั้งชื่อให้มันด้วยเจ้าคะ? มันเป็นหมาป่านะเจ้าคะ โตแล้วจะกินพวกเราหมดเลย!” เจียงซุ่ยฮวนขำคำพูดนาง “อย่ากลัวไปเลย ตอนนี้มันยังเล็กอยู่ ถ้าโตแล้วมีสัญชาตญาณป่าเถื่อน ค่อยปล่อยคืนเขา ตอนนี้เลี้ยงเหมือนลูกสุนัขไปก่อน” “อีกอย่าง เมื่อกี้เจ้าก็ว่ามันน่ารักไม่ใช่หรือ?” หยิ่งเถาจำใจยอมรับ “ก็ได้เจ้าค่ะ” นางมองรอบตัวเจียงซุ่ยฮวน “อ้อใช่ คุณหนู ยาที่ท่านเก็บมาอยู่ที่ใดหรือเจ้าคะ?” เจียงซุ่ยฮวนไม่อาจให้ผู้อื่นรู้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 35
เจียงซุ่ยฮวนพลันหัวเราะ “ท่านพ่อหมายความว่า หากชูเจวี๋ยแต่งน้องสาวข้า ข้าแต่งกับพี่ชายเขาก็ไม่เป็นไรกระนั้นหรือ?” พูดถึงตรงนี้ ภาพของกู้จิ่นก็แวบเข้ามาในความคิดนาง กู้จิ่นเป็นอาของชูเจวี๋ย แต่งกับเขาก็น่าจะนับว่าใช่? แต่ฐานะของทั้งสองต่างกันลิบลับ ต่อให้นางอยากแต่ง เขาก็อาจไม่อยากแต่งด้วย ท่านโหวได้ยินคำพูดเจียงซุ่ยฮวน โกรธจนหายใจไม่ทั่วท้อง คว้าถ้วยชาขว้างพื้น “ลูกอกตัญญู! เจ้ากล้าหรือ!” ฮูหยินลูบอกท่านโหว ปลอบว่า “นายท่านสงบใจ อย่าโกรธจนทำร้ายร่างกายเลย” เจียงเม่ยเอ๋อร์ดูเหมือนจะห้าม แต่แท้จริงยุแยง “พี่สาว ร่างกายท่านพ่อไม่ค่อยดีอยู่แล้ว อย่าทำให้ท่านโกรธเลย อีกอย่างพี่ไม่มางานเลี้ยงเพราะคุณชายหลี่ กว่าจะมาก็มาทะเลาะกับท่านพ่อ รีบขอโทษท่านพ่อเถิด” “น้องพูดไม่ถูก ข้าพบคุณชายหลี่เมื่อสามวันก่อน ตอนนั้นเจอเจ้าที่ถนน เจ้าบอกว่างานเลี้ยงอีกสามวัน ข้าถึงได้มาวันนี้” เจียงซุ่ยฮวนมองเย็นชา “หรือว่าไม่ใช่น้องบอกเวลาผิด?” เจียงเม่ยเอ๋อร์ยื่นปาก เกาะแขนฮูหยินไกว “ท่านแม่ ดูพี่สาวสิ ที่จริงพี่จำวันผิดเอง กลับมาโทษว่าหม่อมฉันบอกผิด” “เจียงซุ่ยฮวน เจ้าถึงกับเรียนรู้การโกหก ช่างท
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 36
เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้ว “เหตุใดต้องมาถามหาของของเจ้ากับข้า?” “พี่สาวอย่าได้แกล้งโง่” สีหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์น่าสะพรึงกลัว “กล่องในมือคนแคระ มิใช่พี่เอาไปหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนนึกขึ้นได้ นางเอากล่องมาจากคนแคระจริง ให้หยิ่งเถาเก็บไว้ในห้องหนังสือ คนแคระบอกว่ากล่องนั้นขโมยมาจากจวนองค์ชายหนานหมิง เป็นของเจียงเม่ยเอ๋อร์ แต่เหตุใดเจียงเม่ยเอ๋อร์จึงรู้ว่าคนแคระขโมยไป และมาอยู่ที่นาง? เจียงซุ่ยฮวนครุ่นคิดครู่หนึ่ง เข้าใจความจริงอย่างรวดเร็ว นางพูดเสียงหนัก “เจ้าบอกคนแคระว่าข้าอยู่ที่ใด” “ถูกต้อง” เจียงเม่ยเอ๋อร์ดูไม่พอใจ “คนแคระอยากแก้แค้นพี่ ข้าก็เลยบอกที่อยู่พี่ไป ใครจะรู้ว่าไอ้คนเนรคุณนี่จะเนรคุณ ขโมยกล่องของข้าไป!” เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะเยาะ “เช่นนั้นเจ้าก็ไปเอาคืนจากเขาสิ มาหาข้าทำไม?” เจียงเม่ยเอ๋อร์กำหมัดแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ “ตอนนำศพคนแคระกลับมา ข้าค้นตัวเขาเอง ไม่พบกล่องเลย อย่านึกว่าข้าไม่รู้ กล่องต้องอยู่ที่พี่แน่!” “แปลก กู้จิ่นเป็นคนส่งศพคนแคระกลับมา เจ้าไม่ไปถามเขา กลับมาถามข้า” เจียงซุ่ยฮวนหรี่ตา “บางทีเขาอาจเป็นคนเอาไว้ก็ได้ ไม่ใช่หรือ?” “เป็นไปไม่ได้!” เจียงเม่ยเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 37
เจียงเม่ยเอ๋อร์ได้ยินคำพูดแรกก็ซีดเผือด พอได้ยินตอนท้ายก็ตื่นเต้น กระทืบเท้า “พูดเหลวไหล! ความตายของคนแคระเกี่ยวอะไรกับข้า? ตอนส่งศพกลับมาข้าถึงรู้ว่าพวกเขาตายแล้ว!” เจียงเม่ยเอ๋อร์ตอบสนองรุนแรงเช่นนี้ ดูเหมือนความตายของคนแคระจะไม่เกี่ยวกับนาง ถึงกระนั้น การที่นางวางแผนทำร้ายเจียงซุ่ยฮวนหลายครั้ง ก็เป็นเรื่องที่สวรรค์รับไม่ได้! เจียงซุ่ยฮวนค่อยๆ ลุกขึ้นยืน จ้องเจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่แสดงอารมณ์ “คนทำอะไร ฟ้าดูอยู่ เจ้าแย่งตำแหน่งของเจียงซุ่ยฮวนมาสิบปี ยังพยายามเอาชีวิตนาง ไม่กลัวกรรมตามสนองหรือ?” ประโยคนี้ พูดแทนเจ้าของร่างเดิม! ในศาลบรรพชนมืดสลัว เจียงซุ่ยฮวนผิวซีด ริมฝีปากแดงเข้ม ดวงตาเต็มไปด้วยความแค้น ราวกับปีศาจจากนรกมาเอาชีวิตเจียงเม่ยเอ๋อร์ เจียงเม่ยเอ๋อร์ถอยหลังด้วยความหวาดกลัว ฟันสั่น “เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? เจ้าก็ยังไม่ตายนี่!” เจียงซุ่ยฮวนค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ พูดเสียงเย็น “ข้าไม่ตายจริง แต่ไปเยือนยมโลกมาแล้ว กลับมาแก้แค้นเจ้า!” “อย่าเข้ามา อย่าเข้ามานะ!” เจียงเม่ยเอ๋อร์เพิ่งเคยเห็นเจียงซุ่ยฮวนน่ากลัวเช่นนี้ ลืมเรื่องกล่องไปสิ้น ได้แต่ถอยหลังด้วยความกลัว จนหลังชนแท่นบูช
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 38
พ่อค้าเดินมา พูดอย่างรำคาญ “นี่เป็นม้าจากมองโกลที่นำมาเมื่อเดือนก่อน นิสัยดุมาก” “หลายคนอยากซื้อมัน แต่มันไม่ยอมให้ใครแตะ หลายครั้งเกือบทำร้ายคน จนถึงตอนนี้ยังขายไม่ออก” เจียงซุ่ยฮวนได้ยินแล้วครุ่นคิดครู่หนึ่ง ถามว่า “ข้าขอดูใกล้ๆ ได้หรือไม่?” พ่อค้าเบ้ปาก “ดูก็ดูไป แต่ม้าตัวนี้นิสัยดุ ถ้าทำร้ายเจ้าเข้า ข้าไม่รับผิดชอบนะ” “ได้ ผลที่ตามมาข้ารับเอง” เจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าไปใกล้ พิจารณาม้าดำตัวนี้อย่างละเอียด ม้าดำตัวนี้กล้ามเนื้อแข็งแรง ขายาว ขนเป็นมันวาว เพียงแต่ดูเหมือนคอมันจะไม่สบาย ส่ายไปมาเป็นครั้งคราว พ่อค้าเห็นนางจ้องคอม้า จึงพูด “ม้าตัวนี้คอเป็นแบบนี้ตั้งแต่พามา พวกเราตรวจดูหลายรอบแล้ว คอไม่มีปัญหาอะไร” เจียงซุ่ยฮวนพลันนึกอะไรออก ชี้ม้าดำพูด “เถ้าแก่ ขายม้าตัวนี้ให้ข้าเถิด” พ่อค้าประหลาดใจ “ข้าบอกแล้วว่าม้าตัวนี้ฝึกไม่ได้ เจ้ายังจะซื้ออีกหรือ?” “อืม” เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า เขาส่ายหน้า คิดในใจ เด็กหญิงคนนี้ดูฉลาด สมองคงไม่มีปัญหาหรอกนะ? เจียงซุ่ยฮวนเห็นความคิดในใจเขา จึงพูด “ข้ารักษามันได้” “อายุยังน้อย ปากใหญ่นัก” พ่อค้าพูด “เมื่อเจ้าจะซื้อนัก ทั้งม้าและรถหนึ่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 39
ไม่ถึงห้าวินาที ม้าดำก็ “โครม” ล้มลงกับพื้น พ่อค้าตะลึง อ้าปากกว้าง “คุณหนู ท่านทำอะไรกับม้า? เหตุใดจึงล้มลงทันที?” เขาเปิดคอกวิ่งไปข้างม้าดำ ค่อยๆ ใช้มือลูบ ม้าดำไม่มีปฏิกิริยาใดๆ “ม้าดำตัวนี้คงถูกวางยาพิษกระมัง!” เขาไม่กล้าแตะอีก รีบถอยออกมา ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนกลายเป็นคนประหลาดในใจเขา จ่ายเงินมากมายซื้อม้าดำ ยังไม่ทันได้ขี่ก็วางยาม้าตาย เจียงซุ่ยฮวนไม่สนใจคำพูดเขา เดินเข้าคอกหยิบเครื่องมือชุดหนึ่ง นั่งยองๆ เริ่มตรวจหูม้า ไม่นาน นางก็พบต้นเหตุที่ทำให้ม้าดำอารมณ์ร้าย ในหูลึกของม้าดำมีเห็บตัวดำเกาะอยู่ ดูดเลือดจนอิ่มกลมป่อง ราวกับอีกวินาทีร่างจะแตก เจียงซุ่ยฮวนหยิบแอลกอฮอล์ฉีดใส่ตัวเห็บ รอจนเห็บเกาะไม่แน่น จึงใช้คีมคีบเห็บออกมาอย่างรวดเร็ว โยนลงพื้นเหยียบจนแตก พ่อค้ามองตาค้าง “นี่คืออะไร?” เจียงซุ่ยฮวนฆ่าเชื้อไปพลางอธิบายไป “นี่คือเห็บ มันเกาะในหูม้า หิวก็ดูดเลือด อิ่มก็ซ่อนอยู่ข้างใน มันทำให้ม้าดำอารมณ์ร้ายฝึกไม่ได้ ม้าดำอยากสลัดเห็บในหูออก จึงส่ายคอไปมา” “โชคดีที่พบทัน ช้ากว่านี้ม้าตัวนี้คงช่วยไม่ได้แล้ว” เจียงซุ่ยฮวนหยิบยาถอนพิษฉีดที่ก้นม้า พ่อค้าเห็นเจียงซุ่ยฮวน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 40
กู้จิ่นพูดเย็นชา “เจ้าไปรับโทษกับชางอี้พี่ชายเจ้าเถิด” “พ่ะย่ะค่ะ!” ชางเอ๋อร์โล่งใจ องค์ชายไม่ลงโทษเอง นับว่าปรานีแล้ว หลังชางเอ๋อร์จากไป กู้จิ่นรินชาอย่างไร้อารมณ์ เห็นเจียงซุ่ยฮวนขับรถม้าผ่านมาพอดีรถม้าที่เจียงซุ่ยฮวนขับนั้นมั่นคง ม้าที่นิสัยดุร้ายเช่นนั้น กลับถูกนางฝึกได้ง่ายดาย ไม่นาน เงาร่างเจียงซุ่ยฮวนก็หายไปที่มุมถนน ดวงตากู้จิ่นลึกล้ำ หญิงผู้นี้มีวิชาแพทย์สูงส่ง วรยุทธ์แกร่งกล้า ทั้งเฉลียวฉลาด แม้แต่ขี่ม้าก็ยังเป็น ทั้งที่ฮูหยินไม่เคยใส่ใจสั่งสอนนาง หากสตรีในเมืองหลวงเป็นดอกโบตั๋นขาวอ่อนโยน นางก็เป็นดอกเฟื่องฟ้า เติบโตในดินจืด หยั่งรากลึกอย่างแข็งแกร่ง จนวันหนึ่งผลิบานอย่างสดใสและร้อนแรง เขาสนใจดอกไม้ลึกลับนี้ แต่ดอกไม้นี้มิได้เป็นของเขา วันนั้นหลังจากเขาตัดเส้นเอ็นมือเท้าหลี่ฟู่ชิง ดวงตาเจียงซุ่ยฮวนชัดเจนว่ากลัวเขา ภายหลังเมื่อเขาช่วยนางในป่าลึก ดวงตานางมีเพียงความตกใจ ไร้ซึ่งความยินดี ตอนนั้นเขามิได้มาจับคนแคระ แต่ได้ยินว่านางถูกจับตัว จึงมาช่วย ตั้งใจจะส่งนางกลับบ้าน กลับพบโดยบังเอิญว่าคนแคระเกี่ยวข้องกับการสิ้นพระชนม์ของพระมารดา ภายหลังคนแคระถูกลอบสังหาร
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 366
เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่เป็นเพียงการคาดเดา กู้จิ่นจึงตั้งใจจะไปถามราชครูด้วยตัวเอง ชางอี้ตามหลังกู้จิ่นติดๆ "องค์ชาย แม้ท่านจะไปถามราชครูตอนนี้ ราชครูก็อาจไม่พูดความจริง กลับจะเป็นการเขย่าพงหญ้าให้งูตื่นเสียด้วยซ้ำ!" "ฮึ" กู้จิ่นหัวเราะเยาะ "ราชครูไม่ใช่งูธรรมดา เขาเป็นงูเหลือม ไม้ธรรมดาไล่ไม่หนีหรอก" ชางอี้รู้สึกสงสัยในความผิดปกติขององค์ชายวันนี้ องค์ชายระมัดระวังเสมอ ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มั่นใจ วันนี้เป็นอะไรไป? อาศัยแค่การคาดเดาก็จะไปเผชิญหน้าราชครูด้วยตัวเอง! ชางอี้ระมัดระวังถามความสงสัยในใจ กู้จิ่นกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ "แต่ก่อนข้ายังไม่มีอำนาจเต็มที่ จึงต้องระมัดระวัง" "ตอนนี้ต่างจากเมื่อก่อน ข้าไม่อยาก และไม่จำเป็นต้องรอต่อไปอีก" ชางอี้คาดเดาในใจว่า ที่องค์ชายเปลี่ยนไปเช่นนี้ ส่วนใหญ่คงเกี่ยวกับหมอเจียง แต่เขาไม่กล้าพูดออกมา ทั้งสองมาถึงหน้าหอหลินเทียนที่ราชครูพักอยู่ ทหารยามเห็นกู้จิ่นเดินตรงเข้าไป รีบเข้ามาขวาง "องค์ชายเป่ยโม่ ที่นี่คือหอหลินเทียน หากไม่ได้รับอนุญาตจากราชครู ท่านเข้าไปไม่ได้" กู้จิ่นมองเขาเย็นชา "ข้าอยากเข้า เจ้ายังกล้าขวางอีกหรือ?" ทหารก้มหน้าไม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 365
ราชครูเย็นชายิ่ง "รู้อยู่ว่าบิดามารดาอยู่ในมือข้า ก็ควรทำการให้รอบคอบ อย่าให้ผู้ใดจับได้" "กระหม่อมเข้าใจแล้ว" ราชครูจากไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย ผ่านไปไม่กี่วินาที เงาดำเดินออกมาจากที่มืด เป็นชายในชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ใบหน้าเขาบวม รูปร่างอวบอ้วน ทั้งคนดูประหลาดอย่างบอกไม่ถูก ราวกับลูกโป่งที่ถูกเป่าจนพองแล้วปล่อยลมออกครึ่งหนึ่ง สีหน้าทรุดโทรมยิ่ง "ช่างเหลือเชื่อ เรื่องเช่นนี้ข้าจะรู้ได้อย่างไร? ยังอุตส่าห์มาถามข้าอีก!" ชายผู้นั้นด่าทอ เตะเสาที่ประตู "ไอ้หมาตัวนี้! กล้าเอาพ่อแม่ข้ามาข่มขู่!" "ข้าเป็นเช่นนี้แล้ว ยังจะกลัวเจ้าอีกหรือ?" ชายผู้นั้นดูอารมณ์ร้ายยิ่ง ด่าทอครอบครัวราชครูทั้งหมด ขันทีน้อยเห็นภาพนี้ แอบถอดชุดขันทีออก ใช้วิชาตัวเบาจากไป ในจวนองค์ชายเป่ยโม่ ขันทีน้อยคนเมื่อครู่สวมชุดดำ เล่าเรื่องที่เห็นให้ชางอี้ฟังทั้งหมด ชางอี้ฟังจบก็ถามอย่างตกตะลึง "คนผู้นั้นคือใคร?" "กระหม่อมรู้เพียงว่าเขาสวมชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ไม่รู้ว่าเป็นใคร" "ได้ รีบกลับวังไปเถิด ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้องค์ชายทราบ" ชางอี้หยุดครู่หนึ่ง พูดต่อ "ต้องจับตาคนผู้นั้นให้ดี!" "พ่ะย่ะค่ะ!" ช
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 364
ยามค่ำคืน ในศาลเทียนฟู่แห่งวังหลวงสว่างไสว ขันทีและนางกำนัลต่างรีบร้อนเข้าออก เปลี่ยนของเก่าในศาลทั้งหมดเป็นของใหม่ ในวันขึ้นปีใหม่ เมืองหลวงจะจัดพิธีบวงสรวงใหญ่ ราชวงศ์และขุนนางทั้งหมดต้องเข้าร่วม แม่ทัพฉีหยวนจะนำทัพกลับเมืองหลวงในอีกสิบวันเพื่อร่วมพิธี ฮ่องเต้จึงสั่งให้บูรณะศาลเทียนฟู่ใหม่ทั้งหมดเพื่อจัดงานเลี้ยงต้อนรับแม่ทัพฉีหยวน เหตุนี้ศาลเทียนฟู่คืนนี้จึงคึกคักเช่นนี้ ขันทีหลิวยืนที่ประตูศาลเทียนฟู่สั่งการขันทีน้อยกลุ่มหนึ่ง "เร็วๆ! ขยันหน่อย แม่ทัพฉีหยวนจะกลับเมืองหลวงในอีกแปดวัน ถ้าเกิดผิดพลาดอะไร พวกเจ้าระวังหัวด้วย!" พวกขันทีน้อยที่กำลังขนของได้ยินคำพูดขันทีหลิว ตัวสั่นด้วยความกลัว ยิ่งทำงานขยันขึ้น ข้างๆ มีขันทีน้อยคนหนึ่ง หน้าตาธรรมดา แต่รูปร่างดูสง่ากว่าขันทีคนอื่น เขาไม่ได้ใส่ใจคำพูดขันทีหลิว ขณะขนของก็มองซ้ายมองขวา ราวกับกำลังสังเกตบางอย่าง ขันทีหลิวสังเกตเห็นท่าทางขันทีน้อย ชี้หน้าด่า "เจ้าไม่ตั้งใจทำงาน มองอะไรอยู่?" ขันทีน้อยก้มหัวคำนับ "ขอรายงานท่านขันทีหลิว ข้าน้อยดูว่ามีงานอื่นต้องทำอีกไหม" "เจ้าแค่ขนของก็พอ ไปยุ่งเรื่องอื่นทำไม! หรือคิดจะแย่งตำ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 363
"หากหนอนกู่ตัวนั้นเจาะเข้าร่างคนแล้ว ตัวนี้ก็จะไม่เจาะเข้าร่างคนอีก" หมอผีบอกเจียงเม่ยเอ๋อร์ "เจ้าเข้ามา" เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่กล้าขยับ เรียกชุ่ยหงเข้ามา ให้ชุ่ยหงเดินไปหน้าหมอผี หมอผีดึงแขนเสื้อชุ่ยหงขึ้น วางหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง ชุ่ยหงหลับตาแน่น รู้สึกเพียงสัมผัสเหนียวลื่นบนแขน นางอดลืมตาดูไม่ได้ เห็นหนอนกู่น่าขยะแขยงค่อยๆ คลานบนแขน ทิ้งน้ำเมือกใสไว้ ภาพน่าขยะแขยงนี้ทำให้ชุ่ยหงถึงกับลืมกรีดร้อง ตาพลิกเป็นลมไป แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์กลับร้องอย่างดีใจ "ดูสิ! หนอนกู่ไม่ได้เจาะเข้าผิวหนังนาง แสดงว่าหนอนกู่ตัวนั้นต้องอยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวนแน่!" "ข้าบอกแล้วว่าเป็นปัญหาของเจ้า!" เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มผ้าอ้อมลืมตัว "เจ้าไม่ช่วยข้ากำจัดเจียงซุ่ยฮวน ยังจะเอาฉู่ฝูสิง ช่างฝันเฟื่องจริงๆ!" สีหน้าหมอผีเขียวบ้างขาวบ้าง พึมพำ "เป็นไปไม่ได้! หนอนกู่อยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวน เหตุใดนานขนาดนี้ยังไม่ฟักตัว?" "ฮึ!" เจียงเม่ยเอ๋อร์หัวเราะเยาะ "ข้าว่าหนอนกู่นั่นมีปัญหา!" แต่หมอผีกลับสงบลง ค่อยๆ จับหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง โยนลงถังน้ำ ถามอย่างไร้อารมณ์ "ชายาองค์ชายหนานหมิง เจ้าคลอดทารกประหลาดเช่นนี้ เหตุใดไม่ยอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 362
เจียงเม่ยเอ๋อร์ชะงัก ถามอย่างสงสัย "หมายความว่าอย่างไร?" "ตอนที่ข้าให้หนอนกู่พิษแก่เจ้า เคยบอกว่า เจ้าจะนำสิ่งที่ข้าต้องการมามอบให้เอง" หมอผีเปิดม่าน จ้องฉู่ฝูที่เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มอยู่ด้วยสายตาเยี่ยงงูพิษ "สิ่งที่เจ้าอุ้มอยู่ นั่นแหละคือสิ่งที่ข้าต้องการ!" ม่านตาเจียงเม่ยเอ๋อร์ขยายกว้างในทันที อุ้มฉู่ฝูพลางพูดอย่างไม่อยากเชื่อ "นี่คือลูกของข้า จะให้เจ้าได้อย่างไร?" หากนางรู้ก่อนว่าหมอผีต้องการฉู่ฝู นางคงไม่อุ้มฉู่ฝูมาหาหมอผีเพื่อรักษาโรคแน่ แขนของหมอผีพันด้วยงูดำตัวหนึ่ง แลบลิ้น "ฟิ้ว ฟิ้ว" บรรยากาศพลันกดดันและเย็นยะเยือก "อย่างไร เจ้าจะบิดพลิ้ว?" สีหน้าหมอผีเย็นชา "ตอนนั้นเราตกลงกันแล้ว หากเจ้าบิดพลิ้วตอนนี้ รู้หรือไม่ว่าต้องจ่ายราคาเช่นไร?" สีหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์ซีดเผือด นางรู้ว่าหมอผีตรงหน้าเชี่ยวชาญไสยศาสตร์ จึงไม่กล้าทะเลาะกับหมอผี ได้แต่แย้งว่า "ตอนนั้นเราพูดกันว่า เจ้าช่วยข้าฆ่าเจียงซุ่ยฮวน ข้าจะให้สิ่งที่เจ้าต้องการ" "แต่ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ตาย! ทำไมข้าต้องให้ฉู่ฝูแก่เจ้า?" หมอผีทุบโต๊ะแรงๆ งูดำบนแขนสั่นหล่นลงมา เลื้อยบนโต๊ะสองสามที แล้วไต่กลับขึ้นแขนหมอผี
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 361
ฉู่เฉินพลิกดูหีบไปมาหลายรอบ แม้แต่รูกุญแจก็มองไม่เห็น เขาตื่นตะลึงมาก "แปลกจริง ไม่เพียงสนิทแนบเนียน แม้แต่รูกุญแจก็ไม่มี สมกับเป็นกุญแจปากัวในตำนานจริงๆ" ได้ยินฉู่เฉินพูดเช่นนั้น เจียงซุ่ยฮวนก็อยากรู้ว่าข้างในบรรจุอะไร นางถาม "อาจารย์ ท่านเปิดกุญแจนี้ได้หรือไม่?" ฉู่เฉินเบ้ปาก "กุญแจปากัวนี้ข้าเพียงแค่เคยได้ยิน จะเปิดได้อย่างไร?" เจียงซุ่ยฮวนผิดหวังเล็กน้อย "เช่นนั้นก็ฝังกลับไปเถิด เปิดก็ไม่ได้" "อย่าเพิ่ง!" ฉู่เฉินกอดหีบแน่น "ให้ข้าเอาไปศึกษาในห้องสักหน่อย หากก่อนข้าออกเดินทางไปเจียงหนานยังเปิดไม่ได้ ค่อยคืนให้เจ้า" เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ "เอาไปเถิด อย่าทำหายก็พอ" ฉู่เฉินอุ้มหีบกลับห้องอย่างดีอกดีใจ กงซุนซวีถือดาบงุนงง "พี่เจียง อาจารย์ไปอีกแล้ว" "เรียกพี่สาวก็พอ" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อยๆ "เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัว เขาสอนศิษย์เป็นเช่นนี้เสมอ เจ้าฝึกของเจ้าไป เมื่อเขานึกได้ก็จะมาสอนเอง" เจียงซุ่ยฮวนชี้หลุมลึกที่ฉู่เฉินขุด "เจ้าถมหลุมนั่นก่อน เดี๋ยวข้าจะมาชี้แนะท่าทางให้" กงซุนซวีพยักหน้าอย่างดีใจ วิ่งไปถมดิน ที่จวนองค์ชายหนานหมิง เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มฉู่ฝูสิงเดินในสวนหลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 360
เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วจ้องหีบในมือฉู่เฉิน สิ่งนี้ดูคุ้นตาอยู่บ้าง! นางรับหีบจากมือฉู่เฉินมา เช็ดดินบนหีบออกด้วยผ้าเช็ดหน้า ก็จำได้ทันที นี่คือหีบที่นางได้มาจากคนแคระนั่นเอง หีบนี้แต่เดิมเป็นของเจียงเม่ยเอ๋อร์ หลังจากนางได้มาก็ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็เปิดไม่ออก แต่ก็ไม่อยากให้เจียงเม่ยเอ๋อร์ขโมยไป จึงให้หยิ่งเถาฝังไว้ใต้ต้นไม้ในสวนหลัง ไม่คิดว่าฉู่เฉินจะขุดเจอ เจียงซุ่ยฮวนคิดไม่ตก "ท่านหาสิ่งนี้เจอได้อย่างไร?" หีบนี้ฝังไว้ลึกมาก ต้องตั้งใจขุดถึงจะเจอ ฉู่เฉินเพิ่งมาได้วันเดียว จะรู้ได้อย่างไรว่าใต้ต้นไม้มีของฝังอยู่? ฉู่เฉินพูดอย่างภาคภูมิ "ไม่ต้องดูเลยว่าอาจารย์เจ้าเป็นใคร ข้ามีตาทิพย์คู่นี้ ไม่ว่าจะมีของดีอะไรฝังอยู่ใต้ดิน ข้ามองปุ๊บก็รู้ปั๊บ" เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือ "เมื่อท่านหาสมบัติเก่งนัก คงไม่ขัดสนเงินทองสินะ จ่ายค่าเช่าห้องที่พักอยู่ที่นี่หน่อย" "เจ้าดูสิ จะมาเกรงใจกับอาจารย์ทำไม?" ฉู่เฉินหัวเราะแห้งๆ สองที เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจึงมองไปที่กงซุนซวีที่กำลังฝึกกระบี่ "ยกข้อมือให้สูงหน่อย ต้องแทงกระบี่ให้เร็ว!" เจียงซุ่ยฮวนมองไปที่ต้นไม้หลังฉู่เฉิน ใต้ต้นไม้ถูกขุดเป็นหลุมลึก ข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 359
"หา?" มือที่ถือตั๋วเงินของเจียงซุ่ยฮวนค้างกลางอากาศ มองฉู่เฉินอย่างไม่อยากเชื่อ ถามว่า "เหตุใดท่านถึงไม่รับ?"เช่นนี้มิเท่ากับทำให้นางดูโลภเงินหรือ?ฉู่เฉินอธิบาย "ตอนเช้าข้าทำผิดต่อคุณหนูว่าน ครั้งนี้ถือว่าช่วยคุณหนูว่านแล้วกัน"เขาจ้องตั๋วเงินในมือมารดาของเสวียหลิง "เงินนี้เจ้าเก็บไว้ก่อน คราวหน้าค่อยให้ข้า"ได้ยินประโยคนี้ เจียงซุ่ยฮวนจึงเก็บตั๋วเงินอย่างสบายใจ ขอเพียงอยู่กับฉู่เฉิน ผู้อื่นก็จะไม่คิดว่านางโลภเงินหลังทั้งสองกลับถึงบ้าน ฉู่เฉินตรงไปลานหลัง เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะตามไปแต่ถูกหยิ่งเถาขวาง "คุณหนู คุณชายหลี่เสวียหมิงมาแล้ว กำลังรออยู่ที่ห้องรับแขกเจ้าค่ะ""เขามาทำไม?" เจียงซุ่ยฮวนถาม"เขาบอกว่าพบตำราแพทย์บางเล่ม ตั้งใจนำมาให้ท่าน" หยิ่งเถาพูดเสียงเบา "คุณหนู ข้ารู้สึกว่าคุณชายหลี่เสวียหมิงมีใจให้ท่านนะเจ้าคะ""อย่าพูดเหลวไหล" เจียงซุ่ยฮวนจิ้มหน้าผากนาง "ข้าพบเขาไม่กี่ครั้ง เขาจะชอบข้าได้อย่างไร?"นางลูบหน้าผาก "คุณหนูไม่ทราบ หลายวันที่ท่านไม่อยู่ เขามาถามทุกสองสามวันว่าท่านกลับมาหรือยัง ทุกครั้งที่หม่อมฉันบอกว่ายัง สีหน้าเขาก็ดูผิดหวัง""คงมีธุระกับข้ากระมัง" เจียง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 358
ฉู่เฉินตกใจ ยื่นมือจะแย่งคืน แต่เสวียหลิงกลับอ้อมไปด้านหลังเขา ถือเข็มทองจะแทงเขา "เอ๊ะ ทำไมกลับเป็นแบบนี้?" ฉู่เฉินหลบหลีก พับแขนเสื้อพุ่งเข้าใส่เสวียหลิง "คืนเข็มทองให้ข้า!" ทั้งสองต่อสู้กัน เจียงซุ่ยฮวนเตือน "อาจารย์ ระวังหน่อย อย่าทำร้ายเขา" "วางใจเถอะ ข้ารู้ขอบเขต!" ฉู่เฉินคิดจะจี้จุดเสวียหลิง แต่เสวียหลิงถือเข็มอยู่ เขาจึงลงมือไม่ถนัด ในตอนนั้น ว่านเมิ่งเยียนตะโกนเสียงแหบ "เสวียหลิง!" เสวียหลิงชะงัก เงยหน้ามองไปทางว่านเมิ่งเยียน ฉู่เฉินฉวยโอกาสจี้จุดเสวียหลิง แย่งเข็มทองคืนมา "เขาตอบสนองต่อเสียงเจ้า ดูเหมือนยังไม่ได้เสียสติไปทั้งหมด" ฉู่เฉินแบกเสวียหลิงวางบนเตียง "ตอนนี้ข้าจะฝังเข็มให้เขา บางทีอาจทำให้เขารู้สึกตัวสั้นๆ ได้ทุกวัน" ว่านเมิ่งเยียนรีบพยักหน้า "ดี! ขอบคุณองค์ชายตงเฉิน!" ฉู่เฉินเริ่มฝังเข็มให้เสวียหลิง เจียงซุ่ยฮวนยืนดูข้างๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชมเข็มทองในมือเขา ช่างเป็นของวิเศษ หากนางมีสักชุดก็คงดี ฉู่เฉินสังเกตเห็นสายตาอิจฉาของเจียงซุ่ยฮวน จึงเปลี่ยนทิศทางเงียบๆ บังสายตาเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าอย่าคิดอยากได้เลย ของสิ่งนี้ทั้งใต้หล้ามีแค่สองชุด ข้าไม่
