บทที่ 9

เมืองนี้ไม่ใหญ่ วันถัดมา ข่าวฉาวที่สะเทือนทั้งเมืองก็แพร่สะพัดไปทั่วแล้ว

ผอ.จางไม่กล้าแจ้งตำรวจ ยิ่งไม่กล้าถามหาความรับผิดชอบ ได้แต่พักรักษาตัวในโรงพยาบาลตัวเองแบบหมดอาลัยตายอยาก โกหกว่าตัวเองหกล้มได้รับบาดเจ็บ

บรรดาพยาบาลต่างก็เอามือป้องปาก แอบหัวเราะ

“หน้าคนหกล้มที่ไหนมีแต่รอยฝ่ามือล่ะ?”

หลิ่วเจินไม่มีหน้าไปทำงาน ได้แต่เกาะเผยลี่ซู ที่พึ่งสุดท้ายนี้ไว้ไม่ยอมปล่อย

“เรื่องระหว่างฉันกับผอ.จาง เขาเป็นคนบังคับฉันทั้งนั้น เขาเป็นเจ้านายฉัน ฉันไม่มีทางเลือกเลย…”

ฉันฟังบทสนทนาของพวกเขาจากนอกห้อง เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้

ยังไม่พอหรอก เผยลี่ซู ชายโฉดคนนี้ ยังติดค้างเรื่องระทึกใจเรื่องสุดท้าย

โชคดีที่ฉันก็เตรียมไว้นานแล้ว

หนึ่งชั่วโมงถัดมา ฉันรอเผยลี่ซูอยู่ที่ข้างรถเขา ไฟโทสะบนใบหน้าเผยลี่ซูมอดลงไปเยอะแล้ว หลิ่วเจินตามติดเขาอยู่ด้านหลัง

เมื่อเห็นฉัน หลิ่วเจินทั้งอายทั้งโกรธ

“เธอก็บรรลุเป้าหมายแล้ว ยังจะเอายังไงอีก?”

ฉันต้องที่เธออย่างเฉยชา

“ยังจะเอายังไงอีกงั้นเหรอ? เผยลี่ซู สัญญาหย่าเซ็นหรือยัง?”

เผยลี่ซูโยนสัญญาหย่าลงที่เท้าฉัน

“เจียงเหยียน ผมกับคุณตัดขาดกันแล้ว จากวันนี้ไป ผ