ตอนที่11.“คุณท่านคะ ช่วยผักหวานด้วยค่ะ นัง เอ่อ คุณพราวน่ะสิคะ ทำร้ายแขกคุณแพทแล้วยังขังพวกเราไว้ในห้องเก็บของด้วยค่ะ”“ก็ถ้าแกไม่ไปยุ่งกับเขาก่อน เขาจะยุ่งกับแกเหรอนังผักหวาน”“นี่พี่ผักบุ้ง น้องตัวเองโดนรังแกนะ ยังจะไปปกป้องคนอื่นอีก” ผักหวานแหวใส่พี่สาวอย่างลืมตัว“พอทั้งสองคนนั่นล่ะ แล้วนี่หล่อนมาได้ยังไงกันแม่โรซี่”คุณเพทายกอดอกมองโรซี่อย่างไม่ชอบใจพลางปรายตามองลูกชายตัวดีซึ่งหันมายิ้มแหยๆ ให้มารดา“แม่ไม่ชอบเลยนะแพทที่ผู้หญิงของลูกมาวุ่นวายที่บ้าน นี่ไปก่อเรื่องที่บริษัทไม่พอใช่ไหม นี่ยังเห็นหัวแม่กันอยู่รึเปล่า”คุณเพทายถามเสียงเขียวไม่พอใจรุนแรงที่ผู้หญิงของลูกชายเริ่มล้ำเส้นมากเกินไป“โธ่.. คุณแม่ครับ ผมไม่ได้ให้เธอมาหาผมเลยนะครับ อีกอย่างผมก็ไม่เคยคิดจริงจังกับพวกเธอเลย คุณแม่ก็รู้”“ใช่.. แม่รู้ แต่ผู้หญิงพวกนั้นเขาไม่ได้คิดเหมือนลูกนี่นา เขาคิดตรงกันข้ามบอกไว้เลยนะอย่าให้มีเหตุการณ์แบบวันนี้อีก และหวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผู้หญิงของลูกมาวุ่นวายที่นี่ หากยายพวกนั้นจะตบตีแย่งชิงลูกก็บอกให้พวกหล่อนไปไกลๆ ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่ของเทเลอร์” คุณเพทายพูดอย่างจริงจังทั้งน้
ตอนที่12.“พราวกำลังจะไปหาพี่เอกนะคะ รอแป๊บเดียวค่ะ”“ครับ พี่รอพราวมาตั้งแต่สองวันที่แล้วแล้วครับ” ทางปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า ภาวนาหัวเราะเบาๆ รู้สึกปลอดโปร่งสบายใจทุกครั้งที่ได้คุยกับเขา“ค่ะ อีกยี่สิบนาทีพราวไปถึงประตูบ้านนะคะ”พูดจบหญิงสาวก็โบกรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างแล้วบอกให้ไปยังจุดหมายของเอทันที ยี่สิบนาทีพอดิบพอดีกับที่เธอบอกไว้ภาวนาก็มายืนหน้าบ้านหลังใหญ่ที่เจ้าของบ้านเปิดประตูต้อนรับทันทีเช่นกัน“โอ้โห.. นี่ยี่สิบนาทีเป๊ะเลย” เป็นเอกชายหนุ่มวัยสามสิบเอ็ดปี รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาไม่เป็นรองใครซ้ำยังโสดมั่นคงทั้งฐานะการเงินและการงาน การศึกษาระดับมหาบัณฑิตเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเลยทีเดียว แต่หล่อเหลาครบสูตรแบบนี้เขาก็ยังไม่มีคนรักเสียทีจนใครๆ ต่างก็คิดว่าเขาชอบไม้ป่าเดียวกันแต่เป็นเอกไม่เคยใส่ใจคำนินทาของใคร“ก็บอกแล้วพราวไม่เคยพลาดเรื่องเวลา”“จ้ะแม่คุณมาเถอะ มาฝึกมือกันได้แล้ว หายหน้าไปสองวันมือตกแล้วมั้ง..” แล้วหนุ่มสาวก็เดินคุยกันอย่างเริงร่าเข้าบ้านไป..เป็นอีกหนึ่งช่วงเวลาที่ภาวนารู้สึกอึดอัดจนคิดว่าอากาศบนโลกนี้มันน้อยนิดเสียเหลือเกิน หญิงสาวค่อยๆ ก้าวขึ้นบันไดไปช
ตอนที่13.“กรี๊ดดด..” หญิงสาวหวีดร้องด้วยความตื่นตระหนกร่างเล็กเซเสียหลักไปทางเตียงกว้างในขณะที่แพทริกเองก็ตกใจกับเสียงร้องของเธอจึงเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียงและกำลังจะก้าวลงจากเตียงจึงกลายเป็นว่าสองร่างชนกันอย่างจึงล้มแหมะกองกันอยู่ข้างเตียงซ้ำแพทริกยังหัวโขกกับขอบเตียงเสียงดังสนั่นโป๊ก...“โอ๊ยยย.. นี่เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย”ชายหนุ่มร้องลั่นลูบหัวป้อยๆ ทั้งยังดุหญิงสาวที่นั่งคร่อมทับร่างแกร่งของตนโดยลืมไปว่าตอนนี้เขาและเธอใกล้ชิดกันมากชนิดที่ว่าเนื้อแนบเนื้อ ภาวนาเองก็กอดเขาแน่นด้วยความตกใจ“ฉะ ฉัน เหยียบอะไรไม่รู้ มันต้องเป็นจิ้งจกแน่ๆ มันมาได้ยังไง” หญิงสาวละล่ำละลักบอก แม้จะดูเก่งกาจไปเสียทุกเรื่องแต่เธอกลัวจิ้งจกเป็นที่สุด“อย่างเธอนี่นะกลัวจิ้งจก ฉันว่าจิ้งจกมันต้องกลัวเธอมากว่า แล้วดูสิหัวฉันแตกไหมเนี่ย เจ็บเป็นบ้าเลย”“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไหนขอดูหน่อยสิคะ..”ภาวนาขอโทษเขาเบาๆ อย่างรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้เขาเจ็บตัว หญิงเงยหน้าขึ้นมองดวงหน้าหล่อเหลาที่ดูยุ่งเหยิงหงิกงอด้วยความรู้สึกหวั่นไหวทั้งกลัวว่าเขาจะหัวแตกเพราะเสียงโป๊กเมื่อครู่นี้ดังมากจนเธอเองก็คิดว่าเขาอาจจะหัวแตก
ตอนที่14.ทางด้านภาวนาเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดก็ค่อยๆ เลื่อนผ้าห่มลงช้าๆ ใบหน้าเล็กๆ โผล่พ้นผ้าห่มหนามาเพียงดวงตากลมโศกสวย หญิงสาวถอนใจเบาๆ แล้วนอนตะแคงข้างมองไปนอกระเบียงกว้างด้วยใจไหวหวั่นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูออกมา เธอนอนฟังความเคลื่อนไหวของเขาด้วยหัวใจเต้นแรงและพยายามนอนให้นิ่งที่สุดเหมือนว่าเธอหลับแล้วความร้อนระอุที่เกิดขึ้นกายสาวและความแกร่งกระด้างของเขาที่เธอได้สัมผัสทำให้แก้มสาวร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง แล้วยิ่งคิดถึงรสสัมผัสจากเขาเมื่อครู่เธอก็ยิ่งรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งกาย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอไม่ควรรู้สึกอย่างนั้น ไม่ควรรู้สึกเกินกว่าที่เป็นอยู่ เธอไม่คู่ควรกับเขาแม้แต่น้อยและไม่ควรหวั่นไหวไปกับเขา หญิงสาวเฝ้าบอกตัวเองอย่างนั้นจนหลับไปวันรุ่งขึ้นแพทริกตื่นแต่เช้าด้วยความเคยชิน ถึงแม้ว่าภายนอกหรือสิ่งที่ใครๆ เห็นภาพลักษณ์ของเขาเป็นชายหนุ่มเจ้าสำราญเที่ยวเตร่เฮฮาและแวดล้อมด้วยหญิงสาวสวยมากมายข่าวคาวๆ ก็เยอะเป็นเงาตามตัวเป็นเจ้าพ่อปาร์ตี้อย่างที่ภาวนาค่อนแคะ แต่แพทริกคือชายหนุ่มที่เอาใจใส่มารดาของเขาอย่างที่สุด เพราะตลอดสิบปีที่ผ่านมาชีวิตของเขามีเพียงมารดาเท่านั้น
ตอนที่15.ลิซ่าผู้ที่พกความเจ็บช้ำมาจากครั้งที่เจอกับภาวนานั้นกำลังนั่งครุ่นคิดถึงการเอาคืนหญิงสาวผู้มาเหนือเมฆด้วยตำแหน่งที่เธอใฝ่ฝัน เป็นไปได้อย่างไรที่ผู้หญิงแสนธรรมดาหน้าตามอมแมมอย่างภาวนาจะมาเป็นภรรยาของแพทริก งานนี้เธอจะต้องสืบหาสาเหตุที่แท้จริงแล้วเอาคืนให้ได้ เธอไม่มีวันปล่อยแพทริกหลุดมือไปแน่นอน เพราะทุกอย่างที่เธอต้องการนั้นจะสมดังปรารถนาทันทีที่ได้แต่งงานกับเขา“วันนี้ไปช่วยเตี่ยที่ร้านหน่อยสิกิมฮวย” เสียงร้องบอกเมื่อเห็นเธอกำลังจะก้าวไปขึ้นรถ ลิซ่าหันไปมอง เสี่ยเล้ง ผู้เป็นพ่ออย่างไม่ชอบใจ“ฉันจะไปธุระข้างนอก น่ะเตี่ย ไม่ว่างหรอกอีกอย่างอย่าเรียกฉันกิมฮวยฉันไม่ชอบ”ครอบครัวของพวกเธอนับว่ามีฐานะระดับเศรษฐีจากการขายหมู จากเขียงหมูธรรมดามาเป็นกิจการแช่แข็งและห้องเย็น แต่เตี่ยของพวกเธอก็ยังชอบที่จะไปขายหมูในตลาดสดเหมือนเดิมเพราะเหมือนได้รำลึกถึงความหลังที่ยากลำบากกว่าจะได้เป็นเถ้าแก่มีเงินหลายสิบล้านเตี่ยกับม้ามีลูกสามคนซึ่งเธอเป็นคนเล็ก ส่วนพี่ๆ ออกเรือนไปแล้วและได้ดูแลกิจการของครอบครัวรับผิดชอบความเป็นอยู่ของทุกคนอย่างดีไม่มีบกพร่องเลยทีเดียวเหลือเพียงลิซ่าหรือกิมฮวยที่ยังค
ตอนที่16.ไม่กี่นาทีหลังจากที่คุยกับคุณเพทายภาวนาก็นั่งรถคันหรูมายังบริษัทของแพทริก เธอเพิ่งรู้ว่าเขาเป็นวิศวกรและเป็นเจ้าของบริษัทยักใหญ่ที่รับสัมปทานโครงการใหญ่ๆ หลายโครงการทั้งสร้างอาคาร บ้านเรือนรวมไปถึงระบบซ่อมบำรุงในโรงงานต่างๆ ด้วยและเขาก็เป็นหนึ่งในนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ใครๆ ก็กล่าวถึง ท่าทางเหมือนเจ้าพ่อปาร์ตี้อย่างเขาไม่น่าจะมีมุมที่เอาการเอางานแบบนี้เลย หญิงสาวคิดไปตามประสาเพราะเห็นกิริยาท่าทางหญิงสาวที่เขาควงก็พอจะเดาได้ไม่ยากว่าเขาเป็นคนแบบไหนเพราะผู้หญิงเหล่านั้นจะบ่งบอกถึงรสนิยมของแพทริกได้เป็นอย่างดี แต่จะว่าไปแล้วเธอไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับแพทริกเลยนอกจากรู้ว่าเขาเป็นลูกของเพื่อนแม่อาภาและเห็นเขาเป็นข่าวคาวๆ กับหญิงสาวอยู่บ่อยๆ“คุณภาวนาใช่ไหมคะ”เมื่อขึ้นลิฟต์มาตามคำแนะนำของพนักงานสาวที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์พอลิฟต์เปิดออกมาก็มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยยืนยิ้มหวานอยู่หน้าลิฟต์เหมือนรอเธออยู่อย่างไรอย่างนั้น“ค่ะ”“เชิญทางนี้เลยค่ะ ดิฉัน นภา นะคะ เป็นเลขาของคุณแพท” นภาเดินนำหน้าเธอไปยังห้องหนึ่งที่อยู่มุมในสุดของชั้นผู้บริหาร เมื่อเข้ามาถึงเธอก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือห้อง แม่บ้า
ตอนที่17.“อืม.. ถอดก็ดี ฉันว่ามันน่าจะนวดได้ดีกว่าใส่เสื้อ ต้องถอดกางเกงด้วยมั้ย” เขาถามหน้าตาจริงจังภาวนาส่ายหน้าหวือใบหน้านวลใสแดงก่ำ“มะ ไม่ต้องค่ะ ถอดแค่เสื้อเชิ้ตตัวนอกก็ได้ค่ะไม่ต้องถอดทั้งหมด”“หึหึ.. นึกว่าจะต้องถอดด้วย หากจะให้ถอดก็บอกนะฉันยินดี แต่ฉันเป็นคนที่ถ้าจะถอดแล้วก็ต้องถอดให้หมดนะบอกไว้ก่อน”พูดจบเขาก็ถอดเสื้อเชิ้ตและเสื้อกล้ามเนื้อดีที่สวมอยู่ออกอย่างว่าง่ายภาวนาหน้าร้อนผ่าวกับร่างแกร่งที่เปลือยช่วงบน หญิงสาวแอบค้อนคนที่นอนหลับตาพริ้มอีกครั้งแล้วหยิบเอาน้ำมันนวดสูตรพิเศษที่ตนทำไว้ใช้เองและนำมันติดตัวไปด้วยเสมออกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวหลวมของชุดยูนิฟอร์มแม่บ้านออกมาแล้วเทลงบนฝ่ามือแล้วค่อยๆ ลูบไปที่ต้นคอแกร่งช้าๆ แล้วออกแรงนวดหนักเบาตามแบบที่เคยทำ“นวดตรงหัวไหล่หนักๆ หน่อยนะ แล้วก็นวดแขนให้ด้วยปวดแขนเมื่อวานเขียนแบบซะเมื่อยไปหมด” เสียงคนตัวโตย้ำเมื่อเธอบีบหัวไหล่เขาเบาๆ“ค่ะ..” หญิงสาวตอบรับแล้วทำตามที่เขาบอกไปเรื่อยๆ สักพักเมื่อเห็นว่าเขาเงียบไปภาสวนาก็ชะโงกหน้าไปดูปรากฏว่าแพทริกหลับไปแล้วลมหายใจสม่ำเสมออย่างคนหลับสนิท หญิงสาวมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาอย่างอดชื่นชมไม่ได้ว
ตอนที่18.“แล้วทำอะไรได้บ้าง”“ก็ทำอาหารและใช้แรงงานค่ะ” หญิงสาวตอบกำปั้นทุบดินทำให้แพทริกสำลักน้ำไอแค่กๆ จนหน้าแดงก่ำ“นี่รวนกันใช่ไหม”“เปล่าค่ะ”เธอทำหน้าซื่อแพทริกนึกเคืองในใจ แต่ก่อนที่หนุ่มสาวจะได้พูดคุยกันต่อนภาก็โทรศัพท์มารายงานบางอย่างที่ทำให้ภาวนาลอบถอนใจ“บอกว่าฉันไม่ว่าง แต่จะให้แม่บ้านของฉันไปรับรองก็แล้วกัน”แพทริกถอนหายใจแรงๆ แล้วหันมามองภาวนาด้วยสีหน้ายิ้มๆ ซึ่งมันเป็นยิ้มที่ทำให้หญิงสาวหายใจไม่ทั่วท้อง“ลิซ่ากับโรซี่มา ตอนนี้อยู่ที่ห้องรับรองแขก เธอช่วยไปดูแลทีนะ”“ค่ะ..” หญิงสาวรับคำด้วยความเจ็บปวดลึกๆ ไม่ใช่เพราะหึงหวงหรือขัดเคืองใจที่มีหญิงสาวมาหาเขาซึ่งเป็นสามีของเธอ แต่ภาวนาเจ็บปวดที่ต้องทนรับสภาพที่ต้องทนให้คนอื่นโขลกสับหรือเป็นที่รองรับอารมณ์ของใคร เมื่อไหร่เธอจะพ้นจากสภาพนี้เสียที.. นั่นคือสิ่งที่อยู่ในใจของเธอตลอดมาภาวนาลงมาที่ห้องรับรองก็พ
ตอนที่41.“พราว พราวจริงๆ ด้วย พี่มองอยู่นานนึกว่าใคร” เสียงนุ่มของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นทั้งสองสาวจึงเงยหน้ามอง“พี่เอก มาได้ยังไงคะเนี่ย” ภาวนายิ้มกว้างดีใจที่เจอเป็นเอก“พอดีพี่มาซื้อของไปเตรียมงานน่ะ ว่าแต่พราวเถอะมายังไง แล้วนี่ โอ้โห.. สวยจัง” เป็นเอกยิ้มกว้างเมื่อเห็นหญิงสาวสวยสดใสเปล่งปลั่งผิดหูผิดตา“อุ๊ย ลืมแนะนำไปค่ะ นี่พี่เมนี่ พี่เมนี่คะ พี่เอกค่ะ พี่เอกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพราวเลยค่ะ” เป็นเอกหันไปมองหญิงสาวสวยที่นั่งดอกอกเชิดหน้าอย่างไว้ตัวข้างๆ ภาวนา“คุณนั่นเอง”“อ้าวรู้จักกันเหรอคะ”“ไม่..” หนุ่มสาวพูดขึ้นพร้อมกันแล้วก็ต่างมองหน้ากันอย่างขุ่นเคือง ภาวนามองทั้งสองสลับกันไปมา“เราไปกันเถอะน้องพราว” เมทินีตัดบทแล้วลุกขึ้นดึงมือภาวนาจะเดินออกจากร้านไป แต่เป็นเอกขัดขึ้นเสยก่อน“คุณติดค่าข้าวผมนะคุณหมอ” เมทินีชะงักแล้วหันมามอ
ตอนที่40.ลิซ่านั่งลงข้างๆ ภาวนาแต่ท่าทางของหญิงสาวสมัยใหม่ที่ชอบเที่ยวเตร่อย่างลิซ่านั้นดูขัดตา ขาดๆ เกินๆ และดูหยิบโหย่งจนคุณเพทายนึกดีใจที่แพทริกไม่ได้คิดจริงจังกับลิซ่า แม้ลิซ่าจะสวยและร่ำรวยพอสมควรแต่นิสัยใจคอไม่เอาการเอางานทำให้คุณเพทายไม่อาจจะรับได้ นางอยากได้ลูกสะใภ้ที่เก่งงานบ้านงานเรือนมีใจคอหนักแน่นและหนักเอาเบาสู้ ไม่ใช่จะแต่งตัวสวยไปวันๆ อย่างลิซ่า แล้วใจของคุณเพทายก็กระตุกหันไปมองภาวนาอย่างพินิจพิเคราะห์ หัวใจของนางไหววูบด้วยความรู้สึกประหลาดและยอมรับกับตัวเองว่า ภาวนาคือคนที่ใช่ในคุณสมบัติที่นางต้องการ แต่เพราะภาวนาเป็นลูกสาวของอาภานั้นคือข้อจำกัดอันร้ายแรงที่ไม่อาจจะยอมรับได้นางไม่เคยรังเกียจหากแพทริกจะรักชอบพอกับหญิงสาวต่างฐานะหรือเป็นเพียงลูกสาวคนทำงานหาเช้ากินค่ำ หากผู้หญิงคนนั้นเป็นคนดีและรักแพทริกจริงๆ นางก็พร้อมจะอ้าแขนรับเข้ามาร่วมใช้นามสกุล คุณเพทายถอนหายใจเบาๆ แล้วบอกให้ลิซ่าลองร้อยมาลัยกรดูบ้าง“ลิซ่าไม่ชอบงานพวกนี้เลยค่ะ รู้สึกเหมือนร้อยมาลัยขายตามสี่แยกไฟแดงเลยนะคะ”“การร้อยมาลัย
ตอนที่39.“อื้มม..” หญิงสาวครางเบาๆ เมื่อลิ้นร้อนร้ายกาจกำลังร่ายมนต์สวาทจนเธอหลงเพริดไปกับเขา ความคิดที่ว่าจะไม่ยอมและจะขัดขืนหายไปตั้งแต่เขาจูบเธอ แม้จะบอกตัวเองว่าอย่าหลงไปกับสิ่งที่เขาปรนเปรอ แต่สุดท้ายภาวนาก็พ่ายแพ้ให้กับคนแก่ประสบการณ์ แพทริก ครางออกมาอย่างถูกใจเมื่อหญิงสาวตอบสนองจุมพิตเร่าร้อนอย่างน่ารัก“อื้มมม พราวจ๋า น่ารักที่สุดเลย ที่รัก...”ชายหนุ่มครางออกมาอย่างถูกใจจูบซับแก้มนวลเรื่อยลงมาที่ลำคอระหงต่ำลงมาตามรอยแยกของสาบเสื้อนอนแบบเชิ้ตแขนสั้น มือหนาปลดกระดุมไปทีละเม็ดๆ จนสาบเสื้อแยกออกจากกันเผยปทุมถันอวบอิ่มซึ่งถูกซ่อนอยู่ภายใต้บราแบบเต็มตัวที่เธอมักชอบสวมใส่ แต่แพทริกไม่คิดจะให้มันมาขัดขวางเพลิงพิศวาสที่กำลังลุกไหม้ของเขาได้ ไม่นานเขาก็กำจัดมันให้พ้นทางเรือนร่างอรชรที่มีทรวงอกอวบอิ่มล้นมือก็ปรากกฎอยู่ตรงหน้าหญิงสาวหลบตาคมพรายพราวด้วยความปรารถนายกแขนโอบรอบตัวเองไว้อย่างขัดเขิน แต่ไม่นานแขนเล็กก็ถูกปัดให้พ้นทางด้วยลิ้นร้อนที่จูบไซ้ไล้เลียอย่างเร่าร้อนจนเธอต้องคลายแขนออกแล้วโอบรัดร่างแกร
ตอนที่38.“กรี๊ดๆ นังบ้าแก แก ทำร้ายฉัน ฉันจะฟ้องคุณท่าน”“เชิญฟ้องเลยจ้ะแล้วอย่าลืมบอกคุณเพทายด้วยนะว่าขยะพวกนี้มาจากไหน อ้อ.. ขยะที่น่าเกลียดที่สุดก็คือตัวเธอนั่นล่ะ อ้าว.. เธอเปื้อนไปหมดแล้วเดี๋ยวฉันช่วยล้างนะ”พูดจบภาวนาก็เดินไปหยิบสายยางแล้วเปิดน้ำฉีดใส่ร่างที่มอมแมมของผักหวานด้วยรอยยิ้มสะใจส่วนผักหวานก็ดีดดิ้นกรีดร้องโวยวายอย่างไม่สามารถทำอะไรได้เพราะพื้นที่เปื้อนด้วยโคลนซึ่งตัวเองนั้นเอามาเทไว้เพื่อกลั่นแกล้งภาวนาตามที่ลิซ่าสั่งนั้นทั้งเปียกและลื่น“อะไรเกิดอะไรขึ้นเสียงดังไปถึงเรือนใหญ่”ป้าอร่อยกับผักบุ้งเดินเร็วๆ มาหาตามด้วยคุณเพทาย ลิซ่าและแพทริก และเมื่อมาเจอสภาพของผักหวานที่คลานออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพดูไม่ได้แล้วก็หันไปมองภาวนาที่ยืนถือสายยางอยู่สลับกันไปมา“คุณท่านขา ช่วยผักหวานด้วย” ผักหวานคลานมาหาคุณเพทายทั้งร้องห่มร้องไห้ดูน่าสงสารที่สุด ในขณะที่ภาวนายืนนิ่ง“แกทำอะไรผักหวานน่ะ นี่แค่คุณแม่ใช้ให้หล่อนมาทำความสะอาดห้องน้ำเท่านั้นนะยะ ไม
ตอนที่37.แพทริกเดินไปทันภาวนาที่ประตูหน้าบ้านพอดี มือใหญ่คว้าข้อมือเธอไว้ก่อนที่หญิงสาวจะเปิดประตูออกไป ภาวนาหันมามองเขาตาเขียวและพยายามจะดึงมือหนี“ไม่ต้องมาจับฉันเดินเองได้”“ไม่ได้อยากจะจับหรอก แค่จะบอกว่าเธอจะต้องกลับกับฉัน”“ฉันนัดลุงวินมอเตอร์ไซค์ไว้แล้ว คุณไม่ต้องลำบากหรอก”“ไม่ได้เพราะรถมาแล้ว ฉันบอกลุงไปแล้วว่าไม่ต้องมารับเธอตอนขากลับและฉันก็จ่ายเงินค่าจ้างให้แกไปแล้วด้วย” แพทริกปล่อยมือเล็กแล้วไหวไหล่อย่างกวนๆ ภาวนาได้แต่กัดฟันมองเขาอย่างไม่พอใจ“ไปเถอะ ฉันให้คนขับรถมารอแล้ว” ไม่สนใจท่าทางฮึดฮัดของคนตัวเล็กแพทริกจูงมือเธอออกไปจากบ้านของเป็นเอกทันทีแล้วพอออกมารถของเขาก็มาจอดเทียบหน้าบ้านพอดี“คุณวางแผนไว้หมดเลยสินะ” เมื่อเข้ามานั่งในรถกับเขาแล้วภาวนาก็ถามขึ้นอย่างเหลืออด“ก็ฉันเป็นนักธุรกิจจะทำอะไรก็ต้องมีการวางแผนสิ”ตอบแบบสบายๆ เอนหลังพิงเบาะหนังเงาวับ
ตอนที่36.หญิงสาวเชิดหน้าใส่เขาอย่างไม่กริ่งเกรงและคำพูดแสนแก่กร้านก็ทำให้แพทริกอยากจับร่างเล็กนั้นมาเขย่าแล้วตีก้นงามงอนสักสองสามที แต่เพราะอยู่ในโรงพยาบาลและเขาไม่อาจจะใช้เสียงดังได้ ภาวนาจึงรอดตัวไป แต่คืนนี้รับรองได้ว่าเธอจะไม่มีแรงแม้แต่จะพูดเลยคอยดูเถอะ“เธอนี่มัน ฉันไม่รู้จะพูดยังไง แต่เอาเถอะในเมื่อเธอคิดแบบนั้นมันก็ไม่ผิด และถ้าฉันจะร่วมรักกับเธอก็ไม่ผิดเหมือนกัน..” ได้ผลคราวนี้ใบหน้าเล็กแดงก่ำแล้วสะบัดหน้าหนี“แล้วก็ไม่ต้องมาเดินตามฉันด้วย ฉันอายคนอื่นเขา”เป็นอีกครั้งที่แพทริกต้องถึงกับหน้าหงาย เธอบอกว่าอายคนที่เดินกับเขา คุณพระ... นี่เจ้าหล่อนช่างอวดดีเหลือเกิน แล้วยิ่งเห็นร่างเล็กเดินลิ่วๆ ไปอย่างไม่สนใจตนด้วยแล้วแพทริกยิ่งอยากจะจับเจ้าหล่อนมาทำโทษเสียให้เข็ดจะได้ไม่อวดดีกับเขา ชายหนุ่มถอนหายใจหนักๆ แล้วเดินตามเธอไปอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจท่าทางหงุดหงิดของเธอ“ตามมาทำไมคะ”“จะไปด้วย”“ฉันจะนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างไป คุณอย่าตามไปเลยค่ะ
ตอนที่35.“ร้ายนักนะพราว..” แพทริกครางหนักๆ ในลำคออย่างยอมแพ้เมื่อสะโพกสาวเสียดส่ายเร่าร้อนขึ้น มือเล็กโอบรอบแผ่นหลังกว้างแล้วจิกลงมาอย่างขัดใจที่เขาไม่มอบความสุขสมมากกว่านี้ให้เธอเสียทีมือหนารวบขาเรียวของเธอทั้งสองข้างไว้ด้วยกันแล้วพาดเบี่ยงไปที่บ่ากว้างข้างของเขาพร้อมกับพลิกกายบางให้ตะแคงเล็กน้อยก่อนจะแทรกแก่นกายเข้าหาความอ่อนนุ่มที่ปรารถนา เข่าแข็งแรงวางลงบนที่นอนหนึ่งข้างในขณะที่ขาอีกข้างยืนบนพื้นอย่างมั่นคง มือหนาก็เอื้อมไปฟอนเฟ้นทรวงอกอวบอิ่มอย่างเมามันพร้อมทั้งเริ่มขยับโยกคลึงสะโพกสอบช้าๆ ถอดถอนออกมาจนเกือบสุดแล้วกระแทกเข้าไปหนักๆ ทั้งหมุนวนทั้งสอดเสย จนหญิงสาวใต้ร่างครางระงม ก่อนที่จะเร่งจังหวะเร็วระรัว“อ๊า โอ้ว คุ คุณ แพท..” ภาวนาครางกระเส่าปรือตามองคนที่กำลังแสดงความเป็นเจ้าของเรือนร่างของตนด้วยความรัญจวนใจ ความร้อนระอุในร่างกายพุ่งสูงขึ้นรู้สึกเหมือนว่ามันจะแผดเผาเธอให้มอดไหม้ แต่สะโพกกลมกลึงก็ส่ายร่อนรับแรงโหมโถมกระหน่ำจากสะโพกแกร่งอย่างร้อนแรงไม่มีทีท่าจะยอมแพ้ภาวนาไ
ตอนที่34.“อ๊ะ... อุ๊ย...” หญิงสาวครางลั่นเมื่อเขากระแทกกายใหญ่โตเข้าโรมรันเธออย่างเร่าร้อนรัวเร็วจนตั้งรับไม่ทัน ใบหน้านวลบิดเบ้ด้วยความเสียวซ่านทั้งเจ็บแปลบที่แผ่นหลังที่ครูดไปกับผนังห้องแพทริกจึงรั้งเรียวขาเล็กโอบรัดรอบเอวสอบ ช้อนก้นงามงอนไว้แล้วเดินช้าๆ วนไปรอบๆ ห้อง ภาวนาจำต้องโอบแขนเรียวรอบลำคอหนา ในขณะที่แพทริกช้อนสะโพกมนให้ขยับเข้าหากายแกร่งของเขาไปด้วยชายหนุ่มเดินไปรอบๆ ห้องโดยที่มีร่างน้อยขยับโยกอยู่กับกายแกร่งด้วยจังหวะเร่าร้อนที่เขากำหนดมันขึ้นมา แรงเสียดสียามเขาขยับเดินสร้างความเสียวซ่านมากขึ้น จนในที่สุดแพทริกก็ทานทนความรู้สึกรุ่มร้อนรัญจวนไม่ไหว เขาพาร่างงามไปยังเก้าอี้นั่งเล่นตัวใหญ่แล้วเลื่อนมันให้ชิดผนังก่อนจะผ่อนร่างบางลงไปช้าๆ จับร่างบางหมุนช้าๆ โดยไม่ถอดถอนกายแกร่งออกจากโพรงดอกไม้ฉ่ำหวาน เขาจัดท่วงท่าให้เธอหันหลังโดยให้เท้าเล็กทั้งสองข้างของเธอเหยียบบนที่วางแขนมือบางจับมั่นที่พนักเก้าอี้ด้านข้าง ภาวนาหน้าแดงก่ำรู้สึกซ่านกระสันรู้สึกตื่นเต้นและขัดเขินกับลีลาแปลกใหม่ของเขาแต่ก็อยากลองอยากรู้ มือหนาช้อนสะโพกม
ตอนที่33.“คุณรู้เรื่องของฉันมากไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครล่ะ”“แน่นอนฉันรู้ว่ามันเป็นใคร แต่ฉันอยากรู้จากปากเธอว่ากับมันไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วฉันจะได้ฆ่าคนไม่ผิดตัว”“นี่คุณ..” หญิงสาวหน้าซีดเมื่อเขาพูดเหมือนจะไปฆ่าแกงเป็นเอก“อย่ายุ่งกับพี่เอก เขาเป็นคนดีไม่เหมือนคุณ คนเอาแต่ใจชอบรังแกคนไม่มีทางสู้ ใจร้าย”“ก็บอกมาว่าเธอกับมันสนิทกันแค่ไหน”“เราเป็นเพื่อน เป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน ไม่เคยมีอะไรมากกว่านั้นพอใจรึยัง” หญิงสาวค้อนเขาตาเขียว“แน่ใจนะว่าที่พูดมาแค่หลอกให้ฉันตายใจหรือเพื่อปกป้องชู้รัก”รู้ทั้งรู้ว่าเธอพูดจริงและเขาก็เป็นคนแรกที่ได้ครอบครองเธอแต่แพทริกก็อยากจะได้ยินจากปากเธอว่าไม่มีมีอะไรกับเป็นเอก“ฉันกับพี่เอกไม่เคยเป็นชู้รักและไม่เคยทำอะไรน่าละอายแบบนั้น พี่เอกเป็นสุภาพบุรุษไม่เหมือนคุณหรอก จอมวายร้าย..”หญิงสาวเถียงเขาอย่างไม่ลดละแตกต่างจากหญิงสา