ตอนที่ 3 หนุ่มเจ้าสำราญ

“ถ้าอย่างนั้นทำไมถึงมารบเร้าที่จะเอาเงินจากผมไปซื้อรองพื้นใหม่อีก ใช้เงินของพ่อของหวายสิ”

“แหม... ดิน มันไม่เหมือนกันนะคะ นั่นมันเงินของพ่อ ไม่ได้เป็นเงินของดิน ที่บอกว่ารักหวายนะ ดินรักหวายจริงไหม หรือแค่พูดสนุกปาก เพื่อนอนกับหวายเอามัน” เธอค้อนเขาตากลับ

“เชอะ! ดินพูดเหมือนกับไม่รักหวายแล้ว อย่างนั้นก็ได้ หวายกลับดีกว่า เฮอะ ๆ มาที่นี่ รถก็เติมน้ำมันนะคะ ไม่ได้เติมน้ำเปล่า” เธอทำท่าจะลุกขึ้น

“เดี๋ยวหวายจะไปไหน”

เขารีบกอดรั้งร่างกายของเธอเอาไว้ อารมณ์บูดบึ้งหายไป เหลือไว้แต่ใบหน้าที่ยิ้ม ๆ

“ไอ้ผีบ้าออกจากร่างของดินแล้วหรือคะ ไอ้ผีตัวเมื่อกี้หายไปเสียแล้วล่ะ” อดที่จะแขวะเขาไม่ได้

“ก็หวาย...”

สุธาวีรีบยกนิ้วชี้มาปิดปากของเขาที่จะพูดมากในทันที เขารีบงับมัน และมองตาของหญิงสาวอย่างหวานเยิ้ม ราวกับถูกมนต์เสน่ห์ของสุธาวีสะกด

“เห็นหน้าสวย ๆ ของหวายแบบนี้แล้ว ดินก็หายคิดถึง”

“ไม่ต้องมาทำปากหวานค่ะ หวายไม่เชื่อ” เหมือนกับคนที่เพิ่งขายขนมจีบกัน มองตากันหวายหยดย้อย

“คนคิดถึงกัน เขาก็ไม่ทำกันแค่นี้หรอกค่ะ” สุธาวีส่งสายตาเชิญชวน

“ถ้าอย่างนั้น ทำแค่ไหนล่ะจ๊ะ ทำแค่นี้ใช่ไหม”

ต่อจากนั้นเขาก็ผลักร่างกายอวบอิ่มของสุธาวีลงไปนอน คณิศรก่ายเกยขึ้นไปทาบทับร่าง มือไม้แข็ง ๆ ของเขาเริ่มรื้อทึ้งเสื้อผ้า

สุธาวีหากลัวไม่ ยิ้มกริ่ม ทำปากแบบเซ็กซี่ยั่วยวนคณิศร มือของเธอก็ตะปบกอบกุมกับห่อหมกตุง ๆ ที่คับแน่นอยู่ในร่มผ้าของเขา

เธอรู้จุดอ่อนของคณิศรดี ตรงไหนที่จะปลุกเร้าทำให้เขาสูดปากยาว ๆ

“อู้...”

มันได้ผล

คณิศรจึงได้ถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกอย่างรวดเร็ว แอลกอฮอล์ที่เขาดื่มลงไป มันช่วยกระตุ้นอารมณ์กำหนัดในร่างกำยำได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มรู้สึกร้อนเร่า และซู่ซ่าออกทั้งตัว

หมับ... เธอจับท่อนแข็งของเขาได้แล้ว และก็งัดออกมาจากเป้ากางเกง ในขณะที่คณิศรก็ช่วยถอด ไม่นานนักทั้งสองหนุ่มสาวก็เปลือยกายล่อนจ้อนอยู่ต่อหน้าของกันและกัน เขาและเธอกลับหัวกลับหาง

มือของสุธาวีที่กำรอบก็ขยับขึ้น ๆ ลง ๆ เอาจริงข้อดีของคณิศรก็มีเยอะแยะอยู่ เรื่องหนึ่งก็คือเรื่องบนเตียง

“อู้ อ๊า... ซี้ด...”

คณิศรสูดปากยาว ๆ ท่อนรักไซซ์ห้าหกเข้าไปอยู่ในโพรงปากของสุธาวีแล้ว ทำให้เธอร้องไม่ออก ในขณะที่ชายหนุ่มหยิบเอาอุปกรณ์ที่เตรียมเอาไว้ออกมาจากใต้หมอน แล้วเปิดสวิทซ์ให้อุปกรณ์นั้นทำงาน

นิ้วแข็ง ๆ ก็ช่วยอีกแรงบดไปที่ปุ่มรัญจวน แล้วแทงแท่งหรรษาเข้าไปในร่องน้อย ๆ ของสุธาวี ปากของเธอที่ร้องไม่ออก เพื่อระบายความอึดอัด หญิงสาวจึงได้ดูดดุนท่อนลำของเขาเพื่อตอบแทน

“อื้อ... อื้อ... อื้อ...”

ส่วนท่อนล่างของสุธาวีสั่นส่าย แต่เป็นการสั่นสู้เสียมากกว่า คณิศรขยับชักท่อนลำเรียกน้ำย่อย จนหญิงสาวหวีดร้องออกมาด้วยความร้อนแรง

อาการของหนุ่มสาวเหมือนร้อนมาก ทั้งที่แพนั้นติดเครื่องปรับอากาศ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความร้อนภายในกายสงบ มันถูกแผดเผาด้วยไฟปรารถนาที่ปะทุขึ้นมา

“โอ้... หวายปากคุณดีจริง ๆ ไม่มีใครใช้ปากได้เก่งกว่าคุณ”

ด้วยประสบการณ์ที่โชกโชน ได้กินท่อนไม้ของผู้ชายแบบนี้มาไม่ต่ำกว่าหกสิบท่อน ทำให้เกิดความคล่องแคล่วขึ้นอย่างไม่ต้องมีใครสอน แต่ประสบการณ์บอกตัวของเธอเอง

คณิศรรีบดึงท่อนลำของตัวเองออก สุธาวีเช็ดปากอย่างเสียดาย

“รีบไปไหนคะ”

“หวายไม่มาหาผมกี่วันแล้ว ผมอดยากปากแห้งมากนะ” เขาตัดพ้อตาปรอย

“ชิ... ทำเหมือนกันไม่มีคนอื่น”

“ผมมีหวายแค่คนเดียว”

เพราะไม่มีใครทำกับเขาได้ถึงใจเท่าเธออีกแล้ว คณิศรจึงติดมาก ชอบการปลดปล่อยอารมณ์กับเธอ

“ปากหวาน”

สุธาวีฟังถ้อยคำประเภทนี้จากผู้ชายมาเยอะ เธอรู้ดีว่าต้องทำให้พวกเขาพอใจยังไง

“ชิมแล้วไม่ใช่เหรอ หวานไหม”

“หวานค่ะ ทั้งหวานและ... จุ๊บ”

โน้มใบหน้าของคณิศรเข้ามาใกล้ แล้วบดกลีบปากของตัวเองลงไปทันที

ด้วยความวัวเคยขาม้าเคยขี่ ในขณะที่ปากประกบกันสนิท ดูดดุนเหมือนไม่เคยไม่พบได้เจอกันมาแสนนาน

ร่างกายที่ปะทะกันข้างล่าง ก็ไม่ยอมเสียเวลา จัดท่าจัดทางแล้วจิ้มลงถ้ำ

“ใส่ถุงก่อนนะดิน”

งานนี้ชำนาญ มือหนึ่งจับท่อน อีกมือรับเอาคอนดอมที่หญิงสาวฉีกถูกให้ใส่สวมทันที งานตอกเสาเข็มก็ได้ถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อคณิศรเสือกแท่งแกร่งอัดเข้าไปในร่องสาวของเธออย่างแรง

“เสียวค่ะ อ้า... ทำไมวันนี้ใหญ่จัง”

“ไม่เจอกันนานมันเลยขยายเพราะคิดถึงหวายไง จัดให้มันแน่น ๆ หน่อย”

ข้อดีของคนคุ้นเคยคือพูดคุยกันได้สะดวกปาก ลากมกขนาดไหนก็ได้ไม่ต้องอาย

“เจ็บบอกได้นะ อยากให้กระแทกหนักเบาแบบไหนบอกมาเลย อู้... ซี้ด...”

คณิศรก็เป่าลมออกมาจากปากแบบรัว ๆ สะโพกสอบก็บดโยกเริ่มจังหวะเนิบนาบ ๆ แล้วก็หยุดหมุนควง

“ทำไมมันตอดดีแบบนี้”

สุธาวีฝึกนั่งขมิบมันทั้งวัน หากไม่ทำมีหวังหลวมกันพอดี

ณ เวลานี้ความกระสันแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของชายหนุ่ม คนหนึ่งตอกอัดกระหน่ำกระแทก และอีกคนก็แอ่นเด้งร่องสาวรับอย่างเป็นท่วงทำนองเดียว

ร่างบางกว่าเริ่มสะท้านหวั่นไหว ความเร็วที่คณิศรเร่งสปีดทำให้เธอหวีดร้องออกมาตามสัญชาตญาณ

“อ๊าย!” หญิงสาวสุขสมขึ้นสวรรค์ไปกับท่อนใหญ่ของเขาแล้ว

“นับหนึ่ง”

“จะนับทำไมคะดิน มันนับไม่ถ้วนอยู่แล้ว”

ได้ยินสุธาวีพูดแบบนี้เขาก็ยกยิ้มอย่างพอใจ

“อย่างนี้จะต้องจัดให้ร้องขอชีวิต กรี๊ดออกมานะครับที่รัก”

“แรงอีกค่ะดินขา แรง แรง แรง แรง...”

สุธาวีส่งเสียงเชียร์คณิศรใหญ่ เขาก็จัดให้อย่างใจปรารถนา เธอกรีดร้องอย่างไม่ต่อต้าน แถมยังขยับร่างแอ่นรับการกระทำของคณิศรแบบถึงอกถึงใจ

คนหนึ่งเหมือนไฟร้อนแรง อีกคนก็เป็นน้ำมันที่ราดรด คืนนี้เป็นการนัดแบบยกกระชับมิตร เปลี่ยนท่าเป็นทางไปตามที่อีกฝ่ายพึงพอใจ ความสุขสมที่ต่างป้อนให้กันแบบถึงพริกถึงขิง

“หนาวเนอะ” เสียงเปรยจากแพร้านอาหาร เพื่อนยังปักหลักนั่งล้อมวงกันดื่มเหล้า คออ่อนหน่อยก็เมาหลับกันไปตรงนั้น คณิศรใจปั้มเปิดห้องให้บางคนที่กลับไม่ไหว นอนพักกันแบบฟรี ๆ

“มึงว่าใครจะขาลากวะ ระวังไอ้ดินกับหวาย”

ยอยศเป็นหนึ่งในผู้เหลือรอดถาม มือลูบแขนที่ขนลุกตั้งเพราะอากาศยามดึก

“มึงอิจฉา” ลือกฤชย้อน ยกแก้วเบียร์ฟองฟอดขึ้นจิบ

“เออ...” คำตอบที่แสนสั้น

“จะว่าไปหาคู่ซ้อมแบบไอ้ดินก็ดีเหมือนกัน น้ำแตกแล้วแยกทาง”

ยอยศรีบหาผ้ามาคลุมไหล่ เพราะน้ำค้างเริ่มลง และอุณหภูมิรอบด้านเริ่มเย็นมากขึ้นด้วย