LOGINShare
EP : 4 เกลียดแต่หึงเขา
Last Updated:
2024-11-07 12:39:26บทที่ 3
เหมราชพยักหน้าให้กับลูกน้องทุกคนมาช่วยกันขุดหลุม เพียงไม่นานหลุมนั้นก็เสร็จเป็นรูปร่างดั่งอ่างอาบน้ำอันใหญ่ สายตาซาตานร้ายกวาดมองลูกน้องให้จับเธอมาลงหลุมนั้น อันนาถูกจับลงในนั้นด้วยเนื้อตัวสั่นเครือใบหน้าน้อยร้องไห้เพราะความกลัว
"กลัวขึ้นมาเลยเหรออันาไม่ต้องกลัวหรอกมันจะค่อยๆตายอย่างช้าๆ ช้าที่แบบทุกข์ทรมาน" ใบหน้าแห่งความสะใจเขาที่จ้องมองเรือนร่างบางร้องไห้สะอึกสะอื้นเธอนอนอยู่ในหลุมนั้นดั่งว่าคล้ายกับศพคนตาย เหมราชใช้เท้าเขี่ยดินลงไปทีละก้อนเพื่อแกล้งกลบอันนาให้หวาดกลัว ลูกน้องของเขาร่วมช่วยกันทำจนเหลือแต่ใบหน้าน้อยที่โผล่ออกมา
ร่างกายที่เจ็บปวดทั้งหัวใจที่บอบช้ำของอันนามีความหวาดระแวงกลัวจนเนื้อตัวเธอนั้นสั่น หัวใจดวงน้อยได้เพียงแค่หวังว่าลุงของเธอนั้นจะมาช่วยให้หลุดออกจากซาตานร้ายคนนี้
เหมราชเผยรอยยิ้มด้วยความสะใจในขณะที่ร่างบางร้องไห้จนตัวโยก เหลือเพียงแต่หัวที่โผล่ออกมาจากดินเท่านั้น เสียงโทรศัพท์ของเหมราชก็ดังขัดจังหวะในความสะใจของเขา
หลังจากที่เหมราชเดินออกไปได้สักพักลูกน้องคนสนิทของเขาพร้อมทั้งคนอื่นช่วยกันขุดดินออกจากเรือนร่างบางหลังจากที่อันนาขึ้นมาจากหลุมนั้นได้ เธอนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่กล้าที่จะมองใคร
"ตอนนี้นายกำลังโกรธคุณ เกลียดคุณมากผมอยากให้คุณสู้ ความใกล้ชิดจะเอาชนะทุกอย่างเชื่อผมนะคุณอันนา"
เหมราชออกไปทำธุระจึงปล่อยให้ลูกน้องนั้นเฝ้าอันนาเอาไว้ ลูกน้องเขานั้นใจดีกว่าเจ้านายมากเขาพาอันนาเข้ามาในบ้านเพื่อให้เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบเอาข้าวให้กินกลัวว่าร่างบางนั้นจะหมดแรงต่อสู้
"อดทนนะครับ เดี๋ยวผมทำแผลให้" สายตาของลูกน้องคนสนิทมองอันนาด้วยความสงสารหยิบพลาสเตอร์มาเพื่อทำแผลตรงหน้าผากให้อันนาด้วยความสงสาร
ใบหน้าน้อยเงยมองชายหนุ่มหน้าตาดีขยับเข้าใกล้ตัวเองโดยที่ใช้พลาสเตอร์นั้นปิดแผลให้กับเธอเบาๆ เขาก้มลงเป่าบนหัวของเธอราวกับว่าเด็ก
"เดี๋ยวก็หายนะครับ" มือของเขานั้นทำเบาๆมือจนเธอแทบไม่รู้สึกเจ็บใบหน้าน้อยยิ้มออกมาทั้งน้ำตา อันนารู้สึกดีใจที่ยังมีคนใจดีกับเธออยู่
"ไม่เกลียดอันนาเหรอคะที่ทำกับน้องสาวเจ้านายของคุณ" เธอเอ่ยถามเพราะอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงไม่เกลียดตัวเองแล้วยังคอยช่วยเหลือเธอด้วย
"ผมเชื่อว่าทุกคนมีเหตุผลและผมก็เชื่อว่าคุณเองก็มีเหตุผลที่ทำแบบนั้น!”
อันนาส่ายหน้าไปมาเธอต่างหากที่พยายามช่วยเพลงพิณน้องสาวของเจ้านายเขา แต่เธอไม่สามารถพูดได้และต้องยอมรับความผิดเพื่อตอบแทนบุญคุณของลุงและพี่สาว
มือหนายกขึ้นประคองใบหน้าน้อยด้วยความอาอนโยน ปลายหัวแม่มือนั้นเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้เธออย่างเบามือ โดยที่เขาไม่รู้ว่าสายตาของเจ้านายตัวเองนั้นจับจ้องมองมา แววตาแสยร้ายมองด้วยความไม่พอใจลูกน้อง ใบหน้าแดงกล่ำยิ่งกว่าโกรธออกหู ร่างหนาพุ้งเข้าหาลูกน้องและผู้หญิงคนนั้น
"ไอ้ซัน!”
ลูกน้องคนสนิทสะดุ้ง เมื่อเจ้านายเอ่ยชื่อเรียกจากทางด้านหลัง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเหมราชมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ลูกน้องคนสนิทได้เพียงแต่ก้มหน้าลง เมื่อเจ้านายตรงข้ามาใกล้ๆ ฝ่ามือเจ้านายตบใบหน้าของลูกน้องพร้อมทั้งชี้นิ้วไล่ให้ออกไปจากบ้าน
"วันนี้มึงไม่ต้องเข้ามาในบ้าน!! ไปยืนอยู่หน้าบ้านนั่นแหละ เกลียดนักทำเป็นคนดีช่วยเหลือหรอ หึไม่ต้องไปช่วยหรอกผู้หญิงไร้ค่าแบบนี้ เธอนี่ก็เห็นผู้ชายไม่ได้เลยใช่ไหมร่าน! ทำไมมันคันมากหรออยากโดนลูกน้องกูแหย่ขนาดนั้นเลยโถ่เอ้ย ต่ำ! " มือหนาคว้าจับต้นแขนซ้ำที่เดิม เขาดึงร่างบางขยับเข้ามาใกล้ๆ และยกมือบีบเข้าที่ปลายคางของเธออย่างแรง ถ้อยคำดูถูกกับการกระทำดิบเถื่อนของเหมราชแรงขึ้นเลื่อยๆ
อันนาไม่กล้าที่จะเถียงยิ่งเถียงก็ยิ่งทำให้เขาโกรธ เหมราชฉุดกระชากและดึงอันนาขึ้นมาบนห้องเมื่อเปิดประตูห้องได้ เรือนร่างบางถูกเขวี้ยงเข้ามาจนล้มลงไปกับพื้นเธอค่อยๆ อันนาคลานถอยหลังหนีช้าๆใบหน้าน้อยส่ายไปมาขยับหนีคนใจร้ายที่กำลังก้าวเดินเข้ามา
เหมราชมาไกล้จนชิดเรือนร่างบางที่สุดการขยับหนีเขานั่งยองๆลงต่อหน้าของเธอ มือน้อยของอันนายกมือพนมไหว้อ้อนวอนขอเพราะความเจ็บปวดและอยากหลุดพ้นจากการกระทำของเขาต่อให้เป็นความหวังเล็กๆเธอก็พร้อมจะทำ
เหมราชเผยรอยยิ้มที่เกลียดแค้นอันนา มือหนาคว้าปลดเข็มขัดของตัวเอง ดึงกระชากช่วงหัวเข็มขัดออกแรงจนเสียงกระทบกับลมจนดังสนั่นห้อง เฟี๊ยบ!
เท้าหนักค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาเรือนร่างบางที่นั่งอยู่กับพื้นอย่างช้าๆ เข็มขัดอันนั้นถูกฟาดเข้ามาโดนต้นขาของอันนาหนึ่งครั้งทันใดรอยแดงปรากฏขึ้นมาทันที
"โอ๊ย~ฮื่อๆ" ลำตัวเล็กสะดุ้งสั่นเพราะเจ็บจนแสบร่างกายพยายามถอยหลังหนีแต่หลายครั้งที่เข็มขัดฟาดลงมาไม่หยุด จนเกิดรอยแดงที่ต้นขาทั้งซ้ายและขวา
"ขอร้องอย่าทำอะไรฉัน พะพอมันเจ็บฮื่อๆ พอ โอ้ย" เมื่อเข็มขัดอันนั้นถูกโยนลงพื้นร่างหนาพุ่งตัวเข้ามาจับต้นไหล่ด้วยมือทั้งสองข้างของเขา มือหนาบีบเข้าหากันกระชากดึงจนลำตัวลอยขึ้นแล้วเหวี่ยงตัวเธอลงบนเตียง ทว่าลำตัวเล็กเด้งสวนแรงสปริงของเตียงเพียงไม่ให้นาน เขาขึ้นคร่อมบนเรือนร่างบางและกดทับเอาไว้
มือน้อยทั้งสองข้างถูกจับกดลงกับที่นอน ใบหน้าหนาซุกไซ้เข้ายังซอกคอทั้งซ้ายและขวาใบหน้าโกรธเคืองไม่สนใจในความร้องขอใดๆ
Related chapters
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 5 ซานตานร้ายพ่ายใจ
บทที่ 5 ใบหน้าน้อยส่ายไปมาเธอดิ้นทุรนทุรายยกเท้าถีบผ้าปูที่นอนไขว้ขว้าหนี ทว่าเธอนั้นไม่สามารถยับยั้งคนตัวโตได้ เสื้อตัวบางถูกจับกระชากจนฉีกขาดดเวยมือของเขา"อย่าทำแบบนี้" เรือนร่างบางสวยงามเผยเนินนมขาวอมชมพูเด้งชูชันสู้กับสายตาอันร้ายกาจของเหมราช เนินอกถูกบีบขยำทั้งสองข้าง เสียงร้องไห้สะอื้นพยายามผลักเขาออกทั้งทุบตีหลายครั้ง ทว่าคนตัวโตไม่สะทบสะท้านทั้งกัดและดูดหัวนมของเธอ จู่โจมกระทำหนักจนร่างบางไม่สามารถต่อสู้เขาได้ ร่างบางยอมแพ้พ่ายปล่อยทุกอย่างลงคือมทอที่ผลัดปล่อยลงดั่งว่าไร้เรี่ยวแรง เหมราชหยุดการกระทำ เขาแปลกใจ ทำไมเรือนร่างบางถึงหยุดชะงักไม่ดิ้นทุรนทุรายขัดขืนหนีออกจากเขา เหมราชจ้องมองอันนาเผยรอยยิ้มร้าย เขารีบดีดตัวเองออกจากเธอมองด้วยร่างบางด้วยความสมเพช"เธอก็คงพร้อมพลีกายให้กับผู้ชายทุกคน แต่เสียใจด้วยนะผู้หญิงแบบเธอมันไร้ค่า และน่าขยะแขยงจนฉันไม่กล้าเปื้อนสิ่งสกปรกของเธอ" ข้อมือน้อยถูกกระชากด้วยมือหนาจับเหวี่ยงลงจากเตียงนอนทำร่างบางร่วงหล่นลงไปยังพื้น อันน่ายกมือทั้งสองข้างโอบกอดหน้าอกของตัวเองเพื่อปกปิดไว้ สายตาคู่น้อยมองเขาด้วยความแค้น เหมราชไม่พอใจที
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว บทที่ 6 : ชดใช้ด้วยร่างกายบริสุทธิ์ NC+
บทที่ 6น้ำยาล้างห้องน้ำยังไม่ทันถึงปาก เหมราชผลักออกจนมันร่วงหล่นกระเด็นลงพื้นด้านหน้า"อย่าห้ามเลยฮื่อๆ…ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่หรอกนะ ถ้าฉันต้องเจอกับคนพวกนั้นรุมกระทำ""แล้วทีเวลาน้องสาวกูอ้อนวอนขอร้อง ทำไมถึงไม่ให้อภัย! อย่าคิดนะว่าการที่จะฆ่าตัวตายหนีควาทผิด มันจะทำให้เธอรอดพ้นจากความเจ็บปวดได้อันนา เธอต้องอยู่ชดใช้จนกว่าฉันจะพอใจ จำไว้!"เป็นคำพูดเดิมที่เขาใช้ด่าอันนาอยู่หลายครั้ง ทันทีลูกน้องคนสนิทของเขาเข้ามาตามคำเรียกของเหมราช เมื่อมาถึงเขารีบหันหลังให้เจ้านายและอันนา ภาพต่อหน้าของเขาคืออันนาโป๊ไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ปกปิดช่วงบน มีเพียงแค่แขนโอบปิดอกเอาไว้"มึงจะเข้ามาทำไมวะออกไป" โกรธเกลียดเธอมาก ทว่าพอเห็นผู้ชายคนอื่นเข้ามาเห็นร่างของเธอในสภาพที่เปลือยท่อนบน เขากลับรู้สึกหวงเธอขึ้นมามือหนาคว้าจับต้นแขนของอันนากระชากดึงออกมาจากห้องน้ำ ร่างบางถูกเหวี่ยงขึ้นบนเตียงด้วยความแรงจนลำตัวน้อยนอนหงายลง"คุณจะทำอะไร อย่านะเหมราชอย่าฮื่อๆ ปล่อย"ร่างบางพยายามขยับหนี ทว่าเขานั้นก้าวขาขึ้นมาคร่อมเรือนร่างของเธอเอาไว้โดยนั่งยองๆที่หน้าท้อง"อยากตายมากใช่ไหมได้เดี๋ยวได้ตายสมใจ
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 7 ชุดราตรีสีดำที่เจ็บปวด
บทที่ 7อันนาไม่มีทางที่จะหนีเขาได้ต่อให้เธอไม่ถูกจับและปล่อยให้อยู่เป็นอิสระ แต่อันนาไม่อยากให้นิตานั้นต้องถูกกระทำเหมือนตัวเอง ในช่วงหัวค่ำลูกน้องคนสนิทของเขาได้เข้ามาบอกว่ามีช่างแต่งหน้ากับช่างทำผมมาและพวกเขามาถึงก็รีบจัดการเตรียมแต่งตัวพร้อมทั้งชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำให้เธอได้สวมใส่จนสง่างามช่างแต่งหน้าถูกสั่งมาว่าห้ามปกปิดรอยแดงบนเนื้อตัวเผยให้เห็นทุกจุดที่ถูกกระทำหลังจากพวกเขากลับไปประตูเปิดเข้ามาพรวดพราดในขณะที่อันนานั่งอยู่บนเตียง เธอถึงกับสะดุ้งเนื้อตัวของเธอร้อนผ่าวรู้สึกหนาวสั่นไปทั่วร่างกาย"ได้เวลาที่เธอจะต้องไปแสดงความยินดีกับน้องสาวของเธอแล้วอันนา" ข้อมือน้อยถูกจับกระชากขึ้น"หมายความว่ายังไง คุณจะให้ฉันไปงานหมั้นของนิตาโดยที่ใส่ชุดดำไปและเนื้อตัวของฉันเป็นแบบนี้เนี่ยเหรอ" เขาต้องมีแผนการบางอย่างที่จะทำลายครอบครัวของเธออย่างแน่นอน"ใช่! เธอไม่มีสิทธิ์พูดและถามอะไร ถ้าไม่อยากให้น้องสาวของเธอต้องมาชดใช้กรรมแทนหรือว่าจะทำดีนะ""ไม่!! ฉันยอมแล้ว" อันนาก้มหน้ายอมรับทุกการกระทำของเขา เมื่อเดินออกมาจนถึงรถร่างบางรู้สึกหน้ามืดตาลายก้าวขาไม่ขึ้น เธอแทบจะล้มลงไปแต่เขาน
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 8 ถูกขังกรงหมา
บทที่ 8 เขาคงเกลียดเธอมากแม้แต่อาการของเธอจะแย่แค่ไหนหมอสั่งให้นอนโรงพยาบาล เขายังไม่ยอมเมื่อมาถึงบ้านต้นแขนน้อยถูกกระชากดึงเหวี่ยงลงยังพื้นบ้านสายตาของเขาจับจ้องมองด้วยความพอใจ เขาเผยรอยยิ้มออกมาเมื่อเห็นเธอนั้นซมซานเรือนร่างไร้เรี่ยวแรง สายตาของเขาจ้องมองมาอย่างไร้ความสงสารและปราณีต่อเรือนร่างบางในขณะที่เธอนั้นนั่งพับเพียบอยู่ที่พื้น เขานั่งยองๆ ลงใช้มือหนาจับปลายคางเสยขึ้นรอยยิ้มแห่งความสะใจมองจ้องใบหน้าน้อยเพียงไม่นาน เหมราชคว้าจับคางของเธอกระชากเข้าหาตนเอง"อยากตายมากเหรอ คิดเหรอว่าคำพูดขู่ของเธอจะทำให้ฉันสงสาร จำเอาไว้ว่ากูเกลียดฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวกูมากที่สุดและชีวิตนี้กูสัญญาไว้ว่ากูจะทำให้มันได้ตายทั้งเป็นเหมือนกับที่มันทำน้องสาวกู" เรือนร่างบางเจ็บปวดมากที่สึดในหัวใจ น้ำตาเธอเอ่อล้นได้เพียงแต่สะอื้นก้มหน้ายอมรับกรรมที่ตนเองไม่ได้ทำ "ถ้าคุณจะให้น้องคุณไปแบบสงบ คุณควรเลิกคิดเลิกแค้น.." เธอแทบพูดไม่จบประโยคเพราะยิ่งพูดถึงน้องสาวของเขาเหมราชยิ่งโกรธและออกเเรงบีบมากกว่าเดิม ใบหน้าน้อยถูกสะบัดกลับลงไปกับพื้นในขณะที่เขาเหวี่ยงแขนและลุกขึ้น "มึงเอาผู้หญิงคนนี้ไปขั
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 9 มันสมแล้วที่เธอโดนแบบนี้
บทที่ 9งานหมั้นที่ยิ่งใหญ่แต่หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งเสียใจที่ตนเองนั้นต้องมาหมั้นกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก หลังจากงานหมั้นจบเสร็จพิธีนิตาเดินตรงเข้ามาหาพ่อตนเองในห้อง เรือนร่างบางคุกเข่าลงที่พื้นพ่อของเธอนั้นนั่งอยู่บนเตียงสายตาของเขาจับจ้องมองลูกสาวและถอนหายใจก่อนหน้านี้ยังมีหลานสาวอยู่ด้วยถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ลูกแต่เขาก็รักอันนาเหมือนกับลูกสาวแต่ใจก็เห็นแก่ตัวไม่อยากให้ลูกสาวที่แท้จริงต้องไปเจ็บปวด"คุณพ่อ…นิตาสงสารน้อง" นิตาเงยหน้ามองพ่อของตัวเองทั้งน้ำตาเสียงสะอึกสะอื้นพร้อมเอ่ยพูดบอกกับพ่อว่าสงสารอันนา "ถ้าสงสารน้องแกก็ไปแทนสิ! ถ้าไม่อยากเจ็บและทุกข์ทรมานเหมือนอันนาก็อยู่เฉยๆ วันนี้เป็นงานหมั้นของแกไม่ควรขึ้นมาบนนี้และถ้าคนอื่นมาได้ยินแกนั่นแหละที่จะไม่มีชีวิตอยู่! ทำอะไรไม่รู้จักคิดตั้งแต่แรกเหมราชมันไม่ใช่คนธรรมดาไม่อย่างนั้นท่านรองคงไม่ออกตัวให้มันขนาดนี้! สิ่งเดียวที่ทำได้คือแกต้องเกาะคู่หมั้นของแกไว้ให้ดีเพราะเขาจะทำให้แกหลุดพ้นแล้วไม่ต้องไปเจ็บปวดแบบอันนา" "คุณพ่อไม่รักอันนาบ้างเลยเหรอ แล้วทำไมคุณพ่อถึงไม่ช่วยน้องอำนาจและบารมีคุณพ่อมีเพียงแค่ท่านรอง!...”นิตาถูกเป
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 10 เอาคืนพวกมันให้สาวสม
บทที่ 10 อันนาโวยวายดั่งคนไร้สติจนกระทั่งเธอนั่งนิ่งสักพักหมอใหญ่ได้เข้ามาทำการฉีดยานอนหลับให้เธอพักผ่อน สายตาของผู้เป็นหมอจับจ้องมองเรือนร่างบางและส่ายหน้าไปมาเพราะรู้ดีว่าหญิงสาวผู้นี้ถูกกระทำทางร่างกายและจิตใจมาอย่างหนักเป็นแน่เหมราชเดินเข้าไปพบหมอหลังจากที่หมอเรียกญาติให้ไปคุย ทางหมอเลยแจ้งไว้ว่าอย่าทำอะไรที่กระทบจิตใจเธอ ไม่อย่างนั้นอันนาเธอจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าและทำร้ายตัวเองหลังจากเหมราชเดินออกมาจากห้องของคุณหมอ เขาก็เข้ามาหาอันนาที่นอนหลับอยู่บนเตียงสายตาได้เพียงแต่จับจ้องมองมันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ที่เธอทำร้ายตัวเองโดยที่เขาไม่ต้องลงมือแต่ทำไมเขารู้สึกว่าความคิดตนเองเริ่มขัดแย้งกันไม่อยากให้เรือนร่างของผู้หญิงคนนี้ต้องเจ็บปวดไม่อยากให้เธอต้องเป็นโรคซึมเศร้าอย่างที่หมอพูด"โธ่เว้ย!!”เหมราชลุกขึ้นก้าวเดินขยับเข้ามาใกล้ๆ เตียงเห็นใบหน้าน้อยนอนหลับตาด้วยฤทธิ์ยาสลบ "นายครับเขามา" สายตาของลูกน้องหันไปมองยังหน้าประตูรีบเข้ามาบอกกับเจ้านายตนเองว่ากรณ์มาที่นี่เหมราชเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยืนอยู่ข้างเตียงของอันนาในขณะที่กรณ์เดินเข้าไปด้วยแววตาห่วงใย เขามองจับจ้องหลานสาวอย่างน่าสงสารอยา
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 11 สมควรตาย กล้าไหม?
บทที่ 11 หลังจากที่ลุงกลับออกไปสายตาของเขากวาดมองจ้องเธอและปล่อยมือออกจากผมของเธอ การกระทำของเขายิ่งรุนแรงขึ้นและน่ากลัว แต่อันนาไม่มีอะไรที่จะเสียไปมากกว่านี้เเล้ว เธอทั้งเจ็บทั้งอยากตายอยากหลุดพ้นจากเวรกรรมนี้สักที "หมอสั่งไว้ว่าให้กินข้าว" มือหนาคว้าหยิบถ้วยข้าวต้มจับช้อนและตักข้าวต้มนั้นไปจ่อที่ปากของอันนา แต่เธอไม่อ้าปากมีเพียงแต่น้ำตาที่ไหลเอ่อล้นจับจ้องมองชายใจร้ายตรงหน้าทั้งโกรธและเกลียดจนอยากจะจับถ้วยข้าวต้มในมือของเขาสาดใส่หน้าเขาด้วยซ้ำ"กูบอกให้อ้าปาก ปากมันอ้าออกยากมากหรือไงอยากตายใช่ไหม" เขาวางถ้วยข้าวต้มลงและจับปลายคางของเธอบีบเพื่อที่ให้อ้าปากและทันใดนั้นช้อนข้าวต้มยัดเข้าไปในปากน้อยเรือนร่างบางสะดุ้งเพราะข้าวต้มยังร้อนอยู่ เธอคายออกหลังจากที่เขาวางช้อนเพียงไม่นานคนใจร้ายคิดว่าเธอนั้นพ่นข้าวทิ้งทำท่าทียกมือจะตบแต่หยุดชะงักเพราะไม่กล้าที่จะทำเธอใบหน้าน้อยเอียงหน้าหนีในใจคิดว่าตนเองนั้นจะโดนตบไปแล้วแต่พอลืมตาขึ้นหันกลับไปมองฝ่ามือยังยกค้างไว้อยู่บนอากาศ"กูให้เวลากินข้าว 10 นาที ถ้ายังกินไม่หมดถ้วย เตรียมแก้ผ้าแล้วอ้าขาได้เลย" เขาวางถ้วยข้าวลงเสียงดังตรงช่วงหัวเตียงแล
Last Updated : 2024-11-10ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 12 ทุกอย่างพังทลาย "อำนาจบารมีที่เคยมีมันหายไปหมดแล้ว"
บทที่ 12 หลังจากที่คลาสเดินออกไปพร้อมกับเสียงหัวเราะถึงแม้ว่าจะเป็นเพื่อนสนิทและโกรธคนที่ทำกับเพลงพิณ แต่คลาสก็ไม่ใจร้ายพอที่จะให้อันนาต้องตายเพื่อชดใช้ในสิ่งที่เธอทำ เขามองเพื่อนตัวเองที่บอกว่าโกรธเกลียดอยากจะแก้แค้นให้กับน้องสาวดูจาดแววตาก็รู้ว่าเพื่อนของเขานั้นมีใจให้กับหญิงสาวคนนี้ ยิ่งในครั้งนี้พิสูจน์แล้วว่าเพื่อนของเขานั้นเป็นห่วงอันนาจริงๆ เขาเดินออกไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อพ้นประตูคลาสจึงเอียงคอหันกลับไปมองเล็กน้อย"คนที่นายเกลียดนี่แหละจะเป็นคนที่นายรักมากที่สุด! ขอให้ความรักของเธอทำให้ผู้ชายคนนี้ลบล้างความแค้นออกจากใจได้นะ" เมื่อหันหน้ากลับมาเตรียมที่จะก้าวขาออกลูกน้องคนสนิทของเหมราชได้เดินเข้ามาใกล้เพื่อนสนิทของเจ้านายตัวเองสายตาของเขาเหมือนกับอยากพูดอะไรบางอย่างกับคลาส แต่ก็กล้าๆ กลัวๆ คลาสจึงเอ่ยถามขึ้นเอง"มีอะไรจะพูดกับกูหรือเปล่า??”"ผมสงสารคุณอันนาและผมรู้สึกว่าเธอไม่ใช่!!”"ความสงสารไม่ได้ทำให้มึงมีข้าวกิน การทำงานเท่านั้นที่จะทำให้มันมีข้าวกินอย่ายุ่งเรื่องของเจ้านาย เวรกรรมต้องระงับด้วยการจองเวร" เขาพูดกับลูกน้องคนสนิทเพื่อนอย่างไม่ไยดีหลังจากพูดจบคลาสเดินออ
Last Updated : 2024-11-10
Latest chapter
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 43
บทที่ 43เด็กชายตัวเล็กนั้นยังไม่หายจากอาการป่วยเพราะว่าบาดแผลยังไม่หายดีแต่หมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เหมราชพาอัคคีและอันนามาที่ห้างเพราะอันนาจะมาซื้อของใช้ส่วนตัวให้กับลูกและจะพาลูกมาทานไอศกรีมด้วย ระหว่างที่อยู่ในร้านไอศกรีมแสดงเหมือนครอบครัวที่อบอุ่นต่อหน้าลูกทั้งคุยกันและหัวเราะหยอกกันอย่างกับว่าสามีภรรยาที่รักกันมากแต่จริงๆ แล้วอันนาเธอแกล้งแสดงต่อหน้าลูกเพียงเท่านั้น"อัคคีดีใจดีใจมากๆ ที่คุณพ่อกับคุณแม่อยู่ด้วยกันไม่เหมือนเมื่อก่อนที่อัคคีอยู่กับคุณแม่ 2 คน ไม่สนุกเลย" "อัคคีครับคุณพ่อซื้อบ้านให้อัคคีหลังอย่างใหญ่เลยนะ วันนี้เราไปดูกันไหมครับ" มือหนาลูบหัวของลูกชายเบาๆ บ้านหลังนั้นเหมราชตั้งใจซื้อให้อันนากับอัคคีตั้งแต่วันคลอดแต่เธอกลับพาลูกหนีไปซะก่อนจึงไม่ได้เข้าไปอยู่ส่วนเหมราชให้คนดูแลแต่ไม่เคยเข้าไปอยู่เลยสักครั้ง"คุณพ่อซื้อบ้านหลังใหม่ให้เลยเหรอครับ""ใช่แล้วครับ จริงๆ คุณพ่อตั้งใจซื้อให้อัคคีตั้งแต่อัคคีคลอดเลยนะ""คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไปทำงาน" "คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไปทำงานเหรอครับ" เหมราชยิ้มด้วยความดีใจที่แท้แล้วอันนาไม่เคยสอนให้ลูกเกลียดพ่อเลยสักนิด"ขอบคุณนะที่ไม่ทำ
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 42
บทที่ 42 อันนานั่งกุมมือของลูกชายที่นอนหลับอยู่บนเตียงเฝ้ารอให้ลูกชายฟื้นตื่นขึ้นมานั้นเป็นเวลาหลายชั่วโมงทุกคนกลับบ้านเหลือเพียงแต่เหมราชที่ยังไม่ยอมกลับ เขานั่งอยู่ที่โซฟากังวลใจและก็รอลูกชายตื่นด้วยเช่นเดียวกัน"ตื่นมาสิครับเดี๋ยวคุณแม่จะพาไปกินไอศกรีมนะ คุณแม่ไม่อยากให้อัคคีนอนหลับนานแบบนี้เลย" น้ำเสียงสั่นเอ่ยบอกกับลูกชายที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงในแววตาคู่น้อยกั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ยิ่งเห็นลูกเจ็บเธอนั้นเจ็บยิ่งกว่า ถ้าเป็นไปได้คนเป็นแม่ขอยอมเจ็บแทนเหมราชลุกขึ้น เขาเดินไปอยู่อีกฝั่งของเตียงตรงข้ามกับอันนามือหนากุมจับมือน้อยของลูกชาย"พ่อขอโทษนะที่ไม่ได้มีโอกาสดูแลลูกเลยตื่นขึ้นมานะครับ" ใบหน้าของลูกชายช่างคล้ายกับเขาในวัยเด็กสายตาของผู้เป็นพ่อจับจ้องมองหัวใจดวงน้อยที่พลัดพรากหายไป 2 ปี"หิวน้ำ" ทั้งคู่สายตาเบิกกว้างเมื่อได้ยินเสียงของคนตัวเล็กเอ่ยขึ้น อันนาเธอยิ้มทั้งน้ำตาลูกชายของเธอตื่นขึ้นมาแล้ว"น้ำเหรอเดี๋ยวคุณแม่เอาน้ำให้นะครับ' ดวงตาคู่น้อยมองหน้าเหมราชในระยะใกล้ชิดซึ่งเขาตกใจและแปลกใจทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้มาอยู่ตรงนี้"คุณลุงคุณลุงมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงครับ" เหมราชยกมือลูบ
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 41
บทที่ 41 เหมราชไม่ได้ใช้ความรุนแรงอย่างเช่นเคยเขาจับเธอเข้ามาในบ้านก็จริงแต่เป็นการกระทำที่อ่อนโยน เรือนร่างน้อยถูกโอบกอดด้วยแขนหนาทั้งสองข้างด้วยความคิดถึงและความโหยหาของเหมราชมากเกินกว่าจะยับยั้งใจ"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" มือน้อยทั้งสองทั้งผลักหน้าอกและทุบตีแต่เหมราชไม่ปล่อย เขากระชับกอดแน่นมากกว่าเดิมยิ่งเธอดิ้นแขนหนาทั้งสองยิ่งรัดแน่น"ฉันคิดถึงเธอนะ…คิดถึงเธอกับลูกมากตลอดระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมาฉันตามหาเธอทุกวันอย่าไปไหนนะ" อันนาผลักหน้าอกของเขาออกจนสำเร็จใบหน้าน้อยจ้องมองเพียงไม่นาน ฝ่ามือฟาดตบเข้าที่ใบหน้าของเหมราชสายตาของเขามองกลับมาหาอันนาด้วยแววตาจำนนและยอมทุกอย่าง"ฉันไม่เคยมีความสงสารคุณเลยและฉันก็ไม่ได้สมเพชคุณด้วยแต่ที่ฉันไป ฉันสะใจและรู้สึกดีที่เห็นคุณเป็นแบบนี้เป็นยังไงล่ะลิ้มรสกับความเจ็บปวด" "รู้สึกหมดทุกอย่างแล้วและเจ็บปวดมาเกือบ 2 ปี ฉันไม่รู้หรอกนะว่าผู้ชายข้างนอกเป็นใครหรือว่าเป็นคนใหม่ของเธอจริงๆ ฉันอยากขอโอกาสได้ดูแลลูกได้ใกล้ชิดกับลูกบ้าง" "ผัวใหม่คุณคิดถูกแล้วผู้ชายข้างนอกคือผัวใหม่ของฉันและเขาก็ใจกว้างพอที่ให้ฉันมาคุยกับคนแบบคุณ ที่ฉันมาในวันนี้ฉันต้องการของข
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 40
บทที่ 40 เหมราชดีใจมากจนเขาทำอะไรไม่ถูกได้เห็นหน้าลูกชายตัวเล็ก เขาช่างเหมือนกับตัวเองอย่างกับฝาแฝดใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มกลับบ้านมาด้วยความดีใจ ตลอดระยะเวลา 2 ปี ที่ผ่านมาเหมราชไม่เคยหยุดตามหาอันนากับลูกเลย แต่เขานั้นจนปัญญาแล้วจริงๆ ให้ผู้มีอำนาจช่วยตามก็ไร้วี่เเววที่จะตามหาเธอเจอ จนกระทั่งวันนี้เธอปรากฏตัวอยู่ที่บริษัทของเธอเองและเธอตั้งใจที่จะมาขอบริษัทคืน "นายครับแล้วจะทำยังไงต่อไป" ลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาใกล้เหมราชเงยหน้ามองลูกน้องคนสนิท เขายกยิ้มด้วยมุมปากหัวใจที่เหี่ยวเฉามา 2 ปี เต็มเริ่มพองโตขึ้นมีความหวังอีกครั้งจนกลายเป็นรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าร้าย"มึงคิดเหรอวะ ว่ากูจะยอมปล่อยเมียกับลูกไปได้อีก กูต้องเอาอันนากลับมาเป็นเมียกูเหมือนเดิมให้ได้" "แล้วนายจะทำยังไงเหรอครับ ดูเหมือนว่าการกลับมาของคุณอันนาครั้งนี้ก็ไม่ได้ง่ายเลยนะครับ และอยู่ๆ ทำไมถึงไปหานายที่บริษัท ถ้าตั้งใจไปขอบริษัทคืนจริงๆ เธอต้องมีข้อต่อรองแต่นี่ดูเหมือนว่าจะไปของ่ายๆ มันต้องมีอะไรสักอย่าง" เหมราชลุกขึ้นจากโซฟามือถือแก้วไวน์กระดกดื่มจนหมดแก้ว ลูกน้องคนสนิทพูดก็ถูกทำไมอยู่ๆ อันนาถึงไปที่บริษัทและตั้งใจเอาลู
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 39
บทที่ 392 ปีผ่านไป กาลเวลาหมุนเวียนตามเข็มนาฬิกา วันเวลาที่ผ่านไปนั้นล้วนมีทั้งความสุขและความทุกข์ ทว่าชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งกุมมืออยู่บนโซฟาตลอดระยะเวลา 2 ปี ที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีความสุขเลยสักวัน การรอคอยและตามหานั้นช่างทรมานสำหรับเขาเหลือเกิน มีทุกอย่างยกเว้นความสุขเหมราชใช้ชีวิตไปวันๆ ด้วยความหวังที่จะได้เจอลูกชายและอันนาอีกครั้งเสียงถอนหายใจดังขึ้นชายหนุ่มร่างโตลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานเปิดประตูห้องเดินออกมาพรวดพราดไม่ทันจะได้ตั้งตัว ทว่ามือของเขานั้นจึงคว้าเด็กตัวเล็กที่วิ่งมาด้วยความซุกซนชนกับเขาจนจะล้ม"มือหนาทั้งสองข้างประคองเด็กผู้ชายไว้ เด็กวัยสองขวบที่กำลังวิ่งซุกซนสายตาของเขาจ้องมองหน้าเด็กชายคนนั้นเพียงแค่ไม่นานหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นรู้สึกหวั่นไหว"ใครเอาลูกมาทำงาน" เหมราชกวาดสายตามองเลขาหน้าห้องตนเองสายตาของเลขามองไปยังด้านข้าง "คุณแม่" มือน้อยของเด็กชายตัวเล็กชี้ไปทางด้านหลัง เขาจึงเงยมอง เหมราชแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเขาลุกขึ้นยืนจับจ้องมองหญิงสาวเดินเข้ามาอย่างสง่า ลมหายใจแผ่วเบาผายออกเบาๆ อันนาเดินเข้ามาใกล้ๆ และเด็กผู้ชายคนนั้นรีบวิ่งเข้าไปหา"อันนา" ยิ่งกว่าฟ้าผ่าลงกลาง
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 38
บทที่ 38เหมราชเดินออกมาจากบ้านของคลาสด้วยความว่างเปล่าเขาไม่ได้คำตอบจากแม่ของคลาส แต่รู้อยู่ในใจว่ายังไงต้องเป็นเขาที่ช่วยอันนาหนีไป"มึงส่งคนไปดูทีว่าคลาสไปจังหวัดไหน" ในขณะที่นั่งรถกลับเหมราชสั่งกับลูกน้องคนสนิทให้จัดการส่งคนไปดูว่าคลาสไปอยู่ที่ไหน เขาพยายามทำทุกทางและตามหาทุกที่จนกว่าจะเจอเมียกับลูก "ได้ครับนาย" ใช้เวลาเพียงไม่นานไมถึง 10 นาที ด้วยซ้ำภาพของคลาสและที่อยู่นั้นปรากฏขึ้นบนหน้าจอช่องแชทในไลน์ของมือถือเหมราช คลาสอยู่จังหวัดกำแพงเพชรซึ่งอยู่บ้านพักตากอากาศแต่ไม่ได้อยู่กับอันนาคนที่อยู่ด้วยนั้นคือนิตาเหมราชคิ้วขมวดเข้าหากันทำไมเพื่อนสนิทของตัวเองถึงอยู่กับผู้หญิงฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวของเขา"หมายความว่ายังไงวะ…ทำไมคลาสถึงอยู่กับนิตา?"เหมราชเงยหน้าขึ้นมองลูกน้องคนสนิทที่ไร้คำตอบเช่นเคยเขาได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมา"แล้วอันนากับลูกอยู่ไหน" เหมราชไม่ยอมหยุดที่จะตามหาภรรยาและลูกอย่างแน่นอน เขาส่งข้อความไปบอกกับท่านรองให้ช่วยตามหาอันนากับลูกให้เขา ไม่ว่าจะเสียเงินสักเท่าไรเขายอมเสียเพื่อที่จะได้เจอเมียกับลูก มือหนาทั้งสองข้างกุมเข้าหากัน เขานั่งอยู่โซฟากลางบ้านใบหน้าที่เหม่อลอยห
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 37
บทที่ 37 เรือนร่างหนาเดินออกมาท่ามกลางฝนตกหนักอย่างไร้เรี่ยวแรงใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลรินออกมาสู้กับสายฝนในแววตาแดงก่ำได้เพียงแต่กำหมัดทุบลงพื้นด้วยความเจ็บปวด เขาได้เห็นหน้าเจ้าตัวเล็กผู้เป็นสายเลือดและดวงใจของเขาเพียงแค่ไม่กี่วัน เธอก็นั้นพาลูกหนีไปจากเขา"อันนาได้โปรดกลับมาเดี๋ยวนี้ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอกับลูกฉันขอโทษได้โปรดกลับมาหาฉัน" เสียงฟ้าที่ผ่าดังเปรี้ยงยังไม่ทำให้เหมราชตกใจหวาดกลัว เขาร้องไห้สู้กับสายฝนระบายความเจ็บปวดนั้นเป็นน้ำตามากมายทุกอย่างที่เคยหวังไว้พังทลายลงสิ้นดี บ้านหลังใหม่กับครอบครัวที่สมบูรณ์แบบอย่างที่หวังนั้นไม่มีอีกต่อไป"กลับมาได้ไหม ฉันอยู่ไม่ได้ขอร้องพาลูกชายของฉันกลับมาเถอะนะ" หลับตาลงก็เห็นเพียงแต่ใบหน้าลูกชายตัวเล็กในอ้อมกอดเขาได้สัมผัสและจับลูกเพียงแค่ 3 วัน เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่เขานั้นไม่รู้เลยว่าจะต้องเสียลูกกับเธอไปเพื่อนสนิทอย่างคลาสได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมามองเหมราชเจ็บปวดท่ามกลางสายฝน เขาเองก็ไม่รู้ว่าน้องสาวของเขานั้นไปไหนพยายามถามแม่แล้วแต่ก็ไม่รู้"เหมราชมึงทำแบบนี้ร่างกายของมึงจะแย่เอานะ ทำไมไม่เก็บแรงไว้ตามหาลูกกับเมียล่ะ" คลาสทนเห
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 36
บทที่ 36 อันนาลืมตาตื่นหลังจากฤทธิ์ยาสลบนั้นหมดฤทธิ์แล้วในช่วงเวลากลางคืน เธอได้ยินเสียงของเด็กน้อยร้องอยู่ด้านข้างดวงใจของเธอที่เคยหดหู่และเจ็บปวดมานานได้ยินเสียงของเด็กน้อยนั้นมันเริ่มกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง ดีใจจนน้ำตาไหล เรือนร่างบางขยับร่างกายเตรียมที่จะลุกขึ้นแต่รู้สึกเจ็บที่หน้าท้องเพราะว่าแผลผ่าตัด"อันนาใจเย็นๆ นะ แผลจะฉีก" คิ้วน้อยขมวดเข้าหากันคนที่พูดขึ้นนั้นคือเขา ผู้ชายใจร้ายที่เธอเกลียดมากที่สุดในชีวิตเขาพุ่งตัวเข้ามาประคองเธอ"มาที่นี่ทำไม" สายตาคู่น้อยกวาดมองด้วยความไม่พอใจน้ำเสียงกระชากพูดใส่เขาอย่างไม่พอยังสะบัดมือออกไม่ให้เขาจับตัวเอง"มาดูแลเมียกับลูกสิอันนา ลูกของเราน่ารักมากๆ เลยนะไม่สิเขาต้องเรียกว่าน่าเกลียดน่าชังมากๆ เลย ดูสิเขาเลี้ยงง่ายด้วย" อันนาเธอได้เพียงแต่มองหน้าเขานิ่งๆ ในครั้งนี้ไม่เหมือนกับทุกๆ ครั้งที่เธอเอ่ยไล่เขาและใช้อารมณ์รุนแรงไม่เขวี้ยงข้าวของใส่เขา อันนาก็มักจะเขวี้ยงข้าวของใส่เขาแต่ในครั้งนี้เธอกลับนิ่งสายตาคู่น้อยหันไปมองลูกตัวเอง "อันนาอยากเห็นลูกใกล้ๆ ใช่ไหมเดี๋ยวฉันขยับลูกเข้าไปใกล้ๆ ให้นะ" เหมราชดีใจจนเนื้อตัวสั่นเขารีบขยับลูกเข้าไปใกล้
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 35
บทที่ 35 8 เดือนผ่านไป อันนาเธอขออยู่บ้านพักต่างจังหวัดติดทะเลของป้า เธอและไม่กลับมาที่กรุงเทพฯอีกไม่ติดต่อกับนิตาเพราะยังโกรธในสิ่งที่พ่อของนิตาทำกับพ่อแม่ตัวเอง อันนาอยู่ที่บ้านหลังนี้เพียงคนเดียวแต่มีแม่บ้านคอยแวะเวียนมาทำความสะอาดให้แทบจะทุกวัน อันนาท้องโตมาก คลาสลูกพี่ลูกน้องนั้นแวะเวียนมาบ่อยเพราะว่าพาอันนาไปฝากท้องและในทุกๆ ครั้งที่หมอนัดคลาสจะเป็นคนพาไป ส่วนเหมราชตั้งแต่วันนั้นเขาไม่มาให้เธอเห็นหน้าอีก ความโกรธเบาลงด้วยตามกาลเวลาแต่เธอนั้นยังไม่ลืมสิ่งที่เหมราชกระทำกับเธอได้เลย"อันนาแต่งตัวเสร็จหรือยัง วันนี้หมอนัดแต่เช้านะ" จากเด็กสาวตัวเล็กในวันนั้นกลายเป็นคุณแม่ท้องแก่ที่ท้องใหญ่มากเหมือนกับว่าได้ลูกแฝด แต่หมอดูแล้วเด็กในท้องเป็นเด็กผู้ชายไม่ใช่แฝดเพียงแต่เขาตัวใหญ่และสมบูรณ์มากน้ำหนักจึงเกินเกณฑ์ "เสร็จแล้วค่ะ…วันนี้คุณหมอบอกว่าให้เตรียมข้าวของไปด้วยเพราะว่าใกล้ถึงกำหนดคลอดแล้ว ถ้าเกิดปากมดลูกไม่เปิดคุณหมอจะให้นอนโรงพยาบาลเพื่อที่เตรียมเข้าห้องผ่าตัดในวันพรุ่งนี้" ใบหน้าน้อยฉีกยิ้มให้กับผู้เป็นพี่ชายและสะพายกระเป๋าข้าวของที่ตนเองนั้นเตรียมไว้ออกมาด้วย"วันนี้ทำไมรอยยิ
