LOGINShare
บทที่ 499
Related chapters
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 500
ฉินอวิ๋นฟานยิ้มราบเรียบ แต่แล้วก็ล้วงของที่ห่อด้วยกระดาษออกมาจากกระเป๋าก่อนจะยื่นไปตรงหน้าหวงต้าหยวน“เอ่อ นี่คือ?”หวงต้าหยวนถามด้วยใบหน้าฉงนฉินอวิ๋นฟานยิ้มพูดอย่างมั่นใจ “เปิดออกดูก็รู้แล้วนี่”หวงต้าหยวนเปิดห่อกระดาษออกด้วยความสงสัยเต็มประดา จังหวะที่เห็นของสีขาวละเอียดเหมือนเม็ดทรายในนั้นแล้วนางก็ยิ่งสับสน เอ่ยปากถาม “นี่ นี่คืออะไรหรือ?”นาทีนี้หวงต้าหยวนยังดูไม่ออกว่าทรายละเอียดขาวคืออะไร ความจริงมันก็คือเกลือละเอียดที่ฉินอวิ๋นฟานแปรรูปแล้ว ก้อนเกลือจะมีกลิ่นฉุน และนี่ก็เป็นเพราะเทคโนโลยียุคนี้ล้าสมัยนั่นเอง หลังจากฉินอวิ๋นฟานบรรจงแปรรูปก็เปลี่ยนเป็นเกลือละเอียดในยุคปัจจุบัน ไม่เพียงกำจัดสิ่งแปลกปลอมในเกลือออกทั้งหมด ยังทำให้รสชาติกลับมาเป็นปกติอีกด้วยดังนั้นเมื่อหวงต้าหยวนไม่ได้กลิ่นฉุนที่เป็นการกระตุ้นใด ๆ ย่อมไม่รู้ว่านี่คือสิ่งใด“เจ้าลองชิมดู ดูสิว่ารสชาติเป็นยังไง?”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มน้อย ๆ “วางใจเถอะ ข้าไม่วางยาหรอก และไม่ใช่เพื่อหลอกให้เจ้าเปิดผ้าปิดหน้าด้วย เจ้าไปชิมข้างหลังฉากบังลมได้เลย”พูดจบ ฉินอวิ๋นฟานหยิบขึ้นมาเล็กน้อยแล้วเอาเข้าปากเพื่อสาธิตให้หวงต้าหยวน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 501
“แหะ ๆ เจ้าหอหวง เจ้าต้องเหยียบเรื่องนี้ให้มิดเลยนะ! นี่คือสิ่งสำคัญที่ข้าจะใช้ตอบโต้ และเป็นส่วนหนึ่งที่จะสร้างยุคยิ่งใหญ่ของเราด้วย!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะแหะ ๆ พลางพูด“ย่อมเป็นเช่นนั้น!”หวงต้าหยวนเอ่ย “ข้าก็อยากเห็นท่านในอนาคตนัก ท่านจะสร้างโลกอย่างไรกันแน่!”“อนาคต อะไรก็เป็นไปได้!”ก่อนจะกลับ ฉินอวิ๋นฟานได้ส่งสายตาปิ้ง ๆ ให้หวงต้าหยวนทีหนึ่ง ทำเอาหวงต้าหยวนหัวใจวสันต์เต้นแรง ก็คือรัชทายาทผู้จริงจังและชั่วร้ายเช่นนี้ ทำให้นางนับวันยิ่งลุ่มหลง นับวันยิ่งคาดหวัง......“รัชทายาท จะได้เวลามื้อเที่ยงแล้วนะ พวกเราจะไปภัตตาคารต้าเฉียนหรือว่าจะกลับตำหนักรัชทายาทกันดีขอรับ?”เพิ่งออกจากหอนางคณิกาชั้นสูงวั่งเจียง เซี่ยงเทียนเวิ่นก็ถามอยู่ข้างตัวฉินอวิ๋นฟานด้วยความเคารพฉินอวิ๋นฟานหันไปมองทางเซี่ยงเทียนเวิ่นและฉายรอยยิ้มพอใจ เจ้านี่ไม่เลวเลยทีเดียว ไม่กี่เดือนมานี้ก้าวหน้าขึ้นมาก จากไม่มีมันสมองในสมัยก่อนจนใจเย็นสุขุมในตอนนี้ เปลี่ยนไปมากจริง ๆสมกับที่เกิดในตระกูลเซี่ยงตระกูลวิถียุทธ์ที่ซื่อสัตย์ พวกเขาไม่เพียงแต่มีกำลังแข็งแกร่ง ยังให้ความสำคัญกับมิตรภาพและคุณธรรม เห็นเซี่ยงเทียนเ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 502
“เชอะ!”ฉินอวิ๋นฟานมองบนใส่จางเต้าหลินแรง ๆ ก่อนจะหันไปพูดกับเซี่ยงเทียนเวิ่นที่อยู่ข้างหลัง “มา นั่งดื่มชาด้วยกัน ไม่ต้องรักษากิริยามารยาทอะไรทั้งนั้น”เซี่ยงเทียนเวิ่นยังคงหวาดหวั่นอยู่เหมือนเดิม แต่ฉินอวิ๋นฟานออกปากแล้ว เขาจึงไม่ขัดขืนอีก นั่งลงข้างโต๊ะน้ำชาทันที ฉินอวิ๋นฟานเทน้ำชาให้เขาด้วยตัวเอง ภาพนี้ทำให้เซี่ยงเทียนเวิ่นตื้นตันใจแบบที่ไม่เคยได้รับมาก่อนเล็กน้อยเวลาที่ฉินอวิ๋นฟานแข็งข้อขึ้นมาน่ากลัวจนขนหัวลุก เนื้อตัวบนล่างแผ่กลิ่นอายสังหารออกมาเต็มเปี่ยม ประดุจเทพสังหาร แต่เวลาที่เขาทำตัวตามสบายก็สบายเสียนี่กระไร ไม่มีมาดของรัชทายาทเลยสักนิด เฉกเช่นสหายคนหนึ่ง“ว่ามาเถอะ มาหาข้ามีธุระอะไร?”จางเต้าหลินวางถ้วยน้ำชาในมือลง ก่อนจะเปิดปากถาม“จางไท่เว่ย ไม่ขอปิดบัง มีธุระสองเรื่องที่อยากขอคำชี้แนะจากท่านจริง ๆ”ท่าทีของฉินอวิ๋นฟานเป็นการเป็นงานขึ้นมาทันที เขาเอ่ยเสียงหนัก “คาดว่าท่านคงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานแล้ว ท่าทีของเฮ่อชินอ๋องอยู่เหนือความคาดหมายของข้ามาก และข้าก็ไม่รู้เรื่องของเขาเลย ดังนั้นข้าจึงอยากขอคำชี้แนะเกี่ยวกับเรื่องของเขาหน่อย”“ท่านนี่ ถือดียังไงคิดว่า
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 503
“มือเท้าสายใยลึกซึ้งแล้วยังไง?”จางเต้าหลินพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เกิดอยู่ในตระกูลจ้าว ทั้งเป็นองค์ชายผู้สูงส่ง ใครบ้างไม่อยากถูกขนานนามเป็นจักรพรรดิ? ใครบ้างยินยอมเป็นคนธรรมดา? ใครบ้างที่อยากเป็นลูกน้องทั้งชีวิต?”“ทุกคนที่อยู่ในจุดนั้นมักไม่เป็นตัวของตัวเอง ก็เหมือนกับสภาพการณ์ของท่านในตอนนั้น แสร้งเป็นโง่เง่าแล้วยังไง? พวกเขาปล่อยท่านไปไหม?”“ถ้ามีองค์ชายมากมายแต่ไม่ชิงบัลลังก์ ยี่สิบปีก่อนก็ไม่เกิดเรื่องเลือดล้างกำแพงวัง จะไม่เหลือแค่เฮ่อชินอ๋องคนเดียวแล้ว”“ในตอนที่เฮ่อชินอ๋องติดตามอดีตฮ่องเต้บุกใต้หล้า จู่ ๆ ก็แสดงความคมและปฏิภาณเหนือคนทั่วไปออกมา ทั้งยังสร้างผลงานยิ่งใหญ่ให้กับอดีตฮ่องเต้ เรียกได้ว่าผลงานมิอาจลบล้าง”“แต่ก็คนเช่นนี้ แต่เล็กจนโตติดตามอดีตฮ่องเต้ต้อย ๆ ยินยอมเป็นลูกน้องผู้ภักดีทั้งชีวิต ท่านคิดว่าเป็นไปได้หรือ?”ซี้ด...คำพูดนี้ของจางเต้าหลินทำให้ฉินอวิ๋นฟานสูดปาก ในใจคือความตะลึงถึงขีดสุดครั้งแรกที่พบปะกับเฮ่อชินอ๋อง แม้ไม่มีความขัดแย้งใหญ่หลวงอะไร ฉินอวิ๋นฟานกลับเห็นเศษเสี้ยวความดูแคลนและความโหดเหี้ยมจากแววตาของฉินอ้าวถึงฉินอ้าวจะเหมือนอากาศธาตุที่อยู
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 504
“เหอะ ขนาดท่านที่เป็นคนไม่มีอิทธิพลอะไรยังมีใจคิดอยากได้บัลลังก์ แล้วทำไมเขาจะไม่กล้า?”จางเต้าหลินบุ้ยปากพูด “อีกอย่าง ไม่แน่ว่าเขาจะต้องให้ตัวเองนั่งตำแหน่งนั้นให้ได้นี่”“หือ? ความหมายของท่านคือเขาจะดันองค์ชายองค์อื่นขึ้น?”จากแนวคิดของจางเต้าหลิน ฉินอวิ๋นฟานเข้าใจในพริบตา เฮ่อชินอ๋องก็เหมือนกับตระกูลใหญ่อื่น ๆ อาจจะดันองค์ชายองค์หนึ่งจากองค์ชายทั้งเก้า แต่องค์ชายองค์นี้คือใครกันนะ?หรือว่าจะเป็นพี่หก? จู่ ๆ ฉินอวิ๋นฟานก็นึกถึงองค์ชายที่ไม่โดดเด่นคนนี้ องค์ชายที่ทำตัวธรรมดาที่สุด เขาถือดียังไงแต่งงานกับลูกสาวของแม่ทัพฝ่ายขวา? แถมแม่ทัพคนนี้ยังเคยเป็นผู้ติดตามที่ภักดีของเฮ่อชินอ๋องอีก“ข้าเข้าใจแล้ว! ข้าเข้าใจได้สักที!”ได้จางเต้าหลินชี้แนะ กอปรกับความไวของปัญญาฉินอวิ๋นฟาน ไม่นานเขาก็ตระหนักประเด็นสำคัญของเรื่องได้ และการอนุมานเช่นนี้สามารถอธิบายได้โดยสมบูรณ์“มีบางเรื่องท่านรู้ก็พอ สถานการณ์ของต้าเฉียนซับซ้อนกว่าที่ท่านคิดมาก บัลลังก์ว่างเปล่า หมู่มังกรไร้เศียร สักวันต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ ไท่ซั่งหวงพระชนมายุสูงแล้ว พระพลานามัยมิสู้แต่ก่อน จะสามารถทานได้ถึงเมื่อไรก็ไม่รู้ เวลา
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 505
“ข้าละแปลกใจนัก ข้าเป็นแค่คนที่ไม่สนโลกคนหนึ่ง จะมีเส้นสายอะไรให้ท่านยืมได้?”จางเต้าหลินถามด้วยความสนใจฉินอวิ๋นฟานไม่ปิดบัง เขาเอ่ยแบบจริงจังมาก “จางไท่เว่ย ข้าไม่ขอพูดตามตรง นับจากเริ่นซวี่ถูกข้าฆ่าแล้ว เริ่นจื้อคุนก็เจ็บแค้นใจ ตอนนี้เขาเริ่มเล่นงานข้าแล้ว ข้าจำเป็นต้องโต้ตอบ”“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้าด้วย? ท่านก็โต้ตอบไปสิ ถึงยังไงท่านก็ไม่ใช่คนที่จะต่อกรด้วยได้ง่าย ๆ คนทั่วไปคิดจะให้ท่านเสียเปรียบ เกรงว่าจะไม่ง่าย”จางเต้าหลินพูดอย่างหน้าไม่ยี่หระ“จางไท่เว่ย คำพูดนี้ผิดถนัด คาดว่าท่านน่าจะรู้ว่าเกลือหลวงคือสิ่งสำคัญของบ้านเมืองนับแต่โบราณกาล ทันทีที่กองทัพขาดเกลือบริโภค จะอ่อนเปลี้ยไร้กำลังในเสี้ยววินาที ไม่มีกำลังต่อสู้อีก”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงหนัก “และเริ่นจื้อคุนก็กุมเกลือหลวงทั้งหมดซึ่งเป็นสิ่งสำคัญของต้าเฉียน มันอันตรายมาก ตอนนี้เขาเริ่มเล่นตุกติกกับการส่งเกลือหลวงไปเมืองจัวแล้ว ต้องการเล่นงานข้าชัด ๆ ข้าคิดจะใช้โอกาสนี้ถีบเขาออกจากเกลือหลวงเสียเลย แล้วกุมเกลือหลวงเอาไว้เสียเอง”“เราต่างรู้ความสำคัญของเกลือหลวงดี และข้าไม่มีคนสนิทและเส้นสายในด้านนี้ ต้องการคนที่เชื่อถื
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 506
“ลองชิมดูสิ ดูสิว่าเป็นยังไง!”ฉินอวิ๋นฟานยกมือทำท่าทางและบอกจางเต้าหลินไม่ได้ปฏิเสธ แต่หยิบนิด ๆ ส่งเข้าปาก จังหวะที่รสเค็มจาง ๆ เข้าปาก จางเต้าหลินแตกตื่นขึ้นมาทันใด ดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง ในนั้นคือความเหลือเชื่อทั้งหมด“จะเป็น จะเป็นไปได้ยังไง? เกลือบริโภคละเอียดได้ขนาดนี้เชียวหรือ? แห้งสดชื่นอย่างยิ่ง ยืดอายุการเก็บได้นาน และยังไม่มีรสขมเฝื่อนเลย วิเศษจริง ๆ!”จางเต้าหลินผุดลุกขึ้นมาจากที่นั่ง มองเกลือบริโภคละเอียดในมือ ใจของเขาเต้นเร่าโดยสิ้นเชิง เกลือบริโภคชนิดนี้เมื่อเข้าสู่ท้องตลาด จะต้องเป็นเรื่องใหญ่สะเทือนเลือนลั่นที่สุดแน่ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ มันจะเปลี่ยนรูปโฉมตลาดเกลือบริโภคบนโลกนี้ทั้งหมด สลัดความขมเฝื่อน หนึ่งก้าวพัฒนา!“ความจริงถ้าข้าอยากจะผลักดันเกลือบริโภคละเอียดแบบใหม่นี้รอบด้านกลับไม่ยาก เพียงแต่จะทำให้หลาย ๆ คนสูญเสียผลประโยชน์ และจะทำให้ตลาดเกลือหลวงของต้าเฉียนเกิดความโกลาหลลุกลามใหญ่โต ดังนั้นข้าจึงต้องการโอกาสหนึ่ง ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว ข้าต้องคว้าเอาไว้ให้ได้”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ย“ถ้าตระกูลเริ่นใช้สิทธิ์ในการจัดสรรปันส่วนเกลือหลวงเล่นงานท่าน เช่นนั้นจะเป็น
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 507
“ไม่ว่าอะไรก็ต้องดำเนินอย่างมีขั้นมีตอนสิ กินคำเดียวก็เป็นเจ้าอ้วนไม่ได้นะ”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มอย่างมั่นใจ “แม้ทหารในค่ายทานหลางกับค่ายทัพหน้าข้าจะมีไม่มาก ก็แค่สองแสนต้น ๆ แต่พวกเขาคือทหารชั้นยอดทั้งหมด กำลังรบไม่ธรรมดา ต้องมีสักวันที่ข้าจะทำให้ท่านได้รู้ว่าอะไรคือหนึ่งศึกเลื่องชื่อ!”จางเต้าหลินพูดถึงขนาดนี้แล้ว ได้แต่อธิบายปัญหาข้อหนึ่ง นั่นก็คือเขาไม่เห็นงามกับกำลังรบของค่ายทานหลางและค่ายทัพหน้า ยิ่งอธิบายว่าอีกฝ่ายไม่รู้เรื่องทั้งสองค่ายนี้ของเขาเลย จางเต้าหลินเป็นเช่นนี้ ยิ่งไม่ได้พูดถึงคนอื่น?ที่ฉินอวิ๋นฟานต้องการคือผลลัพธ์ ยิ่งทุกคนคิดว่าสองค่ายนี้ไม่เพียงพอให้กลัวก็ยิ่งเป็นผลดี เขาต้องการพัฒนาแบบซุ่มเงียบกลับไม่รู้ว่าค่ายทานหลางและค่ายทัพหน้า ภายใต้การดูแลของหานซิ่นเกิดการปฏิรูปแบบหน้ามือเป็นหลังมือนานแล้ว กอปรกับเทคโนโลยีทันสมัยของเขา กำลังรบสุดสะพรึง มิใช่ทหารโบร่ำโบราณเหล่านี้จะสามารถเปรียบเทียบได้“ได้ ท่านมีแผนการของตัวเองก็พอ!”จางเต้าหลินไม่พูดอะไรมากอีก ในบรรดาองค์ชายทั้งหลาย ความสามารถและคุณธรรมของฉินอวิ๋นฟานที่แสดงออกในระยะนี้ยอดเยี่ยมที่สุดจริง ๆ ใช้อุบายช่วงชิง
Latest chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
