บทที่ 4

เผยลี่ซูเห็นดีเห็นงามด้วยทันที

“ในฐานะคนในครอบครัว ผมยินยอม!”

เมื่อเห็นว่าพยาบาลเดินถือเข็มฉีดยาเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ฉันดิ้นรนร้องตะโกนอย่างสิ้นหวัง แต่รอบ ๆ ไม่มีใครสักคนช่วยฉัน

“หยุดนะ! ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!”

ทันใดนั้น เสียงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวก็ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ชะงัก

ในที่สุดเจียงเจ๋อ พี่ชายฉัน ก็พาทีมรักษาพยาบาลมาทัน

อาศัยจังหวะที่ยามและพยาบาลตะลึงงันอยู่ ฉันผลักพวกเขาออก รีบวิ่งก้าวยาว ๆ ไปอยู่ข้างพี่ชาย

“พี่ รีบช่วยเสี่ยวหยวนที!

พี่ตบไหล่เบา ๆ เพื่อปลอบโยนฉัน และระเบิดอารมณ์โกรธขึ้งใส่เผยลี่ซู

“นายกำลังช่วยคนอื่นทำร้ายลูกเมียนายหรือไง?”

“หนังสือรับรองว่าเสี่ยวหยวนสมองตายล่ะ? เอาออกมาซิ!”

ทั้งตัวฉันสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ เหงื่อเย็นออกเต็มหลังจนเปียกโชก

ถ้าพี่มาไม่ถึงก่อนเวลา ฉันก็จะถูกฉีดยาระงับประสาท แล้วก็คงไม่พ้นต้องถูกบังคับให้เซ็นสัญญา ต้องสูญเสียเสี่ยวหยวนไปตลอดกาล!

หลิ่วเจินตั้งสติ มองที่พี่ชายฉันอย่างจองหอง

“คุณเป็นใคร?”

“ที่นี่คือห้องไอซียูในโรงพยาบาลนะ! ยามล่ะ? ญาติสายตรงของผู้ป่วยให้อยู่ต่อได้ คนที่ไม่เกี่ยวข้องอื่น ๆ กำจัดออกไปให้หมด”

พี