บทที่ 8

“วิธีล่อลวงด้วยมารยาหญิง ก็มีจริง ๆ นั่นแหละ แต่ไม่ใช่ฉัน”

ขณะที่พูด พวกเราก็ถึงห้อง 701

ฉันพยักหน้าให้พนักงาน เธอนำคีย์การ์ดออกมา เสียงติ๊ดดังขึ้น ประตูเปิดออก

“อ๊า ใครเนี่ย!”

ในห้องเงียบลงในชั่วพริบตา สักพัก เสียงหลิ่วเจินก็ดังออกมา

เผยลี่ซูกลับต้องตะลึง

“หลิ่วเจิน? คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

เขาก้าวยาว ๆ ก็เข้ามาถึงในห้อง หลิ่วเจินหน้าแดงเรื่อ ใช้ผ้าขนหนูปิดบังเรือนร่างตัวเองไว้ รีบขวางเขาไว้อย่างลุกลี้ลุกลน

“คุณทำอะไรเนี่ย ฉันกำลังอาบน้ำอยู่นะ”

เผยลี่ซูกวาดสายตามองในห้องแวบหนึ่ง

“อยู่ดี ๆ คุณเปิดห้องที่นี่ทำไม?”

ฉันพิงวงกบประตูอยู่อย่างสบาย ๆ

“เผยลี่ซู สถานการณ์แบบนี้ยังต้องอธิบายอีกเหรอ?”

หลิ่วเจินมองฉันอย่างโกรธแค้น ขวางอยู่ที่ทางเข้าห้อง และทำท่าจะปิดประตู

“วันนี้มีประชุมสัมมนาที่โรงแรม ฉันประชุมเสร็จก็แวะขึ้นมาหน่อย…พวกคุณรอฉันใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อน”

ฉันขัดขวางมือไม้ของเธอไว้ด้วยความหูตาไว ควักโทรศัพท์ออกมา

“ช่างเถอะ พูดอย่างเดียวไม่มีหลักฐาน ดูเอาเองดีกว่านะ”

ในโทรศัพท์เปิดคลิปกล้องวงจรปิดตอนหนึ่งอยู่ ได้มาจากโรงพยาบาลคราวก่อนพอดี

แต่ว่าคราวนี้ พื้นหลังเป็น