Share

บทที่ 31

Author: ทองประกาย
หลังจากสามคนนั้นจากไป เจียงซุ่ยฮวนก้มตัวจะพยุงสาวใช้ที่สลบไปส่งโรงหมอ แต่สาวใช้กลับฟื้นขึ้นมา คุกเข่าต่อเจียงซุ่ยฮวน “ขอบพระคุณคุณชายที่ช่วยชีวิต หงหลัวไม่มีสิ่งใดตอบแทน ขอมอบกายถวายชีวิตแด่คุณชาย!”

“อะไรกัน!” เจียงซุ่ยฮวนตะลึง เกาศีรษะ “เจ้าอายุเท่าไหร่กัน จะมอบกายถวายชีวิตได้อย่างไร?”

“กราบทูลคุณชาย หม่อมฉันอายุสิบสามแล้วเจ้าค่ะ” หงหลัวเห็นทั้งสองตกใจมาก ก็งุนงง “ในนิยายเขียนไว้เช่นนี้นี่เจ้าคะ สตรีที่ถูกคุณชายหน้าตาดีช่วยชีวิต ก็ต้องมอบกายถวายชีวิต”

เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะ “แต่ข้าก็เป็นสตรีเช่นกันนะ”

หงหลัวตะลึงครู่หนึ่ง แล้วรีบตั้งสติ ก้มศีรษะกราบกับพื้นแรงๆ “ขอบพระคุณคุณหนูที่ช่วยชีวิต หงหลัวขอเป็นสาวใช้คนสนิทของคุณหนู รับใช้คุณหนูไปชั่วชีวิต!”

เจียงซุ่ยฮวนลังเลเล็กน้อย นางต้องการรับบ่าวไพร่เพิ่มจริง แต่หงหลัวอายุน้อยเกินไป

หงหลัวมีท่าทีมุ่งมั่น ทำท่าว่าถ้าเจียงซุ่ยฮวนไม่รับก็จะไม่ลุก “หม่อมฉันถูกแม่เลี้ยงขายเข้าหอนางโลม หากกลับบ้านท่านพ่อจะตีหม่อมฉันตาย ได้โปรดรับหม่อมฉันด้วยเถิดเจ้าค่ะ หม่อมฉันกินน้อย และทำงานคล่องแคล่ว”

“ก็ได้”

เจียงซุ่ยฮวนจำต้องพยุงนางขึ้น “ตามข้าม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 32

    หงหลัววางเสื้อผ้าในมือลงอย่างงุนงง ลุกขึ้นพูด “หม่อมฉันชื่อหงหลัว เป็นสาวใช้คนสนิทของคุณหนูเจียง ท่านเป็นผู้ใดหรือ?” หยิ่งเถาโกรธจนเท้าสะเอว “โกหก! ข้าต่างหากที่เป็นสาวใช้คนสนิทของคุณหนู!” นางเพียงแค่นอนไปงีบเดียว เหตุใดคุณหนูจึงมีสาวใช้คนสนิทเพิ่มมา? ต้องเป็นคนหลอกลวงแน่ๆ! เจียงซุ่ยฮวนได้ยินเสียงจึงเดินมาที่เรือนหลัง เห็นหยิ่งเถาท่าทางโกรธเกรี้ยว รู้ว่านางเข้าใจผิด จึงเล่าเรื่องที่ช่วยหงหลัวให้ฟัง หยิ่งเถาจึงรู้ว่าหงหลัวไม่ใช่คนหลอกลวง รู้สึกละอายใจแต่ไม่กล้าขอโทษ บิดตัวอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินไปจับมือหงหลัว “เจ้าผอมเช่นนี้ ซักผ้าคงไม่สะอาด ข้าพาเจ้าไปดูรอบๆ จวนก่อนดีกว่า” หงหลัวพยักหน้าเชื่อฟัง ตามหยิ่งเถาไปดูจวน เจียงซุ่ยฮวนกลับห้องนอน ขณะถอดชุดบุรุษ สังเกตเห็นรอยเลือดบนกางเกงชั้นใน หัวใจนางสั่นวูบ ยื่นมือจับชีพจรตนเอง เมื่อพบว่าไม่มีอันตรายร้ายแรงจึงถอนหายใจ คงเป็นเพราะต่อสู้กลางถนนเมื่อครู่ ทำให้ทารกในครรภ์กระเทือน กินยาบำรุงครรภ์ พักผ่อนสักหน่อยก็คงดีขึ้น ห้องทดลองไม่มียาบำรุงครรภ์ นางจึงตั้งใจจะปรุงเอง เจียงซุ่ยฮวนให้หยิ่งเถาถือเงินไปร้านยา ซื้อสมุนไพรที่ต้องใช้

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 33

    ระหว่างลงเขา นางยังพบสมุนไพรหลายชนิดที่ช่วยบำรุงร่างกายและเสริมภูมิคุ้มกัน จึงเก็บทั้งหมดเข้าห้องทดลองโดยไม่ลังเล อีกสองวันจวนโหวมีงานเลี้ยง นางจะปรุงยาลูกกลอนบำรุงร่างกายไปมอบให้ เผื่อเจียงเม่ยเอ๋อร์จะเอาไปกระซิบฮูหยินและท่านโหวว่านางอกตัญญู “โฮ่ง! โฮ่ง!” มีเสียงแผ่วเบาดังมาจากพุ่มไม้ไม่ไกล เจียงซุ่ยฮวนกำเคียวแน่น ค่อยๆ เดินไปที่พุ่มไม้อย่างระแวดระวัง ราวกับรู้ว่ามีคนเข้าใกล้ เสียงในพุ่มไม้ดังขึ้นเรื่อยๆ เจียงซุ่ยฮวนใช้เคียวแหวกหญ้า พบลูกหมาป่าบาดเจ็บนอนอยู่ อุ้งเท้าหน้าของลูกหมาป่าคงติดกับดักสัตว์ มีแผลลึก มันร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด เจียงซุ่ยฮวนไม่กล้าประมาท ที่มีลูกหมาป่าต้องมีแม่หมาป่า ยิ่งลูกบาดเจ็บ แม่หมาป่าจะยิ่งดุร้าย นางใช้เคียวป้องกันตัว ค่อยๆ ถอยหลัง หวังจะรีบจากไปก่อนแม่หมาป่าจะพบ ลูกหมาป่ามองนางอย่างน่าสงสาร นางหยุดฝีเท้า ใจไม่กล้าทิ้งไป หากแม่หมาป่าไม่อยู่ที่นี่ ลูกหมาป่าบาดเจ็บหนักเช่นนี้คงไม่รอดถึงพรุ่งนี้ เจียงซุ่ยฮวนสำรวจรอบๆ หากพบร่องรอยแม่หมาป่า นางจะรีบจากไปทันที บนหญ้าข้างลูกหมาป่ามีคราบเลือด นางตามรอยเลือดไปหลังต้นไม้ใหญ่ พบแม่หมาป่านอนน

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 34

    หยิ่งเถาแข็งค้าง วินาทีต่อมาก็วิ่งหนีพลางร้อง “คุณหนู! ทำไมท่านถึงเก็บหมาป่ามาด้วยเจ้าคะ? อันตรายนัก รีบเอาไปปล่อยบนเขาเถิด!” เจียงซุ่ยฮวนเห็นหงหลัวไม่ค่อยตกใจ จึงถามอย่างสงสัย “เจ้าไม่กลัวหรือ?” หงหลัวส่ายหน้า “ไม่กลัวเจ้าค่ะ ตอนเด็กหม่อมฉันขึ้นเขาเก็บเห็ดบ่อย เคยเจอหมาป่า หมาป่าตัวเล็กเช่นนี้ไม่กัดคนหรอกเจ้าค่ะ” “ดีแล้ว ฝากเจ้าดูแลสี่จือก่อน อุ้งเท้ามันบาดเจ็บ ต้องเปลี่ยนยาให้ทุกวัน ส่วนอาหาร ไปขอนมแพะจากบ้านชาวนามาเลี้ยงก็พอ” เจียงซุ่ยฮวนวางสี่จือในอ้อมแขนหงหลัว สองวันนี้นางต้องยุ่งกับการปรุงยา ไม่มีเวลาดูแล หยิ่งเถากลัวจนน้ำตาไหล เช็ดน้ำตาพลางถาม “คุณหนู ทำไมท่านถึงตั้งชื่อให้มันด้วยเจ้าคะ? มันเป็นหมาป่านะเจ้าคะ โตแล้วจะกินพวกเราหมดเลย!” เจียงซุ่ยฮวนขำคำพูดนาง “อย่ากลัวไปเลย ตอนนี้มันยังเล็กอยู่ ถ้าโตแล้วมีสัญชาตญาณป่าเถื่อน ค่อยปล่อยคืนเขา ตอนนี้เลี้ยงเหมือนลูกสุนัขไปก่อน” “อีกอย่าง เมื่อกี้เจ้าก็ว่ามันน่ารักไม่ใช่หรือ?” หยิ่งเถาจำใจยอมรับ “ก็ได้เจ้าค่ะ” นางมองรอบตัวเจียงซุ่ยฮวน “อ้อใช่ คุณหนู ยาที่ท่านเก็บมาอยู่ที่ใดหรือเจ้าคะ?” เจียงซุ่ยฮวนไม่อาจให้ผู้อื่นรู้

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 35

    เจียงซุ่ยฮวนพลันหัวเราะ “ท่านพ่อหมายความว่า หากชูเจวี๋ยแต่งน้องสาวข้า ข้าแต่งกับพี่ชายเขาก็ไม่เป็นไรกระนั้นหรือ?” พูดถึงตรงนี้ ภาพของกู้จิ่นก็แวบเข้ามาในความคิดนาง กู้จิ่นเป็นอาของชูเจวี๋ย แต่งกับเขาก็น่าจะนับว่าใช่? แต่ฐานะของทั้งสองต่างกันลิบลับ ต่อให้นางอยากแต่ง เขาก็อาจไม่อยากแต่งด้วย ท่านโหวได้ยินคำพูดเจียงซุ่ยฮวน โกรธจนหายใจไม่ทั่วท้อง คว้าถ้วยชาขว้างพื้น “ลูกอกตัญญู! เจ้ากล้าหรือ!” ฮูหยินลูบอกท่านโหว ปลอบว่า “นายท่านสงบใจ อย่าโกรธจนทำร้ายร่างกายเลย” เจียงเม่ยเอ๋อร์ดูเหมือนจะห้าม แต่แท้จริงยุแยง “พี่สาว ร่างกายท่านพ่อไม่ค่อยดีอยู่แล้ว อย่าทำให้ท่านโกรธเลย อีกอย่างพี่ไม่มางานเลี้ยงเพราะคุณชายหลี่ กว่าจะมาก็มาทะเลาะกับท่านพ่อ รีบขอโทษท่านพ่อเถิด” “น้องพูดไม่ถูก ข้าพบคุณชายหลี่เมื่อสามวันก่อน ตอนนั้นเจอเจ้าที่ถนน เจ้าบอกว่างานเลี้ยงอีกสามวัน ข้าถึงได้มาวันนี้” เจียงซุ่ยฮวนมองเย็นชา “หรือว่าไม่ใช่น้องบอกเวลาผิด?” เจียงเม่ยเอ๋อร์ยื่นปาก เกาะแขนฮูหยินไกว “ท่านแม่ ดูพี่สาวสิ ที่จริงพี่จำวันผิดเอง กลับมาโทษว่าหม่อมฉันบอกผิด” “เจียงซุ่ยฮวน เจ้าถึงกับเรียนรู้การโกหก ช่างท

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 36

    เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้ว “เหตุใดต้องมาถามหาของของเจ้ากับข้า?” “พี่สาวอย่าได้แกล้งโง่” สีหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์น่าสะพรึงกลัว “กล่องในมือคนแคระ มิใช่พี่เอาไปหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนนึกขึ้นได้ นางเอากล่องมาจากคนแคระจริง ให้หยิ่งเถาเก็บไว้ในห้องหนังสือ คนแคระบอกว่ากล่องนั้นขโมยมาจากจวนองค์ชายหนานหมิง เป็นของเจียงเม่ยเอ๋อร์ แต่เหตุใดเจียงเม่ยเอ๋อร์จึงรู้ว่าคนแคระขโมยไป และมาอยู่ที่นาง? เจียงซุ่ยฮวนครุ่นคิดครู่หนึ่ง เข้าใจความจริงอย่างรวดเร็ว นางพูดเสียงหนัก “เจ้าบอกคนแคระว่าข้าอยู่ที่ใด” “ถูกต้อง” เจียงเม่ยเอ๋อร์ดูไม่พอใจ “คนแคระอยากแก้แค้นพี่ ข้าก็เลยบอกที่อยู่พี่ไป ใครจะรู้ว่าไอ้คนเนรคุณนี่จะเนรคุณ ขโมยกล่องของข้าไป!” เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะเยาะ “เช่นนั้นเจ้าก็ไปเอาคืนจากเขาสิ มาหาข้าทำไม?” เจียงเม่ยเอ๋อร์กำหมัดแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ “ตอนนำศพคนแคระกลับมา ข้าค้นตัวเขาเอง ไม่พบกล่องเลย อย่านึกว่าข้าไม่รู้ กล่องต้องอยู่ที่พี่แน่!” “แปลก กู้จิ่นเป็นคนส่งศพคนแคระกลับมา เจ้าไม่ไปถามเขา กลับมาถามข้า” เจียงซุ่ยฮวนหรี่ตา “บางทีเขาอาจเป็นคนเอาไว้ก็ได้ ไม่ใช่หรือ?” “เป็นไปไม่ได้!” เจียงเม่ยเ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 37

    เจียงเม่ยเอ๋อร์ได้ยินคำพูดแรกก็ซีดเผือด พอได้ยินตอนท้ายก็ตื่นเต้น กระทืบเท้า “พูดเหลวไหล! ความตายของคนแคระเกี่ยวอะไรกับข้า? ตอนส่งศพกลับมาข้าถึงรู้ว่าพวกเขาตายแล้ว!” เจียงเม่ยเอ๋อร์ตอบสนองรุนแรงเช่นนี้ ดูเหมือนความตายของคนแคระจะไม่เกี่ยวกับนาง ถึงกระนั้น การที่นางวางแผนทำร้ายเจียงซุ่ยฮวนหลายครั้ง ก็เป็นเรื่องที่สวรรค์รับไม่ได้! เจียงซุ่ยฮวนค่อยๆ ลุกขึ้นยืน จ้องเจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่แสดงอารมณ์ “คนทำอะไร ฟ้าดูอยู่ เจ้าแย่งตำแหน่งของเจียงซุ่ยฮวนมาสิบปี ยังพยายามเอาชีวิตนาง ไม่กลัวกรรมตามสนองหรือ?” ประโยคนี้ พูดแทนเจ้าของร่างเดิม! ในศาลบรรพชนมืดสลัว เจียงซุ่ยฮวนผิวซีด ริมฝีปากแดงเข้ม ดวงตาเต็มไปด้วยความแค้น ราวกับปีศาจจากนรกมาเอาชีวิตเจียงเม่ยเอ๋อร์ เจียงเม่ยเอ๋อร์ถอยหลังด้วยความหวาดกลัว ฟันสั่น “เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? เจ้าก็ยังไม่ตายนี่!” เจียงซุ่ยฮวนค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ พูดเสียงเย็น “ข้าไม่ตายจริง แต่ไปเยือนยมโลกมาแล้ว กลับมาแก้แค้นเจ้า!” “อย่าเข้ามา อย่าเข้ามานะ!” เจียงเม่ยเอ๋อร์เพิ่งเคยเห็นเจียงซุ่ยฮวนน่ากลัวเช่นนี้ ลืมเรื่องกล่องไปสิ้น ได้แต่ถอยหลังด้วยความกลัว จนหลังชนแท่นบูช

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 38

    พ่อค้าเดินมา พูดอย่างรำคาญ “นี่เป็นม้าจากมองโกลที่นำมาเมื่อเดือนก่อน นิสัยดุมาก” “หลายคนอยากซื้อมัน แต่มันไม่ยอมให้ใครแตะ หลายครั้งเกือบทำร้ายคน จนถึงตอนนี้ยังขายไม่ออก” เจียงซุ่ยฮวนได้ยินแล้วครุ่นคิดครู่หนึ่ง ถามว่า “ข้าขอดูใกล้ๆ ได้หรือไม่?” พ่อค้าเบ้ปาก “ดูก็ดูไป แต่ม้าตัวนี้นิสัยดุ ถ้าทำร้ายเจ้าเข้า ข้าไม่รับผิดชอบนะ” “ได้ ผลที่ตามมาข้ารับเอง” เจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าไปใกล้ พิจารณาม้าดำตัวนี้อย่างละเอียด ม้าดำตัวนี้กล้ามเนื้อแข็งแรง ขายาว ขนเป็นมันวาว เพียงแต่ดูเหมือนคอมันจะไม่สบาย ส่ายไปมาเป็นครั้งคราว พ่อค้าเห็นนางจ้องคอม้า จึงพูด “ม้าตัวนี้คอเป็นแบบนี้ตั้งแต่พามา พวกเราตรวจดูหลายรอบแล้ว คอไม่มีปัญหาอะไร” เจียงซุ่ยฮวนพลันนึกอะไรออก ชี้ม้าดำพูด “เถ้าแก่ ขายม้าตัวนี้ให้ข้าเถิด” พ่อค้าประหลาดใจ “ข้าบอกแล้วว่าม้าตัวนี้ฝึกไม่ได้ เจ้ายังจะซื้ออีกหรือ?” “อืม” เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า เขาส่ายหน้า คิดในใจ เด็กหญิงคนนี้ดูฉลาด สมองคงไม่มีปัญหาหรอกนะ? เจียงซุ่ยฮวนเห็นความคิดในใจเขา จึงพูด “ข้ารักษามันได้” “อายุยังน้อย ปากใหญ่นัก” พ่อค้าพูด “เมื่อเจ้าจะซื้อนัก ทั้งม้าและรถหนึ่

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 39

    ไม่ถึงห้าวินาที ม้าดำก็ “โครม” ล้มลงกับพื้น พ่อค้าตะลึง อ้าปากกว้าง “คุณหนู ท่านทำอะไรกับม้า? เหตุใดจึงล้มลงทันที?” เขาเปิดคอกวิ่งไปข้างม้าดำ ค่อยๆ ใช้มือลูบ ม้าดำไม่มีปฏิกิริยาใดๆ “ม้าดำตัวนี้คงถูกวางยาพิษกระมัง!” เขาไม่กล้าแตะอีก รีบถอยออกมา ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนกลายเป็นคนประหลาดในใจเขา จ่ายเงินมากมายซื้อม้าดำ ยังไม่ทันได้ขี่ก็วางยาม้าตาย เจียงซุ่ยฮวนไม่สนใจคำพูดเขา เดินเข้าคอกหยิบเครื่องมือชุดหนึ่ง นั่งยองๆ เริ่มตรวจหูม้า ไม่นาน นางก็พบต้นเหตุที่ทำให้ม้าดำอารมณ์ร้าย ในหูลึกของม้าดำมีเห็บตัวดำเกาะอยู่ ดูดเลือดจนอิ่มกลมป่อง ราวกับอีกวินาทีร่างจะแตก เจียงซุ่ยฮวนหยิบแอลกอฮอล์ฉีดใส่ตัวเห็บ รอจนเห็บเกาะไม่แน่น จึงใช้คีมคีบเห็บออกมาอย่างรวดเร็ว โยนลงพื้นเหยียบจนแตก พ่อค้ามองตาค้าง “นี่คืออะไร?” เจียงซุ่ยฮวนฆ่าเชื้อไปพลางอธิบายไป “นี่คือเห็บ มันเกาะในหูม้า หิวก็ดูดเลือด อิ่มก็ซ่อนอยู่ข้างใน มันทำให้ม้าดำอารมณ์ร้ายฝึกไม่ได้ ม้าดำอยากสลัดเห็บในหูออก จึงส่ายคอไปมา” “โชคดีที่พบทัน ช้ากว่านี้ม้าตัวนี้คงช่วยไม่ได้แล้ว” เจียงซุ่ยฮวนหยิบยาถอนพิษฉีดที่ก้นม้า พ่อค้าเห็นเจียงซุ่ยฮวน

Latest chapter

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 382

    แม่มดเฒ่านอนอยู่บนพื้น ร่างกายโค้งงอดุจกุ้งต้มสุก ทั้งมือและเท้าของนางถูกปักด้วยลูกดาว โลหิตที่ไหลออกมาแข็งตัวแล้ว ผิวหนังรอบบาดแผลเหี่ยวย่น เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงซุ่ยฮวน แม่มดเฒ่าหลบสายตา "เจียงเม่ยเอ๋อร์ผู้ใดกัน? ข้าไม่รู้จัก" "ไม่รู้จักหรือ? เช่นนั้นเจ้ามาทำอันใดที่หน้าประตูเรือนข้า?" แววตาเจียงซุ่ยฮวนเย็นชา นางจ่อดาบสั้นในมือที่ลำคอแม่มดเฒ่า "ให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง กล่าวความจริงมา" แม่มดเฒ่ามองคมดาบที่ลำคอ ร่างกายสั่นเทิ้มไม่หยุด "ข้าจะบอก ข้าจะบอก ข้าทำสัญญากับเจียงเม่ยเอ๋อร์ เพียงข้าสังหารเจ้าได้ นางก็จะมอบปีศาจน้อยที่คลอดออกมาให้ข้า" เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วเล็กน้อย "โหรหลวงบอกว่าปีศาจน้อยที่เจียงเม่ยเอ๋อร์คลอดเป็นดวงดาวแห่งโชคลาภ เหตุใดนางจึงยอมยกให้เจ้า?" "ข้าบอกเจียงเม่ยเอ๋อร์แล้วว่า ปีศาจน้อยนั่นไม่ใช่ดาวแห่งโชคลาภ แต่เป็นผลข้างเคียงของตัวพิษมนต์รัก" แม่มดเฒ่าเกรงว่าเจียงซุ่ยฮวนจะใช้ดาบเชือดคอนาง จึงเล่าทุกอย่างออกมาทันที "เจียงเม่ยเอ๋อร์ใส่ตัวพิษมนต์รักในตัวฉู่เจวี๋ย ผลข้างเคียงคือสามารถมีลูกได้เพียงคนเดียว และทารกผู้นั้นต้องเป็นปีศาจแน่" "ข้ามอบตัวพิษธูปเทียนแก่เ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 381

    ยวี่จี๋หน้างุนงง ยังไม่ทันได้ตอบสนอง ฉู่เฉินก็ยัดกระสอบป่านหนักๆ ใส่มือเขา "เอาสิ่งนี้ใส่ในรถม้า อย่าได้เปิดดูเป็นอันขาด" ฉู่เฉินสั่งเสร็จแล้ววิ่งไปที่ร้านน้ำชา ซ่อนตัวหลังเสาคอยสังเกตกงซุนซวีและชายชุดดำ กงซุนซวีรับน้ำชาดอกกุ้ยฮวาที่เด็กเสิร์ฟส่งมาให้ แอบมองไปที่ใบหน้าของชายชุดดำ แล้วชะงักไป ชายชุดดำผู้นี้ปิดหน้าแน่นหนา แม้แต่ตอนดื่มน้ำชา ก็เปิดเผยเพียงริมฝีปากเท่านั้น "นี่มันมีอะไรให้เห็นไม่ได้ขนาดนั้นเชียวหรือ?" กงซุนซวีพึมพำเบาๆ ดื่มน้ำชากุ้ยฮวาในถ้วยจนหมด เขาดื่มน้ำชาทีละถ้วยๆ แอบมองไปที่หน้าชายชุดดำเป็นครั้งคราว คิดว่าตนระมัดระวังดีแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าชายชุดดำจะลุกขึ้นอย่างฉับพลัน เดินมานั่งตรงหน้าเขา แล้วถามเสียงเย็น "น้องชาย เจ้ารู้จักข้าหรือ?" "อะไรนะ? ไม่... ไม่รู้จัก!" กงซุนซวีตกใจ พูดติดอ่าง "แล้วทำไมเจ้าถึงมองข้าตลอดเวลา?" ดวงตาของชายชุดดำจ้องมองกงซุนซวีอย่างแน่วแน่ จนเขารู้สึกขนหัวลุกซู่ เขากลืนน้ำลาย บีบเค้นรอยยิ้มเขินอาย "ข้ารู้สึกว่าท่านหล่อเหลามาก จึงอดไม่ได้ที่จะมองท่าน" พูดจบ เขายังทำตาเจ้าชู้ใส่ชายชุดดำ ชายชุดดำหน้าตึงด้วยความรังเกียจ รีบลุกเดินจ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 380

    เสียงของบุรุษชุดดำฟังดูราวกับอายุยี่สิบกว่าปี ฉู่เฉินรู้สึกประหลาดใจ ผู้นี้อายุยังน้อยแต่มีพลังภายในล้ำลึกถึงเพียงนี้ ช่างหาได้ยากยิ่ง "หรือว่านางกำลังหลอกข้า?" บุรุษชุดดำปกปิดใบหน้ามิดชิด มองไม่เห็นสีหน้า ได้ยินเพียงน้ำเสียงที่แฝงความโกรธ "สตรีแดนใต้ช่างไม่มีสักคนที่ดีงาม รู้อย่างนี้ข้าไม่ควรช่วยนางเลย" เขาก้าวเท้ายาวๆ มุ่งออกจากถ้ำ ฉู่เฉินมองแผ่นหลังของเขาและกำลังจะถอนหายใจโล่งอก ทว่าเขากลับชะงักฝีเท้า แล้วมองไปที่โอ่งน้ำในมุมห้อง หัวใจของฉู่เฉินเต้นรัวอยู่ในลำคอ คิดในใจว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไป คงต้องตกใจจนเป็นโรคหัวใจแน่ เห็นบุรุษชุดดำเดินมาทางโอ่งน้ำ ฉู่เฉินมือหนึ่งกำลูกดาว อีกมือจับขวดฉีดยาชา หากบุรุษผู้นี้กล้าเปิดผ้าที่คลุมศีรษะเขาอยู่ เขาจะลงมือทันที! บุรุษชุดดำเดินมายังหน้าโอ่งน้ำของเขา ค่อยๆ ยื่นมือออกไป แล้วเปิดผ้าที่คลุมโอ่งข้างๆ แมงมุมดำฝูงใหญ่ไต่ออกมา "ช่างน่ารังเกียจ" บุรุษชุดดำทิ้งผ้าในมือ แล้วจากไป ฉู่เฉินรอจนเสียงฝีเท้าหายไปสนิทแล้ว จึงกล้าปีนออกจากโอ่งน้ำ "เสี่ยวซวี ออกมาได้แล้ว" กงซุนซวีโผล่ศีรษะออกมา มองรอบด้านแล้วถาม "คนผู้นั้นไปแล้วหรือ?" "ไปแล้ว พ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 379

    กู้จิ่นดวงตาเปล่งประกาย "เจ้าพูดจริงหรือ?" "จริง!" เจียงซุ่ยฮวนกล่าวอย่างจริงจัง "ดี เจ้ารออยู่ที่นี่ รอให้ข้าสร่างเมาแล้วจะกลับมา" กู้จิ่นหันหลังเดินจากไป ชางอี้ประนมมือคำนับเจียงซุ่ยฮวนแล้วรีบตามไป เจียงซุ่ยฮวนมองเงาร่างทั้งสองที่หายไป ในใจกลับเกิดความรู้สึกคาดหวังขึ้นมา ... ในอุโมงค์ ฉู่เฉินและกงซุนซวีทั้งสองคนแบกหญิงผมขาว ได้ยินเสียงฝีเท้าจากที่ไกล กงซุนซวีกล่าวอย่างตื่นเต้น "อาจารย์ มีคนมา" "อาจารย์รู้แล้ว" สีหน้าฉู่เฉินไม่สู้ดี เปลี่ยนทิศทางเดินกลับไปที่ถ้ำ "เกรงว่าผู้มาไม่มีเจตนาดี พวกเราไปหลบในรังของแม่มดแก่คนนี้ก่อน" ทั้งสองแบกหญิงผมขาวกลับไปที่ถ้ำ ฉู่เฉินมองไปที่โอ่งน้ำที่มุมห้อง หนูเฝ้าประตูกินจนว่างไปหลายใบแล้ว หนูเฝ้าประตูกินอิ่มดื่มเต็มที่ นอนหงายแผ่ที่ก้นโอ่งใบหนึ่ง หลับสบาย ฉู่เฉินหยิบหูหนูเฝ้าประตูขึ้นมา ยัดเข้าอก จากนั้นก็โยนหญิงผมขาวลงในโอ่งน้ำ ใช้ผ้าปิดปากโอ่ง ฟังเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ฉู่เฉินถามกงซุนซวี "เจ้ารู้หรือไม่ว่าประตูถ้ำนี้ปิดอย่างไร?" "รู้พ่ะย่ะค่ะ ตอนข้าฟื้นมาพอดีเห็นนางหมุนกลไก" กงซุนซวีเดินไปที่โอ่งน้ำใบหนึ่ง วางมือทั้ง

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 378

    เจียงซุ่ยฮวนชะงักงัน "อะไรนะ?" กู้จิ่นกำเครื่องรางคุ้มภัยในมือแน่น เดินมาเบื้องหน้าเจียงซุ่ยฮวน คว้าข้อมือนางไว้ "ข้าด้อยกว่าเขาตรงใด?" กลิ่นสุราอ่อนๆ โชยเข้าจมูกเจียงซุ่ยฮวน นางถามด้วยความตกใจ "ท่านอ๋อง ท่านเมาสุราหรือไม่?" กู้จิ่นก้มหน้ามองนาง ดวงตาแดงเรื่อเล็กน้อย "ข้าไม่ได้เมา" เจียงซุ่ยฮวนกลับกล่าวอย่างหนักแน่น "ท่านเมาแล้ว" มิเช่นนั้นเหตุใดจึงเอ่ยวาจาที่นางไม่เข้าใจ นางดึงแขนกลับ หมายจะชักข้อมือออกจากมือกู้จิ่น แต่น่าเสียดายที่กู้จิ่นกำแน่น ไม่ว่านางจะใช้แรงเพียงใดก็ไม่อาจดึงออกได้ "ท่านอ๋อง ปล่อยมือด้วย" น้ำเสียงนางแผ่วเบา ดุจขนนกปลิวลงข้างหูกู้จิ่น "หม่อมฉันจะส่งท่านกลับ" "มิได้" กู้จิ่นส่ายหน้าอย่างดื้อดึง เขาคลายมืออีกข้างออก เผยให้เห็นเครื่องรางคุ้มภัยในมือ "สิ่งเช่นนี้ ข้าสามารถให้เจ้าหมื่นอัน" "เจ้าจะไปกับข้าหรือไม่?" เมื่อได้ยินวาจานี้ หัวใจเจียงซุ่ยฮวนเต้นรัว ราวกับจะทะลุอกออกมา "ท่านอ๋อง..." เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยเรียกกู้จิ่นเบาๆ "ยามนี้ท่านเมาสุรา รอท่านสร่างเมาแล้วค่อยมากล่าวเช่นนี้กับหม่อมฉันอีกครา ได้หรือไม่?" คำพูดของผู้เมาสุรา ไม่อาจนับเป็นสัจจะ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 377

    เขาดึงเทียนทางด้านซ้ายอย่างแรง ได้ยินเสียงเบาดังหนึ่งที ผนังหินตรงหน้าก็เปิดออกอย่างกึกก้อง หญิงผมขาวหันกลับมาอย่างฉับพลัน เห็นฉู่เฉินแล้วถามด้วยความตกใจ "เจ้าตามมาได้อย่างไร?" ฉู่เฉินผ่านความวุ่นวายมาพอสมควร จึงไม่สนใจตอบคำถามของหญิงผมขาว เขาหยิบปาริมาสี่อันโยนอย่างแรง ปาริมาทั้งสี่อันปักลงที่มือและเท้าทั้งสองข้างของหญิงผมขาว หญิงผมขาวส่งเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ล้มลงกลิ้งไปมาไม่หยุด เพราะทั้งมือและเท้าบาดเจ็บ จึงวิ่งหนีไม่ได้ และใช้แมลงพิษทำร้ายคนไม่ได้ด้วย "แต่ก่อนไม่รู้จุดประสงค์ของเจ้า จึงไม่ได้ลงมือง่ายๆ ตอนนี้ดูเหมือนไม่จำเป็นอีกต่อไป" ฉู่เฉินแค่นเสียงเบาๆ เดินไปข้างกงซุนซวี เขาแก้เชือกที่มัดกงซุนซวี เอาสิ่งที่อุดปากออก แล้วเอาเชือกป่านไปมัดหญิงผมขาว พลางถามกงซุนซวี "เกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่นี้?" "วรยุทธ์ของเจ้าก็ไม่เลว ทำไมถึงถูกนางมัดได้?" กงซุนซวีพูดอย่างหดหู่ "ข้าเดิมทีกำลังค้นหาทางเข้าอุโมงค์ในวิหารร้าง ไม่ระวังเหยียบก้อนหินเข้า ตกลงมาหมดสติไป" "พอข้าฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ก็ถูกนางมัดไว้ที่นี่แล้ว" ฉู่เฉินพยักหน้าแสดงความเข้าใจ เขาฝึกวิชาตัวเบามาหลายปี สามารถรัก

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 376

    ถ้ำนี้กว้างพอจะบรรจุคนได้ยี่สิบกว่าคน คล้ายทรงกลมขนาดใหญ่ เชื่อมต่อกับอุโมงค์ที่เขาเพิ่งเดินผ่านมา ไม่มีทางออกอื่นใด ภายในถ้ำว่างเปล่า มีเพียงเทียนสองเล่มบนพื้น ไร้ร่องรอยของกงซุนซวีและหญิงผมขาว "แปลกนัก กงซุนซวีหายไปไหนกันแน่?" ฉู่เฉินลูบคลำผนังหินในถ้ำอย่างร้อนรน เขาเชื่อมั่นว่าที่นี่ต้องมีกลไกลับที่นำไปสู่ที่อื่นได้ แต่ถ้ำนี้ไม่เหมือนวัดร้างเสียทีเดียว ในวัดร้างหินคือกลไก ส่วนในถ้ำนี้นอกจากเทียนสองเล่มนั้นแล้ว ไม่มีอะไรอีกเลย เขาลองดึงเทียนขึ้นมา ไม่เพียงยกขึ้นได้ แต่ยังไม่มีเสียงผิดปกติใดๆ จึงวางกลับลงไป เมื่อนึกถึงว่าเมื่อครู่หนูเฝ้าประตูช่วยให้เขาพบกลไก เขาจึงฝากความหวังทั้งหมดไว้กับหนูเฝ้าประตู ฉู่เฉินหันกลับมา พอดีเห็นหนูเฝ้าประตูนอนคว่ำอยู่บนช่องแคบกลางผนังหิน มันยื่นก้นออกมาแล้วค่อยๆ บีบตัวเข้าไป ... อ๊า! ฉู่เฉินหมดปัญญา ช่องนี้กว้างเพียงสองนิ้ว ต่อให้เขารู้วิชาย่อกระดูกก็ไม่อาจบีบตัวเข้าไปได้! เขานอนคว่ำที่ผนังหิน มองผ่านช่องเข้าไป เห็นเพียงความมืดสนิท มองอะไรไม่เห็นเลย ไม่รู้ว่าถูกก้นของหนูเฝ้าประตูบังไว้หรือไม่ ฉู่เฉินคิดจะหาเครื่องมือมาทุบช่องให้กว้างข

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 375

    แท้จริงแล้ว เจ้าของร่างเดิมของเขาทิ้งชื่อเสียงไว้ไม่ค่อยดีนัก "แย่แล้ว แย่แล้ว!" ฉู่เฉินค้นหาอย่างร้อนใจในบริเวณที่กงซุนซวีหายไป เจียงซุ่ยฮวนพูดถูก คนคนหนึ่งไม่อาจหายไปโดยไร้สาเหตุ ที่นี่ต้องมีกลไกลับที่พาคนไปยังที่อื่นแน่ ฉู่เฉินค้นหาตั้งนาน แต่ไม่พบอะไรเลย เขาเร่งร้อนจนเหงื่อท่วมศีรษะ แทบอยากรื้อวิหารร้างออก เพราะเช่นนี้ทางเข้าลับใดๆ ก็ต้องปรากฏแน่ ขณะที่ฉู่เฉินกำลังจะยอมแพ้ เตรียมกลับไปปรึกษาเจียงซุ่ยฮวน หนูเฝ้าประตูในอกเขาโผล่หัวออกมามองรอบๆ แล้วกระโดดออกจากอกเขา วิ่งไปยังมุมด้านตะวันตกของวิหารร้าง "แม้กระทั่งยามนี้ เจ้ายังออกมาก่อกวน!" ฉู่เฉินวิ่งไล่หนูเฝ้าประตู "กลับมานี่!" หนูเฝ้าประตูวิ่งไวมาก พุ่งไปที่ก้อนหินใบมุมห้องอย่างรวดเร็ว แล้วนั่งยองๆ อยู่ข้างก้อนหินนั้นไม่ขยับ ฉู่เฉินวิ่งไปหยิบหนูเฝ้าประตูขึ้นมา หนูดิ้นรนสุดแรง ดวงตากลมเล็กจ้องมองไปที่ก้อนหินตลอดเวลา "ก้อนหินนี้มีอะไรน่าดู?" ฉู่เฉินยัดหนูกลับเข้าอก กำลังจะหันหลังจากไป แต่พลันหยุดชะงัก มองไปที่ก้อนหินบนพื้น ฉู่เฉินพลันนึกได้ว่า หนูเฝ้าประตูคงไม่ทำเช่นนี้โดยไร้สาเหตุ ก้อนหินนี้ต้องมีปัญหาแน่ เขาก้ม

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 374

    ยามสุริยาขึ้นสูงสามคืบ ฉู่เฉินพากงซุนซวีมาถึงหน้าวัดร้าง ฉู่เฉินกระโดดลงจากรถม้า กล่าวกับยวี่จี๋ว่า: "ที่นี่ไม่ปลอดภัย เจ้าไปรออยู่ที่แผงน้ำชาใกล้ประตูเมือง" "เมื่อพวกเราจัดการธุระเสร็จแล้ว จะไปหาเจ้าที่แผงน้ำชาโดยตรง" "ได้เจ้าค่ะ" ยวี่จี๋ขับรถม้าจากไป กงซุนซวีมองวัดร้างคุ้นตาเบื้องหน้า อุทานด้วยความตกใจ: "อาจารย์ ท่านมาที่นี่ทำไมกัน?" หลังจากกงซุนซวีล่วงรู้ความจริงเรื่องถูกวางยาพิษในอดีต เขาก็ทะเลาะกับท่านไท่เว่ยกงซุนอย่างหนัก แล้วก็เริ่มคิดสั้น ท่านไท่เว่ยกงซุนเกรงว่าเขาจะเป็นอันตราย จึงขังเขาไว้ในห้อง เพื่อแสดงการต่อต้าน เขาไม่ยอมกินอาหารหรือดื่มน้ำตลอดทั้งวัน แม้แต่ยาก็ไม่ยอมกิน หลังจากนั้นสามวัน กงซุนซวีแกล้งทำเป็นสลบ เมื่อหมอมาถึง เขาก็ฟาดฝ่ามือใส่หมอจนสลบ แล้วแอบหนีออกมา เขาวิ่งมาที่วัดร้างหลังนี้และได้รับการช่วยเหลือจากยาจกที่อาศัยอยู่ข้างใน ตั้งใจจะหลบซ่อนสักสองสามวันแล้วค่อยไปที่อื่น ใครเลยจะรู้ว่าวันรุ่งขึ้นเขากลับสลบไป เมื่อเขาฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่าตนเองอยู่ในบ้านของเจียงซุ่ยฮวนแล้ว "มาที่นี่เพื่อตามหาคน" ฉู่เฉินล้วงกริชออกมาวางในมือกงซุนซวี "อาจจะเจออ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status