Home / โรแมนติก / รอยรักพญามาร / บทที่ 3 ชะตาลงทัณฑ์

Share

บทที่ 3 ชะตาลงทัณฑ์

last update Last Updated: 2024-12-21 18:20:52

ร่างแกร่งแทรกกายเข้าหาจนสุด ขยับกายเร่งเร้าราวกับสาวใต้ร่างเป็นหญิงที่เขาซื้อมาเพื่อบำเรอเรื่องบนเตียง เธอเหมือนจะตายเสียให้ได้ ร่างกายราวกับจะแตกเป็นเสี่ยง ความสาวสูญสิ้นเพราะผู้ชายสารเลวคนหนึ่ง แล้วจะมีหน้าไปมองผู้ชายที่คิดจะมอบใจให้ได้อย่างไรกัน มันจบสิ้นแล้ว!

“ฉันเจ็บ... ขอร้องปล่อยฉันเถอะ!”

“ปล่อยเธอให้โง่สิ ฉันกำลังสนุกเลย เธอยอดเยี่ยมมาก... แบบนี้ถึงคุ้มไอ้ไมเคิลมันมีหลานที่ดีจริงๆ”เขาบอกเสียงพร่าในขณะที่ขยับกาย

จังหวะเร่งเร้าสร้างความทรมานให้ราวกับตายทั้งเป็น เขาไม่ถนอมเลยสักนิด ไม่สนว่าเธอจะไม่เคยผ่านมือชายใด เอาแต่ใจ และทำทุกอย่างตามที่ต้องการ เจ็บจนจุกพูดไม่ออกมีแต่น้ำตาเท่านั้นที่คอยช่วยปลอบประโลม

“หยุดที พอที! ปล่อยฉันไปเถอะได้โปรด...”หญิงสาวพยายามอ้อนวอนเขาทั้งน้ำตา แต่เขากลับทำเมินไม่สนใจราวกับไม่ได้ยินเสียงแห่งความทรมาน

ลุคส์ไม่ได้สนใจเสียงร้องหรือเสียงสะอื้นของผู้หญิงใต้ร่าง แม้ว่าได้ครอบครองเป็นคนแรก เวลานี้ความแค้น กำลังบังตา ชายหนุ่มขยับกายเร็วขึ้นและหยุดลงในที่สุด

มันจบลงแล้วสินะ... เธอบอกตัวเองน้ำตาอาบแก้ม ปรางค์ปรียาค่อยๆ ขยับร่างที่บอบช้ำหันหน้าหนี

“ฉันจะขังเธอไว้ที่นี่จนกว่าจะยอมบอกว่าลุงเธออยู่ที่ไหน!”เขาบอกเสียงกร้าวแล้วผละห่าง

เธอนอนนิ่งปล่อยน้ำตารินไหลไม่ขาด เวลานี้ลมหายใจเขาสม่ำเสมอคงหลับไปแล้ว เธอค่อยๆ พยุงกายอันบอบช้ำลุกจากเตียงกว้าง มือบางรั้งผ้าห่มมาพันรอบกาย อาการเจ็บราวกลางตัวทำให้รู้สึกลำบากในการเดิน หญิงสาวหยิบเศษเสื้อผ้าที่เขากระชากทิ้ง มันใส่ไม่ได้อีกแล้ว รีบเดินไปนั่งอยู่มุมห้องแล้วพิงศีรษะกับผนัง ด้วยความปวดร้าวและทรมาน

มือบางข้างหนึ่งยกขึ้นมาปิดปากไว้ พยายามไม่ให้เสียงเล็ดรอดออกมาให้เขาได้รู้ กลัวเขาจะตื่นขึ้นมาทำร้ายและอาละวาดอีก ความเจ็บปวดที่เธอได้รับมันสุดแสนจะทรมาน หัวใจเขาทำด้วยอะไร เธอผิดถึงขนาดต้องทำร้ายกันรุนแรงแบบนี้เลยหรือ ความอ่อนล้าของร่างกายบวกกับความเหนื่อยอ่อนทำให้เธอหลับไปในที่สุด

ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมา รีบควานหาร่างบางแต่แล้วก็ต้องพบแค่เพียงความว่างเปล่า ร่างสูงใหญ่ลุกพรวดกวาดสายตามองหาแล้วก็ต้องชะงักเมื่อพบว่าหญิงสาวที่เขามอบความเป็นสามีให้โดยไม่เต็มใจ กำลังหลับศีรษะพิงผนังห้องอยู่

ลุคส์ขบกรามแน่นพร้อมกับสาวเท้าเดินลงไปกระชากร่าง เธอแทบล้มทั้งยืน ปรางค์ปรียามองเขากายสาวสั่นสะท้านออกมาด้วยความกลัว ร่างสูงใหญ่ลากหญิงสาวไปที่ห้องน้ำแล้วเปิดฝักบัวรดลงไปที่ร่าง หญิงสาวกรีดร้องสำลักน้ำที่เขาเปิดอย่างไม่ลืมหูลืมตา

“หากเธอไม่ยอมเปิดปาก ฉันจะทำกับเธอแบบนี้จนกว่าจะพอใจ!”เขาบอกพร้อมกับกระชากร่างบางให้ยืนขึ้น

มือหนาโอบรัดเอวบางเปลือยเปล่า ปรางค์ปรียากรีดร้องดิ้นรนทุบตีเขาเป็นพัลวัน ร่างสูงใหญ่ตรึงมือบางไว้กับผนังห้องน้ำแล้วยิ้มเหี้ยม

“ปล่อยฉันไปไอ้สารเลว!”

ลุคส์ชะงักกับคำด่า มือหนาบีบปลายคางมน จนหญิงสาวเบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บปวด เสียดาย เขาออกจะพอใจเธอไม่น้อย หลังจากที่ได้พบกันครั้งแรก แต่เธอทำลายทุกอย่าง จะไม่มีความปราณีให้กับใครหน้าไหน  ที่บังอาจมาคิดคดทรยศเขาเด็ดขาด

“ปากดีนัก!”

ใบหน้าของเขาโน้มเข้าหาแล้วบดขยี้ริมฝีปาก เรือนร่างของหญิงสาวถูกเขาสำรวจอย่างไร้ความปราณี ปรางค์ปรียากรีดร้องสะอื้นอย่างปวดร้าว เธอรู้สึกทรมานเหลือเกินเหมือนจะขาดใจ

“ฆ่าฉันซะ! ฆ่าฉันเดี๋ยวนี้!”

“ฆ่าเธอมันง่ายไป ถ้าเธอบอกว่าลุงเธออยู่ที่ไหนเธอก็ไม่ต้องมาทนรับกรรมแบบนี้!”เขาบอกเสียงกร้าว

“ไอ้สารเลว แกจะต้องเจ็บปวดเหมือนฉัน!”ปรางค์ปรียาอาฆาต

ลุคส์ขบกรามแน่นก้มลงบดขยี้ริมฝีปากบางอวบอิ่มที่ช่างด่าทอเขาได้เจ็บแสบ มือหนาโอบรัดเอวบางรั้งมาแนบชิดสำรวจกายสาวอย่างจงใจให้เจ้าของร่างต้องทรมานกับการกระทำ ปรางค์ปรียาน้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย ไม่มีวันไหนเลยที่เธอไม่เคยร้องไห้

ร่างสูงใหญ่ยืนขึ้นแล้วยิ้มเหยียด หลังจากตักตวงความสุขจากเรือนร่างของเธอไปแล้ว เขาเดินหนีออกมาจากห้องน้ำปล่อยให้ร่างบางนั่งพิงผนังห้องน้ำราวกับคนไร้วิญญาณ เธอเหมือนตายทั้งเป็น

เธอเจ็บ! เจ็บทั้งกายและใจ! ขอสักครั้ง ให้เธอได้เอาคืนผู้ชายคนนี้บ้าง

พินอาภาสะอื้นออกมาไม่หยุด สายตาเธอจดจ้องไปยังมาติช ซึ่งพาตัวเธอมาส่งด้วยความแค้น เพื่อนของเธออยู่ที่ไหนเป็นยังไงบ้าง  เป็นห่วงแต่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เลย ทำไมปรางค์ต้องมารับเคราะห์แทนด้วย

“พาฉันกลับไป ฉันจะกลับไปหาเพื่อนฉัน!”

“อย่ามาสั่งผม คุณไม่ใช่เจ้านายของผม!”มาติชสวนกลับ

“พวกแกมันสารเลว! พวกฉันไม่รู้เรื่องเลยสักนิดว่าพวกแกมีเรื่องอะไรกับลุงไมเคิล พวกแกมีสิทธิ์อะไรมาทำกับพวกเราแบบนี้ คอยดูหากเพื่อนฉันเป็นอะไรไปฉันจะแจ้งความเอาเรื่องพวกแกให้ถึงที่สุด!”

“ถ้าทำได้ก็ลองดู เธอยังไม่รู้จักว่าเจ้านายของฉันเป็นใคร!”

“หมายความว่ายังไง?”พินอาภาถามเสียงสั่น

“เธอไม่จำเป็นต้องรู้ แต่ที่ฉันจะบอกไว้อย่างหนึ่งก็คือ เธออย่าได้แม้แต่จะคิดแจ้งความนอกจากจะไม่ได้ผลแล้ว เธออาจหายไปตลอดกาลก็ได้ฉันขอเตือน!” มาติชขู่ สายตาแข็งกร้าวสบไปยังอีกฝ่าย

“ไอ้บ้า ไอ้สารเลว! เอาเพื่อนฉันคืนมานะ!”พินอาภาร้องลั่นด้วยความโกรธ

หญิงสาวทรุดกายลงกับพื้นปิดหน้าปล่อยโฮ ทำไมปรางค์ต้องมาตอบแทนบุญคุณบ้าบอคอแตก ในเวลาเช่นนี้ด้วย

ยิ่งคิดมันก็ยิ่งทรมาน เมื่อนึกถึงเหตุผลที่ทำให้ปรางค์ยอมเสียสละตนเองเพื่อช่วยเหลือ เพื่อนเป็นเด็กกำพร้าเพราะอย่างนั้นเธอจึงคอยช่วยเหลือเพื่อนคนนี้เสมอแม้กระทั่งให้มาอาศัยอยู่ด้วยกันที่บ้าน พินอาภารู้สึกสนิทใจกับปรางค์อย่างมาก จึงขอร้องบิดามารดาให้ส่งเสียเพื่อนเรียนหนังสือ เนื่องจากทางครอบครัวเธอเองมีฐานะอยู่พอสมควร และพินอาภาเองก็เป็นบุตรสาวเพียงคนเดียว

ปรางค์ปรียาไม่ได้ทำให้ครอบครัวผิดหวังเลย เพื่อนสาวเรียนหนังสือเก่งและคอยช่วยเหลือสอนหนังสือให้พินอาภาเสมอเพราะทั้งสองต่างเรียนคณะเดียวกัน บิดาและมารดาของเธอต่างเอ็นดูปรางค์ปรียามาก พ่อกับแม่เธอต่างก็คิดว่าปรางค์เปรียบเสมือนครอบครัว และนี้เป็นเหตุผลที่ทำให้เพื่อนสนิทยอมเสียสละตัวเอง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 4 ชะตาลงทัณฑ์

    เขาออกไปจากห้องแล้ว... เวลานี้ห้องทั้งห้องเหลือเพียงร่างกายที่บอบช้ำกับน้ำตาที่ไม่เคยหยุดไหล เวลานี้เธอรู้สึกเหมือนตนเองกำลังจะหมดแรง เธอน่าจะตายไปซะ! จะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว เพราะเท่านี้มันก็เหมือนกับตายทั้งเป็นอยู่แล้ว แต่อย่างน้อย... ก็ยังดีใจที่เพื่อนไม่ต้องมารับเคราะห์กับเรื่องนี้ แค่เท่านี้ก็รู้สึกเหมือนได้ตอบแทนบุญคุณแล้วร่างบอบช้ำค่อยๆ พยุงกาย เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าภายในห้อง เสื้อเชิ้ตยี่ห้อหรู น้ำหอมราคาแพง แม้กระทั้งสูทแบรนด์เนมต่างถูกเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ เธอถือวิสาสะหยิบเสื้อเชิ้ตของเขามาสวมไว้แล้วประคองกายไปนั่งที่มุมห้อง จนผล่อยหลับเพราะอ่อนเพลียมาตื่นตื่นขึ้นเมื่อประตูห้องเปิดออกในขณะที่มีถาดอาหารวางไว้แล้วปิดลงตามเดิม หญิงสาวเมินหน้าหนี ไม่สนใจอาหารน่าอร่อย ที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลเลยแม้แต่น้อยร่างบางนั่งชันเข่าขึ้นแล้วซบหน้าลงสะอื้นไห้อย่างรวดร้าว เธอเจ็บปวดมากเหลือเกิน มันเกินทนแล้ว ไม่รู้ว่าจะต้องเป็นที่ระบายอารมณ์ของเขาไปอีกนานเท่าไหร่ ริมฝีปากบางถูกกัดจนเลือดซึมออกมา... เล็บจิกลงบนท่อนแขนเพื่อระบายความแค้นในใจลุคส์นั่งมองเอกสารตรงหน้าแล้วถอนหายใจ เขาแทบไม่เป็นอันท

    Last Updated : 2024-12-21
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 4 ชะตาลงทัณฑ์

    ดวงตาสีน้ำทะเลกวาดมองไปทุกสัดส่วนที่แอบซ่อนอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา ร่างสูงใหญ่ยังคงเดินเข้าหาเธออย่างต่อเนื่อง แม้ว่าอีกฝ่ายพยายามหนีและสอดส่ายสายตาหาทางเอาตัวรอด“เธอพยายามร้องให้คนช่วยอย่างนั้นหรือ?”เขาถามในขณะที่กำลังถอดสูทและเกาะกระดุมเสื้อเชิ้ตออกริมฝีปากบางสั่นระริก กายสาวเริ่มสั่นสะท้านด้วยความกลัว พิษรักที่เขามอบให้ยังคงฝังตรึงอยู่ในร่าง รับไม่ได้อีกแล้ว ใบหน้าเรียวสวยเริ่มซีดเผือด น้ำตากำลังไหลออกมาอาบแก้ม เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าเขากำลังคิดจะทำอะไรชายหนุ่มชะงักเมื่อปลายเท้าของเขาสะดุดเข้ากับถาดอาหารที่ยังมีอาหารอยู่ครบไม่ได้พร่อง แม้แต่นิดเดียว ตวัดสายตาจ้องคนตัวเล็ก“ทำไมไม่กินอะไร อยากตายหรือไง!”“ใช่! ฉันอยากตาย”เธอตอบเขาน้ำตาคลอ“ฉันไม่ให้เธอตายง่ายๆ หรอก เธอต้องอยู่กับฉันจนกว่าจะเปิดปากว่าลุงเธอมันอยู่ที่ไหน!”เขาตวาดร่างบางสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงตวาดกร้าว เขาก้าวฉับๆ ไม่กี่ก้าวก็ถึงตัว มือกระชากร่างบางเข้าหาแล้วโอบรัดแนบชิดกายแกร่ง “อย่าทำอะไรฉันเลย พอแล้ว! ฉันเจ็บแล้ว!”หญิงสาวร้องลั่นออกมาดิ้นรนทุบตีเพื่อให้เขาปล่อยชายหนุ่มไม่ได้สนใจกับคำทัดทาน ร่างบางถูกลากไปอ

    Last Updated : 2024-12-21
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 5 ชะตาลงทัณฑ์

    ร่างอวบอัดเยื้องกรายมาเยื้อนคฤหาสน์ของคู่หมั้นอีกครั้ง แต่คราวนี้เธอวางแผนมาอย่างดี และแผนนี้ต้องสำเร็จ ทุกคนหันมามองผู้มาเยือนด้วยความสงสัย เมื่อเธอหอบหิ้วทั้งขนมและน้ำมาแจกบอดี้การ์ดที่ทำหน้าที่ทุกคน ทุกคนยอมรับน้ำใจเธอ แม้จะรู้สึกงุนงงกับการกระทำในครั้งนี้ก็ตาม เธอรีบเดินไปที่ชั้นสองของคฤหาสน์ แล้วสาวเท้าเดินไปหาบอดี้การ์ดสองคนที่ทำหน้าที่เฝ้าห้องต้องสงสัย เธอต้องการรู้ว่าใครซ่อนตัวอยู่ในนั้น เอมม่ายื่นน้ำให้อย่างมีไมตรี “ฉันซื้อมาให้ กินซะสิ” เอมม่าบอกบอดี้การ์ดทั้งสองมองหน้ากันแล้วส่ายหน้าปฏิเสธน้ำใจเธอ หญิงสาวเม้มริมฝีปากด้วยความไม่พอใจ หากเป็นแบบนี้เห็นที ต้องจัดการแผนสอง เธอจัดการใช้ผ้าปิดปากไว้แล้วหยิบกระป๋องสเปรย์ขึ้นมาแอบซ่อนไว้ด้านหลัง บอดี้การ์ดทั้งสองหันมามองเธออีกครั้งด้วยความงุนงง เมื่อเห็นว่าคู่หมั้นของเจ้านายยังไม่ยอมไปไหน“มีอะไรอีกหรือเปล่าครับคุณเอมม่า?”“ไม่มีอะไรหรอกแค่หันมานี้หน่อย!”บอดี้การ์ดหันมามองเธอ สเปรย์ในมือถูกฉีดออกใส่ใบหน้า ทั้งสองสั่นศีรษะไล่ความมึนงงและรู้สึกมึนออกไป แต่ไม่นานพวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานฤทธิ์ยาสลบได้จนหลับไปในที่สุดเอมม่ามองดูบอดี้ก

    Last Updated : 2024-12-21
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 6 ชะตาลงทัณฑ์

    ถาดอาหารถูกวางไว้ตรงหน้า หญิงสาวช้อนสายตามองคนที่วางมัน เกลียดเกินกว่าจะรับอะไรจากเขา เมินหน้าหนี การกระทำเช่นนั้นสร้างความหงุดหงิดให้กับเขาไม่น้อย หย่อนกายนั่งลงแล้วจับคางเรียวไว้ ออกแรงบีบเพื่อให้เปิดปาก เธอพยายามผลักให้หยุดการกระทำเช่นนั้น แต่ชายหนุ่มกลับไม่สะเทือน เพิ่มแรงบีบที่ปลายคางแล้วจัดการยัดอาหารเข้าปากของเธอทันทีปรางค์ปรียาอมอาหารไว้ในปาก แล้วพ่นใส่หน้าคนป้อน ดวงตาคมวาวโรจน์ เขาขบกรามแน่น จ้องหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเอาเรื่อง กระชากเอวบางเข้ามาแนบชิดแล้วบดขยี้ริมฝีปากลงไป เพื่อเป็นการสั่งสอนที่เธอบังอาจทำกับเขาเช่นนั้น“อื้อ!”เขาถอนริมฝีปากออกมาแล้วตักอาหารขึ้นมาอีกครั้ง จ้องหน้าคนตัวเล็กไม่ละ ปรางค์ปรียารู้ดีหากว่าวันนี้เธอไม่ยอมกินเขาคงต้องทำมากกว่านี้แน่สุดท้ายแล้ว ต้องยอมกินอาหารที่เขาป้อนให้ ตักให้ไม่กี่คำเธอก็หน้าหนีเมื่อรู้สึกว่าอิ่มแล้ว เขามองแล้ววางช้อนลง ส่งยาให้เธอทาน หญิงสาวมองเขาด้วยความงุนงง เพราะคิดว่าคนอย่างเขาคงไม่มีวันทำเช่นนี้แน่ ทำท่าจะไม่รับแต่เมื่อเห็นสายตาเขา หญิงสาวจำต้องรับมาแล้วใส่มันลงไปในปาก ดื่มน้ำตาม ชายหนุ่มมองด้วยความพอใจ ในขณะที่อีกคนรีบเอนก

    Last Updated : 2024-12-21
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 7 ความรู้สึกที่ไม่อาจพูด

    บอดี้การ์ดหนุ่มตัดสินใจติดต่อเจ้านายทันที เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นฉุดให้เขาหลุดออกจากภวังค์ คว้ามันแล้วหลุบตามองเบอร์หน้าจอ เขากดรับและกรอกเสียงตามสาย มาติชเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ได้รับรู้ ตัดสายแล้วทรุดกายนั่งลงที่โซฟาราคาแพงลูกน้องตามหาไมเคิลเจอแล้วและคนทรยศที่เขาตั้งใจจะกำจัดกลับเรียกร้องมาหาเขาเอง... ความจริงความคิดที่อยากกำจัดไมเคิลมันหมดไปตั้งแต่วันที่ผู้หญิงในห้องนั้นล้มลงต่อหน้า เขาไม่เคยอยากรู้เรื่องของคนทรยศอีกเลยเพราะถือว่ามันได้เอาหลานสาวมาชดใช้กับความผิดที่มันก่อแล้ว ทว่าเวลานี้ทุกอย่างมันกลับกลายเป็นอีกอย่างเขาไม่เคยคิดว่าไมเคิลจะยอมมาหา เพราะเขารู้ดีว่ามันต้องกลัวด้วยนิสัยของเขา ปกติไม่เคยปล่อยคนทรยศให้ลอยนวลไปได้ ลุคส์ลุกขึ้นยืน สองเท้าก้าวเดินไปยังห้องที่ใช้เป็นที่กักขังนกน้อยแสนสวยไว้และทุกคืนนกน้อยนั้นจะถูกเขากอดรัดด้วยแรงปรารถนาเสียงลูกบิดประตูห้องส่งผลให้คนในห้องหันมามองด้วยความกลัว ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าใครคือผู้มาเยือน ร่างบางรีบลุกขึ้นยืนแล้วถอยหลังชิดกำแพงเพื่อเอาตัวรอดทันที เขายืนนิ่งจ้องมองไปยังร่างงามตรงหน้า อยาก กระโจนไปโอบรัดไว้ แต่วันนี้เขาก

    Last Updated : 2024-12-21
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 8 ความรู้สึกที่ไม่อาจพูด

    ปรางค์ปรียาน้ำตาไหลรินไม่หยุด ในอกเจ็บร้าวจนไม่รู้จะเอ่ยออกมาเช่นไร มันเป็นช่วงเวลาที่แสนทรมาน ยาวนาน และมันทำให้เธอได้ตระหนักถึงคำว่าความแค้น กัดริมฝีปากแน่นเพื่อข่มกลั้นอารมณ์ตนเองเอาไว้ พินอาภาดันเพื่อออกห่างกายจ้องมองใบหน้าแววตาหม่นน้ำตาเอ่อออกมาไม่หยุด เธอทำให้ปรางค์ต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ หากไม่ชวนเพื่อนมาเที่ยวเรื่องเลวร้ายคงไม่เกิดขึ้น ปรางค์ต้องมารับเคราะห์เพราะเธอแท้ๆ“กลับกันเถอะปรางค์ เรื่องทุกอย่างมันจบแล้ว”พินอาภาบอกเพื่อนทั้งน้ำตาหญิงสาวเหลือบมองไปยังชายหนุ่มที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนโซฟาราคาแพง เขาไม่เอ่ยอะไรออกมามีเพียงสีหน้าเรียบเฉยไม่บ่งบอกความรู้สึกหรืออารมณ์ใดๆ“เรากลับได้แล้วจริงๆ เหรอพิน”เธอยังคงไม่มั่นใจ“จริงๆ ลุงเราจัดการเรื่องทุกอย่างหมดแล้ว”ปรางค์ปรียาโผเข้ากอดเพื่อนอีกครั้งด้วยความสุข เดีใจมากเหลือเกินได้รอดพ้นจากขุมนรกนี้เสียที พินอาภารีบดึงมือเพื่อนให้ตามไป เธอต้องการให้เพื่อนไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แต่เขากลับเดินมาดักทั้งสองไว้หญิงสาวชะงักจับมือเพื่อนไว้แน่น พินอาภาเหลือบมองเพื่อนสาวเธอรับรู้ได้ถึงอาการสั่นสะท้าน เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเพื่อนเธอถึงได้หว

    Last Updated : 2024-12-21
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 9 ความรู้สึกที่ไม่อาจพูด

    พินอาภาทอดสายตามองวิวผ่านหน้าต่าง คำพูดของลุงไมเคิลยังวนเวียนในหัว สร้อยเส้นนั้นซึ่งลุคส์ให้กับเพื่อนมามีความหมายมากมาย มันเป็นสมบัติประจำตระกูล ไว้สำหรับผู้สืบทอดเท่านั้น แล้วเหตุใดชายคนนั้นจึงยอมถอดมันให้กับปรางค์ มันน่าแปลกมากจริงๆ เธอคงได้แค่หวังให้ปรางค์อย่าพบเจอเรื่องเลวร้ายอีก ปรางค์ปกป้องเธอมาแล้ว และเธอไม่มีวันทอดทิ้งเพื่อนอีกครั้งแน่นอน หญิงสาวแน่วแน่กับตนเองร่างบางในชุดทำงานยืนมองตนเองหน้ากระจก ใบหน้าของถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางโทนสีอ่อน ปรางค์ปรียายิ้มให้กับตนเอง ได้เวลาเริ่มต้นใหม่แล้ว ต้องทำให้ดีที่สุด เพื่อตนเองและครอบครัวของพินปรางค์ปรียาก้าวลงบันไดมาพอดีกับเพื่อนที่กำลังลงมาเช่นเดียวกัน สองร่างเดินเคียงกันเพราะนัดหมายไปทำงานพร้อมกัน ในขณะที่ทั้งสองยืนอยู่นั้นก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงรถยนต์ของใครบางคนมาจอดที่หน้าบ้าน ร่างสูงเดินลงมาจากรถแล้วโบกมือให้กับทั้งคู่ พินอาภายิ้มรับแล้วโบกมือตอบคว้าข้อมือเพื่อนเพื่อเข้าไปทักทายหนุ่มคนนั้นเขาเดินมาหาทั้งสองด้วยรอยยิ้ม แต่สายตากลับหยุดที่ผู้หญิงซึ่งตนหมายปองมานาน และดูเหมือนเธอเองก็มีใจให้เช่นกัน ปรางค์ปรียาเมินหน้าหนีไม่

    Last Updated : 2024-12-21
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 10 ความรู้สึกที่ไม่อาจพูด

    พินอาภายืนอึ้งมองเพื่อนสาวที่กำลังอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย เธอกำลังภาวนาขออย่าให้มันเป็นอย่างที่คิด ปรางค์ปรียาเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วทอดกายนั่งลงบนโซฟาราวกับคนหมดเรี่ยวแรง คนเป็นเพื่อนรีบเดินไปหาแล้วกุมมือบางไว้ด้วยความเป็นห่วง“ปรางค์ท้องใช่ไหม...”พินอาภาถามเพื่อนเสียงเบาหญิงสาวนิ่งมีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมา ทั้งๆ ที่ไม่อยากนึกถึงเรื่องราวแสนเจ็บปวดนั้น แต่สุดท้ายแล้วเธอก็คงหนีไม่พ้น โชคชะตาช่างเล่นตลกเสียจริง ประจำเดือนขาดหาย ระหว่างอยู่ฝรั่งเศสเธอไม่ได้ป้องกันอะไรเลย แล้วเขาก็เช่นเดียวกัน อาจเพราะเขาชิงชังเลยทำให้หลงลืม แล้วผลของมันคือการที่เธอตรวจพบว่าตนเองกำลังมีลูกน้อยในครรภ์“ใช่พิน เราท้อง” เธอตอบตามตรงไม่ปิดบังพินอาภาเม้มริมฝีปาก สีหน้าเครียดขึ้น สงสารเพื่อนจับใจ“แล้วปรางค์จะทำยังไง จะเอาเด็กไว้หรือเปล่า หรือปราค์จะ...” พินอาภายังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ เพื่อนพูดแทรกขึ้นมาเสียงก่อน“ไม่พิน... เราไม่มีวันเอาเด็กออกเด็ดขาด เขาคือลูกของเรา ต่อให้ใครหน้าไหนจะว่าเรานินทาเราก็ตาม”ปรางค์ปรียาตั้งใจแน่วแน่“ได้ปรางค์ ถ้าปรางค์ต้องการเด็กคนนี้ เราจะช่วยปรางค์เลี้ยงเขานะ”พินอาภาบอกเพื่อน

    Last Updated : 2024-12-21

Latest chapter

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 58 สงครามกำลังจะเริ่ม

    ปรางค์ปรียายืนมองหญิงวัยกลางคน กำลังลากบุตรชายเข้าห้องน้ำ เรียบร้อยแล้วพามาทานขนม พออิ่มจึงเข้าห้องนอนกล่อมให้เสร็จสรรพ เธอแทบไม่ได้ทำอะไรเลย หญิงสาวก้าวเข้าห้องนอนของเทเรซ่า มองดูบุตรชาย ดูเหมือนไทม์เองกำลังหลับไป สีหน้าดูยิ้มแย้ม ลูกคงมีความสุข“เอ่อ...”หญิงสาวอึกอักไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดอะไรดีเทเรซ่าเหลือบมองแล้วยิ้มกว้าง เธอจดจำสายตาหลานเวลามองผู้หญิงคนนี้ได้ดี ไอ้หลานชายตัวดีคงต้องการใช้เวลาอยู่กับเธอบ้าง คนเป็นน้าจึงขอสร้างบรรยากาศแสนวิเศษนี้ให้“น้าขอให้ไทม์นอนกับน้านะจ๊ะ”เทเรซ่าบอก แล้วหันกลับไปสนใจต่อเด็กชายต่อ“แล้วปรางค์นอนที่ห้องไหนเหรอคะ?”“นอนกับลุคส์ไงจ๊ะ”หญิงสาวชะงัก เธอไม่อยากนอนกับเขา เรื่องในเครื่องบินก็แทบเอาตัวไม่รอด หากนอนร่วมห้อง ยังไงคงเสียเปรียบเขาอยู่ดี เจ้าของห้องเห็นอีกฝ่ายยืนนิ่งเลยลงมาจากเตียง ปรางค์ปรียาถอยห่างออกมาเมื่อเทเรซ่าจับลูกบิด ประตูไม้ถูกปิดลงต่อหน้า คนตัวเล็กยืนค้างอยู่ตรงนั้น จนกระทั่งร่างสูงใหญ่เดินอ้าปากหาวเข้ามาหา“ง่วงหรือยังปรางค์?”ปรางค์ปรียาชะงักเมื่อได้ยินเสียงเขาอยู่ใกล้เแค่นิดเดียว ไหนจะลมหายใจหนักเป็นห้วงๆ ที่กำลังเป่ารดลงมาบนศีร

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 57 หัวใจที่เริ่มสั่นคลอน

    หญิงสาวรีบเดินตามชายหนุ่มออกมาด้านนอก ร่างสูงรีบสาวเท้าเดินนำหน้า แล้วสอดส่ายสายตามมองหาคนที่อยู่บริเวณนี้ มาติชรีบเดินตรงเข้าไปหาชาวบ้านที่กำลังเดินมาหาปลาที่หนองน้ำทันที“คุณไปถามเขาหน่อยว่าจะกลับตัวเมืองได้ยังไง” มาติชหันมาสั่งคนถูกสั่งยอมทำตาม ไปหาชายชราที่กำลังเหวี่ยงแหหาปลา“คุณลุงคะ”ชายชราหันหน้ามาหา แล้วยิ้มให้กับหญิงสาวด้วยท่าทางเป็นมิตร“ว่าไงแม่หนู”“เอ่อ... หนูจะหาทางไปที่ตัวเมืองได้ยังไงคะ”ชาวบ้านครุ่นคิดครู่หนึ่ง“หนูเดินไปตรงหมู่บ้านข้างหน้านี้นะ พวกเขากำลังจะเข้าไปที่ตลาด หนูไปที่นั้นแล้วขอติดรถเขา แล้วไปต่อรถที่ตลาดอีกทีนะ”“ขอบคุณมากนะคะคุณลุง” พินอาภายิ้มกว้างอย่างมีความหวังพินอาภาเดินนำหน้าเขาเพื่อเข้าหมู่บ้าน ทุกคนในหมู่บ้านมองดูทั้งสองด้วยสีหน้าแปลกๆ มาติชทำหน้าไม่ถูกเมื่อเขาเป็นที่สนใจของชาวบ้านไม่น้อย หญิงสาวรีบเดินไปหาหัวหน้าหมู่บ้าน เธอพยายามขอร้องให้หัวหน้าหมู่บ้านยอมให้ขึ้นรถโดยสารไปที่ตลาดด้วย“แล้วผัวเอ็งจะไปด้วยหรือเปล่านังหนู”หัวหน้าบ้านถามแล้วยิ้มออกมา“ไม่ใช่นะคะ!”หญิงสาวรีบปฏิเสธเสียงแข็ง“ไม่ต้องมาโกหกพวกข้าหรอก พวกข้าไม่ว่าอะไรหรอกถ้าเอ็งจะมีผั

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 56 หัวใจที่เริ่มสั่นคลอน

    ปัง!เสียงปืนดังขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ลูกัสรีบก้มหลบด้วยความตกใจ หญิงสาวได้ทีรีบยันเท้าเข้าลำตัวรีบเผ่นหนีออกมาจากที่บ้านนั้นอย่างไม่คิดชีวิต เธอวิ่งอยากไม่รู้ทิศทางขอเพียงแค่รอดไปได้ก็พอ เสียงฝีเท้าวิ่งตามมาด้านหลังยิ่งทำให้หวาดกลัวมากขึ้น“ว้าย!”เอวบางโดนโอบรัด กระชากเธอลงไปจนแผ่นหลังแตะกับพื้นที่เต็มไปด้วยใบไม้แห้งโดยมีกายเขาทาบทับลงมาบนตัว“กรี๊ด!”หญิงสาวหวีดร้องสุดเสียงโดยที่ยังไม่ทันดูว่าเป็นใคร“อย่าร้อง!”เขารีบกระซิบบอกแต่ไม่ได้ผลเมื่อเธอหลับหูหลับตาร้องมืออีกข้างหนึ่งที่ว่างอยู่ถูกยกขึ้นมาปิดปากเธอไว้นั้น ยิ่งทำให้ความกลัวของคนถูกกระทำทวีคูณมากขึ้น มือบางสองข้างยกขึ้นมาประทุษร้ายอีกฝ่ายไม่หยุดให้ตายสิ อยากจะบ้าตายกับสถานการณ์แบบนี้จริงๆมือข้างที่ใช้ปิดปากถูกนำมารวบข้อมือสองข้างไว้แทน เมื่อปากเธอว่าง หญิงสาวเริ่มกรีดร้องด้วยความกลัวอีกครั้ง อีกฝ่ายเลยตัดสินใจก้มลงกดริมฝีปากทาบทับเพื่อให้เสียงเงียบลง“อื้อ!”บอดี้การ์ดหนุ่มถอนริมฝีปากออกมา เธอจ้องมองหน้าเขาเมื่อชัดเจนเลยสะอื้นออกมา ที่แท้เป็นเขา ผู้ชายที่คอยปกป้องเธอมาตลอด แม้จะปากร้ายและมีท่าทางเย็นชาแต่เขาก็ดีกับเธอเสมอ“

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 55 หัวใจที่เริ่มสั่นคลอน

    พินอาภานิ่งงันแล้วสะอื้นออกมาเพราะคำพูดของเขา จะให้เธอทำยังไงใ นเมื่อเรื่องในอดีตที่เพื่อนเคยโดนเจ้านายเขาทำร้าย เธอยังจำฝังใจ และเคยลั่นวาจา หากเกิดอะไรกับเพื่อนอีก จะขอปกป้องให้ถึงที่สุด แล้วเธอผิดหรือไง!กายสาวสั่นไหวด้วยแรงสะอื้นจนแผ่นหลังเขารับรู้ถึงสัมผัสนั้นได้ ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกผิดที่พลั้งปากต่อว่าเธอด้วยความโมโห เขาโกรธที่เธอวุ่นวายทำให้เขาทำงานยากขึ้นไปอีก เพราะต้องคอยปกป้องเธอ ลูกัสก็สร้างปัญหาให้เขามากพออยู่แล้ว เขายังต้องคอยกันเธอไม่ให้ถูกลูกัสระแวงหรือสงสัยความสัมพันธ์ของเธอกับผู้หญิงของเจ้านายอีกหากลูกัสรู้ว่าพินอาภาคือเพื่อนของปรางค์ปรียาแล้วล่ะก็ มีหวังเธอได้ถูกตามล่าไม่หยุดแน่ แทนที่เขาจะได้จับตามองมันอยู่ในที่ลับ เขาคงต้องเปิดเผยตัวออกมาเพื่อปกป้องเธอแทน“ผมขอโทษ ผมแค่ต้องการให้คุณเลิกยุ่งกับเรื่องนี้... มันอันตรายเกินไป”เขาบอกเสียงอ่อนลง“ฉันแค่เป็นห่วงเพื่อนมากแค่นั้น คุณก็รู้ว่าเรื่องในอดีตที่ผ่านมาปรางค์ทำเพื่อฉันมามาก...”มาติชไม่รู้จะพูดอะไรออกมาเขาทำได้แค่เพียงเงียบ ความเงียบคือคำตอบที่ดีที่สุด เพราะเขาเป็นคนพูดไม่เก่งปลอบใจใครไม่เป็น ยิ่งกับเพศตรงข้ามด้วยแ

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 54 หัวใจที่เริ่มสั่นคลอน

    นักฆ่าหนุ่มเฝ้าตามหาเป้าหมายที่เขาได้รับคำสั่งมา แต่กลับไม่ได้ข่าวคราวและวี่แววเลย ถ้าจะเค้นออกจากปากมาติชแล้วยิ่งยากเข้าไปใหญ่เพราะเขาไม่สามารถชนะผู้ชายคนนั้นได้เลยหากสู้กันซึ่งๆ หน้า ขบกรามแน่นสูดหายใจเข้าเต็มปอด มันต้องมีทาง จะตามหาผู้หญิงคนนั้นได้อย่างไรกัน ตัดสินใจต่อสายถึงเมแกน“นายครับ!”“ว่าไง”“ผมขอมือดีให้ผมซักสามคน”“แกคนเดียวไม่ไหวหรือไง!”“มาติชคอยขวางผมตลอด”เมแกนนิ่งเมื่อได้ยินชื่อมาติช เขายอมรับฝีมือผู้ชายคนนี้ เพราะเมื่อก่อนมาติชเองก็ยังเคยทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้กับเขา“ได้! ฉันจะส่งไปให้แกจัดการให้สำเร็จเร็วๆ ล่ะ ฉันจะต้องให้ลุคส์มันแต่งงานกับเอมม่าให้ได้”“ครับนาย”มาติชต่อสายถึงลุคส์ทันที หลังจากที่เครื่องออกไปได้เกือบสองวันแล้ว เขายังคงเฝ้าติดตามความเคลื่อนไหวของลูกัสอยู่ตลอดเวลา เพราะคนอย่างลูกัสไม่เคยเลือกวิธีตามหาเป้าหมายที่มันต้องการได้“ว่าไงมาติช?”“นายถึงบ้านคุณเทเรซ่าเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ”“ใช่”“แล้วนายจะให้ผมไปฝรั่งเศสตอนนี้เลยหรือเปล่าครับ”เขาถามเจ้านายด้วยความรู้สึกกังวล เพราะฝรั่งเศสยังมีคนที่หมายตาปรางค์ปรียาอยู่คือเมแกนนั้นเอง“ยังไม่ต้องเฝ้าไอ

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 52 เกมไล่ล่าเริ่มต้น

    เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง เคลื่อนบินจอดลงตรงสนามบิน ลุคส์จูงมือลูกออกจากสนามบินโดยมีเธอเดินเคียงข้างไม่ห่าง รถยนต์มาจอดรับด้านหน้าเขารีบขึ้นไปนั่ง เมื่อเรียบร้อยรถจึงเคลื่อนออกทันทีเทเรซ่ายืนรอใจจดใจจ่อวันนี้เธอจะได้เห็นหน้าหลาน และยังได้เห็นเหลนเล็กๆ อีกคนหนึ่งเสียด้วย ทันทีที่รถของชายหนุ่มเข้ามาจอดเธอรีบเดินเข้ามาหาหลานชายที่กำลังลงจากรถ เทราซ่าลากลุคส์เข้ามาใกล้แล้วพรมจูบไปทั่วใบหน้า“มาหาน้าได้สักทีนะ คิดถึงหลานมากเลย”เทราซ่าบอกแล้วยิ้มออกมา“น้าครับอย่าทำแบบนี้เลย”“ทำไมล่ะ น้าทำแบบนี้กับหลานน้าบ่อยๆ ไม่ต้องเขินน้าหรอกนะพ่อหนุ่มน้อยของน้า”ชายหนุ่มพูดไม่ออก เหลือบมองไปทางหญิงสาวที่กำลังยืนอมยิ้มอยู่ใกล้ๆ เขา อาย... อาการนี้ เพิ่งรู้สึกก็ตอนที่น้ามาทำกับเขาแบบเมื่อกี้ ไม่ว่านานแค่ไหนน้าเทเรซ่าก็ไม่เคยเห็นว่าเขาโตสักทีสายตาของหญิงวัยกลางคนหันไปสบกับหญิงสาวหน้าตาสะสวย เธอยิ้มกว้างออกมาด้วยความยินดี ก่อนละสายตามองเด็กชายตัวน้อย เทเรซ่าก้าวเข้าหาแล้วจับมือเล็กไว้“เข้าไปกินขนมข้างในกันนะจ๊ะ”เทเรซ่าบอกกับเด็กชาย มืออีกข้างหนึ่งก็รั้งให้หญิงสาวเดินตามไปลุคส์รีบสาวเท้าเดินตามเข้าไปด้านใน

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 51 เกมไล่ล่าเริ่มต้น

    หญิงสาวเม้มริมฝีปาก ลุคส์ตัดสายแล้วหันมาทางเธอรั้งร่างบางนั่งลงเคียงข้าง ท่อนแขนโอบรัดรอบเอวแล้วเกยคางไว้ที่หัวไหล่ ปรางค์ปรียาสับสนกับการกระทำของเขา ลุคส์ต้องการสิ่งใดถึงได้ทำแบบนี้ หรือต้องการตัวลูกกลับไปด้วย เธอเดาทางไม่ถูกเลย“ไปฝรั่งเศสกับผมนะปรางค์ ผมขอร้อง หากคุณอยู่ที่นี่ จะมีอันตราย ผมจะปกป้องคุณได้ง่ายกว่า ถ้าคุณไปอยู่ฝรั่งเศสกับผม”ริมฝีปากบางเม้มแน่นสีหน้าเธอเต็มไปด้วยความกังวล ฝรั่งเศสอย่างนั้นหรือ? แล้วถ้าอยู่ที่นี่จะไม่ปลอดภัยจริงหรือเปล่า เขากำลังพูดจริงหรือโกหกให้ตายใจแล้วแอบพาไทม์หนีไปกันแน่“คุณอย่าลังเลเลยปรางค์ ผมขอร้องไปกับผมเถอะนะ ผมอยากปกป้องคุณและลูก”เขาบอกพลางซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น เธอขนลุกเกรียว“อย่าทำแบบนี้สิคะ”เธอดุเขา“คุณตอบผมก่อนสิ ว่าจะไปหรือไม่ไป ถ้าคุณไม่ตอบผมจะทำต่อไปเรื่อยๆ”ชายหนุ่มเริ่มเอาแต่ใจตัวเอง“ไปค่ะไป พอได้แล้วนะคะอย่าทำแบบนี้เลย”เขายิ้มออกมาแล้วกอดเธอไว้แน่น ไทม์เดินเข้ามาหาแม่ เด็กชายยิ้มกว้างแล้วรีบวิ่งออกไปด้านนอก เพื่อปล่อยให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยกันอีกครั้งหลังจากแผลหายดีแล้ว ลุคส์จัดการพาหญิงสาวและไทม์ออกจากบ้านพักทันที เขาต้องแข่งกับเ

  • รอยรักพญามาร   ตอนที่ 50 เกมไล่ล่าเริ่มต้น

    ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นเพียะ!มือบางฟาดลงไปบนหน้าเขาน้ำตาคลอ ผู้ชายอะไรทุเรศที่สุด ลากเธอเข้ามา แถมลูกน้องก็ยังเต็มบ้าน เขาต้องการทำให้เธออับอายใช่ไหม“เลวที่สุด!”เธอบริภาษเขาทั้งน้ำตา“ที่ผมทำไปผมมีเหตุผล”“เสื้อฉันอยู่ที่ไหน!”มาติชขบกรามแน่นชูเสื้อในมือที่ขาดวิ่นเพราะแรงกระชากของเขา เขาไม่ได้ตั้งใจ ทำเพราะต้องการปกป้องเธอเท่านั้น ไม่อยากเห็นพินอาภากลายเป็นเหยื่อ“คุณเป็นบ้าอะไรถึงทำแบบนี้!”เธอต่อว่า แล้วผลักอกอีกฝ่ายด้วยแรงโทสะ“ผมทำเพื่อปกป้องคุณรู้ไว้แค่นั้น”เขาบอกเสียงเครียดพินอาภารีบใส่เสื้อมือไม้สั่น อยากจะบ้า ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอกับสถานการณ์แสนทุเรศแบบนี้ ผู้ชายอะไรแย่ที่สุดหยาบคาย ป่าเถื่อน กักขฬะ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ รีบเมินหน้าหนีแล้วสาวเท้าเดินออกจากบ้าน อารมณ์โกรธกำลังปะทุจนแทบถึงขีดสุดมาติชรีบคว้าท่อนแขน ส่งเสื้อหนังที่เขาใส่อยู่ให้ แต่หญิงสาวกลับปัดมันอกจนร่วงลงสู่พื้น เขารีบเก็บมันขึ้นมา“ใส่ซะ ถ้าคุณยังอยากรู้เรื่องของเพื่อนคุณ!”เขาสั่งเธอรีบหันมามองหน้าเขา กัดริมฝีปากแน่น จำต้องรับเสื้อมาสวมเอาไว้“ผมจะไปส่ง จะได้คุยกันด้วย”มาติชขับรถออกมา พินอาภาเปิดประตูลงน

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 49 เกมไล่ล่าเริ่มต้น

    เธอขมวดคิ้วและจับถ้อยคำที่เขาเพ้อออกมา เป็นเด็กขาดแม่หรือไงกัน โตจนป่านนี้ยังร้องเรียกหาแม่อีกเธอเป็นเด็กกำพร้ายังไม่ร้องเลยสักครั้ง“คุณลุคส์ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ”ไม่นานอ้อมกอดถูกคลายออก คนเจ็บนอนหายใจสม่ำเสมอในที่สุด เธอมองดูเขาแล้วลุกยืนสาวเท้าเพื่อไปดูบุตรชายอีกห้อง มองดูลูกกำลังหลับใหลในห้องนอนอีกห้องแล้วทอดถอนใจออกมา ลูกเธออายุแค่นี้ แต่ต้องมาพบเจอกับเหตุการณ์เลวร้ายมากมาย ไม่อยากเชื่อว่าไทม์ต้องมาเสี่ยงอันตรายเพราะความผิดพลาดในอดีตของเธอ ลูบศีรษะบุตรชายแล้วจุมพิตหน้าผากเบาๆ ลุกยืนปลีกตัวออกมาด้านนอกห้องปรางค์ปรียาจัดหาผ้ามาปูนอนบนพื้นในห้องเดียวกับเขา เธอจำต้องดูแลยามค่ำคืน เพราะกลัวว่าเขาอาจมีไข้สูง เสียงครางปลุกให้ตื่นขึ้นมา เธอเห็นเขานอนตัวสั่นเหงื่อผุดออกมาเต็มใบหน้า หญิงสาวรีบใช้มือแตะหน้าผาก เธอสะดุ้งเพราะความร้อน หาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวเขา เพื่อลดพิษไข้จนกระทั่งความร้อนในร่างกายลดลง เกือบรุ่งเช้าเธอถึงได้นอน แสงแดดส่องเข้ามาปลุกให้ร่างสูงใหญ่ที่นอนหมดสภาพบนเตียงลืมตา เขาเหม่อมองสักพัก แล้วกวาดสายตารอบห้อง ก่อนหยุดลงที่ร่างบางซึ่งฟุบอยู่ข้างเตียงนี่เธอ... ดูแลเขามาทั้งคืนเ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status