ตอนที่3..

ตอนที่3..

“เชิญขึ้นรถครับ..” เสียงห้าวเข้มของชายหน้าตาขึงขังดังขึ้นทำให้ภาวนาสะดุ้งกะพริบตาปริบๆ มองเขางงๆ ชายคนนั้นจึงย้ำกับเธออีกครั้ง

“ผมเป็นคนของคุณเพทายมารับคุณไปที่บ้านครับ”

“อ้อ ค่ะๆ สวัสดีค่ะ” ภาวนาไหว้เขาอย่างงดงามจนทำให้คนที่ทำหน้าที่ขับรถมารับ เจ้าสาว ของเจ้านายถึงกับรับไหว้ไม่ทัน ภาวนายืนเก้ๆ กังๆ อยู่ข้างรถคันหรูที่เธอไม่คิดว่าจะได้มีโอกาสนั่ง ตอนเธอเด็กๆ บิดาเคยมีรถยนต์แต่ไม่ได้หรูหราใหญ่โตแบบนี้ ธง เห็นท่าทางเงอะๆ งะๆ เหมือนไม่มั่นใจของเธอจึงรีบมาเปิดประตูให้

“ขอบคุณมากนะคะ” หญิงสาวไหว้ขอบคุณเขาอีกครั้งแล้วเข้าไปนั่งในรถแอร์เย็นฉ่ำ

“ของคุณผู้หญิงมีอะไรอีกมั้ยครับผมจะเก็บใส่หลังรถให้”

ธงมองหญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนสีซีดรองเท้าคัทชูกลางเก่ากลางใหม่กับกระเป๋าใบเล็กใบเดียวอย่างไม่แน่ใจ

“ไม่ค่ะ พราวมีแค่นี้” ใจจริงภาวนาอยากจะบอกว่าเธอไม่มีสมบัติอะไรเลยนอกจากเสื้อผ้าไม่กี่ชุดและเงินไม่กี่ร้อย

“ครับ” ธงรับคำแล้วกลับไปนั่งประจำที่คนขับอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่กำลังจะไปเป็นเจ้าสาวมหาเศรษฐีอย่างคุณแพทริกจะไม่มีอะไรเลย หรือบางทีเจ้าหล่อนอาจจะไปหากอบโกยเอาข้างหน้าเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ได้ แต่ท่าทางและแววตาชาเย็นของหญิงสาวที่นั่งเงียบอยู่เบาะหลังก็ทำให้ธงค่อนข้างมั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้แตกต่างกว่าผู้หญิงที่เจ้านายคบหา แต่การแต่งงานแบบกะทันหันของเจ้านายหนุ่มรูปงามก็ทำให้ทุกคนต่างเคลือบแคลงสงสัย เพราะที่บ้านหลังงามของเจ้านายไม่มีการจัดสถานที่ไม่มีการ์ดเชิญ ไม่มีการเตรียมงานอะไรเลย..

ภาวนาชะงักอยู่กับที่ไม่กล้าแม้แต่จะก้าวเดินไปข้างหน้า ดวงตากลมโตไหวระริกด้วยความหวาดหวั่นกับสิ่งที่กำลังเผชิญริมฝีปากแห้งผากเม้มสนิทมือเล็กชื้นเหงื่อกำสายกระเป๋าสะพายใบเล็กไว้แน่น ธงซึ่งยืนมองหญิงสาวอยู่ชั่วครู่รู้สึกสงสารเธออยู่ไม่น้อยท่าทางหวาดๆ ของหญิงสาว

“เชิญด้านนี้เลยครับ”

ธงผายมือให้เธอเดินไปภาวนาจึงก้าวเดินไปช้าๆ ภาวนาสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ พยายามก้าวขาเดินให้มั่นคงที่สุดเท่าที่จะทำได้ และในที่สุดเธอก็เข้ามายังห้องโถงโอ่อ่าอลังการของคฤหาสน์หลังงามของครอบครัว เทย์เลอร์ ซึ่งคุณเพทายกำลังนั่งอยู่กับชายหนุ่มอีกคนและกำลังมองมายังเธอด้วยแววตาที่ทำให้ภาวนาแทบอยากจะวิ่งหนีออกไปจากที่นี่เสียเดี๋ยวนี้ คนพวกนี้เกลียดเธอ โดยเฉพาะแววตาของชายหนุ่มคนนั้นนั่นคือสิ่งที่ภาวนารับรู้ได้ 

“คนนี้เหรอครับที่คุณแม่บอกว่าจะมาเป็นเมียผม..”

ชายหนุ่มที่นั่งข้างคุณเพทายพูดขึ้น น้ำเสียงเหยียดหยันของเขาไม่เบานัก ภาวนาหน้าร้อนด้วยความอับอาย ในใจก็นึกว่าคำพูดกับหน้าตาของชายหนุ่มคนนี้ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ใบหน้าเรียวยาวคมสันมีไรเคราเขียวรอบกรามแกร่งนั้นประดับด้วยดวงตาคมใหญ่สีน้ำตาลเข้มภายใต้คิ้วดกหนานั้นวาววับคมกริบมีแววเย่อหยิ่งอย่างเด่นชัด จมูกโด่งสวยแบบฉบับลูกครึ่งรับริมฝีปากหยักสวยสีแดงเข้มหากประดับด้วยรอยยิ้มสดใสไร้แววเหยียดหยันมันคงจะน่าดูอยู่ไม่น้อย สรุปโดยรวมชายหนุ่มหล่อเหลาราวดารานายแบบปกนิตยสารและผู้ชายคนนี้คือคนที่เธอจะต้องแต่งงานด้วย

“นั่งสิ..”

คุณเพทายบอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา ภาวนาไหว้คุณเพทายอย่างนอบน้อมแต่หญิงสาวกลับทำท่าเก้ๆ กังๆ เพราะไม่รู้จะนั่งตรงไหนระหว่างบนพื้นหรือบนโซฟาข้างๆ กับชายหนุ่มที่เธอยังไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไรและเหมือนว่าคุณเพทายจะรู้ดีว่าเธอรู้สึกอย่างไร

“นั่งกับพื้นนั่นล่ะ”

ภาวนาถอนใจเบาๆ เมื่อได้ยินคำบอกของคุณเพทาย เพราะเธอเองก็อยากนั่งตรงนี้ล่ะมันคงจะรู้สึกอึดอัดน้อยกว่านั่งใกล้กับพวกเขา

“เอาล่ะ ในเมื่อเธอมาแล้วก็ทำความรู้จักกันซะ ที่ตาแพท แพทริกลูกชายของฉัน ส่วนนั่นคือ ภาวนา เมียของลูก”

“โอเค.. ผมรู้จักเธอแล้วทีนี้ผมไปได้แล้วใช่มั้ยครับ” ชายหนุ่มลุกขึ้นทันทีที่ได้ ทำความรู้จักกัน

“แล้วแพทจะไปไหน”

“ผมมีนัดกับลิซ่า”

“ไปสิ อย่ากลับค่ำล่ะอย่าลืมว่ามีเมียแล้ว”

“ครับ ผมจะไม่ลืม ว่าผมมีเมียทาสแล้ว หึหึ ไปนะจ๊ะเมียจ๋า เดี๋ยวเย็นๆ ผัวจะกลับมา”

ร่างสูงใหญ่ราวร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรเดินผิวปากออกไปอย่างสบายอารมณ์ ท่าทางเหมือนเพลย์บอยจอมกะล่อนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อของเขาทำให้ภาวนานึกถึงบิดาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าที่มีดวงตาโศกซึ้งประดับอยู่ยิ่งหมองหม่นลงไปอีก ซึ่งท่าทางหม่นหมองของเธอทำให้คนมองอยู่ยิ้มพอใจ

“เอาเป็นว่า งานแต่งงานของเธอกับตาแพทเสร็จสิ้นลงแล้ว คงไม่ว่ากันนะที่ไม่ได้ให้จดทะเบียนสมรสและไม่มีงานแต่งหรูหราอย่างที่พวกเธอวาดฝันไว้”

“ค่ะ..” หญิงสาวตอบสั้นๆ ก้มหน้านิ่งเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร

“แต่ฉันยังให้โอกาสเธอได้ทำหน้าที่เมียของตาแพทอยู่นะ เธอจะอยู่ห้องเดียวกัน เอาของไปเก็บสิแล้วลงมาพบฉันที่เรือนในสวน ยี่สุ่น มานี่สิ”

คุณเพทายเรียกสาวใช้เสียงเข้มทรงอำนาจไม่นาน ยี่สุ่น สาวใช้วัยสามสิบปลายรูปร่างอวบอิ่มระยะสุดท้ายก็เดินมานั่งคุกเข่าข้างๆ ภาวนาด้วยท่าทางสงบเสงี่ยม

“ค่ะคุณผู้หญิง”

“พาผู้หญิงคนนี้ไปที่ห้องตาแพทแล้วบอกรายละเอียดเกี่ยวกับบ้านหลังนี้ให้เธอฟัง เสร็จแล้วไปเจอฉันที่เรือนเล็กในสวน ฉันให้เวลาเธอครึ่งชั่วโมง” ร่างเพรียวของคุณเพทายออกไปแล้วภาวนาจึงหันมาไหว้ผู้สูงวัยกว่าอย่างอ่อนน้อมฝากเนื้อฝากตัว

“สวัสดีค่ะพี่ยี่สุ่น”

“อะ เอ่อ สะ สวัสดีค่ะ คุณ..”

“พราวค่ะ ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรหรอกค่ะ พราวรู้สถานะตัวเองดี”

หญิงสาวยิ้มบางๆ ให้ ยี่สุ่นถอนใจนึกเห็นใจหญิงสาวผู้ที่เจ้านายบอกว่าเป็นเมียของคุณแพทริกอยู่ไม่น้อย ซึ่งพอมาถึงจุดนี้สาวใช้ร่างอวบรู้ได้ทันทีว่า เมีย ในสถานะที่คุณเพทายวางไว้นั้นมันจะออกมาเป็นอย่างไร