LOGINShare
EP : 5 ซานตานร้ายพ่ายใจ
Last Updated:
2024-11-10 03:20:31บทที่ 5
ใบหน้าน้อยส่ายไปมาเธอดิ้นทุรนทุรายยกเท้าถีบผ้าปูที่นอนไขว้ขว้าหนี ทว่าเธอนั้นไม่สามารถยับยั้งคนตัวโตได้ เสื้อตัวบางถูกจับกระชากจนฉีกขาดดเวยมือของเขา
"อย่าทำแบบนี้" เรือนร่างบางสวยงามเผยเนินนมขาวอมชมพูเด้งชูชันสู้กับสายตาอันร้ายกาจของเหมราช เนินอกถูกบีบขยำทั้งสองข้าง
เสียงร้องไห้สะอื้นพยายามผลักเขาออกทั้งทุบตีหลายครั้ง ทว่าคนตัวโตไม่สะทบสะท้านทั้งกัดและดูดหัวนมของเธอ จู่โจมกระทำหนักจนร่างบางไม่สามารถต่อสู้เขาได้ ร่างบางยอมแพ้พ่ายปล่อยทุกอย่างลงคือมทอที่ผลัดปล่อยลงดั่งว่าไร้เรี่ยวแรง
เหมราชหยุดการกระทำ เขาแปลกใจ ทำไมเรือนร่างบางถึงหยุดชะงักไม่ดิ้นทุรนทุรายขัดขืนหนีออกจากเขา เหมราชจ้องมองอันนาเผยรอยยิ้มร้าย เขารีบดีดตัวเองออกจากเธอมองด้วยร่างบางด้วยความสมเพช
"เธอก็คงพร้อมพลีกายให้กับผู้ชายทุกคน แต่เสียใจด้วยนะผู้หญิงแบบเธอมันไร้ค่า และน่าขยะแขยงจนฉันไม่กล้าเปื้อนสิ่งสกปรกของเธอ" ข้อมือน้อยถูกกระชากด้วยมือหนาจับเหวี่ยงลงจากเตียงนอนทำร่างบางร่วงหล่นลงไปยังพื้น อันน่ายกมือทั้งสองข้างโอบกอดหน้าอกของตัวเองเพื่อปกปิดไว้
สายตาคู่น้อยมองเขาด้วยความแค้น เหมราชไม่พอใจที่เห็นสายตาแบบนั้นเขาพุ่งตรงมาหาเธอมือหนารีบคว้าบีบปลายคางน้อยเฉยขึ้นด้วยแรงกระชาก
"มองแบบนี้เกลียดกูเหรอ! นี่มันแค่เริ่มต้นนะอันนาสิ่งที่เธอควรชดใช้คือชีวิต! ได้ยินไหมว่ามันต้องชดใช้ด้วยชีวิต ชีวิตเธอที่เหมือนขยะนั่นแหละ" เขาใช้อารมณ์ด่าเธอด้วยน้ำเสียงตะคอก มือหนาทั้งสองข้างคว้าจับต้นไหล่ของอันนาเขย่า ดึงขึ้นให้ลุกขึ้นเพียงไม่นานเขากระชากเธอเข้ามาในห้องน้ำ
"ฉันเจ็บ!! พอเถอะนะขอร้อง" ต้นคอน้อยถูกจับกดในอ่างล้างหน้าที่มีน้ำ เธอหายใจลำบากและหืดหอบสำลักน้ำเป็นบางจังหวะที่เขากดลงและยกขึ้น
"ถ้าคุณจะฆ่าฉัน คุณฆ่าฉันเลยอย่าทรมานฉันแบบนี้การกระทำคุณมันเลวยิ่งกว่าสัตว์" อันนาหันมาด้วยแววตาที่แค้นการกระทำของเขา ร่างบางเปล่งเสียงบอกให้เขานั้นฆ่าตัวเองดีซะกว่า
"กูบอกแล้วไงว่าการตายมันง่ายเกินไปสำหรับเธอ!!”
อุ้งมือหนาข้างขวาจับใบหน้าน้อยขยับเข้าใกล้ๆ เสียงขบกรามดั่งขึ้นกรวดๆเขาเกลียดหญิงสาวตรงหน้าอยากจะฆ่าให้ตายทว่ายังไม่พอใจกับการทรมานเธอ
สายตาที่เกลียดมากนั้นจ้องใบหน้าเพียงไม่นานเขามองลงต่ำจนเห็นเนื้อนมด้านล่าง ที่มันชั่งยั่วยวนความคิดฟุ้งซ่านนั้นกลับเข้ามาอีกครั้ง ไม่มีวันที่เขาจะแตะต้องผู้หญิงคนนี้ ทว่าทำไมยิ่งเห็นแล้วเขายิ่งรู้สึกใจสั่นเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะเอาสะเลย
"ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้น้องสาวของคุณตายแต่มัน…”
อันนาไม่มีคำที่จะแก้ตัว เธอต้องยอมรับผิดมือน้อยพนมมือไหว้ นิตาเองเธอก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เพลงพิณตายเพียงจะตบสั่งสอน ทว่าเพลงพิณนั้นมีโรคประจำตัวและทำให้เกิดอาการช็อกขึ้นมา
"หุบปาก!!”
ดวงตาคู่น้อยหลับตาลงสะดุ้งผวาในน้ำด้วยเสียงตะคอกของเขา
"ไม่ได้ตั้งใจแล้วมันเอาน้องสาวกูกลับคืนมาได้หรือเปล่า เอาเพลงพิณกลับคืนมาได้ไหมแค่ผู้ชายคนเดียวทำให้ต้องฆ่ากัน จะฆ่าใครก็ได้แต่ไม่ใช่น้องสาวของกู!!”
เหมราชเดินออกมาจากห้องน้ำนั่งกุมมืออยู่ที่เตียงเขาโกรธจนใบหน้านั้นแดงก่ำเจ้าของเรือนร่างบางนั่งกอดเข่าตัวเองอยู่ในห้องน้ำไม่เธอกล้าแม้แต่จะออกมา
"ทำไมต้องเป็นเธอด้วย" เขาส่ายหน้าไปมากุมขมับตัวเองพร้อมทั้งเอ่ยพูดถึงอันนาคนที่ฆ่าน้องสาวของเขา ทำไมต้องเป็นผู้หญิงคนนี้ เขาได้เพียงแต่ครวญคิดทว่ากลับยิ่งเครียดและโกรธขึ้นมากกว่าเดิม
เหมราชลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง สายตามองไปที่เรือนร่างบางนั่งกอดตนเองร้องไห้เนื้อตัวสั่น
"อย่ามาเสแสร้งสิ่งที่ทำกับน้องสาวของกูมันมากกว่านี้!! รีบเก็บข้าวของและลงไปห้องของเธอซะ ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจ"
"ถ้ามันจะทำให้คุณสบายใจขึ้น แล้วมันต้องการแลกด้วยชีวิต คุณก็จัดการและฆ่าฉันเลยสิ! ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อให้คุณทรมานหรอกคุณเหมราช" สายตากวาดมองจ้องเขาด้วยความโกรธ ร่างกายของเธอเจ็บจนไม่อยากอยู่บนโลคใบนี้แล้ว
คำเอ่ยเถียงของอันนายิ่งทำให้เขาโกรธ เหมราชขยับเข้าไปใกล้ๆ นั่งลงและคว้าจับปลายคางบีบกระชากใบหน้าเข้าหาตัวเอง
"มองทำไม!! ฉันฆ่าน้องสาวของคุณ คุณก็ฆ่าฉันเลยทุกอย่างก็ได้จบกันไป!”
อันนาเอ่ยย้ำคำพูดเมื่อสักครู่ ให้เหมราชนั้นทำตัวเองทุกคนล้วนกลัวตาย ทว่าถ้าต้องทุกข์ทรมานในทุกๆ เวลา เธอขอตายให้มันจบๆ ดีกว่าถูกทรมานแบบนี้
"การตายมันง่ายเกินไป! แต่ถ้าการมีผัวหลายคนในเวลาเดียวกันแล้วตายไปด้วยมันอาจจะดีกว่านี้!” เหมราชลุกขึ้นมองร่างบางและหัวเราะเบาๆ
คิ้วน้อยขมวดเข้าหากันในขณะที่ร้องไห้สะอื้นในคำพูดของเขาหมายความว่า เธอต้องทุกข์ทรมานกับการที่เขาให้ผู้ชายหลายคนมาเป็นผัวเธออย่างนั้นเหรอ
"อย่านะ…อย่าทำแบบนั้นได้โปรด"
"เวลาน้องสาวของกูอ้อนวอน ขอชีวิตก็คงจะเป็นแบบนี้สินะ! แต่เสียใจด้วยกูเอาคืนให้กับน้องสาวกูทุกอย่าง ไอ้ซันอยู่ข้างนอกใช่ไหม มึงเข้ามาเอาตัวผู้หญิงคนนี้ไปให้ลูกน้องหื่นกามมันระบายความสุขสิ!!”
อันนารีบยกมือจับแขนของเหมราชเธอส่ายหน้าไปมาด้วยสายตาอ้อนวอนขอ
"อย่าทำแบบนั้นอย่า ฮื่อๆ ถ้าคุณไม่ฆ่าฉันเดี๋ยวฉันทำเอง อันนายอมตายเองฮื่อๆไม่ยากอยู่แล้ว" !! สายตาคู่น้อยหันมองซ้ายและขวาเธอกลัวในสิ่งที่เหมราชเนั้นจะมำต่อเธอ ดวงตาอันเจ็บช้ำกวาดมองไปเห็นขวดน้ำยาล้างห้องน้ำอยู่ด้านข้าง เธอจึงคว้าหยิบจับมาเปิดเพื่อจะกรอกใส่ปากตนเอง
"ฉันจะชดใช้ให้น้องสาวของคุณ! ฮื่อๆ”
เหมราชไม่คิดว่าเธอนั้นจะกล้ายกขวดน้ำยาล้างห้องน้ำกรอกปากตนเองจริงๆ เพียงฝามันหมุนออกอันนายกขึ้นเหมือนกระดกขวดน้ำดื่ม
"ฮื่อๆ พ่อจ๋าแม่จ๋ามารับอันนาด้วยนะ....” กัวใจดวงน้อยในเพียงคิดถึงแค่พ่อและแม่ที่เสียไปแล้ว
Related chapters
ล่วงร้ายพ่ายเลว บทที่ 6 : ชดใช้ด้วยร่างกายบริสุทธิ์ NC+
บทที่ 6น้ำยาล้างห้องน้ำยังไม่ทันถึงปาก เหมราชผลักออกจนมันร่วงหล่นกระเด็นลงพื้นด้านหน้า"อย่าห้ามเลยฮื่อๆ…ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่หรอกนะ ถ้าฉันต้องเจอกับคนพวกนั้นรุมกระทำ""แล้วทีเวลาน้องสาวกูอ้อนวอนขอร้อง ทำไมถึงไม่ให้อภัย! อย่าคิดนะว่าการที่จะฆ่าตัวตายหนีควาทผิด มันจะทำให้เธอรอดพ้นจากความเจ็บปวดได้อันนา เธอต้องอยู่ชดใช้จนกว่าฉันจะพอใจ จำไว้!"เป็นคำพูดเดิมที่เขาใช้ด่าอันนาอยู่หลายครั้ง ทันทีลูกน้องคนสนิทของเขาเข้ามาตามคำเรียกของเหมราช เมื่อมาถึงเขารีบหันหลังให้เจ้านายและอันนา ภาพต่อหน้าของเขาคืออันนาโป๊ไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ปกปิดช่วงบน มีเพียงแค่แขนโอบปิดอกเอาไว้"มึงจะเข้ามาทำไมวะออกไป" โกรธเกลียดเธอมาก ทว่าพอเห็นผู้ชายคนอื่นเข้ามาเห็นร่างของเธอในสภาพที่เปลือยท่อนบน เขากลับรู้สึกหวงเธอขึ้นมามือหนาคว้าจับต้นแขนของอันนากระชากดึงออกมาจากห้องน้ำ ร่างบางถูกเหวี่ยงขึ้นบนเตียงด้วยความแรงจนลำตัวน้อยนอนหงายลง"คุณจะทำอะไร อย่านะเหมราชอย่าฮื่อๆ ปล่อย"ร่างบางพยายามขยับหนี ทว่าเขานั้นก้าวขาขึ้นมาคร่อมเรือนร่างของเธอเอาไว้โดยนั่งยองๆที่หน้าท้อง"อยากตายมากใช่ไหมได้เดี๋ยวได้ตายสมใจ
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 7 ชุดราตรีสีดำที่เจ็บปวด
บทที่ 7อันนาไม่มีทางที่จะหนีเขาได้ต่อให้เธอไม่ถูกจับและปล่อยให้อยู่เป็นอิสระ แต่อันนาไม่อยากให้นิตานั้นต้องถูกกระทำเหมือนตัวเอง ในช่วงหัวค่ำลูกน้องคนสนิทของเขาได้เข้ามาบอกว่ามีช่างแต่งหน้ากับช่างทำผมมาและพวกเขามาถึงก็รีบจัดการเตรียมแต่งตัวพร้อมทั้งชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำให้เธอได้สวมใส่จนสง่างามช่างแต่งหน้าถูกสั่งมาว่าห้ามปกปิดรอยแดงบนเนื้อตัวเผยให้เห็นทุกจุดที่ถูกกระทำหลังจากพวกเขากลับไปประตูเปิดเข้ามาพรวดพราดในขณะที่อันนานั่งอยู่บนเตียง เธอถึงกับสะดุ้งเนื้อตัวของเธอร้อนผ่าวรู้สึกหนาวสั่นไปทั่วร่างกาย"ได้เวลาที่เธอจะต้องไปแสดงความยินดีกับน้องสาวของเธอแล้วอันนา" ข้อมือน้อยถูกจับกระชากขึ้น"หมายความว่ายังไง คุณจะให้ฉันไปงานหมั้นของนิตาโดยที่ใส่ชุดดำไปและเนื้อตัวของฉันเป็นแบบนี้เนี่ยเหรอ" เขาต้องมีแผนการบางอย่างที่จะทำลายครอบครัวของเธออย่างแน่นอน"ใช่! เธอไม่มีสิทธิ์พูดและถามอะไร ถ้าไม่อยากให้น้องสาวของเธอต้องมาชดใช้กรรมแทนหรือว่าจะทำดีนะ""ไม่!! ฉันยอมแล้ว" อันนาก้มหน้ายอมรับทุกการกระทำของเขา เมื่อเดินออกมาจนถึงรถร่างบางรู้สึกหน้ามืดตาลายก้าวขาไม่ขึ้น เธอแทบจะล้มลงไปแต่เขาน
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 8 ถูกขังกรงหมา
บทที่ 8 เขาคงเกลียดเธอมากแม้แต่อาการของเธอจะแย่แค่ไหนหมอสั่งให้นอนโรงพยาบาล เขายังไม่ยอมเมื่อมาถึงบ้านต้นแขนน้อยถูกกระชากดึงเหวี่ยงลงยังพื้นบ้านสายตาของเขาจับจ้องมองด้วยความพอใจ เขาเผยรอยยิ้มออกมาเมื่อเห็นเธอนั้นซมซานเรือนร่างไร้เรี่ยวแรง สายตาของเขาจ้องมองมาอย่างไร้ความสงสารและปราณีต่อเรือนร่างบางในขณะที่เธอนั้นนั่งพับเพียบอยู่ที่พื้น เขานั่งยองๆ ลงใช้มือหนาจับปลายคางเสยขึ้นรอยยิ้มแห่งความสะใจมองจ้องใบหน้าน้อยเพียงไม่นาน เหมราชคว้าจับคางของเธอกระชากเข้าหาตนเอง"อยากตายมากเหรอ คิดเหรอว่าคำพูดขู่ของเธอจะทำให้ฉันสงสาร จำเอาไว้ว่ากูเกลียดฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวกูมากที่สุดและชีวิตนี้กูสัญญาไว้ว่ากูจะทำให้มันได้ตายทั้งเป็นเหมือนกับที่มันทำน้องสาวกู" เรือนร่างบางเจ็บปวดมากที่สึดในหัวใจ น้ำตาเธอเอ่อล้นได้เพียงแต่สะอื้นก้มหน้ายอมรับกรรมที่ตนเองไม่ได้ทำ "ถ้าคุณจะให้น้องคุณไปแบบสงบ คุณควรเลิกคิดเลิกแค้น.." เธอแทบพูดไม่จบประโยคเพราะยิ่งพูดถึงน้องสาวของเขาเหมราชยิ่งโกรธและออกเเรงบีบมากกว่าเดิม ใบหน้าน้อยถูกสะบัดกลับลงไปกับพื้นในขณะที่เขาเหวี่ยงแขนและลุกขึ้น "มึงเอาผู้หญิงคนนี้ไปขั
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 9 มันสมแล้วที่เธอโดนแบบนี้
บทที่ 9งานหมั้นที่ยิ่งใหญ่แต่หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งเสียใจที่ตนเองนั้นต้องมาหมั้นกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก หลังจากงานหมั้นจบเสร็จพิธีนิตาเดินตรงเข้ามาหาพ่อตนเองในห้อง เรือนร่างบางคุกเข่าลงที่พื้นพ่อของเธอนั้นนั่งอยู่บนเตียงสายตาของเขาจับจ้องมองลูกสาวและถอนหายใจก่อนหน้านี้ยังมีหลานสาวอยู่ด้วยถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ลูกแต่เขาก็รักอันนาเหมือนกับลูกสาวแต่ใจก็เห็นแก่ตัวไม่อยากให้ลูกสาวที่แท้จริงต้องไปเจ็บปวด"คุณพ่อ…นิตาสงสารน้อง" นิตาเงยหน้ามองพ่อของตัวเองทั้งน้ำตาเสียงสะอึกสะอื้นพร้อมเอ่ยพูดบอกกับพ่อว่าสงสารอันนา "ถ้าสงสารน้องแกก็ไปแทนสิ! ถ้าไม่อยากเจ็บและทุกข์ทรมานเหมือนอันนาก็อยู่เฉยๆ วันนี้เป็นงานหมั้นของแกไม่ควรขึ้นมาบนนี้และถ้าคนอื่นมาได้ยินแกนั่นแหละที่จะไม่มีชีวิตอยู่! ทำอะไรไม่รู้จักคิดตั้งแต่แรกเหมราชมันไม่ใช่คนธรรมดาไม่อย่างนั้นท่านรองคงไม่ออกตัวให้มันขนาดนี้! สิ่งเดียวที่ทำได้คือแกต้องเกาะคู่หมั้นของแกไว้ให้ดีเพราะเขาจะทำให้แกหลุดพ้นแล้วไม่ต้องไปเจ็บปวดแบบอันนา" "คุณพ่อไม่รักอันนาบ้างเลยเหรอ แล้วทำไมคุณพ่อถึงไม่ช่วยน้องอำนาจและบารมีคุณพ่อมีเพียงแค่ท่านรอง!...”นิตาถูกเป
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 10 เอาคืนพวกมันให้สาวสม
บทที่ 10 อันนาโวยวายดั่งคนไร้สติจนกระทั่งเธอนั่งนิ่งสักพักหมอใหญ่ได้เข้ามาทำการฉีดยานอนหลับให้เธอพักผ่อน สายตาของผู้เป็นหมอจับจ้องมองเรือนร่างบางและส่ายหน้าไปมาเพราะรู้ดีว่าหญิงสาวผู้นี้ถูกกระทำทางร่างกายและจิตใจมาอย่างหนักเป็นแน่เหมราชเดินเข้าไปพบหมอหลังจากที่หมอเรียกญาติให้ไปคุย ทางหมอเลยแจ้งไว้ว่าอย่าทำอะไรที่กระทบจิตใจเธอ ไม่อย่างนั้นอันนาเธอจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าและทำร้ายตัวเองหลังจากเหมราชเดินออกมาจากห้องของคุณหมอ เขาก็เข้ามาหาอันนาที่นอนหลับอยู่บนเตียงสายตาได้เพียงแต่จับจ้องมองมันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ที่เธอทำร้ายตัวเองโดยที่เขาไม่ต้องลงมือแต่ทำไมเขารู้สึกว่าความคิดตนเองเริ่มขัดแย้งกันไม่อยากให้เรือนร่างของผู้หญิงคนนี้ต้องเจ็บปวดไม่อยากให้เธอต้องเป็นโรคซึมเศร้าอย่างที่หมอพูด"โธ่เว้ย!!”เหมราชลุกขึ้นก้าวเดินขยับเข้ามาใกล้ๆ เตียงเห็นใบหน้าน้อยนอนหลับตาด้วยฤทธิ์ยาสลบ "นายครับเขามา" สายตาของลูกน้องหันไปมองยังหน้าประตูรีบเข้ามาบอกกับเจ้านายตนเองว่ากรณ์มาที่นี่เหมราชเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยืนอยู่ข้างเตียงของอันนาในขณะที่กรณ์เดินเข้าไปด้วยแววตาห่วงใย เขามองจับจ้องหลานสาวอย่างน่าสงสารอยา
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 11 สมควรตาย กล้าไหม?
บทที่ 11 หลังจากที่ลุงกลับออกไปสายตาของเขากวาดมองจ้องเธอและปล่อยมือออกจากผมของเธอ การกระทำของเขายิ่งรุนแรงขึ้นและน่ากลัว แต่อันนาไม่มีอะไรที่จะเสียไปมากกว่านี้เเล้ว เธอทั้งเจ็บทั้งอยากตายอยากหลุดพ้นจากเวรกรรมนี้สักที "หมอสั่งไว้ว่าให้กินข้าว" มือหนาคว้าหยิบถ้วยข้าวต้มจับช้อนและตักข้าวต้มนั้นไปจ่อที่ปากของอันนา แต่เธอไม่อ้าปากมีเพียงแต่น้ำตาที่ไหลเอ่อล้นจับจ้องมองชายใจร้ายตรงหน้าทั้งโกรธและเกลียดจนอยากจะจับถ้วยข้าวต้มในมือของเขาสาดใส่หน้าเขาด้วยซ้ำ"กูบอกให้อ้าปาก ปากมันอ้าออกยากมากหรือไงอยากตายใช่ไหม" เขาวางถ้วยข้าวต้มลงและจับปลายคางของเธอบีบเพื่อที่ให้อ้าปากและทันใดนั้นช้อนข้าวต้มยัดเข้าไปในปากน้อยเรือนร่างบางสะดุ้งเพราะข้าวต้มยังร้อนอยู่ เธอคายออกหลังจากที่เขาวางช้อนเพียงไม่นานคนใจร้ายคิดว่าเธอนั้นพ่นข้าวทิ้งทำท่าทียกมือจะตบแต่หยุดชะงักเพราะไม่กล้าที่จะทำเธอใบหน้าน้อยเอียงหน้าหนีในใจคิดว่าตนเองนั้นจะโดนตบไปแล้วแต่พอลืมตาขึ้นหันกลับไปมองฝ่ามือยังยกค้างไว้อยู่บนอากาศ"กูให้เวลากินข้าว 10 นาที ถ้ายังกินไม่หมดถ้วย เตรียมแก้ผ้าแล้วอ้าขาได้เลย" เขาวางถ้วยข้าวลงเสียงดังตรงช่วงหัวเตียงแล
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 12 ทุกอย่างพังทลาย "อำนาจบารมีที่เคยมีมันหายไปหมดแล้ว"
บทที่ 12 หลังจากที่คลาสเดินออกไปพร้อมกับเสียงหัวเราะถึงแม้ว่าจะเป็นเพื่อนสนิทและโกรธคนที่ทำกับเพลงพิณ แต่คลาสก็ไม่ใจร้ายพอที่จะให้อันนาต้องตายเพื่อชดใช้ในสิ่งที่เธอทำ เขามองเพื่อนตัวเองที่บอกว่าโกรธเกลียดอยากจะแก้แค้นให้กับน้องสาวดูจาดแววตาก็รู้ว่าเพื่อนของเขานั้นมีใจให้กับหญิงสาวคนนี้ ยิ่งในครั้งนี้พิสูจน์แล้วว่าเพื่อนของเขานั้นเป็นห่วงอันนาจริงๆ เขาเดินออกไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อพ้นประตูคลาสจึงเอียงคอหันกลับไปมองเล็กน้อย"คนที่นายเกลียดนี่แหละจะเป็นคนที่นายรักมากที่สุด! ขอให้ความรักของเธอทำให้ผู้ชายคนนี้ลบล้างความแค้นออกจากใจได้นะ" เมื่อหันหน้ากลับมาเตรียมที่จะก้าวขาออกลูกน้องคนสนิทของเหมราชได้เดินเข้ามาใกล้เพื่อนสนิทของเจ้านายตัวเองสายตาของเขาเหมือนกับอยากพูดอะไรบางอย่างกับคลาส แต่ก็กล้าๆ กลัวๆ คลาสจึงเอ่ยถามขึ้นเอง"มีอะไรจะพูดกับกูหรือเปล่า??”"ผมสงสารคุณอันนาและผมรู้สึกว่าเธอไม่ใช่!!”"ความสงสารไม่ได้ทำให้มึงมีข้าวกิน การทำงานเท่านั้นที่จะทำให้มันมีข้าวกินอย่ายุ่งเรื่องของเจ้านาย เวรกรรมต้องระงับด้วยการจองเวร" เขาพูดกับลูกน้องคนสนิทเพื่อนอย่างไม่ไยดีหลังจากพูดจบคลาสเดินออ
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 13 หมดแรงแล้ว
บทที่ 13 กรณ์กลับบ้านมาด้วยความหัวเสียเอะอะโวยวายตะเบ็งเสียงลั่นให้กับการสูญเสียที่เกิดขึ้นเพราะลูกสาวเพียงคนเดียวจึงทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้แต่ความเป็นพ่อไม่สามารถยกความผิดให้กับลูกสาวและทำร้ายหัวใจดวงน้อยๆ ของตนเองได้ ในขณะที่เขากำลังโวยวายปัดข้าวของมากมายร่วงหล่นลงพื้น เหล่าแม่บ้านพากันตกใจรีบเข้าหลบมุมจนกระทั่งผู้เป็นลูกสาวเดินลงมาจากบนห้อง "คุณพ่อเป็นอะไรเหรอคะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ปกติคุณพ่อไม่เคยโมโหอะไรขนาดนี้เลย" สายตาของเขากวาดมองด้วยความโกรธใบหน้าของลูกสาวที่อยู่ตรงหน้าสลดพร้อมกับก้มหน้าลงด้วยความหวาดกลัว กรณ์สูดลมหายใจเข้าและปล่อยออกจนเสียงดัง เขาหันใบหน้าหนีลูกสาวไม่อยากจะใช้อารมณ์กลัวว่าจะพลาดพลั้งและทำร้ายลูกสาวตัวเอง "เรื่องที่ให้จัดการไปถึงไหนแล้วว่าที่คู่หมั้นได้เป็นผัวหรือยัง" ผู้เป็นพ่อนั่งลงที่โซฟาถามถึงเรื่องที่ให้ลูกจัดการรวบรัดคู่หมั้นตนเองเป็นสามี เพื่อที่จะได้แต่งงานกันโดยเร็ว นิตาส่ายหน้าไปมาเธอไม่สามารถโกหกพ่อตัวเองได้เพราะเธอกับเขายังไม่เคยมีอะไรกันเลย"ทำไมอะ มันยากนักเหรอทีเวลากับผู้ชายคนอื่นดันมีอะไรได้และไปตบตีเพราะแย่งผู้ชายกับคนอื่นเพียงแค่คู่หมั้นตั
Last Updated : 2024-11-10
Latest chapter
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 43
บทที่ 43เด็กชายตัวเล็กนั้นยังไม่หายจากอาการป่วยเพราะว่าบาดแผลยังไม่หายดีแต่หมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เหมราชพาอัคคีและอันนามาที่ห้างเพราะอันนาจะมาซื้อของใช้ส่วนตัวให้กับลูกและจะพาลูกมาทานไอศกรีมด้วย ระหว่างที่อยู่ในร้านไอศกรีมแสดงเหมือนครอบครัวที่อบอุ่นต่อหน้าลูกทั้งคุยกันและหัวเราะหยอกกันอย่างกับว่าสามีภรรยาที่รักกันมากแต่จริงๆ แล้วอันนาเธอแกล้งแสดงต่อหน้าลูกเพียงเท่านั้น"อัคคีดีใจดีใจมากๆ ที่คุณพ่อกับคุณแม่อยู่ด้วยกันไม่เหมือนเมื่อก่อนที่อัคคีอยู่กับคุณแม่ 2 คน ไม่สนุกเลย" "อัคคีครับคุณพ่อซื้อบ้านให้อัคคีหลังอย่างใหญ่เลยนะ วันนี้เราไปดูกันไหมครับ" มือหนาลูบหัวของลูกชายเบาๆ บ้านหลังนั้นเหมราชตั้งใจซื้อให้อันนากับอัคคีตั้งแต่วันคลอดแต่เธอกลับพาลูกหนีไปซะก่อนจึงไม่ได้เข้าไปอยู่ส่วนเหมราชให้คนดูแลแต่ไม่เคยเข้าไปอยู่เลยสักครั้ง"คุณพ่อซื้อบ้านหลังใหม่ให้เลยเหรอครับ""ใช่แล้วครับ จริงๆ คุณพ่อตั้งใจซื้อให้อัคคีตั้งแต่อัคคีคลอดเลยนะ""คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไปทำงาน" "คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไปทำงานเหรอครับ" เหมราชยิ้มด้วยความดีใจที่แท้แล้วอันนาไม่เคยสอนให้ลูกเกลียดพ่อเลยสักนิด"ขอบคุณนะที่ไม่ทำ
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 42
บทที่ 42 อันนานั่งกุมมือของลูกชายที่นอนหลับอยู่บนเตียงเฝ้ารอให้ลูกชายฟื้นตื่นขึ้นมานั้นเป็นเวลาหลายชั่วโมงทุกคนกลับบ้านเหลือเพียงแต่เหมราชที่ยังไม่ยอมกลับ เขานั่งอยู่ที่โซฟากังวลใจและก็รอลูกชายตื่นด้วยเช่นเดียวกัน"ตื่นมาสิครับเดี๋ยวคุณแม่จะพาไปกินไอศกรีมนะ คุณแม่ไม่อยากให้อัคคีนอนหลับนานแบบนี้เลย" น้ำเสียงสั่นเอ่ยบอกกับลูกชายที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงในแววตาคู่น้อยกั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ยิ่งเห็นลูกเจ็บเธอนั้นเจ็บยิ่งกว่า ถ้าเป็นไปได้คนเป็นแม่ขอยอมเจ็บแทนเหมราชลุกขึ้น เขาเดินไปอยู่อีกฝั่งของเตียงตรงข้ามกับอันนามือหนากุมจับมือน้อยของลูกชาย"พ่อขอโทษนะที่ไม่ได้มีโอกาสดูแลลูกเลยตื่นขึ้นมานะครับ" ใบหน้าของลูกชายช่างคล้ายกับเขาในวัยเด็กสายตาของผู้เป็นพ่อจับจ้องมองหัวใจดวงน้อยที่พลัดพรากหายไป 2 ปี"หิวน้ำ" ทั้งคู่สายตาเบิกกว้างเมื่อได้ยินเสียงของคนตัวเล็กเอ่ยขึ้น อันนาเธอยิ้มทั้งน้ำตาลูกชายของเธอตื่นขึ้นมาแล้ว"น้ำเหรอเดี๋ยวคุณแม่เอาน้ำให้นะครับ' ดวงตาคู่น้อยมองหน้าเหมราชในระยะใกล้ชิดซึ่งเขาตกใจและแปลกใจทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้มาอยู่ตรงนี้"คุณลุงคุณลุงมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงครับ" เหมราชยกมือลูบ
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 41
บทที่ 41 เหมราชไม่ได้ใช้ความรุนแรงอย่างเช่นเคยเขาจับเธอเข้ามาในบ้านก็จริงแต่เป็นการกระทำที่อ่อนโยน เรือนร่างน้อยถูกโอบกอดด้วยแขนหนาทั้งสองข้างด้วยความคิดถึงและความโหยหาของเหมราชมากเกินกว่าจะยับยั้งใจ"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" มือน้อยทั้งสองทั้งผลักหน้าอกและทุบตีแต่เหมราชไม่ปล่อย เขากระชับกอดแน่นมากกว่าเดิมยิ่งเธอดิ้นแขนหนาทั้งสองยิ่งรัดแน่น"ฉันคิดถึงเธอนะ…คิดถึงเธอกับลูกมากตลอดระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมาฉันตามหาเธอทุกวันอย่าไปไหนนะ" อันนาผลักหน้าอกของเขาออกจนสำเร็จใบหน้าน้อยจ้องมองเพียงไม่นาน ฝ่ามือฟาดตบเข้าที่ใบหน้าของเหมราชสายตาของเขามองกลับมาหาอันนาด้วยแววตาจำนนและยอมทุกอย่าง"ฉันไม่เคยมีความสงสารคุณเลยและฉันก็ไม่ได้สมเพชคุณด้วยแต่ที่ฉันไป ฉันสะใจและรู้สึกดีที่เห็นคุณเป็นแบบนี้เป็นยังไงล่ะลิ้มรสกับความเจ็บปวด" "รู้สึกหมดทุกอย่างแล้วและเจ็บปวดมาเกือบ 2 ปี ฉันไม่รู้หรอกนะว่าผู้ชายข้างนอกเป็นใครหรือว่าเป็นคนใหม่ของเธอจริงๆ ฉันอยากขอโอกาสได้ดูแลลูกได้ใกล้ชิดกับลูกบ้าง" "ผัวใหม่คุณคิดถูกแล้วผู้ชายข้างนอกคือผัวใหม่ของฉันและเขาก็ใจกว้างพอที่ให้ฉันมาคุยกับคนแบบคุณ ที่ฉันมาในวันนี้ฉันต้องการของข
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 40
บทที่ 40 เหมราชดีใจมากจนเขาทำอะไรไม่ถูกได้เห็นหน้าลูกชายตัวเล็ก เขาช่างเหมือนกับตัวเองอย่างกับฝาแฝดใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มกลับบ้านมาด้วยความดีใจ ตลอดระยะเวลา 2 ปี ที่ผ่านมาเหมราชไม่เคยหยุดตามหาอันนากับลูกเลย แต่เขานั้นจนปัญญาแล้วจริงๆ ให้ผู้มีอำนาจช่วยตามก็ไร้วี่เเววที่จะตามหาเธอเจอ จนกระทั่งวันนี้เธอปรากฏตัวอยู่ที่บริษัทของเธอเองและเธอตั้งใจที่จะมาขอบริษัทคืน "นายครับแล้วจะทำยังไงต่อไป" ลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาใกล้เหมราชเงยหน้ามองลูกน้องคนสนิท เขายกยิ้มด้วยมุมปากหัวใจที่เหี่ยวเฉามา 2 ปี เต็มเริ่มพองโตขึ้นมีความหวังอีกครั้งจนกลายเป็นรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าร้าย"มึงคิดเหรอวะ ว่ากูจะยอมปล่อยเมียกับลูกไปได้อีก กูต้องเอาอันนากลับมาเป็นเมียกูเหมือนเดิมให้ได้" "แล้วนายจะทำยังไงเหรอครับ ดูเหมือนว่าการกลับมาของคุณอันนาครั้งนี้ก็ไม่ได้ง่ายเลยนะครับ และอยู่ๆ ทำไมถึงไปหานายที่บริษัท ถ้าตั้งใจไปขอบริษัทคืนจริงๆ เธอต้องมีข้อต่อรองแต่นี่ดูเหมือนว่าจะไปของ่ายๆ มันต้องมีอะไรสักอย่าง" เหมราชลุกขึ้นจากโซฟามือถือแก้วไวน์กระดกดื่มจนหมดแก้ว ลูกน้องคนสนิทพูดก็ถูกทำไมอยู่ๆ อันนาถึงไปที่บริษัทและตั้งใจเอาลู
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 39
บทที่ 392 ปีผ่านไป กาลเวลาหมุนเวียนตามเข็มนาฬิกา วันเวลาที่ผ่านไปนั้นล้วนมีทั้งความสุขและความทุกข์ ทว่าชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งกุมมืออยู่บนโซฟาตลอดระยะเวลา 2 ปี ที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีความสุขเลยสักวัน การรอคอยและตามหานั้นช่างทรมานสำหรับเขาเหลือเกิน มีทุกอย่างยกเว้นความสุขเหมราชใช้ชีวิตไปวันๆ ด้วยความหวังที่จะได้เจอลูกชายและอันนาอีกครั้งเสียงถอนหายใจดังขึ้นชายหนุ่มร่างโตลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานเปิดประตูห้องเดินออกมาพรวดพราดไม่ทันจะได้ตั้งตัว ทว่ามือของเขานั้นจึงคว้าเด็กตัวเล็กที่วิ่งมาด้วยความซุกซนชนกับเขาจนจะล้ม"มือหนาทั้งสองข้างประคองเด็กผู้ชายไว้ เด็กวัยสองขวบที่กำลังวิ่งซุกซนสายตาของเขาจ้องมองหน้าเด็กชายคนนั้นเพียงแค่ไม่นานหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นรู้สึกหวั่นไหว"ใครเอาลูกมาทำงาน" เหมราชกวาดสายตามองเลขาหน้าห้องตนเองสายตาของเลขามองไปยังด้านข้าง "คุณแม่" มือน้อยของเด็กชายตัวเล็กชี้ไปทางด้านหลัง เขาจึงเงยมอง เหมราชแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเขาลุกขึ้นยืนจับจ้องมองหญิงสาวเดินเข้ามาอย่างสง่า ลมหายใจแผ่วเบาผายออกเบาๆ อันนาเดินเข้ามาใกล้ๆ และเด็กผู้ชายคนนั้นรีบวิ่งเข้าไปหา"อันนา" ยิ่งกว่าฟ้าผ่าลงกลาง
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 38
บทที่ 38เหมราชเดินออกมาจากบ้านของคลาสด้วยความว่างเปล่าเขาไม่ได้คำตอบจากแม่ของคลาส แต่รู้อยู่ในใจว่ายังไงต้องเป็นเขาที่ช่วยอันนาหนีไป"มึงส่งคนไปดูทีว่าคลาสไปจังหวัดไหน" ในขณะที่นั่งรถกลับเหมราชสั่งกับลูกน้องคนสนิทให้จัดการส่งคนไปดูว่าคลาสไปอยู่ที่ไหน เขาพยายามทำทุกทางและตามหาทุกที่จนกว่าจะเจอเมียกับลูก "ได้ครับนาย" ใช้เวลาเพียงไม่นานไมถึง 10 นาที ด้วยซ้ำภาพของคลาสและที่อยู่นั้นปรากฏขึ้นบนหน้าจอช่องแชทในไลน์ของมือถือเหมราช คลาสอยู่จังหวัดกำแพงเพชรซึ่งอยู่บ้านพักตากอากาศแต่ไม่ได้อยู่กับอันนาคนที่อยู่ด้วยนั้นคือนิตาเหมราชคิ้วขมวดเข้าหากันทำไมเพื่อนสนิทของตัวเองถึงอยู่กับผู้หญิงฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวของเขา"หมายความว่ายังไงวะ…ทำไมคลาสถึงอยู่กับนิตา?"เหมราชเงยหน้าขึ้นมองลูกน้องคนสนิทที่ไร้คำตอบเช่นเคยเขาได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมา"แล้วอันนากับลูกอยู่ไหน" เหมราชไม่ยอมหยุดที่จะตามหาภรรยาและลูกอย่างแน่นอน เขาส่งข้อความไปบอกกับท่านรองให้ช่วยตามหาอันนากับลูกให้เขา ไม่ว่าจะเสียเงินสักเท่าไรเขายอมเสียเพื่อที่จะได้เจอเมียกับลูก มือหนาทั้งสองข้างกุมเข้าหากัน เขานั่งอยู่โซฟากลางบ้านใบหน้าที่เหม่อลอยห
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 37
บทที่ 37 เรือนร่างหนาเดินออกมาท่ามกลางฝนตกหนักอย่างไร้เรี่ยวแรงใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลรินออกมาสู้กับสายฝนในแววตาแดงก่ำได้เพียงแต่กำหมัดทุบลงพื้นด้วยความเจ็บปวด เขาได้เห็นหน้าเจ้าตัวเล็กผู้เป็นสายเลือดและดวงใจของเขาเพียงแค่ไม่กี่วัน เธอก็นั้นพาลูกหนีไปจากเขา"อันนาได้โปรดกลับมาเดี๋ยวนี้ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอกับลูกฉันขอโทษได้โปรดกลับมาหาฉัน" เสียงฟ้าที่ผ่าดังเปรี้ยงยังไม่ทำให้เหมราชตกใจหวาดกลัว เขาร้องไห้สู้กับสายฝนระบายความเจ็บปวดนั้นเป็นน้ำตามากมายทุกอย่างที่เคยหวังไว้พังทลายลงสิ้นดี บ้านหลังใหม่กับครอบครัวที่สมบูรณ์แบบอย่างที่หวังนั้นไม่มีอีกต่อไป"กลับมาได้ไหม ฉันอยู่ไม่ได้ขอร้องพาลูกชายของฉันกลับมาเถอะนะ" หลับตาลงก็เห็นเพียงแต่ใบหน้าลูกชายตัวเล็กในอ้อมกอดเขาได้สัมผัสและจับลูกเพียงแค่ 3 วัน เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่เขานั้นไม่รู้เลยว่าจะต้องเสียลูกกับเธอไปเพื่อนสนิทอย่างคลาสได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมามองเหมราชเจ็บปวดท่ามกลางสายฝน เขาเองก็ไม่รู้ว่าน้องสาวของเขานั้นไปไหนพยายามถามแม่แล้วแต่ก็ไม่รู้"เหมราชมึงทำแบบนี้ร่างกายของมึงจะแย่เอานะ ทำไมไม่เก็บแรงไว้ตามหาลูกกับเมียล่ะ" คลาสทนเห
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 36
บทที่ 36 อันนาลืมตาตื่นหลังจากฤทธิ์ยาสลบนั้นหมดฤทธิ์แล้วในช่วงเวลากลางคืน เธอได้ยินเสียงของเด็กน้อยร้องอยู่ด้านข้างดวงใจของเธอที่เคยหดหู่และเจ็บปวดมานานได้ยินเสียงของเด็กน้อยนั้นมันเริ่มกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง ดีใจจนน้ำตาไหล เรือนร่างบางขยับร่างกายเตรียมที่จะลุกขึ้นแต่รู้สึกเจ็บที่หน้าท้องเพราะว่าแผลผ่าตัด"อันนาใจเย็นๆ นะ แผลจะฉีก" คิ้วน้อยขมวดเข้าหากันคนที่พูดขึ้นนั้นคือเขา ผู้ชายใจร้ายที่เธอเกลียดมากที่สุดในชีวิตเขาพุ่งตัวเข้ามาประคองเธอ"มาที่นี่ทำไม" สายตาคู่น้อยกวาดมองด้วยความไม่พอใจน้ำเสียงกระชากพูดใส่เขาอย่างไม่พอยังสะบัดมือออกไม่ให้เขาจับตัวเอง"มาดูแลเมียกับลูกสิอันนา ลูกของเราน่ารักมากๆ เลยนะไม่สิเขาต้องเรียกว่าน่าเกลียดน่าชังมากๆ เลย ดูสิเขาเลี้ยงง่ายด้วย" อันนาเธอได้เพียงแต่มองหน้าเขานิ่งๆ ในครั้งนี้ไม่เหมือนกับทุกๆ ครั้งที่เธอเอ่ยไล่เขาและใช้อารมณ์รุนแรงไม่เขวี้ยงข้าวของใส่เขา อันนาก็มักจะเขวี้ยงข้าวของใส่เขาแต่ในครั้งนี้เธอกลับนิ่งสายตาคู่น้อยหันไปมองลูกตัวเอง "อันนาอยากเห็นลูกใกล้ๆ ใช่ไหมเดี๋ยวฉันขยับลูกเข้าไปใกล้ๆ ให้นะ" เหมราชดีใจจนเนื้อตัวสั่นเขารีบขยับลูกเข้าไปใกล้
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 35
บทที่ 35 8 เดือนผ่านไป อันนาเธอขออยู่บ้านพักต่างจังหวัดติดทะเลของป้า เธอและไม่กลับมาที่กรุงเทพฯอีกไม่ติดต่อกับนิตาเพราะยังโกรธในสิ่งที่พ่อของนิตาทำกับพ่อแม่ตัวเอง อันนาอยู่ที่บ้านหลังนี้เพียงคนเดียวแต่มีแม่บ้านคอยแวะเวียนมาทำความสะอาดให้แทบจะทุกวัน อันนาท้องโตมาก คลาสลูกพี่ลูกน้องนั้นแวะเวียนมาบ่อยเพราะว่าพาอันนาไปฝากท้องและในทุกๆ ครั้งที่หมอนัดคลาสจะเป็นคนพาไป ส่วนเหมราชตั้งแต่วันนั้นเขาไม่มาให้เธอเห็นหน้าอีก ความโกรธเบาลงด้วยตามกาลเวลาแต่เธอนั้นยังไม่ลืมสิ่งที่เหมราชกระทำกับเธอได้เลย"อันนาแต่งตัวเสร็จหรือยัง วันนี้หมอนัดแต่เช้านะ" จากเด็กสาวตัวเล็กในวันนั้นกลายเป็นคุณแม่ท้องแก่ที่ท้องใหญ่มากเหมือนกับว่าได้ลูกแฝด แต่หมอดูแล้วเด็กในท้องเป็นเด็กผู้ชายไม่ใช่แฝดเพียงแต่เขาตัวใหญ่และสมบูรณ์มากน้ำหนักจึงเกินเกณฑ์ "เสร็จแล้วค่ะ…วันนี้คุณหมอบอกว่าให้เตรียมข้าวของไปด้วยเพราะว่าใกล้ถึงกำหนดคลอดแล้ว ถ้าเกิดปากมดลูกไม่เปิดคุณหมอจะให้นอนโรงพยาบาลเพื่อที่เตรียมเข้าห้องผ่าตัดในวันพรุ่งนี้" ใบหน้าน้อยฉีกยิ้มให้กับผู้เป็นพี่ชายและสะพายกระเป๋าข้าวของที่ตนเองนั้นเตรียมไว้ออกมาด้วย"วันนี้ทำไมรอยยิ
