เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่4.
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56ตอนที่4.
“มาเถอะค่ะ พี่สุ่นจะพาไปที่ห้องคุณแพท มีของอะไรอีกมั้ยคะ”
ภาวนาส่ายหน้าช้าๆ ยี่สุ่นถอนหายใจอีกครั้งแล้วยิ้มให้อย่างจริงใจก่อนจะลุกขึ้นพาสมาชิกใหม่ หรือจะเรียกให้ถูกก็คือ ทาส คนใหม่ของบ้านไปยังห้องของเจ้านายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเอาแต่ใจอย่างร้ายกาจ ขี้โวยวาย เข้มงวด และทรงเสน่ห์มากที่สุด..
ภาวนาเดินไปยังเรือนเล็กในสวนตามที่คุณเพทายบอกไว้ด้วยความรู้สึกหนักอึ้งเธอรู้ดีว่าสิ่งที่กำลังเผชิญนั้นคืออะไร และก็ได้แต่ภาวนาว่าให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี เธอมีชีวิตใหม่แล้ว มีคนปกป้องให้พ้นจากคนชั่ว มีที่ซุกหัวนอน มีข้าวให้กินสามมื้อ และมารดาได้รับการรักษาที่ดี คิดบวกสิคิดบวก หญิงสาวเฝ้าบอกตัวเองเช่นนั้น แม้จะไม่มั่นใจเลยว่าจะคิดบวกได้อีกนานแค่ไหน ซึ่งท่าทางของภาวนานั้นคุณเพทายเฝ้าสังเกตตั้งแต่หญิงสาวเดินเข้ามาแล้ว
“เอาล่ะ มารับรู้สิ่งที่เธอจะต้องทำในบ้านนี้เสียทีนะภาวนา”
คุณเพทายเอกเขนกอิงหมอนใบสวยด้วยท่าทางสบายๆ ปากพูดแต่สายตาจับจ้องอยู่ที่หนังสือในมือ ภาวนานั่งลงกับพื้นอย่างสงบเสงี่ยมจนเมื่อผู้สูงวัยกว่าเหลืบตามองเธอลอดแว่นก่อนที่นางจะลุกนั่งตัวตรง
บรรยากาศในเรือนรับรองโล่งโปร่งสบายตาด้วยเป็นเรือนที่มีหน้าต่างบานกว้างยาวจรดพื้นลมอ่อนๆ พัดเย็นสบายทั้งวันและยังหอมสดชื่นด้วยกลิ่นดอกไม้ต่างๆ ที่ปลูกสลับกันอย่างลงตัว ภาวนาสังเกตว่าที่นี่เหมือนบ้านสวนเก่าที่ถูกปรับปรุงปลูกไม้ดอกไม้ประดับเพิ่มเติมเข้ามาให้สวยงามน่าอยู่เธอเห็นต้นมะม่วงและต้นชมพู่ ส้มโออยู่ตลอดแนวรั้วและทางเดินปูอิฐงดงาม
“เธอจะต้องทำอาหารเช้าให้ฉันทุกเช้า ฉันจะกินข้าวประมาณหกโมงเช้าไม่เกินเจ็ดโมงเช้า ตาแพทจะไปทำงานก่อนแปดโมง และรับของว่างเวลาสิบโมง จะกินมื้อเที่ยง เที่ยงตรง รับของว่ายามบ่ายบ่ายสองโมง ตอนเย็นเราจะกินข้าวพร้อมหน้าหกโมงเย็นไม่เกินหนึ่งทุ่ม.. นี่แค่เรื่องอาหารนะ ยังมีงานอื่นๆ นอกเหนือจากการทำอาหารอีกก็คือ เธอต้องทำความสะอาดบ้านทั้งหลังร่วมกับสาวใช้คนอื่นๆ และทำงานในสวนนี้ด้วย ตัดหญ้ารดน้ำต้นไม้พรวนดินใส่ปุ๋ยตัดแต่งกิ่ง ทุกอย่างที่เกี่ยวกับงานสวนโดยห้ามไม่ให้ใครมาช่วย เข้าใจที่พูดรึเปล่า”
“เข้าใจค่ะ”
“หวังว่าคงทำได้”
“ค่ะ ทำได้ค่ะ”
หญิงสาวรับคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่นใบหน้าที่คุณเพทายยอมรับกับตัวเองว่าหญิงสาวผู้นี้สวยหวานปนโศกนั้นนิ่งสนิทราวกับยอมรับชะตากรรมของตนเองทำให้ใจอันรุ่มร้อนด้วยความคับแค้นใจของนางสั่นไหวอย่างประหลาด ก่อนที่นางจะรีบตัดความรู้สึกนั้นออกไปใบหน้าที่ยังคงความงดงามแม้วัยร่วงเลยมากว่าห้าสิบปีเชิดขึ้น
“เอาล่ะ ช่วงนี้ชั้นค่อนข้างปวดเมื่อยอยากได้หมอนวด นวดเป็นมั้ย”
“เป็นค่ะ”
“นวดฝ่าเท้าล่ะเป็นมั้ย”
“เป็นค่ะ พราวเคยเรียน” คำของหญิงสาวทำให้นางประหลาดใจอยู่ไม่น้อยแต่ก็ทำเพียงยิ้มบางๆ
“ถ้าอย่างนั้นก็นวดให้หน่อยนะ เสร็จแล้วก็ไปตัดกิ่งกำแพงโมกข์ตรงโน้นให้ฉันหน่อยกิ่งมันเริ่มเกะกะแล้ว”
“ค่ะ แต่ขอพราวไปเตรียมของสักครู่ได้ไหมคะ”
“เธออยากได้อะไร”
“ผ้าขนหนูกับน้ำมันนวดค่ะ น้ำมันพราวมีแต่ผ้าขนหนูพราวว่าจะไปขอจากพี่ยี่สุ่น” หญิงสาวตอบอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
“ไปสิ รีบไปรีบมาล่ะ” ภาวนาเดินเข่าออกไปช้าๆ คุณเพทายมองตามร่างเล็กบอบบางของ ลูกสะใภ้ ไปอย่างพินิจพิเคราะห์
ความจริงแล้วในสายตาของนางนั้นภาวนาเป็นคนสวยเลยทีเดียวแต่ทำไมถึงได้มีสภาพซอมซ่อแต่งตัวราวกับเด็กหนุ่มทั้งที่คนอย่างอาภานั้นรักสวยรักงามและแต่งตัวเก่งพอตัว สมัยที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันอาภาเป็นดาวคณะเลยทีเดียวการแต่งเนื้อแต่งตัวสวยก็เนี้ยบกว่าใคร จริงอยู่แม้ว่าตอนนี้ฐานะของอาภากับเชษฐาไม่ได้ร่ำรวยเหมือนเมื่อก่อนแต่อาภาไม่น่าจะปล่อยปละละเลยลูกสาวที่มีแววสะสวยไม่เป็นรองใครแบบนี้ ทรงผมก็เหมือนหนูแทะทุเรศลูกตา เสื้อผ้ารึก็เก่าคร่ำครึแม้มันจะสะอาดสะอ้านก็เถอะแต่ดูโดยรวมแล้วภาวนาดูมอมแมมทั้งที่มีเชื้อสายชาติตระกูลที่ดี
“หึ คงเอาแต่เที่ยวสนุกสนานจนไม่มีเวลาดูแลลูกสินะ สุดท้ายก็คงพากันเข้าบ่อนจนหมดเนื้อหมดตัวล่ะสิ เอ.. แล้วเชษฐาไปไหนของเขานะ ทำไมไม่เห็นอยู่กับลูกเมียทั้งที่เขายังไม่เลิกกัน มันต้องมีอะไรสักอย่าง..”
คุณเพทายคิดวุ่นวายใจอยู่คนเดียว แต่เหนือส่งอื่นใด การแก้แค้นคือสิ่งที่อยู่ในใจนางมาเสมอ สิบปีแก้แค้นไม่สายและนางก็รอเวลานี้มานานเหลือเกิน..
มือเล็กทว่ากร้านงานนวดเฟ้นเบาๆ ไปตามเท้าเรียวของคุณเพทายกดนวดหนักเบาอย่างระมัดระวัง สร้างความพอใจให้กับคุณเพทายยิ่งนัก ซึ่งนางไม่คิดเลยว่ามือเล็กๆ ของลูกคนที่ตนเกลียดจะทำให้รู้สึกดีและผ่อนคลายมากขนาดนี้ ดวงตางามหลับพริ้มแสนสบาย สบายกว่านวดในร้านสปาที่ไปเป็นประจำเสียอีก
“เสร็จแล้วค่ะ คุณท่านจะให้พราวทำอะไรตรงนี้อีกมั้ยคะ” เสียงนุ่มของภาวนาทำให้คุณเพทายลืมตาขึ้นช้าๆ สีหน้าค่อนไปทางรำคาญ เหมือนว่าหญิงสาวรบกวนเวลาพักผ่อนของนางกระนั้น
“ไปใส่ปุ๋ยต้นไม้ตรงนู้นไป กระสอบปุ๋ยขี้ไก่อยู่ที่ห้องเก็บของตรงนั้นเห็นไหม” นางชี้ไปยังโรงเรือนเล็กๆ ที่บ่งบอกว่าเป็นห้องเก็บของ
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำแล้วเดินเลี่ยงไปอย่างรู้งาน ไม่มีท่าทีอิดออดหรือกระฟัดกระเฟียดอย่างเช่นสาวๆ สมัยใหม่บางคนชอบทำเมื่อถูกใช้ให้ทำงานไร่งานสวนหรืออะไรที่ไม่ถูกจริตพวกเจ้าหล่อน แต่สิ่งที่ภาวนาแสดงออกคือยอมรับและทำอย่างไม่เกี่ยงงอน อาจจะเป็นเพราะไม่มีทางเลือกภาวนาถึงได้เป็นแบบนี้ คุณแพทายคิดในใจขณะมองร่างเล็กๆ หิ้วถังใส่ปุ๋ยและเข็นรถเข็นที่บรรจุถุงใส่ปุ๋ยขี้ไก่ไปตามทางเพื่อตักใส่ต้นไม้ทีละต้น ต้นไหนที่รถไปไม่ถึงเธอก็ตักใส่ถังไปหญิงสาวทำทุกอย่างด้วยความคล่องแคล่ว และเมื่อมองเผินๆ จากตรงนี้เหมือนว่าภาวนาเป็นเด็กผู้ชายเสียมากกว่าเป็นหญิงสาว ยิ่งทำให้คุณเพทายรู้สึกขบขันอยู่ไม่น้อย นี่นางคิดถูกแล้วสินะที่พาภาวนามาที่นี่เพื่อให้มาอยู่ในฐานะของภรรยาแพทริก แล้วท่าทางแบบนี้จะให้ลูกชายของนางสนใจได้อย่างไร ท่าทางนิ่งๆ เงียบๆ จะทันเล่ห์เหลี่ยมผู้หญิงของแพทริกหรือ แล้วจะสู้รบปรบมือกับเจ้าหล่อนพวกนั้นได้อย่างไรหนอตัวก็เล็กนิดเดียว แต่ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ ถ้าภาวนาจะโดนสาวๆ พวกนั้นถล่ม ถ้าภาวนาจะต้องเจ็บปวดโดนข่มเหงรังแก นั่นไม่ใช่หรือสิ่งที่ตนต้องการคุณเพทายถอนใจเบาๆ กับตัวเอง
บทที่เกี่ยวข้อง
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่5.
ตอนที่5.พอใส่ปุ๋ยต้นไม้ให้กับ แม่สามี แล้วภาวนาก็ต้องรีบล้างไม้ล้างมือเดินไปยังห้องครัวด้วยความรีบร้อน ทำให้ชนกับหญิงสาวแต่งตัวสวยปราดเปรียวคนหนึ่งจนตัวเธอเองกระเด็นล้มไม่เป็นท่าอยู่กับพื้นหญ้า“ว้าย เดินยังไงกันยะไม่ดูรึไงว่าฉันเดินอยู่ตรงนี้”หญิงสาวคนนั้นหันมาเท้าสะเอวยืนค้ำหัวเธอน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ใบหน้าที่แต่งมาอย่างดีบิดเบ้จนน่าขันแต่ภาวนาไม่มีอารมณ์ขัน“คุณต่างหากที่เดินไม่ดูคนที่นี่บ้านคนนะคะไม่ใช่สวนสัตว์เปิดเขาเขียว” ภาวนาลุกขึ้นปัดเศษดินออกจากตัวแล้วจะเดินผ่านไป หากหญิงสาวคนนั้นไม่เรียกจิกเธอไว้เสียก่อน“หยุดนะนังขี้ข้า ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้เลยนะยะ”“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมฉันต้องขอโทษด้วย หากจะขอโทษเราก็ต้องขอโทษซึ่งกันและกัน” ภาวนาไม่ยอมแพ้ แม้ภายนอกเธอจะดูเงียบๆ หงอๆ แต่เธอก็ไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครรังแกได้ง่ายๆ หากเธอจะยอมเธอก็ยอมให้กับแค่บางคนและบางครั้งเท่านั้น“แต่แกเป็นขี้ข้าแกต้องขอโทษฉัน ฉันเป็นเมียเจ้าของบ้านนี้นะรู้เอาไว้ด้วย”คำพูดนี้ทำให้ภาวนายิ้มบางๆ กอดอกมองหญิงสาวที่แต่งตัวได้ไร้รสนิยมใจความคิดของตน เพราะนอกจากจะไม่สวยแล้วยังเหมือนว่าเจ้าหล่อนเอาเศษผ้าขาดๆ มาพั
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่6.
ตอนที่6.ภาวนายังคงติดใจในคำพูดของผักหวานอยู่ไม่น้อย เกี่ยวกับเรื่องการ แก้แค้น ของคุณเพทาย ส่วนป้าอร่อยนึกขันคนไม่รู้ตัวว่าตัวเองสวย“อย่าไปสนใจมันเลยค่ะ มันก็เพ้อเจ้อไปเรื่อย คุณพราวทำอาหารเป็นไหมคะ มาช่วยป้าทางนี้ดีกว่า” ป้าอร่อยตัดบททำให้ภาวนาจำต้องเดินไปหานาง“พราวทำอาหารเป็นค่ะและชอบทำมาก พราวอยากเป็นเชฟในโรงแรมหรือร้านอาหารใหญ่ๆ ค่ะ” หญิงสาวยิ้มกว้างเมื่อได้พูดถึงความฝันของตนเองและวางเรื่องที่ผักหวานพูดไปชั่วคราว“ดีเลยค่ะ วันนี้เราจะทำอะไรกันดีคะ มีปลากะพง ผักบุ้ง กะทิแล้วก็ผักอีกสองสามอย่าง”“คุณเพทายชอบกินอะไรคะ”“คุณท่านชอบอาหารไทยๆ โดยเฉพาะเมนูปลาค่ะ อาหารที่ไม่มีกะทิ แต่คุณแพทชอบแกงกะทิแต่ไม่ชอบกินหวานและในบ้านไม่มีใครกินเนื้อวัวหรือสัตว์ใหญ่ค่ะ” พี่กระจิบบอก“อ้อ.. ค่ะ” ภาวนารับรู้แล้วหันไปคุยกับป้าอร่อยเรื่องอาหารอย่างถูกคอหลังจากที่ทำอาหารเย็นเสร็จแล้วก็เป็นเวลาสิบเจ็ดนาฬิกาเศษๆ ภาวนารู้สึกเหนียวตัวและอยากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะวันนี้ตั้งแต่มาถึงเธอก็ได้ทำงานตลอดทั้งวันจนเหงื่อท่วมตัวแต่เธอไม่รู้จะบอกใคร หรือทำอย่างไรในเมื่อสิ่งที่ค้างคาใจอยู่นั้นมันทำให้เธอนั่งหงอ
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่7.
ตอนที่7.“หยุด.. อย่าคิดแม้แต่จะเข้ามาทำอะไรที่ไม่เข้าท่า ถ้าไม่อยากเจอดี”น้ำเสียงและแววของภาวนาเข้มจัด ใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ แต่ก็ทำให้ผักหวานไม่กล้าเข้ามามีเพียงลิซ่าเท่านั้นที่กรีดร้องโวยวายด้วยความเจ็บปวดและเจ็บใจ“กรี๊ดนังบ้า แกปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บนะ”“ปล่อยน่ะปล่อยแน่” พูดจบภาวนาก็ผลักลิซ่าเต็มแรงจนหน้าไถลไปกับพื้นดีที่เจ้าหล่อนเอามือยันพื้นได้ทันก่อนที่ใบหน้าสวยเพราะศัลยกรรมจะแหกเพราะกระแทกกับพื้นปูอิฐหยาบๆ“ไปกันเถอะค่ะพี่ยี่สุ่น” ภาวนาเดินไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยี่สุ่นจึงรีบก้าวตามไป ปล่อยให้ลิซ่ากับผักหวานนั่งมองด้วยความเดือดดาล“เจ็บใจนัก ฉันจะฟ้องแพทคอยดู”“ฟ้องเลยค่ะคุณลิซ่ามันมาทีหลังคุณนะคะ คุณแพทไม่มองมันหรอกค่ะ คุณแพทต้องเชื่อคุณลิซ่าและลงโทษมัน” ผักหวานยุส่งแล้วประคองลิซ่าขึ้นมาจากพื้นภาพการปะทะกันระหว่างลิซ่ากับภาวนานั้นอยู่ในสายตาของคุณเพทายตลอด นางมองดูตั้งแต่ภาวนาเดินคุยกันไปตามทางแล้วเจอกับลิซ่าที่ดักรออยู่ จริงๆ แล้วนางเองก็คิดว่าภาวนาจะถูกลิซ่ากับผักหวานรุมแน่นอน แต่แล้วก็กลายเป็นว่ามันผิดคาด และการกระทำของภาวนาทำให้คุณแพทายยิ้มอย่างพอใจ อย่างน้อยๆ
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่8.
ตอนที่8.น้ำเสียงหาเรื่องอย่างเห็นได้ชัด ภาวนาลอบถอนใจเบาๆ ด้วยความเอือมระอา เธอเคยได้ยินเสียงแบบนี้ของบิดายามที่เรียกจิกมารดานี่เธอจะต้องมาเจอคนแบบเดียวกันกับคนที่เกลียดแสนเกลียดอย่างนั้นหรือ“ขอโทษค่ะ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วไม่คิดว่าเธอจะเอ่ยปากขอโทษเขาง่ายๆ แบบนี้ แต่มันยังไม่พอสำหรับเขา“เอ่ยปากขอโทษเฉยๆ แค่นี้เหรอ”ภาวนากัดริมฝีปากด้านในจนรู้สึกเจ็บ หญิงสาวเงยหน้ามองเขาด้วยแววตาว่างเปล่าไม่ตอบโต้และไม่สนใจว่าเขาจะเป็นอย่างไรร่างเล็กเดินเร็วๆ ลงบันไดไปโดยไม่เหลียวหลังสร้างความขุ่นเคืองให้กับชายหนุ่มยิ่งนัก“ยายเด็กบ้าเอ๊ย”แพทริกสบถตามหลังไปแล้วเดินกลับเข้าห้องปิดประตูอย่างแรง ป้าอร่อยซึ่งยืนรอภาวนาอยู่สะดุ้งตกใจมองตามร่างเล็กที่เดินลิ่วๆ ลงบันไดมาอย่างเห็นใจ“ขอโทษที่ให้รอนะคะป้า” หญิงสาวยิ้มให้บางๆ“ไม่เป็นไรค่ะ เราไปกันเถอะค่ะ”ทางด้านแพทริกที่เข้ามาในห้องก็ยังคงหัวเสียอยู่ไม่หาย ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มมองไปที่เตียงกว้างที่มันดูเรียบตึงเหมือนไม่มีใครใช้งานมันแล้วก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ“แล้วเมื่อคืนยายมอมแมมนั่นนอนที่ไหน อย่าบอกนะว่านอนบนพื้น” ชายหนุ่มมองเตียงกว้างแล้วกวาดตามองไปรอ
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่9.
ตอนที่9.“ก็ใช่ไง งานแต่งที่ไม่ใช่งานแต่ง แต่ให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นเมียลูกแค่นั้น คิดเหรอว่าแม่จะให้ผู้หญิงที่มีแต่ตัวอย่างแม่ภาวนามาเป็นสะใภ้หรือให้ใช้นามสกุลเรา ไม่ใช่แค่ภาวนานะ แต่หมายถึงผู้หญิงที่ลูกควงๆ อยู่ทุกคนไม่มีสิทธิ์ด้วย”คุณเพทายน้ำเสียงจริงจังแพทริกจึงยกกาแฟขึ้นจิบเพื่อกลบเกลื่อนไป สองแม่ลูกคุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่นระหว่างรออาหารเช้าซึ่งทุกวันคุณเพทายจะต้องมานั่งที่นี่เพื่ออ่านหนังสือพิมพ์หรือไม่ก็เดินออกไปที่สวนดูต้นไม้ใบหญ้า หรือบางครั้งก็จะเก็บดอกมะลิมาร้อยมาลัย แม้คุณเพทายจะไปใช้ชีวิตอยู่สวิสเซอร์แลนด์และอังกฤษตามสามี แต่นางก็ยังคงรักความเป็นไทยและใช้ชีวิตแบบวิถีไทยและสอนให้แพทริกรักในสายเลือดไทยด้วย จึงไม่น่าแปลกใจที่ชายหนุ่มจะพูดภาษาแม่ได้ชัดเจน“คุณแม่ต้องการอะไรครับถึงได้ให้ภาวนาเข้ามาเป็น เอ่อ เป็นเมียผม คุณแม่ก็น่าจะรู้ว่าเธอไม่ใช่รสนิยมผมเลย”“แม่แค่ทำตามความต้องการของตัวเองเท่านั้นล่ะ ลูกจะไม่รักไม่อะไรกับแม่ภาวนาก็ไม่เป็นไรนี่ จะโขลกสับจะด่าว่าอะไรก็แล้วแต่ลูก ภาวนาเป็นสมบัติของลูก แพทจะทำอะไรกับเธอก็ได้..” พูดโดยไม่มองหน้าแพทริกส่ายหน้ายิ้มๆ“ผมไม่เข้าใจ.. แต
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่10.
ตอนที่10.“รีบทำงานให้เสร็จภายในครึ่งชั่วโมงนี้นะ เพราะฉันมีงานให้เธอทำต่อ..”พูดจบร่างสูงก็เดินออกไป ภาวนาถอนหายใจเฮือกใหญ่มองกระดาษที่ปลิวออกจากกล่องที่ล้มเอียงกะเท่เร่อยู่กับพื้นพรมอย่างเศร้าสร้อยหญิงสาวสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ วันนี้เธอจะต้องทำงานให้เสร็จเร็วที่สุดไม่ให้มีงานค้างเพราะเธอจะต้องไปเยี่ยมแม่ โชคดีที่คุณเพทายยังพอมีเมตตาต่อเธอบ้างด้วยการอนุญาตให้เธอไปเยี่ยมแม่ได้ทุกเย็นหลังจากทำอาหารเย็นแล้ว เธอจะอยู่กินข้าวหรือไม่พวกเขาไม่เคยสนใจอยู่แล้ว นั่นคือสิ่งที่เธอเองก็ต้องการ ยิ่งไม่สนใจเธอเท่าไหร่ยิ่งดีเพราะมันทำให้เธอได้มีเวลาของตัวเองบ้างหลังจากที่ทำงานเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันภาวนารีบยกกล่องลงมาที่ห้องเก็บของใต้บันไดด้านหลังตึกใหญ่ห้องเก็บของที่แพทริกพูดถึงนั้นใหญ่กว่าบ้านหลังเล็กของเธอที่อยู่ก่อนหน้านี้อีก มีชั้นเก็บของมั่นคงแข็งแรงและยังสะอาดสะอ้านอีกด้วย นี่ละนะบ้านมหาเศรษฐีจะทำอะไรก็ดูดีไปเสียหมด ภาวนารีบจัดการเอกสารตามที่เขาสั่งโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างแต่แล้วก็มีสิ่งมาดึงดูดความสนใจเธอเสียก่อน“นี่หล่อน..” เสียงเรียกแบบจิกหัวดังขึ้นเป็นช่วงเวลาพอดีที่เธอเก็บเอกสารเข้าแฟ้มเก็บอั
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่11.
ตอนที่11.“คุณท่านคะ ช่วยผักหวานด้วยค่ะ นัง เอ่อ คุณพราวน่ะสิคะ ทำร้ายแขกคุณแพทแล้วยังขังพวกเราไว้ในห้องเก็บของด้วยค่ะ”“ก็ถ้าแกไม่ไปยุ่งกับเขาก่อน เขาจะยุ่งกับแกเหรอนังผักหวาน”“นี่พี่ผักบุ้ง น้องตัวเองโดนรังแกนะ ยังจะไปปกป้องคนอื่นอีก” ผักหวานแหวใส่พี่สาวอย่างลืมตัว“พอทั้งสองคนนั่นล่ะ แล้วนี่หล่อนมาได้ยังไงกันแม่โรซี่”คุณเพทายกอดอกมองโรซี่อย่างไม่ชอบใจพลางปรายตามองลูกชายตัวดีซึ่งหันมายิ้มแหยๆ ให้มารดา“แม่ไม่ชอบเลยนะแพทที่ผู้หญิงของลูกมาวุ่นวายที่บ้าน นี่ไปก่อเรื่องที่บริษัทไม่พอใช่ไหม นี่ยังเห็นหัวแม่กันอยู่รึเปล่า”คุณเพทายถามเสียงเขียวไม่พอใจรุนแรงที่ผู้หญิงของลูกชายเริ่มล้ำเส้นมากเกินไป“โธ่.. คุณแม่ครับ ผมไม่ได้ให้เธอมาหาผมเลยนะครับ อีกอย่างผมก็ไม่เคยคิดจริงจังกับพวกเธอเลย คุณแม่ก็รู้”“ใช่.. แม่รู้ แต่ผู้หญิงพวกนั้นเขาไม่ได้คิดเหมือนลูกนี่นา เขาคิดตรงกันข้ามบอกไว้เลยนะอย่าให้มีเหตุการณ์แบบวันนี้อีก และหวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผู้หญิงของลูกมาวุ่นวายที่นี่ หากยายพวกนั้นจะตบตีแย่งชิงลูกก็บอกให้พวกหล่อนไปไกลๆ ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่ของเทเลอร์” คุณเพทายพูดอย่างจริงจังทั้งน้
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่12.
ตอนที่12.“พราวกำลังจะไปหาพี่เอกนะคะ รอแป๊บเดียวค่ะ”“ครับ พี่รอพราวมาตั้งแต่สองวันที่แล้วแล้วครับ” ทางปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า ภาวนาหัวเราะเบาๆ รู้สึกปลอดโปร่งสบายใจทุกครั้งที่ได้คุยกับเขา“ค่ะ อีกยี่สิบนาทีพราวไปถึงประตูบ้านนะคะ”พูดจบหญิงสาวก็โบกรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างแล้วบอกให้ไปยังจุดหมายของเอทันที ยี่สิบนาทีพอดิบพอดีกับที่เธอบอกไว้ภาวนาก็มายืนหน้าบ้านหลังใหญ่ที่เจ้าของบ้านเปิดประตูต้อนรับทันทีเช่นกัน“โอ้โห.. นี่ยี่สิบนาทีเป๊ะเลย” เป็นเอกชายหนุ่มวัยสามสิบเอ็ดปี รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาไม่เป็นรองใครซ้ำยังโสดมั่นคงทั้งฐานะการเงินและการงาน การศึกษาระดับมหาบัณฑิตเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเลยทีเดียว แต่หล่อเหลาครบสูตรแบบนี้เขาก็ยังไม่มีคนรักเสียทีจนใครๆ ต่างก็คิดว่าเขาชอบไม้ป่าเดียวกันแต่เป็นเอกไม่เคยใส่ใจคำนินทาของใคร“ก็บอกแล้วพราวไม่เคยพลาดเรื่องเวลา”“จ้ะแม่คุณมาเถอะ มาฝึกมือกันได้แล้ว หายหน้าไปสองวันมือตกแล้วมั้ง..” แล้วหนุ่มสาวก็เดินคุยกันอย่างเริงร่าเข้าบ้านไป..เป็นอีกหนึ่งช่วงเวลาที่ภาวนารู้สึกอึดอัดจนคิดว่าอากาศบนโลกนี้มันน้อยนิดเสียเหลือเกิน หญิงสาวค่อยๆ ก้าวขึ้นบันไดไปช
บทล่าสุด
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่41.
ตอนที่41.“พราว พราวจริงๆ ด้วย พี่มองอยู่นานนึกว่าใคร” เสียงนุ่มของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นทั้งสองสาวจึงเงยหน้ามอง“พี่เอก มาได้ยังไงคะเนี่ย” ภาวนายิ้มกว้างดีใจที่เจอเป็นเอก“พอดีพี่มาซื้อของไปเตรียมงานน่ะ ว่าแต่พราวเถอะมายังไง แล้วนี่ โอ้โห.. สวยจัง” เป็นเอกยิ้มกว้างเมื่อเห็นหญิงสาวสวยสดใสเปล่งปลั่งผิดหูผิดตา“อุ๊ย ลืมแนะนำไปค่ะ นี่พี่เมนี่ พี่เมนี่คะ พี่เอกค่ะ พี่เอกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพราวเลยค่ะ” เป็นเอกหันไปมองหญิงสาวสวยที่นั่งดอกอกเชิดหน้าอย่างไว้ตัวข้างๆ ภาวนา“คุณนั่นเอง”“อ้าวรู้จักกันเหรอคะ”“ไม่..” หนุ่มสาวพูดขึ้นพร้อมกันแล้วก็ต่างมองหน้ากันอย่างขุ่นเคือง ภาวนามองทั้งสองสลับกันไปมา“เราไปกันเถอะน้องพราว” เมทินีตัดบทแล้วลุกขึ้นดึงมือภาวนาจะเดินออกจากร้านไป แต่เป็นเอกขัดขึ้นเสยก่อน“คุณติดค่าข้าวผมนะคุณหมอ” เมทินีชะงักแล้วหันมามอ
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่40.
ตอนที่40.ลิซ่านั่งลงข้างๆ ภาวนาแต่ท่าทางของหญิงสาวสมัยใหม่ที่ชอบเที่ยวเตร่อย่างลิซ่านั้นดูขัดตา ขาดๆ เกินๆ และดูหยิบโหย่งจนคุณเพทายนึกดีใจที่แพทริกไม่ได้คิดจริงจังกับลิซ่า แม้ลิซ่าจะสวยและร่ำรวยพอสมควรแต่นิสัยใจคอไม่เอาการเอางานทำให้คุณเพทายไม่อาจจะรับได้ นางอยากได้ลูกสะใภ้ที่เก่งงานบ้านงานเรือนมีใจคอหนักแน่นและหนักเอาเบาสู้ ไม่ใช่จะแต่งตัวสวยไปวันๆ อย่างลิซ่า แล้วใจของคุณเพทายก็กระตุกหันไปมองภาวนาอย่างพินิจพิเคราะห์ หัวใจของนางไหววูบด้วยความรู้สึกประหลาดและยอมรับกับตัวเองว่า ภาวนาคือคนที่ใช่ในคุณสมบัติที่นางต้องการ แต่เพราะภาวนาเป็นลูกสาวของอาภานั้นคือข้อจำกัดอันร้ายแรงที่ไม่อาจจะยอมรับได้นางไม่เคยรังเกียจหากแพทริกจะรักชอบพอกับหญิงสาวต่างฐานะหรือเป็นเพียงลูกสาวคนทำงานหาเช้ากินค่ำ หากผู้หญิงคนนั้นเป็นคนดีและรักแพทริกจริงๆ นางก็พร้อมจะอ้าแขนรับเข้ามาร่วมใช้นามสกุล คุณเพทายถอนหายใจเบาๆ แล้วบอกให้ลิซ่าลองร้อยมาลัยกรดูบ้าง“ลิซ่าไม่ชอบงานพวกนี้เลยค่ะ รู้สึกเหมือนร้อยมาลัยขายตามสี่แยกไฟแดงเลยนะคะ”“การร้อยมาลัย
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่39.
ตอนที่39.“อื้มม..” หญิงสาวครางเบาๆ เมื่อลิ้นร้อนร้ายกาจกำลังร่ายมนต์สวาทจนเธอหลงเพริดไปกับเขา ความคิดที่ว่าจะไม่ยอมและจะขัดขืนหายไปตั้งแต่เขาจูบเธอ แม้จะบอกตัวเองว่าอย่าหลงไปกับสิ่งที่เขาปรนเปรอ แต่สุดท้ายภาวนาก็พ่ายแพ้ให้กับคนแก่ประสบการณ์ แพทริก ครางออกมาอย่างถูกใจเมื่อหญิงสาวตอบสนองจุมพิตเร่าร้อนอย่างน่ารัก“อื้มมม พราวจ๋า น่ารักที่สุดเลย ที่รัก...”ชายหนุ่มครางออกมาอย่างถูกใจจูบซับแก้มนวลเรื่อยลงมาที่ลำคอระหงต่ำลงมาตามรอยแยกของสาบเสื้อนอนแบบเชิ้ตแขนสั้น มือหนาปลดกระดุมไปทีละเม็ดๆ จนสาบเสื้อแยกออกจากกันเผยปทุมถันอวบอิ่มซึ่งถูกซ่อนอยู่ภายใต้บราแบบเต็มตัวที่เธอมักชอบสวมใส่ แต่แพทริกไม่คิดจะให้มันมาขัดขวางเพลิงพิศวาสที่กำลังลุกไหม้ของเขาได้ ไม่นานเขาก็กำจัดมันให้พ้นทางเรือนร่างอรชรที่มีทรวงอกอวบอิ่มล้นมือก็ปรากกฎอยู่ตรงหน้าหญิงสาวหลบตาคมพรายพราวด้วยความปรารถนายกแขนโอบรอบตัวเองไว้อย่างขัดเขิน แต่ไม่นานแขนเล็กก็ถูกปัดให้พ้นทางด้วยลิ้นร้อนที่จูบไซ้ไล้เลียอย่างเร่าร้อนจนเธอต้องคลายแขนออกแล้วโอบรัดร่างแกร
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่38.
ตอนที่38.“กรี๊ดๆ นังบ้าแก แก ทำร้ายฉัน ฉันจะฟ้องคุณท่าน”“เชิญฟ้องเลยจ้ะแล้วอย่าลืมบอกคุณเพทายด้วยนะว่าขยะพวกนี้มาจากไหน อ้อ.. ขยะที่น่าเกลียดที่สุดก็คือตัวเธอนั่นล่ะ อ้าว.. เธอเปื้อนไปหมดแล้วเดี๋ยวฉันช่วยล้างนะ”พูดจบภาวนาก็เดินไปหยิบสายยางแล้วเปิดน้ำฉีดใส่ร่างที่มอมแมมของผักหวานด้วยรอยยิ้มสะใจส่วนผักหวานก็ดีดดิ้นกรีดร้องโวยวายอย่างไม่สามารถทำอะไรได้เพราะพื้นที่เปื้อนด้วยโคลนซึ่งตัวเองนั้นเอามาเทไว้เพื่อกลั่นแกล้งภาวนาตามที่ลิซ่าสั่งนั้นทั้งเปียกและลื่น“อะไรเกิดอะไรขึ้นเสียงดังไปถึงเรือนใหญ่”ป้าอร่อยกับผักบุ้งเดินเร็วๆ มาหาตามด้วยคุณเพทาย ลิซ่าและแพทริก และเมื่อมาเจอสภาพของผักหวานที่คลานออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพดูไม่ได้แล้วก็หันไปมองภาวนาที่ยืนถือสายยางอยู่สลับกันไปมา“คุณท่านขา ช่วยผักหวานด้วย” ผักหวานคลานมาหาคุณเพทายทั้งร้องห่มร้องไห้ดูน่าสงสารที่สุด ในขณะที่ภาวนายืนนิ่ง“แกทำอะไรผักหวานน่ะ นี่แค่คุณแม่ใช้ให้หล่อนมาทำความสะอาดห้องน้ำเท่านั้นนะยะ ไม
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่37.
ตอนที่37.แพทริกเดินไปทันภาวนาที่ประตูหน้าบ้านพอดี มือใหญ่คว้าข้อมือเธอไว้ก่อนที่หญิงสาวจะเปิดประตูออกไป ภาวนาหันมามองเขาตาเขียวและพยายามจะดึงมือหนี“ไม่ต้องมาจับฉันเดินเองได้”“ไม่ได้อยากจะจับหรอก แค่จะบอกว่าเธอจะต้องกลับกับฉัน”“ฉันนัดลุงวินมอเตอร์ไซค์ไว้แล้ว คุณไม่ต้องลำบากหรอก”“ไม่ได้เพราะรถมาแล้ว ฉันบอกลุงไปแล้วว่าไม่ต้องมารับเธอตอนขากลับและฉันก็จ่ายเงินค่าจ้างให้แกไปแล้วด้วย” แพทริกปล่อยมือเล็กแล้วไหวไหล่อย่างกวนๆ ภาวนาได้แต่กัดฟันมองเขาอย่างไม่พอใจ“ไปเถอะ ฉันให้คนขับรถมารอแล้ว” ไม่สนใจท่าทางฮึดฮัดของคนตัวเล็กแพทริกจูงมือเธอออกไปจากบ้านของเป็นเอกทันทีแล้วพอออกมารถของเขาก็มาจอดเทียบหน้าบ้านพอดี“คุณวางแผนไว้หมดเลยสินะ” เมื่อเข้ามานั่งในรถกับเขาแล้วภาวนาก็ถามขึ้นอย่างเหลืออด“ก็ฉันเป็นนักธุรกิจจะทำอะไรก็ต้องมีการวางแผนสิ”ตอบแบบสบายๆ เอนหลังพิงเบาะหนังเงาวับ
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่36.
ตอนที่36.หญิงสาวเชิดหน้าใส่เขาอย่างไม่กริ่งเกรงและคำพูดแสนแก่กร้านก็ทำให้แพทริกอยากจับร่างเล็กนั้นมาเขย่าแล้วตีก้นงามงอนสักสองสามที แต่เพราะอยู่ในโรงพยาบาลและเขาไม่อาจจะใช้เสียงดังได้ ภาวนาจึงรอดตัวไป แต่คืนนี้รับรองได้ว่าเธอจะไม่มีแรงแม้แต่จะพูดเลยคอยดูเถอะ“เธอนี่มัน ฉันไม่รู้จะพูดยังไง แต่เอาเถอะในเมื่อเธอคิดแบบนั้นมันก็ไม่ผิด และถ้าฉันจะร่วมรักกับเธอก็ไม่ผิดเหมือนกัน..” ได้ผลคราวนี้ใบหน้าเล็กแดงก่ำแล้วสะบัดหน้าหนี“แล้วก็ไม่ต้องมาเดินตามฉันด้วย ฉันอายคนอื่นเขา”เป็นอีกครั้งที่แพทริกต้องถึงกับหน้าหงาย เธอบอกว่าอายคนที่เดินกับเขา คุณพระ... นี่เจ้าหล่อนช่างอวดดีเหลือเกิน แล้วยิ่งเห็นร่างเล็กเดินลิ่วๆ ไปอย่างไม่สนใจตนด้วยแล้วแพทริกยิ่งอยากจะจับเจ้าหล่อนมาทำโทษเสียให้เข็ดจะได้ไม่อวดดีกับเขา ชายหนุ่มถอนหายใจหนักๆ แล้วเดินตามเธอไปอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจท่าทางหงุดหงิดของเธอ“ตามมาทำไมคะ”“จะไปด้วย”“ฉันจะนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างไป คุณอย่าตามไปเลยค่ะ
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่35.
ตอนที่35.“ร้ายนักนะพราว..” แพทริกครางหนักๆ ในลำคออย่างยอมแพ้เมื่อสะโพกสาวเสียดส่ายเร่าร้อนขึ้น มือเล็กโอบรอบแผ่นหลังกว้างแล้วจิกลงมาอย่างขัดใจที่เขาไม่มอบความสุขสมมากกว่านี้ให้เธอเสียทีมือหนารวบขาเรียวของเธอทั้งสองข้างไว้ด้วยกันแล้วพาดเบี่ยงไปที่บ่ากว้างข้างของเขาพร้อมกับพลิกกายบางให้ตะแคงเล็กน้อยก่อนจะแทรกแก่นกายเข้าหาความอ่อนนุ่มที่ปรารถนา เข่าแข็งแรงวางลงบนที่นอนหนึ่งข้างในขณะที่ขาอีกข้างยืนบนพื้นอย่างมั่นคง มือหนาก็เอื้อมไปฟอนเฟ้นทรวงอกอวบอิ่มอย่างเมามันพร้อมทั้งเริ่มขยับโยกคลึงสะโพกสอบช้าๆ ถอดถอนออกมาจนเกือบสุดแล้วกระแทกเข้าไปหนักๆ ทั้งหมุนวนทั้งสอดเสย จนหญิงสาวใต้ร่างครางระงม ก่อนที่จะเร่งจังหวะเร็วระรัว“อ๊า โอ้ว คุ คุณ แพท..” ภาวนาครางกระเส่าปรือตามองคนที่กำลังแสดงความเป็นเจ้าของเรือนร่างของตนด้วยความรัญจวนใจ ความร้อนระอุในร่างกายพุ่งสูงขึ้นรู้สึกเหมือนว่ามันจะแผดเผาเธอให้มอดไหม้ แต่สะโพกกลมกลึงก็ส่ายร่อนรับแรงโหมโถมกระหน่ำจากสะโพกแกร่งอย่างร้อนแรงไม่มีทีท่าจะยอมแพ้ภาวนาไ
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่34.
ตอนที่34.“อ๊ะ... อุ๊ย...” หญิงสาวครางลั่นเมื่อเขากระแทกกายใหญ่โตเข้าโรมรันเธออย่างเร่าร้อนรัวเร็วจนตั้งรับไม่ทัน ใบหน้านวลบิดเบ้ด้วยความเสียวซ่านทั้งเจ็บแปลบที่แผ่นหลังที่ครูดไปกับผนังห้องแพทริกจึงรั้งเรียวขาเล็กโอบรัดรอบเอวสอบ ช้อนก้นงามงอนไว้แล้วเดินช้าๆ วนไปรอบๆ ห้อง ภาวนาจำต้องโอบแขนเรียวรอบลำคอหนา ในขณะที่แพทริกช้อนสะโพกมนให้ขยับเข้าหากายแกร่งของเขาไปด้วยชายหนุ่มเดินไปรอบๆ ห้องโดยที่มีร่างน้อยขยับโยกอยู่กับกายแกร่งด้วยจังหวะเร่าร้อนที่เขากำหนดมันขึ้นมา แรงเสียดสียามเขาขยับเดินสร้างความเสียวซ่านมากขึ้น จนในที่สุดแพทริกก็ทานทนความรู้สึกรุ่มร้อนรัญจวนไม่ไหว เขาพาร่างงามไปยังเก้าอี้นั่งเล่นตัวใหญ่แล้วเลื่อนมันให้ชิดผนังก่อนจะผ่อนร่างบางลงไปช้าๆ จับร่างบางหมุนช้าๆ โดยไม่ถอดถอนกายแกร่งออกจากโพรงดอกไม้ฉ่ำหวาน เขาจัดท่วงท่าให้เธอหันหลังโดยให้เท้าเล็กทั้งสองข้างของเธอเหยียบบนที่วางแขนมือบางจับมั่นที่พนักเก้าอี้ด้านข้าง ภาวนาหน้าแดงก่ำรู้สึกซ่านกระสันรู้สึกตื่นเต้นและขัดเขินกับลีลาแปลกใหม่ของเขาแต่ก็อยากลองอยากรู้ มือหนาช้อนสะโพกม
ร่ายรักวิวาห์อสูร ตอนที่33.
ตอนที่33.“คุณรู้เรื่องของฉันมากไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครล่ะ”“แน่นอนฉันรู้ว่ามันเป็นใคร แต่ฉันอยากรู้จากปากเธอว่ากับมันไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วฉันจะได้ฆ่าคนไม่ผิดตัว”“นี่คุณ..” หญิงสาวหน้าซีดเมื่อเขาพูดเหมือนจะไปฆ่าแกงเป็นเอก“อย่ายุ่งกับพี่เอก เขาเป็นคนดีไม่เหมือนคุณ คนเอาแต่ใจชอบรังแกคนไม่มีทางสู้ ใจร้าย”“ก็บอกมาว่าเธอกับมันสนิทกันแค่ไหน”“เราเป็นเพื่อน เป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน ไม่เคยมีอะไรมากกว่านั้นพอใจรึยัง” หญิงสาวค้อนเขาตาเขียว“แน่ใจนะว่าที่พูดมาแค่หลอกให้ฉันตายใจหรือเพื่อปกป้องชู้รัก”รู้ทั้งรู้ว่าเธอพูดจริงและเขาก็เป็นคนแรกที่ได้ครอบครองเธอแต่แพทริกก็อยากจะได้ยินจากปากเธอว่าไม่มีมีอะไรกับเป็นเอก“ฉันกับพี่เอกไม่เคยเป็นชู้รักและไม่เคยทำอะไรน่าละอายแบบนั้น พี่เอกเป็นสุภาพบุรุษไม่เหมือนคุณหรอก จอมวายร้าย..”หญิงสาวเถียงเขาอย่างไม่ลดละแตกต่างจากหญิงสา
