บทนำ : ยอมรับผิดแทนพี่สาว

บทนำ

ณ คอนโดแห่งหนึ่ง

นักศึกษาสาวทั้งหกคนจัดปาร์ตี้เล็กๆ บนคอนโดอย่างสนุกสนาน สนุกเฮฮาร้องเพลงเต้นเล่นเพราะเริ่มเมา ดูทุกคนครึกครื้นสนุกกันทั้งห้าสาว ทว่าหญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มนั้นไม่ชอบเรื่องสังสรรค์ จึงเดินมานั่งหลบมุมห้องก้มหน้าอ่านหนังสือคนเดียว

"อันนา เอาหนังสือนิยายมาอ่านที่นี่ด้วย? เธอไม่สนุกกับพวกเราเหรอ" นิตายืนจ้องมองน้องสาวของตนเองหรือว่าหลานสาวของผู้เป็นพ่อ ทั้งสองคนเรียนด้วยกันคณะเดียวกันไปไหนมาไหนนิตามักจะพาอันนาไปด้วย แต่นิสัยของทั้งสองคนแตกต่างกันมาก นิตาเป็นคนนิสัยแรงไม่สนโลกขี้เหวี่ยงชอบคือชอบไม่ชอบคือด่า ส่วนอันนานั้นเธอเป็นคนเงียบและยอมนิตาตลอดทั้งสองคนอยู่ด้วยกันเหมือนกับพี่น้องรักกันใส่ใจกันถึงแม้ว่าจะมีทะเลาะกันบ้าง

"นั่นสิ...เห็นอันนานั่งอ่านหนังสือนิยายนี่มาตั้งนานแล้วเราร้องเพลงดื่มสนุกเฮฮากันก็ยังไม่เห็นรบกวนสมาธิของอันนาเลย หรือว่าอันนาดื่มตัวหนังสือแทนเหล้าจนเมาไปแล้วนะ" เพื่อนอีกคนนั้นพูดแขวะในเชิงติดตลกส่ายหน้าไปมาให้กับอันนาพร้อมยิ้มเยาะใส่

"พวกเธอสนุกกันเลย...เราไม่ค่อยชอบดื่มไม่ชอบร้องเพลง เราขออ่านหนังสือนะ นิตาดื่มได้เต็มที่ถ้าเมาเดี๋ยวอันนาพากลับเอง" นิตาขยับเข้ามานั่งใกล้ๆอันนา พร้อมทั้งโอบกอดน้องสาว ที่อันนาต้องมาอยู่กับนิตาเพราะว่าพ่อแม่ของอันนาเสียชีวิตตั้งตอนที่เธอยังเล็กๆ ลุงของเธอนั้นจึงพามาอยู่ด้วยเขาเลี้ยงเปรียบดั่งลูกสาวอีกคนและให้ทุกอย่างโดยไม่ลำเอียง ส่วนนิตาไม่เคยอิจฉาอันนาที่พ่อของตนเองเอาหลานมาเลี้ยงเพราะเธอกับอันนาเป็นเพื่อนกันเหมือนกับพี่น้องสายเลือดเดียวกัน

"ทำไมน่ารักแบบนี้เนี่ย เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปกินชาบูนะคนสวย" นิตาใช้ความทะเล้นแกล้งอันนาเธอยกมือหยิกแก้มของอันนาก่อนที่จะวิ่งเข้าไปยังกลุ่มเพื่อนตัวเอง

อันนาเธอได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมา ก้มหน้าอ่านหนังสือนิยายเล่มโปรดต่อ ทว่าไม่นานเสียงเพลงของเพื่อนหยุดลง นิตาเธอคุยโทรศัพท์มือถือกับใครบางคนใบหน้าดูคร่ำเครียดคิ้วขมวดเข้าหากันจนอันนาวางหนังสือนิยายลงรีบลุกขึ้นไปหานิตา

"นิตาเธอไม่ควรยอมมันแบบนี้นะ อีเพลงพิณมันหยามหน้าเราเกินไปหรือเปล่า พี่วินเขาเป็นแฟนเธอมันไม่ควรให้เขาไปส่ง" เหมียวเพื่อนหนึ่งในหกคนของนิตาพูดขึ้นพร้อมทั้งยื่นโทรศัพท์มือถือที่หน้าจอปรากฏภาพของผู้ชายและผู้หญิงคนหนึ่งนั่งบนมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่ วินโอบกอดเพลงพิณเด็กที่เรียนมหาลัยเดียวกันดูสนิทสนมหรือจะเรียกว่าคนรักก็ได้ถ้าเขาจะแนบชิดกันขนาด

นิตาคว้ากระเป๋าและโทรศัพท์มือถือทันทีท่าทางของเธอที่รีบเหมือนกับว่าจะไปฆ่าเพลงพิณ อันนาที่เห็นท่าไม่ดีกลัวว่าพี่สาวจะพลาดพลั้งทำอะไรด้วยอารมณ์โกรธเธอจึงรีบขวางหน้าและคว้าจับแขนของนิตาเอาไว้

"ใจเย็นๆนะ นิตามันอาจจะไม่ใช่แบบนั้นก็ได้" ในขณะที่นิตากำลังโกรธเธอผลักอันนาล้มและเพื่อนคนหนึ่งรีบคว้าประคองอันนาเอาไว้ที่เหลือตามนิตาไปกันหมดทั้งสาม

อันนาหันไปถามเพื่อนคนนั้นที่ประคองตนเองจึงรู้ว่านิตากับเพื่อนที่เหลือ จะไปจัดการเพลงพิณเธอไม่รอช้ารีบวิ่งออกมาทันที

ทว่าพอถึงด้านล่างลานจอดรถรถของนิตาได้ขับออกด้วยความรวดเร็ว อันนาเธอต้องย้อนกลับวิ่งขึ้นไปเอากุญแจบนคอนโด พอได้กุญแจรถและโทรศัพท์มือถือ อันนาโทรหานิตาแต่เพื่อนของนิตานั้นรับสายเพราะนิตาเป็นคนขับรถเอง

อันนาพยายามถามจนรู้ว่านิตาไปที่คอนโดของวิน อันนาจึงตามไปทันที เมื่อมาถึงยังไม่ทันได้จอดรถอันนาเห็นว่าเพื่อนของนิตากำลังรุมฉุดกระชากผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นไปด้วย เธอจับจ้องมองอยู่นานจนรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือเพลงพิณ

"หึ้ย เพลงพิณนี่ อย่าบอกนะว่า…" รถคันหน้าของอันนาขับออกไปรวดเร็ว เมื่อพวกนิตาได้ตัวของเพลงพิณขึ้นรถไปแล้วอันนาจึงรีบขับรถตามจนกระทั่งถึงโกดังร้างแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากที่นี่มาก

รถคันหน้าเปิดประตูลงกันมาพึ่บพั่บเพื่อนที่มากับนิตามี 3 คนรวมนิตาเป็น 4 คน ฉุดดึงกระชากหญิงสาวตัวเล็กร่วงหล่นลงมาจากรถเนื้อตัวของเธอมอมแมมใบหน้าเต็มไปด้วยรอยช้ำ

"กล้าแย่งแฟนของคนอื่นเหรอ" หญิงสาวร่างบางเนื้อตัวบอบช้ำถูกจับแขนไขว้ไปทางด้านหลังและคุกเข่าต่อหน้าในขณะที่นิตายกมือขึ้นเตรียมที่จะตบใบหน้าหญิงสาวที่ไร้ทางสู้คนนั้น ต้องหยุดชะงักเพราะว่าอันนาจับแขนนิตาเอาไว้

"พอแล้วนิตาอย่าทำแบบนี้" สายตาของเพื่อนทั้ง 3 คน ไม่พอใจอันนาที่ห้ามนิตาไม่ให้ทำเพราะทั้ง 3 คนพยายามยุแยงให้นิตาจัดการเพลงพิณ

"อย่ามาห้ามนะอันนา อีแรดคนนี้มันจะงาบวินไป" นิตาตะคอกใส่อันนาสายตาของเธอกวาดมองเพลงพิณ

"ถ้าผู้ชายมันไม่เล่นด้วย ผู้หญิงก็ไม่มีวันที่จะเข้าหาได้ แล้วพวกเธอทำกันแบบนี้ ถ้าเพลงพิณเป็นอะไรขึ้นมาจะรับผิดชอบชีวิตของเขาไหวเหรอ

เพื่อนทั้ง 3 คน เบะปากใส่อันนาในขณะที่เธอกำลังเตือนสตินิตา ทว่าไม่นานเรือนร่างบางของอันนาถูกผลักนิตาไม่ฟังในสิ่งที่อันนาพูด

"เฮือก!!~เฮือก!!"

"มีคนมา" นิตาออกมาจากเพลงพิณและเธอดันตัวของอันนาเข้าไปอยู่แทนที่ในขณะที่รถยนต์ขับเข้ามาและแน่ชัดเป็นรถตำรวจ เพลงพิณหญิงสาวที่ถูกกระทำหายใจเฮือกราวกับคนจะขาดอากาศหายใจร่างกายที่ดิ้นทุรนทุรายพลาดๆ

"เพลงพิณใจเย็นๆ ไว้นะ" อันนาไม่ได้สนใจใครที่เข้ามาแต่เธอรีบคว้าเพลงพิณเอาไว้เหมือนว่าเพลงพิณนั้นจะหยุดหายใจจะหยุดหายใจ

"เพลงพิณ!! น้องไม่น้องไม่นะ" ในขณะที่อันนากำลังเขย่าตัวของเพลงพิณชายหนุ่มคนหนึ่งดันตัวของอันนาเธอจนล้ม เขาแทรกกายเข้าไปใกล้ๆเพลงพิณรีบขว้าประคองไว้แทน

"เอารถออก" เรือนร่างบางหายใจโรยรินดวงตาคู่น้อยและใบหน้าเต็มไปด้วยรอยบอบช้ำจับจ้องมองหน้าชายหนุ่มหายใจแผ่วเบา

"อย่าเป็นอะไรนะ" สายตาชายหนุ่มกวาดมองทุกคนที่ยืนอยู่ ถ้าเขาไม่ติดว่าคนในอ้อมกอดของเขานั้นจะเป็นอันตรายพวกเธอได้โดนดีกันหมดแน่ 

"เชิญทุกคนไปที่โรงพักด้วยครับ"

นิตาพุ่งตัวเข้ามาหาอันนาเนื้อตัวของเธอสั่นเครือด้วยความกลัวในตอนกระทำนั้นสติหลุดยับยั้งมือตัวเองไม่อยู่ เมื่อเห็นเพลงพิณเกิดอาการช็อกในขณะที่ชายหนุ่มคนนั้นอุ้มเพลงพิณไปที่เหมือนคนหมดสติและขาดอากาศหายใจไปแล้วนิตากลัวว่าเพลงพิณจะตายจริงๆ 

เมื่อมาถึงโรงพักหญิงสาวทั้ง 5 คน นั่งอยู่รวมกันโดยที่อันนานั่งอยู่ด้านข้างเหมือนกับว่าไม่ได้เข้ากลุ่มของนิตาและเพื่อน

"เรื่องมันเป็นยังไง!"

เจ้าหน้าที่สอบสวนตบฝ่ามือลงบนโต๊ะทำงานเสียงดังจนหญิงสาวทั้ง 5 คน สะดุ้งโดยเฉพาะนิตาที่เป็นคนทำผิดเธอหวาดกลัวจนเนื้อตัวสั่นเครือ

"คือว่าน้องสาวของฉันกับเพลงพิณเขามีเรื่องกัน ฉันกับเพื่อนเลยเข้าไปห้าม จนเพลงพิณนั่นหมดสติไป อันนาคิ้วขมวดเข้าหากันหันไปมองนิตาทำไมนิตาถึงโยนความผิดให้กับตนเอง

"อันนา" มือของนิตาอยู่ช่วงโต๊ะซึ่งเจ้าหน้าที่มองไม่เห็น เธอคว้าจับอันนาเอ่ยชื่อเรียกกวาดสายตานั้นมองจ้องน้องสาว

"นิตาลูก หนูอันนาเกิดอะไรขึ้น" หลังจากเจ้าหน้าที่ติดต่อญาติหรือผู้ปกครองของอันนาและนิตากรณ์ผู้เป็นพ่อรีบมาหานิตาทันที 

นิตาคว้ากอดผู้เป็นพ่อร้องไห้สะอึกสะอื้น กรณ์จึงขอเจ้าหน้าที่คุยกับลูกเป็นการส่วนตัว เมื่อรู้ความจริงพ่อของเธอนั้นเดินมาขอคุยกับอันนาหลานสาวด้วยที่ใบหน้ากังวล 

"อันนายอมรับแทนนิตาก่อนนะ ลุงรับรองว่าอันนาจะไม่ติดคุก"

อันนาเธอปฏิเสธไม่ได้ทั้งๆที่ตนเองถูกโยนความผิดให้ ได้เพียงแต่พยักหน้าตามที่ลุงของเธอนั้นบอก

"ขอบใจมากนะอันนา ขอบใจมากจริงๆ ลุงสัญญาว่าอันนาจะไม่มีวันติดคุกลุงจะช่วยถึงที่สุดแม้แต่เสี้ยววินาทีหนูอันนาก็ไม่มีวันได้ก้าวขาเข้าไปในคุกเชื่อลุงนะ" นิตาเนื้อตัวสั่นเครือหวาดระแวงและกลัวรีบจับมือของอันนาที่ยอมรับความผิดแทนตัวเอง

ในขณะที่เจ้าหน้าที่สืบสวนได้เค้นหาความจริง อันนาได้เพียงแต่ก้มหน้ายอมรับเพียงไม่นาน เธอออกมาเพราะทนายของคุณลุงคุยให้จนจบเป็นอย่างที่คุณลุงของเธอบอกว่าเธอนั้นไม่ติดคุกอย่างแน่นอน

เมื่อมาถึงที่บ้านพ่อของนิตาเสียงดังใส่ลูกสาวจนนิตาเธอยืนร้องไห้

"ถ้าไม่ได้อันนารับผิดแทนป่านนี้ชื่อเสียงของลูกและพ่อคงเสื่อมเสียไปแล้ว! ทำอะไรทำไมถึงไม่คิดแค่ไอ้ผู้ชายกระจอกๆคนเดียวจะไปใส่ใจมันทำไม"

"นิตาขอโทษค่ะ คุณพ่อต่อไปนี้จะไม่มีแบบนั้นอีกแล้ว ในตอนนั้นนิตาโมโหแล้วก็เมาด้วยพอเพื่อนยุแยงนิตาก็เลยทำอะไรไปไม่ทันคิด"

"อันนาขอบใจมากนะหลานที่ยอมรับผิดแทนนิตา ลุงไม่อยากให้นิตาต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะอีกไม่กี่เดือนนิตาจะต้องหมั้นกับอคินย์"

เรื่องนี้นิตารู้ตัวตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่เธอนั้นมีแฟนในมหาลัยเดียวกันซึ่งเป็นรุ่นพี่เขาทั้งหล่อและฮอตที่สุดอย่างวินจนเธอตามหึงหวงเขา

"นายครับเกิดเรื่องแล้ว" ช่วงเวลาที่กรณ์โมโหให้กับลูกแต่ลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่ตื่นตระหนก

"มีอะไร"

ลูกน้องคนสนิทบอกกับเจ้านายตนเองว่าฝั่งนั้นที่นิตากระทำอาการแย่และอยู่ในขั้นโคม่ามีเพียง 20% ที่จะฟื้นกลับมา

ผู้เป็นพ่อถอนหายใจลูกสาวตนเองที่เล่นผิดคน ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คนธรรมดาหรือลูกเจ๊กจีนแต่เธอเป็นถึงน้องสาวของเหมราชมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่กรณ์เริ่มหวั่นกลัวผลกระทบจากการกระทำของลูกสาว 

มือหนากุมเข้าศีรษะก้มลงด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียดเสียงถอนหายใจดังแรงจนนิตาลูกสาวนั้นไม่กล้าที่จะมอง ถ้าเกิดเหมราชนั้นเอาเรื่องเขาจะสู้ไหวหรือเปล่าผู้เป็นพ่อได้เพียงแต่คิดถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

"คุณลุงมีอะไรหรือเปล่าคะ" อันนานั่งลงโซฟาด้านข้างเธอเห็นหน้าลุงของตนเองกำลังเครียด

"อันนายอมรับผิดแทนนิตานะลูก ลุงสัญญาว่าอันนาจะไม่มีวันติดคุกไม่ว่าอะไรเกิดขึ้นอย่าบอกว่านิตาเป็นคนทำผู้หญิงคนนั้น" ผู้เป็นลุงคว้าจับมือของหลานสาวทั้งสายตาและคำพูดอ้อนวอนขอให้หลานสาวยอมรับผิดแทนลูก 

อันนาเธอไม่ชอบโกหกหรือคนโกหกแต่ตนเองนั้นต้องโกหกปกปิดความจริง 

"ได้ไหมอันนาทำเพื่อลุงกับพี่สาวของเธอได้หรือเปล่าขอแค่อย่างเดียวจริงๆแล้วต่อไปนี้ลุงจะไม่ขออะไรอีกเลย ได้โปรดช่วยนิตาก่อน ลุงไม่อยากให้นิตาเสื่อมเสียชื่อเสียงกลัวว่าฝั่งนั้นจะยกเลิกงานหมั้น" ท่าทีของลุงทั้งกังวลและดูลุกลี้ลุกลน อันนาจึงพยักหน้าให้รับคำขอและพร้อมจะทำตามที่ลุงบอก 

"ค่ะอันนาจะยอมรับผิดเอง" 

"ขอบใจมากนะอันนาขอบใจมากจริงๆ ฮื่อๆ" มิตาขยับเข้ามานั่งใกล้ๆอันนาคว้ากอดอันนาทั้งน้ำตาเธอยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นเสียใจกับการกระทำตัวเองแต่ไม่กล้าที่จะยอมรับผิดและไม่อยากเสื่อมเสียชื่อเสียง

กราบสวัสดีรี้ดที่น่ารักทุกคนนะคะพระเอกชั่วมาแล้วค่ะ! ต้องบอกไว้ก่อนเลยนะคนนี้ชั่วจริงถ้าใจบางแนะนำให้หยุดอ่านก่อนนะคะ แต่ต่อให้ชั่วแค่ไหนก็รักแค่เมียคนเดียวค่ะวุ้ยชอบตอนนี้แหละเคยได้ยินคำว่าขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมาไหมคะไอ้พระเอกเรื่องนี้เลย เห่าจนจบแน่นอน 

ฝากกดใจกดเพิ่มเข้าชั้นและคอมเม้นท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยน๊าอ้อนวอนตาปิบๆ🥲🙏