Share
บทที่ 7
Related chapter
รักผิดคน บทที่ 8
มุมมองของเสิ่นหวยเอวี่ยนผมกำลังจะถูกประหารชีวิตนี่เป็นสิ่งที่ผมไม่เคยคาดคิดเลยผมนึกว่าถ้าสวี่หลานจือตายไปแล้วและผมแกล้งทำเป็นบ้า ผมอาจจะหนีรอดได้ แต่ความจริงคือเทคโนโลยีสมัยนี้ล้ำหน้าเกินไป ผมไม่สามารถหลบหนีต่อหน้าเครื่องมือได้ทันทีที่ผลตรวจสอบออกมา ผมก็ตกใจจนต้องคุกเข่าขอความเมตตาจากตำรวจแต่ความจริงก็คือผมฆ่าคน ผมได้ฆ่าสวี่หลานจือในสภาพที่มีสติสัมปชัญญะเต็มที่เธอสมควรตาย เพราะเธอเป็นคนที่ทำให้เวินหร่านและลูกของผมต้องตาย เธอไม่สมควรจะชดใช้ด้วยชีวิตหรือเมื่อพูดถึงเวินหร่าน ผมไม่รู้จะอธิบายเธออย่างไรดีเธอให้ความรู้สึกจืดชืดกับผมมาโดยตลอด ไม่เคยแย่งหรือเรียกร้องอะไร ระหว่างผมกับเธอเราต่างเป็นเหมือนเพื่อนร่วมชีวิตที่สงบสุขกันไปในช่วงเวลานั้นเมื่อสวี่หลานจือจากผมไปแต่งงานกับคนอื่น ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะไม่เชื่อในความรักอีกต่อไปผมตัดสินใจว่าจะไม่รักใครอีก จนกระทั่งในวันที่ผมจะไปนัดเดทตามคำแนะนำของครอบครัว จู่ๆ รูมเมทของผมพูดถึงเวินหร่านพวกเขาบอกว่าเธอเป็นนางฟ้าที่ดูสง่างาม มีเสน่ห์ทั้งด้านศิลปะและสติปัญญา เรียกได้ว่าเป็นผู้หญิงในฝันของผู้ชายหลายคนชื่อของเวินหร่านนั้นค
รักผิดคน บทที่ 1
"บรู๊ว...บรู๊ว..."เสียงเห่าหอนของหมาป่าตัวนำดังกึกก้องออกมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้ฝูงหมาป่าออกจากถ้ำอย่างไม่เต็มใจฉันนั่งหดตัวสั่นอยู่ในมุมห้องไม่หยุด มองไปที่ตัวเองที่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ จนไม่สามารถมองเห็นรูปร่างของมนุษย์ได้ รู้สึกเหมือนยังคงรับรู้ถึงความเจ็บปวดในขณะที่ยังไม่ตายฉันค่อยๆ ลุกขึ้น ค่อย ๆ คลานเข้าหาชิ้นส่วนที่กระจายอยู่ของตนเอง หวังจะประกอบชิ้นส่วนเหล่านั้นกลับเข้าด้วยกันอย่างไร้เดียงสา อยากจะให้แน่ใจว่าถ้าทีมช่วยเหลือมาถึง มองปราดเดียวก็ยืนยันได้ว่า คนที่ตายคือฉันหรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง ในจิตใต้สำนึกของฉันนั้นไม่ต้องการให้สามีเห็นฉันอยู่ในสภาพน่าอับอายเช่นนี้แต่เมื่อฉันเอื้อมมือออกไป ต้องการคว้าหยิบชิ้นส่วนที่อยู่ตรงหน้า กลับพบว่า มือของฉันนั้นคว้าความว่างเปล่าฉันจึงมองดูนิ้วมือที่โปร่งใสของตนเองด้วยความตกตะลึง พลันนั่งลงบนพื้นอย่างหมดหวังที่แท้ คนที่ตายแล้วไม่สามารถจัดการศพของตนเองได้สามวันก่อน ฉันและเพื่อนร่วมทีมได้รับมอบหมายภารกิจสำรวจในภูเขาก่อนหน้านั้นไม่นานฉันเพิ่งตรวจพบว่าตนเองตั้งครรภ์ และฉันอยากจะบอกเสิ่นหวยเอวี่ยนทันที แต่เขากลับติดภารกิจติดต่อกันเป็นเว
รักผิดคน บทที่ 2
เสียงนี้คุ้นเคยเหลือเกิน นั่นคือเสียงของสวี่หลานจือ รักครั้งเก่าที่งดงามที่เสิ่นหวยเอวี่ยนไม่มีวันลืมนับตั้งแต่ที่สวี่หลานจือกลับมาจากต่างประเทศ เสิ่นหวยเอวี่ยนก็เปลี่ยนไปเหมือนเป็นคนละคนเสียงโทรศัพท์ของเขาดังไม่เว้นทั้งกลางวันและกลางคืนไม่ว่าเวลาจะดึกแค่ไหน ถ้าเป็นสายจากสวี่หลานจือ เสิ่นหวยเอวี่ยนจะรีบออกไปทันทีทุกครั้งที่ฉันทะเลาะกับเขาเรื่องนี้ เขาจะตวาดฉันด้วยความหงุดหงิดอย่างมาก "หลานจือไม่มีใครในประเทศนี้ ผมแค่ช่วยเธอ ทำไมต้องหาเรื่องไม่เข้าท่าด้วย"จากนั้นพวกเราก็ไม่คุยกัน เขาใช้ข้ออ้างนี้ในการไม่กลับบ้านในช่วงที่เขาไม่อยู่ ฉันพยายามหาหลักฐานการทรยศของเสิ่นหวยเอวี่ยนแต่สิ่งที่พบคือ เขาแค่ช่วยเหลือเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ เขาช่วยเธอตลอดเวลาต่อมา เขาก็เริ่มโมโหร้ายและหมดความอดทนกับฉันมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อก่อน ต่อให้เขายุ่งแค่ไหน เขาก็ยังโทรมาบอกฉันเกี่ยวกับตารางงานของเขา ถ้ามีเรื่องด่วนก็ส่งข้อความมาแต่ตอนนี้ เขาไม่โทรมาหาฉันเลยเป็นสัปดาห์ หรือบางทีอาจจะทั้งเดือน ฉันโทรไปก็เจอว่าเขายุ่ง หรือต้องวางสาย หรือบางครั้งก็ปิดเครื่องไปเลยทว่า การที่เขาวาง
รักผิดคน บทที่ 3
เสิ่นหวยเอวี่ยนขมวดคิ้ว มือทั้งสองข้างยกขึ้นสูง น้ำเสียงแหบพร่า "บาดแผลของเธอต้องทำความสะอาดทันที ไม่อย่างนั้นจะติดเชื้อได้""ฉันจะไปเอากล่องยามาให้เธอเดี๋ยวนี้"เสิ่นหวยเอวี่ยนผลักสวี่หลานจือออกเบาๆ แต่สวี่หลานจือกลับคว้าเอวเขาไว้ เสียงเธอหวานหยดย้อยชวนให้รู้สึกได้ถึงนัยแฝงชัดเจน "ฉันไม่ต้องการทำแผล พี่ไม่เข้าใจจริงๆ เหรอว่าฉันคิดยังไงกับพี่?""นานขนาดนี้พี่ไม่เคยรู้สึกหวั่นไหวกับฉันบ้างเลยเหรอ?""พี่ดูสิเวินหร่านก็ไม่อยู่ด้วย ฉันจะไม่บอกใครแน่นอน เรื่องนี้จะเป็นความลับของเราแค่สองคนดีไหม..."ขณะพูดสวี่หลานจือก็เขย่งปลายเท้าเข้าใกล้ริมฝีปากของเสิ่นหวยเอวี่ยนเสิ่นหวยเอวี่ยนเบี่ยงหน้าหลบ จากนั้นแกะมือเธอออกขณะที่จะเริ่มอธิบาย แต่จู่ๆ โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นเขารับสายทันที ยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงด่วนจากปลายสายก็ส่งมา "หัวหน้าครับ พบร่างสองศพที่ถูกสัตว์ป่ากัดกินที่ภูเขาตะวันตก รีบมาให้ความช่วยเหลือด่วน"เสิ่นหวยเอวี่ยนสีหน้าเคร่งเครียด รีบจัดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและเดินออกไป สวี่หลานจือกลับคว้าแขนเสื้อเขาไว้ "พาฉันไปด้วย"เขาสะบัดแขนเสื้อออก "อย่ามาทำตัววุ่นวาย!"สวี่หลานจือไม่พ
รักผิดคน บทที่ 4
เขากำโทรศัพท์ไว้แน่น เสียงหายใจของเขาหอบแรงขึ้นเรื่อยๆคนอื่นๆ มองเสิ่นหวยเอวี่ยนด้วยความกังวล ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงทั้งสองมือของเสิ่นหวยเอวี่ยนสั่นใส่รหัสลงไปอย่างรวดเร็ว แต่บนหน้าจอกลับแสดงว่า "รหัสไม่ถูกต้อง"เสิ่นหวยเอวี่ยนถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็ส่งโทรศัพท์ให้เจ้าหน้าที่ด้านหลัง พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า "เราไม่สามารถประกอบร่างนี้ได้แล้ว ต้องใช้การตรวจ DNA เบื้องต้นเพื่อแฮ็กโทรศัพท์มือถือมายืนยันตัวตนของผู้ตาย"ขณะที่เสิ่นหวยเอวี่ยนกำลังจะเตรียมใส่โทรศัพท์ลงในถุงเก็บหลักฐาน จู่ๆ โทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นทุกคนต่างดีใจ จ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์และรับสาย แต่เมื่อรู้ว่าเป็นเบอร์ของพวกแก๊งคอลเซ็นเตอร์ ทุกคนก็ถอนหายใจเงียบๆ พร้อมกลับไปจัดการซากศพต่อเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น พวกเขาพาฉันกับจ้าวเจ๋อขึ้นรถบัสของทีมกู้ภัยบรรยากาศในรถเงียบงันและเต็มไปด้วยความอึดอัด ทุกคนในรถทำหน้าหนักใจนี่อาจเป็นฉากที่เลวร้ายที่สุดที่พวกเขาเคยพบในอาชีพการงานของพวกเขามีสมาชิกในทีมหญิงหลายคน หดตัวอยู่ที่เบาะหลังของรถ ตัวสั่น ปิดปากร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด"หัวหน้าครับ คุณไม่คิดว่าคุณต้อง
รักผิดคน บทที่ 5
หมายเลขเพิ่งจะถูกกดเสร็จ รถก็เบรกกะทันหันทำให้โทรศัพท์ในมือของโจวหลางหล่นลงบนพื้นสวี่หลานจืออาศัยจังหวะนี้ รีบก้มลงไปที่พื้นและกดวางสายเมื่อเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของเธอ ทำให้ฉันเริ่มสงสัย ว่าการตายของฉันอาจจะเกี่ยวข้องกับเธอถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันยังจะไม่มีหลักฐาน แต่คนที่ทำความผิดย่อมทิ้งร่องรอย ฉันจะรอวันนั้นที่เธอได้รับกรรมตามสนองเมื่อรถขับเข้าสู่ลานของทีมกู้ภัย หัวหน้าหน่วยจากหน่วยสำรวจก็เดินเข้ามาหาทันทีเสิ่นหวยเอวี่ยนยังไม่ทันได้ลงจากรถ ก็ถูกหัวหน้าหน่วยจากหน่วยสำรวจเดินมาขวาง เขาจ้องหน้าคนในรถทุกคนอย่างเคร่งเครียด ก่อนจะหันมาถามเสิ่นหวยเอวี่ยนว่า "คนของฉันอยู่ไหน?"เสิ่นหวยเอวี่ยนชะงักไปครู่หนึ่ง ก้มหน้าและอธิบายว่า "ตอนที่พวกเราไปถึง พวกเขา..."หัวหน้าหน่วยคว้าคอเสื้อของเสิ่นหวยเอวี่ยนด้วยความโกรธ "ฉันโทรหาทีมกู้ภัยตั้งแต่เช้าตรู่""ตามความเร็วของพวกเขา ตอนนั้นพวกเขายังไม่ได้เข้าป่าด้วยซ้ำ""หลังจากที่ฉันพบว่าแจ้งจุดพิกัดผิดพลาด ก็ให้พวกคุณรีบไปขวางพวกเขา ทำไมตอนนี้พวกคุณกลับมาแล้วยังบอกว่าคนหายไปแล้ว ทีมกู้ภัยของพวกคุณหมายความอะไรกันแน่?"หัวหน้าหน่วยวัยเกือบห้าสิบ มี
รักผิดคน บทที่ 6
เสิ่นหวยเอวี่ยนถูกคำสั่งจากทีมกู้ภัยให้พักงานและพักผ่อนอยู่ที่บ้านสวี่หลานจือจึงย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของฉันเพื่อดูแลเสิ่นหวยเอวี่ยนแต่เสิ่นหวยเอวี่ยนไม่ยอมให้เธอนอนในห้องนอน บังคับให้เธอนอนบนโซฟาแทนในช่วงแรกสวี่หลานจือยอมทนเพราะต้องการดูแลอารมณ์ของเสิ่นหวยเอวี่ยน เธอนอนบนโซฟาด้วยความน้อยใจอยู่สามวันจนกระทั่งวันที่สี่ สวี่หลานจือบุกเข้ามาในห้องนอน ชี้หน้าถามเสิ่นหวยเอวี่ยนว่า "ไหนพี่บอกว่าเตรียมจะหย่ากับเวินหร่านไม่ใช่เหรอ""ในเมื่อพี่เองก็ไม่ได้รักเธอแล้ว การที่เธอตายก็น่าจะเป็นการเปิดทางให้พี่กับฉันได้อยู่ด้วยกัน ทำไมตอนนี้พี่ถึงทำตัวเหมือนคนที่ไม่มีชีวิตชีวา พี่จะทำให้ใครดู?"เสิ่นหวยเอวี่ยนเงยหน้าขึ้นมองสวี่หลานจือและพึมพำเบาๆ ว่า "ตอนที่เวินหร่านตายต้องทนเจ็บมากแค่ไหนกัน ทีมกู้ภัยได้จำลองภาพเหตุการณ์ในถ้ำออกมา หมาป่าเจ็ดแปดตัวรุมฉีกทึ้งเธอ""ถ้าตอนแรกพี่ไม่ได้ไปช่วยเธอ และรับสายของเธอแทน ไปช่วยเธอ เธอก็จะไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานจากสิ่งเหล่านี้ใช่ไหม"สวี่หลานจือหรี่ตาลงจ้องเสิ่นหวยเอวี่ยน "พี่หมายความว่าอย่างไร พี่อาลัยอาวรณ์เวินหร่านอยู่เหรอ พี่เสียใจที่ไปช่วยฉันงั้นเหรอ?"
Latest chapter
