บทที่ 49 หัดเลี้ยงลูก

บทที่ 49 หัดเลี้ยงลูก

"น่ารัก…" ปกป้องยิ้มอย่างหลงใหลแต่จู่ ๆ แม่สายป่านก็ตีแขนเขาเบา ๆ

"เด็กเกิดใหม่เขาถือเรื่องนี้ลูก ให้บอกว่าน่าเกลียดน่าชังแบบนี้"

"อ๋อครับ" เขาพยักหน้าให้แม่ป่านอย่างยิ้ม ๆ แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองพยาบาลสาว "จับได้ไหมครับ" ปกป้องถามเสียงหวาน

"ได้ค่ะ แต่ต้องล้างมือให้สะอาดก่อนนะคะ"

"อ๋อ..งั้นผมไม่จับหลานก่อนดีกว่า" ธันวาเดินเข้ามาจับไหล่ปกป้องส่วนปรินยืนอยู่ข้าง ๆ เขาโดยไม่พูดอะไร ก่อนที่โอโซนจะตวัดแขนขึ้นมากอดลูกน้อยที่นอนอยู่บนอกเขาเบา ๆ

"ให้น้องนอนอยู่แบบนี้สักครึ่งชั่วโมงนะคะ ค่อยให้น้องกินนม"

"นม? หนูมีน้ำนมให้ลูกกินแล้วเหรอคะ" กาเนสเปิดเสื้อออกกว้างด้วยความลืมตัวว่าตัวเองไม่ได้ใส่ชั้นในทำเอาหนุ่ม ๆ รีบเบือนหน้าหนีทัน "อ๊ะ! ลืมตัวเลยเนี่ย" กาเนสยิ้มแห้งแล้วปิดเสื้อ

"ตอนนี้คุณแม่มีน้ำนมแล้วค่ะ เดี๋ยวจะเข้ามาสอนวิธีป้อนนมอีกนะคะ"

"ขอบคุณมากครับ" โอโซนยิ้มให้พยาบาลสาวอย่างขอบคุณแล้วค่อย ๆ หอมศีรษะทุยเล็กของลูกน้อยอย่างอ่อนโยน "ถ่ายรูปให้หน่อยได้ไหม" โอโซนไหว้วานเพื่อนรักและทุกคนก็พร้อมใจกันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเก็บภาพน่าประทับใจนี้รวมถึงแป้งปั้นที่ถ่ายรูปหลานตัวน