บทที่ 1093

ซู่หยางจ้องมองไปที่มือของหานซานเฉียนอย่างงุนงง คำว่า ‘เพื่อน’ ทำให้เขารู้สึกตื่นตระหนกอย่างอธิบายถูก ย้อนกลับไปตอนนั้น เขาถูกเพื่อนสนิทแทงข้างหลัง ถึงขั้นร่วมมือกันกับผู้หญิงของเขา โจมตีเขาถึงแก่ชีวิต ไม่เช่นนั้นวันนี้เขาคงไม่มีจุดจบที่น่าอนาถถึงขนาดนี้

หานซานเฉียนเห็นว่าซู่หยางมีสีหน้าแปลก ๆ และเขาก็ส่ายหัวเล็กน้อย พอจะเดาได้ว่าเขาหวาดกลัวอะไร

หลังจากเก็บมือกลับคืนมาแล้ว หานซานเฉียนก็พูดว่า "ถ้าคำว่าเพื่อนมันหนักเกินไปสำหรับคุณ งั้นคุณก็ถือซะว่าผมเป็นหุ้นส่วนก็ได้"

ซู่หยางยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาตกอับมาจนถึงตอนนี้ และคิดว่าตัวเองจะปล่อยวางเหตุการณ์นี้ และยอมรับชะตากรรมของตัวเองแล้ว ไม่คิดเลยว่าพอมีคนพูดคำนี้ขึ้นมาอีกครั้ง เขาจะยังคงเจ็บปวดอยู่

ปล่อยวาง มันเป็นแค่เรื่องไร้สาระเท่านั้นแหละ

“ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อน วันนี้ผมจะลงเอยแบบนี้ได้ยังไง” ซู่หยางพูดนิ่ง ๆ

“คุณอยากแก้แค้นไหมล่ะ? โอกาสอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว ตราบใดที่คุณเต็มใจที่จะคว้ามันไว้” หานซานเฉียนกล่าว

ซู่หยางเงยหน้าขึ้นและมองตรงไปในดวงตาของหานซานเฉียน พวกเขาเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้ากัน และเขาก็ไม่คิดว่าจู่ ๆ พระเจ้าจะส่งความเมต