บทที่ 495

“นี่คือความผิดของเซียวเทียนติ่งกับที่พึ่งพึงทั้งหมดของเขา?”

ฉินอวิ๋นฟานอ่านข้อมูลละเอียดยิบในมือพลันงุนงง เขาขมวดคิ้วพูด “อาจ้าน ท่านว่าใครกันที่เอาข้อมูลความผิดละเอียดยิบขนาดนี้ของเซียวเทียนติ่งส่งมาให้เราด้วยรูปแบบนิรนาม?”

“เมื่อวานข้าเพิ่งฆ่าล้างบางสำนักศึกษาหลวงไป วันนี้ก็มีคนส่งหลักฐานละเอียดยิบแบบนี้มาให้? เขาทำแบบนี้หมายความว่ายังไงกันนะ? กลัวใต้หล้าไม่โกลาหล หรือว่าแค้นเซียวเทียนติ่งเข้ากระดูก? คิดจะยืมมือเราฆ่าคน?”

อู่จ้านก็งงเหมือนกัน เขาเอ่ยเสียงเครียด “มันก็พูดยาก ข้าเพิ่งจะตรวจสอบความจริงมา หลักฐานพวกนี้มีมูลแน่ชัด ไม่มีปัญหา แต่สืบคนที่อยู่เบื้องหลังไม่ได้เบาะแสสักนิด”

“มันแปลกแล้ว”

แต่ไหนมาฉินอวิ๋นฟานทำงานรอบคอบ แม้เขาจะแค้นเซียวเทียนติ่ง แทบอยากเอาชีวิตคนผู้นี้ทันที แต่เขาไม่อยากเป็นหมากให้คนอื่น เขาสันนิษฐาน “ในเมื่อเป็นคนของพี่รองชัดเจน งั้นก็ต้องไม่ใช่ฝีมือของพี่รองแน่ จะเป็นฝีมือของพี่ใหญ่หรือท่านอ๋องหรือเปล่า?”

“มันก็พูดยาก ที่แล้วมาเฮ่อชินอ๋องไม่ทำตัวเด่น จะไม่เข้าร่วมและมีข้อพิพาทง่าย ๆ ส่วนองค์ชายใหญ่คุมกรมอาญา ทั้งที่ลงมือเองได้แต่ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย?”