โรลเพลย์ 2

“อา ผมชอบจริง ๆ กลิ่นเนื้อสาวผสมกับกลิ่นเหงื่อจาง ๆ เนี่ยโคตรทำให้ผมมีอารมณ์ซี้ดดดด อา....”

ตามปกติภรนต์ตั้งปณิธานไว้ว่าจะไม่ยุ่งกับลูกน้องเพื่อไม่ให้เสียการปกครอง แต่คงจะต้องยกเว้นให้กับน้ำฟ้า

แม้เธอจะไม่ตรงสเปกเขาเลยในตอนแรกแต่พอได้ลิ้มลองมันก็เสพติดขึ้นมาเพราะรสนิยมตรงกันซะงั้น

แปลกจริงภายนอกดูราบเรียบไม่มีอะไรดึงดูด แต่พออยู่ใกล้ ๆ โดยเฉพาะกลิ่นสาวที่หอมกรุ่นจากร่างกายเธอถึงกับทำให้เขาเกิดอารมณ์ขึ้นมาได้ แต่แล้วภรนต์จำต้องข่มใจถอนใบหน้าจากซอกขาหญิงสาว

หากสิ่งที่ทำให้เลขานุการสาวต้องตกใจซ้ำจนหน้าซีด ดวงตาเบิกค้าง ไม่ใช่แค่อุปกรณ์ถ่ายภาพวิดีโอในมือของเขา แต่เป็นรอยนูนหนาขนาดพอ ๆ กับข้อมือเด็กที่เบียดตัวอยู่ภายใต้กางเกงเป็นแนวยาวเกือบครึ่งหนึ่งของระยะความยาวต้นขา ซึ่งดูเหมือนบอสของน้ำฟ้าจะเข้าใจสีหน้าของเธอดี เขาจึงหันไปมองอย่างนึกขำ

“คุณไม่ต้องกลัวหรอกน่า ผมต้องการแค่...” พูดยังไม่ทันจบคำดีเขาก็รูดกางเกงชั้นในของเธอไปคาอยู่ที่หัวเข่า

“อื๊อ”

หญิงสาวสะดุ้งเฮือก พยายามส่งเสียงร้องและเตะถีบอย่างสุดกำลังอีกครั้ง ขณะที่เขาไม่ต้องออกแรงอะไรมากก็สามารถกดขาทั้งคู่ของเธอให้แนบสนิทไปกับที่นอน ก่อนจะใช้หัวเข่าของตัวเองวางคร่อมทับข้อเท้าเพื่อล็อกมันเอาไว้แน่น

แต่ทันทีที่ได้เห็นร่างกายช่วงล่างที่เปลือยเปล่าของหญิงสาว ภรนต์ก็ต้องเป็นฝ่ายตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น บอสหนุ่มในวันนี้ที่สวมบทบาทเป็นไอ้หื่นคนหนึ่ง ส่วนเลขาฯ สาวของเขานั้น เขามอบบทบาทนักศึกษาสาวสวยผู้ตกเป็นเหยื่อคร่าสวาทของเขาเอง หึ!

“เดิมทีเลขาฯ อย่างคุณไม่อยู่ในสายตาผมหรอก แต่ตอนนี้คุณเปลี่ยนความคิดของผมไปแล้วน้ำฟ้า”

“ไม่นะ กรี๊ดดดด!!”

น้ำฟ้าถึงกับดิ้นพล่าน ไม่พอเธอยังเลื้อยสาดส่ายไปรอบเตียงขณะเขาเอาเคราถูไถร่องเสียวของเธอ

คนบ้า! ไอ้ผู้ชายลามก! พูดเองเออเองหมดทุกอย่าง

“กรี๊ด!!!!!”

เธอตะโกนด่าทอชายหนุ่มในใจ อยากจะลุกขึ้นไปต่อยหน้าเขาสักหมัด แต่ก็จนใจที่เธอยังอยู่ในสภาพเคลื่อนไหวลำบาก สองแขนถูกมัดไพล่อยู่ข้างหลัง ตัวเองก็ดันนอนทับเอาไว้อีก สองขาถึงจะพอขยับได้ หากข้อเท้าก็ถูกน้ำหนักตัวเขากดตรึงเอาไว้ ทำได้เพียงชันเข่าและเบียดต้นขาเข้าหากันเพื่อปิดบังสิ่งพึงสงวนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ทุกการดิ้นรนขัดขืนของเธอเป็นของจริง ถึงแม้ว่าเธอจะมีรสนิยมแนวนี้ เคยนึกฝันอยากมีประสบการณ์อยากถูกกระทำแบบนี้ แต่นี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่กำลังจะถูกขืนใจจริง ๆ ยอมรับว่ามีความกลัวเกิดขึ้นในจิตใจ เพราะเธอไม่รู้จักอะไรบอสเลย ทุกคำพูดทุกการกระทำของเขามันเรียลมากจนเธอหวาดกลัวและไม่แน่ใจ แต่ว่าเธอกลับยังรู้สึกตื่นเต้นหัวใจเต้นแรงและมีอารมณ์มาก

ภรนต์ไม่ได้ใส่ใจการดิ้นรนที่เปล่าประโยชน์ของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย หลังจากเสนอรางวัลทำงานดีให้โดยไม่ถามความสมัครใจแล้ว เขาก็ไม่รอช้า เมื่อจัดการเปลื้องชุดจนทั้งสองต่างอยู่ในสภาพเปล่าเปลือยเขาก็ดันหัวเข่าทั้งสองให้แยกจากกัน เผยให้เห็นพื้นที่ลับอันแสนงดงามบนร่างกายสาว

“อื๊อ! อื๊อ!”

น้ำฟ้าส่ายหน้าไปมา ทั้งที่กำลังเล่นสวมบทบาทอยู่แท้ ๆ แต่ส่วนลึกในจิตใจกลับมีความรู้สึก ความโกรธและอับอายจนสุดชีวิตทำให้หยดน้ำตาเม็ดโต ๆ ร่วงหล่นจากขอบตาไม่ยอมหยุด แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้บอสของเธอกลับเอาแต่จดจ้องส่วนอื่นอยู่ด้วยความลุ่มหลง

บอสหื่นจับข้อเท้าเธอผูกติดกับขาเตียง แล้วยังรวบข้อมือทั้งสองมัดประกบกัน ก่อนผลักขึ้นเหนือศีรษะ น้ำฟ้าติดกับพันธนาการที่เขามัดเอาไว้ เธอไร้หนทางสู้ได้แต่หายใจหอบและถูกเขากระทำอย่างสุดจำนน

“ผมจะกินล่ะนะ”

สิ้นเสียงเข้มหื่นกระหายความรู้สึกเสียวซ่านปนจั๊กจี้ก็จู่โจมหญิงสาว ทำเอาเธอต้องดิ้นบิดไปมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ภรนต์ห่อปลายลิ้นเกร็งแน่นเข้าหากันแล้วสะบัดขึ้นลงช้า ๆ ตามแนวร่องเสียวจนน้ำฟ้าสะดุ้งเฮือก

จากที่พยายามส่งเสียงโวยวายกลับกลายเป็นร้องครางออกมาแทนที่จะยิ่งดิ้นรนหญิงสาวกลับถูกเวทมนตร์ลึกลับบางอย่างสะกดให้นอนตัวแข็งทื่อราวกับร่างกายเป็นอัมพาต ก่อนจะสะดุ้งซ้ำเมื่อจู่ ๆ ภรนต์พุ่งริมฝีปากไปดูดดุนตรงกลางรอยพับโคนขาอีกข้างที่เหลืออยู่ สลับกับซุกไซ้ปลายจมูกดอมดมกลิ่นสวาทสาวอย่างเมามัน

“หอมเหลือเกิน ขนาดกลิ่นยังหอมขนาดนี้ อยากรู้จริง ๆ ว่าข้างในของคุณจะหวานแค่ไหน”

“อ๊ะ” น้ำฟ้าถึงกับลืมตัว อุทานออกมาเมื่อรู้สึกได้ว่าบอสจอมหื่นกำลังแนบฝ่ามือหนาลงไปบนพื้นที่ลับส่วนบุคคล แล้วลงน้ำหนักนิ้ว ลากไล้ไปตามรอยแบ่งของร่างกายอย่างสนุกมือ

“ทำไมคุณถึงนุ่มแต่แน่นได้อย่างนี้นะ ทำเอานิ้วของผมยังสอดเข้าไปไม่ได้เลย” ชายหนุ่มเพ้อ ยิ่งได้ลูบไล้ตัวเธอมากเท่าไร ความอึดอัดที่ขยายตัวอยู่ภายใต้กางเกงเข้ารูปก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ จนปวดระบมไปหมด

“อื๊อ” พอเห็นอย่างนั้น น้ำฟ้าก็ตกใจ ร้องโวยวายขึ้นมาอีก

“ร้องทำไม อยากเห็นของผมบ้างเหรอ ก็ได้ เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่ยุติธรรม” พูดพลางถลกกางเกงลงพร้อมกับล้วงมือเข้าไปควักปราการด่านสุดท้ายของตัวเองออกมา

พระเจ้า! ไอ้ที่เขาควักออกมาอวดตรงหน้าเห็นกี่ทีก็ทำให้ใจสั่นระรัวได้ทุกครั้ง

ภรนต์ยิ้มพอใจเมื่อเห็นปฏิกิริยาของหญิงสาว เขาก้มตัวกลับลงไป พร้อมวางนิ้วหัวแม่มือทั้งสองข้างลงไปบนผิวเนื้ออ่อนนุ่มและบอบบาง ซึ่งเบียดกันอยู่อย่างแน่นสนิทไม่ต่างกับกลีบดอกไม้ที่ยังไม่เคยต้องน้ำค้าง แล้วค่อย ๆ รั้งให้มันแย้มออกจากกันช้า ๆ

หัวใจของภรนต์เต้นระทึกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ในเวลานี้เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กชายวัยห้าขวบที่กำลังตั้งอกตั้งใจแกะกล่องของขวัญในเช้าวันคริสต์มาส และกำลังตื่นเต้นว่าจะพบอะไรอยู่ในนั้น

“สวยจริง ๆ เหมือนดอกกุหลาบแรกแย้มเลยน้ำฟ้า” เขาเลียลิ้นรอบปากก่อนหลุดเสียงพึมพำออกมา

“อ๊ะ...อ๊างงงงงง บอสบ้า บอสโรคจิต!”

ได้ยินแล้วคนที่นอนดิ้นไปมาอยู่บนเตียงได้แต่หลับตาปี๋ ใบหน้าเปลี่ยนจากขาวซีดเป็นแดงก่ำสลับกันอยู่อย่างนั้น ก่อนจะกรีดร้องออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อจู่ ๆ ใจกลางกล่องของขวัญก็ถูกปลายลิ้นที่อ่อนนุ่มและเปียกชื้นของภรนต์ตวัดใส่ครั้งหนึ่ง เหมือนต้องการชิมรสชาติเสียก่อน

“หวาน” ทำเสียงจึ๊กจั๊กในลำคอ “แต่อีกเดี๋ยวเดียวผมจะทำให้คุณหวานกว่านี้อีก”

ภรนต์ยิ่งออกแรงที่ปลายนิ้ว แหวกกระดาษห่อของขวัญสีสวยให้เปิดกว้างขึ้นอีกนิด แล้วสะบัดลิ้นขึ้นลงเป็นจังหวะ สลับกับปาดวนไปรอบ ๆ และดูดเม้มเบา ๆ

ความเสียวสบายที่เกิดขึ้นจากริมฝีปากและปลายลิ้นของบอสตัวร้ายทำให้หญิงสาวกำมือแน่น รู้สึกถึงเหงื่อชื้น ๆ ที่ซึมออกมาตามไรผม หน้าผาก และใจกลางฝ่ามือ ขณะที่ปลายเท้าจิกเกร็งจนแทบเป็นตะคริว

ทันใดนั้นเธอก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อชายหนุ่มสอดนิ้วชี้ข้างหนึ่งเข้ามาภายในร่าง ก่อนจะเลื่อนเข้าออกช้า ๆ สร้างความสากระคายแบบแปลก ๆ อยู่พักใหญ่ แต่ปากกับลิ้นที่ยังทำหน้าที่อยู่อย่างแข็งขันก็ช่วยให้ความแสบรำคาญนั้นลดหายไปอย่างรวดเร็ว