กระดูก

ชลชลเดินหนีไม่สนใจจะฟัง ไม่ได้จัดการกับหลงตี้เสียหน่อยจะจัดการกับจ้านกงไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับชลชล ที่พึ่งสุดท้ายแบบหลงตี้ก็จะปลอดภัย….แต่ๆ เดี๋ยวก่อน

“จัดการ หลงตี้เสียก่อน จ้านกงผู้มุทะลุนั่นหากไม่มีหลงตี้หนุนหลังก็คงเป็นเพียงหมาตัวหนึ่งเหมือนเจ้าหมาเสี่ยวเปาตัวนั้นไม่อาจทำอะไรพวกเราได้”

นี่ชลชลเป็นอะไรไปทำไมรู้สึกสงสารหลงตี้ ทำไมรู้สึกสมน้ำหน้าจ้านกง

“ส่งมือสังหารไปอีกครั้ง ไม่ว่าจะกี่ครั้งหลงตี้ก็ไม่มีทางสืบหาหรือไต่สวน”

ทำไม ทำไมไม่ไต่สวน น่าสงสัย ต้องสืบ

“แปลกใจเหตุใดหลงตี้ไม่ยอมไต่สวนเรื่องมือสังหาร”คนสนิทถามเหมือนรู้ใจชลชล

"หลงตี้ เดิมเป็นคนที่ไร้ปากเสียงไม่นิยมความยุ่งยากมารดาที่เป็นสนมเลี้ยงดูด้วยความรักและอ่อนโยนเขาจึงกลายเป็นคนที่ไม่ชอบมีปัญหากับใคร"

"ใต้เท้า"เจ้าหมานั่นแอบฟังเรา"

ฉิบหายแล้ว เ_ือกเห็น วิ่งแน่บหางจุกตูดด้วยความไวกว่าแสง ชนเข้ากับร่างสูงของ จ้านกง

"ไอ้หมา เ_ร"เงื้อมือขึ้นตั้งใจจะฟาดมือลงบนแผ่นหลังปุกปุยของชลชล"

"หวีดหวิววว"หลงตี้ผิวปากชลชลกระโจนพรวดเดียวไปยืนเกาะขาหลงตี้สองขาหน้าอยู่ที่อกแน่น แล้วไอ้อาการนี้ อาการดีใจจนออกนอกหน้า มันไม่ใช่นิสัยของชลชล

"พอแล้