LOGINShare
EP : 41
Related chapters
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 42
บทที่ 42 อันนานั่งกุมมือของลูกชายที่นอนหลับอยู่บนเตียงเฝ้ารอให้ลูกชายฟื้นตื่นขึ้นมานั้นเป็นเวลาหลายชั่วโมงทุกคนกลับบ้านเหลือเพียงแต่เหมราชที่ยังไม่ยอมกลับ เขานั่งอยู่ที่โซฟากังวลใจและก็รอลูกชายตื่นด้วยเช่นเดียวกัน"ตื่นมาสิครับเดี๋ยวคุณแม่จะพาไปกินไอศกรีมนะ คุณแม่ไม่อยากให้อัคคีนอนหลับนานแบบนี้เลย" น้ำเสียงสั่นเอ่ยบอกกับลูกชายที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงในแววตาคู่น้อยกั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ยิ่งเห็นลูกเจ็บเธอนั้นเจ็บยิ่งกว่า ถ้าเป็นไปได้คนเป็นแม่ขอยอมเจ็บแทนเหมราชลุกขึ้น เขาเดินไปอยู่อีกฝั่งของเตียงตรงข้ามกับอันนามือหนากุมจับมือน้อยของลูกชาย"พ่อขอโทษนะที่ไม่ได้มีโอกาสดูแลลูกเลยตื่นขึ้นมานะครับ" ใบหน้าของลูกชายช่างคล้ายกับเขาในวัยเด็กสายตาของผู้เป็นพ่อจับจ้องมองหัวใจดวงน้อยที่พลัดพรากหายไป 2 ปี"หิวน้ำ" ทั้งคู่สายตาเบิกกว้างเมื่อได้ยินเสียงของคนตัวเล็กเอ่ยขึ้น อันนาเธอยิ้มทั้งน้ำตาลูกชายของเธอตื่นขึ้นมาแล้ว"น้ำเหรอเดี๋ยวคุณแม่เอาน้ำให้นะครับ' ดวงตาคู่น้อยมองหน้าเหมราชในระยะใกล้ชิดซึ่งเขาตกใจและแปลกใจทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้มาอยู่ตรงนี้"คุณลุงคุณลุงมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงครับ" เหมราชยกมือลูบ
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 43
บทที่ 43เด็กชายตัวเล็กนั้นยังไม่หายจากอาการป่วยเพราะว่าบาดแผลยังไม่หายดีแต่หมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เหมราชพาอัคคีและอันนามาที่ห้างเพราะอันนาจะมาซื้อของใช้ส่วนตัวให้กับลูกและจะพาลูกมาทานไอศกรีมด้วย ระหว่างที่อยู่ในร้านไอศกรีมแสดงเหมือนครอบครัวที่อบอุ่นต่อหน้าลูกทั้งคุยกันและหัวเราะหยอกกันอย่างกับว่าสามีภรรยาที่รักกันมากแต่จริงๆ แล้วอันนาเธอแกล้งแสดงต่อหน้าลูกเพียงเท่านั้น"อัคคีดีใจดีใจมากๆ ที่คุณพ่อกับคุณแม่อยู่ด้วยกันไม่เหมือนเมื่อก่อนที่อัคคีอยู่กับคุณแม่ 2 คน ไม่สนุกเลย" "อัคคีครับคุณพ่อซื้อบ้านให้อัคคีหลังอย่างใหญ่เลยนะ วันนี้เราไปดูกันไหมครับ" มือหนาลูบหัวของลูกชายเบาๆ บ้านหลังนั้นเหมราชตั้งใจซื้อให้อันนากับอัคคีตั้งแต่วันคลอดแต่เธอกลับพาลูกหนีไปซะก่อนจึงไม่ได้เข้าไปอยู่ส่วนเหมราชให้คนดูแลแต่ไม่เคยเข้าไปอยู่เลยสักครั้ง"คุณพ่อซื้อบ้านหลังใหม่ให้เลยเหรอครับ""ใช่แล้วครับ จริงๆ คุณพ่อตั้งใจซื้อให้อัคคีตั้งแต่อัคคีคลอดเลยนะ""คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไปทำงาน" "คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไปทำงานเหรอครับ" เหมราชยิ้มด้วยความดีใจที่แท้แล้วอันนาไม่เคยสอนให้ลูกเกลียดพ่อเลยสักนิด"ขอบคุณนะที่ไม่ทำ
ล่วงร้ายพ่ายเลว บทนำ : ยอมรับผิดแทนพี่สาว
บทนำณ คอนโดแห่งหนึ่งนักศึกษาสาวทั้งหกคนจัดปาร์ตี้เล็กๆ บนคอนโดอย่างสนุกสนาน สนุกเฮฮาร้องเพลงเต้นเล่นเพราะเริ่มเมา ดูทุกคนครึกครื้นสนุกกันทั้งห้าสาว ทว่าหญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มนั้นไม่ชอบเรื่องสังสรรค์ จึงเดินมานั่งหลบมุมห้องก้มหน้าอ่านหนังสือคนเดียว"อันนา เอาหนังสือนิยายมาอ่านที่นี่ด้วย? เธอไม่สนุกกับพวกเราเหรอ" นิตายืนจ้องมองน้องสาวของตนเองหรือว่าหลานสาวของผู้เป็นพ่อ ทั้งสองคนเรียนด้วยกันคณะเดียวกันไปไหนมาไหนนิตามักจะพาอันนาไปด้วย แต่นิสัยของทั้งสองคนแตกต่างกันมาก นิตาเป็นคนนิสัยแรงไม่สนโลกขี้เหวี่ยงชอบคือชอบไม่ชอบคือด่า ส่วนอันนานั้นเธอเป็นคนเงียบและยอมนิตาตลอดทั้งสองคนอยู่ด้วยกันเหมือนกับพี่น้องรักกันใส่ใจกันถึงแม้ว่าจะมีทะเลาะกันบ้าง"นั่นสิ...เห็นอันนานั่งอ่านหนังสือนิยายนี่มาตั้งนานแล้วเราร้องเพลงดื่มสนุกเฮฮากันก็ยังไม่เห็นรบกวนสมาธิของอันนาเลย หรือว่าอันนาดื่มตัวหนังสือแทนเหล้าจนเมาไปแล้วนะ" เพื่อนอีกคนนั้นพูดแขวะในเชิงติดตลกส่ายหน้าไปมาให้กับอันนาพร้อมยิ้มเยาะใส่"พวกเธอสนุกกันเลย...เราไม่ค่อยชอบดื่มไม่ชอบร้องเพลง เราขออ่านหนังสือนะ นิตาดื่มได้เต็มที่ถ้าเมาเดี๋ยวอันนาพากลับเอง
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 1 การแก้แค้นให้น้องสาว
บทที่ 1ในขณะที่อันนากำลังเดินกลับห้องเธอเสียใจ หวั่นกลัวแต่ยอมตกลงทำตามที่คุณลุงของเธอนั้นขอ ร่างบางก้าวฝีเท้าพุ่งตรงเดินขึ้นห้องตัวเองแต่เธอต้องหยุดชะงัก เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นจากห้องด้านข้างนั่นคือห้องของนิตาอันนาแอบฟังอยู่สักพัก นิตาเธอคงเสียใจที่พลาดพลั้งทำร้ายเพลงพิณ เธอจึงยกมือเคาะประตูเรียก"อันนาเข้าไปได้ไหมนิตา" เสียงด้านในตอบกลับออกมาด้วยเสียงสะอื้น เธอจึงเปิดประตูห้องของพี่สาวแล้วเดินเข้าไปอันนามองไปเห็นนิตานั่งอยู่กับพื้นเธแโอบกอดเข่าตัวเองร้องไห้สะอึกสะอื้น เมื่อเงยหน้าขึ้นมองอันนาน้ำตาไหลพราก"นิตาอยากย้อนเวลากลับไปอันนาฮึ๊กนิตาจะไม่ทำแบบนั้นเลยจะเชื่อในสิ่งที่อันนาเตือน ฮื่อๆ นิตาไม่ได้ตั้งใจอันนานิตาไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" ลำตัวน้อยสะอื้นจนตัวโยก อันนาเห็นพี่สาวร้องไห้หนักจนเธอน้ำตาไหลตาม มือเรียวบางยกปาดน้ำตาตัวเองนั่งลงด้านข้างพี่สาวด้วยสองมือโอบกอดถเสียงถอนหายใจเฮือกใจดังขึ้น อันนาจ้องมองใบหน้าของนิตา เธอไม่กล้าแม้จะสบสายตาของอันนา"นิตาไม่ต้องกลัวนะ อันนาจะรับผิดแทนนิตาทุกอย่าง" ดวงตาเศร้าโศกนั้นเบิกกว้างดีใชที่อันนาพูดแบบนั้น ทวาอีกใจก็เสียใจที่โยนความผิดให้ก
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 2 จับมาชดใช้ให้ทรมาน
บทที่ 2 เรื่องราวผ่านไป!!สายตาเคียดแค้นจับจ้องมองด้านหน้ามือหนากุมเข้าหากัน หลังจากที่โรงพยาบาลชันสูตรศพของน้องสาวเสร็จเขาได้จัดงานศพให้กับน้องสาวอย่างยิ่งใหญ่หลังจากงานศพผ่านไปสิ่งที่เขาจะทำเป็นอย่างแรกคือจัดการพ่อของผู้หญิงชั่วคนนั้น!"ในเมื่อกฎหมายทำอะไรมันไม่ได้ กูนี่แหละที่จะทำมัน! ติดต่อท่านรองให้กูที" เหมราชสั่งลูกน้องให้ติดต่อผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งเพื่อขอความช่วยเหลือ เหมราชไม่รอที่จะมาบ้านกรณ์! พ่อของผู้หญิงฆาตกร"มีอะไร" กรณ์พ่อของนิตาจับจ้องมองเหมราชพร้อมทั้งเอ่ยถามในสายตาของกรณ์ดูกลัวและเกรงเหมราชก่อนที่เขาจะมากรณ์ได้รับโทรศัพท์จากเบื้องบนหรือผู้มีอิทธิพลใหญ่กว่าแล้ว"ควรที่จะรู้นะว่ากูมาที่นี่ทำไม! หดหัวอยู่ไหนล่ะ ลูกสาวของมึงอะอย่าคิดนะว่ากูจะให้อภัย ต่อให้มึงเอาเงินไปชดเชยให้กับน้องกูหรือว่าต่อให้มึงเอาพวงหรีดไปให้ กูก็ไม่มีวันยกโทษให้ลูกสาวของมึงและมึง!"เหมราชชี้หน้าด่ากรณ์อย่างไม่เกรงกลัวทั้งโกรธและแค้นลูกสาวของเขาที่กระทำน้องสาวตนเองจนตาย"ทุกอย่างก็ชดเชยชดใช้ให้ไปหมดแล้วยังจะอะไรอีก น้องสาวของมึงเป็นโรคหัวใจต่อให้ลูกสาวของกูไม่ไปตบน้องสาวของมึงก็ต้องตายอยู
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 3 ยอมจำนนเป็นแพะรับบาป
บทที่ 3เรือนร่างบางดิ้นทุรนทุรายอยู่ใต้การกระทำของเขา เหมราชหยุดชะงักเงยหน้าขึ้นเขารีบดีดตนเองออกจากเธอ มือหนาลูบหน้าของตัวเอง เขาเผลอทำอะไรลงไป เขาไม่ควรแปะเปื้อนหรือถูกตัวผู้หญิงสาระเลวคนนี้ เสียงลมหายใจถอนออกมาดังเท่ากับเสียงสะอื้นของคนตรงหน้า"เอาผู้หญิงคนนี้ไปเก็บไว้ในห้องมืด! อย่าให้ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน" เหมราชเรียกลูกน้องคนสนิทให้พาอามาออกไปขังไว้ที่ห้องมืดเขารู้สึกแปลกใจทำไมการกระทำของเขากับต้องการผู้หญิงคนนี้ เหมราชพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองจนต้องรีบเข้าไปอาบน้ำลบล้างความคิดพวกนั้น เขาจะคิดแบบนั้นกับเธอไม่ได้ผู้หญิงคนนี้ฆ่าน้องสาวของเขาอันนาเธอได้อยู่ในห้องมืดไม่มีแม้แต่แสงไฟส่องสว่าง มือน้อยทั้งสองข้างหลังจากถูกแก้มัดได้เพียงแต่โอบกอดตัวเองทั้งที่สภาพเปียกปอนหันไปทางไหนมองอะไรก็ไม่เห็นมีแต่ความเงียบราวกับว่าเป็นคนตาบอด"คุณพ่อคุณแม่คะ อันนาทำถูกแล้วใช่ไหมจ๊ะ! บุญคุณต้องตอบแทนใช่ไหม" ใบหน้าแนบลงไปกับหัวเข่าตนเองมือทั้งสองข้างได้เพียงแต่กอดเข่าไว้ อันนาคิดถึงพ่อแม่ของตนเองที่เสียไปและเอ่ยพูดว่าเธอคงทำถูกแล้วที่ทดแทนบุญคุณของลุงและพี่สาวประตูค่อยๆ เปิดออกชายหนุ่มร่างท้วมค
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 4 เกลียดแต่หึงเขา
บทที่ 3เหมราชพยักหน้าให้กับลูกน้องทุกคนมาช่วยกันขุดหลุม เพียงไม่นานหลุมนั้นก็เสร็จเป็นรูปร่างดั่งอ่างอาบน้ำอันใหญ่ สายตาซาตานร้ายกวาดมองลูกน้องให้จับเธอมาลงหลุมนั้น อันนาถูกจับลงในนั้นด้วยเนื้อตัวสั่นเครือใบหน้าน้อยร้องไห้เพราะความกลัว"กลัวขึ้นมาเลยเหรออันาไม่ต้องกลัวหรอกมันจะค่อยๆตายอย่างช้าๆ ช้าที่แบบทุกข์ทรมาน" ใบหน้าแห่งความสะใจเขาที่จ้องมองเรือนร่างบางร้องไห้สะอึกสะอื้นเธอนอนอยู่ในหลุมนั้นดั่งว่าคล้ายกับศพคนตาย เหมราชใช้เท้าเขี่ยดินลงไปทีละก้อนเพื่อแกล้งกลบอันนาให้หวาดกลัว ลูกน้องของเขาร่วมช่วยกันทำจนเหลือแต่ใบหน้าน้อยที่โผล่ออกมา ร่างกายที่เจ็บปวดทั้งหัวใจที่บอบช้ำของอันนามีความหวาดระแวงกลัวจนเนื้อตัวเธอนั้นสั่น หัวใจดวงน้อยได้เพียงแค่หวังว่าลุงของเธอนั้นจะมาช่วยให้หลุดออกจากซาตานร้ายคนนี้เหมราชเผยรอยยิ้มด้วยความสะใจในขณะที่ร่างบางร้องไห้จนตัวโยก เหลือเพียงแต่หัวที่โผล่ออกมาจากดินเท่านั้น เสียงโทรศัพท์ของเหมราชก็ดังขัดจังหวะในความสะใจของเขาหลังจากที่เหมราชเดินออกไปได้สักพักลูกน้องคนสนิทของเขาพร้อมทั้งคนอื่นช่วยกันขุดดินออกจากเรือนร่างบางหลังจากที่อันนาขึ้นมาจ
ล่วงร้ายพ่ายเลว EP : 5 ซานตานร้ายพ่ายใจ
บทที่ 5 ใบหน้าน้อยส่ายไปมาเธอดิ้นทุรนทุรายยกเท้าถีบผ้าปูที่นอนไขว้ขว้าหนี ทว่าเธอนั้นไม่สามารถยับยั้งคนตัวโตได้ เสื้อตัวบางถูกจับกระชากจนฉีกขาดดเวยมือของเขา"อย่าทำแบบนี้" เรือนร่างบางสวยงามเผยเนินนมขาวอมชมพูเด้งชูชันสู้กับสายตาอันร้ายกาจของเหมราช เนินอกถูกบีบขยำทั้งสองข้าง เสียงร้องไห้สะอื้นพยายามผลักเขาออกทั้งทุบตีหลายครั้ง ทว่าคนตัวโตไม่สะทบสะท้านทั้งกัดและดูดหัวนมของเธอ จู่โจมกระทำหนักจนร่างบางไม่สามารถต่อสู้เขาได้ ร่างบางยอมแพ้พ่ายปล่อยทุกอย่างลงคือมทอที่ผลัดปล่อยลงดั่งว่าไร้เรี่ยวแรง เหมราชหยุดการกระทำ เขาแปลกใจ ทำไมเรือนร่างบางถึงหยุดชะงักไม่ดิ้นทุรนทุรายขัดขืนหนีออกจากเขา เหมราชจ้องมองอันนาเผยรอยยิ้มร้าย เขารีบดีดตัวเองออกจากเธอมองด้วยร่างบางด้วยความสมเพช"เธอก็คงพร้อมพลีกายให้กับผู้ชายทุกคน แต่เสียใจด้วยนะผู้หญิงแบบเธอมันไร้ค่า และน่าขยะแขยงจนฉันไม่กล้าเปื้อนสิ่งสกปรกของเธอ" ข้อมือน้อยถูกกระชากด้วยมือหนาจับเหวี่ยงลงจากเตียงนอนทำร่างบางร่วงหล่นลงไปยังพื้น อันน่ายกมือทั้งสองข้างโอบกอดหน้าอกของตัวเองเพื่อปกปิดไว้ สายตาคู่น้อยมองเขาด้วยความแค้น เหมราชไม่พอใจที
Latest chapter
