บทที่ 1133

วิทนีย์พูดเสียงอ่อย “ฉันขอโทษ พ่อรู้ว่าฉันชอบนายมากเขาก็เลยอยากให้นายอยู่ในสถาบันต่อ เราจะได้สร้างสัมพันธ์กันน่ะ”

เจนสันพูดตอบอย่างเย็นชา “วิทนีย์ ตอนนี้แม่ฉันกำลังเจอสถานการณ์ยากลำบาก ฉันจำเป็นต้องกลับไปช่วยแม่”

วิทนีย์นั้นเป็นคนที่มีจิตใจดี เธอจึงกล่าวสาบานอย่างจริงจังว่า “ไม่ต้องห่วงนะเจนส์ ฉันจะช่วยเธอหาทางเอาชนะพ่อเอง”

เจนสันอดรู้สึกผิดหวังไม่ได้ “ศิลปะการต่อสู้ไม่ใช่เรื่องท่จะมาฝึกกันข้ามวันแล้วได้เลย มันไม่มีทางลัดด้วย ฉันคงไม่มีทางเอาชนะเขาได้ ถ้าเขาไม่ยอมอ่อนข้อให้”

วิทนีย์มองเจนสันแล้วยิ้ม “ตระกูลฉันมีตำราศิลปะการต่อสู้หายากที่ส่งต่อกันมารุ่นสู่รุ่น แล้วก็เป็นของที่อยู่เฉพาะในตระกูลคอร์นีเลียสเท่านั้น ถ้านายได้หนังสือนี่มา แม้ว่านายจะไม่สามารถเรียนจนปรุโปร่งได้ทุกท่าในเวลาจำกัด แต่ถ้าดูจากความสามารถในการเรียนรู้ของนายแล้ว อย่างน้อยนายก็น่าจะมีวิธีที่รับมือท่าโจมตีของตระกูลคอร์นีเลียสได้ ถ้าเป็นแบบนั้น พ่อฉันก็ทำอะไรนายไม่ได้”

เจนสันนิ่วหน้า “มันมีสงวนไว้สำหรับตระกูลคอร์นีเลียสเท่านั้นไม่ใช่เหรอ?”

วิทนีย์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ทำไมเราไม่ทำสัญญาตกลงแต่งงานกันก่อนล่ะ? แบบนั้น