ภาคปลายตอน9 สามีเกี้ยวภรรยา 2

หลิงเวยพลันถลึงตามองค้างอ้าปากเล็กน้อย

ฟงชินหยางเห็นกระต่ายน้อยฝีมืออ่อนด้อยยิ่งนึกถูกใจ เขาย่อมตามใจนางหากนางอยากเล่นสนุก เขาจะทำเป็นไม่รู้จักนางก็ได้แต่จะจับนางขย้ำให้หนำใจไปเลย

“เจ้าบรรเลงพิณได้ยอดเยี่ยมมากข้าชมชอบยิ่งนัก” ชายหนุ่มก้มหน้ากระซิบกระซาบกับหญิงสาวข้างกายหมายเกี้ยวนางอย่างนึกสนุกขึ้นมาบ้าง 

“ท่านคงชมชอบสตรีทุกนางที่เล่นพิณได้” หลิงเวยอดไม่ได้ที่จะประชดประชัน เจอกันแค่วันนี้แต่เอ่ยคำเยี่ยงนั้นหรือ?

ลับหลังนางเขาเป็นเช่นนี้ใช่หรือไม่? 

หลิงเวยมองค้อนคนตัวโตขวับๆ จนแก้มแดงพองออก ดวงตาที่โตอยู่แล้วยิ่งกลมโตเข้าไปอีก ปานแดงกับไฝเม็ดใหญ่มิใช่อุปสรรคกับความน่ารักของนางเลยสักนิด

ฟงชินหยางก้มหน้ามองคนตัวเล็กอย่างนึกเข่นเขี้ยวเหลือเกินจนต้องขยับกายหนาแน่นเข้าใกล้นางอีกนิดจะได้ใกล้ชิดและแกล้งกันได้ถนัดถนี่มากยิ่งขึ้น 

"ไม่เลย...ข้าไม่เคยชอบใคร" เสียงกระซิบทุ้มต่ำชิดใบหู

“ท่านไม่ควรทำตัวเยี่ยงนี้” หลิงเวยดุออกมาแต่หาได้เบี่ยงหูออกห่าง นางกำลังทำในสิ่งที่ไม่เคยมีใครได้ทำ

“ข้าทำตัวอย่างไร” ฟงชินหยางตีหน้ามึนถามออกไป

"ท่านไม่ควรตีสนิทกับสตรีอย่างนี้ เรายังไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ" หญิงสาวเอ่ยคำตามตรงกับชายหนุ่มข้างกาย หากเป็นคนอื่นคงไม่มีใครกล้า

"อ้อ..." ฟงชินหยางลากเสียงยาวมากจนคนฟังขนลุกชูชัน "เจ้าจะบอกว่าเราควรทำความรู้จักกัน"

หลิงเวยกลอกตาเล็กน้อยแล้วเอ่ย "ใช่! เราควรทำความรู้จักกัน" จบคำก็แอบหัวเราะในใจ เขาจำนางไม่ได้จริงๆ ด้วย

"อ่า..." ชายหนุ่มลากเสียงยาวอีกครา "เช่นนั้นเจ้ามีนามว่าอย่างไร" เขากำลังร่วมมือกับภรรยาอย่างเต็มที่

หลิงเวยถึงกับชะงักงันนิ่งคิดฉับพลัน

นามหรือ? นางยังมิได้ตระเตรียม! 

ฟงชินหยางถึงกับนึกขัน

ปลอมตัวอันใดกันไม่เตรียมชื่อมา! 

ฟงชินหยางถึงกับหลุดยิ้ม ทำหลิงเวยต้องยิ้มตาม

ทั้งสองหลุดยิ้มให้กันโดยมิได้นัดหมาย เป็นยิ้มที่ห่างหายกันไปนานถึงห้าปี

บรรยากาศแปลกใหม่พลันปรากฏอยู่โดยรอบเรือนกายของบุคคลทั้งสอง พาเอาคนที่คอยจ้องมองพลันตกตะลึง

จินเยว่ชิงที่มักจะนั่งมองฟงชินหยางอยู่ถึงกับตะลึงงันไปกับภาพนั้น เขาไม่เคยยิ้ม นางไม่เคยเห็นฟงชินหยางยิ้มให้สตรีนางใด กระทั่งกับตัวนางที่เป็นถึงท่านหญิง กับตัวนางที่มักจะหาโอกาสเข้าหาเขา นางยิ้มให้เขาอยู่ฝ่ายเดียวมาโดยตลอด ทั้งๆ ที่นางสูงศักดิ์ออกปานนี้ 

อา...สงสัยเขาจะนึกขันกับใบหน้าที่อัปลักษณ์นั่น

คงเป็นอย่างนั้น! 

และอีกคราที่จินเยว่ชิงไหวไหล่น้อยๆ อย่างนึกดูแคลนในรูปโฉมของสตรีชั้นต่ำที่มีทั้งปานแดงและมีไฝน่าเกลียด  

อันตัวของนางนี้มีดีเหนือกว่าสตรีนางใดอย่างเห็นได้ชัด และที่สำคัญกับสตรีนางนั้นที่หน้าตาน่าเกลียดอย่าบอกใคร 

ทั้งยังเป็นสตรีชั้นล่างไม่ต่างจากเศษฝุ่นเศษดินเป็นเพียงทหารหญิงชั้นต่ำ มิใช่คู่ต่อสู้ของนางเลยแม้แต่น้อย ฟงชินหยางคงนึกอยากลองของแปลกกระมัง จึงทำทีเป็นล้อเลียนนาง...