ตอนที่ 8 บทเริ่มต้นของโชคชะตา (1)

ราชาแห่งการตกแต่งภายใน

ในห้องทำงานอันหรูหรา ธีรเทพนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังสีดำ มองดูวิวเมืองกรุงเทพฯ ยามค่ำคืน แสงไฟจากตึกสูงระฟ้าส่องประกายระยิบระยับ

ธีรเทพ ชายหนุ่มวัย 38 ปี เจ้าของบริษัทผลิตสินค้าตกแต่งภายในบ้านที่มีชื่อว่า “บ้านสไตล์” บริษัทของเขามีชื่อเสียงโด่งดัง และได้รับความนิยมจากลูกค้าทั่วประเทศ เขาเป็นที่รู้จักในวงการธุรกิจด้วยความเก่งกาจและฉลาด

ธีรเทพก่อตั้งบริษัทของเขามาเมื่อ 10 ปีที่แล้ว จากธุรกิจเล็กๆ ที่เริ่มต้นในโรงรถของบ้าน ด้วยเงินทุนเพียงเล็กน้อย

เขาทำงานหนัก ทุ่มเท และอดทน เขาเรียนรู้จากประสบการณ์ และพัฒนาธุรกิจของเขาอย่างต่อเนื่อง ในที่สุด เขาก็ประสบความสำเร็จ และกลายเป็นเจ้าของบริษัทที่ใหญ่โต

ธีรเทพ ไม่ได้มุ่งหวังแค่ความสำเร็จทางธุรกิจ เขาต้องการที่จะสร้างสรรค์สินค้าตกแต่งบ้านที่สวยงาม และมีคุณภาพ เขาต้องการช่วยให้ผู้คนสร้างบ้านให้สวยงาม และน่าอยู่ เขาต้องการทำให้บ้านของทุกคนเป็นสถานที่ที่อบอุ่น และเต็มไปด้วยความสุข

ธีรเทพ เป็นคนทำงานหนัก และทุ่มเทให้กับธุรกิจของเขา แต่เมื่อใดก็ตามที่มีเวลาว่าง ธีรเทพ ชอบออกไปเที่ยว และผ่อนคลาย เขามักจะไปเล่นกอล์ฟ หรือไปทานอาหารกับเพื่อนฝูง

ธีรเทพ ยังเป็นคนใจดี และชอบช่วยเหลือผู้อื่น

เขามักจะบริจาคเงินให้กับมูลนิธิต่างๆ

ธีรเทพ เป็นผู้ชายที่เพียบพร้อม

เขาประสบความสำเร็จในชีวิต มีหน้าที่การงานที่ดี

และมีครอบครัวที่อบอุ่น

“คิดอะไรอยู่เหรอคะ?” กานต์รวีเดินมากอดด้านหลังของสามี พร้อมกับมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง

“อืม...ช่วงนี้ผมปวดหัวกับเรื่องงานออกแบบสินค้าน่ะ”

ธีรเทพหันกลับมากอดเธอกลับ

“ทำไมเหรอคะ ? มีปัญหาอะไรเหรอ?”

“ผมกำลังจะเปิดตัวสินค้าใหม่น่ะ แต่ยังหาคนออกแบบที่ถูกใจไม่ได้ซะที”

ธีรเทพโอบเอวหญิงสาวและพาเดินไปยังโต๊ะทำงานของเขาที่เต็มไปด้วยแบบร่างของสินค้าตัวใหม่

“โอ้โห นี่ก็สวยแล้วนี่คะ”

“ผมรู้สึกว่า มันน่าจะดีได้มากกว่านี้น่ะ”

“เลยอยากจะหานักออกแบบใหม่สินะคะ”

“ฮื้มม รู้ใจผมที่สุดเลย” ธีรเทพหันไปจูบหน้าผากของภรรยาแสนรัก

“ฉันแนะนำเพื่อนฉันให้มั้ยคะ เธอชื่อ ณัฐรินีย์ เป็นนักออกแบบฝีมือดีมาก ได้รับรางวัลมาเยอะเลย แล้วงานของเธอก็เป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใครด้วยค่ะ”

“ณัฐรินีย์เหรอ? แล้วสไตล์ของเธอเป็นยังไงล่ะ”

“อืม..เป็นแบบโมเดิร์น เรียบง่าย แต่มีลูกเล่นน่าสนใจ ฉันว่าน่าจะตรงกับความต้องการของคุณนะคะ”

“น่าสนใจมากเลย ติดต่อให้ผมหน่อยได้มั้ย?”

“ได้สิคะ เดี๋ยวฉันนัดให้ค่ะ” กานต์รวีหัวเราะคิกคัก

“เฮ้อ..งั้นเรื่องนี้ก็น่าจะเบาใจได้ละ ถ้างั้นเรา....” ธีรเทพยิ้มกรุ้มกริ่ม เคลื่อนหน้าเข้าใกล้จะจูบกานต์รวี

“ฮื้อ...ไว้วันหลังนะคะ วันนี้ฉันเหนื่อยมากเลย” กานต์รวีเบี่ยงหน้าหลบ และดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของเขา

“อะ...”

“มาค่ะ นอนกอดกันก็พอแล้วนะคะ” กานต์รวีไถตัวเองขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมกับกวักมือเรียกสามี

“ก็ได้ วันนี้ผมยอมให้” ธีรเทพยิ้มอ่อนใจ ก่อนจะขึ้นเตียงและนอนกอดภรรยาเอาไว้

(ขอโทษนะคะ วันนี้ฉันมีความสุขกับชัญญามาแล้ว ไม่อยากให้คุณมาทำลายความสุขของฉันค่ะ)

---

กาแฟร้อน สะท้อนใจ

ยามเช้า แสงแดดสาดส่องผ่านกระจกบานใหญ่ของร้านกาแฟ "The Coffee House" ธีรเทพ หนุ่มนักธุรกิจผู้ประสบความสำเร็จ กำลังนั่งอ่านข่าวบนแทปเล็ต รอกาแฟพลางๆ อยู่คนเดียว

บรรยากาศภายในร้านเต็มไปด้วยเสียงเพลงเบาๆ และกลิ่นหอมของกาแฟ ธีรเทพ แต่งกายด้วยชุดสูทสีกรมท่า ดูภูมิฐาน ใบหน้าของเขาหล่อเหลา ดึงดูดทุกสายตา แม้จะอยู่ในวัย 38 แต่เขายังดูหนุ่มแน่น เต็มไปด้วยเสน่ห์

“ลาเต้ร้อน ของคุณธีร์ได้แล้วครับ”

เสียงพนักงานร้องแจ้ง ธีรเทพรีบลุกขึ้นเดินไปยังเคาเตอร์กาแฟ ในขณะเดียวกันณัฐรินีย์กำลังยืนรอกาแฟตามคิวอยู่ เธอแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขายาวสีดำ ดูเรียบร้อย

ธีรเทพรีบเร่งรับกาแฟจนไม่ทันระวัง กาแฟร้อนๆ ในมือเขาหกใส่เสื้อทำงานสีขาวของณัฐรินีย์ หญิงสาวตกใจรีบถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

“นี่คุณ!! ระวังหน่อยสิ” ณัฐรินีย์เสียงดังใส่

“ขอโทษครับ ผมรีบไปหน่อย” ธีรเทพตกใจมาก

“คุณรู้ไหม เสื้อนี้ฉันเพิ่งซื้อมา ราคาแพงมาก!!” ณัฐรินีย์มองกาแฟที่เปื้อนเสื้อ ทำให้เธอโมโหมาก

“ผมขอโทษจริงๆ เดี๋ยวผมจะชดเชยให้”

“ชดเชยยังไง ? คุณคิดว่าเงินซื้อได้ทุกอย่างเหรอ?” ณัฐรินีย์ยิ่งโมโห

“ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นครับ ผมแค่...”

“แค่? แค่อะไร? คุณคิดว่าฉันไม่มีธุระเหรอ? ฉันต้องมาเสียเวลาเพราะคุณ!!” ณัฐรินีย์เอ่ยขัด

“คุณใจเย็นๆ สิครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ...”

“ใจเย็นยังไง เสื้อฉันเปื้อนกาแฟ! คุณจะรับผิดชอบยังไง” ณัฐรินีย์หรี่ตามองเขาอย่างเอาเรื่อง

“เดี๋ยวผมซื้อเสื้อให้ใหม่” ธีรเทพถอนหายใจ

“จริงเหรอ?” ณัฐรินีย์จ้องธีรเทพ

“จริงสิครับ ผมสัญญา” ธีรเทพยิ้ม

“เราไม่รู้จักกัน ทำไมคุณต้องใจดีกับฉันด้วย?” ณัฐรินีย์มองธีรเทพด้วยความสงสัย

“ก็...ผมชอบคุณน่ะ” ธีรเทพยิ้มกว้าง

“คุณ..พูดอะไรน่ะ” ณัฐรินีย์อึ้ง ตาเหลือก

“ผมหมายความว่า ผมรู้สึกดีที่ได้เจอคุณ ผมชอบนิสัยของคุณ....”

“หยุดพูด ฉันไม่เชื่อคุณ!” ณัฐรินีย์ขัด

“ไม่เชื่อก็ช่าง ผมแค่พูดความจริง” ธีรเทพหัวเราะ

“บ้าจริง ผู้ชายอะไรเนี่ย!” ณัฐรินีย์เดินหนีไปทันที

“น่ารักดีนะ....” ธีรเทพมองตามณัฐรินีย์ และยิ้มออกมา

“เอ่อ...แล้วกาแฟของคุณผู้หญิงคนนั้น” พนักงานขายกาแฟเอ่ยขึ้นมาเบาๆ

“ฮึฮึ สงสัยโกรธจนลืมกาแฟแล้วมั้ง” ธีรเทพขำจนหัวเราะออกมา