สลัดทิ้ง 2

และตอนนั้นเองที่เอมี่เพิ่งสังเกตว่าการแต่งกายของภรนต์อยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อย เสื้อสูทไม่ได้ติดกระดุม ชายเสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ย คอเสื้อเปิดอ้า มิหนำซ้ำบนพื้นยังเกลื่อนกลาดไปด้วยข้าวของซึ่งเคยวางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา

“อ๋อ การที่สองวันมานี้คุณไม่ยอมรับสาย ไม่โทรหาเอมี่ ที่แท้ก็เพราะนังเลขาฯ หน้าจืดนี่เองสินะ!” เธอเริ่มโวยวาย

“เรื่องนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับน้ำฟ้า!” อีกฝ่ายแย้งกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพอ ๆ กัน เขาเกือบจะเดินไปตะคอกใส่หน้าเธอเสียด้วยซ้ำ แต่ติดตรงที่ร่างกายบางส่วนยังค้ำเป้ากางเกงอยู่จนขยับตัวไม่สะดวก

“ถ้าไม่เกี่ยวแล้วคุณจะแก้ตัวยังไงคะ ภรนต์อธิบายมาเดี๋ยวนี้นะ???”

“มันจะมากไปแล้วนะเอมี่!” ชายหนุ่มลุกขึ้นทุบโต๊ะดังปัง

“เอ๊ะ ที่รักคุณพูดอะไร แล้วดูคุณเปลี่ยนไปมากนะคะช่วงหลังมานี้” เอมี่ตวาดกลับ

“ผมจะทำอะไรมันก็เป็นเรื่องของผม! คุณคิดว่าคุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาวุ่นวายที่นี่!”

“เป็นใครน่ะเหรอคะ เอมี่...เอมี่ก็เป็นคนรักของคุณน่ะสิ” เห็นสีหน้าท่าทางของเขา ถึงตอนนี้เอมี่ก็เริ่มรู้ตัวว่าทำอะไรผิดพลาดไปเสียแล้ว

“คุณเป็นคนรักของผมจริง ๆ หรือเปล่า หรือว่าแค่คู่ขา คุณยอมรับมาเถอะนะว่าคุณก็ไม่ได้รักผมหรอก คุณต้องการมีผมเอาไว้เพื่อซัพพอร์ตหน้าที่การงานของคุณมากกว่าเอมี่”

“ไม่จริง”

“ระหว่างเราเป็นแค่เพื่อนเที่ยวและคู่นอน ที่ต่างก็มีประโยชน์ต่างตอบแทนให้กันเท่านั้น คุณให้ความสุขผม ผมก็ตอบแทนคุณด้วยเงินทอง เครื่องประดับ เสื้อผ้า กระเป๋ารองเท้า ให้ความสะดวกสบายกับคุณ เรื่องของเรามันเป็นแค่ธุรกิจเท่านั้น จำเอาไว้ด้วย!”

ภรนต์ไม่เคยคิดที่จะพูดจาไม่ให้เกียรติผู้หญิงแบบนี้แถมทวงบุญคุณถึงข้าวของและการซัพพอร์ตต่าง ๆ มันทำให้ผู้หญิงเสียเกียรติต่อหน้าบุคคลที่สาม แต่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อคู่ขาเก่าเพียงเท่านั้น ในห้องยังมีผู้หญิงอีกคนที่พลอยรู้สึกเจ็บเสียดในหน้าอกไปด้วย เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น

“นี่เห็นเอมี่ใช้เซ็กซ์แลกเงินกับข้าวของพวกนั้นเหรอ แล้วเอมี่จะต่างอะไรกับเด็กขายตัวกันล่ะ”

“ผมไม่ได้พูด และไม่ได้หมายความแบบนั้น คุณเองคิดเอง”

“หึ มันก็ความหมายเดียวกันนั่นแหละ”

“งั้นผมคงห้ามคุณไม่ได้ ผมรู้เรื่องที่คุณตกลงกันกับน้ำฟ้า ขอบคุณนะที่ทำให้ผมตาสว่าง!” ภรนต์พูดด้วยเสียงแข็งกร้าว เขาคิดว่าการตัดสัมพันธ์ที่คาราคาซังกับเอมี่ก็ดีกับทุกฝ่าย ตอนนี้เอมี่อาจจะเสียใจและโกรธเขา แต่นานไปเธอจะดีขึ้นเอง

“เอมี่ไม่ได้ขายตัว ไม่ใช่คนที่คุณนึกจะทำอะไรตามใจก็ได้”

“หึ ๆ การที่ผมยอมให้คุณเข้าหาได้ง่าย ๆ ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่รู้ประวัติความเป็นมาของคุณหรอกนะ มันก็จริงที่คุณไม่ได้ขายตัว แต่โมเดลลิ่งที่คุณเป็นเจ้าของน่ะ จริง ๆ ก็แค่ธุรกิจส่งผู้หญิงให้นักการเมืองกับพวกเศรษฐีไม่ใช่เหรอ”

“คุณกำลังเข้าใจเอมี่ผิดนะ!” เธอแผดเสียงดังลั่นหน้าแดงด้วยความโกรธ

“ก่อนที่คุณจะมาทำกับผมแบบนี้ ผมรู้ว่าคุณก็มีคนเลี้ยงเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วด้วยซ้ำ อย่าให้ผมต้องเอ่ยชื่อผู้ชายคนนั้นเลยจะดีกว่า” เขายิ้มเหยียด ๆ

“แต่ตอนนี้ใคร ๆ ก็รู้กันไปทั่วว่าคุณคบหากับเอมี่อยู่! คิดจะเขี่ยเอมี่ทิ้งง่าย ๆ อย่างนี้ ถ้าพวกนักข่าวรู้เข้า ไม่ใช่แค่เอมี่คนเดียวนะคะที่เสียหาย แต่ชื่อเสียงคุณเองกับบริษัทนั่นแหละที่จะมีปัญหา!” เอมี่พูดอย่างเหลืออด

“ในที่สุดธาตุแท้ก็โผล่ออกมาจนได้นะเอมี่!” ชายหนุ่มแค่นหัวเราะ

“กรี๊ดดดด”

“เราจบกันตรงนี้ดีกว่านะเอมี่ อย่างน้อยในวันนี้ผมยังคงเหลือความรู้สึกดี ๆ ให้คุณอยู่บ้าง” ภรนต์ตัดบท

เมื่อได้ยินแบบนี้ เอมี่จึงหันขวับไปมองน้ำฟ้าด้วยความโกรธแค้น

“เอมี่ไม่รู้ว่าคุณตัดสัมพันธ์เพราะเอมี่ทำอะไรผิด แต่คุณไม่มีวันมีความสุขกับนังเลขาฯ ปากเน่าหรอก”

“ทำไมผมต้องแคร์”

น้ำฟ้าฟังแล้วต้องเงยหน้าขึ้นไปมองคนพูดอย่างฉับพลัน เธอหรืออุตส่าห์ยืนทำตัวลีบตัวเล็ก สงบปากสงบคำ พยายามไม่ให้ตัวเองเข้าไปมีส่วนร่วมใด ๆ กับการโต้เถียงกันของทั้งคู่ ถ้าสามารถสลายตัวเป็นอากาศธาตุภายในห้องได้เธอก็คงทำไปแล้ว แต่อีกฝ่ายกลับโยนความผิดมาให้เธอหน้าตาเฉย ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นต้นเหตุให้เธอต้องเผชิญกับเรื่องน่าอายสารพัดอย่างจากบอสผู้แสนเลวร้ายแท้ ๆ

“นี่คุณ! ดิฉันอยู่ของดิฉันดี ๆ อย่ามาดึงดิฉันเข้าไปเกี่ยวด้วยจะได้ไหมคะ!” ความไม่พอใจทำให้น้ำฟ้าตอบโต้กลับไปทันที สองสามวันมานี้ ขนาดภรนต์ที่เป็นผู้บริหารสูงสุดของบริษัทเธอก็ยังด่ามาแล้ว ประสาอะไรกับผู้หญิงแปลกหน้าที่มาหาเรื่องเธอถึงที่

ยอมรับว่าส่วนหนึ่งเกิดจากความหมั่นไส้ด้วยล่ะ

“หรือแกจะเถียงฉันว่าที่ล็อกห้องอยู่กันสองต่อสองเมื่อกี้นี้ ไม่ได้กำลังมั่วกันอยู่ล่ะ!”

“ฉัน” ใจอยากจะแย้งว่าไม่ แต่ถึงอย่างไรเธอก็ไม่มีนิสัยชอบโกหกติดตัว จึงได้แต่อ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออกอยู่อย่างนั้น

“อย่าบอกนะคะ ภรนต์ ว่าคุณกับนังร่านเนี่ยนั่งมองตากันเฉย ๆ แล้วถุงยางที่ตกอยู่นั่นมันอะไร” เอมี่ตวาดเกรี้ยวกราดด้วยถ้อยคำประชดประชัน

“จะมากไปแล้วนะ!” ภรนต์ตวาดกลับ

“คุณเอมี่คะ!” น้ำฟ้าโพล่งขึ้นพร้อม ๆ กับเสียงขู่ตะคอกของชายหนุ่ม จะต่างกันก็ตรงที่เขาหยุดแค่นั้น แต่เธอไม่ “ดิฉันไม่ทราบหรอกนะคะว่าคุณเติบโตมาจากสิ่งแวดล้อมแบบไหน แต่กรุณาอย่าดึงดิฉันไปมีส่วนร่วมในเรื่องต่ำ ๆ ที่คุณพูดถึง คุณอาจจะไม่สะทกสะท้านกับเรื่องพวกนั้น แต่ดิฉันหน้าบาง ฟังแล้วดิฉันอายแทนค่ะ”

น้ำฟ้าตอบโต้บ้าง เธอไม่ได้มีเซ็กซ์กับบอสในห้องทำงานอย่างที่ถูกกล่าวหา ถ้าว่าเมื่อคืนจะไม่เถียงเลยสักคำ แล้วเธอจะไปรู้เหรอว่าถุงยางมาตกอยู่ตรงนี้ได้ยังไง

“อีบ้า! ไม่สะทกสะท้านงั้นเหรอ ที่พูดมาแกหมายความว่าฉันหน้าไม่มียางอายงั้นเหรอ?” น้ำเสียงของเอมี่แทบจะกลายเป็นกรีดร้อง

“ก็แล้วแต่จะคิดนะคะ การที่คุณเคยมีเซ็กซ์กับผู้ชายในที่ทำงาน มันไม่ได้เหมารวมว่าผู้หญิงคนอื่นจะทำแบบเดียวกับคุณ!” น้ำฟ้าตอกหน้ากลับ เอมี่ถึงกับกระทืบเท้าด้วยความโกรธ

“อี...อี...กรี๊ดดดดดด อีร่าน ปากดีแบบนี้สินะ ถึงได้แย่งแฟนคนอื่นไปทั่ว” พูดยังไม่ทันจบเอมี่ก็พุ่งไปทึ้งหน้าน้ำฟ้าด้วยความโกรธ

“ก็แล้วแต่จะคิดสิคะ ว้าย!” น้ำฟ้าเสียงหลง

“หยุดนะเอมี่! คุณทำอะไรของคุณ!” ภรนต์ห้ามทัพ แล้วก็เป็นเขาคนเดียวที่เจ็บตัว

ทันใดนั้นสถานการณ์ภายในห้องทำงานของภรนต์ก็กลายเป็นสมรภูมิรบที่ร้อนเป็นไฟขึ้นมาทันที เมื่อ จู่ ๆ คู่ขาเก่าของเขาก็ปรี่เข้าไปกระชากผมของเลขานุการสาว แล้วตบหน้าเธอดังฉาด ก่อนจะดึงเสื้อสูทพอดีตัวที่สวมอยู่จนกระดุมขาดกระเด็น

บอสหนุ่มเห็นอย่างนั้นจึงรีบโผเข้าไปล็อกตัวเอมี่ ลากเธอซึ่งทั้งกรีดร้องและดิ้นรน ให้ถอยออกมาจากจุดที่น้ำฟ้าอยู่ เพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายถูกทำร้ายมากไปกว่านั้น

หากเขากลับได้เห็นสิ่งที่คาดไม่ถึง เพราะแทนที่หญิงสาวจะกำลังหวาดผวาจนตัวสั่น สีหน้าเลขานุการของเขากลับบูดบึ้ง คิ้วทั้งสองข้างขมวดมุ่น ริมฝีปากถูกกัดเม้มจนซีดขาว ในดวงตาที่เบิกกว้างเต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธลุกโชนอยู่ในนั้น

“ปล่อยเอมี่เดี๋ยวนี้นะ!”

“ปล่อยเธอค่ะ คุณภรนต์!”

หญิงสาวสองคนแทบจะตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียว ขณะที่ภรนต์ยังทำหน้าเลิ่กลั่ก ตัดสินใจไม่ถูกว่าควรทำอย่างไร ทว่าวินาทีเดียวกันนั้นน้ำฟ้าซึ่งก้าวมาถึงร่างของเอมี่ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ก็เงื้อฝ่ามือขึ้นจนสุดแขน

“ฉันบอกให้ปล่อยเธอ!” เธอตวาดพร้อมกับตวัดฝ่ามือข้างนั้นลงไปยังเป้าหมายตรงหน้าอย่างสุดแรงเกิด

“กรี๊ด!” หญิงสาวอีกคนกรีดร้องด้วยความตกใจ พลางยกสองแขนที่ยังเป็นอิสระขึ้นป้องกันใบหน้า

เพียะ!

“โอ๊ย!” หากคนที่อุทานออกมากลับเป็นบอสของเธอ

ในช่วงเวลาที่แขนของน้ำฟ้ากำลังเหวี่ยงเข้าไปหาใบหน้าซีกซ้ายของคู่ขาบอสนั้น ภรนต์ก็ผลักคนในวงแขนให้เซถลาไปด้านข้าง ไหล่ซ้ายที่เบี่ยงตามแรงผลักจึงกลายเป็นตำแหน่งรับแรงฟาดแทน

“ผมอุตส่าห์ช่วยกันเอมี่ให้ นี่คุณมาตบผมทำไมกันเนี่ย!” ชายหนุ่มยกมือคลำต้นแขนตัวเองป้อย ๆ

“ก็ใครใช้ให้คุณมาขวางทางฉันเองล่ะคะ!” เธอตอบเสียงแข็ง “ถอยไปค่ะ คุณภรนต์! นี่เป็นเรื่องของผู้หญิง ในเมื่อคุณเอมี่อยากจะมีเรื่องกับฉัน ฉันก็จะสนองเธอเอง!”