ค้าง 1

เวลาต่อมา...

“มาแล้วเหรอครับเลขาฯ คนสวยของผม” ภรนต์เอ่ยคำทักทายแถมทำหน้าตายียวนจนคนถูกทักถึงกับใจสั่น

ทันทีที่น้ำฟ้าก้าวเข้าไปในห้องทำงาน คำทักทายแรกของบอสหนุ่มก็ทำให้เธอถึงกับขนลุก แต่หญิงสาวตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไม่มองหน้า ไม่พูดจาโต้ตอบกับเขาเกินความจำเป็น ในเมื่อภรนต์ต้องการให้เธอมาทำงาน เธอก็จะมาเพื่อทำงานเท่านั้น

หากเมื่อมองไปยังจุดที่เคยเป็นโต๊ะทำงานชั่วคราวภายในห้องเธอก็ต้องอ้าปากค้าง เพราะโดยปกติแล้วมันควรเป็นโต๊ะเครื่องคอมพิวเตอร์ขนาดย่อม ไม่เกะกะพื้นที่ ซึ่งบอสของเธอกำหนดให้ขึ้นมานั่งทำงานเฉพาะช่วงเช้าและตอนที่เขาต้องการงานด่วนเท่านั้น แต่ในเวลานี้กลับมีโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ พร้อมของใช้ส่วนตัวของเธอ แล้วยังตกแต่งน่ารักในแบบที่เธอชอบ ไหนจะพวกเครื่องใช้สำนักงาน ตุ๊กตาคอลเลคชั่นน่ารัก ๆ พวกป๊อปอาร์ตที่เธอชอบมาไว้ตกแต่งโต๊ะทำงาน

“ทำไมของฟ้าถึงมาอยู่ในนี้ได้” น้ำฟ้าหันไปถามด้วยสีหน้าไม่เข้าใจเมื่อพบว่าข้าวของ ๆ ตัวเองมาอยู่ตรงนี้

“ผมสั่งให้คนเอาเข้ามาเอง ตั้งแต่วันนี้ไปคุณต้องย้ายเข้ามาทำงานกับผมในนี้” ภรนต์ตอบเสียงเรียบ พร้อมกับก้มลงไปสนใจกับงานบนหน้าจอเครื่องคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กของเขา

“แล้วทำไมฟ้าจะต้องเข้ามาทำงานที่ห้องคุณด้วยล่ะคะ!”

มันจะมากเกินไปแล้วนะ! นี่ระแวงว่าเธอจะลอบกัดเขาจนต้องคุมตัวกันเป็นนักโทษเลยหรือ!

“คุณเป็นเลขาฯ ผมก็ต้องทำงานอยู่ใกล้ ๆ ผมตลอดเวลา มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” ชายหนุ่มถามกลับหน้าตาย พลางเงยหน้าขึ้นมามองราวกับว่าระหว่างเธอและเขาไม่เคยมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นเลย

“บ้า!ปกติอะไรกันคะ!” หญิงสาวบ่นเสียงพึมพำกับตัวเองก่อนจะหันไปโต้บอสหนุ่มคนขี้แกล้ง เขายิ้มหน้าตาเฉย ดูเหมือนมีความสุขกับชัยชนะเสียนี่กระไร

“บ้าก็บ้าคุณน่ะสิ...ผมอยากนั่งทำงานไปด้วย มองของสวย ๆ งามๆ ไปด้วย ผมผิดเหรอ”

“ก็ไม่ผิดหรอกค่ะ ถ้าฟ้าเป็นของสวย ๆ งาม ๆ อย่างที่ว่า ฟ้าจะรับไว้เป็นคำชม แต่บอสเคยบอกเองนะคะว่าชอบความเป็นส่วนตัว ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย”

“ผมหมายถึงคนอื่นที่ไม่อยากให้มาวุ่นวาย”

“กับฟ้ามันต่างกันตรงไหน” หญิงสาวแย้ง

“คุณไม่ใช่คนอื่นแล้วนะครับฟ้า อีกอย่างถึงผมจะชอบความเป็นส่วนตัว แต่ตอนนี้ผมได้ค้นพบว่าการได้ทำงานใกล้ ๆ คุณ อะไร ๆ มันก็ดีกว่าเดิมเยอะ” เขาตอบยิ้มกว้างสายตาเจ้าเล่ห์

“ดีตรงไหนกัน...ฟ้าว่าจะอึดอัดมากกว่า อีกอย่างเวลาบอสจะนัดคุยธุระกับสาว ๆ ฟ้าจะไม่ดูกลายเป็นส่วนเกินเหรอคะ” น้ำฟ้าอดที่จะประชดประชันไม่ได้

“ช่างปะไร...หรือคุณหวง”

“หวงอะไรคะ”

“อาการคุณมันฟ้อง หึงหวงผมแล้วเหรอ...”

“ไม่ค่ะ”

ภรนต์เลิกคิ้ว แกล้งทำสีหน้าประหลาดใจ ในขณะที่ใบหน้าของอีกฝ่ายกลายเป็นสีชมพูเข้ม และไม่รู้จะตอบเขาอย่างไร

“ผมไม่คิดจะติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นแล้วล่ะ คุณสบายใจได้”

“คุณจะติดต่อกับใครที่ไหนมันเกี่ยวอะไรกับฟ้า ทำไมฟ้าจะต้องสบายใจไปกับคุณด้วยคะ”

เมื่อรู้ว่าไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรได้ น้ำฟ้าจึงยอมเดินไปยังเก้าอี้หนังหลังโต๊ะประจำตำแหน่งตัวใหม่อย่างไม่ค่อยจะเต็มใจ ไม่วายที่จะแอบค้อนบอสของเธอเสียทีหนึ่ง

“เมื่อคืนหลังจากที่ผม...” สายตาที่มองมาช่างหวานฉ่ำ และท่าทีนั้นทำเอาน้ำฟ้าแก้มร้อนวูบด้วยความเขินอายหากก็ต้องเก็บอาการเอาไว้นิ่ง ทำหน้าปั้นปึ่งต่อไป

“อย่าพูดนะคะ ฟ้าไม่อยากได้ยินมัน!” หญิงสาวท้วง พยายามห้ามแต่ก็ไร้ผล เพราะภรนต์ยังคงพูด

“พอนะคะบอส...ฟ้าขอ” เขาไม่ทันพูดจบประโยค น้ำฟ้าก็ร้องขอเสียงอ้อน พร้อมหลับตาแน่น เท่านั้นยังไม่พอเธอยังเอามือปิดหูทั้งสองข้างส่ายหน้าไปมาซ้ายขวา ชายหนุ่มจึงลุกจากโต๊ะทำงานแล้วเดินตรงไปหาเธอที่เก้าอี้

ภรนต์จับมือของเธอออก เพื่อจะได้ฟังเขาให้ถนัด

“ฟังแล้วทำไมเหรอ...เราก็เข้ากันได้ดีออก” เขาแกล้งพูดหยอก

“บอส...ถ้าไม่หยุด ฟ้าจะลาออก!” เธอขู่ หน้าแดงก่ำเต็มไปด้วยความอาย

“คุณไม่กล้าลาออกหรอกฟ้า” สิ้นคำบอสหนุ่มก็จับมือของเธอมาล็อกเอาไว้แน่น ก่อนจะก้มลงมาจ้องตาเธออย่างเป็นจริงเป็นจัง ซึ่งก็น่าแปลกใจที่คราวนี้น้ำฟ้าไม่ได้ตกใจหรือรู้สึกหวาดกลัวเขาเหมือนเมื่อคืน

“ผมแค่จะบอกว่าหลังจากที่ผมกลับไปคิดทบทวนดูแล้ว ผมต้องขอบคุณคุณถึงจะถูก เพราะเอมี่ ผู้หญิงคนนั้นเจตนาดึงคุณเข้ามาแล้วใช้คุณเป็นเครื่องมือ แล้วยังแอบถ่ายความสัมพันธ์ของเราสามคนเอาไว้เพื่อควบคุมพวกเรา

“...” น้ำฟ้าฟังอย่างตั้งใจ

“เมื่อใครคนใดคนหนึ่งไม่ยอมทำตามข้อตกลง เอมี่ก็พร้อมจะแฉพฤติกรรมลับของพวกเรา ผมรู้อยู่ตั้งแต่แรกแล้วว่าเอมี่มีจุดประสงค์ในการเข้าหาผม”

“แสดงว่า...คุณเอมี่เองก็มีเบื้องหลังงั้นเหรอคะ”

“ครับ แต่คุณอย่ารู้เลย ต่อให้ผมเจออะไรแย่ ๆ ผมก็ไม่กลัวหรอก เพราะผมโชคดีที่คุณอยู่ข้างกายเสมอ” ว่าแล้วก็ยิ้มมุมปากแบบเดิมให้เธอ แต่ทำไมน้ำฟ้ารู้สึกว่ามันเป็นรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย

“คุณก็เลยขอบคุณฟ้าด้วยวิธีนั้นน่ะเหรอคะ สวมบทบาทเป็นโจรหื่น” พอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทีไร ความโกรธก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกทุกที พลางสลัดมือหนาที่เกาะกุมฝ่ามือทั้งสองข้างของเธอออก “ถ้าอยากขอบคุณฟ้าจริง ๆ คุณไม่ต้องให้ฟ้ามาอยู่กับคุณตลอดเวลาแบบนี้ก็ได้นะคะมันน่าอึดอัด แล้วก็ไม่ต้องมาพูดดีกับฟ้าด้วยก็ได้”