แชร์

ตอนที่ 10 ลาที่ไม่ใช่ลา

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-03 02:21:11

หลังจากออกมาจากเหลาอาหารแล้วเหลียนอี้ปิงพาน้องเขยไปที่ตลาดค้าสัตว์เพื่อเลือกซื้อเกวียนเทียมลาหรือวัวขึ้นอยู่กับว่าเงินในมือพวกเขาพอหรือไม่ เงิน 10 ตำลึงทองที่เตรียมเอาไว้เพื่อจ่ายให้กับทางการแทนการไปเป็นทหารตั้งแต่แรกนั้น ได้จากการนำสินเดิมของท่านแม่และภรรยาของเขาไปจำนำเอาไว้ที่โรงรับจำนำ

“พี่ใหญ่ขอรับ หลังจากเราซื้อเกวียนแล้วข้าว่าพี่ใหญ่ไปเอาสินเดิมของแม่ยายกับพี่สะใภ้มาคืนพวกนางเถอะขอรับ ข้าคิดว่าต่อไปในภายภาคหน้าพวกเราคงไม่ขัดสนเงินทองเท่าไหร่ เป็นไปได้หากข้ามีเงินในอนาคตข้าก็อยากจะซื้อที่ดินเป็นของครอบครัวตัวเองขอรับ”

“ได้ตกลง เช่นนั้นเราก็แวะโรงรับจำนำก่อนก็แล้วกัน ข้าคิดว่าเงินเรามีพอที่จะซื้อเกวียนวัวหรือเกวียนลาได้”

เมื่อตกลงกันได้แล้วเหลียนอี้ปิงขับเกวียนมุ่งหน้าไปที่โรงรับจำนำและทำการไถ่ถอนสินเดิมของภรรยาและมารดาออกมาทั้งหมด รวมเป็นเงิน 8ตำลึงทอง ทำให้ในตอนนี้เงินในมือเหลืออยู่เพียง 2 ตำลึงทองกับอีก 6 ตำลึงเงินที่ได้จากการขายปลา

หลังจากจัดการธุระที่โรงรับจำนำเสร็จแล้วทั้งสองคนก็มุ่งหน้าไปยังตลาดค้าสัตว์ทันที ด้วยจำนวนเงินที่มีในมือ คงจะซื้อได้เพียงเกวียนเทียมลาเท่านั้น หรือหากโชคดีอาจจะได้วัวราคาถูกก็เป็นได้

“ถึงแล้วเราเอาเกวียนไปฝากในที่รับฝากก่อน เจ้าคิดเอาไว้หรือยังจะซื้อวัวหรือลา” อี้ปิงถามน้องเขย

“ข้าคิดว่าซื้อเกวียนลาก็ดีขอรับ หากเรามีเงินมากขึ้นค่อยซื้อวัวก็ยังไม่สาย ถึงอย่างไรเราก็ต้องเข้าเมืองมาขายปลาอยู่แล้ว เราควรจะเก็บเงินไว้บ้างข้ากลัวว่าหากเราต้องใช้เงินแล้วจะขัดสนขอรับ”

“ได้เอาตามที่เราว่า ข้าเชื่อว่าหลานสาวต้องเห็นด้วยกับพวกเราแน่นอน”

“ขอรับ อาโหยวเองนางอยากได้ลาเพราะว่าลาวิ่งเร็วกว่าวัวขอรับ”

เมื่อนำเกวียนไปฝากพร้อมทั้งจ่ายค่าดูแล 5 อิแปะแล้วทั้งสองคนเดินกลับมาที่ตลาดค้าสัตว์พวกเขาเดินมุ่งหน้าไปยังร้ายขายลาที่อยู่หลังตลาดติดกับร้านขายม้า ส่วนด้านหน้าจะเป็นร้านขายวัว 

“นายท่านทั้งสอง ต้องการลาหรือไม่ขอรับ เชิญท่านเข้าไปเลือกซื้อได้เลยขอรับ ชอบตัวไหนสอบถามราคากับข้าได้เลยขอรับ รับรองว่าข้าจะขายให้ท่านในราคาพิเศษเลยขอรับ” เสี่ยวเอ้อร์ที่ทำหน้าที่ขายรีบเอ่ยออกมาเพราะวันนี้เขายังขายลาไม่ได้สักตัว

“พวกข้าขอเดินดูก่อนได้หรือไม่”

“ได้ขอรับได้ เชิญทางนี้ขอรับ”

ทั้งสองคนเดินดูลาในแต่ละคอก ลาแต่ละตัวได้รับการดูแลอย่างดี คอกสะอาดสะอ้านไม่มีกลิ่นเหม็น นับว่าดูแลดีมากทั้งสองคนเดินเลยมาจนถึงคอกสุดท้ายก็ยังไม่รู้สึกถูกใจลาตัวไหน 

ในระหว่างที่อี้ปิงกำลังยืนดูลาคอกสุดท้ายอยู่นั้น เจี้ยนป๋อก็หันไปเห็นลา 2 ตัวที่ถูกแยกออกมาจากลาตัวอื่น ในคอกที่พวกมันอยู่นั้นมีเพียงพวกมันสองตัวเท่านั้น

“เสี่ยวเอ้อร์ ข้าขอดูลา 2 ตัวที่อยู่ในคอกเล็กนั่นได้หรือไม่ เหตุใดถึงได้แยกมันออกจากตัวอื่น ๆ”

“เจ้าสองตัวนี้ เกิดมาก็มีหน้าตาแปลกกว่าตัวอื่นเขา อีกทั้งตัวอื่น ๆ รังเกียจไม่ยอมอยู่ร่วมคอกกับพวกมันพี่น้อง จนเกิดการทำร้ายกันขึ้น ข้าเองก็ไม่เข้าใจขอรับ หากท่านสนใจลา 2 ตัวนี้ ข้าขายให้ท่านราคาพิเศษตัวละ 20 ตำลึงเงินขอรับ”

“เช่นนั้นข้าเอา 2 ตัวนี้ แล้วร้านของเจ้ามีเกวียนขายหรือไม่”

“มีขอรับ ขนาดเล็ก 15 ตำลึงเงิน ขนาดกลาง 18 ตำลึงเงิน ส่วนขนาดใหญ่ 22 ตำลึงเงินขอรับ”

“เช่นนั้นก็เอาขนาดใหญ่ไปเลยก็ดีนะน้องเขย คนบ้านเราเยอะเวลาเดินทางจะได้ไม่ต้องนั่งเบียดกันมาก”

“ตกลงขอรับพี่เขย เช่นนั้นเสี่ยวเอ้อร์รบกวนเจ้านำเจ้าสองตัวนี้ไปเทียมเกวียนให้ข้าด้วย ส่วนนี่เงิน ค่าเกวียนกับลา” เจี้ยนป๋อยื่นเงิน 1 ตำลึงทองให้เสี่ยวเอ้อร์

“รอสักครู่ขอรับเชิญตามข้ามารับเงินทอนที่ห้องบัญชีทางด้านนี้เลยขอรับ”

หลังจากที่ตามเสี่ยวเอ้อร์ไปรับเงินทอนอีก 38 ตำลึงเงินคืนแล้ว ทั้งสองคนนั่งรอให้เสี่ยวเอ้อร์นำลาทั้งสองตัวเทียมเข้ากับเกวียน ทั้งสองคนนั่งรออยู่หน้าห้องบัญชีอย่างใจเย็นไม่นานเสี่ยวเอ้อร์ก็นำลาเทียมเข้ากับเกวียนเสร็จแล้วมาส่งให้พวกเขาทั้งสองคน

หลังจากออกจากร้านค้าสัตว์ เหลียนอี้ปิงเดินไปที่ลานฝากเกวียนและขับเกวียนมุ่งหน้ากลับบ้านทันที ระหว่างทางเขาได้ถามน้องเขยอย่างเว่ยเจี้ยนป๋อว่าเหตุใดถึงเลือกเจ้าลาสองตัวนี้ มันทั้งตัวเล็กและเตี้ยไปสักหน่อย

“น้องเขยข้าถามได้หรือไม่ เหตุใดเจ้าถึงเลือกลาสองตัวนี้ ข้าว่ามันออกจะตัวเล็กไปสักหน่อยและเตี้ยไปสักนิด หรือมันจะยังไม่โต”

“พี่ใหญ่มันไม่ใช่ลาขอรับ”

“อ้าวหากมันไม่ใช่ลา แล้วคืออะไรก็เห็น ๆ อยู่ว่ามันเป็นลา”

“มันคือล่อขอรับ ล่อคือลูกที่เกิดจากลาและม้าผสมพันธุ์กัน เจ้านี่ยังเล็กยังไม่โตแต่แข็งแรงมาก ที่สำคัญมันแข็งแรงและอดทนได้ดีกว่าลาแถมมันยังวิ่งเร็วด้วยนะขอรับ”

“มิน่าเล่าลาตัวอื่นถึงได้รังเกียจมันสองตัว เพราะเป็นลูกผสมข้ามสายพันธุ์นี่เอง เช่นนั้นเท่ากับว่าพวกเราได้กำไรแล้วน่ะสิ”

“ใช่ขอรับเราได้กำไรมากจริง ๆ เช่นนั้นเรารีบกลับบ้านกันเถอะขอรับจะได้เอาเกวียนไปคืนที่บ้านหัวหน้าหมู่บ้าน ต่อไปนี้เราก็ไม่ต้องเช่าเกวียนผู้อื่นแล้วจะไปไหนมาไหนก็สะดวก”

“นั่นสิ พรุ่งนี้เรานำปลาไปส่งแต่เช้าหน่อยกลับมาแล้วข้าจะลองเข้าป่าไปสักรอบเผื่อเราจะได้อะไรพอที่จะนำไปขายทำเงินเข้าบ้านได้”

“ข้าเห็นด้วยขอรับตอนนี้เงินในมือพี่ใหญ่เหลือเพียงแค่ 2 ตำลึงทอง ถึงแม้ว่ามันจะถือเป็นเงินจำนวนมากหากรู้จักใช้ก็จะสามารถอยู่ได้อีกเป็นปี แต่เกิดสงครามแบบนี้ข้าเองก็ไม่วางใจขอรับ ส่วนข้าอย่างที่ท่านเห็นเหลือเท่านี้แล้วขอรับ”

“ข้าเข้าใจ โชคยังดีที่ท่านแม่มีสินเดิมนับว่าพอมีราคาอยู่บ้าง พี่สะใภ้เจ้าเองก็ยังพอมีของมีราคาติดตัวมาบ้าง ข้าเองก็ไม่เข้าใจเหตุใดถึงได้เก็บเงินแทนการไปเป็นทหารกับชาวบ้านที่แทบจะไม่มีกินเช่นพวกเรา ถึง 10 ตำลึงทอง”

“ก็คงเป็นการบีบให้ไปรบนั่นล่ะขอรับ หากเราไม่สามารถหาเงินมาจ่ายได้ก็ต้องไปรบ แต่ตอนนี้แม้มีเงินก็ไม่สามารถช่วยให้ไม่ต้องไปรบได้เสียแล้ว ข้าเกรงว่าสถานการณ์น่าจะเลวร้ายขึ้นมาก พวกเราคงได้แต่ภาวนาให้หลานชายกับลูกเขยกลับบ้านมาอย่างปลอดภัยเท่านั้น”

“ข้าเองก็ได้แต่หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น เราคาดเดาอะไรไม่ได้กับสงครามหรอกนะ”

ใช้เวลาไม่นานเกวียนทั้งสองเล่มก็วิ่งตามกันเข้ามาในหมู่บ้านท่ามกลางสายตาชาวบ้านที่มองมายังเกวียนลาใหม่เอี่ยมของคนบ้านเหลียน

เหลียนอี้ปิงนำเกวียนวัวไปคืนที่บ้านหัวหน้าหมู่บ้านพร้อมค่าเช่าเกวียน 50 อิแปะ เมื่อจ่ายเงินค่าเช่าเกวียนเรียบร้อยแล้วเขารีบเดินกลับบ้านทันทีด้วยไม่อยากพูดคุยกับชาวบ้านเท่าใดนัก ตลอดทางที่เดินมามีชาวบ้านถามถึงเกวียนลาที่ซื้อมาใหม่เขาได้แต่บอกว่าเป็นน้องเขยของเขาที่ซื้อมาเพียงเท่านั้น

“เจ้าใหญ่กลับมาแล้วหรือ รีบไปล้างไม้ล้างมือจะได้มากินข้าว น้องเขยรอกินข้าวพร้อมเจ้าอยู่” แม่เฒ่าเหลียนที่เห็นลูกชายเดินเข้าบ้านมานางจึงรีบบอกให้ลูกชายรีบไปกินข้าวเพราะเขาออกจากบ้านตั้งแต่ยามอิ๋นด้วยนิสัยของลูกชายคงไม่หาอะไรกินจากในตัวเมืองเป็นแน่ 

“ขอรับท่านแม่”

เพราะพี่ใหญ่อย่างเหลียนอี้หลุนไม่อยู่แล้วหน้าที่หาน้ำและหญ้ามาให้ลาทั้งสองตัวนั้นจึงตกเป็นของสองพี่น้องหย่งคังกับหย่งหมิง ทั้งสองคนชอบลาทั้งสองตัวนี้มาก แต่ท่านพ่อบอกพวกเขาว่ามันคือล่อไม่ใช่ลา

พ่อเฒ่าเหลียนเองก็ดูจะชอบอกชอบใจกับล่อสองตัวนี้มาก ถึงแม้ว่ามันยังไม่โตเต็มวัยแต่ทั้งสองตัวแข็งแรงดีอีกทั้งซื้อมาได้ในราคาถูกมากนับว่าสายตาของลูกเขยนั้นแหลมคมมาก

“น้องเขย นี่เงินส่วนแบ่งของเจ้ากับของหลานสาว” อี้ปิงยื่นเงินให้เจี้ยนป๋อ 4 ตำลึงเงิน

“ขอบคุณขอรับพี่ใหญ่ พรุ่งนี้ก่อนนำปลาไปขายค่อยเอาให้นาง วันนี้เวลายังมีอีกมาก เราเข้าป่าไปวางกับดักกันดีหรือไม่เผื่อจะโชคดีได้อะไรติดมือมาบ้าง”

“ตกลง เช่นนั้นไปเตรียมของกันเถอะ”

พ่อเฒ่าเหลียนที่เดินเข้ามาในบ้านเห็นลูกชายและลูกเขยกำลังสะพายตะกร้าไม้ไผ่พร้อมกับธนูเดินออกจากบ้านเขาจึงได้ถามทั้งสองคนว่าจะออกไปไหนกันไม่ใช่เพิ่งจะกลับมาจากในเมืองกันหรอกหรือ

“นี่พวกเจ้าสองคนจะไปที่ใดกันอีกไม่ใช่เพิ่งจะกลับมาจากในเมืองกันรึ เหตุใดไม่พักเสียหน่อยล่ะ”

“พวกเราจะไปวางกับดักขอรับท่านพ่อ ท่านพ่อนี่ขอรับข้าฝากท่านพ่อคืนให้ท่านแม่ด้วย ข้าเอาสินเดิมของท่านแม่กลับมาแล้วรวมถึงของภรรยาข้าด้วย เราไม่จำเป็นจะต้องใช้เงินแล้ว ข้าจึงเอามันกลับมาคืนให้ท่านแม่และภรรยาจะดีกว่า”

“ตกลง พ่อจะเอาไปคืนแม่เจ้าให้ เข้าป่าไปก็ระวังตัวด้วยล่ะ อย่าพากันเข้าไปลึกนักพวกเจ้าไม่ใช่นายพรานไม่ได้ชำนาญในการล่าสัตว์ อย่าได้ริไปล่าสัตว์ในป่าด้านซ้ายหมู่บ้านเชียว ถึงบ้านเราจะขาดเงินแต่หากเกิดอะไรขึ้นกับพวกเจ้าพ่อว่ามันจะได้ไม่คุ้มเสียเข้าใจหรือไม่"

“ข้าเข้าใจขอรับท่านพ่อ”

“ข้าเองก็เข้าใจดีขอรับท่านพ่อตา”

เว่ยเจี้ยนป๋อเดินมาหาลูกชายที่ด้านข้างของบ้านพวกเขานำลามาผูกเอาไว้ใต้ต้นไม้ให้มันอยู่ชั่วคราวก่อน หลังจากวางกับดักแล้วเขาและพี่ชายของภรรยาจะช่วยกันตัดไม้ไผ่มาทำคอกให้ทั้งสองตัวอยู่

“หย่งคัง หย่งหมิง หากท่านแม่ของเจ้ากลับมาบอกท่านแม่ของเจ้าว่าพ่อกับท่านลุงจะเข้าป่าไปวางกับดักและตัดไม้มาทำคอกให้เจ้าสองตัวนี้”

“ขอรับท่านพ่อ”

“ขอบใจมาก ลูกช่วยกันดูแลเจ้าสองตัวนี้ให้ดีล่ะ”

“วางใจได้เลยขอรับท่านพ่อ พวกเราจะดูแลมันอย่างดี”

“น้องเขยเจ้ารอสักครู่ข้าจะให้ท่านพ่อไปซื้อหญ้าสานกับชาวบ้านเอาไว้มามุงคอกของเจ้าสองตัวนี้มันจะได้มีที่หลบแดดหลบฝน”

“ขอรับพี่ใหญ่”

ทางด้านเว่ยจื้อโหยวนั้นตอนนี้นางพลิกหน้าดินเรียบร้อยแล้วนางจะตากหน้าดินสัก 3-4 วัน จากนั้นนางค่อยให้ท่านลุงกับท่านพ่อช่วยหามูลสัตว์มาให้นางจะได้นำมาใส่ลงในแปลงผักที่นางทำเอาไว้ แล้วจะได้เริ่มลงมือเพาะปลูกเสียที ในช่วงเวลา 3-4 วันที่ตากหน้าดินนางคิดว่าจะต้องเข้าไปสำรวจป่าเพื่อหาหนทางทำเงินดูสักครั้ง ไม่แน่ว่านางอาจจะได้เสบียงอาหารมาเพิ่มก็ได้

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย    ตอนที่ 11 ขึ้นเขา เข้าป่า

    เว่ยจื้อโหยวที่วันนี้ว่างมาก งานพลิกหน้าดินก็ทำเสร็จแล้ว ในระหว่างที่ต้องใช้เวลาตากหน้าดินหลายวัน ในระหว่างรอนางจึงคิดว่าสมควรจะเข้าป่าเพื่อหาของป่านำไปขายเหมือนกับชาวบ้านคนอื่น ไม่แน่ว่านางที่มาจากอนาคตอาจจะพบเจออะไรที่กินได้แต่ชาวบ้านที่นี่ไม่รู้จักก็เป็นได้ ป่ายังคงความอุดมสมบูรณ์มากขนาดนี้นางมั่นใจว่าจะต้องมีของกินมากมายในป่าที่สามารถทำเงินให้กับนางได้แน่นอนเมื่อคิดได้ว่าจะเข้าป่ามันก็ต้องมีการเตรียมตัวกันสักนิด ก่อนอื่นต้องหาเสียมเล็ก ๆ หรือพลั่วเล็ก ๆ ติดตัวไปด้วย ต่อมาก็เป็นมีด กระบอกใส่น้ำดื่ม แล้วอาวุธล่ะจะเอาอะไรติดตัวไปด้วย ธนูสามีของนางก็เอาติดตัวไปด้วยแล้ว ลองหาในห้องเก็บของดูเผื่อจะมีหลงเหลืออยู่บ้างเว่ยจื้อโหยวค้นหาของในห้องเก็บของนางพบธนูอันใหญ่ที่มีสภาพเก่าแล้วแต่ยังอยู่ในสภาพดี พร้อมทั้งลูกธนูอีก 1กระบอกมีประมาณ 15 ลูกได้ นี่อาจจะเป็นสมบัติตกทอดมาจาดพ่อสามีก็เป็นได้ นอกจากธนูแล้วนางยังเอาเชือกสำหรับกับดักสัตว์ไปด้วย หลังจากหาของที่ต้องการครบแล้วนางก็นำไปใส่ตะกร้าไม้ไผ่อันใหญ่ยกขึ้นสะพายหลังเตรียมเข้าป่าตามที่ตั้งใจเอาไว้เว่ยจื้อโหยวสะพายตะกร้าออกจากบ้านอย่างอาร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ตอนที่ 12 คืนหนึ่ง คืนนี้

    เว่ยจื้อโหยวเดินแบกตะกร้าที่เต็มไปด้วยไก่ป่าและกระต่ายป่า ในมือยังถือหน่อไม้มาด้วย 2 หน่อ วันนี้นางใช้เวลาเดินในป่ามากไปหน่อย ตอนนี้ถึงกับหมดแรงไปเลยทีเดียวเมื่อเดินมาได้ใกล้จะถึงบ้าน นางก็ต้องหยุดยืนขมวดคิ้วแน่นเสียงด่าทอน้องชายน้องสาวดังมาจากหน้าบ้าน คงจะเป็นนังมนุษย์ป้าสะใภ้มหาภัยแน่ ๆ หาไม่แล้วใครจะกล้าและหน้าด้านมาด่าเด็กที่อายุยังไม่ถึง 10 หนาวด้วยซ้ำ จิตใจไร้สำนึกขนาดนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น เว่ยจื้อโหยวสาวเท้าเดินกลับบ้านทันที นางเข้าด้านหลังบ้าน หลังจากนำตะกร้าเข้าไปวางไว้ในห้องนอนของนางเสร็จแล้วจึงปิดประตูใส่กุญแจเอาไว้ ไม่รอช้านางรีบเดินออกไปด้านหน้าบ้านก็พบน้องชายและน้องสาวยืนมองป้าสะใภ้อยู่ข้างหน้าต่าง“ข้ากลับมาแล้ว พวกเจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่”“พี่สะใภ้ท่านกลับมาเสียที ข้าหนวกหูจะตายแล้วเจ้าค่ะ นางจะเข้ามาในบ้านแต่ข้ากับน้องไม่ยอมเปิดประตูเพราะทุกครั้งที่นางเข้ามานางจะมาหยิบฉวยเอาของในครัวไปจนหมด”“พวกเจ้าทำดีแล้ว ไม่ต้องกลัวข้าจะจัดการเอง”“เจ้าค่ะ”“โอ้ย หนวกหูจริง ๆ ผู้ใดปล่อยสุนัขมาเห่าหอนหน้าบ้านผู้อื่นช่างไม่รู้จักเกรงอกเกรงใจชาวบ้านชาวช่อง”สิ้นเสียงของเว่ยจื้อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ตอนที่ 13 พึ่งพาตนเอง

    เช้าวันต่อมาเว่ยจื้อโหยวตื่นขึ้นมาด้วยความไม่สบายใจเท่าไหร่ นางไม่รู้ว่าฝันหรือเรื่องจริงแต่จะอะไรก็ช่างมันก่อน คนเราย่อมต้องพึ่งพาตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก ถึงปากนางจะก่นด่าไปบ้างมันก็สมควรแล้ว นางแค่ต้องการระบายความอัดอั้นตันใจเพียงเท่านั้นนางไม่แน่ใจว่าความฝันนางจะใช่เรื่องจริงหรือไม่เพราะยังไม่สามารถพิสูจน์อันใดได้เพราะนางยังไม่ได้ลงมือเพาะปลูกอันใดเลย หรือเพียงทางเดียวเท่านั้นมิติจะใช่เรื่องจริงหรือไม่คงต้องลองดูเมื่อได้ข้อสรุปของตนเองเพื่อพิสูจน์ว่าความฝันมันจะเป็นจริงหรือไม่ นางจึงกำหนดจิตให้เข้า ทันใดนั้นนางก็เข้ามาอยู่ในสถานที่แปลก ๆ ที่ดูแห้งแล้งและแร้นแค้น สถานที่แห่งนี้มีพื้นที่เพียงแค่ 1หมู่เท่านั้น มีบ่อน้ำที่ทำจากหิน 1บ่อเพียงเท่านั้น นอกเหนือจากนี้แล้วไม่มีอะไรเลยแม้กระทั่งต้นไม้ใบหญ้า นี่คงจะเป็นบ่อน้ำแร่อย่างที่บอกแน่นอนเมื่อแน่ใจแล้วว่านี่ไม่ใช่ความฝัน นางจึงกลับออกไปข้างนอกและเริ่มทำมื้อเช้าสำหรับน้องทั้งสองปลายยามอิ๋นท่านพ่อและท่านลุงบังคับเกวียนมาถึงบ้านของนางเพื่อนำปลาไปขายเช่นเมื่อวาน “อาโหยวตื่นแล้วหรือลูก เจ้านอนไม่หลับหรือ เหตุใดถึงได้ขอบตาดำคล้ำขนาดนั้น

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ที่ 14 เรื่องจริงบ้าง ไม่จริงบ้าง

    ทางด้านเว่ยเจี้ยนป๋อกับเหลียนอี้ปิงที่วันนี้นำปลาไปส่งที่เหลาอาหารพร้อมทั้งกระต่ายกับไก่ที่เว่ยจื้อโหยวล่ามาได้ ทำให้วันนี้พวกเขาได้เงินมาไม่น้อย เพราะจำนวนปลาที่จับได้มากขึ้นและมีขนาดตัวที่ใหญ่ ส่วนปลาตัวเล็กนั้นพวกเขาปล่อยกลับลงลำธารไป ทั้งสองคนติดสินใจว่าจะมาขุดหลุมดักปลาเพิ่ม เพราะหลงจู๊บอกว่าปลาที่พวกเขานำไปส่งเมื่อวานไม่พอขาย ถึงแม้วันนี้จะได้ปลาเพิ่มมาจากเมื่อวานนับ 100 ชั่ง แต่หลงจู๊คิดว่าไม่น่าจะพอขาย เพราะไม่มีใครสามารถจับปลามาส่งที่เหลาอาหารแบบที่ยังมีชีวิตอยู่และไร้บาดแผลเช่นนี้มาก่อน ทำให้เวลานำปลาไปปรุงอาหารจะได้รสชาติสดใหม่และอร่อยยิ่งขึ้น ตอนนี้อาหารเมนูปลาจึงเป็นอาหารขึ้นชื่อของเหลาอาหารไปแล้ว“น้องเขย ข้าว่าเรากลับไปขุดหลุมกับดักเพิ่มสัก 3 หลุมดีหรือไม่ ขุดห่างกันออกไปหน่อยลำธารสายนี้ไม่ค่อยมีชาวบ้านเดินผ่านมาเพราะมันอยู่ติดกับชายป่า เหมาะสำหรับให้พวกเราขุดหลุมดักปลา”“ข้าเห็นด้วยกับพี่ใหญ่ กระต่ายป่าและไก่ป่าของอาโหยวก็ขายได้ราคาดีไม่น้อย เลยเป็นแบบนี้ก็ดีแล้วข้าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงนางมาก นางสามารถดูแลตัวเองได้ หากข้าไม่ตัดสินใจแยกบ้านออกมาพวกเราคงจะไม่มีวันคืนที่ด

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย    ตอนที่ 15 เงินทองไหลมาเทมา

    กวางตัวใหญ่เสี่ยวเอ้อร์นำไปชั่งน้ำหนักได้ถึง 500 ชั่ง พร้อมกับนำเขาที่ตัดออกมาส่งให้กับเว่ยเจี้ยนป๋อ กวาง 500 ชั่งที่ลูกสาวแสนบอบบางแบกออกมาจากป่า เว่ยเจี้ยนป๋อคิดแล้วให้เจ็บปวดนักเขาเองก็รักลูกสาวมาก เหตุใดลูกสาวเขาถึงทำงานหนักขนาดนี้ คิดแล้วช่างปวดใจนัก“นี่ขอรับเขากวางของพวกท่าน ส่วนนี่เป็นเงิน 500 ตำลึงเงิน เป็นตั๋วแลกเงินใบละ 100 ตำลึง 5 ใบ พวกท่านตรวจดูก่อน”“ขอบใจเจ้ามาก เช่นนั้นข้าสองคนลานะขอรับหลงจู๊”“อืม อย่าลืมนะ หากมีของดีอย่าลืมนึกถึงเหลาของข้า”“ขอรับพวกเราไม่ลืมท่านแน่ ๆ ขอรับ” เหลียนอี้ปิงรับคำหนักแน่น“พี่ใหญ่เรารีบเอาเขากวางนี่ไปขายก่อนเถอะขอรับ จะได้รีบกลับบ้านประเดี๋ยวจะมืดค่ำไปเสียก่อน”“ตกลง”ทั้งสองคนนำเขากวางมาขายให้กับโรงหมอตามคำแนะนำของหลงจู๊ เขากวางที่พวกเขานำมาเป็นเขากวางอ่อนที่ที่โรงหมอต้องการมานาน เขากวางอ่อนสามารถนำมาเพิ่มในเทียบยาได้หลายขนานและเขากวางอ่อนหายากไม่ใช่ว่าใครก็จะสามารถหาเขาที่ไม่อ่อนเกินไปและแก่เกินไป เขากวางที่ทั้งสองคนนำมานับว่าเหมาะสมมาก “เขากวางอ่อนนี้มีขนาดใหญ่สมบูรณ์ดีมาก อีกทั้งยังหายากมากพวกเจ้าช่างโชคดีจริง ๆ ที่สามารถหาเขากวางที

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ตอนที่ 16 เจ้าชอบสามีข้าเช่นนั้นหรือ???

    เฉียนเสี่ยวหลินที่แอบเดินตามเว่ยจื้อโหยวมาตั้งแต่นางและน้องทั้งสองคนเดินออกมาจากบ้านตระกูลเหลียน พอมาถึงในจุดที่ลับตาคนเฉียนเสี่ยวหลินถึงได้เดินออกมาขวางหน้าทั้งสามคนเอาไว้“เจ้าเป็นใคร มีธุระอะไรกับข้า เหตุใดถึงมาขวางหน้าข้าเอาไว้” เว่ยจื้อโหยวถามออกมาด้วยความแปลกใจ“ข้าเป็นใครอย่างนั้นหรือ ข้าก็คือคนที่ถูกเจ้าแย่งสามีไปเช่นไรเล่า” เฉียนเสี่ยวหลิน“ห้ะ!!! ข้านี่นะแย่งสามีเจ้า ข้าไปแย่งสามีเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่รึ แล้วสามีเจ้าที่ว่ามานี่คือผู้ใดหรือ”“เจ้าแย่งท่านพี่เซียวไปจากข้า เป็นเพราะเจ้า ยายของเจ้ายัดเยียดเจ้าให้พี่เซียว ทั้ง ๆ ที่ท่านพ่อเกือบจะยอมให้ข้าแต่งให้พี่เซียวอยู่แล้วแท้ ๆ มันเป็นเพราะเจ้านางจิ้งจอก” “แม่นางเสี่ยวหลิน พี่ใหญ่ของข้าไปเป็นสามีของท่านตั้งแต่เมื่อไหร่หรือ เท่าที่พวกเราพี่น้องจำได้ พี่ใหญ่ของข้าไม่เคยพูดจากับท่านเลยสักครั้ง ถึงแม้ท่านจะเล่นลูกไม้เล่นหูเล่นตาอย่างไรพี่ใหญ่ของพวกเราก็ไม่เคยชายตามองท่านแท้ ๆ แต่มาวันนี้ท่านกล้ามาบอกว่าพี่ใหญ่ของข้าไปเป็นสามีท่าน อีกทั้งท่านยังมาพูดจาไม่ดีกับพี่สะใภ้ของข้า มันไม่มากไปหน่อยหรือ นี่ท่านอยากได้สามีคนอื่นจนตัวสั่นมาก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ตอนที่ 17 หมูป่าดำ

    หลังจากที่ท่านพ่อและท่านลุงขับเกวียนออกไปเพื่อนำปลาไปส่งที่เหลาอาหาร วันนี้มีสัตว์ป่าเพิ่มมาอีกหลายตัวน่าจะได้เงินเพิ่มมาอีกหลายตำลึง วันนี้นางตั้งใจเอาไว้ว่าจะไปตามล่าหมูป่าดำเพื่อนำไปขายให้เหลาอาหารน่าจะได้ราคาดีในเมื่อมันเป็นสิ่งที่หายากนั่นย่อมหมายถึงว่ามันย่อมต้องมีราคาแพงเป็นธรรมดา เว่ยจื้อโหยวทำมื้อเช้าเอาไว้รอน้องทั้งสองคนวันนี้นางตั้งใจว่าจะปลูกผัก เช่นนั้นตอนนี้นางจึงนำเมล็ดผักที่มีอยู่ในบ้านไปแช่น้ำแร่เอาไว้ก่อนพรุ่งนี้เช้าถึงค่อยนำมาปลูกลงแปลงที่เตรียมเอาไว้เว่ยจื้อโหยวแช่เมล็ดผักในน้ำแร่เสร็จแล้ว นางจึงมาเตรียมของเอาไว้รอท่านพ่อและท่านลุง รวมทั้งทำอาหารเอาไว้เผื่อทั้งสองคนด้วย น้องทั้งสองคนตื่นมาในยามเหม่า หลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งสองคนรีบไปตักน้ำมารดผักที่ปลูกเอาไว้ก่อนหน้านี้ รดน้ำผักจนเสร็จแล้วทั้งสองคนถึงได้มากินมื้อเช้าที่พี่สะใภ้เตรียมเอาไว้ให้“พี่สะใภ้ วันนี้ข้าสองคนขอไปช่วยงานที่บ้านท่านยายเหลียนนะเจ้าคะ”“ได้สิ พวกเจ้าไปเถอะ ข้าเองก็จะเข้าป่ากับท่านพ่อและท่านลุง หากเจ้าสองคนอยู่บ้านข้ากลัวว่าป้าสะใภ้จะมาหาเรื่องรังแกพวกเจ้าตอนข้าไม่อยู่”“พี

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ตอนที่ 18 ขายหมูดำ เริ่มปลูกผัก

    เว่ยเจี้ยนป๋อรีบไปตัดไม้มาทำคานหาม เหลียนอี้ปิงเองก็รีบกุลีกุจอเข้าไปช่วยอีกแรง ด้วยความร่วมมือของทั้งสองคนไม่นานหมูดำตัวเขื่องก็ถูกมัดเท้าทั้ง 4 ข้างเข้ากับไม้ จากนั้นทั้งสองคนยกขึ้นพาดบ่าทันทีเว่ยเจี้ยนป๋อกับเหลียนอี้ปิงรีบหามหมูดำออกจากป่าทันทีโดยมีเว่ยจื้อโหยวแบกหมูดำที่มีขนาดตัวใหญ่กว่าตัวที่พ่อกับลุงของนางหาม เว่ยจื้อโหยวสาวเท้าเดินออกจากป่าด้วยความเร่งรีบ นางจะรีบออกจากป่าเพื่อที่จะได้นำหมูป่าไปขายในวันนี้ ถ้าหากนำไปขายในวันพรุ่งนี้นางกลัวว่าหมูดำจะไม่สดและกลัวว่าราคาจะไม่ดี“ท่านพ่อเจ้าคะ ไหวหรือไม่เจ้าคะ แล้วท่านลุงเล่าเจ้าคะไหวไหม”“ไหว ๆ พวกเราไหว อาโหยวไม่ต้องเป็นห่วง รีบเดินเถอะลูก”“ท่านพ่อเจ้าคะ ข้าคิดว่าท่านพ่อกับท่านลุงควรจะเดินไปที่บ้านท่านยายเลยนะเจ้าคะ ให้ชาวบ้านได้เห็นว่าวันนี้ท่านพ่อกับท่านลุงได้หมูดำมา เวลาบ้านเรามีเงินขึ้นมาชาวบ้านจะได้ไม่ต้องมาตั้งข้อสงสัย ส่วนข้าจะกลับไปรอที่บ้าน ท่านพ่อค่อยเอาเกวียนมารับหมูดำอีกตัวไปขายด้วยกัน”“ได้ ตกลงตามนั้น พี่ใหญ่เห็นด้วยหรือไม่ขอรับ”“ข้าเห็นด้วย เดิมทีชาวบ้านพวกนี้ก็อิจฉาตาร้อนอยู่แล้วจะได้ไม่ต้องมีคนเอาไปพูดในทางที

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03

บทล่าสุด

  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ตอนที่ 113 บทส่งท้าย

    หลังจากเหลียนอี้หลุนแต่งภรรยาเข้าบ้านได้ไม่นาน หยวนจิ้งเองก็พบรักเข้ากับหญิงสาวชาวบ้านคนหนึ่งในหมู่บ้านแถบชานเมือง นางเป็นบุตรสาวพรานป่าที่มีนิสัยใจคอกล้าหาญไม่ต่างไปจากน้องสะใภ้อย่างเว่ยจื้อโหยว ที่สำคัญนางเป็นคนจิตใจดี หยวนจิ้งแต่งภรรยาได้ไม่นาน ภรรยาของเขาก็ตั้งครรภ์ทันที ต่างจากอี้หลุนที่ไม่ว่าจะทำยังไง ภรรยาก็ยังไม่ตั้งครรภ์เสียที ส่วนภรรยาของกู้ตงและสหายทั้งสองตอนนี้ตั้งครรภ์แล้วเช่นเดียวกัน เว่ยจื้อโหยวเองก็กำลังจะคลอดในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ด้วยความพยายามของอี้หลุนในที่สุดภรรยาก็ตั้งครรภ์เสียที เซี่ยเหิงเองก็ไม่ยอมน้อยหน้าคนอื่น อ้ายหลินเองก็ท้องโตและกำลังใกล้คลอดตามเว่ยจื้อโหยวมาติด ๆ หมู่บ้านต้าลี่เจริญรุ่งเรืองขึ้นเรื่อย ๆ เว่ยเจี้ยนป๋อได้เป็นบิดาของจอหงวนฝ่ายบุ๋น อวิ๋นเซียวนั้นมีน้องชายเป็นขุนนางฝ่ายบู๊ อวิ๋นเฟยกับหย่งคังก็มีลูกชายหญิงให้บิดามารดาได้เลี้ยงหลานไม่เหงา ทำเอาลุงใหญ่อย่างเหลียนอี้ปิงอิจฉาตาร้อนไปหมดเจ้าแฝดต้าเป่ากับเสี่ยวเป่า หลังจากมารดาคลอดน้อง ๆ แล้วทั้งสองคนจะเข้าไปศึกษาที่เมืองหลวงตามที่รับปากกับท่านลุงเฟยหลงเอาไว้ เว่ยจื้อโหยวมีความสุขที่ได้อยู่กับลู

  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย    ตอนที่ 112 คนดีพี่มาง้อ

    เหลียนอี้หลุนตอนนี้กำลังชั่งใจตัวเองอยู่ว่าจะทำตามใจตัวเองหรือจะยอมเดินออกมาอย่างเช่นที่เคยทำ ไม่ใช่ว่าเขาไม่พึงใจในตัวม่านหลิน เพียงแต่เขาคิดว่าตัวเองมีชาติกำเนิดต่ำต้อย บิดามารดาเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาเท่านั้น เจ้าเมืองเตี้ยนถงเองไม่เคยคิดดูถูกชาติกำเนิดของเหลียนอี้หลุนอย่างที่ตัวอี้หลุนเข้าใจ ที่ฮูหยินท่านเจ้าเมืองกุเรื่องว่าจะให้ลูกสาวแต่งงานกับลูกชายของสหายของนางนั้นเพื่อกระตุ้นให้อี้หลุนรู้ใจตัวเองเพียงเท่านั้น เหลียนอี้หลุนทำหน้าที่คุ้มกันขบวนสินค้ามานานแล้วและนางเองก็รู้ดีว่าเขาพึงใจในตัวบุตรสาวคนเล็กของนาง ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้แสดงออกโจ่งแจ้ง แต่คนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานานเช่นนางกับสามีนั้นมีหรือจะไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดเช่นไรกับบุตรสาวของตัวเอง ม่านหลินนั้นตกหลุมรักเหลียนอี้หลุนตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเขาเมื่อ 2 ปีก่อน ถึงในสายตาคนอื่นนางเป็นคุณหนูจวนขุนนางที่ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร นอกจากวิ่งออกไปเที่ยวตรงนั้นทีตรงนี้ที แต่ความจริงแล้วฝีมือการทำอาหาร งานเย็บปักและการต่อสู้ไม่ได้ด้อยเลย ม่านหลินเองก็เริ่มถอดใจแล้วเช่นเดียวกัน นางคิดว่าความพยายามของตัวเองไม่เป็นผลสำเร็จ ขนาดที่นาง

  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย    ตอนที่ 111 ยอดลูกสะใภ้

    หมู่บ้านหนานซานตอนนี้ข่าวการกลับมาของสามสหายปากร้ายแห่งหมู่บ้านหนานซานที่กลับมาจากเมืองหลวงพร้อมทั้งนำภรรยากลับมาด้วยเป็นที่เลื่องลือไปสี่หมู่บ้านยี่สิบลี้เลยก็ว่าได้ชาวบ้านหลายคนต่างไม่อยากจะเชื่อว่าบุรุษปากคมเช่นสามคนนั้นจะสามารถแต่งภรรยาจากเมืองหลวงกลับมาได้ อีกทั้งเหล่าภรรยายังเป็นคุณหนูของตระกูลใหญ่ที่มาพร้อมกับสินเดิมมากมายและเช้าวันนี้หลังจากที่ส่งสามีออกไปทำงานแล้วเหล่าสะใภ้ทั้งสามก็นัดแนะกันเข้าป่าล่าสัตว์หาของป่าดังเช่นชาวบ้านทั่วไป ทั้งสามคนคิดว่าตัวเองตัดสินใจถูกแล้วที่แต่งงานมาอยู่หมู่บ้านหนานซานแห่งนี้“ท่านแม่ ท่านพ่อ พี่สะใภ้ข้าไปก่อนนะเจ้าคะ ป่านี้เสวี่ยเหลียนกับซินเหมยคงมารอแล้ว” ม่อจื่อ“จื่อเอ๋อร์ระวังตัวด้วยนะ อย่าเข้าป่าลึกมากนัก บ้านเราไม่ได้ขาดแคลนสิ่งใดอย่าทำอะไรให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย เข้าใจหรือไม่” แม่สามีบอกลูกสะใภ้ชาวเมืองอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้“ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะท่านแม่ ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะเจ้าคะ ข้าจะดูแลตัวเองให้ดี”ผิงม่อจื่อหลังจากบอกลาแม่สามีแล้วก็มุ่งหน้ามาที่จุดนัดหมายที่มีสหายสองคนรออยู่ที่ทางขึ้นเขาท้ายหมู่บ้าน เส้นทางนี้ชาวบ้านในหมู่บ้า

  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ตอนที่ 110 ของฝากจากเมืองหลวง

    หลังจากผ่านพ้นการแต่งงานแบบที่แปลกประหลาดไปแล้ว สี่หนุ่มแห่งหมู่บ้านต้าลี่ต่างได้ภรรยากลับไปฝากคนที่บ้านด้วยนอกเหนือจากของฝากที่พวกเขาซื้อเอาไว้มากมายเพราะทั้งสี่คนแต่งงานแล้วและภรรยายังตามสามีกลับไปด้วย ขากลับทำให้มีขบวนรถม้าเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เว่ยจื้อโหยวเองถึงแม้จะดีใจที่เจ้าพวกลิงทโมนทั้งสี่ในที่สุดก็รู้จักแต่งภรรยามีครอบครัวเสียทีจะได้ไม่ต้องรวมหัวกันไปทำเรื่องอะไรพิเรน ๆ อีก แต่ดูท่าทีภรรยาของแต่ละคนแล้ว เว่ยจื้อโหยวคิดว่าคงมีเรื่องปวดหัวตามมาอีกไม่น้อย “เดินทางปลอดภัยนะ อาเซียวน้องสะใภ้” เฟยหลง“ขอบคุณขอรับพี่รอง ท่านกลับไปดูแลพี่สะใภ้กับหลานชายเถอะไม่ต้องเป็นห่วง” อวิ๋นเซียว“เจ้าแฝดไม่อยู่กับลุงที่เมืองหลวงหรือ” เฟยหลงถามหลานชาย“ไม่ขอรับ ข้าจะไปช่วยท่านพ่อทำงาน เอาไว้ถึงเวลาเข้าสำนักศึกษาแล้วค่อยมาอยู่กับท่านลุงที่เมืองหลวงขอรับ แต่ต้องรอให้ท่านแม่มีน้องก่อนนะขอรับ เพราะหากพวกเราสองคนมาอยู่ที่เมืองหลวงข้ากลัวท่านแม่จะเหงา” ต้าเป่า“ได้ เช่นนั้นลุงรองจะสร้างเรือนเอาไว้ให้พวกเจ้าสองคนนะ เอาติดกับเรือนของน้องชายเลยดีหรือไม่”“ดีขอรับ ท่านลุงรักษาตัวด้วยนะขอรับ เอาไว้ต้าเ

  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ตอนที่ 109 เอาคืนให้ชุยต้า(2)

    เวลาผ่านไปอีกสองวันก็มีข่าวออกมาว่าชุยต้าหวังพร้อมนางจินซื่อถูกจับข้อหาร่วมมือกันทำให้อดีตภรรยาเอกถึงแก่ความตาย และยึดเอาสินเดิมภรรยาพร้อมทั้งใส่ความบุตรที่เกิดกับภรรยาเอกให้มีความผิดและส่งขายไปเป็นทาสหลวงหลังจากเจ้าหน้าที่ทางการสอบสวนแล้วนางจินซื่อสารภาพว่าเป็นคนวางยาอดีตภรรยาเอกเพื่อต้องการขึ้นมาเป็นภรรยาเอกแทน ส่วนชุยต้าหวังมีความผิดฐานยึดเอาสินเดิมภรรยาและขายลูกชายทั้งสี่ไปเป็นทาส ด้วยเหตุนี้นางจินซื่อมีโทษประหารข้อหาฆ่าคนตาย ชุยต้าหวังมีโทษจำคุก 30 ปี ส่วนลูกชายอย่างชุยตงหลางนั้นไม่ได้มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องที่บิดามารดาได้กระทำลงไปจึงไม่มีความผิด ลูกสาวอย่างชุยรุ่ยเอ๋อร์นั้นมีส่วนรู้เห็นและร่วมมือกับมารดาทำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายมีโทษจำคุกตลอดชีวิตเช่นเดียวกันทางการได้คืนสินเดิมของมารดาชุยต้าทั้งหมดให้กับพวกเขาสี่พี่น้อง ชุยต้าเองย่อมรู้ว่าเป็นฝีมือของฮูหยิน แต่พวกเขาไม่ยินดีที่จะอยู่เมืองหลวงอีกต่อไป เพราะต่างก็ตั้งใจลงหลักปักฐานที่หมู่บ้านต้าลี่แล้ว ชุยต้ากลับไปคงต้องคุยกับพี่น้องของตัวเองเรื่องสินเดิมมารดาที่เหลือไม่มากแล้วเพราะตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา ชุยต้าหวังและนางจินซื่

  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย    ตอนที่ 108 เอาคืนให้ชุยต้า (1)

    หย่งซีและชุยต้ากลับมาถึงจวนแม่ทัพพร้อมกับที่เว่ยจื้อโหยวกลับมาจากวังหลวงเช่นเดียวกัน หย่งซีใบหน้าบูดบึ้งเดินกระแทกเท้าตึง ๆ เข้าไปหาพี่สาวเพื่อบอกกับนางว่าเขาและชุยต้าถูกคนรังแกอย่างไรบ้าง“เป็นอะไรเสี่ยวซีทำไมหน้าตาบูดบึ้งเช่นนั้น ใครทำอะไรให้โมโหมาหรือ” เว่ยจื้อโหยวถามน้องชาย“ก็วันนี้ข้าไปเดินเที่ยวตลาดในเมืองมาแล้วไปเจอยายป้าปากแดงอยู่ ๆ ก็เข้ามาด่าว่าพี่ชายชุยต้ากับข้า แถมยังบอกว่าพี่ชายชุยต้าเป็นอดีตพี่ชายของนาง เท่านั้นยังไม่พอนางยังด่าว่าเป็นทาสด้วย เป็นทาสอะไรกันไม่ได้เป็นทาสเสียหน่อย”“ใครกันน่ะ เหตุใดถึงได้กล้าด่าคนอื่นกลางตลาดขนาดนั้น ไม่กลัวคนอื่นจะมองไม่ดีแล้วไม่มีใครมาสู่ขอหรือ แถมเป็นสตรีด้วย”“ข้าไม่รู้หรอกพี่ใหญ่ รู้แค่ว่านางไม่สวย ทาหน้าขาวโพลนแถมยังปากแดงอีกด้วย ใครจะไปสนใจกันว่านางเป็นใคร ไม่ได้รู้จักแต่เข้ามาด่า นางบอกว่าพี่ชุยต้าเป็นอดีตพี่ชาย”“สรุปที่เจ้าโมโหขนาดนี้ แม่นางผู้นั้นด่าเจ้าหรือด่าชุยต้า” “ด่าข้าด้วย ด่าพี่ชายชุยต้าด้วย นางด่าข้าว่าไอ้เด็กเหลือขอ พ่อแม่ไม่สั่งสอน” หย่งซีหน้างอตอบพี่สาว“ตกลง ตกลง ข้าเข้าใจแล้ว เดี๋ยวจะไปถามชุยต้าเดี๋ยวพี่สาวจะจัดก

  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ตอนที่ 107 ไม่ยอมก็ต้องยอม

    หลังจากที่ราชครูเถียนได้ตัดสินใจออกไปแบบนั้นแล้ว เขาไม่เสียใจที่ต้องทำเช่นนี้ หาไม่แล้วตระกูลเถียนคงได้ล่มสลายเพราะสตรีสมองหมูสองคนนี้เป็นแน่ เถียนเสี่ยวมี่ไม่ยินยอมจึงได้โวยวายว่าบิดาไม่ยุติธรรม“ท่านพ่อ ท่านจะมาทำแบบนี้กับข้าและท่านแม่ไม่ได้ เหตุใดเราสองแม่ลูกจะต้องไปอยู่ที่หมู่บ้านบรรพบุรุษด้วยเจ้าคะ การที่ลูกรักพี่จิ้งลูกผิดหรือเจ้าคะ”“ผิด เพราะหยวนจิ้งไม่ได้มีไมตรีต่อเจ้า การที่เจ้าไปวิ่งตามหยวนจิ้งแบบนั้นนอกจากจะด้อยค่าตัวเองแล้วยังทำลายเกียรติของตระกูลเถียนด้วย เจ้าไม่รู้สึกอับอายผู้คนบ้างหรือ”“ท่านพี่ ให้โอกาสเราแม่ลูกสักครั้งได้หรือไม่เจ้าคะ ต่อไปข้าจะดูแลมี่มี่ให้ดี จะไม่ให้ออกไปก่อเรื่องได้อีก”“ข้าตัดสินใจแล้ว การกระทำของเสี่ยวมี่ที่ผ่านมามันบ่งบอกได้ถึงว่านางไม่ได้รับการสั่งสอนที่ดี ตัวข้าเป็นขุนนางตำแหน่งราชครู แม้แต่ลูกสาวของตัวเองยังสั่งสอนไม่ได้แล้วข้าจะมีหน้าไปสั่งสอนผู้อื่นได้เช่นไร พวกเจ้าสองแม่ลูกอย่าลืมว่ายังมีลูกชายทั้งสองคนที่เป็นขุนนางอนาคตไกล อย่าให้การกระทำสิ้นคิดของเจ้ามาทำลายตระกูลเถียนและหน้าที่การงานของทุกคน นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเจ้าให้ได้ปรับปรุงตัวเ

  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ตอนที่ 106 จวนราชครูสั่นสะเทือน

    จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานทำให้หยวนจิ้งอารมณ์ไม่ดีเป็นอย่างมาก หลังจากส่งหลาน ๆ กลับจวนแม่ทัพแล้ว ตัวเขาเองก็มุ่งหน้ากลับจวนกั๋วกงทันทีหยวนจิ้งกลับมาถึงก็ตรงไปที่เรือนของฮูหยินทันที เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เขาไม่อาจใจเย็นได้อีก ก่อนจะจัดการคนอื่นต้องจัดการคนในครอบครัวก่อน คนแรกคือท่านแม่ของเขาเอง“ท่านแม่อยู่หรือไม่”“อยู่เจ้าค่ะคุณชาย กำลังสนทนาอยู่กับฮูหยินท่านราชครูเจ้าค่ะ”“ขอบใจ มีอะไรก็ไปทำเถอะ"“เจ้าค่ะคุณชาย”หยวนจิ้งเดินหน้าดำคร่ำเครียดเข้าไปหาผู้เป็นมารดาที่ตอนนี้นั่งคุยกันอย่างออกรสอยู่กับฮูหยินจวนราชครู หยวนจิ้งเองไม่คิดจะไว้หน้าอยู่แล้ว ในใจเขาคิดว่าดีแล้วจะได้ไม่ต้องไปถึงจวนราชครู หวังว่าฮูหยินจะกลับไปสั่งสอนลูกสาวหรือตัวฮูหยินเองที่ต้องหยุดการกระทำทุกอย่างและอย่าได้คิดมาเล่นแง่หาข้ออ้างอะไรอีก แม้แต่ท่านแม่ของตัวเองวันนี้หยวนจิ้งเองก็ไม่คิดจะอ่อนข้อให้“คารวะท่านแม่ขอรับ คารวะฮูหยินท่านราชครู"“อ้าว อาจิ้งทำไมกลับมาไวนักล่ะลูก ไหนว่าไปที่ตำหนักองค์ชายสามไม่ใช่หรือ” “อุ๊ย ดูพูดเข้าสิ หลานจิ้งฮูหยงฮูหยินอะไรกัน เรียกท่านป้าเถอะจ้ะ” ฮูหยินราชครู“ไม่ล่ะขอรับ ข้าไม่ส

  • ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย   ตอนที่ 105 พวกเจ้าเป็นลูกหลานบ้านไหนกัน??

    เว่ยจื้อโหยวพาลูก ๆ และสามีเดินทางรอนแรมจากหมู่บ้านต้าลี่ในที่สุดก็ถึงเมืองหลวงเสียที คนที่มารอรับพวกเขาอยู่นอกประตูเมืองคือเฟยหลงกับหยวนจิ้ง เด็กน้อยทั้งสี่ต่างขดตัวนอนหลับอยู่ภายในรถม้ากับพี่เลี้ยงสี่ขาทั้งสี่เฟยหลงพาน้องชายนอกสายเลือดที่เขารักไม่ต่างจากคนสายเลือดเดียวกันเข้าไปพักที่จวนแม่ทัพ ก่อนหน้านั้นหลายปีจวนแม่ทัพแห่งนี้มีอวิ๋นซวนกับหย่งคังและหย่งหมิงพักอยู่ ถึงแม้ตอนนี้จะมีเพียงหย่งหมิงกับอวิ๋นซวนเท่านั้นที่ยังคงอยู่ที่นี่เพื่อศึกษาเล่าเรียนในสถานศึกษาหลวง“ถึงแล้ว ที่นี่ล่ะ ตอนนี้อาซวนกับอาหมิงคงยังไม่กลับจากสถานศึกษา” หยวนจิ้ง“พาหลาน ๆ ไปนอนในห้องหับเสียก่อน เดินทางมาไกล ต้าเป่ากับน้อง ๆ คงเหนื่อยแย่” เฟยหลง “ขอรับพี่ใหญ่ พี่รอง” อวิ๋นเซียว"เอาล่ะ ซ้ายมือเป็นเรือนของอาเหิงกับครอบครัว ส่วนอาเซียวอยู่เรือนหน้าก็แล้วกัน เรือนด้านขวานั้นอาหมิงกับอาซวนพักอยู่ก่อนแล้ว ส่วนพวกเจ้าที่เหลือไปพักอยู่ที่เรือนหลังก็แล้วกัน" เฟยหลงแจกแจงที่พักหลังจากที่ทุกคนแยกย้ายเข้าเรือนพักเรียบร้อยแล้ว รถม้าทั้ง 10 คันก็เขาไปจอดเรียบร้อยที่พื้นที่ด้านหลังของจวน ม้าเองก็ต้องการพักผ่อนเช่นเดียวก

DMCA.com Protection Status