บทที่ 8

มุมมองของเสิ่นหวยเอวี่ยน

ผมกำลังจะถูกประหารชีวิต

นี่เป็นสิ่งที่ผมไม่เคยคาดคิดเลย

ผมนึกว่าถ้าสวี่หลานจือตายไปแล้วและผมแกล้งทำเป็นบ้า ผมอาจจะหนีรอดได้ แต่ความจริงคือเทคโนโลยีสมัยนี้ล้ำหน้าเกินไป ผมไม่สามารถหลบหนีต่อหน้าเครื่องมือได้

ทันทีที่ผลตรวจสอบออกมา ผมก็ตกใจจนต้องคุกเข่าขอความเมตตาจากตำรวจ

แต่ความจริงก็คือผมฆ่าคน ผมได้ฆ่าสวี่หลานจือในสภาพที่มีสติสัมปชัญญะเต็มที่

เธอสมควรตาย เพราะเธอเป็นคนที่ทำให้เวินหร่านและลูกของผมต้องตาย เธอไม่สมควรจะชดใช้ด้วยชีวิตหรือ

เมื่อพูดถึงเวินหร่าน ผมไม่รู้จะอธิบายเธออย่างไรดี

เธอให้ความรู้สึกจืดชืดกับผมมาโดยตลอด ไม่เคยแย่งหรือเรียกร้องอะไร ระหว่างผมกับเธอเราต่างเป็นเหมือนเพื่อนร่วมชีวิตที่สงบสุขกันไป

ในช่วงเวลานั้นเมื่อสวี่หลานจือจากผมไปแต่งงานกับคนอื่น ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะไม่เชื่อในความรักอีกต่อไป

ผมตัดสินใจว่าจะไม่รักใครอีก จนกระทั่งในวันที่ผมจะไปนัดเดทตามคำแนะนำของครอบครัว จู่ๆ รูมเมทของผมพูดถึงเวินหร่าน

พวกเขาบอกว่าเธอเป็นนางฟ้าที่ดูสง่างาม มีเสน่ห์ทั้งด้านศิลปะและสติปัญญา เรียกได้ว่าเป็นผู้หญิงในฝันของผู้ชายหลายคน

ชื่อของเวินหร่านนั้นค