บทที่12.เงาเร่าร้อนใความเย็นชา

“แอลซ่า” เจมส์เอ่ยชื่อเธอเบา ๆ ราวกับกลั่นออกมาจากส่วนลึกของหัวใจแต่น้ำเสียงนั้นแฝงไปด้วยความปรารถนา

แอลซ่าหันกลับมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียก ดวงตาที่เป็นประกายของเธอจับจ้องเขา ราวกับรอฟังคำพูดต่อไป

“ผมชอบคุณนะ แอลซ่า” เจมส์พูดออกมาแต่เสียงนั้นแผ่วเบาแต่หนักแน่น

ก่อนที่เธอจะตอบอะไร ริมฝีปากของเขาก็บดเบียดเข้ากับริมฝีปากบางของเธออย่างดูดดื่ม ความอ่อนโยนและความร้อนแรงผสมผสานกันในจุมพิตนั้น แอลซ่าหลับตาลง มือเลื่อนขึ้นมาวางบนบ่าของเจมส์ ก่อนจะดึงเขาเข้ามาใกล้ เธอดันลิ้นอุ่นแลกรสให้เจมส์ได้สัมผัสราวกับการตอบรับว่า เธอ ชอบเขาด้วยเช่นกัน

แอลซ่าค่อย ๆ เลื่อนมืออีกข้างไปจับแขนของเขา ดึงร่างเจมส์เคลื่อนเข้ามาในบ้าน เสียงประตู ปิดลง ปัง!

แสงไฟจากโคมไฟหน้ารถ ส่องลอดเข้าผ่านม่านให้เห็นเพียงเงาลางๆ

แอลซ่าเลื่อนนิ้วเรียวปลดกระดุมเสื้อที่รัดให้ผ่อนคลายเผยเนินอกทีเต่งตูมในบราลูกไม้สีแดง

นันย์ตาที่เร่าร้อนแห่งไฟราคะราวจะเขมือบชายหนุ่มที่ยืนสองขาอยู่เบื้องหน้า หัวใจของเจมส์เต้นแรงราวกับจะหลุดออกจากอก เมื่อนิ้วเรียวไถลเคลื่อนต่ำลูบท่อนเอ็นขึ้นลง

เขาไม่เคยสัมผัส อารมณ์ความร้อนแรงแบบนี้ท่อนรักของเจมส์จากที่หลับไหลเนิ่นนานในกิจกรรมบนเตียงกับภรรยา แต่บัดดี้มันตื่นตัวขึ้นลำใหญ่เมื่อได้กลิ่นหญิงใหม่ที่สุดฮอตราวกับหลุดออกมาจากนางเอกเพลย์บอย

แอลซ่าไม่รอช้า เลื่อนมือรูดซิปกางเกงของเจมส์ดึงท่อนเอ็นที่พร้อมรุกออกมา เธอย่อตัวโน้มริมปากเปิดรับดูดสัมผัสอย่างเมามันส์  เธอขยับริมปากขึ้นลงเร่งเร้าอารมณ์หื่นของเจมส์ให้เดื่อดพล่านใกล้จุดไคลแมกซ์

เจมส์ สัมผัสศีรษะของแอลซ่า อย่างแผ่วเบา ราวกับเร่งจังหวะปลายลิ้นของเธอ

เสียงครางกระสัน ครางราวจะขาดใจ พลางเอ่ยชื่อเธอ ในลำคอ

“แอลซ่า”

“อ๊า…. อ๊า.. ผมไม่ไหวแล้ว แอลซ่า .”    เขาไกล้ถึงสวรรค์เข้าไปทุกที..

เลือดในร่างกายเข้าไปหล่อเลี้ยงท่อนชายอย่างเต็มที่ เจมส์อดกลั้นไว้.. คว้าร่างของเธอขึ้นมาแล้วหมุนสะโพกโก้งโค้ง ท่อนบนของเธอแนบไปกับโต๊ะ มีเพียงแสงไฟหน้ารถวิบวับ ส่องนำทาง มือหนาจับท่อนเอ็นเข้าไปในร่องสวาทที่เยิ้มของแอลซ่า

เสียงขาโต๊ะขยับ ดัง ครืดๆ  เป็นจังหวะ เจมส์ดันท่อนชายของเข้าเข้าออกเสียงประสานร้องของแอลซ่า ราวกับเสียงดนตรี ที่เข้ากันอย่างลงตัว

“อ๊า…อ๊า  เจมส์” เสียงครางกระสันราวกับจะขาดใจ เธอขาดรสสัมผัสกามเป็นแรมปีเช่นกัน เขาตอบสนองเธอ ตามน้ำเสียงที่ร้องขอ

“แรงอีก.. เอาอีกเจมส์.. ฉันไม่ไหวแล้ว”เจมส์เร่งจังหวะขย่มถี่รัว เสียงขาโต๊ะ ดัง ครืดๆๆพร้อมกับเสียงเจมส์ และ แอลซ่า ร้องครางกระสันในกามเพียงเสี้ยวนาทีที่เร่งจังหวะอารมณ์พลันน้ำกามพุ่งถึงฝั่งพร้อมๆกัน

7.00 am

เสียงนกร้องยามเช้าดังแว่วเป็นจังหวะไพเราะ ท่วงทำนองแห่งรุ่งอรุณอันสดใส แสงแดดอ่อนๆ ค่อยๆ ลอดผ่านม่านบางพลิ้วไหวด้วยสายลมอ่อน เผยให้เห็นห้องพักหรูหราในโครงการหมู่บ้านจัดสรรค์ริมทะเล

บนเตียงนุ่มสีขาวนวล เจมส์นอนเปลือยเปล่า แผ่นอกกว้างขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ ตามจังหวะหายใจของเขา ร่องรอยจากค่ำคืนอันหนักหน่วงยังปรากฏชัดบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอ่อนล้า เส้นผมยุ่งเหยิงเล็กน้อยกลิ่นจางๆ ของแอลกอฮอล์ยังอบอวลอยู่ในอากาศ บ่งบอกถึงปริมาณที่เขาดื่มไปเมื่อคืน

พลันเสียง "ตรี๊ง... ตรี๊ง..." กังวานในความเงียบของห้อง เป็นเสียงเตือนข้อความที่ไม่เร่งรีบ แต่ก็ไม่อาจละเลยได้ มันดังขึ้นพร้อมกับการสั่นครืดเบาๆ

แต่เสียงนั้นปลุกเจมส์ที่ยังหลับใหลค่อยๆ ลืมตา เปลือกตาของเขาหนักอึ้งและตาพร่าจากแสงแดดที่ลอดผ่านเข้ามา แสงจ้าทำให้เขาต้องยกมือขึ้นบังพลางขยับตัวช้าๆ บนเตียง

เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่สั่นครืดอยู่บนหัวเตียง หน้าจอแสดงข้อความจาก "เอมิลี่"

"เรามีนัดกับคุณหมอจางช่วงเย็น คุณจะกลับมาไหม?"

เขาอ่านมันซ้ำอีกครั้ง พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย ความคิดและความทรงจำจากเมื่อคืนยังพร่าเลือน

ในขณะนั้นเอง เสียงประตูห้องนอนดังขึ้นแผ่วเบา "แอ๊ด..." เจมส์หันไปมองอย่างเลื่อนลอย ก่อนจะเห็นแอลซ่าก้าวเข้ามา พร้อมกับถาดเงินที่บรรจุเครื่องดื่มร้อนๆ แก้วหนึ่ง

"กาแฟค่ะ เจมส์" แอลซ่าเอ่ยเสียงนุ่ม พลางทิ้งตัวลงบนเตียง กลิ่นหอมของกาแฟสดลอยมาถึงจมูก กระตุ้นให้เจมส์รู้สึกตัวมากขึ้นเล็กน้อย เขาพยุงตัวขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ปล่อยให้ความอบอุ่นจากกาแฟเริ่มบรรเทาความหน่วงในร่างกาย พลางครุ่นคิดถึงข้อความของเอมิลี่ที่ยังค้างอยู่ในหัว...

เจมส์เอื้อมมือไปรับแก้วกาแฟ แต่สายตาของเขากลับหยุดนิ่งที่ใบหน้าของแอลซ่า เธอนั้นสง่างาม ผิวขาวเนียนของเธอต้องแสงแดดที่ลอดผ่านม่านบาง ใบหน้าที่สวยงามและดวงตาสีเข้มสะกดเขาไว้ชั่วขณะ ริมฝีปากของเธอขยับเล็กน้อยคล้ายจะพูดบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้เปล่งเสียง เจมส์รู้สึกเหมือนเวลาในห้องนี้หยุดหมุน ราวกับมีเพียงเธอและเขาอยู่ในโลกที่ถูกตัดขาดจากทุกสิ่ง เขาไม่ตอบสนองต่อข้อความนั้น เขาหลงไหลแอลซ่าอย่างโงหัวไม่ขึ้น

เขายกกาแฟขึ้นหนึ่งจิบแต่สายตาเขาไม่สามารถละไปจากแอลซ่าได้ แล้ววางมันลง ข้างๆมือถือที่รอคำตอบของ อิมิลี่

เขาโน้มร่างของแอลซ่าเข้ามาในผ้าห่ม เลื่อนริมปากจูบบดขยี้ริมปากบางเปิดฉากรัก ต้อนรับเช้าเริ่มต้นวันใหม่

…..

บนคอนโดกลางเมืองในห้องที่เป็นเรือนหอของอิมิลี่และเจมส์

อิมิลี่นั่งอยู่บนโซฟา สายตาของเธอจ้องไปที่หน้าจอของมือถือในมือด้วยความหวังว่าข้อความจากเจมส์จะปรากฏขึ้น แต่ก็ยังคงไม่มีสัญญาณตอบกลับใดๆ เสียงถอนหายใจของเธอดังเบาๆ ในความเงียบ เธอวางมือถือไว้บนโต๊ะและลุกขึ้นตรงไปยังห้องน้ำ

เธอก้าวร่างเปลือย รอรับน้ำอุ่นใต้ฝักบัวหวังชะโลมร่างให้สดชื่น แต่น้ำที่ออกมากลับแผ่วเบาติดๆขัดๆ และอุณหภูมิที่ควรอุ่นกลับเย็นชืดผิดปกติ

เธอขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ คว้าผ้าขนหนูมาคลุมแล้วพยายามหาทางตรวจสอบและซ่อมด้วยตัวเอง ระหว่างที่เธอตรวจดูบริเวณฝักบัว พลันนิตยสารเล่มหนึ่งร่วงหล่นลงมาจากช่องเก็บของด้านบน

เธอมองนิตยสารด้วยความแปลกใจ ก่อนจะหยิบมันขึ้นมา หน้าปกเป็นภาพหญิงสาวในชุดวาบหวาม พร้อมข้อความเชิญชวนที่แสนเย้ายวน อิมิลี่หยุดชะงัก แต่คิดในใจว่าอาจจะเป็นของเจมส์ สามีของเธอ

ด้วยความสงสัย เธอเปิดดูทีละหน้า ภาพในนั้นช่างแตกต่างจากสิ่งที่เธอเคยเห็น หญิงสาวในนิตยสารโพสต์ท่าเร่าร้อน สวมชุดคอสเพลย์หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นชุดหนังรัดรูป รองเท้าส้นสูง พร้อมกับอุปกรณ์ต่างๆ อย่างแซ่และโซ่ แต่ละภาพช่างเต็มไปด้วยความมั่นใจและเสน่ห์ที่ดูเหนือจริง

อิมิลี่มองภาพเหล่านั้นพลางเผลอเปรียบเทียบกับตัวเอง ความรู้สึกไม่มั่นใจพลันเกิดขึ้นในใจเธอ ร่างบางของเธอที่แต่งกายเรียบง่ายในชุดนอนธรรมดา ดูเบาบางและเรียบร้อยเกินไปในสายตาของเธอเอง

เสียงน้ำที่ยังไหลเบาๆ จากฝักบัวดึงเธอกลับสู่ความจริง เธอปิดนิตยสารลง ความคิดในหัวของเธอวนเวียนระหว่างความสงสัยที่มีกับสามี และความรู้สึกที่เหมือนเธอกำลังหลุดลอยจากตัวตนของเขา...