บทที่ 7 ย้อนแย้ง

บทที่ 7 ย้อนแย้ง

หลายวันต่อมา

จากที่คิดว่าคงมองหน้ากันไม่ติดหลังจากที่แอบมีความสัมพันธ์ลับ ๆ กันสองคนแต่มันกลับไม่ได้เป็นอย่างที่โอโซนคิดไว้เลยสักนิด กาเนสยิ้มแย้มและทำตัวสนิทสนมเหมือนเดิมแต่เป็นเขาเองที่กลับไปเป็นแบบเดิมไม่ได้

"หยิบแก้วน้ำให้หน่อย" กาเนสเอาไหล่สะกิดไหล่โอโซนในขณะที่ตัวเองจ้องหนังสืออยู่ เขาหันไปมองแก้วน้ำหวานแล้วยกมาวางไว้ใกล้ ๆ "อะไร เดี๋ยว ๆ ไม่ต้องป้อนก็ได้กินเองได้หรอกน่า" เธอรีบผลักมือเขาออกแล้วเอาแก้วมาถือเอง

"ก็กูเห็นมึงมัวอ่านแต่หนังสือไม่ยอมดูดสักที"

"เวอร์ไปป่ะเนี่ย แกทำตัวให้เหมือนปกติเถอะ เป็นแบบนี้มันขนลุกอะ"

"ยังไง กูก็ปกติของกูแบบนี้"

"ไม่นะ ไม่ปกติอะ" กาเนสละสายตาจากหนังสือที่กำลังอ่านมามองหน้าโอโซน "รู้ตัวป่ะว่าไม่เหมือนเดิมอะ แกคิดมากอะไรเหรอ เรื่องคืนนั้นหรือเป็นอะไร" กาเนสเปิดอกถามตรง ๆ ไม่ใช่ว่าเธอดูไม่ออกว่าโอโซนเปลี่ยนไปมากแค่ไหน ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่เหมือนโอโซนคนเดิมที่เธอรู้จัก

"คิด กูคิดมาตลอดแหละ"

"เอาไว้ค่อยคุยกัน" กาเนสละสายตาจากใบหน้าหล่อเหลามองไปยังกลุ่มเพื่อนที่กำลังเดินตรงมาทางนี้ ปรินชี้หน้าพวกเขาสองคนอย่างยิ้ม ๆ

"พวกมึงสองคนนี่ชักย