“น่าสงสารพราวนะคะ หนีไปแบบนี้ไม่รู้จะไปอยู่อย่างไร”
“พี่เชื่อว่าพราวเอาตัวรอดได้ แต่คนที่นี่น่ะสิ จะรอดไหมหากไม่กินไม่นอน..”
เป็นเอกถอนใจเมื่อเข้ามาในห้องรับแขกซึ่งแพทริกกำลังคร่ำเคร่งอยู่กับเอกสารและจอโน้ตบุ๊กเพื่อหาข้อมูลข่าวสารของภาวนากับลูก ยี่สุ่นบอกว่าแพทริกจะอยู่แบบนี้ทุกวันพอดูข้อมูลต่างๆ จากเอกสารที่นักสืบให้มาแล้วก็จะออกไปตามหาภาวนากับลูกและจะกลับเข้าบ้านก็เป็นเวลาดึกๆ บางวันก็กลับมาตอนสว่างและไม่ค่อยกินอะไร
“สวัสดีค่ะพี่แพท พักบ้างรึยังคะเนี่ย”
“อ้าวเมนี่ เอก.. มาแต่เช้าเลย” แพทริกลูบหน้าของตนเบาๆ ท่าทางดูอ่อนระโหยโรยแรงเหลือเกิน
“ใช่เรามาแต่เช้าแล้วคุณล่ะ เช้านี้กินอะไรรึยัง”
เป็นเอกถามอย่างเป็นห่วงแล้วเอากล่องอาหารที่เขาทำเองมาวางตรงหน้าแพทริกซึ่งมันเป็นอาหารที่ภาวนามักทำให้เขารับประทานเสมอตอนอยู่ที่ร้าน มันเป็นของโปรดแพทริกที่ภาวนาคิดคำนวณแล้วว่าคนที่มีเวลาน้อยและทำแต่งานอย่างเขากินแล้วจะได้รับสารอาหารครบถ้วน
ตอนที่56.“ก็แล้วแต่จะคิด เพราะฉันเองก็แค่หวังดีเห็นว่าแพทกำลังลำบาก ในฐานะเคยเป็นเพื่อน สนิท กันมาก ก็อดห่วงไม่ได้นี่นา”ลิซ่ายังคงพูดด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้และยังเหยียดยิ้มอย่างเหนือกว่าเมทินีกัดฟันกรอดใบหน้าสวยแดงก่ำ“เราไปกันเถอะค่ะคุณเมนี่”ยี่สุ่นซึ่งเดินตามหลังมารีบบอกแล้วดึงแขนเมทินีผ่านหน้าลิซ่าไปเพราะไม่อยากให้เกิดการทะเลาะอะไรกันมากกว่านี้“ทำเป็นพูดดีกันไปเถอะ พวกผู้ดีจอมปลอมแล้วจะรู้สึก” ลิซ่าพูดตามหลังอย่างชิงชังแววตาวาววับภาวนาวางลูกน้อยลงบนเปลสี่เหลี่ยมสีฟ้าสดใสแล้วแกว่งเบาๆ ให้เจ้าตัวน้อยหลับสบายแล้วจึงละมือจากเปลไปจัดขนมใส่ถุงตามที่ลูกค้าสั่งไว้ สามเดือนมานี้เธอใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบในหมู่บ้านเล็กๆ แถบชานเมืองซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ไปไหนไกลเลยและก็เชื่อว่าแพทริกจะมองข้ามตรงนี้ไป ซึ่งมันก็จริงดังที่คิด ภาวนารู้ดีว่าเขาออกตามหาเธอกับลูกทุกวัน เธอเองก็แอบมองเขาอยู่ทุกวันด้วยความเจ็บปวดไม่แพ้กัน หลายครั้งที่อยากจะกลับไปหาเขากับทุกๆ
ตอนที่57.ในขณะเดียวกันลิซ่าที่บอกว่าไปเอาน้ำมาให้คุณเพทายนั้นกำลังยืนมองแผ่นหลังงองุ้มด้วยความเศร้าสร้อยของคุณเพทายด้วยความชิงชัง เธอไม่ได้หวังดีขนาดจะตามหาตัวภาวนาขนาดนั้น ที่เธอเลือกที่นี่ก็เพราะมันเหมาะที่สุดสำหรับแผนการบางอย่าง...จริงๆ แล้วลิซ่ากำลังวางแผนจะกำจัดคุณเพทายออกไปให้พ้นทางต่างหาก เธอรู้ดีว่าแพทริกนั้นรักและเชื่อฟังมารดาของเขาแค่ไหน และหากคุณเพทายบอกอะไรเขาก็พร้อมจะทำตาม ซึ่งหากไม่มีคุณเพทายแล้วแพทริกก็ต้องการใครสักคนมาปลอบใจและเมื่อเขายังตามหาภาวนากับลูกไม่เจอ เธอก็จะใช้โอกาสนี้ล่ะเข้ามาในชีวิตของแพทริกและจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาสนใจเธอ ไม่ใช่ว่าลิซ่าจะรักแพทริกมากขนาดทำเพื่อเขาได้ทุกอย่าง แต่เพราะเธออยากเอาชนะและอยากจะแก้แค้นเอาคืนคุณเพทายที่เคยหลอกใช้เธอต่างหากนังแก่นั่นจะต้องได้รับบทเรียนที่แสนแพง.. หญิงสาวมองคนที่นั่งบนวีลแชร์ด้วยแววตากร้าวกระด้างส่วนคุณเพทายนั้นกำลังมองหาภาวนาอย่างมีความหวัง แม้นางจะไม่ค่อยสบายแต่เพราะอยากเจอภาวนาจึงออกมากับลิซ่าด้วยความหวังแรงกล้า โดยไม่รู้ว่าบัดนี้ล้อรถวีลแช
ตอนที่58.“พราวไม่ได้จะหนีไปไหนคะ พี่แพทเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าคะ”หญิงสาวเอ่ยตอบด้วยสรรพนามที่ทำให้คนฟังใจชื้นขึ้นมาแต่เขาก็ยังคงคุกเข่าอยู่และกอดขาเธอไว้เพราะกลัวเธอหนีไป“แต่พราวกำลังจะไป.. กำลังจะหนีพี่ไป”“พราวเปล่าเสียหน่อย พราวกำลังจะกลับบ้านค่ะ บ้านของพ่อน้องพีท..”“บ้าน บ้านที่ไหน.. บ้านพ่อน้องพีท..”แพทริกขมวดคิ้วทวนคำพูดเธออย่างงุนงง แล้วใบหน้าหล่อเหลาที่หมองคล้ำด้วยความเศร้าโศกมากว่าสามเดือนสว่างไสวขึ้นทันตา“โอ.. พราว.. ขอบคุณ ที่รัก ขอบคุณเหลือเกิน..” แพทริกกอดเธอแน่นทั้งที่ยังคุกเข่าอยู่“พี่แพทลุกขึ้นเถอะค่ะ พราวเขินนะคะ” หญิงสาวบอกเขายิ้มๆ ใบหน้านวลแดงก่ำเมื่อป้าสินกับพี่น้อยเดินมาเยี่ยมๆ มองๆ อยู่หน้าบ้าน“เอ่อ.. หนูพราวจะให้พี่น้อยไปส่งที่ไหนคะ”ในที่สุดพี่น้อยซึ่งยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าบ้านก็ร้องถามทั้งป้าสินก็อยากรู้ว่าชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าภาวนาคือใครจึงสะกิด
ตอนที่59.“น้องพีทหลับแล้วเหรอครับ” แพทริกมองภรรยาที่กำลังเก็บของเล่นน้องพีทเข้ากล่องหลังจากที่เจ้าตัวเล็กเล่นซนจนห้องทำงานของเขาเกลื่อนกลาดด้วยของเล่นนานาชนิด“ค่ะ กว่าจะหลับได้พราวแทบแย่ซนเหลือเกิน”ภาวนาหันมายิ้มหวานให้ขณะมือเล็กเก็บตุ๊กตาไดโนเสาร์เข้ากล่องร่างเล็กก้มๆ เงยๆ อยู่กับกล่องของเล่นลูกชายจอมซนที่ผู้เป็นพ่อจัดแจงแต่งห้องทำงานโอ่อ่าของตนที่สำนักงานใหญ่ให้มีมุมเด็กเล่นสำหรับลูกชายซึ่งน้องพีทก็ดูจะชื่นชอบเสียด้วย“อืม.. แบบนี้พราวก็น่าจะพักผ่อนได้แล้วนะ ให้พี่นวดให้ไหมครับ”ปากถามแต่แววตาที่เฝ้ามองร่างเล็กในชุดเดรสสายเดี่ยวชีฟองสีหวานลายดอกไม้เล็กๆ สั้นเสมอเข่ามนที่เปิดเผยผิวเนื้อเนียนสวยเปล่งปลั่งน่ามอง ซึ่งหากออกไปข้างนอกเขาจะให้ภาวนาสวมเสื้อคลุมเพราะไม่อยากให้ใครมองผิวสวยๆ ของเธอ แต่เมื่ออยู่กันสามคนพ่อแม่ลูกเขาอยากจะจับเธอถอดเสื้อผ้าออกให้หมดเสียด้วยซ้ำ คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็ซ่อนยิ้มเจ้าเล่ห์วางเอกสารที่ถือออกมาจากห้องประชุมไว้บนโต๊ะทำงาน
ตอนที่60.“อา โอ้ววว พราวจ๋า ดีเหลือเกิน...”แพทริกครางออกมาอย่างซ่านใจแล้วดันแก่นกายเข้าไปลึกๆ เพียงครั้งเดียวจนสุดลำแกร่ง หนุ่มสาวครางออกมาพร้อมกันเสียงดัง ก่อนจะโยกโย้สะโพกเข้าหากันด้วยจังหวะเร่าร้อน เสียงเนื้อกระทบกันผสานกับเสียงครางระงมของหนุ่มสาวดังก้องไปทั่วห้องทำงานโอ่อ่า โต๊ะที่ว่าแข็งแรงยังลั่นเอี๊ยดอ๊าดๆ ยามที่เขากระแทกกายเข้าหาร่างสาวอย่างเมามันยิ่งสร้างอารมณ์เร่าร้อนให้กับคนทั้งสองมากขึ้นภาวนาครางพลิ้วหลับตาแน่นเด้งสะโพกรับแรงกระแทกของเขาอย่างเมามันเร่าร้อน ทรวงสาวกระเพื่อมไหวตามแรงโยกคลึง แพทริกยื่นมือไปบีบเคล้นมันอย่างมันมือ พร้อมทั้งสอดเสยแก่นกายเข้าหาร่างเล็กแรงเร็วขึ้นๆ“โอ้ววว พราวจ๋าชอบมั้ยครับที่รัก อา มันสุดๆ เลยเมียจ๋า ไม่ไหวแล้ว.” แพทริกครางกระหึ่มกระหน่ำแรงโรมรันอย่างแรงร้อน“พราวก็ไม่ไหวแล้วค่ะ พี่แพทขา อ๊ะ อ้ายยยย... / โอ้วววว...”เสียงครางของหนุ่มสาวกับเสียงเนื้อกระทบกันดังกึกก้องแพทริก กระแทกแก่นกายจนลึกล้ำก่อนจะพ่นลาวารักร้อนๆ เข้าส
ตอนที่61.หญิงสาวแย้งแล้วสูดปากด้วยความเสียวซ่านเมื่อนิ้วแกร่งสะกิดปุ่มเกสรสาวแล้วนำพานิ้วเล็กของเธอไล้วนสอดไซ้เข้าออกในกลีบกายนุ่มเบาๆ เหมือนให้เธอหยอกเย้ากับตัวเอง ทั้งมือหนาก็นำพามือเล็กอีกข้างฟอนเฟ้นอกอวบไปด้วย ภาวนามองภาพสะท้อนในกระจกอย่างซ่านรัญจวนใจภาพในกระจกที่สะท้อนภาพร่างอรชรขาวกระจ่างของเธอตัดกับผิวสีน้ำตาลเข้มคร้ามงดงามของเขาอย่างเห็นได้ชัด ภาวนาครางเบาๆ ในลำคอหญิงสาวมองสบตาคมเข้มด้วยไฟปรารถนาในกระจกอย่างเอียงอายในขณะที่มือน้อยค่อยๆ ทำตามที่แพทริกกระซิบบอก หญิงสาวเคล้นคลึงอกอวบของตนไปตามจังหวะที่เขานำพาด้วยความรู้สึกตื่นเต้นเร้าใจกับบทรักใหม่ที่น่าลิ้มลองและเมื่อเขาละมือออกไปเธอก็บีบเฟ้นอกอวบของตนด้วยจังหวะที่กำหนดเอง ส่วนมือเล็กที่กำลังสอดไซ้ในกลีบดอกไม้ของตนก็เช่นกัน ภาวนาสอดนิ้วเข้าออกและฟอนเฟ้นร่างของตนอย่างเสียวซ่านสุดใจกับจังหวะที่ตนปรารถนา ในขณะที่แพทริกจูบไซ้ผิวกายละมุนอย่างหลงใหลมองเธอช่วยตัวเองอย่างตื่นเต้นไม่แพ้กัน“อะ พี่แพทขา...” หญิงสาวครางดังเมื่อชายหนุ่มยกเรียวขางามข้าง
ตอนที่62. อวสานภาวนามองลูกน้อยที่หลับไปแล้วอย่างเป็นสุขใจ มือบางลูบหน้าท้องที่ยังแบนราบของตนเองเบาๆ เมื่อกำลังจะมีอีกชีวิตกำเนิดขึ้นมา“แม่กลับมาอยู่กับพราวอีกนะคะ” หญิงสาวภาวนานึกถึงมารดาเมื่อเธอสังหรณ์ใจว่าท้องนี้อาจจะเป็นลูกสาว“อ้วก..” เสียงโอ้กอ้ากของสามีที่อยู่ในห้องน้ำทำให้เธอหันไปมองแล้วรีบเดินเข้าไปหาคนที่ก้มหน้าก้มตาอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย“พี่แพทยังไม่หายอีกเหรอคะ พราวว่าเรียกพี่เมนี่มาดูดีกว่ามั้ยคะว่าเป็นอะไร”“ไม่ต้อง พี่ไม่เป็นไรมาก” บอกด้วยเสียงแหบโหยร่างใหญ่นั่งแหมะอยู่กับพื้นด้วยท่าทางอ่อนแรงน่าสงสาร ภาวนาเช็ดหน้าเช็ดตาให้สามีแล้วประคองพาร่างสูงมายังเตียงกว้าง แพทริกล้มตัวลงนอนพลางเกี่ยวร่างเล็กของเธอตามลงไปด้วย“อุ้ย พี่แพท พี่ไม่สบายอยู่นะคะ ซนจริงเชียว” ดุสามีไม่จริงจังนักก๊อกๆ “พี่ยี่สุ่นเองนะคะ เอายาหอมมาให้ค่ะ” ภาวนามองสามีดุๆ แล้วเดินไปเปิดประตูให้พี่ยี่สุ่นที่ยืนอยู่กับคุณเพทาย“คุณแพทดีขึ้นรึยังหนูพราว”“ยังเลยค่ะคุณแม่ไม่รู้เป็นอะไรมากไหมจะพาไปหาหมอก็ไม่ยอมไป จะเรียกพี่เมนี่มาก็ไม่เอา คนอะไรยังกับเด็กๆ ดื้อกว่าน้องพีทอีกค่ะ”ภาวนาบ่นสามีแล้วเดินไปนั่งข้
ตอนที่1.หญิงสาววัยยี่สิบสองปีนั่งพับเพียบอยู่กับพื้นด้วยท่าทางสงบนิ่ง ใบหน้าสะอาดสะอ้านประดับด้วยดวงตากลมโตหวานปนโศกอันเป็นจุดเด่นบนดวงหน้าแสนธรรมดาของเธอ จมูกโด่งเล็กเหมาะเจาะรับกับ ริมฝีปากอิ่มเต็มระเรื่อตามวัยสาวนั้นดูแห้งผากไร้สีสันทำให้ใบหน้าของเธอยิ่งดูเศร้าสร้อยและเย็นชืดเหมือนคนไร้ชีวิตวิญญาณ ร่างบอบบางสูงไม่ถึงร้อยหกสิบเซนติเมตรสวมเสื้อผ้าสีทึบทึมยิ่งทำให้ดูบอบบางหม่นหมองลงไปอีกราวกับว่าเธอคือศูนย์รวมของความเย็นชาและความโศกเศร้าทั้งมวลบนโลกนี้กระนั้น ศีรษะทุยสวยซอยผมสั้นเข้ารูปหน้าเรียวเล็กยิ่งทำให้เธอดูตัวเล็กราวเด็กหนุ่มแรกรุ่นมากกว่าหญิงสาวโตเต็มวัย“หวังว่าเธอคงไม่ปฏิเสธความหวังดีของฉันนะ อาภา”หญิงวัยห้าสิบสี่ใบหน้าสะสวยสมวัยแต่ดูเย็นชาและแข็งกระด้างนามว่า เพทาย พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่มีแววแห่ง ความหวังดี เช่นที่พูดเลยแม้แต่น้อย แต่ผู้ซึ่งนอนอยู่บนเตียงเก่าทรุดโทรมก็ยิ้มให้บางๆ“จ้ะ ขอบใจนะเพชรที่เมตตาฉันกับลูก”“แน่นอนล่ะ เพราะเราเป็นเพื่อนรักกันนี่นะ” อีกฝ่ายยิ้มเย็นเหมือนเย้ยหยันเสียมากกว่าจะรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ“ยังไงฝากยายพราวด้วยนะ แกเป็นเด็กดีมาก ยายพราวคือสมบั
ตอนที่62. อวสานภาวนามองลูกน้อยที่หลับไปแล้วอย่างเป็นสุขใจ มือบางลูบหน้าท้องที่ยังแบนราบของตนเองเบาๆ เมื่อกำลังจะมีอีกชีวิตกำเนิดขึ้นมา“แม่กลับมาอยู่กับพราวอีกนะคะ” หญิงสาวภาวนานึกถึงมารดาเมื่อเธอสังหรณ์ใจว่าท้องนี้อาจจะเป็นลูกสาว“อ้วก..” เสียงโอ้กอ้ากของสามีที่อยู่ในห้องน้ำทำให้เธอหันไปมองแล้วรีบเดินเข้าไปหาคนที่ก้มหน้าก้มตาอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย“พี่แพทยังไม่หายอีกเหรอคะ พราวว่าเรียกพี่เมนี่มาดูดีกว่ามั้ยคะว่าเป็นอะไร”“ไม่ต้อง พี่ไม่เป็นไรมาก” บอกด้วยเสียงแหบโหยร่างใหญ่นั่งแหมะอยู่กับพื้นด้วยท่าทางอ่อนแรงน่าสงสาร ภาวนาเช็ดหน้าเช็ดตาให้สามีแล้วประคองพาร่างสูงมายังเตียงกว้าง แพทริกล้มตัวลงนอนพลางเกี่ยวร่างเล็กของเธอตามลงไปด้วย“อุ้ย พี่แพท พี่ไม่สบายอยู่นะคะ ซนจริงเชียว” ดุสามีไม่จริงจังนักก๊อกๆ “พี่ยี่สุ่นเองนะคะ เอายาหอมมาให้ค่ะ” ภาวนามองสามีดุๆ แล้วเดินไปเปิดประตูให้พี่ยี่สุ่นที่ยืนอยู่กับคุณเพทาย“คุณแพทดีขึ้นรึยังหนูพราว”“ยังเลยค่ะคุณแม่ไม่รู้เป็นอะไรมากไหมจะพาไปหาหมอก็ไม่ยอมไป จะเรียกพี่เมนี่มาก็ไม่เอา คนอะไรยังกับเด็กๆ ดื้อกว่าน้องพีทอีกค่ะ”ภาวนาบ่นสามีแล้วเดินไปนั่งข้
ตอนที่61.หญิงสาวแย้งแล้วสูดปากด้วยความเสียวซ่านเมื่อนิ้วแกร่งสะกิดปุ่มเกสรสาวแล้วนำพานิ้วเล็กของเธอไล้วนสอดไซ้เข้าออกในกลีบกายนุ่มเบาๆ เหมือนให้เธอหยอกเย้ากับตัวเอง ทั้งมือหนาก็นำพามือเล็กอีกข้างฟอนเฟ้นอกอวบไปด้วย ภาวนามองภาพสะท้อนในกระจกอย่างซ่านรัญจวนใจภาพในกระจกที่สะท้อนภาพร่างอรชรขาวกระจ่างของเธอตัดกับผิวสีน้ำตาลเข้มคร้ามงดงามของเขาอย่างเห็นได้ชัด ภาวนาครางเบาๆ ในลำคอหญิงสาวมองสบตาคมเข้มด้วยไฟปรารถนาในกระจกอย่างเอียงอายในขณะที่มือน้อยค่อยๆ ทำตามที่แพทริกกระซิบบอก หญิงสาวเคล้นคลึงอกอวบของตนไปตามจังหวะที่เขานำพาด้วยความรู้สึกตื่นเต้นเร้าใจกับบทรักใหม่ที่น่าลิ้มลองและเมื่อเขาละมือออกไปเธอก็บีบเฟ้นอกอวบของตนด้วยจังหวะที่กำหนดเอง ส่วนมือเล็กที่กำลังสอดไซ้ในกลีบดอกไม้ของตนก็เช่นกัน ภาวนาสอดนิ้วเข้าออกและฟอนเฟ้นร่างของตนอย่างเสียวซ่านสุดใจกับจังหวะที่ตนปรารถนา ในขณะที่แพทริกจูบไซ้ผิวกายละมุนอย่างหลงใหลมองเธอช่วยตัวเองอย่างตื่นเต้นไม่แพ้กัน“อะ พี่แพทขา...” หญิงสาวครางดังเมื่อชายหนุ่มยกเรียวขางามข้าง
ตอนที่60.“อา โอ้ววว พราวจ๋า ดีเหลือเกิน...”แพทริกครางออกมาอย่างซ่านใจแล้วดันแก่นกายเข้าไปลึกๆ เพียงครั้งเดียวจนสุดลำแกร่ง หนุ่มสาวครางออกมาพร้อมกันเสียงดัง ก่อนจะโยกโย้สะโพกเข้าหากันด้วยจังหวะเร่าร้อน เสียงเนื้อกระทบกันผสานกับเสียงครางระงมของหนุ่มสาวดังก้องไปทั่วห้องทำงานโอ่อ่า โต๊ะที่ว่าแข็งแรงยังลั่นเอี๊ยดอ๊าดๆ ยามที่เขากระแทกกายเข้าหาร่างสาวอย่างเมามันยิ่งสร้างอารมณ์เร่าร้อนให้กับคนทั้งสองมากขึ้นภาวนาครางพลิ้วหลับตาแน่นเด้งสะโพกรับแรงกระแทกของเขาอย่างเมามันเร่าร้อน ทรวงสาวกระเพื่อมไหวตามแรงโยกคลึง แพทริกยื่นมือไปบีบเคล้นมันอย่างมันมือ พร้อมทั้งสอดเสยแก่นกายเข้าหาร่างเล็กแรงเร็วขึ้นๆ“โอ้ววว พราวจ๋าชอบมั้ยครับที่รัก อา มันสุดๆ เลยเมียจ๋า ไม่ไหวแล้ว.” แพทริกครางกระหึ่มกระหน่ำแรงโรมรันอย่างแรงร้อน“พราวก็ไม่ไหวแล้วค่ะ พี่แพทขา อ๊ะ อ้ายยยย... / โอ้วววว...”เสียงครางของหนุ่มสาวกับเสียงเนื้อกระทบกันดังกึกก้องแพทริก กระแทกแก่นกายจนลึกล้ำก่อนจะพ่นลาวารักร้อนๆ เข้าส
ตอนที่59.“น้องพีทหลับแล้วเหรอครับ” แพทริกมองภรรยาที่กำลังเก็บของเล่นน้องพีทเข้ากล่องหลังจากที่เจ้าตัวเล็กเล่นซนจนห้องทำงานของเขาเกลื่อนกลาดด้วยของเล่นนานาชนิด“ค่ะ กว่าจะหลับได้พราวแทบแย่ซนเหลือเกิน”ภาวนาหันมายิ้มหวานให้ขณะมือเล็กเก็บตุ๊กตาไดโนเสาร์เข้ากล่องร่างเล็กก้มๆ เงยๆ อยู่กับกล่องของเล่นลูกชายจอมซนที่ผู้เป็นพ่อจัดแจงแต่งห้องทำงานโอ่อ่าของตนที่สำนักงานใหญ่ให้มีมุมเด็กเล่นสำหรับลูกชายซึ่งน้องพีทก็ดูจะชื่นชอบเสียด้วย“อืม.. แบบนี้พราวก็น่าจะพักผ่อนได้แล้วนะ ให้พี่นวดให้ไหมครับ”ปากถามแต่แววตาที่เฝ้ามองร่างเล็กในชุดเดรสสายเดี่ยวชีฟองสีหวานลายดอกไม้เล็กๆ สั้นเสมอเข่ามนที่เปิดเผยผิวเนื้อเนียนสวยเปล่งปลั่งน่ามอง ซึ่งหากออกไปข้างนอกเขาจะให้ภาวนาสวมเสื้อคลุมเพราะไม่อยากให้ใครมองผิวสวยๆ ของเธอ แต่เมื่ออยู่กันสามคนพ่อแม่ลูกเขาอยากจะจับเธอถอดเสื้อผ้าออกให้หมดเสียด้วยซ้ำ คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็ซ่อนยิ้มเจ้าเล่ห์วางเอกสารที่ถือออกมาจากห้องประชุมไว้บนโต๊ะทำงาน
ตอนที่58.“พราวไม่ได้จะหนีไปไหนคะ พี่แพทเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าคะ”หญิงสาวเอ่ยตอบด้วยสรรพนามที่ทำให้คนฟังใจชื้นขึ้นมาแต่เขาก็ยังคงคุกเข่าอยู่และกอดขาเธอไว้เพราะกลัวเธอหนีไป“แต่พราวกำลังจะไป.. กำลังจะหนีพี่ไป”“พราวเปล่าเสียหน่อย พราวกำลังจะกลับบ้านค่ะ บ้านของพ่อน้องพีท..”“บ้าน บ้านที่ไหน.. บ้านพ่อน้องพีท..”แพทริกขมวดคิ้วทวนคำพูดเธออย่างงุนงง แล้วใบหน้าหล่อเหลาที่หมองคล้ำด้วยความเศร้าโศกมากว่าสามเดือนสว่างไสวขึ้นทันตา“โอ.. พราว.. ขอบคุณ ที่รัก ขอบคุณเหลือเกิน..” แพทริกกอดเธอแน่นทั้งที่ยังคุกเข่าอยู่“พี่แพทลุกขึ้นเถอะค่ะ พราวเขินนะคะ” หญิงสาวบอกเขายิ้มๆ ใบหน้านวลแดงก่ำเมื่อป้าสินกับพี่น้อยเดินมาเยี่ยมๆ มองๆ อยู่หน้าบ้าน“เอ่อ.. หนูพราวจะให้พี่น้อยไปส่งที่ไหนคะ”ในที่สุดพี่น้อยซึ่งยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าบ้านก็ร้องถามทั้งป้าสินก็อยากรู้ว่าชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าภาวนาคือใครจึงสะกิด
ตอนที่57.ในขณะเดียวกันลิซ่าที่บอกว่าไปเอาน้ำมาให้คุณเพทายนั้นกำลังยืนมองแผ่นหลังงองุ้มด้วยความเศร้าสร้อยของคุณเพทายด้วยความชิงชัง เธอไม่ได้หวังดีขนาดจะตามหาตัวภาวนาขนาดนั้น ที่เธอเลือกที่นี่ก็เพราะมันเหมาะที่สุดสำหรับแผนการบางอย่าง...จริงๆ แล้วลิซ่ากำลังวางแผนจะกำจัดคุณเพทายออกไปให้พ้นทางต่างหาก เธอรู้ดีว่าแพทริกนั้นรักและเชื่อฟังมารดาของเขาแค่ไหน และหากคุณเพทายบอกอะไรเขาก็พร้อมจะทำตาม ซึ่งหากไม่มีคุณเพทายแล้วแพทริกก็ต้องการใครสักคนมาปลอบใจและเมื่อเขายังตามหาภาวนากับลูกไม่เจอ เธอก็จะใช้โอกาสนี้ล่ะเข้ามาในชีวิตของแพทริกและจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาสนใจเธอ ไม่ใช่ว่าลิซ่าจะรักแพทริกมากขนาดทำเพื่อเขาได้ทุกอย่าง แต่เพราะเธออยากเอาชนะและอยากจะแก้แค้นเอาคืนคุณเพทายที่เคยหลอกใช้เธอต่างหากนังแก่นั่นจะต้องได้รับบทเรียนที่แสนแพง.. หญิงสาวมองคนที่นั่งบนวีลแชร์ด้วยแววตากร้าวกระด้างส่วนคุณเพทายนั้นกำลังมองหาภาวนาอย่างมีความหวัง แม้นางจะไม่ค่อยสบายแต่เพราะอยากเจอภาวนาจึงออกมากับลิซ่าด้วยความหวังแรงกล้า โดยไม่รู้ว่าบัดนี้ล้อรถวีลแช
ตอนที่56.“ก็แล้วแต่จะคิด เพราะฉันเองก็แค่หวังดีเห็นว่าแพทกำลังลำบาก ในฐานะเคยเป็นเพื่อน สนิท กันมาก ก็อดห่วงไม่ได้นี่นา”ลิซ่ายังคงพูดด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้และยังเหยียดยิ้มอย่างเหนือกว่าเมทินีกัดฟันกรอดใบหน้าสวยแดงก่ำ“เราไปกันเถอะค่ะคุณเมนี่”ยี่สุ่นซึ่งเดินตามหลังมารีบบอกแล้วดึงแขนเมทินีผ่านหน้าลิซ่าไปเพราะไม่อยากให้เกิดการทะเลาะอะไรกันมากกว่านี้“ทำเป็นพูดดีกันไปเถอะ พวกผู้ดีจอมปลอมแล้วจะรู้สึก” ลิซ่าพูดตามหลังอย่างชิงชังแววตาวาววับภาวนาวางลูกน้อยลงบนเปลสี่เหลี่ยมสีฟ้าสดใสแล้วแกว่งเบาๆ ให้เจ้าตัวน้อยหลับสบายแล้วจึงละมือจากเปลไปจัดขนมใส่ถุงตามที่ลูกค้าสั่งไว้ สามเดือนมานี้เธอใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบในหมู่บ้านเล็กๆ แถบชานเมืองซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ไปไหนไกลเลยและก็เชื่อว่าแพทริกจะมองข้ามตรงนี้ไป ซึ่งมันก็จริงดังที่คิด ภาวนารู้ดีว่าเขาออกตามหาเธอกับลูกทุกวัน เธอเองก็แอบมองเขาอยู่ทุกวันด้วยความเจ็บปวดไม่แพ้กัน หลายครั้งที่อยากจะกลับไปหาเขากับทุกๆ
ตอนที่55.“น่าสงสารพราวนะคะ หนีไปแบบนี้ไม่รู้จะไปอยู่อย่างไร”“พี่เชื่อว่าพราวเอาตัวรอดได้ แต่คนที่นี่น่ะสิ จะรอดไหมหากไม่กินไม่นอน..”เป็นเอกถอนใจเมื่อเข้ามาในห้องรับแขกซึ่งแพทริกกำลังคร่ำเคร่งอยู่กับเอกสารและจอโน้ตบุ๊กเพื่อหาข้อมูลข่าวสารของภาวนากับลูก ยี่สุ่นบอกว่าแพทริกจะอยู่แบบนี้ทุกวันพอดูข้อมูลต่างๆ จากเอกสารที่นักสืบให้มาแล้วก็จะออกไปตามหาภาวนากับลูกและจะกลับเข้าบ้านก็เป็นเวลาดึกๆ บางวันก็กลับมาตอนสว่างและไม่ค่อยกินอะไร“สวัสดีค่ะพี่แพท พักบ้างรึยังคะเนี่ย”“อ้าวเมนี่ เอก.. มาแต่เช้าเลย” แพทริกลูบหน้าของตนเบาๆ ท่าทางดูอ่อนระโหยโรยแรงเหลือเกิน“ใช่เรามาแต่เช้าแล้วคุณล่ะ เช้านี้กินอะไรรึยัง”เป็นเอกถามอย่างเป็นห่วงแล้วเอากล่องอาหารที่เขาทำเองมาวางตรงหน้าแพทริกซึ่งมันเป็นอาหารที่ภาวนามักทำให้เขารับประทานเสมอตอนอยู่ที่ร้าน มันเป็นของโปรดแพทริกที่ภาวนาคิดคำนวณแล้วว่าคนที่มีเวลาน้อยและทำแต่งานอย่างเขากินแล้วจะได้รับสารอาหารครบถ้วน
ตอนที่54.เป็นเอกมองภาวนาอย่างหนักใจ แม้ว่าเขาจะไม่อยากเชื่อคำพูดของลิซ่าตามที่ภาวนาเล่าให้ฟังนักแต่การกระทำหลายๆ อย่างที่ผ่านมาของคุณเพทายก็ทำให้เขาสับสนไม่แพ้กัน แต่เมื่อทุกอย่างกระจ่างแล้ว คุณเพทายก็รู้แล้วว่าสาเหตุที่แม่ของภาวนาแย่งคู่หมั้นของตัวเองไปนั้นเพราะอะไรและวันที่แม่ของภาวนาเสียชีวิตทุกอย่างมันก็จบลงแล้วเขาไม่คิดว่าสิ่งที่คุณเพทายกับแพทริกทำจะแอบแฝงแผนการอะไร“พราวคิดมากไปรึเปล่า เรื่องมันกระจ่างแล้วไม่มีใครติดค้างใคร พราวก็เห็นนี่ว่าคุณเพทายดูเสียใจมากแค่ไหนที่พราวพูดแบบนั้น”“แล้วใจพราวละคะ มีใครคิดถึงใจของพราวบ้าง มีใครเห็นใจพราวบ้าง แม้ว่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดแต่พราวก็คือคนที่สูญเสีย พราวไร้บ้าน แม่ก็ตายพ่อก็ติดเหล้าไม่เป็นผู้เป็นคน พราวไร้ญาติขาดมิตร หากพราวไม่มีพี่เอกไม่ได้ชนะการประกวดพราวก็ไม่มีอะไรเลย พี่เอกคิดว่าพวกเขาอยากจะได้ผู้หญิงที่มีแต่ตัวอย่างพราวไปร่วมใช้นามสกุลเขาเหรอคะ คุณเพทายเคยพูดกับพราวเรื่องนี้มาก่อนค่ะ ว่าพราวไม่ใช่คนที่เขาเลือกและพราวไม่มีทางได้ใช้นามสกุลหรือร่วมวงศ์ตระกู