รักผิดคน

บทที่ 1

"บรู๊ว...บรู๊ว..."เสียงเห่าหอนของหมาป่าตัวนำดังกึกก้องออกมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้ฝูงหมาป่าออกจากถ้ำอย่างไม่เต็มใจฉันนั่งหดตัวสั่นอยู่ในมุมห้องไม่หยุด มองไปที่ตัวเองที่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ จนไม่สามารถมองเห็นรูปร่างของมนุษย์ได้ รู้สึกเหมือนยังคงรับรู้ถึงความเจ็บปวดในขณะที่ยังไม่ตายฉันค่อยๆ ลุกขึ้น ค่อย ๆ คลานเข้าหาชิ้นส่วนที่กระจายอยู่ของตนเอง หวังจะประกอบชิ้นส่วนเหล่านั้นกลับเข้าด้วยกันอย่างไร้เดียงสา อยากจะให้แน่ใจว่าถ้าทีมช่วยเหลือมาถึง มองปราดเดียวก็ยืนยันได้ว่า คนที่ตายคือฉันหรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง ในจิตใต้สำนึกของฉันนั้นไม่ต้องการให้สามีเห็นฉันอยู่ในสภาพน่าอับอายเช่นนี้แต่เมื่อฉันเอื้อมมือออกไป ต้องการคว้าหยิบชิ้นส่วนที่อยู่ตรงหน้า กลับพบว่า มือของฉันนั้นคว้าความว่างเปล่าฉันจึงมองดูนิ้วมือที่โปร่งใสของตนเองด้วยความตกตะลึง พลันนั่งลงบนพื้นอย่างหมดหวังที่แท้ คนที่ตายแล้วไม่สามารถจัดการศพของตนเองได้สามวันก่อน ฉันและเพื่อนร่วมทีมได้รับมอบหมายภารกิจสำรวจในภูเขาก่อนหน้านั้นไม่นานฉันเพิ่งตรวจพบว่าตนเองตั้งครรภ์ และฉันอยากจะบอกเสิ่นหวยเอวี่ยนทันที แต่เขากลับติดภารกิจติดต่อกันเป็นเว