บทที่ 105

“ถังหลง นายเคยไปบริษัทลั่วเฉวก็เท่ากับว่าทำงานให้ตระกูลหานไม่ใช่เหรอ?”

แม้ว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้คนระดับล่างของสังคม แต่ด้วยชื่อเสียงของตระกูลหานนั้นเลื่องลือไกลจนแทบไม่มีใครไม่รู้จัก พวกเขาตกตะลึงอ้าปากค้าง ขณะเดียวกันความอิจฉาที่มีต่อถังเฉิงเย่ก็มากขึ้นเกินคำบรรยาย

ได้ทำงานให้กับตระกูลหาน ถังหลงจะมีอนาคตที่สดใสในวันข้างหน้าอย่างแน่นอน ถังเฉิงเย่ไม่มีอะไรต้องกังวลในวัยแก่แล้วจริง ๆ

“ถังหลง ทำไมลูกไม่เคยเล่าให้พ่อฟังเลยล่ะ?” ถังเฉิงเย่เอ่ยถามถังหลงด้วยความประหลาดใจ

“แค่เปลี่ยนบริษัทเท่านั้นเองครับ หาเงินเพิ่มได้นิดหน่อย มันไม่ได้มีความแตกต่างอะไรสำหรับผม ก็เลยคิดว่าไม่จำเป็นต้องบอกพ่อ” ถังหลงกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

สองพ่อลูกเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย สร้างความอิจฉาให้กับคนอื่นที่อยู่รอบ ๆ เป็นอย่างมาก

ขณะนั้นเอง รถบัสคันหนึ่งได้จอดลงตรงหน้าทุกคน มีคนลงมาจากรถเข้ามาทักทายพวกเขา และเรียกทุกคนขึ้นไปบนรถ ทำเอาทุกคนงุนงงไปตาม ๆ กัน

“ลูก นี่มันอะไรกัน?” ถังเฉิงเย่ถามเสียงขรึม ซูกั๋วเย่าเล่นใหญ่โตเอิกเกริกแบบนี้ ดูท่าทางบ้านที่ซื้อนั้นต้องไม่ธรรมดา เขาค่อนข้างเป็นกังวลว่ามันจะดีกว่าบ้าน