ตอนที่18.“แล้วทำอะไรได้บ้าง”“ก็ทำอาหารและใช้แรงงานค่ะ” หญิงสาวตอบกำปั้นทุบดินทำให้แพทริกสำลักน้ำไอแค่กๆ จนหน้าแดงก่ำ“นี่รวนกันใช่ไหม”“เปล่าค่ะ”เธอทำหน้าซื่อแพทริกนึกเคืองในใจ แต่ก่อนที่หนุ่มสาวจะได้พูดคุยกันต่อนภาก็โทรศัพท์มารายงานบางอย่างที่ทำให้ภาวนาลอบถอนใจ“บอกว่าฉันไม่ว่าง แต่จะให้แม่บ้านของฉันไปรับรองก็แล้วกัน”แพทริกถอนหายใจแรงๆ แล้วหันมามองภาวนาด้วยสีหน้ายิ้มๆ ซึ่งมันเป็นยิ้มที่ทำให้หญิงสาวหายใจไม่ทั่วท้อง“ลิซ่ากับโรซี่มา ตอนนี้อยู่ที่ห้องรับรองแขก เธอช่วยไปดูแลทีนะ”“ค่ะ..” หญิงสาวรับคำด้วยความเจ็บปวดลึกๆ ไม่ใช่เพราะหึงหวงหรือขัดเคืองใจที่มีหญิงสาวมาหาเขาซึ่งเป็นสามีของเธอ แต่ภาวนาเจ็บปวดที่ต้องทนรับสภาพที่ต้องทนให้คนอื่นโขลกสับหรือเป็นที่รองรับอารมณ์ของใคร เมื่อไหร่เธอจะพ้นจากสภาพนี้เสียที.. นั่นคือสิ่งที่อยู่ในใจของเธอตลอดมาภาวนาลงมาที่ห้องรับรองก็พ
ตอนที่19.“ช่วยเรียกรถพยาบาลหน่อยค่ะคุณนภา พอดีว่าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ” ภาวนาพูดเนิบๆ“กรี๊ด นังภาวนาแกทำร้ายพวกเราฉันจะแจ้งความเอาเรื่องแกให้ถึงที่สุด”“ใช่ฉันจะฟ้องแพทด้วยว่าแกทำร้ายร่างกายพวกฉัน ฮือออ เจ็บๆ อ๊าย แก้วบาดขาฉัน” โรซี่กับลิซ่ากรีดร้องล้มลุกคลุกคลานขึ้นจากพื้นใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด“เชิญเลยค่ะ อย่าลืมบอกด้วยล่ะว่าพวกคุณจะทำอะไรฉัน แล้วเคยได้ยินไหมคะว่า ให้ทุกข์แกท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวแค่นี้ยังน้อยไปนะคะ คนอย่างฉันก้มหัวให้เฉพาะบางคนเท่านั้น แต่กับคนที่พยายามจะทำร้ายฉัน ฉันสู้ไม่ถอย..”ภาวนาเชิดหน้าตอบด้วยน้ำเสียงเย็นเด็ดขาดแล้วเดินออกไปโดยไม่หวั่นเกรงกับคำขู่ของทั้งสองสาวที่กรีดร้องจนแสบแก้วหูตามหลังมา นภามองภาวนากับสองสาวที่กรีดร้องเหมือนชะนีถูกเชือดสลับกันไปมาอย่างนึกทึ่งแล้วก็เห็นว่าตอนนี้โรซี่กับลิซ่าเหมือนชะนีถูกเชือดจริงๆ ถูกเชือดจนเลือดอาบเลยทีเดียว ที่สำคัญเธอมองภาวนาผิดไป ผิดมากแต่เป็นการมองผิดในทางที่ดี..ภาวนารีบออกจาก
ตอนที่20.ภายนอกทุกคนคงคิดว่าผู้หญิงอย่างภาวนาจะถูกรังแกเอาเปรียบได้ง่ายๆ แต่เมื่อเจอฤทธิ์เข้าจริงๆ ก็จะพบว่าภาวนาเป็น เสือซ่อนเล็บ ดีๆ นี่เอง โรซี่กับลิซ่าถึงกับพ่ายแพ้จมกองเลือดกันเลยทีเดียวตอนแรกเขาโกรธที่ภาวนาทำร้ายสองสาวถึงขนาดเลือดตกยางออกแต่เมื่อนภารายงานความจริงให้รับรู้และเขาก็ได้เปิดกล้องวงจรปิดดูก็พบว่าสองคนนั้นตั้งใจจะกลั่นแกล้งภาวนาจริงๆ และพวกเจ้าหล่อนก็ทำตัวเองแต่ก็น่าแปลกถึงแม้ว่าภาวนาจะไม่ยอมใครแต่กับเขาและมารดาไม่ว่าจะโขลกสับใช้งานกลั่นแกล้งเธออย่างไรภาวนากลับไม่มีทีท่าจะคัดค้านอิดออดเลยสักครั้ง เธอจะรีบทำตามคำสั่งทันทีและไม่มีเกี่ยงงอนแม้ขนาดป้อนข้าวเขาก็ยังทำ แพทริกยิ้มบางๆ กับตัวเองโดยไม่รู้ตัวเมื่อนึกถึงใบหน้าใสๆ แดงก่ำอย่างขัดเขินของภาวนาตอนป้อนข้าวให้เขาพลางนึกถึงวันที่ได้จูบเธอครั้งแรกจิตใจของเขาก็มักวนเวียนคิดถึงเธออยู่ตลอดเวลา แม้ว่าจะพยายามปฏิเสธแค่ไหนขนาดว่าหมกมุ่นทำงานหนักมาตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมาพอหัวสมองว่างก็มักจะวกกลับมาคิดถึงเรียวปากนุ่มๆ ของเธออยู่ร่ำไป จะว่าไป
ตอนที่21.“นี่คุณปล่อยฉันนะ” ภาวนาเสียงสั่นด้วยความหวั่นไหว“เธอทำร้ายร่างกายฉันเธอจะต้องรับโทษ” แพทริกเห็นช่องจะจัดการกับแม่ตัวดีที่บังอาจทำให้เขาเห็นดาวเห็นเดือน ชายหนุ่มตวัดร่างเล็กลงบนที่ฟูกนอนนุ่มแล้วขยับกายทาบทับร่างเล็กไว้และเขาเองก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นว่าบัดนี้ร่างตรงหน้าเปล่าเปลือยและสิ่งที่ตระหง่านถ้าทายสายตาของเขาก็อะร้าอร่ามเกินกว่าจะละสายตา“อย่ามองนะคนบ้า..”ภาวนาแหวเสียงเขียวพยายามบิดกายหลบสายตาของแพทริกเมื่อไม่สามารถปิดป้องความงามของอิสตรีจากสายตาของเขาได้เพราะมือทั้งสองข้างถูกเขาตรึงไว้เหนือศีรษะ“อืม.. เธอนี่ซ่อนรูปดีนะยายมอมแมม และเธอก็ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้..”พูดจบแพทริกก็ก้มลงปิดปากช่างแย้งด้วยปากของตน เรียวปากนุ่มที่เคยได้ลิ้มรสมาแล้วครั้งหนึ่งนั้นยังคงให้ความหวานล้ำอย่างที่เขาคิดไว้ กลิ่นหอมอ่อนๆ จากสบู่ทำให้อารมณ์หนุ่มเตลิดไปไกลอย่างไม่มีทางต้านทาน ยิ่งลิ้นเล็กไร้เดียงสาเงอะงะป่ายเปะปะพยายามจะหลบหลีกนั้นยิ่งทำให้เขาคลั่งเพราะมัน
ตอนที่22.“ถ้าเธอก้าวออกจากห้องนี้แม้แต่ก้าว รับรองเลยว่าฉันจะไม่หยุดแค่ที่ใช้ปากและลิ้นกับเธอ”คำพูดของเขาชัดเจนโจ่งครึ่มเสียเหลือเกินแต่ใบหน้าหล่อเหลาที่เรียบเฉยจริงจังก็ทำให้ภาวนาไม่กล้าแม้จะลุกขึ้นได้แต่เงยหน้ามองคนที่ยืนตระหง่านอยู่ตรงหน้าอย่างเจ็บใจ“เอาล่ะคืนนี้ดึกแล้ว หวังว่าคงหลับสบายนะ..”พูดจบแพทริกก็เดินเข้าห้องน้ำไปภาวนารีบลุกไปหาเสื้อผ้ามาใส่แล้วรีบไปเก็บเศษซากสิ่งที่เคยเป็นโทรศัพท์ของตนมาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจนึกแช่งชักคนที่อยู่ในห้องน้ำไปด้วย ป่านนี้เป็นเอกคงเป็นห่วงเธอไว้พรุ่งนี้เธอจะรีบโทร. หาเป็นเอกแต่เช้าและพยายามจะหาทางออกไปจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุดเพราะไม่อาจจะทนมองหน้าคนที่ทำให้เธอหวั่นไหวได้อีกแล้ว ยิ่งเกิดเรื่องแบบนี้เธอจะมองหน้าเขาได้อย่างไรกัน เสียงประตูห้องน้ำดังขึ้นภาวนารีบล้มตัวลงนอนแล้วคลุมผ้าหันหลังให้เขาทันทีหัวใจสาวเต้นกระหน่ำสั่นไหวร้อนผ่าวไปทั้งกายอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่แพทริกมองร่างที่คลุมโปงเหมือนดักแด้ด้วยความรู้สึกขบขันเจ้าหล่อนอยู่ไม่น้อยก
ตอนที่23.ทางด้านแพทริกนั้นกำลังรอการกลับมาของภาวนาอย่างใจจดใจจ่อ เขาไม่อยากจะพบเจอผู้หญิงคนไหนในตอนนี้นอกจากยายมอมแมมของเขาคนเดียว ชายหนุ่มผุดลุกผุดนั่งอย่างกระวนกระวายใจยิ่งเห็นฟ้ามืดครึ้มด้วยเมฆฝนตามด้วยลมกระโชกแรงและไม่นานฝนก็กระหน่ำเทลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตาก็นึกเป็นห่วงเจ้าหล่อนอยู่ไม่น้อย“หึ.. ฝนตกหนักขนาดนี้คงจะหากเรื่องนอนค้างอ้างแรมกับผู้ชายคนนั้นเลยรึเปล่านะ”ชายหนุ่มยืนมองสายฝนโปรยปรายด้วยความหวงห่วงภาวนาที่แม้จะอยู่ร่วมห้องกันแต่เหมือนอยู่กันคนละโลก เขาเองก็รู้สึกเสียความมั่นใจที่เผลอไผลลืมตัวล่วงเกินเธอในวันนั้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาสบประมาทว่าภาวนาไว้เยอะและยังกลั่นแกล้งเธอต่างๆ นานา ซึ่งมันเหมือนเป็นการกลืนน้ำลายตัวเอง แล้วเสียงประตูที่ดังขึ้นทำให้เขาหันกลับมามองและพบว่าคนที่กำลังนึกถึงนั้นเข้ามาในสภาพเปียกปอนมอมแมม และเมื่อเจอหน้าเขาเจ้าหล่อนก็ทำเมินเหมือนไม่จะอยากมอง“ไปไหนมา..”แพทริกเดินมาจ้องหน้าคนที่ยืนนิ่งอยู่ตรงประตูท่าทางลังเลเหมือนไม่อยากจะเข้ามาทั้งที่ปากซ
ตอนที่24.ดวงตาคมจับจ้องอยู่ที่เนินกายสาวสดฉ่ำหยาดเยิ้มด้วยหยาดน้ำค้างพราวพรายน่าดื่มกิน ซึ่งเขารับรู้แล้วว่ามันหวานหอมแค่ไหน แล้วใบหน้าหล่อเหลาก็ก้มลงไปหากลีบดอกไม้แสนสวยและทำอย่างที่ใจปรารถนาทันที ลิ้นร้อนแตะลงบนเกสรสาวก่อนจะดูดกลืนไล้เลียด้วยจังหวะเร่าร้อน ภาวนากระดกเอวขึ้นแอ่นสะโพกเข้าหาปากร้ายอย่างหลงลืมตัวร่างสาวส่ายพลิ้วไหวราวยอดหญ้าล้อเล่นลม หญิงสาวหลงเพริดเตลิดไปไกลในกระแสสวาทอันเร่าร้อน เสียงหวานครางกระเส่ายิ่งทำให้ชายหนุ่มฮึกเหิม แพทริกระรัวลิ้นเร็วรี่ส่งให้เธอไปยืนสายรุ้งสวาทได้ก่อนแล้วรีบถอดเสื้อผ้าของตนออกอย่างรวดเร็วก่อนแนบร่างแกร่งเปล่าเปลือยลงมาเสียดสีกับร่างนวลลออตาด้วยอาการร้อนรนราวกับคนไม่เคยริลองเกมรักและทันทีที่ภาวนารู้สึกถึงร่างร้อนผ่าวที่คลุกเคล้าแนบชิดหญิงสาวก็พยายามจะบิดกายหนีแม้จะยังหอบกระเส่ากับอารมณ์ที่พุ่งสูงเมื่อครู่ก็ตาม แต่ความหวาดหวั่นก็มีมากพอที่จะทำให้เธอเริ่มต่อต้าน แต่สำหรับแพทริกซึ่งมาไกลขนาดนี้ซ้ำกระแสพิศวาสและความต้องการที่พุ่งถึงขีดสุดทำให้เขาไม่สามารถหยุดยั้งความต้องการนั้นได้“เธอสว
ตอนที่25.แพทริกควานหาร่างที่เขากอดมาทั้งคืนแล้วก็ต้องขมวดคิ้วมุ่นเมื่อพบเพียงความว่างเปล่า ร่างสูงผุดลุกขึ้นทันทีดวงตาคมมองเวลาบนนาฬิกาแขวนผนังพบว่าเป็นเวลาเจ็ดนาฬิกาพอดี เนื่องจากเขาเป็นคนตื่นเช้าการตื่นมาเวลานี้นับว่าสายมากทีเดียว ชายหนุ่มรีบลุกเข้าห้องน้ำทันทีแล้วรีบอาบน้ำแต่งตัวลงมาชั้นล่างก็พบว่ามารดานั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว“วันนี้ตื่นสายนะ เมื่อคนไม่ได้นอนหรือจ๊ะ”“ครับ..” ชายหนุ่มตอบเบาๆ พลางมองหาคนที่จะต้องมายืนบริการเขากับมารดาทุกๆ เช้าแต่ปรากฏว่าวันนี้ไม่มีเงาของเธอ มีเพียงยี่สุ่นกับผักบุ้งที่อยู่ทำหน้าที่แทน แพทริกมองอาหารตรงหน้าแล้วค่อยๆ ตักมันเข้าปากด้วยความรู้สึกตื้อๆ ตึงๆ อย่างบอกไม่ถูกทั้งที่มีแต่อาหารที่เขาชอบทั้งนั้น“วันนี้ลูกดูแปลกๆ นะ มีอะไรไหมจ๊ะ”“เปล่าครับ ผมแค่คิดเรื่องงานนิดหน่อย พอดีมีงานต้องแก้ไขน่ะครับ”บอกมารดาไปก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยเพราะไม่เคยมีความลับอะไรกับมารดามาก่อน และไม่เคยคิดจะโกหกท่าน แต่เขาก็มีงานต้องแก้
ตอนที่62. อวสานภาวนามองลูกน้อยที่หลับไปแล้วอย่างเป็นสุขใจ มือบางลูบหน้าท้องที่ยังแบนราบของตนเองเบาๆ เมื่อกำลังจะมีอีกชีวิตกำเนิดขึ้นมา“แม่กลับมาอยู่กับพราวอีกนะคะ” หญิงสาวภาวนานึกถึงมารดาเมื่อเธอสังหรณ์ใจว่าท้องนี้อาจจะเป็นลูกสาว“อ้วก..” เสียงโอ้กอ้ากของสามีที่อยู่ในห้องน้ำทำให้เธอหันไปมองแล้วรีบเดินเข้าไปหาคนที่ก้มหน้าก้มตาอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย“พี่แพทยังไม่หายอีกเหรอคะ พราวว่าเรียกพี่เมนี่มาดูดีกว่ามั้ยคะว่าเป็นอะไร”“ไม่ต้อง พี่ไม่เป็นไรมาก” บอกด้วยเสียงแหบโหยร่างใหญ่นั่งแหมะอยู่กับพื้นด้วยท่าทางอ่อนแรงน่าสงสาร ภาวนาเช็ดหน้าเช็ดตาให้สามีแล้วประคองพาร่างสูงมายังเตียงกว้าง แพทริกล้มตัวลงนอนพลางเกี่ยวร่างเล็กของเธอตามลงไปด้วย“อุ้ย พี่แพท พี่ไม่สบายอยู่นะคะ ซนจริงเชียว” ดุสามีไม่จริงจังนักก๊อกๆ “พี่ยี่สุ่นเองนะคะ เอายาหอมมาให้ค่ะ” ภาวนามองสามีดุๆ แล้วเดินไปเปิดประตูให้พี่ยี่สุ่นที่ยืนอยู่กับคุณเพทาย“คุณแพทดีขึ้นรึยังหนูพราว”“ยังเลยค่ะคุณแม่ไม่รู้เป็นอะไรมากไหมจะพาไปหาหมอก็ไม่ยอมไป จะเรียกพี่เมนี่มาก็ไม่เอา คนอะไรยังกับเด็กๆ ดื้อกว่าน้องพีทอีกค่ะ”ภาวนาบ่นสามีแล้วเดินไปนั่งข้
ตอนที่61.หญิงสาวแย้งแล้วสูดปากด้วยความเสียวซ่านเมื่อนิ้วแกร่งสะกิดปุ่มเกสรสาวแล้วนำพานิ้วเล็กของเธอไล้วนสอดไซ้เข้าออกในกลีบกายนุ่มเบาๆ เหมือนให้เธอหยอกเย้ากับตัวเอง ทั้งมือหนาก็นำพามือเล็กอีกข้างฟอนเฟ้นอกอวบไปด้วย ภาวนามองภาพสะท้อนในกระจกอย่างซ่านรัญจวนใจภาพในกระจกที่สะท้อนภาพร่างอรชรขาวกระจ่างของเธอตัดกับผิวสีน้ำตาลเข้มคร้ามงดงามของเขาอย่างเห็นได้ชัด ภาวนาครางเบาๆ ในลำคอหญิงสาวมองสบตาคมเข้มด้วยไฟปรารถนาในกระจกอย่างเอียงอายในขณะที่มือน้อยค่อยๆ ทำตามที่แพทริกกระซิบบอก หญิงสาวเคล้นคลึงอกอวบของตนไปตามจังหวะที่เขานำพาด้วยความรู้สึกตื่นเต้นเร้าใจกับบทรักใหม่ที่น่าลิ้มลองและเมื่อเขาละมือออกไปเธอก็บีบเฟ้นอกอวบของตนด้วยจังหวะที่กำหนดเอง ส่วนมือเล็กที่กำลังสอดไซ้ในกลีบดอกไม้ของตนก็เช่นกัน ภาวนาสอดนิ้วเข้าออกและฟอนเฟ้นร่างของตนอย่างเสียวซ่านสุดใจกับจังหวะที่ตนปรารถนา ในขณะที่แพทริกจูบไซ้ผิวกายละมุนอย่างหลงใหลมองเธอช่วยตัวเองอย่างตื่นเต้นไม่แพ้กัน“อะ พี่แพทขา...” หญิงสาวครางดังเมื่อชายหนุ่มยกเรียวขางามข้าง
ตอนที่60.“อา โอ้ววว พราวจ๋า ดีเหลือเกิน...”แพทริกครางออกมาอย่างซ่านใจแล้วดันแก่นกายเข้าไปลึกๆ เพียงครั้งเดียวจนสุดลำแกร่ง หนุ่มสาวครางออกมาพร้อมกันเสียงดัง ก่อนจะโยกโย้สะโพกเข้าหากันด้วยจังหวะเร่าร้อน เสียงเนื้อกระทบกันผสานกับเสียงครางระงมของหนุ่มสาวดังก้องไปทั่วห้องทำงานโอ่อ่า โต๊ะที่ว่าแข็งแรงยังลั่นเอี๊ยดอ๊าดๆ ยามที่เขากระแทกกายเข้าหาร่างสาวอย่างเมามันยิ่งสร้างอารมณ์เร่าร้อนให้กับคนทั้งสองมากขึ้นภาวนาครางพลิ้วหลับตาแน่นเด้งสะโพกรับแรงกระแทกของเขาอย่างเมามันเร่าร้อน ทรวงสาวกระเพื่อมไหวตามแรงโยกคลึง แพทริกยื่นมือไปบีบเคล้นมันอย่างมันมือ พร้อมทั้งสอดเสยแก่นกายเข้าหาร่างเล็กแรงเร็วขึ้นๆ“โอ้ววว พราวจ๋าชอบมั้ยครับที่รัก อา มันสุดๆ เลยเมียจ๋า ไม่ไหวแล้ว.” แพทริกครางกระหึ่มกระหน่ำแรงโรมรันอย่างแรงร้อน“พราวก็ไม่ไหวแล้วค่ะ พี่แพทขา อ๊ะ อ้ายยยย... / โอ้วววว...”เสียงครางของหนุ่มสาวกับเสียงเนื้อกระทบกันดังกึกก้องแพทริก กระแทกแก่นกายจนลึกล้ำก่อนจะพ่นลาวารักร้อนๆ เข้าส
ตอนที่59.“น้องพีทหลับแล้วเหรอครับ” แพทริกมองภรรยาที่กำลังเก็บของเล่นน้องพีทเข้ากล่องหลังจากที่เจ้าตัวเล็กเล่นซนจนห้องทำงานของเขาเกลื่อนกลาดด้วยของเล่นนานาชนิด“ค่ะ กว่าจะหลับได้พราวแทบแย่ซนเหลือเกิน”ภาวนาหันมายิ้มหวานให้ขณะมือเล็กเก็บตุ๊กตาไดโนเสาร์เข้ากล่องร่างเล็กก้มๆ เงยๆ อยู่กับกล่องของเล่นลูกชายจอมซนที่ผู้เป็นพ่อจัดแจงแต่งห้องทำงานโอ่อ่าของตนที่สำนักงานใหญ่ให้มีมุมเด็กเล่นสำหรับลูกชายซึ่งน้องพีทก็ดูจะชื่นชอบเสียด้วย“อืม.. แบบนี้พราวก็น่าจะพักผ่อนได้แล้วนะ ให้พี่นวดให้ไหมครับ”ปากถามแต่แววตาที่เฝ้ามองร่างเล็กในชุดเดรสสายเดี่ยวชีฟองสีหวานลายดอกไม้เล็กๆ สั้นเสมอเข่ามนที่เปิดเผยผิวเนื้อเนียนสวยเปล่งปลั่งน่ามอง ซึ่งหากออกไปข้างนอกเขาจะให้ภาวนาสวมเสื้อคลุมเพราะไม่อยากให้ใครมองผิวสวยๆ ของเธอ แต่เมื่ออยู่กันสามคนพ่อแม่ลูกเขาอยากจะจับเธอถอดเสื้อผ้าออกให้หมดเสียด้วยซ้ำ คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็ซ่อนยิ้มเจ้าเล่ห์วางเอกสารที่ถือออกมาจากห้องประชุมไว้บนโต๊ะทำงาน
ตอนที่58.“พราวไม่ได้จะหนีไปไหนคะ พี่แพทเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าคะ”หญิงสาวเอ่ยตอบด้วยสรรพนามที่ทำให้คนฟังใจชื้นขึ้นมาแต่เขาก็ยังคงคุกเข่าอยู่และกอดขาเธอไว้เพราะกลัวเธอหนีไป“แต่พราวกำลังจะไป.. กำลังจะหนีพี่ไป”“พราวเปล่าเสียหน่อย พราวกำลังจะกลับบ้านค่ะ บ้านของพ่อน้องพีท..”“บ้าน บ้านที่ไหน.. บ้านพ่อน้องพีท..”แพทริกขมวดคิ้วทวนคำพูดเธออย่างงุนงง แล้วใบหน้าหล่อเหลาที่หมองคล้ำด้วยความเศร้าโศกมากว่าสามเดือนสว่างไสวขึ้นทันตา“โอ.. พราว.. ขอบคุณ ที่รัก ขอบคุณเหลือเกิน..” แพทริกกอดเธอแน่นทั้งที่ยังคุกเข่าอยู่“พี่แพทลุกขึ้นเถอะค่ะ พราวเขินนะคะ” หญิงสาวบอกเขายิ้มๆ ใบหน้านวลแดงก่ำเมื่อป้าสินกับพี่น้อยเดินมาเยี่ยมๆ มองๆ อยู่หน้าบ้าน“เอ่อ.. หนูพราวจะให้พี่น้อยไปส่งที่ไหนคะ”ในที่สุดพี่น้อยซึ่งยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าบ้านก็ร้องถามทั้งป้าสินก็อยากรู้ว่าชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าภาวนาคือใครจึงสะกิด
ตอนที่57.ในขณะเดียวกันลิซ่าที่บอกว่าไปเอาน้ำมาให้คุณเพทายนั้นกำลังยืนมองแผ่นหลังงองุ้มด้วยความเศร้าสร้อยของคุณเพทายด้วยความชิงชัง เธอไม่ได้หวังดีขนาดจะตามหาตัวภาวนาขนาดนั้น ที่เธอเลือกที่นี่ก็เพราะมันเหมาะที่สุดสำหรับแผนการบางอย่าง...จริงๆ แล้วลิซ่ากำลังวางแผนจะกำจัดคุณเพทายออกไปให้พ้นทางต่างหาก เธอรู้ดีว่าแพทริกนั้นรักและเชื่อฟังมารดาของเขาแค่ไหน และหากคุณเพทายบอกอะไรเขาก็พร้อมจะทำตาม ซึ่งหากไม่มีคุณเพทายแล้วแพทริกก็ต้องการใครสักคนมาปลอบใจและเมื่อเขายังตามหาภาวนากับลูกไม่เจอ เธอก็จะใช้โอกาสนี้ล่ะเข้ามาในชีวิตของแพทริกและจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาสนใจเธอ ไม่ใช่ว่าลิซ่าจะรักแพทริกมากขนาดทำเพื่อเขาได้ทุกอย่าง แต่เพราะเธออยากเอาชนะและอยากจะแก้แค้นเอาคืนคุณเพทายที่เคยหลอกใช้เธอต่างหากนังแก่นั่นจะต้องได้รับบทเรียนที่แสนแพง.. หญิงสาวมองคนที่นั่งบนวีลแชร์ด้วยแววตากร้าวกระด้างส่วนคุณเพทายนั้นกำลังมองหาภาวนาอย่างมีความหวัง แม้นางจะไม่ค่อยสบายแต่เพราะอยากเจอภาวนาจึงออกมากับลิซ่าด้วยความหวังแรงกล้า โดยไม่รู้ว่าบัดนี้ล้อรถวีลแช
ตอนที่56.“ก็แล้วแต่จะคิด เพราะฉันเองก็แค่หวังดีเห็นว่าแพทกำลังลำบาก ในฐานะเคยเป็นเพื่อน สนิท กันมาก ก็อดห่วงไม่ได้นี่นา”ลิซ่ายังคงพูดด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้และยังเหยียดยิ้มอย่างเหนือกว่าเมทินีกัดฟันกรอดใบหน้าสวยแดงก่ำ“เราไปกันเถอะค่ะคุณเมนี่”ยี่สุ่นซึ่งเดินตามหลังมารีบบอกแล้วดึงแขนเมทินีผ่านหน้าลิซ่าไปเพราะไม่อยากให้เกิดการทะเลาะอะไรกันมากกว่านี้“ทำเป็นพูดดีกันไปเถอะ พวกผู้ดีจอมปลอมแล้วจะรู้สึก” ลิซ่าพูดตามหลังอย่างชิงชังแววตาวาววับภาวนาวางลูกน้อยลงบนเปลสี่เหลี่ยมสีฟ้าสดใสแล้วแกว่งเบาๆ ให้เจ้าตัวน้อยหลับสบายแล้วจึงละมือจากเปลไปจัดขนมใส่ถุงตามที่ลูกค้าสั่งไว้ สามเดือนมานี้เธอใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบในหมู่บ้านเล็กๆ แถบชานเมืองซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ไปไหนไกลเลยและก็เชื่อว่าแพทริกจะมองข้ามตรงนี้ไป ซึ่งมันก็จริงดังที่คิด ภาวนารู้ดีว่าเขาออกตามหาเธอกับลูกทุกวัน เธอเองก็แอบมองเขาอยู่ทุกวันด้วยความเจ็บปวดไม่แพ้กัน หลายครั้งที่อยากจะกลับไปหาเขากับทุกๆ
ตอนที่55.“น่าสงสารพราวนะคะ หนีไปแบบนี้ไม่รู้จะไปอยู่อย่างไร”“พี่เชื่อว่าพราวเอาตัวรอดได้ แต่คนที่นี่น่ะสิ จะรอดไหมหากไม่กินไม่นอน..”เป็นเอกถอนใจเมื่อเข้ามาในห้องรับแขกซึ่งแพทริกกำลังคร่ำเคร่งอยู่กับเอกสารและจอโน้ตบุ๊กเพื่อหาข้อมูลข่าวสารของภาวนากับลูก ยี่สุ่นบอกว่าแพทริกจะอยู่แบบนี้ทุกวันพอดูข้อมูลต่างๆ จากเอกสารที่นักสืบให้มาแล้วก็จะออกไปตามหาภาวนากับลูกและจะกลับเข้าบ้านก็เป็นเวลาดึกๆ บางวันก็กลับมาตอนสว่างและไม่ค่อยกินอะไร“สวัสดีค่ะพี่แพท พักบ้างรึยังคะเนี่ย”“อ้าวเมนี่ เอก.. มาแต่เช้าเลย” แพทริกลูบหน้าของตนเบาๆ ท่าทางดูอ่อนระโหยโรยแรงเหลือเกิน“ใช่เรามาแต่เช้าแล้วคุณล่ะ เช้านี้กินอะไรรึยัง”เป็นเอกถามอย่างเป็นห่วงแล้วเอากล่องอาหารที่เขาทำเองมาวางตรงหน้าแพทริกซึ่งมันเป็นอาหารที่ภาวนามักทำให้เขารับประทานเสมอตอนอยู่ที่ร้าน มันเป็นของโปรดแพทริกที่ภาวนาคิดคำนวณแล้วว่าคนที่มีเวลาน้อยและทำแต่งานอย่างเขากินแล้วจะได้รับสารอาหารครบถ้วน
ตอนที่54.เป็นเอกมองภาวนาอย่างหนักใจ แม้ว่าเขาจะไม่อยากเชื่อคำพูดของลิซ่าตามที่ภาวนาเล่าให้ฟังนักแต่การกระทำหลายๆ อย่างที่ผ่านมาของคุณเพทายก็ทำให้เขาสับสนไม่แพ้กัน แต่เมื่อทุกอย่างกระจ่างแล้ว คุณเพทายก็รู้แล้วว่าสาเหตุที่แม่ของภาวนาแย่งคู่หมั้นของตัวเองไปนั้นเพราะอะไรและวันที่แม่ของภาวนาเสียชีวิตทุกอย่างมันก็จบลงแล้วเขาไม่คิดว่าสิ่งที่คุณเพทายกับแพทริกทำจะแอบแฝงแผนการอะไร“พราวคิดมากไปรึเปล่า เรื่องมันกระจ่างแล้วไม่มีใครติดค้างใคร พราวก็เห็นนี่ว่าคุณเพทายดูเสียใจมากแค่ไหนที่พราวพูดแบบนั้น”“แล้วใจพราวละคะ มีใครคิดถึงใจของพราวบ้าง มีใครเห็นใจพราวบ้าง แม้ว่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดแต่พราวก็คือคนที่สูญเสีย พราวไร้บ้าน แม่ก็ตายพ่อก็ติดเหล้าไม่เป็นผู้เป็นคน พราวไร้ญาติขาดมิตร หากพราวไม่มีพี่เอกไม่ได้ชนะการประกวดพราวก็ไม่มีอะไรเลย พี่เอกคิดว่าพวกเขาอยากจะได้ผู้หญิงที่มีแต่ตัวอย่างพราวไปร่วมใช้นามสกุลเขาเหรอคะ คุณเพทายเคยพูดกับพราวเรื่องนี้มาก่อนค่ะ ว่าพราวไม่ใช่คนที่เขาเลือกและพราวไม่มีทางได้ใช้นามสกุลหรือร่วมวงศ์ตระกู