เจย์มองใบหน้าสีแดงระเรื่อของภรรยาแล้วรู้สึกหงุดหงิดใจเล็กน้อยนี่เขาไปคว้าเอาแม่ผีเสื้อแสนสวยปากเก่งนี่มาจากไหนกันนะ? ผีเสื้อที่ไม่ใช่แค่อารมณ์ร้อนแต่ยังชอบกลั่นแกล้งคนอื่นอีกด้วยเจย์รู้สึกด้อยกว่าขึ้นมาเสียอย่างนั้น แล้วก็ถามเธออย่างกระอักกระอ่วน “ทำไมตอนนั้นคุณถึงชอบผมล่ะ?”แองเจลีนยิ้มพร้อมตอบว่า “ตั้งแต่เด็กมาแล้ว ฉันก็ไม่เคยชอบใครมาก่อนเลย พอคุณมาชอบ ฉันก็เลยคิดว่า จะคว้าคุณไว้ให้แน่นแล้วไม่ปล่อยให้หลุดมือเลย”เจย์ “...”เขามองแองเจลีนอย่างระแวงสงสัย ผู้หญิงคนนี้จะไม่เคยมีคนมาตามจีบได้อย่างไร ในเมื่อใบหน้าของเธอนี้นั้นสามารถทำให้ผู้ชายก่อคดีต่อสู้แย่งชิงกันได้เลย?เจย์พูดอย่างปากไม่ตรงกับใจ “คุณอาจจะดูสวยก็จริง แต่นิสัยคุณก็แข็งกระด้าง ก็ไม่แปลกที่จะไม่มีคนมาตามจีบเท่าไร แต่ก็ไม่ต้องกังวลไป ไหน ๆ คุณก็แต่งงานกับผมแล้ว ผมรับรองว่าจะดูแลคุณอย่างดี”…แองเจลีนรู้ดีว่านิสัยของเธอไม่เป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชาย แต่เมื่อคำพูดเหล่านี้หลุดออกมาจากปากของเจย์ เธอก็รู้สึกเหมือนตัวเองด้อยค่าลง เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแค่ผีเสื้อพันธุ์พื้น ๆ ที่หาได้ดาษดื่นทันใดนั้นเธอขุ่นเคืองขึ้นมา “ใค
”หนูได้มาจากคุณพ่อไงคะ!” เซ็ตตี้น้อยบอกเจย์ตอบ “แม่ของลูกเริ่มออกเดตตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ส่วนลูกเองก็ไปชอบอาฟินน์ตั้งแต่เพิ่งจะอายุ 12 เอง เห็นชัด ๆ ว่าลูกได้นิสัยนี้มาจากคุณแม่”เซ็ตตี้น้อยตอบ “คุณพ่อคะ ถ้าคุณพ่อไม่พาคุณแม่มา คุณแม่ก็คงไม่ต้องออกเดตมีแฟนตั้งแต่ตอนที่เด็กขนาดนั้นหรอกค่ะ”เจย์ “...”นี่มันตรรกะวิบัติอะไรกันเนี่ย?หลังมื้อเช้า เกรย์สันก็โผล่มาที่สวนบันทึกรักเมื่อเกรย์สันได้เห็นเจย์หลังจากที่เซ็ตตี้น้อยเชิญเขาเข้ามาในวิลล่า เกรย์สันก็กระวนกระวายทำตัวไม่ถูกอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นว่าเกรย์สันนั้นพยายามที่จะหลบเลี่ยงเจย์ แองเจลีนก็เดาได้ว่า เขาคงมีเรื่องที่เกี่ยวกับคุณนายอาเรสมาบอก ดังนั้นเธอจึงพาเกรย์สันเข้าไปในห้องหนังสือเพื่อที่จะคุยกันเป็นการส่วนตัวเจย์นั่งทำหน้าบูดบึ้งอยู่บนโซฟา ขนาดเซ็ตตี้น้อยยังบอกได้ว่า คุณพ่อของเธอนั้นอารมณ์ไม่ดี เด็กน้อยก็เลยพยายามที่จะช่วยให้เขารื่นเริงขึ้น “หนูไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่มาตั้งนานแล้วค่ะ คุณพ่อคะ ทำไมวันนี้คุณพ่อไม่ไปช้อปปิ้งกับหนูล่ะคะ?”เจย์ยืนขึ้นชำเลืองไปด้านบนด้วยแววตาขุ่นมัวและสีหน้าที่บอกว่า ‘อะไรที่ตาไม่เห็น ใจก็ไม่ต
เมื่อเซ็ตตี้มองราวเสื้อผ้าที่พ่อของเธอเพิ่งกวาดไป ใบหน้าน้อย ๆ ของเธอก็ฉายแววสิ้นหวังพอคิดภาพตัวเองเดินต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นใส่เสื้อผ้าแบบเดิมแค่ต่างสีไปเรียนทุกวัน เหมือนกับว่าเธอไปเดินแฟชั่นโชว์ เซ็ตตี้ก็รู้สึกว่าตัวเองต้องดูงี่เง่าเหลือแสนเซ็ตตี้รู้สึกหมดหวัง เธอเดินไปหาพ่อ “แค่เอาสีชมพูของทุกแบบก็พอค่ะคุณพ่อ ทำไมต้องสื้นเปลืองเงินไปกับสีที่หนูไม่ชอบด้วย”เจย์ถือบัตรเงินสดแล้วบอกอย่างมีอารมณ์ “ก็มันต้องมีคนใช้เงินที่แม่ของลูกทำงานหนักหามาไง”เมื่อเธอรู้สึกได้ว่าพ่อนั้นกำลังโกรธแม่ผู้แสนบ้างานของเธออยู่ เซ็ตตี้น้อยก็หุบปากเงียบทันใดเจย์เขียนที่อยู่ให้พนักงานขายก่อนจ่ายเงินพร้อมบอกว่า “ส่งเสื้อผ้าพวกนี้ไปที่สวนบันทึกรักนะ”“ได้ค่ะ” พนักงานขายตอบด้วยรอยยิ้ม เมื่อออกมาจากร้านเสื้อผ้าเด็กแล้ว เซ็ตตี้น้อยก็เสนอว่า “เราไปที่ห้างของพวกผู้ใหญ่กันดีไหมคะ คุณพ่อ?”เจย์คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนพยักหน้า “เอาสิ”เซ็ตตี้คิดว่าบางทีเธอน่าจะเตือนพ่อให้ซื้อเสื้อผ้าให้แม่ด้วย อย่างที่เขาบอกว่าพอได้ดื่มน้ำจากบ่อ ก็อย่าลืมนึกถึงคนขุดบ่อน้ำน่าแปลกใจที่เซ็ตตี้น้อยไม่ต้องเอ่ยปากเตือนด้วยซ้ำ เพราะ
”คุณเป็นใครครับ?” เจย์ขมวดคิ้วแองเจลีนเคยบอกเขาว่าเธอกับเซร่าเป็นลูกสาวเพียงสองคนของตระกูลเซเวียร์ ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วผู้หญิงที่จู่ ๆ โผล่มาเรียกเขาว่าพี่เขยนี่คือใครกัน?“ฉันซิดนีย์ น้องสาวของโรสไงคะ” ซิดนีย์แนะนำตัวเองพร้อมรอยยิ้ม“โรสเหรอ?” ดวงตาเจย์ฉายแววสงสัยชื่อนี้ดูคุ้นหูมากเมื่อได้ยินเซ็ตตี้น้อยดึงแขนเสื้อเจย์และกระซิบว่า “คุณพ่อคะ โรสคือชื่อเก่าของคุณแม่ค่ะ!”เจย์อึ้งเซ็ตตี้น้อยอาจจะไม่รับรู้ถึงความสำคัญของชื่อและตัวตนนั้น แต่เจย์เป็นคนที่สนใจเรื่องราวต่าง ๆ แองเจลีนเป็นลูกสาวของตระกูลเซเวียร์แห่งเมืองนางแอ่นแต่โรสนั้นน่าจะเป็นลูกสาวของตระกูลลอยล์แห่งเมืองอิมพีเรียลคนเรามีตัวตนได้เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นซิดนีย์เดินเข้ามาหาเจย์ “ขอคุยลำพังได้ไหมคะเจย์?”เจย์ชำเลืองมองเซ็ตตี้และบอกว่า “นั่งอยู่ตรงนี้แล้วอย่าไปไหนนะเซ็ตตี้น้อย รอจนกว่าคุณพ่อจะกลับมา”เมื่อพูดจบเจย์ก็เดินไปด้านข้าง แต่เขาก็ไม่ละสายตาจากเซ็ตตี้เลยซิดนีย์เดินตามเขาไปแล้วพูดด้วยน้ำตาเอ่อคลอ “ตอนนั้นคุณทำให้ทั้งเมืองปั่นป่วนเมื่อข่าวเรื่องที่คุณแต่งงานกับพี่สาวฉันกระจายออกไป ปีต่อมาพวกคุณก็หย่ากัน
เมื่อตั้งสติได้ เจย์ก็เงยหน้าขึ้น ชั่วขณะนั้นแววตาเหยี่ยวของเขาก็ฉายแววจริงจังขุ่นเคือง “บอกทุกเรื่องที่คุณรู้มาให้หมด ซิดนีย์”ซิดนีย์เช็ดน้ำตาแล้วพร้อมมีสีหน้าว่างเปล่า “บอกคุณไปตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร? เธอไม่มีทางได้กลับมาอีกแล้ว”“บอกผมมา” เจย์คำรามดั่งสิงโตที่เพิ่งตื่นจากการจำศีลซิดนีย์ตัวสั่นพร้อมกล่าว “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ที่ฉันรู้ก็คือว่าแองเจลีนปรากฏตัวขึ้นทันทีที่พี่สาวของฉันหายไป แองเจลีนเป็นลูกสาวสุดที่รักของตระกูลเซเวียร์ ขณะที่พี่สาวของฉันเป็นแค่ลูกนอกสมรสของตระกูลลอยล์ อย่างเธอจะไปแข่งกับแองเจลีนได้ยังไงกัน? ทุกคนก็รู้กันทั้งนั้นว่าพี่สาวของฉันต้องแพ้ แต่เราก็ใสซื่อเกินไปที่คิดว่าแองเจลีนจะใจดีมีเมตตามากพอที่อย่างน้อยจะปล่อยให้พี่สาวของฉันได้กลับมาบ้าน ฉันไม่เคยคิดเลยว่าพี่สาวจะหายตัวไปแบบนั้น”พอพูดมาถึงตอนนี้ซิดนีย์ก็ดูเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอถามเจย์ทั้งน้ำตาว่า “คุณได้ปกป้องลูกเมียของคุณเต็มที่หมดหัวใจหรือเปล่าเจย์? ช่างมันเถอะ ฉันจะโทษคุณไปทำไมกันเพราะคุณเองก็ปกป้องตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ”พอพูดจบซิดนีย์ก็หันหลังแล้วเดินจากไปโดยไม่บอกกล่าว
คุณนายอาเรสชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นแองเจลีน เกราะภาพลักษณ์นุ่มนวลอ่อนโยนของเธอเผยรอยร้าวเมื่อแววตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง“โอ้ แองเจลีนก็มาเหรอเนี่ย?” คุณนายอาเรสยิ้มเสแสร้งทักทายหลังจากทักทายกันอย่างสุภาพแล้ว เธอก็ตำหนิแองเจลีนราวหมาป่าที่ห่มหนังแกะ “เจย์กลับมาที่เมืองอิมพีเรียลตั้งนานแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ยอมให้เราได้พบเขา เธอไม่คิดว่านี่มันจะเกินไปหน่อยเหรอ? เราเป็นครอบครัวของเจย์นะ เธอไม่รู้เหรอว่าพวกเราคิดถึงเขามากแค่ไหน?”แองเจลีนดูลำบากใจคุณท่านปู่อาเรสขัดจังหวะแล้วก็พูดแทนแองเจลีน “เรื่องนี้เธอจะไปว่าแองเจลีนไม่ได้ แองเจลีนแจ้งฉันแล้วทันทีที่เธอพบเจย์ ฉันเองที่เป็นคนไม่ให้เขากลับมาที่ตระกูล เจย์เสียสละเพื่อตระกูลเรามามากแล้ว จนกว่าความจำของเขาจะกลับมา ฉันไม่อยากให้เขาต้องกลับมาบ้านเพราะกลัวว่าองค์กรโลกาวินาศจะย้อนกลับมา…”แววตาตื่นตระหนกพาดผ่านดวงตาของคุณนายอาเรสเมื่อเธอได้ยินสิ่งที่คุณท่านปู่พูดแองเจลีนจ้องคุณนายอาเรสและพูดอย่างขมขื่น “คุณปู่วางแผนเรื่องนี้ไว้อย่างยากลำบากแล้วคุณก็มาทำลายมันจนพัง คุณนายอาเรส เพียงเพื่อจะช่วยส่งเสริมความต้องการแสนเห็นแก่ตัวของเซร่า
คุณนายอาเรสส่ายหน้าอย่างแรง เสียงเธอสั่นเมื่อพูดว่า “อย่าดูเลยนะคะ คุณท่านแจ็ค”แจ็คมองแองเจลีน “บอกฉันมาแองเจลีน พวกนี้มันคือรูปอะไร?”แองเจลีนตอบ “ตอนนี้แกรนด์ เอเซียกำลังเจอปัญหาหนัก เราไม่ได้แค่โดนแฮกเกอร์ไม่ทราบที่มาเข้าโจมตีเท่านั้น แต่ตราประทับส่วนตัวของฉันก็ยังโดนขโมยเอาไปใช้ พอมาคิดดูแล้ว ฉันก็นึกออกว่าเจย์บี้เป็นคนเดียวที่สามารถเข้ามาขโมยตราประทับส่วนตัวของฉันได้ แล้วคนเดียวที่สามารถโน้มน้าวให้เจย์บี้ทำเรื่องแบบนี้ได้ก็คือคุณนายอาเรส ดังนั้นฉันจึงเปลี่ยนเป้าหมายมาที่คุณนายอาเรสแล้วก็จ้างให้คนตรวจสอบเธอ ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะค้นพบความลับสกปรกเล็ก ๆ ของเธอพวกนี้”“ช่วงหลังนี้คุณนายอาเรสไปที่บ้านของตระกูลเบลบ่อยมากแล้วก็ค่อนข้างจะใกล้ชิดกับสตีเฟน ฉันคิดว่าตระกูลอาเรสกับเบลไม่น่าจะร่วมมือกันโจมตีแกรนด์ เอเซีย ดังนั้นคุณนายอาเรสน่าจะทำเรื่องนี้เองเพื่อที่จะช่วยเหลือเบล เอนเตอร์ไพรส์”ขณะที่เธอพูด แองเจลีนก็มองหน้าแจ็ค เมื่อเธอเห็นว่าใบหน้าหล่อเหลาของเขาเริ่มปรากฏโทสะ เธอก็รู้แล้วว่าตัวเองเดาถูกเมื่อแผนของคุณนายอาเรสโดนเปิดโปง เธอก็ตัวอ่อนยวบทรุดลงนั่งกองกับพื้น ถึงขนาดนั้
ความบุ่มบ่ามของเขาเป็นสาเหตุของโศกนาฏกรรมของตระกูลอาเรสในอดีต ถ้าหากว่าสมัยนั้นเขาสามารถควบคุมอารมณ์ได้ เขาก็คงไม่นำความหวาดกลัวและโชคร้ายมาสู่ตระกูลอาเรส“แจ็ค หยุดได้แล้ว” คุณท่านปู่อาเรสตะโกนก้องแจ็คโยนไม้กวาดทิ้งไป เขามองคุณนายอาเรสอย่างดุร้ายด้วยดวงตาแดงก่ำราวกับปีศาจกระหายเลือด “ลองถามตัวเองดูสิว่าที่ทำลงไปมันถูกต้องไหม?”คุณนายอาเรสที่ตอนนี้บาดเจ็บจนไม่เหลือสภาพ ร้องไห้คร่ำครวญและร้องขอความเมตตา “ฉันทำผิดไปแล้วค่ะคุณท่านแจ็ค แต่ฉันก็เลี้ยงเจย์และโจเซฟีนให้คุณ ทั้ง ๆ ที่สองคนนั้นไม่ใช่ลูกของฉัน ฉันไม่สมควรได้รับคำขอบคุณจากงานหนักต่าง ๆ ที่ฉันได้ทำมาเลยเหรอ? ทุกสิ่งที่ฉันเหนื่อยยากทำมา ทุกความลำบากที่ฉันต้องทนเจ็บปวด ฉันขอร้องให้คุณละเว้นฉันด้วย”แจ็คคำราม “แกอยากให้ฉันละเว้น หลังจากที่แกหักหลังฉันแบบนี้เหรอ? แกเห็นฉันเป็นเหมือนโรงแรมที่แกคิดจะไปจะมาตอนไหนก็ได้เหรอไง? ฉันจะบอกแกให้นะ ความเกลียดชังในใจฉันไม่มีทางหายไปได้จนกว่าจะได้ทรมานแกจนตาย”จากนั้นแจ็คก็ตะโกนใส่บรรดาคนรับใช้ “เอาคุณนายอาเรสไปขังไว้ในห้องมืด ไม่มีคำสั่งฉันใครก็ห้ามปล่อยเธอออกมา แล้วก็ห้ามใครเข้าไปเยี่ยมเธอ