เข้าสู่ระบบแชร์
สุขสุด
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-26 10:23:42
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) ตบปากๆๆ
“หา ฝ่าบาทจะทำเช่นนั้นไม่ได้ ใต้เท้าหลัวเป็นที่เคารพนับถือเป็นถึง เสนาบดีแล้วยังเป็นผู้นำสี่ตระกูลใหญ่ฝ่าบาทสั่งลงทัณฑ์ เหมือนกับใต้เท้าเป็นขันทีหรือนางกำนัลเป็นการลดเกียรติ...ของใต้เท้าหลัว”หลงตี้ยิ้ม“ดี คุกเข่าไม่เหมาะกับ ตำแหน่งเช่นนั้นข้าขอสั่งให้ลดเบี้ยหวัดหนึ่งเดือน ต่อไปใครไม่มาประชุมขุนนางหนึ่งครั้งไม่ต้องจ่ายเบี้ยหวัดหนึ่งเดือน”“ฝ่าบาท กว่าปีมานี้ฝ่าบาทก็ไม่เคยเข้าประชุมขุนนาง”“ตบปาก ตบปากเลย พูดชี้นำคนอื่นดีนัก”ชลชลส่งเสียเบาๆ ในลำคอหลงตี้ส่ายหน้า ไม่ทำให้เห็นก็จะไม่มีใครกลัวที่ผ่านมาเขาใจดีเกินไป“ดี องครักษ์จับตัวคนพูด มาตบปาก”องครักษ์หันหน้าหันหลัง“องครักษ์ไม่ได้ยินพระบัญชาหรือไร”ซินอ๋องตวาดดังๆ“โฮ้งโฮ้ง แฮร่ๆๆๆๆ ”องครักษ์รีบจับตัวคนสอพลอต่อใต้เท้าหลัวมาข้างหน้าตบปากไปสองสามที“ฝ่าบาทโปรดประทานอภัยข้าน้อยสมควรตาย ต่อไปข้าน้อยไม่กล้าแล้ว”ทรุดกายลงคุกเข่ากับพื้นแค่สองสามทีก็ถึงกับทรุดได้ผลไม่น้อย“ไม่ได้ให้ตาย แต่ก็ดีแล้วพูดมาแบบนี้ข้า จะได้รู้ว่าใครภักดีต่อข้าใครภักดีต่อใต้เท้าหลัว” จ้านกงเดินเข้ามาในท้องพระโรงพร้อมกับเสียงปรบมือ“ยอดเยี่ยม ฝ่าบาทสมควรยิ่งแล้ว”ซินอ๋อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) เกือบ
“ท่านแม่ทัพ"ประตูเปิดออกดังนัดหมายก็นัดหมายนั่นล่ะ เจียจิวยอมเปิดใจให้แม่ทัพหนุ่มด้วย หลงคำหวานของเขาเข้าเต็มเปา ริมฝีปากอุ่นไม่พูดพล่ามกดปิดที่ริมฝีปากของเจียจิวไม่ทันให้ตั้งตัว“อุ๊ย ท่านแม่ทัพ”สีหน้าตื่นตกใจเเพราะไม่เคยถูกจู่โจมแบบนี้จากใครคนใดมาก่อน“คิดถึงเหลือเกิน คิดถึงองค์หญิงเกินใคร” น้ำเสียงอ่อนหวานยิ่งนัก เจียจิวเขินอาย จ้านกงดึงมือเจียจิวเข้าไปในห้องปิดประตูทันที“ข้ากลัวว่าจะไร้วาสนาหากรอช้ากว่านี้ องค์หญิงจ้านกงต้องการท่าน”เจียจิวหลบตาเขินอาย“โฮ้งโฮ้งๆๆๆ ”เสียงเห่าดังลั่น หน้าประตู“โฮ้งโฮ้ง ๆๆๆๆๆ หงิงหงิงหงิงๆๆๆ ”“เจ้าหมาบ้านั่นมาได้อย่างไร”สีหน้าตื่นตกใจกลัวว่าหลงตี้จะมาด้วย“เอ่อเอ่อ เจียจิวมักจะให้เสี่ยวเปามาที่นี่ยามค่ำ”“เจ้าไล่มันกลับไปเลยข้า ไม่ชอบเจ้าหมานั่น”“แค่หมาตัวอ้วนตัวเดียว ท่านแม่ทัพจะโมโหทำไม”เดินไปเปิดประตู ชลชลวิ่งแน่บเข้าไปในห้อง หมุนตัวสามรอบก่อนจะนอนขดบนแท่นอนของเจียจิว“เจ้าเคยให้เจ้าหมานั่นขึ้นไปนอนบนแท่นนอนหรือไร”“ปกติ เสี่ยวเปาขึ้นไปนอนกับข้าเป็นประจำ”“โฮ่งโฮ้งโฮ่ง โฮ้งโฮ้ง (หมดอารมณ์เลยสิ) ”มองก็รู้สีหน้าสีตากำลังหื่นหิว หากมาช้ากว่านี้ ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) แผนของจิ้งจอก
"จากคนพวกนั้น พวกที่กำลังขนของมีค่าใส่ในเกี้ยว ฝ่าบาททำอย่างไรดี ด้านท้ายตำหนักมีคนกำลังขนของมีค่า คนผู้นั้นหน้าตาคุ้นแต่ข้าจำไม่ได้ว่าเคยเห็นเขาที่ไหน""ด้านท้ายตำหนัก"หลงตี้ขมวดคิ้ว ก้าวเดินไปที่ประตู ปิดประตูตำหนักตะโกนดังๆ"องครักษ์ส่งคน ไปที่ท้ายตำหนักและห้ามให้ใครเข้าออกวังหลวงจนกว่าข้าจะอนุญาต""คราวนี้บอกมาเจ้าไปทำอะไรที่นั่น""ฉันๆ ไปเดินเล่น"ขี้หดตดหาย หายปวดท้องไปเลยเจอเรื่องแบบนี้เข้า"ไปเดินเล่น ทั้งๆที่รู้ว่าจะกลายร่างทำไมยังออกไป หากไปกลายร่างต่อหน้าคนอื่นเจ้าจะปลอดภัยหรือไม่ห่วงตัวเองหรือไร"น้ำเสียงเจือปนไปด้วยความโมโห"จริงด้วยลืมคิดไปเสียสนิทเพราะกลายร่างนี่แหละ ถึงต้องวิ่งแน่บกลับมาถ้าเป็นหมาคงไม่โดนสงสัยถึงจะไปเห็นเรื่องไม่ชอบมาพากลก็เถอะ""ข้าเป็นห่วงคราวหลังอยู่ที่นี่ไม่ไปไหนหากเจ้าเป็นอะไรไปข้าคง ..ใจสลาย"คำสารภาพรักหรือไรหัวหน้าองครักษ์วิ่งกลับมาที่ตำหนัก“ฝ่าบาทไม่พบใครที่นั่นพบเพียงสิ่งของมีค่าควรเมืองมากมาย ที่ถูกลำเลียงใส่ไว้ในเกี้ยว ถึงสามหลัง”“ไวจริงๆ คงไหวตัวทันว่ามีคนมาเห็นจึงหนีไปเสียก่อน”“ใครกันทำเรื่องเช่นนี้”“อือใครกันทำเรื่องแบบนี้ ฝ่าบาทพรุ่งน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) ยืมมือ
“ฝ่าบาท เจ้าสุนัขตัวนี้สร้างความปั่นป่วนในท้องพระโรงฝ่าบาทควรจะให้ใครนำตัวออกไปเสียก่อนตอนนี้มีเรื่องสำคัญต้องหาหรือ ฝ่าบาทเช่นไรถึงพระทัยดียิ่งนักให้สุนัขเข้ามาถึงในนี้”“แฮร่ ๆๆๆ ฮึ่มมม”ชลชลส่งเสียงขู่ ใต้เท้าหลัวที่พูดพาดพิง“เสี่ยวเปามานี่”ชลชลวิ่งแน่บกระดิกหางรัวเร็ว กระโดดขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์ ลิ้นห้อยหูตั้ง เมื่อไหร่จะเลิก ตื่นเต้นเวลาเจ้านาย ไม่สิคนหล่อเรียกเสียที หลงตี้ยกมือลูบศีรษะเบาๆ“ตู้กังนำเสี่ยวเปาไปที่ห้องเครื่องหาอะไรให้เสี่ยวเปาเป็นของกำนัลรองท้อง สายๆ ข้าจะไปรับที่นั่น”ชลชลยิ้มที่หูรู้ที่หาง ลิ้นห้อยน้ำลายไหล เป็นที่รู้กันว่างานสำเร็จไปแล้วหลงตี้รู้ตัวคนบงการแล้วต่อไปเป็นหน้าที่ของหลงตี้ที่จะต้องทำตามแผนการที่วางไว้กับชลชลเมื่อคืนทำให้อดนอน กันทั้งสองคนตกลงกันว่าจะตลบหลังคนบงการอย่างไร ชลชลเป็นคนวางแผนเสียทั้งหมดหลงตี้อดที่จะชื่นชม ชลชลเสียไม่ได้ สมกับที่เป็นจิ้งจอก อย่างที่หลงตี้เรียกแผนการรัดกุมยิ่งนัก“ใต้เท้าหลัวท่านคิดว่าข้าควรจะจัดการเช่นไรเรื่องนี้”ใต้เท้าหลัวกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นทั้งๆ ที่ทำใจไว้แล้วว่าจะไม่แสดงพิรุธ“ฝ่าบาทสิ่งของเหล่านี้เป็นของมีค่าคว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) หรือเพียงฝันพรรณราย
“ลองใจคนเช่นจ้านกงจะต้องแลกด้วยความรู้สึกเจ็บปวด”พูดด้วยความมั่นใจ ชลชลรู้ดีว่าจ้านกงมีหลายอย่างที่หลงตี้ไม่รู้ในยามลับหลังหลงตี้ เขาปฏิบัติตัว อย่างไรบ้างทั้งกับเจียจิว และ กับเสี่ยวเปา ชลชลไม่แน่ใจว่าหลงตี้จะรู้เรื่องนี้ไหม“ข้าต้องเผื่อใจใช่ไหม ก่อนหน้านั้นจ้านกงดีกับข้ากว่าใครตอนนี้ข้าไม่แน่ใจว่าเป็นข้าหรือเขาที่เปลี่ยนไป”ทอดอาลัยในน้ำเสียง“นั่นสิเป็นข้าหรือเขาที่เปลี่ยนไปชลชลโยงเข้าหาเรื่องของตัวเอง ก็ในเมื่อตอนนี้เริ่มคิดถึงเรื่องของปานระพีที่ ทำเรื่องเลวร้ายให้จดจำ“เจ้าหมายความว่าอย่างไร”“การลืมใครสักคนช่างยากเย็นยิ่งนัก”ชลชลนั่งหันหลังพิงแผ่นหลังกว้างของหลงตี้“เจ้าต้องลืมใครกัน เป็นสุนัขจะต้องลืมใคร”“จะบ้าหรือก่อนที่จะมานี่ข้าเคยเป็นคนมาก่อนแล้วถูกคนผู้หนึ่งนอกใจ ไม่รู้สวรรค์หรือนรกส่งข้าให้มาที่นี่ อือน่าจะเป็นนรกมากกว่าเพราะส่งข้ามาในร่างหมาแต่ก็นะหมาก็หมาฮ่องเต้ค่อยยังชั่วหน่อย”หลงตี้หันหน้ามาจ้องตาคม"คนผู้นั้นเป็นใคร"น้ำเสียงคาดคั้น จ้องตากลมโต"อยากจะรู้ไปทำไมอ่า ก็ในเมื่อ คนผู้นั้นไม่ได้อยู่ภพนี้เสียหน่อย""ไม่ได้เจ้าเป็นของข้าและเป็นของข้าคนเดียวห้ามคิดถึงผู้อื่น"
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) วัวเคยขาม้าเคยขี่
จวนหลงต๋าชินอ๋อง"วันนี้ข้าสุขสมยิ่งนัก บอกไปใครจะเชื่อชินอ๋องทำข้าอิ่มเอมกว่าใคร กดเอวหนาลงบนเอวของชินอ๋องกระแทกอย่างแรง ร่างชินอ๋องสะท้อนตามแรงกระแทกวัวเคยขาม้าเคยขี้ รับรุกสอดคล้องเหมาะเจาะพอดี"อ่า...ซี๊ดท่านแม่ทัพท่าน...จงใจจะให้ข้าตายหรือไรรสสวาทท่านเร่าร้อนเพียงนี้เกรงว่าพรุ่งนี้ข้าคงเดินไม่ไหว""เจ้าทำให้ข้าสุขสม ร่างกายของเจ้าทำข้าสุขสมไม่อาจปล่อยผ่านคืนนี้คงต้องทั้งคืนเป็นแน่ข้าอดอยากมานานคิดถึงชินอ๋องรูปงามมานาน""กลัวแต่ว่าพอได้ครองบัลลังก์อยู่ข้างกายพี่ใหญ่หลงตี้ท่านจะลืมข้าเสียสิ้น""หลงตี้จนป่านนี้ยังเล่นตัว ข้าหาได้เชยชมเขาไม่อีกอย่างเจ้าหมานั่นยังนอนร่วมแท่นนอนด้วยข้าล้วนหมดโอกาส""ข้าจึงต้องขอบใจเสี่ยวเปาที่ทำให้ท่าคิดถึงข้า"จ้านกงกระแทกเอวลงถี่ๆ"เอาอีกท่านแม่ทัพเอาอีกอย่าหยุดซี๊ดอ่า...ข้าใจจะขาดแล้วซี๊ดดดด"บทรักที่ปรนเปรอให้กันและกัน ทำเอาทั้งสองหมดเรี่ยวแรงนอนคอพับไปด้วยความอ่อนเพลียจ้านกงเอามืก่ายหน้าผาก หลงตี้กับบุรุษร่างเปลือยคนนั้น ถึงขั้นไหนกันแล้วรสสวาทชินอ๋องแม่จะถึงลูกถึงคน แต่หลงตี้น่าจะหวานละมุนยิ่งกว่าพลิกตัวอ้าปากรูดอมมังกรของชินอ๋องอีกครั้งให้ชูชัน"
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) สมน้ำหน้า
ศาลาริมน้ำชายามบ่ายกับขนม ชลชลนั่งลิ้นห้อยมองคนนู่นที่คนนี้ที"พี่ใหญ่ ท่าคิดว่าท่านแม่ทัพจ้านกงเป็นอย่างไรบ้าง"หลงตี้เลิกคิ้วสูง"เจ้าเล่าคิดว่าเขาเป็นคนอย่างไร"เจียจิวเขินอาย"ขะ ข้าคิดว่า...""ฝ่าบาท วันนี้จ้านกงแวะมาดื่มชายามบ่ายพูดคุยเรื่องราชสำนัก"มาขัดจังหวะได้พอเหมาะพอเจาะ"อืม เราสองพี่น้องพูดถึงท่านอยู่พอดี"เลิกคิ้วสูงยิ้มอย่างที่คิดว่าดูดีที่สุด"พูดถึงข้า โอ้ดีใจเสียจริงทั้งสองคนพูดถึงจ้านกง"ประสานมือตรงหน้าด้วยท่าทีองอาจ"อ๊วกก...ตอแหล"ชลชลเผลอหลุดปาก"เสียงอะไร"จ้านกงขมวดคิ้ว"บรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ "หอนเสียเลย จะอ๊วก"เสี่ยวเปาเงียบหน่อย"หลงตี้เตือนเบาๆ ชลชลขยับตัวเดินออกจากศาลาอยากเสือกแต่ ไม่อยากเห็นหน้าจ้านกง"ฝ่าบาทเรื่อง ของมีค่าเหล่านั้นจ้านกงกำลังคิดว่า เอามาเก็บรวบรวมไว้ที่จวนแม่ทัพของข้า จนกว่าจะไต่สวนหาคนผิด""ทำไมต้องเอาไปไว้ที่นั่นมีสิ่งใดสำคัญ""จ้านกงคิดว่า ที่จวนแม่ทัพปลอดภัยที่สุด""อืม ช่างตรงใจข้า อีกสองวันให้เจียงหยาและพวกลำเลียงของพวกนั้นไปไว้ที่จวนแม่ทัพเสีย"จ้านกงยิ้มมุมปาก"น้อมบัญชาฝ่าบาท จ้านกงจะดูแลของเหล่านั้นให้ดีที่สุด"หลงตี้ยิ้มบางๆ เจียจิวก้มหน้าเขิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) ใจสลาย
จวนเสนาบดีของใต้เท้าหลัว"พลาดย่างนั้นหรือข้าให้เจ้าสังหารหลงตี้แต่พลาดไปโดนเจ้าหมาโง่นั่นได้อย่างไร""ใต้เท้าเจ้าหมานั่น รู้ได้ทันทีว่าข้ากำลังเล็งธนูไปที่ฝ่าบาท""อืม ไม่น่าเชื่อเจ้าหมานั่นจะฉลาดเพียงนั้น""ใต้เท้า"จ้านกงประสานมือ"มีเรื่องใด"โบกมือให้มือสังหารออกไปก่อนกลัวว่าความลับเรื่องส่งมือสังหารสังหารหลงตี้จะสร้างความไม่พอใจให้กับจ้านกงเขาประเมินจ้านกงต่ำไป"ของสำคัญใต้เท้าจ้านกงนำมันมาเก็บไว้ที่จวนแม่ทัพเรียบร้อยแล้วใต้เท้าส่งของเลียนแบบไปสับเปลี่ยนได้เต็มที่ระหว่างนี้ทยอยนำออกมาเสีย""555ไม่น่าเชื่อ ท่านแม่ทัพช่างทำงานได้รวดเร็วเพียงนี้""แล้วเรื่องที่ข้าไหว้วานใต้เท้า"ยิ้มมุมปาก"ข้า ส่งคนลอบสังหารทว่ากลับเป็นเจ้าหมาโง่นั่นที่รับลูกดอกแทน""เจ้าหมาโง่555สมน้ำหน้ายิ่งนัก อยากเห็นเหลือเกินว่าที่นี่จะเห่าหอนอย่างไร""เป็นเรื่องดีใช่หรือไม่""เป็นเรื่องดีที่สุดเจ้าหมานั่นสมควรตายอย่างที่สุดส่วนคนผู้นั้นไว้ข้านั่งบนบัลลังก์จึงค่อยกำจัดเขายังไม่สาย"ใต้เท้าหลัวยิ้มมุมปาก"ข้าจะทยอยส่งของเข้าไปสับเปลี่ยนเสียทั้งหมดในเร็ววัน วันนี้พบเจอเรื่องดี เด็กๆ นำสุราอาหารมาฉลองมิตรภาพของข้ากับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09
บทล่าสุด
ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) จบบริบูรณ์
“เสี่ยวเปา”พึมพำออกมาเบาๆ ด้วยเสียงแหบแห้ง“ตามหมอหลวง ใครก็ได้ตามหมอหลวง” ดึง เสื้อคลุมของตัวเองออกมาคลุมให้กับ ชลชลที่นอนหงายเหยียดยาว“ฝ่าบาทโปรดไตร่ตรองนั่นเสื้อคลุมมังกร คนผู้นี้ไม่ทราบว่าเป็นใครกัน”ตู้กังกับเจียงหยา ทรุดกายลงคุกเข่า“เสื้อคลุมมังกรแล้วอย่างไร” ยิ้มทั้งสีหน้าและแววตา เจียจิว มองหลงตี้ตาไม่กะพริบ ก้มลงแนบใบหูกับอกข้างซ้ายประสานมือกดไปที่ช่องออกทำซีพีอาร์ ก้มลงแนบหูกับออกก่อนจะกดริมฝีปากกับปากบางเป่าลมหายใจเข้าไปช่วยชีวิต ชลชลอย่างสุดกำลัง“แค่กๆๆๆ อ่อกกๆๆ ”ร่างของชลชลสะท้อนขึ้นมาข้างบน สำลักน้ำออกมาจากลำคอลืมตาขึ้น พร้อมกับรอยยิ้ม“ฝ่าบาท” หลงตี้กอดซบชลชลไว้ในอ้อมแขน น้ำตาไหลรินไม่อายสายตาของคนทั้งหมดที่อยู่ตรงนั้น“ข้าคิดถึงเจ้า ข้าคิดถึงเจ้าที่สุด แล้วสวรรค์ก็เมตตาส่งเจ้ามาพบกับข้าอีกครั้ง”ชลชล อมยิ้มช่าง โชคดีเหลือเกินว่าแต่ ไอ้หมอนั่นคนที่ชนชลชลจนตกสะพานนั่นมา มัน ใต้เท้าหลัวชัดๆแต่เป้นสมัยหนุ่มๆ“บ็อกๆๆๆๆ ”เสียง ลุกหมาตัวน้อยเห่าขู่คนทั้งหมด หลงตี้หันไปมองสุนัขตัวน้อยก่อนจะส่งเสียงหัวเราะขึ้นพร้อมกันกับชลชล“ฝ่าบาทว่าแต่ เจ้าตัวน้อยเป็นหมาของใคร”“ข้ายกให
ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) น้ำเย็น
เฉิงตูโลกปัจจุบัน ชลสอดมือลงไปในกระเป๋ากางเกง เดินทอดน่องมองทิวทัศน์รอบๆ ที่แสนจะงดงามของเมืองเฉิงตู บางอย่างของเฉิงตู รูู้สึกคุ้นเคยเสียจริงชลชลอมยิ้มนี่เขาเป็นเอามาก เห็นได้ชัดว่าเป็นแค่ฝันไม่ได้เป็นความจริงเสียหน่อยคนบ้าที่ไหนจะย้อนเวลาได้มีเฉพาะในนิยายเท่านั้น แล้วยังย้อนเวลาไปเป็นหมาอีกเสียงไกด์นำเที่ยวส่งเสียงเจื้อยแจ้ว ไทยกับจีนปนกันไปมา ชลชลพอจะฟังออกบางคำบางคำก้ผสมปนเปกันมั่วไปหมดสวนสวย ด้านข้างกับรูปแกะสลักสุนัขพันธ์ุเชาเชา ชลชลอดที่จะเดินไปที่นั่นไม่ได้แหงนหน้ามองรูปสลักก่อนจะยิ้ม ใครช่างทำ เหมือนของจริงเปี๊ยบเลยหยุดยืนอยู่นานสองนานก่อนจะทอดสายตาออกไปสะพาน สูงที่งดงามจนไม่อาจละสายตาชลชลก้าวขาขึ้นไปบนสะพาน“เดี๋ยวก่อน คุณจะไปไหน”เสียงหญิงชาวจีนคนหนึ่ง ตวาดแวดใส่สามีหรือคู่รักไม่อาจทราบได้ ชลชลก็แค่เหลือบตามองไม่ทันได้เห็นใบหน้าของคนผู้ชายที่ยืนหันหลัง“ผมเบื่อแล้ว แม้แต่ตอนมาเที่ยวคุณยังหาเรื่องทะเลาะกับผม”“คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ”ยังตวาดไม่เลิกไม่อายสายตาใคร“ใครบอกไม่ได้ ผมบอกว่าได้ก็ได้สิ”ก้าวขาจากไป หญิงชาวจีน กระชากแขนสุดแรงก่อนที่ร่างสูงของอีกคนจะเซถลาชนเข้ากับร่างส
ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) คิดถึงกันไหม
โลกปัจจุบัน“พี่ชล พี่ปานระพีมาเยี่ยม พี่”ธารธาร เดินเข้ามากอดอกที่หน้าประตูด้วยใบหน้า เบื่อหน่ายเต็มกำลัง“เชิญพี่เขาเข้ามา”“แต่พี่เขามากับ...ใครอีกคน”“เชิญเขาเข้ามา พี่ไม่ได้อะไรกับเขาแล้ว”ธารธารถอนหายใจ หันหลังเดินออกจากห้องไป“ชลเป็นอย่างไรบ้าง หายหรือยัง”น้ำเสียงห่วงใย ชลชลยิ้ม“พี่ปานระพีเล่าสบายดีไหม”“ก็ต้องสบายดิ ไม่ได้เป็นอะไรเสียหน่อย พี่มีใครจะแนะนำ”ชลชลกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ แม้จะทำใจไว้แล้วแต่ก้อดที่จะใจสั่น ไหววูบคล้ายจะเป็นลมเสียไม่ได้“นี่ ปัญยภัทร...เขาเป็น...อืมเราสองคนกำลังคบกันปัญยพัทรเขาย้ายเข้าไปอยู่ในคอนโดของพี่”พูดรัวเร็ว ชลชลยิ้มบางๆ กับใบหน้าที่คุ้นตาของหลงต่าชินอ๋องใน นามปัญยพัทร“ยินดีที่รู้จัก “อีกคนยิ้มเจื่อนๆ“ชลไม่โกรธพี่นะ”“ม่ายยย ไม่ โกรธจะโกรธเรื่องอะไรพี่สบายดีก็ดีแล้วมีความสุขก็ดีแล้วอีกอย่าง ชลก็ว่าเขา เป็นคนดีนะ”“ชลรู้ได้อย่างไร”“อ่อ เอิ่ม คือ ไม่สิ รู้สึกว่าถูกชะตากับน้องเขา”“อืม พี่ กลัวว่าชลจะโกรธแต่ได้ยินแบบนี้ ก็โล่งใจ”ปัญยภัทรยิ้ม แห้งๆ“ไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรแล้วตอนนี้ ชลเองก็ ...กำลังมองหาใครสักคนเหมือนกัน”“อืมไม่มีอะไรแล้วพี่กลับก่อน
ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) โทษ
จวนเสนาบดี“555สำเร็จสำเร็จไปขั้นหนึ่ง ของมีค่าเหล่านั้นข้าชนออกมาจนสิ้น สับเปลี่ยนบ้างหยิบฉวยออกมาเฉยๆ บ้าง เจ้าหน้าโง่ จ้านกงก็ไม่มีทางต่อกรกับข้า ฝ่าบาทก็เอาแต่เศร้าโศกเสียใจเรื่อง หมาป่วย แบบนี้อีกไม่นาน บีบให้สละบัลลังก์เสียก้ไม่ยาก หรือจะส่งมือสังหารอีกที”คนสนิทยิ้มกริ่ม“ใต้เท้า สิ่งของมีค่าควรเมืองเหล่านั้นมาอยู่ที่นี่หมดแล้ว ใต้เท้าจะไม่เชยชมมันหน่อยหรือไร”สอพลอ ใต้เท้าหลัวยิ้ม ก่อนจะก้าวขาไปเปิด หีบห่อของสิ่งของมีค่าเหล่านั้นที่สับเปลี่ยนหยิบฉวยมา“ข้านี้สุดแสนจะ ภูมิใจ”อ้าปากค้างเมื่อเห็นสิ่งของ ในนั้นว่าไม่ใช่สิ่งของมีค่าอย่างที่ควรจะเป็น ปาสิ่งของในมือลงบนพื้นแตกกระจาย กำมัดแน่นด้วยความรู้สึกเจ็บแค้นอย่างที่สุดก่อนหน้านั้น“ฝ่าบาทก็แค่ สับเปลี่ยนของพวกนั้นเสียเชื่อว่าไม่นานใต้เท้าหลัวจะต้องส่งคนมาชิงของพวกนั้นคืนไปหรือดีหน่อยอาจหาทางยักยอกหรือสับเปลี่ยนอย่างนั้นไม่สู้เราสับเปลี่ยนเสียก่อน”ชลชลนั่งอธิบายแผนการให้หลงตี้ฟังก่อนวันที่จ้านกงจะมาขอรับผิดชอบสิ่งของมีค่าควรเมืองเหล่านั้น“เจ้าเชื่อว่าข้าจะต้องมาชิงเอาของไปอย่างนั้นหรือ”“ของที่กำลังจะเป็นของเขา ฝ่าบาท คิดว่าเขา
ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) สาหัส
วังหลวงภพอดีต"ท่านหมอ เสี่ยวเปาเป็นอย่างไรบ้าง""ฝ่าบาทพระอาญาไม่พ้นเกล้า อาการของใต้เท้าเสี่ยวเปาสาหัสยิ่งนัก ข้าน้อยเกรงว่า..."ตู้กังปาดน้ำตา"ทำอย่างไรจึงจะช่วยเจ้าหมาตัวนี้ได้""ฝ่าบาทลูกดอกทำลายหัวใจ ข้าน้อยไม่แน่ใจว่าจะฟื้นฟูมันกลับขึ้นมาได้""ข้าควรทำเช่นไร""ฝ่าบาท มีทางเดียวจำต้องป่าวประกาศออกไปหาคนที่มีความถนัดด้านสรีระและการรักษาสัตว์โดยเฉพาะ""ตู้กังป่าวประกาศออกไปทั่วแคว้นใครสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเสี่ยวเปาให้ดีขึ้นมาได้ข้าจะปูนบำเหน็จให้อย่างงาม""ฝ่าบาท นั่นแค่หมาทำไมต้องทุ่มเทเพียงนี้"จ้านกงก้าวขาเข้ามาข้างในตู้กังกับหมอหลวงจากไปหลงตี้กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น"เสี่ยวเปาไม่ใช่แค่หมา เสี่ยวเปาคือทุกอย่างของข้า""ฝ่าบาท เลิกคิดว่าเจ้าหมานั่นเป็นทุกอย่างได้แล้วเราคือมนุษย์พวกมันก็แค่สัตว์เลี้ยงหย่อนใจ""ไม่ไม่ จ้านกงท่านเลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้วนอกจากเสี่ยวเปา ข้าไม่ต้องการสิ่งใด”จ้านกงกอดรวบลำตัวของหลงตี้ไว้แน่น“ฝ่าบาท ฝ่าบาทลืมเลือนความสัมพันธ์ของเราแล้วหรือ ฝ่าบาทลืมจ้านกงแล้วหรือ ฝ่าบาทลืมรสจูบของจ้านกงแล้วหรือ”หลงตี้ดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของจ้านกง จ้านกงพลิกร่างของ
ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) ใจสลาย
จวนเสนาบดีของใต้เท้าหลัว"พลาดย่างนั้นหรือข้าให้เจ้าสังหารหลงตี้แต่พลาดไปโดนเจ้าหมาโง่นั่นได้อย่างไร""ใต้เท้าเจ้าหมานั่น รู้ได้ทันทีว่าข้ากำลังเล็งธนูไปที่ฝ่าบาท""อืม ไม่น่าเชื่อเจ้าหมานั่นจะฉลาดเพียงนั้น""ใต้เท้า"จ้านกงประสานมือ"มีเรื่องใด"โบกมือให้มือสังหารออกไปก่อนกลัวว่าความลับเรื่องส่งมือสังหารสังหารหลงตี้จะสร้างความไม่พอใจให้กับจ้านกงเขาประเมินจ้านกงต่ำไป"ของสำคัญใต้เท้าจ้านกงนำมันมาเก็บไว้ที่จวนแม่ทัพเรียบร้อยแล้วใต้เท้าส่งของเลียนแบบไปสับเปลี่ยนได้เต็มที่ระหว่างนี้ทยอยนำออกมาเสีย""555ไม่น่าเชื่อ ท่านแม่ทัพช่างทำงานได้รวดเร็วเพียงนี้""แล้วเรื่องที่ข้าไหว้วานใต้เท้า"ยิ้มมุมปาก"ข้า ส่งคนลอบสังหารทว่ากลับเป็นเจ้าหมาโง่นั่นที่รับลูกดอกแทน""เจ้าหมาโง่555สมน้ำหน้ายิ่งนัก อยากเห็นเหลือเกินว่าที่นี่จะเห่าหอนอย่างไร""เป็นเรื่องดีใช่หรือไม่""เป็นเรื่องดีที่สุดเจ้าหมานั่นสมควรตายอย่างที่สุดส่วนคนผู้นั้นไว้ข้านั่งบนบัลลังก์จึงค่อยกำจัดเขายังไม่สาย"ใต้เท้าหลัวยิ้มมุมปาก"ข้าจะทยอยส่งของเข้าไปสับเปลี่ยนเสียทั้งหมดในเร็ววัน วันนี้พบเจอเรื่องดี เด็กๆ นำสุราอาหารมาฉลองมิตรภาพของข้ากับ
ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) สมน้ำหน้า
ศาลาริมน้ำชายามบ่ายกับขนม ชลชลนั่งลิ้นห้อยมองคนนู่นที่คนนี้ที"พี่ใหญ่ ท่าคิดว่าท่านแม่ทัพจ้านกงเป็นอย่างไรบ้าง"หลงตี้เลิกคิ้วสูง"เจ้าเล่าคิดว่าเขาเป็นคนอย่างไร"เจียจิวเขินอาย"ขะ ข้าคิดว่า...""ฝ่าบาท วันนี้จ้านกงแวะมาดื่มชายามบ่ายพูดคุยเรื่องราชสำนัก"มาขัดจังหวะได้พอเหมาะพอเจาะ"อืม เราสองพี่น้องพูดถึงท่านอยู่พอดี"เลิกคิ้วสูงยิ้มอย่างที่คิดว่าดูดีที่สุด"พูดถึงข้า โอ้ดีใจเสียจริงทั้งสองคนพูดถึงจ้านกง"ประสานมือตรงหน้าด้วยท่าทีองอาจ"อ๊วกก...ตอแหล"ชลชลเผลอหลุดปาก"เสียงอะไร"จ้านกงขมวดคิ้ว"บรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ "หอนเสียเลย จะอ๊วก"เสี่ยวเปาเงียบหน่อย"หลงตี้เตือนเบาๆ ชลชลขยับตัวเดินออกจากศาลาอยากเสือกแต่ ไม่อยากเห็นหน้าจ้านกง"ฝ่าบาทเรื่อง ของมีค่าเหล่านั้นจ้านกงกำลังคิดว่า เอามาเก็บรวบรวมไว้ที่จวนแม่ทัพของข้า จนกว่าจะไต่สวนหาคนผิด""ทำไมต้องเอาไปไว้ที่นั่นมีสิ่งใดสำคัญ""จ้านกงคิดว่า ที่จวนแม่ทัพปลอดภัยที่สุด""อืม ช่างตรงใจข้า อีกสองวันให้เจียงหยาและพวกลำเลียงของพวกนั้นไปไว้ที่จวนแม่ทัพเสีย"จ้านกงยิ้มมุมปาก"น้อมบัญชาฝ่าบาท จ้านกงจะดูแลของเหล่านั้นให้ดีที่สุด"หลงตี้ยิ้มบางๆ เจียจิวก้มหน้าเขิ
ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) วัวเคยขาม้าเคยขี่
จวนหลงต๋าชินอ๋อง"วันนี้ข้าสุขสมยิ่งนัก บอกไปใครจะเชื่อชินอ๋องทำข้าอิ่มเอมกว่าใคร กดเอวหนาลงบนเอวของชินอ๋องกระแทกอย่างแรง ร่างชินอ๋องสะท้อนตามแรงกระแทกวัวเคยขาม้าเคยขี้ รับรุกสอดคล้องเหมาะเจาะพอดี"อ่า...ซี๊ดท่านแม่ทัพท่าน...จงใจจะให้ข้าตายหรือไรรสสวาทท่านเร่าร้อนเพียงนี้เกรงว่าพรุ่งนี้ข้าคงเดินไม่ไหว""เจ้าทำให้ข้าสุขสม ร่างกายของเจ้าทำข้าสุขสมไม่อาจปล่อยผ่านคืนนี้คงต้องทั้งคืนเป็นแน่ข้าอดอยากมานานคิดถึงชินอ๋องรูปงามมานาน""กลัวแต่ว่าพอได้ครองบัลลังก์อยู่ข้างกายพี่ใหญ่หลงตี้ท่านจะลืมข้าเสียสิ้น""หลงตี้จนป่านนี้ยังเล่นตัว ข้าหาได้เชยชมเขาไม่อีกอย่างเจ้าหมานั่นยังนอนร่วมแท่นนอนด้วยข้าล้วนหมดโอกาส""ข้าจึงต้องขอบใจเสี่ยวเปาที่ทำให้ท่าคิดถึงข้า"จ้านกงกระแทกเอวลงถี่ๆ"เอาอีกท่านแม่ทัพเอาอีกอย่าหยุดซี๊ดอ่า...ข้าใจจะขาดแล้วซี๊ดดดด"บทรักที่ปรนเปรอให้กันและกัน ทำเอาทั้งสองหมดเรี่ยวแรงนอนคอพับไปด้วยความอ่อนเพลียจ้านกงเอามืก่ายหน้าผาก หลงตี้กับบุรุษร่างเปลือยคนนั้น ถึงขั้นไหนกันแล้วรสสวาทชินอ๋องแม่จะถึงลูกถึงคน แต่หลงตี้น่าจะหวานละมุนยิ่งกว่าพลิกตัวอ้าปากรูดอมมังกรของชินอ๋องอีกครั้งให้ชูชัน"
ย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL) หรือเพียงฝันพรรณราย
“ลองใจคนเช่นจ้านกงจะต้องแลกด้วยความรู้สึกเจ็บปวด”พูดด้วยความมั่นใจ ชลชลรู้ดีว่าจ้านกงมีหลายอย่างที่หลงตี้ไม่รู้ในยามลับหลังหลงตี้ เขาปฏิบัติตัว อย่างไรบ้างทั้งกับเจียจิว และ กับเสี่ยวเปา ชลชลไม่แน่ใจว่าหลงตี้จะรู้เรื่องนี้ไหม“ข้าต้องเผื่อใจใช่ไหม ก่อนหน้านั้นจ้านกงดีกับข้ากว่าใครตอนนี้ข้าไม่แน่ใจว่าเป็นข้าหรือเขาที่เปลี่ยนไป”ทอดอาลัยในน้ำเสียง“นั่นสิเป็นข้าหรือเขาที่เปลี่ยนไปชลชลโยงเข้าหาเรื่องของตัวเอง ก็ในเมื่อตอนนี้เริ่มคิดถึงเรื่องของปานระพีที่ ทำเรื่องเลวร้ายให้จดจำ“เจ้าหมายความว่าอย่างไร”“การลืมใครสักคนช่างยากเย็นยิ่งนัก”ชลชลนั่งหันหลังพิงแผ่นหลังกว้างของหลงตี้“เจ้าต้องลืมใครกัน เป็นสุนัขจะต้องลืมใคร”“จะบ้าหรือก่อนที่จะมานี่ข้าเคยเป็นคนมาก่อนแล้วถูกคนผู้หนึ่งนอกใจ ไม่รู้สวรรค์หรือนรกส่งข้าให้มาที่นี่ อือน่าจะเป็นนรกมากกว่าเพราะส่งข้ามาในร่างหมาแต่ก็นะหมาก็หมาฮ่องเต้ค่อยยังชั่วหน่อย”หลงตี้หันหน้ามาจ้องตาคม"คนผู้นั้นเป็นใคร"น้ำเสียงคาดคั้น จ้องตากลมโต"อยากจะรู้ไปทำไมอ่า ก็ในเมื่อ คนผู้นั้นไม่ได้อยู่ภพนี้เสียหน่อย""ไม่ได้เจ้าเป็นของข้าและเป็นของข้าคนเดียวห้ามคิดถึงผู้อื่น"
