ตอนที่ 2 ผิดแผนผิดตัว2

ภายนอกห้องพักด้านในสุดของโรงเตี๊ยมอี้ฉาง

เหมยลี่กำลังทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมโดยการพาพยานมายังห้องพักห้องนี้ตามที่ได้นัดหมายกับอวี้ถิงเอาไว้

นางช่างโชคดีเหลือเกินที่บังเอิญเจอเข้ากับกลุ่มคนของท่านใต้เท้าหลิง พวกเขาทำท่าทางคล้ายกับตามหาคนอยู่ มิรู้ได้ว่ากำลังตามหาใคร แต่เรื่องนั้นช่างมันเถิด นางเพียงอยากได้พยานให้อวี้ถิงเท่านั้น กลุ่มคนพวกนี้มีจำนวนพอเหมาะที่จะกดดันบุรุษให้รับผิดชอบได้แล้ว

เหมยลี่คิดอย่างปลื้มปริ่มพลางเดินนวยนาดนำทางกลุ่มผู้คน

“พวกเราต้องขอขอบคุณแม่นางที่ให้ความร่วมมือ” เสียงหนึ่งบุรุษท่าทางขึงขังเอ่ยขึ้นมาทางเหมยลี่ เขาเป็นหัวหน้าทหารยามประจำจวนของเสนาบดีกรมคลังได้รับมอบหมายจากใต้เท้าหลิงอี้ถังให้ออกมาตามหาคุณหนูหลิงเวย

“มิเป็นไรเลยเจ้าค่ะ” เหมยลี่กล่าวพลางโบกไม้โบกมืออมยิ้มพริ้มเพรา

“หากไม่เจอคนที่ตามหาก็อย่าว่ากันเท่านั้นก็พอเจ้าค่ะ”

“มิกล้า มิกล้า” ชายผู้นั้นส่งยิ้มเล็กน้อยตอบกลับ

“เชิญเจ้าค่ะ ตามข้าน้อยมาเถิด” เหมยลี่ชี้ชวนอย่างชดช้อยมาตามทางเดินของโรงเตี๊ยมอี้ฉางพาเอาเหล่าบุรุษประมาณห้าคนให้เดินตามนางมาอย่างสามัคคี

เวลาเพียงครู่เหมยลี่จึงมาถึงห้องพักเป้าหมาย นางคำนวณเวลาเอาไว้แล้วเป็นอย่างดี ป่านนี้สองคนนั้นคงเสร็จสมอารมณ์หมายกันเรียบร้อยแล้วและก็คงนอนกอดกันตามระเบียบ แน่นอนว่านางไม่เข้ามาขัดจังหวะกิจกรรมรัญจวนของใครหรอก นางย่อมต้องรอให้พวกเขาได้ปลดปล่อยอารมณ์กำหนัดกันเต็มที่แล้วนอนหลับไปอย่างสุขสม

“เชิญพวกท่าน” เหมยลี่ชี้ชวนให้บุรุษทั้งหลายเดินตามเข้ามายังห้องพักห้องหนึ่งเมื่อนางเดินนำเข้าห้องไปก่อนอย่างถือวิสาสะ ทำเอาพวกของจวนตระกูลหลิงนึกแปลกใจแต่ก็มิได้เอ่ยปากว่ากระไรออกมา

หญิงสาวในอาภรณ์สีม่วงเข้มผู้เป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมไม่มีรีรอให้เสียเวลาทำมาหากิน นางรีบเดินไปที่เตียงนอนอย่างถือวิสาสะเกินมนุษย์แล้วเปิดม่านมุ้งออกอย่างแรง ตามด้วยกรีดร้องอย่างตกอกตกใจ

“ไอ๊หยา! ตายแล้ว ท่านแม่ทัพฟง” เสียงแหลมสูงของเหมยลี่ดังออกมาพาเอาพวกพ้องที่เข้ามาด้วยต้องสะดุ้งตกใจกันเป็นแถว

เหมยลี่ยังคงทำหน้าที่ของตนได้อย่างลื่นไหลต่อเนื่องโดยเป้าหมายของนางคือท่านแม่ทัพฟงกับสตรีที่นอนอยู่ด้วยกันตามแผนการที่ได้วางเอาไว้

“ท่านแม่ทัพฟง ท่านกับๆ ตายแล้ว ตายๆ” เถ้าแก่เนี๊ยผู้ไร้จรรยาบรรณยังคงส่งเสียงแหลมสูงได้อย่างต่อเนื่องทำเอาบุรุษร่างหนาบนเตียงนอนพลันได้สติตื่นขึ้นมา

 ฟงชินหยางลืมตาขึ้นมาพลางขมวดคิ้วมุ่นปวดหัวตุบๆ แบบแปลกๆ จนต้องยกฝ่ามือใหญ่หนาขึ้นกุมขมับก่อนจะเริ่มกวาดสายตาคมกล้ามองไปยังต้นเสียงที่รบกวนเวลาหลับนอนของเขา

ชายหนุ่มถึงกับหรี่ตามอง นี่มิใช่เถ้าแก่เนี๊ยประจำโรงเตี๊ยมของเมืองแห่งนี้หรอกหรือ?

“ท่านแม่ทัพฟง ตายแล้ว ตายๆ” เหมยลี่ยังคงเอ่ยประโยคเดิมตามแผนการแต่พลันชะงักเมื่อมองเห็นสตรีข้างกายของฟงชินหยางแบบเต็มตา “อ่ะ! ไอ่หย่า ใครกันล่ะนี่”

“มีอะไร” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าของฟงชินหยางเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์พลางหรี่ตาคมมองเจ้าของเสียงแหลมสูงเสียดแทงแก้วหูที่กำลังยืนอยู่ข้างเตียงนอนของเขา

“ท่ะ ท่านแม่ทัพฟง ท่ะ ท่านๆ ใครๆ ใครกัน” ครานี้เหมยลี่ตกใจของจริง นางเอ่ยคำละล่ำละลักพลางวาดนิ้วชี้มายังสตรีข้างกายของฟงชินหยางอย่างผิดคาดเป็นที่สุด

ชายหนุ่มร่างหนาบนเตียงนอนจึงปรายสายตาคมเข้มมืดดำมองตามเรียวนิ้วนั้น และเขาก็ได้เห็นสตรีงดงามนางหนึ่งกำลังนอนหลับใหลอยู่ภายใต้ผ้าห่มหนาใหญ่ผืนเดียวกับเขา

หัวหน้าทหารยามประจำจวนตระกูลหลิงเริ่มใคร่รู้จึงถือวิสาสะเดินมาที่เตียงนอนบ้าง

และแล้วเขาถึงกับต้องผงะเดินถอยหลังถึงสองก้าว

“คะ คุณหนูหลิง!”

ประโยคนั้นของชายหนุ่มหัวหน้าทหารยามประจำจวนตระกูลหลิงทำเอาพวกที่ตามมาด้วยต้องรีบกรูกันเข้ามาดูเช่นเดียวกัน

“คุณหนู!” พวกเขาส่งเสียงเซ็งแซ่กันอย่างพร้อมเพรียงและรีบถอยหลังกรูดหลบฉากไปอย่างรู้มารยาท

ฟงชินหยางรีบสลัดศีรษะไปมาเบาๆ เขาเริ่มจะตระหนักได้แล้วว่ากำลังเกิดสิ่งใด

กลิ่นเครื่องหอมแปลกๆ ที่กระจายอยู่ทั่วห้องพักและยังมีกลิ่นเหล่านี้ในถังอาบน้ำพร้อมกับอารมณ์กำหนัดชนิดฉับพลัน

และสตรียั่วยวนบนเตียงตั่ง

อา...นี่เขาพลาดเสียแล้ว

เสียงกรีดร้องหวีดแหลมของสตรีและเสียงดังอื้ออึงของบุคคลหลายคนกำลังแล่นเข้าสู่โสตประสาทของหลิงเวยเป็นระยะๆ เรียกสติที่กำลังหลุดลอยของนางให้เริ่มกลับเข้าที่เข้าทาง จากที่กำลังนอนหลับตาพริ้มสบายๆ จึงเริ่มมีสติขึ้นมาอีกคน

หญิงสาวเริ่มได้สติกลับคืนมาพร้อมกับอาการปวดตุบๆ ในศีรษะ แต่ที่ปวดหนึบหนักหน่วงก็เห็นจะเป็นช่วงกลางลำตัวตั้งแต่ช่วงเอวลงไป

นางขยับเปลือกตาที่หนักอึ้งเพื่อที่จะลืมตาขึ้นมา นางลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาได้แล้วยังต้องกะพริบตาปริบๆ อีกหลายครั้งเมื่อมองเห็นแผ่นหลังเปล่าเปลือยกว้างใหญ่ของบุรุษผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่เบื้องหน้าของนาง

หญิงสาวเอื้อมฝ่ามือน้อยๆ ขึ้นขยี้ตาเบาๆ อย่างไม่อาจเชื่อสายตาว่าจะมีใครมานั่งด้วยกันบนเตียงตั่ง เขาผู้นี้เป็นใคร รูปร่างใหญ่โต ใบหน้าคมเข้ม โดยเฉพาะสายตาช่างคมกล้ามองมาทางนางอย่างกับจะตัดกันให้ขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

นี่เขาเคืองโกรธอันใดนาง?

“ท...ท่านแม่ทัพ สตรีนางนี้เป็นใครกันเจ้าคะ นางมานอนกับท่านในสภาพนี้ได้อย่างไร นางเข้าห้องของท่านมาได้อย่างไร อะไรกัน!?” เหมยลี่เสียงสูงถามออกมาอีกครั้งอย่างตกอกตกใจ ทำเอาหลิงเวยถึงกับสะดุ้งตกใจพลันได้สติตื่นเต็มตา

หญิงสาวกะพริบตาจ้องมองบุรุษเจ้าของแผ่นหลังเปล่าเปลือยที่นั่งมองนางด้วยสายตาเข้มข้นก่อนจะก้มลงมาที่เรือนร่างของตน

และเมื่อนางมองเห็นสภาพของตนเองที่เปลือยเปล่าเช่นเดียวกัน นางถึงกับลุกขึ้นนั่งอย่างตกอกตกใจพร้อมทั้งดึงผ้าห่มขึ้นห่อหุ้มเรือนกายฉับพลันจนอาการปวดหนึบช่วงกลางลำตัวพุ่งสูงจนต้องขมวดคิ้วพันกัน

จากที่คิดจะอ้าปากกรีดร้องกลับต้องกัดเม้มเอาไว้แน่นเพื่อข่มกลั้นความเจ็บปวดหนักหน่วงที่ท้องน้อย

ในขณะเดียวกันเมื่อผ้าห่มถูกรั้งขึ้นมาสายตาของนางจึงได้มองเห็นคราบเลือดบนเตียงนอน

อา...อะ...อะไรกัน!?