ตอนที่ 12 วงล้อชะตาเริ่มหมุน (1)

ณ ห้องในคอนโด

ในห้องคอนโดมิเนียมอันกว้างขวางของณัฐรินีย์ แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างกระจกขนาดใหญ่ อาคิรายืนหน้าเคาน์เตอร์ครัว กำลังเทกาแฟร้อนๆ ลงในแก้ว แต่สายตาของเธอไม่ได้จดจ่ออยู่กับกาแฟตรงหน้า เธอกลับเหม่อลอยคิดถึงกฤติน ชายหนุ่มที่เธอแอบชอบ คำพูดของเขาเมื่อวันนั้น ยังคงก้องอยู่ในหัว อาคิราไม่ทันสังเกตว่าแก้วเต็มแล้ว ทำให้กาแฟร้อนๆ ล้นออกจากแก้ว

“เอ้า ล้นแล้วแม่คุ้นน”

“ห๊ะ?”

ณัฐรินีย์จับมือที่กำลังเทกาแฟของอาคิราไว้ได้ทัน ก่อนที่จะหกไปมากกว่านี้

“อุ๊ย โทษที”

“มัวเหม่ออะไรอยู่ยะ”

อาคิรารีบหยิบผ้ามาเช็ดคราบกาแฟ เธอรู้สึกเก้อเขิน

“แหมๆๆ ตั้งกะไปเดทวันนั้น ดูจิตใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัวเลยเนอะ”

ณัฐรินีย์หรี่ตามองอย่างเจ้าเล่ห์ และอมยิ้มล้อเลียนเพื่อนสาว

“บ้า เดทเดิทอะไรกัน”

อาคิราแก้เขินด้วยการถือแก้วกาแฟแล้วเดินไปนั่งที่โซฟานั่งเล่น

“จ้า ไม่ได้เดท”

ณัฐรินีย์หัวเราะคิกคัก พร้อมกับหอบหนังสือออกแบบประมาณ 5-6 เล่ม มาวางกองไว้ที่โต๊ะ พร้อมกับหยิบโน้ตบุ๊คมาวางไว้ข้างๆ

“ทำงานเหรอ?”

“อื้อ อีตาธีรเทพนั่น บอกอยากได้ภาพร่างของแบบสินค้าเร็วๆ น่ะ ฉันเลยต้องถ่างตาทำอยู่เนี่ย”

“อื้อหือ แบบเยอะเลยนี่ แต่ฉันว่ามันยังไม่คลิกเท่าไหร่เลยนะ” อาคิราชะโงกหน้ามาดู

“ใช่มะ ฉันก็ว่างั้น” ณัฐรินีย์เกาหัวแกรกๆ

“โอ้ยย หนังสือออกแบบที่มีก็น้อยเกิน”

“อยากได้หนังสือออกแบบเยอะๆ จัง” ณัฐรินีย์เอาคางเกยโต๊ะบ่นอุบอิบ

อาคิรานิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งหาทางช่วยเพื่อน แล้วเธอก็นึกขึ้นได้

“ไปหอสมุดกันมั้ย? ที่นั่นน่าจะมีหนังสือออกแบบให้ยืมเยอะอยู่นะ”

“หอสมุดเหรอ? กู๊ดไอเดีย ไปที่ไหนดีล่ะ” ณัฐรินีย์ยกนิ้วชี้ไปทางอาคิรา

“คุณกฤตเป็นบรรณารักษ์ เดี๋ยวโทรหาแปปนะ”

อาคิรารีบหยิบมือถือแล้วกดหากฤตินทันที โดยไม่สนใจเสียงล้อเลียนของเพื่อนสาวที่นั่งอยู่

เพียงครู่เดียวอาคิราก็ได้พิกัดของหอสมุดที่กฤตินเป็นบรรณารักษ์ สองสาวจึงรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว

---

ณ หอสมุดโบราณแถวชานเมือง

ภายในหอสมุดโบราณอันเงียบสงบ กลิ่นหอมของหนังสือเก่าอบอวลไปทั่ว แสงแดดอ่อนๆ ส่องผ่านหน้าต่างกระจกสี สาดส่องลงบนชั้นหนังสือไม้สูงใหญ่ ที่เรียงรายไปด้วยหนังสือมากมาย บรรยากาศภายในห้องสมุดเงียบสงบ มีเพียงเสียงพลิกหน้าหนังสือเป็นระยะๆ

กฤตินชายหนุ่มรูปหล่อ กำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะไม้สนเก่า เขาเป็นบรรณารักษ์ประจำหอสมุดแห่งนี้ เขารักหนังสือและชอบอ่านหนังสือ

เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตอยู่กับหนังสือในหอสมุดโบราณแห่งนี้

ขณะที่เขากำลังคร่ำเคร่งกับหนังสือโบราณเล่มหนึ่ง เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ปลายสายคือ อาคิรา หญิงสาวที่เขาให้ความสำคัญเป็นอันดับหนึ่ง

ทันทีที่กฤตินรู้ว่า อาคิรากับเพื่อนสาวของเธอต้องการมาที่หอสมุด เขารู้สึกดีใจอย่างมาก รีบส่งพิกัดที่ตั้งหอสมุดให้เธอทันที

“ดีใจอะไรครับ คุณชาย” วิลเลียม ชายหนุ่มวัยกลางคนถือถาดใส่กาแฟร้อนเข้ามา และนำมันวางบนโต๊ะ

“วิล เดี๋ยวอาคิรากับเพื่อนของเธอจะมาที่นี่ ช่วยดูแลให้หน่อย” กฤตินหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ

“รับทราบครับ” ชายหนุ่มที่มีลักษณะเหมือนพ่อบ้านโค้งคำนับ ก่อนจะเดินออกไป

“หาหนังสืออะไรให้ไออ่านดีนะ” กฤตินนิ่งคิดครู่หนึ่ง

“อ๊ะ! นึกออกแล้ว” กฤตินยิ้มกริ่มออกมา ก่อนจะลุกขึ้นตรงไปยังประตูลับด้านหลังที่เต็มไปด้วยหนังสือโบราณมากมาย

---

หอสมุดโบราณที่แฝงไปด้วยเสน่ห์ลึกลับ

รถคันสีขาวเล็กกระทัดรัดเหมาะกับชาวเมืองกำลังแล่นผ่านตึกรามบ้านช่องสูงระฟ้า ผ่านสวนสาธารณะ ผ่านโรงเรียนและสถานที่ต่างๆ มากมาย

ณัฐรินีย์และอาคิรากำลังเดินทางไปยังหอสมุดที่กฤตินทำงานเป็นบรรณารักษ์ ซึ่งพวกเธอใช้เวลาไม่นาน ก็มาถึงหอสมุดแห่งนั้น

“ว้าว”

อาคิราตกตะลึกในความงาม ขณะมองดูหอสมุดที่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่แถบชานเมือง

ตัวอาคารของหอสมุดสร้างด้วยสถาปัตยกรรมแบบโกธิค ดูเก่าแก่ และสง่างาม ด้านหน้าหอสมุดมีบันไดหินอ่อนขนาดใหญ่ ทอดยาวขึ้นไปสู่ประตูไม้บานใหญ่

ประตูไม้บานใหญ่ แกะสลักลวดลายสวยงาม บ่งบอกถึงอดีตอันยาวนานของหอสมุด เหนือประตูไม้มีป้ายหินอ่อนแกะสลักตัวอักษรภาษาไทยโบราณที่อ่านว่า “หอสมุดประชาชน”

สวนขนาดเล็กที่รายล้อมรอบตัวหอสมุดเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา ดอกไม้หลากสีสันบานสะพรั่ง ส่งกลิ่นหอมฟุ้งกระจาย บรรยากาศภายในสวนเงียบสงบ ร่มรื่น เหมาะแก่การพักผ่อนหย่อนใย

“โอ้โห ด้านนอกโคตรสวย”

ณัฐรินีย์ตื่นตะลึงกับความสวยงามด้านนอกของหอสมุด

“เพิ่งรู้ว่ามีสถานที่ดีๆ แบบนี้อยู่ด้วยนะเนี่ย” ณัฐรินีย์พึมพำพร้อมกับหอบโน้ตบุ๊คและสมุดสำหรับออกแบบลงมาด้วย

---

ประตูสู่โลกแห่งหนังสือ

เมื่ออาคิราเปิดประตูเข้าไป ก็ได้กลิ่นหอมของหนังสือเก่า ผสมกับกลิ่นอายของอดีตอบอวลไปทั่ว

อาคิราและณัฐรินีย์เดินเข้าไปในหอสมุด

ภายในหอสมุดเงียบสงบ และร่มรื่น

ชั้นวางหนังสือเรียงรายอยู่สองข้างทาง เต็มไปด้วยหนังสือเก่าและใหม่ แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างกระจกสีสาดส่องลงมาบนพื้นหอสมุด

อาคิราเดินไปตามทางมองหากฤตินที่ทำงานเป็นบรรณารักษ์อยู่ที่หอสมุดแห่งนี้

ในที่สุดเธอก็เห็นกฤติน กำลังยืนรอเธออยู่ที่โต๊ะทำงาน

กฤตินสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินทับด้วยสูทสีดำ คอปกเชิ้ตติดกระดุม กางเกงขายาวสีดำ ขากระบอกตรงรีดเรียบ รองเท้าหนังสีน้ำตาลผูกเชือกดูสุภาพ

ขนาดอยู่ในชุดทำงานยังหล่อขนาดนี้

อาคิราได้แต่คิดอยู่ในใจ

“สวัสดีค่ะ” อาคิราเอ่ยทักทาย

กฤตินมองหญิงสาวที่วันนี้สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาว ผ้าลินินเนื้อบางเบา สวมใส่สบาย กางเกงขายาวสีเบจ ขาตรงเรียบร้อย รองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาด กระเป๋าสะพายสีดำขนาดพอเหมาะ

อา..ช่างน่ารักอะไรแบบนี้

กฤตินคิดอยู่ในใจ

“อะแฮ่ม”

ณัฐรินีย์กระแอม เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนเหมือนอยู่ในโลกส่วนตัว

“อะ เอ่อ นี่ณัฐค่ะ เพื่อนฉันเอง” อาคิราได้สติรีบแนะนำ

“สวัสดีค่ะ ขอยืมใช้สถานที่แล้วก็ยืมหนังสือหน่อยนะคะ” ณัฐรินีย์ยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์

“ได้ครับ” กฤตินยิ้มให้

“วิล ช่วยพาคุณณัฐไปดูหนังสือที่เกี่ยวกับการออกแบบหน่อย” กฤตินหันไปเรียกชายวัยกลางคน

“เชิญทางนี้ครับ” วิลเลียม พ่อบ้านประจำหอสมุดผายมือให้ณัฐรินีย์ตามเข้าไป

“งั้นฉันไปหาหนังสือก่อนนะ” ณัฐรินีย์ยักคิ้ว ขยิบตาให้อาคิรา ก่อนจะเดินตามวิลเลียมไปด้วยท่าทางร่าเริง

“ขอโทษทีนะ ที่ณัฐดูดีดเหลือเกินน่ะ” อาคิราส่ายหน้าให้กับอาการของเพื่อน

“ไม่เป็นไรหรอก ตลกดีน่ะ” กฤตินหัวเราะเบาๆ

“เอ่อ..พวกฉันไม่ได้มารบกวนคุณใช่มั้ย”

“ไม่หรอก มานี่สิ” กฤตินยิ้ม ก่อนจะจูงมืออาคิราให้เดินตามเขาไป

กฤตินพาอาคิราเข้าไปในห้องอ่านหนังสือที่อยู่ปีกด้านขวาของตึก

“นั่งสิ”

อาคิรานั่งลงอย่างว่าง่าย พร้อมกับสำรวจไปรอบห้อง ภายในห้องเต็มไปด้วยชั้นหนังสือ

“เธอลองอ่านนี่สิ” กฤตินส่งหนังสือเล่มหนึ่งให้อาคิรา

“อะไรน่ะ ‘ตำนานความรักของเทพเจ้าเท็นงุ’ งั้นหรอ??”

“ทำไมไม่เคยได้ยินชื่อหนังสือนี้มาก่อนเลยล่ะ”

อาคิรารับมาดู พอพลิกอ่านชื่อหนังสือ เธอก็ถามด้วยความสงสัย

“มันเป็นหนังสือโบราณ ไม่ค่อยมีคนรู้จักหรอก” กฤตินตอบ พร้อมกับยกถาดใส่กาน้ำชาและถ้วยชามาวางไว้บนโต๊ะ

“เห...ชื่อหนังสือแปลกดี”

“เธอชอบอ่านนิยายโรแมนติกไม่ใช่เหรอ?” กฤตินรินน้ำชาใส่ถ้วยและวางลงตรงหน้าอาคิรา

“อื้อ” อาคิราพยักหน้า

“งั้นลองอ่านดู เธอน่าจะชอบ” กฤตินกระซิบข้างหู ส่งยิ้มหวานให้

“อะ อื้อ” อาคิราหน้าแดง

“ฉันไปทำงานก่อนนะ มีอะไรก็เรียกล่ะ” กฤตินอมยิ้ม ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“โอ้ยยย..ใจฉันจะรอดมั้ยเนี่ย” อาคิราฟุบหน้าลงบนหนังสือหน้าแดง