ขึ้นเขาหาเงินซื้อเกวียนลา

เมื่อรุ่งเช้าของวันต่อมา แสงตะวันเพิ่งจะโผล่พ้นขอบฟ้า หลินฉิงอันก็ตื่นขึ้นมาด้วยความกระปรี้กระเปร่า นางตั้งใจที่จะขึ้นเขาไปหาของป่าด้วยตนเอง เพื่อนำไปขายในวันที่ต้องไปส่งปลาอีกครั้งในวันมะรืนนี้ นางหวังว่าภายในสองวันนี้ นางจะสามารถหาของป่าได้มากพอที่จะนำเงินไปซื้อเกวียนลาให้ท่านพ่อก่อนที่ฤดูหนาวจะมาถึง

หลินฉิงอันแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ทะมัดทะแมง สวมรองเท้าผ้าที่แข็งแรง และเตรียมตะกร้าสานขนาดใหญ่สำหรับใส่ของป่า นางสำรวจอุปกรณ์ต่างๆ อย่างละเอียด ทั้งมีดเล็กสำหรับตัดเก็บสมุนไพร เชือกป่าน และผ้าเช็ดหน้า

หลินอ้ายเห็นว่าลูกสาวของตนตั้งใจที่จะไปเป็นเวลานาน จึงได้เตรียมอาหารกลางวันใส่ตะกร้า พร้อมกับกระบอกน้ำเย็นให้นางไปด้วย

“อันเออร์ เจ้าจะไปทั้งวันเช่นนั้นหรือ? ระวังตัวด้วยนะลูก” หลินอ้ายถามด้วยความเป็นห่วง

“เจ้าค่ะท่านแม่ ข้าจะระวังตัวเจ้าค่ะ ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะกลับมาก่อนตะวันตกดิน” หลินฉิงอันตอบด้วยรอยยิ้ม และรับตะกร้าอาหารจากมาร