ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / LGBTQ+ / ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) / เจ้าหมาโง่ตั๊ลร้ากกก

แชร์

เจ้าหมาโง่ตั๊ลร้ากกก

ผู้เขียน: หลิวซินอี้
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-26 09:45:58

"เมื่อไหร่จะได้อยู่กับป๋อจ้านทั้งวันไม่ต้องเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแบบนี้"

"โฮ้ง โฮ้ง (น่านสิ) หลงตี้กอดชลชลยิ้มกว้าง

"แต่แบบนี้ก็ดีน่ารักที่สุดเสี่ยวเปาของข้า"ชลชลไม่อาจห้ามลิ้นยาวที่แลบลิ้นเลียใบหน้าหล่อแสดงความรักความภักดีเหมือนอย่างที่สุนัขมักจะทำ

ภายใน ตำหนักใหญ่กลางหุบเขา จ้านกงเอนตัวลงนอนจิบสุรารสเลิศ

ใบหน้าหล่อเหลาองอาจ พูดกับคนข้างๆ

“ปีหนึ่งแล้ว ที่ข้าแสร้งว่าตายคงถึงเวลาที่จะกลับไปแล้ว ในเมื่อตอนนี้ หลงตี้คงยินดีไม่น้อยหากข้ากลับไปแล้วต่อไปจะขอสิ่งใดย่อมง่ายดาย

“ท่านแม่ทัพ จะบอกฝ่าบาทว่าอย่างไรในเมื่อทุกคนต่างเห็นได้ชัดว่าร่างไร้วิญญาณท่านแม่ทัพถูกเผาเป็นเถ้าธุรลี”

“หลงตี้เห็นข้าก็คงดีใจจน ไม่สงสัยเรื่องการกลับมา จะหลอกล่อเช่นไรก็ ไม่เป็นพิรุธ”

“ท่านแม่ทัพครั้งนี้แน่ใจหรือว่าจะได้ครองบัลลังก์”

“ครั้งนั้น ใต้เท้าหลัวส่งคนลอบสังหารหลงตี้ ข้ายอมรับกระบี่แทนเพื่อการนี้ ครั้งนี้กลับมาบัลลังก์นั่นจะต้องเป็นของข้า”

ยิ้มมุมปาก หลงตี้ไว้ใจ และวางใจเขา จนลืมมองว่าเขามีความตั้งใจ อย่างไร ใต้เท้าหลัวตั้งใจกำจัดเขาเพราะคิดว่าหลงตี้ จะต้องหมดกำลังแรงใจจนอยากจะสละบัลลังก์เสีย แต่มาครั้งนี้ หลงตี
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
บทที่แล้ว บทต่อไป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   เขารักกันใช่ไหม

    ชลชล ก้มลงงับ ขาหมูในถาดใหญ่อย่างเอร็ดอร่อยจ้านกง เดินออกมาจากห้องของ หลงตี้ หยุดยืนที่ชลชลกินขาหมูอยู่มือใหญ่ไวเท่าความคิดปัดถาดขาหมูร่วงกระจายลงพื้นตู้กังวิ่งเข้ามาทันที ชลชลอ้าปากค้างหูตกหางตก“ใต้เท้าจ้านกง ใต้เท้าเสี่ยวเปาเกิดอะไรขึ้น”“เจ้าหมานี่ กระโจนใส่ข้าจน ขาหมูในถาดหกเสียสิ้น”หลงตี้ ก้าวขาออกมายืนมอง ชลชลที่ทำปากขมุบขมิบ“ตอแหลปานระพีทำไมนายมันตอแหลอย่างนี้ ถ้าหากรู้ว่าเป็นฉันนายจะกล้าตอแหลไหม เดี๋ยวกัดเนื้อหลุดเลย”ไม่มีใครได้ยินนอกจากหลงตี้คนเดียว“เสี่ยวเปา”หลงตี้ได้ยินทุกถ้อยคำชัดเจน ผิวปากพร้อมกับเรียกชลชล“ฝ่าบาทเห็นไหมหมอนั่นตอแหล เขาเป็นคนปัดถาด ขาหมูของข้า”“ตอแหล” พึมพำเบาๆ จ้านกงขมวดคิ้วสงสัยกับ สิ่งที่หลงตี้พูด“โกหกคนอะไรโกหกเก่งที่สุด”“เสี่ยวเปากลับเข้าไปในห้อง ตู้กังไปนำขาหมูมาให้เสี่ยวเปาในห้อง คงยังไม่ทันอิ่ม”“ฝ่าบาท หมาแบบไหนกันที่มีโอกาสกินขาหมูเป็นถาดๆ แทนอาหารเหลือจากห้องเครื่อง”จ้านกงพูดขึ้น ชลชลเบ้ปาก ปานระพี นิสัยแท้จริงของเขาก็แบบนี้ ชลชลไม่เข้าใจว่าคนที่ชอบวางท่ากับชอบบูลลี่คนอื่นทำไมชลชลถึงไปชอบเขาได้ ตอนนี้ยังนึกน้อยใจกับคำพูดของจ้านกงที่บั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   กระดูก

    ชลชลเดินหนีไม่สนใจจะฟัง ไม่ได้จัดการกับหลงตี้เสียหน่อยจะจัดการกับจ้านกงไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับชลชล ที่พึ่งสุดท้ายแบบหลงตี้ก็จะปลอดภัย….แต่ๆ เดี๋ยวก่อน“จัดการ หลงตี้เสียก่อน จ้านกงผู้มุทะลุนั่นหากไม่มีหลงตี้หนุนหลังก็คงเป็นเพียงหมาตัวหนึ่งเหมือนเจ้าหมาเสี่ยวเปาตัวนั้นไม่อาจทำอะไรพวกเราได้”นี่ชลชลเป็นอะไรไปทำไมรู้สึกสงสารหลงตี้ ทำไมรู้สึกสมน้ำหน้าจ้านกง“ส่งมือสังหารไปอีกครั้ง ไม่ว่าจะกี่ครั้งหลงตี้ก็ไม่มีทางสืบหาหรือไต่สวน”ทำไม ทำไมไม่ไต่สวน น่าสงสัย ต้องสืบ“แปลกใจเหตุใดหลงตี้ไม่ยอมไต่สวนเรื่องมือสังหาร”คนสนิทถามเหมือนรู้ใจชลชล"หลงตี้ เดิมเป็นคนที่ไร้ปากเสียงไม่นิยมความยุ่งยากมารดาที่เป็นสนมเลี้ยงดูด้วยความรักและอ่อนโยนเขาจึงกลายเป็นคนที่ไม่ชอบมีปัญหากับใคร""ใต้เท้า"เจ้าหมานั่นแอบฟังเรา"ฉิบหายแล้ว เ_ือกเห็น วิ่งแน่บหางจุกตูดด้วยความไวกว่าแสง ชนเข้ากับร่างสูงของ จ้านกง"ไอ้หมา เ_ร"เงื้อมือขึ้นตั้งใจจะฟาดมือลงบนแผ่นหลังปุกปุยของชลชล""หวีดหวิววว"หลงตี้ผิวปากชลชลกระโจนพรวดเดียวไปยืนเกาะขาหลงตี้สองขาหน้าอยู่ที่อกแน่น แล้วไอ้อาการนี้ อาการดีใจจนออกนอกหน้า มันไม่ใช่นิสัยของชลชล"พอแล้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   เผลอใจจูบ

    จวนแม่ทัพ"ท่านหมอ ท่านแม่ทัพเป็นอย่างไรบ้าง"รั้งหมอหลวงไม่ให้ออกมาจากห้องให้ตรวจดูอาการของตัวเองผ่านไปถึงสามชั่วยาม"ฝ่าบาท ท่านแม่ทัพบาดแผลฉกรรจ์ยิ่งนัก อีกทั้งน้ำลายของ สุนัขเสี่ยวเปา ที่ปนไปด้วยอาหารคาวหวานยิ่งส่งผลให้บาดแผลยิ่งรุนแรง""ถึงเพียงนั้นเชียวหรือ""คมเขี้ยวของสัตว์เมื่อต้องผิวเนื้อของมนุษย์มักจะทำให้บาดแผลยากหาย ฝ่าบาทสุนัขทรงเลี้ยงตัวนั้นอาจมี อาการคลุ้มคลั่ง ฝ่าบาทคงต้องจัดสรรที่อยู่ของสุนัขเสี่ยวเปาให้ดี"หลงตี้ถอนหายใจ ปกป้องชลชลก็ยิ่งจะทำให้จ้านกงไม่พอใจ ในใจรู้ดีว่าจ้านกง เป็นคนเช่นไรที่แสร้งทำเป็นดุชลชลเพราะไม่อยากให้จ้านกงเคียดแค้นเช่นนั้นเขาจึงไม่อาจปกป้องชลชลได้คนอย่างจ้านกง ทำเรื่องเลวร้ายไม่มีทางรู้ได้หากเขาไม่อยากให้รู้"ท่านต่อไปไม่ต้องไปที่ตำหนัก ข้าจะมาหาท่านที่นี่""ฝ่าบาทห่วงใยข้าหรือว่ากลัวว่าข้าจะไปเอาเรื่องสุนัขอ้วนตัวนั่น""เสี่ยวเปาพักนี้ไม่รู้เป็นอะไร ข้าห่วงว่าท่านแม่ทัพจะถูกเสี่ยวเปากัดเอาอีก ข้าอยากจะขอร้องไม่อยากให้ท่านต้องลำบาก""ก็ได้ จ้านกงรับบัญชาต่อไปจะไม่ไปที่นั่นหากไม่จำเป็น"แต่ภายในใจกลับคิดว่า เสี่ยวเปาเจ้าหมาโง่ก็อย่าได้ออกมาเพ่นพ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   เสแสร้ง

    วิสัยสุนัขท้องร้องจ้อกแจ้กเมื่อพบของกินแต่ไม่ยอมขยับตัวยังนอนแบบนั้น"เสี่ยวเปาวันนี้ข้าเอาให้เขานำขาหมูมาเผื่อเจ้าด้วย"หูผึ่งหางชี้ เก็บอาการไว้เก็บอาการ อย่างน้อยก็ห้ามใจไม่ให้ตัวเองลุกขึ้นล่ะวะจ้านกงหันไปยิ้มกับหลงตี้"เมื่อคืนข้าลองทบทวนเรื่องราวทั้งหมดในเมื่อฝ่าบาทโปรดปราน เสี่ยวเปา เพียงนั้น ก็คงเป็นเพราะข้าจากไป ข้าจึงคิดว่าจะมาเห็นแก่ตัวไม่ให้ฝ่าบาทสนใจเสี่ยวเปากลับมาสนใจข้าเพียงคนเดียวก็จะแย่ไปหน่อย เช่นนั้นข้าจึงมาผูกมิตรกับเสี่ยวเปา""ตอแหลดูตาของนายสิจ้านกง ไม่ได้มีความจริงใจแม้แต่น้อยไม่รู้ในนั่นจะใส่ยาถ่ายไว้หรือเปล่าไม่สินิยายจีนโบราณต้องใส่ยาพิษ มันต้องมีพิษแน่นอนเอื้อกกกก"อาหร่อย...น้ำลายไหลชลชลนอนบ่นไปกลืนน้ำลายลงคอไป แต่ที่ทุกคนเห็นคือ เสี่ยวเปาที่นอนนิ่งลอบกลืนน้ำลายลงคอไม่ให้ใครจับสังเกตได้"ไม่เป็นไรเจ้าค่อยๆ กินไปเสี่ยวเปาอาจยังเวลาเช้าอยู่จึงยังไม่หิว"หันหลังกลับไปยิ้มให้กับหลงตี้"ฝ่าบาทยังจำได้ไหม ปลานึ่งซีอิ๋ว ที่ฝ่าบาทโปรดปราน จ้านกงลงมือปรุงเองกับมือ"ชลชลตัวชา ภาพความทรงจำก่อนหน้านั้น ปลานึ่งซีอิ้วใต้แสงเทียนมองผ่านไวน์ขาวไปยังใบหน้าหล่อเหลาของปานระพี

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   เจียจิว

    "เจ้าหมานั่น มีบางอย่างที่ทำให้ข้าแปลกใจไม่น้อย""ท่านแม่ทัพก่อนหน้านั้น ผู้คนต่างพูดกันว่าฝ่าบาททดท้อใจจนไม่เป็นอันทำอะไรเมื่อท่านแม่ทัพจากไป มาบัดนี้ ข้าน้อย.. ข้าน้อยรู้สึกว่าฝ่าบาทไม่สู้ยินดียินร้ายเท่าไหร่กับการกลับมาครั้งนี้ของท่านแม่ทัพมีเพียงตอนแรกที่พบกันเท่านั้นที่แสดงถึงความดีพระทัย""ตอนแรกข้าก็คิดว่าฝ่าบาทอย่างไรก็มีข้าอยู่ในใจเสมอแต่ตอนนี้นอกจากเจ้าหมานั่น ฝ่าบาทไม่สนใจใครอื่น""มีเสียงเล่าขานว่าเจ้าหมานั่นเป็นจิ้งจอก ที่กลายร่างมาเพื่อบงการฝ่าบาทแม้กระทั่งใต้เท้าหลัวยังต้องยอมให้กับสุนัขตัวนั้น"จ้านกงถอนหายใจ""จิ้งจอก อืมน่าคิดปรึกษาท่านนักพรตให้จัดการกับจิ้งจอกคงจะดีไม่น้อย"โลกปัจจุบัน"พี่ชล พี่ชล ฟื้นสิฟื้นเดี๋ยวนี้"น้องสาวร้องไห้จนตาบวม"พี่เขาพักผ่อนอยู่ธารธาร (ทาระทาน) หยุดเกเรพี่เขาได้แล้ว""ไม่จริงคุณแม่โกหกพี่ชลเขาไม่ได้พัก"ร้องไห้สะอึกสะอื้น"ธาร จะคอยดูพี่เขาแบบนี้จนกว่าพี่เขาจะพื้น""พี่ระพีเขารีบเดินทางมาที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการพี่ชล ธารกลับพร้อมแม่ให้พี่ระพีเขาคอยดูแลพี่ชลดีกว่า""ไม่เอาหนูไม่ไว้ใจพี่ระพี""พี่เขาเป็นเพื่อนกันอีกอย่างพี่ระพีเขาก็ดีกับพี่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   อบอุ่น

    "ไม่ได้พบกันแค่เพียงปีเดียว ดูเจ้าสิ องค์หญิงเจ้าบัดนี้ติดตราตรึงใจจ้านกงยิ่งนัก”ด้วยเพิ่งจะเข้าสู่วัยสาว เจียจิว จึงไม่เคยต้องมือชายหัวใจดวงน้อยสั่นไหวจนน่ากลัว“ท่านแม่ทัพ อย่าล้อเจียจิวเล่น”“ไม่สิ เจ้างดงามเกินใคร คนอย่างจ้านกง จะกล้าล้อเจ้าเล่นหรือไร ก้มลงจรดริมฝีปากที่ริมฝีปากบางเบาๆ เจียจิวตัวสั่นงันงกทำอะไรไม่ถูกมือไม่เย็นเฉียบ“เห็นหรือไม่ว่าข้าพูดจริงองค์หญิงงดงามจนข้าไม่อาจห้ามใจ” ดันร่างเล็กจนไปติดกับต้นไม้ใหญ่ ก้มมองสบตากลมที่มีแต่แววตาเขินอาย“กลับมาครั้งนี้คุ้มค่ายิ่งนักพบกับองค์หญิงที่งดงามขึ้นผิดหูผิดตา จ้านกงคงต้องมององค์หญิงเสียใหม่”“ท่านแม่ทัพปากหวานยิ่งนัก”“องค์หญิงจ้านกงไม่เคยล้อท่านเล่น หวังว่าองค์หญิงจะเมตตา”เจียจิว อ่อนระทวยทั้งใจและกาย จ้านกงซ่อนยิ้มในหน้า สำเร็จในเมื่อหลงตี้ไม่ใส่ใจเขายังมีเหยื่อที่โง่งมเช่นเจียจิวให้เลือกเฟ้นชลชลในร่างมนุษย์หอบผ้าห่มลงไปที่พื้นด้านล่าง อดที่จะเหลือบตามองร่างเปลือยท่อนบน อกแน่นกล้ามเป็นมัดที่กำลังจะทิ้งตัวลงนอนบนแท่นนอนหนาเสียไม่ได้“มาตรงนี้”ตบข้างๆ แท่นนอน“ไม่เอา ฝ่าบาทนอนไปเถอะข้าแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง นอนด้านล่างดีแค่ไห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   สุขสุด

    จวนใต้เท้าหลัว“มือสังหารมือดี มาถึงหรือยัง”“ขอรับใต้เท้า”“ดี เร่งมือ ให้เร็วที่สุดไม่มีเวลาแล้วหลายวันมานี้ จ้านกงกลับมาส่งผลให้ฝ่าบาทกระปรี้กระเปร่า และยังหันมาสนใจเรื่องราวในราชสำนัก ข้าตั้งใจทำสิ่งใดก็ต้องระงับยับยั้งไว้ก่อน”“ใต้เท้า ท่านแม่ทัพจ้านกง ขอพบท่าน”ใต้เท้าหลัวขมวดคิ้ว“เชิญเขาเข้ามา” จ้านกงไม่รอให้เชิญก้าวขาเข้าไปข้างในทันที“ท่านแม่ทัพไม่เจอกันเสียนานไม่คิดว่าท่านจะเปลี่ยนข้าง”“ใต้เท้า ข้ามาครั้งนี้ ตั้งใจมาผูกมิตรกับใต้เท้า”ใต้เท้าหลัว ยิ้มแต่ทว่าภายในใจหาเชื่อคำพูดของจ้านกงไม่“ว่ามา”“ข้า มีข้อเสนอ”ใต้เท้าหลัวเลิกคิ้วสูง“ข้อเสนอของท่านแม่ทัพเกรงว่าจะไปกันกับสิ่งที่ข้าต้องการไม่ได้”“ใต้เท้าลองฟังดูก่อนบางที อาจ ดีกว่าที่ใต้เท้าคิดไว้”“ได้ เชิญท่านแม่ทัพ”“ท่าน ช่วยข้า ข้าช่วยท่านบัลลังก์เป็นของข้า การคลังเป็นของท่าน อีกทั้งการจัดเก็บภาษี ทั้งหมดข้ายกให้ท่านเพียงผู้เดียว” ใต้เท้าหลัวยิ้ม พยักหน้าขึ้นลงช้าๆ“ดี พูดได้ดี เอาตามนี้ คราวนี้บอกมาจะให้ข้าช่วยอะไร”“ช่วยสังหารคนข้างกายฝ่าบาทให้ข้า”"เหล่าขุนนางต่างถวายฎีกา กดดันให้ฝ่าบาทมีความขัดเจน""ความชัดเจน ข้าอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   ตบปากๆๆ

    “หา ฝ่าบาทจะทำเช่นนั้นไม่ได้ ใต้เท้าหลัวเป็นที่เคารพนับถือเป็นถึง เสนาบดีแล้วยังเป็นผู้นำสี่ตระกูลใหญ่ฝ่าบาทสั่งลงทัณฑ์ เหมือนกับใต้เท้าเป็นขันทีหรือนางกำนัลเป็นการลดเกียรติ...ของใต้เท้าหลัว”หลงตี้ยิ้ม“ดี คุกเข่าไม่เหมาะกับ ตำแหน่งเช่นนั้นข้าขอสั่งให้ลดเบี้ยหวัดหนึ่งเดือน ต่อไปใครไม่มาประชุมขุนนางหนึ่งครั้งไม่ต้องจ่ายเบี้ยหวัดหนึ่งเดือน”“ฝ่าบาท กว่าปีมานี้ฝ่าบาทก็ไม่เคยเข้าประชุมขุนนาง”“ตบปาก ตบปากเลย พูดชี้นำคนอื่นดีนัก”ชลชลส่งเสียเบาๆ ในลำคอหลงตี้ส่ายหน้า ไม่ทำให้เห็นก็จะไม่มีใครกลัวที่ผ่านมาเขาใจดีเกินไป“ดี องครักษ์จับตัวคนพูด มาตบปาก”องครักษ์หันหน้าหันหลัง“องครักษ์ไม่ได้ยินพระบัญชาหรือไร”ซินอ๋องตวาดดังๆ“โฮ้งโฮ้ง แฮร่ๆๆๆๆ ”องครักษ์รีบจับตัวคนสอพลอต่อใต้เท้าหลัวมาข้างหน้าตบปากไปสองสามที“ฝ่าบาทโปรดประทานอภัยข้าน้อยสมควรตาย ต่อไปข้าน้อยไม่กล้าแล้ว”ทรุดกายลงคุกเข่ากับพื้นแค่สองสามทีก็ถึงกับทรุดได้ผลไม่น้อย“ไม่ได้ให้ตาย แต่ก็ดีแล้วพูดมาแบบนี้ข้า จะได้รู้ว่าใครภักดีต่อข้าใครภักดีต่อใต้เท้าหลัว” จ้านกงเดินเข้ามาในท้องพระโรงพร้อมกับเสียงปรบมือ“ยอดเยี่ยม ฝ่าบาทสมควรยิ่งแล้ว”ซินอ๋อง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26

บทล่าสุด

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   จบบริบูรณ์

    “เสี่ยวเปา”พึมพำออกมาเบาๆ ด้วยเสียงแหบแห้ง“ตามหมอหลวง ใครก็ได้ตามหมอหลวง” ดึง เสื้อคลุมของตัวเองออกมาคลุมให้กับ ชลชลที่นอนหงายเหยียดยาว“ฝ่าบาทโปรดไตร่ตรองนั่นเสื้อคลุมมังกร คนผู้นี้ไม่ทราบว่าเป็นใครกัน”ตู้กังกับเจียงหยา ทรุดกายลงคุกเข่า“เสื้อคลุมมังกรแล้วอย่างไร” ยิ้มทั้งสีหน้าและแววตา เจียจิว มองหลงตี้ตาไม่กะพริบ ก้มลงแนบใบหูกับอกข้างซ้ายประสานมือกดไปที่ช่องออกทำซีพีอาร์ ก้มลงแนบหูกับออกก่อนจะกดริมฝีปากกับปากบางเป่าลมหายใจเข้าไปช่วยชีวิต ชลชลอย่างสุดกำลัง“แค่กๆๆๆ อ่อกกๆๆ ”ร่างของชลชลสะท้อนขึ้นมาข้างบน สำลักน้ำออกมาจากลำคอลืมตาขึ้น พร้อมกับรอยยิ้ม“ฝ่าบาท” หลงตี้กอดซบชลชลไว้ในอ้อมแขน น้ำตาไหลรินไม่อายสายตาของคนทั้งหมดที่อยู่ตรงนั้น“ข้าคิดถึงเจ้า ข้าคิดถึงเจ้าที่สุด แล้วสวรรค์ก็เมตตาส่งเจ้ามาพบกับข้าอีกครั้ง”ชลชล อมยิ้มช่าง โชคดีเหลือเกินว่าแต่ ไอ้หมอนั่นคนที่ชนชลชลจนตกสะพานนั่นมา มัน ใต้เท้าหลัวชัดๆแต่เป้นสมัยหนุ่มๆ“บ็อกๆๆๆๆ ”เสียง ลุกหมาตัวน้อยเห่าขู่คนทั้งหมด หลงตี้หันไปมองสุนัขตัวน้อยก่อนจะส่งเสียงหัวเราะขึ้นพร้อมกันกับชลชล“ฝ่าบาทว่าแต่ เจ้าตัวน้อยเป็นหมาของใคร”“ข้ายกให

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   น้ำเย็น

    เฉิงตูโลกปัจจุบัน ชลสอดมือลงไปในกระเป๋ากางเกง เดินทอดน่องมองทิวทัศน์รอบๆ ที่แสนจะงดงามของเมืองเฉิงตู บางอย่างของเฉิงตู รูู้สึกคุ้นเคยเสียจริงชลชลอมยิ้มนี่เขาเป็นเอามาก เห็นได้ชัดว่าเป็นแค่ฝันไม่ได้เป็นความจริงเสียหน่อยคนบ้าที่ไหนจะย้อนเวลาได้มีเฉพาะในนิยายเท่านั้น แล้วยังย้อนเวลาไปเป็นหมาอีกเสียงไกด์นำเที่ยวส่งเสียงเจื้อยแจ้ว ไทยกับจีนปนกันไปมา ชลชลพอจะฟังออกบางคำบางคำก้ผสมปนเปกันมั่วไปหมดสวนสวย ด้านข้างกับรูปแกะสลักสุนัขพันธ์ุเชาเชา ชลชลอดที่จะเดินไปที่นั่นไม่ได้แหงนหน้ามองรูปสลักก่อนจะยิ้ม ใครช่างทำ เหมือนของจริงเปี๊ยบเลยหยุดยืนอยู่นานสองนานก่อนจะทอดสายตาออกไปสะพาน สูงที่งดงามจนไม่อาจละสายตาชลชลก้าวขาขึ้นไปบนสะพาน“เดี๋ยวก่อน คุณจะไปไหน”เสียงหญิงชาวจีนคนหนึ่ง ตวาดแวดใส่สามีหรือคู่รักไม่อาจทราบได้ ชลชลก็แค่เหลือบตามองไม่ทันได้เห็นใบหน้าของคนผู้ชายที่ยืนหันหลัง“ผมเบื่อแล้ว แม้แต่ตอนมาเที่ยวคุณยังหาเรื่องทะเลาะกับผม”“คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ”ยังตวาดไม่เลิกไม่อายสายตาใคร“ใครบอกไม่ได้ ผมบอกว่าได้ก็ได้สิ”ก้าวขาจากไป หญิงชาวจีน กระชากแขนสุดแรงก่อนที่ร่างสูงของอีกคนจะเซถลาชนเข้ากับร่างส

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   คิดถึงกันไหม

    โลกปัจจุบัน“พี่ชล พี่ปานระพีมาเยี่ยม พี่”ธารธาร เดินเข้ามากอดอกที่หน้าประตูด้วยใบหน้า เบื่อหน่ายเต็มกำลัง“เชิญพี่เขาเข้ามา”“แต่พี่เขามากับ...ใครอีกคน”“เชิญเขาเข้ามา พี่ไม่ได้อะไรกับเขาแล้ว”ธารธารถอนหายใจ หันหลังเดินออกจากห้องไป“ชลเป็นอย่างไรบ้าง หายหรือยัง”น้ำเสียงห่วงใย ชลชลยิ้ม“พี่ปานระพีเล่าสบายดีไหม”“ก็ต้องสบายดิ ไม่ได้เป็นอะไรเสียหน่อย พี่มีใครจะแนะนำ”ชลชลกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ แม้จะทำใจไว้แล้วแต่ก้อดที่จะใจสั่น ไหววูบคล้ายจะเป็นลมเสียไม่ได้“นี่ ปัญยภัทร...เขาเป็น...อืมเราสองคนกำลังคบกันปัญยพัทรเขาย้ายเข้าไปอยู่ในคอนโดของพี่”พูดรัวเร็ว ชลชลยิ้มบางๆ กับใบหน้าที่คุ้นตาของหลงต่าชินอ๋องใน นามปัญยพัทร“ยินดีที่รู้จัก “อีกคนยิ้มเจื่อนๆ“ชลไม่โกรธพี่นะ”“ม่ายยย ไม่ โกรธจะโกรธเรื่องอะไรพี่สบายดีก็ดีแล้วมีความสุขก็ดีแล้วอีกอย่าง ชลก็ว่าเขา เป็นคนดีนะ”“ชลรู้ได้อย่างไร”“อ่อ เอิ่ม คือ ไม่สิ รู้สึกว่าถูกชะตากับน้องเขา”“อืม พี่ กลัวว่าชลจะโกรธแต่ได้ยินแบบนี้ ก็โล่งใจ”ปัญยภัทรยิ้ม แห้งๆ“ไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรแล้วตอนนี้ ชลเองก็ ...กำลังมองหาใครสักคนเหมือนกัน”“อืมไม่มีอะไรแล้วพี่กลับก่อน

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   โทษ

    จวนเสนาบดี“555สำเร็จสำเร็จไปขั้นหนึ่ง ของมีค่าเหล่านั้นข้าชนออกมาจนสิ้น สับเปลี่ยนบ้างหยิบฉวยออกมาเฉยๆ บ้าง เจ้าหน้าโง่ จ้านกงก็ไม่มีทางต่อกรกับข้า ฝ่าบาทก็เอาแต่เศร้าโศกเสียใจเรื่อง หมาป่วย แบบนี้อีกไม่นาน บีบให้สละบัลลังก์เสียก้ไม่ยาก หรือจะส่งมือสังหารอีกที”คนสนิทยิ้มกริ่ม“ใต้เท้า สิ่งของมีค่าควรเมืองเหล่านั้นมาอยู่ที่นี่หมดแล้ว ใต้เท้าจะไม่เชยชมมันหน่อยหรือไร”สอพลอ ใต้เท้าหลัวยิ้ม ก่อนจะก้าวขาไปเปิด หีบห่อของสิ่งของมีค่าเหล่านั้นที่สับเปลี่ยนหยิบฉวยมา“ข้านี้สุดแสนจะ ภูมิใจ”อ้าปากค้างเมื่อเห็นสิ่งของ ในนั้นว่าไม่ใช่สิ่งของมีค่าอย่างที่ควรจะเป็น ปาสิ่งของในมือลงบนพื้นแตกกระจาย กำมัดแน่นด้วยความรู้สึกเจ็บแค้นอย่างที่สุดก่อนหน้านั้น“ฝ่าบาทก็แค่ สับเปลี่ยนของพวกนั้นเสียเชื่อว่าไม่นานใต้เท้าหลัวจะต้องส่งคนมาชิงของพวกนั้นคืนไปหรือดีหน่อยอาจหาทางยักยอกหรือสับเปลี่ยนอย่างนั้นไม่สู้เราสับเปลี่ยนเสียก่อน”ชลชลนั่งอธิบายแผนการให้หลงตี้ฟังก่อนวันที่จ้านกงจะมาขอรับผิดชอบสิ่งของมีค่าควรเมืองเหล่านั้น“เจ้าเชื่อว่าข้าจะต้องมาชิงเอาของไปอย่างนั้นหรือ”“ของที่กำลังจะเป็นของเขา ฝ่าบาท คิดว่าเขา

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   สาหัส

    วังหลวงภพอดีต"ท่านหมอ เสี่ยวเปาเป็นอย่างไรบ้าง""ฝ่าบาทพระอาญาไม่พ้นเกล้า อาการของใต้เท้าเสี่ยวเปาสาหัสยิ่งนัก ข้าน้อยเกรงว่า..."ตู้กังปาดน้ำตา"ทำอย่างไรจึงจะช่วยเจ้าหมาตัวนี้ได้""ฝ่าบาทลูกดอกทำลายหัวใจ ข้าน้อยไม่แน่ใจว่าจะฟื้นฟูมันกลับขึ้นมาได้""ข้าควรทำเช่นไร""ฝ่าบาท มีทางเดียวจำต้องป่าวประกาศออกไปหาคนที่มีความถนัดด้านสรีระและการรักษาสัตว์โดยเฉพาะ""ตู้กังป่าวประกาศออกไปทั่วแคว้นใครสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเสี่ยวเปาให้ดีขึ้นมาได้ข้าจะปูนบำเหน็จให้อย่างงาม""ฝ่าบาท นั่นแค่หมาทำไมต้องทุ่มเทเพียงนี้"จ้านกงก้าวขาเข้ามาข้างในตู้กังกับหมอหลวงจากไปหลงตี้กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น"เสี่ยวเปาไม่ใช่แค่หมา เสี่ยวเปาคือทุกอย่างของข้า""ฝ่าบาท เลิกคิดว่าเจ้าหมานั่นเป็นทุกอย่างได้แล้วเราคือมนุษย์พวกมันก็แค่สัตว์เลี้ยงหย่อนใจ""ไม่ไม่ จ้านกงท่านเลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้วนอกจากเสี่ยวเปา ข้าไม่ต้องการสิ่งใด”จ้านกงกอดรวบลำตัวของหลงตี้ไว้แน่น“ฝ่าบาท ฝ่าบาทลืมเลือนความสัมพันธ์ของเราแล้วหรือ ฝ่าบาทลืมจ้านกงแล้วหรือ ฝ่าบาทลืมรสจูบของจ้านกงแล้วหรือ”หลงตี้ดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของจ้านกง จ้านกงพลิกร่างของ

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   ใจสลาย

    จวนเสนาบดีของใต้เท้าหลัว"พลาดย่างนั้นหรือข้าให้เจ้าสังหารหลงตี้แต่พลาดไปโดนเจ้าหมาโง่นั่นได้อย่างไร""ใต้เท้าเจ้าหมานั่น รู้ได้ทันทีว่าข้ากำลังเล็งธนูไปที่ฝ่าบาท""อืม ไม่น่าเชื่อเจ้าหมานั่นจะฉลาดเพียงนั้น""ใต้เท้า"จ้านกงประสานมือ"มีเรื่องใด"โบกมือให้มือสังหารออกไปก่อนกลัวว่าความลับเรื่องส่งมือสังหารสังหารหลงตี้จะสร้างความไม่พอใจให้กับจ้านกงเขาประเมินจ้านกงต่ำไป"ของสำคัญใต้เท้าจ้านกงนำมันมาเก็บไว้ที่จวนแม่ทัพเรียบร้อยแล้วใต้เท้าส่งของเลียนแบบไปสับเปลี่ยนได้เต็มที่ระหว่างนี้ทยอยนำออกมาเสีย""555ไม่น่าเชื่อ ท่านแม่ทัพช่างทำงานได้รวดเร็วเพียงนี้""แล้วเรื่องที่ข้าไหว้วานใต้เท้า"ยิ้มมุมปาก"ข้า ส่งคนลอบสังหารทว่ากลับเป็นเจ้าหมาโง่นั่นที่รับลูกดอกแทน""เจ้าหมาโง่555สมน้ำหน้ายิ่งนัก อยากเห็นเหลือเกินว่าที่นี่จะเห่าหอนอย่างไร""เป็นเรื่องดีใช่หรือไม่""เป็นเรื่องดีที่สุดเจ้าหมานั่นสมควรตายอย่างที่สุดส่วนคนผู้นั้นไว้ข้านั่งบนบัลลังก์จึงค่อยกำจัดเขายังไม่สาย"ใต้เท้าหลัวยิ้มมุมปาก"ข้าจะทยอยส่งของเข้าไปสับเปลี่ยนเสียทั้งหมดในเร็ววัน วันนี้พบเจอเรื่องดี เด็กๆ นำสุราอาหารมาฉลองมิตรภาพของข้ากับ

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   สมน้ำหน้า

    ศาลาริมน้ำชายามบ่ายกับขนม ชลชลนั่งลิ้นห้อยมองคนนู่นที่คนนี้ที"พี่ใหญ่ ท่าคิดว่าท่านแม่ทัพจ้านกงเป็นอย่างไรบ้าง"หลงตี้เลิกคิ้วสูง"เจ้าเล่าคิดว่าเขาเป็นคนอย่างไร"เจียจิวเขินอาย"ขะ ข้าคิดว่า...""ฝ่าบาท วันนี้จ้านกงแวะมาดื่มชายามบ่ายพูดคุยเรื่องราชสำนัก"มาขัดจังหวะได้พอเหมาะพอเจาะ"อืม เราสองพี่น้องพูดถึงท่านอยู่พอดี"เลิกคิ้วสูงยิ้มอย่างที่คิดว่าดูดีที่สุด"พูดถึงข้า โอ้ดีใจเสียจริงทั้งสองคนพูดถึงจ้านกง"ประสานมือตรงหน้าด้วยท่าทีองอาจ"อ๊วกก...ตอแหล"ชลชลเผลอหลุดปาก"เสียงอะไร"จ้านกงขมวดคิ้ว"บรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ "หอนเสียเลย จะอ๊วก"เสี่ยวเปาเงียบหน่อย"หลงตี้เตือนเบาๆ ชลชลขยับตัวเดินออกจากศาลาอยากเสือกแต่ ไม่อยากเห็นหน้าจ้านกง"ฝ่าบาทเรื่อง ของมีค่าเหล่านั้นจ้านกงกำลังคิดว่า เอามาเก็บรวบรวมไว้ที่จวนแม่ทัพของข้า จนกว่าจะไต่สวนหาคนผิด""ทำไมต้องเอาไปไว้ที่นั่นมีสิ่งใดสำคัญ""จ้านกงคิดว่า ที่จวนแม่ทัพปลอดภัยที่สุด""อืม ช่างตรงใจข้า อีกสองวันให้เจียงหยาและพวกลำเลียงของพวกนั้นไปไว้ที่จวนแม่ทัพเสีย"จ้านกงยิ้มมุมปาก"น้อมบัญชาฝ่าบาท จ้านกงจะดูแลของเหล่านั้นให้ดีที่สุด"หลงตี้ยิ้มบางๆ เจียจิวก้มหน้าเขิ

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   วัวเคยขาม้าเคยขี่

    จวนหลงต๋าชินอ๋อง"วันนี้ข้าสุขสมยิ่งนัก บอกไปใครจะเชื่อชินอ๋องทำข้าอิ่มเอมกว่าใคร กดเอวหนาลงบนเอวของชินอ๋องกระแทกอย่างแรง ร่างชินอ๋องสะท้อนตามแรงกระแทกวัวเคยขาม้าเคยขี้ รับรุกสอดคล้องเหมาะเจาะพอดี"อ่า...ซี๊ดท่านแม่ทัพท่าน...จงใจจะให้ข้าตายหรือไรรสสวาทท่านเร่าร้อนเพียงนี้เกรงว่าพรุ่งนี้ข้าคงเดินไม่ไหว""เจ้าทำให้ข้าสุขสม ร่างกายของเจ้าทำข้าสุขสมไม่อาจปล่อยผ่านคืนนี้คงต้องทั้งคืนเป็นแน่ข้าอดอยากมานานคิดถึงชินอ๋องรูปงามมานาน""กลัวแต่ว่าพอได้ครองบัลลังก์อยู่ข้างกายพี่ใหญ่หลงตี้ท่านจะลืมข้าเสียสิ้น""หลงตี้จนป่านนี้ยังเล่นตัว ข้าหาได้เชยชมเขาไม่อีกอย่างเจ้าหมานั่นยังนอนร่วมแท่นนอนด้วยข้าล้วนหมดโอกาส""ข้าจึงต้องขอบใจเสี่ยวเปาที่ทำให้ท่าคิดถึงข้า"จ้านกงกระแทกเอวลงถี่ๆ"เอาอีกท่านแม่ทัพเอาอีกอย่าหยุดซี๊ดอ่า...ข้าใจจะขาดแล้วซี๊ดดดด"บทรักที่ปรนเปรอให้กันและกัน ทำเอาทั้งสองหมดเรี่ยวแรงนอนคอพับไปด้วยความอ่อนเพลียจ้านกงเอามืก่ายหน้าผาก หลงตี้กับบุรุษร่างเปลือยคนนั้น ถึงขั้นไหนกันแล้วรสสวาทชินอ๋องแม่จะถึงลูกถึงคน แต่หลงตี้น่าจะหวานละมุนยิ่งกว่าพลิกตัวอ้าปากรูดอมมังกรของชินอ๋องอีกครั้งให้ชูชัน"

  • ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)   หรือเพียงฝันพรรณราย

    “ลองใจคนเช่นจ้านกงจะต้องแลกด้วยความรู้สึกเจ็บปวด”พูดด้วยความมั่นใจ ชลชลรู้ดีว่าจ้านกงมีหลายอย่างที่หลงตี้ไม่รู้ในยามลับหลังหลงตี้ เขาปฏิบัติตัว อย่างไรบ้างทั้งกับเจียจิว และ กับเสี่ยวเปา ชลชลไม่แน่ใจว่าหลงตี้จะรู้เรื่องนี้ไหม“ข้าต้องเผื่อใจใช่ไหม ก่อนหน้านั้นจ้านกงดีกับข้ากว่าใครตอนนี้ข้าไม่แน่ใจว่าเป็นข้าหรือเขาที่เปลี่ยนไป”ทอดอาลัยในน้ำเสียง“นั่นสิเป็นข้าหรือเขาที่เปลี่ยนไปชลชลโยงเข้าหาเรื่องของตัวเอง ก็ในเมื่อตอนนี้เริ่มคิดถึงเรื่องของปานระพีที่ ทำเรื่องเลวร้ายให้จดจำ“เจ้าหมายความว่าอย่างไร”“การลืมใครสักคนช่างยากเย็นยิ่งนัก”ชลชลนั่งหันหลังพิงแผ่นหลังกว้างของหลงตี้“เจ้าต้องลืมใครกัน เป็นสุนัขจะต้องลืมใคร”“จะบ้าหรือก่อนที่จะมานี่ข้าเคยเป็นคนมาก่อนแล้วถูกคนผู้หนึ่งนอกใจ ไม่รู้สวรรค์หรือนรกส่งข้าให้มาที่นี่ อือน่าจะเป็นนรกมากกว่าเพราะส่งข้ามาในร่างหมาแต่ก็นะหมาก็หมาฮ่องเต้ค่อยยังชั่วหน่อย”หลงตี้หันหน้ามาจ้องตาคม"คนผู้นั้นเป็นใคร"น้ำเสียงคาดคั้น จ้องตากลมโต"อยากจะรู้ไปทำไมอ่า ก็ในเมื่อ คนผู้นั้นไม่ได้อยู่ภพนี้เสียหน่อย""ไม่ได้เจ้าเป็นของข้าและเป็นของข้าคนเดียวห้ามคิดถึงผู้อื่น"

บางทีคุณอาจจะชอบ

DMCA.com Protection Status