Share

เกวียนลา

Author: 橙花
last update Last Updated: 2025-03-17 07:00:43

เมื่อถึงวันส่งปลา หลินฉิงอันและหลินฉางหยูได้นำปลาที่จับมาได้ไปขายที่โรงเตี๊ยมไห่ถังเช่นเคย หลังจากขายปลาจนหมด หลินฉิงอันจึงแยกตัวออกมาพร้อมกับตะกร้าที่เต็มไปด้วยของป่ามีค่า นางตั้งใจที่จะนำโสมป่าไปขายที่ร้านขายยา เนื่องจากนางรู้ว่าร้านขายยาจะให้ราคาสูงกว่าขายในตลาดทั่วไป

หลินฉิงอันเดินไปยังร้านขายยาที่มีชื่อเสียงที่สุดในตลาด ร้านนั้นตกแต่งอย่างสวยงาม มีป้ายชื่อร้านเขียนด้วยตัวอักษรสีทองอร่าม ภายในร้านอบอวลไปด้วยกลิ่นสมุนไพรนานาชนิด

หลินฉิงอันเข้าไปในร้านและแสดงโสมป่าต้นใหญ่ให้เจ้าของร้านดู เจ้าของร้านเป็นชายชราที่มีท่าทางใจดี เมื่อเห็นโสมป่าต้นนั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

“โอ้โฮ! โสมป่าต้นนี้มีอายุหลายปีทีเดียว หาได้ยากยิ่งนัก” เจ้าของร้านกล่าวด้วยความตื่นเต้น

เขาตรวจสอบโสมป่าอย่างละเอียด ทั้งราก ลำต้น และใบ ก่อนที่จะบอกราคาให้หลินฉิงอัน

“ข้าให้ราคาเจ้าสองร้อยตำลึงสำหรับโสมป่าต้นนี้” เจ

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   หาเมล็ดพันธุ์ผัก

    หลังจากที่หลินฉิงอันและหลินฉางหยูได้เกวียนลาและเสบียงอาหารมาแล้ว พวกเขาก็ยังคงมุ่งมั่นกับการจับปลาต่อไป แต่เปลี่ยนจากการขึ้นเขาไปวันเว้นวัน เป็นขึ้นเขาทุกวัน พวกเขารู้ว่าช่วงเวลาก่อนที่หิมะจะตกนั้นมีค่ามาก พวกเขาต้องใช้ทุกวินาทีให้คุ้มค่า“อันเออร์ เราต้องขึ้นไปจับปลาทุกวันแล้ว หากปล่อยไว้นานกว่านี้ หิมะอาจจะตกลงมาก่อนที่เราจะเตรียมตัวเสร็จ” หลินฉางหยูกล่าวด้วยความกังวล“ข้าเห็นด้วยเจ้าค่ะท่านพ่อ เราต้องเก็บปลาในบ่อพักให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อให้มีปลาส่งเถ้าแก่หลิวที่โรงเตี๊ยมไห่ถังในช่วงหน้าหนาวต่อเนื่องอีกหลายรอบ” หลินฉิงอันตอบสองพ่อลูกจึงทำงานกันอย่างหนัก พวกเขาขึ้นเขาไปแต่เช้าตรู่ และกลับลงมาเมื่อตะวันคล้อยต่ำ พวกเขาใช้ความชำนาญในการจับปลา พวกเขานำปลาที่จับได้ลงมาพักไว้ในบ่อที่บ้านอย่างระมัดระวังทั้งสองทำเช่นนี้อยู่หลายวัน จนกระทั่งบ่อพักปลาเต็มไปด้วยปลามากกว่าพันตัว พวกเขาจึงตัดสินใจหยุดการขึ้นเขาจับปลาชั่วคราว เ

    Last Updated : 2025-03-17
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สร้างโรงเรือน

    หลังจากที่หลินฉางหยูได้รับคำยืนยันจากผู้ใหญ่บ้านหลี่ว่าจะช่วยเหลือเรื่องการสร้างโรงเรือน เขาก็รีบกลับมาที่บ้านเพื่อบอกข่าวดีนี้ให้กับคนในครอบครัวฟัง หลินอ้ายและลูกชายทั้งสองต่างดีใจที่รู้ว่าพวกเขาจะได้มีผักสดไว้รับประทานในช่วงฤดูหนาว“ฮูหยิน ฉิงเฉิง ฉิงหยาง ฉิงอัน พ่อมีข่าวดีจะบอก พวกเราจะได้สร้างโรงเรือนปลูกผักแล้ว!” หลินฉางหยูกล่าวด้วยรอยยิ้ม“จริงหรือเจ้าคะท่านพ่อ!” หลินฉิงอันถามด้วยความตื่นเต้น“จริงสิ ผู้ใหญ่บ้านหลี่รับปากว่าจะช่วยหาคนมาช่วยสร้างโรงเรือนให้เรา” หลินฉางหยูตอบเช้าวันต่อมา ผู้ใหญ่บ้านหลี่ก็ได้นำชาวบ้านที่อาสามาช่วยเหลือจำนวนสิบคนมาที่บ้านของหลินฉางหยูแต่เช้าตรู่ ก่อนที่หลินฉางหยูจะนำชาวบ้านขึ้นเขาไปหาไม้ไผ่และฟางสำหรับสร้างโรงเรือน ผู้ใหญ่บ้านหลี่ได้กำชับกับหลินฉางหยู“ฉางหยู ข้าจะกลับไปดูแลความเรียบร้อยในหมู่บ้านก่อน แล้วเย็นวันนี้ข้าจะมาดูความคืบหน้าการสร้างโรงเร

    Last Updated : 2025-03-18
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ถั่วงอก

    เมื่อวันใหม่มาเยือน หลินฉางหยูและหลินฉิงอันก็เตรียมตัวนำปลาที่เลี้ยงไว้ในบ่อไปส่งให้กับเถ้าแก่หลิวที่โรงเตี๊ยมไห่ถัง พวกเขารู้ดีว่าปลาสามารถส่งได้อีกไม่กี่รอบก่อนที่ฤดูหนาวจะมาถึงอย่างเต็มตัวสองพ่อลูกช่วยกันตักปลาจากบ่ออย่างระมัดระวัง ใส่ลงในถังไม้ที่บรรจุน้ำสะอาด เพื่อให้ปลาสดและมีชีวิตอยู่จนถึงโรงเตี๊ยม พวกเขาใช้เกวียนลาที่เพิ่งซื้อมาใหม่บรรทุกถังปลา ทำให้การขนส่งสะดวกสบายและรวดเร็วยิ่งขึ้นเมื่อเดินทางถึงโรงเตี๊ยมไห่ถัง เถ้าแก่หลิวก็ออกมาต้อนรับพวกเขาด้วยรอยยิ้มเช่นเคย เขาตรวจสอบปลาที่นำมาส่งและกล่าวชมเชยในคุณภาพของปลา“ปลาของพวกท่านยังคงสดและมีคุณภาพดีเช่นเคย ข้าต้องขอขอบคุณพวกท่านที่ส่งปลาให้ข้าอย่างสม่ำเสมอ” เถ้าแก่หลิวก ล่าวหลังจากรับเงินค่าปลาแล้ว หลินฉางหยูจึงถือโอกาสแจ้งให้เถ้าแก่หลิวทราบว่าพวกเขาอาจจะไม่สามารถส่งปลาได้ในช่วงหน้าหนาวที่กำลังจะถึงนี้ เนื่องจากสภาพอากาศบนภูเขาที่อันตรายและเดินทางลำบาก&l

    Last Updated : 2025-03-18
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ถ่านคืออะไร?

    ก่อนที่หลินฉิงอันจะเริ่มสอนน้องชายทั้งสองเพาะถั่วงอก หลินฉางหยูตระหนักว่าพวกเขาต้องการภาชนะจำนวนมากสำหรับเพาะถั่วงอก เขาจึงตัดสินใจที่จะไปขอซื้อถังไม้เก่าๆ จากชาวบ้านในหมู่บ้านต้าไห่ในเช้าวันหนึ่ง หลินฉางหยูได้นำเกวียนลาไปยังบ้านแต่ละหลังในหมู่บ้าน เพื่อสอบถามว่าใครมีถังไม้เก่าๆ ที่ไม่ได้ใช้แล้วบ้างเมื่อชาวบ้านเห็นหลินฉางหยูมาพร้อมกับเกวียนลา พวกเขาต่างก็ออกมาทักทายด้วยความสงสัย“ฉางหยู เจ้ามาที่บ้านข้าแต่เช้า มีธุระอันใดหรือ?” ชาวบ้านคนหนึ่งถาม“ข้ามาขอซื้อถังไม้เก่าๆ จากพวกท่าน หากท่านใดมีถังไม้ที่ไม่ได้ใช้แล้ว ข้าขอซื้อต่อในราคาเล็กน้อย” หลินฉางหยูตอบด้วยความเกรงใจชาวบ้านต่างพากันแปลกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกเขาไม่เข้าใจว่าหลินฉางหยูจะนำถังไม้เก่าๆ ไปทำอะไร เพราะถังเหล่านั้นส่วนใหญ่ก็ผุพังและไม่สามารถใช้งานได้แล้ว“ฉางหยู เจ้าจะนำถังเก่าๆ เหล่านี้ไปทำอะไรกัน? ถัง

    Last Updated : 2025-03-19
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เห็ดหลินจือแดง

    ขณะที่ทุกคนกำลังช่วยกันเก็บฟืน หลินฉางหยูก็เกิดความกังวลใจเกี่ยวกับควันจากการเผาถ่าน เขาเกรงว่าควันเหล่านั้นจะลอยไปรบกวนชาวบ้านในหมู่บ้าน“อันเออร์ พ่อกังวลเรื่องควันจากการเผาถ่าน หากเราเผาถ่านที่บ้าน ควันเหล่านั้นอาจจะรบกวนชาวบ้านคนอื่นๆ ได้” หลินฉางหยูกล่าวด้วยสีหน้ากังวลหลินฉิงอันเข้าใจถึงความกังวลของท่านพ่อนาง นางจึงเสนอความคิดที่จะเผาถ่านบนเขาแทน เพื่อหลีกเลี่ยงการรบกวนผู้อื่น“ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องกังวลไป ข้าคิดว่าเราควรจะเผาถ่านบนเขาแทนที่จะนำฟืนลงไปที่บ้าน บริเวณนี้ห่างไกลจากบ้านเรือนผู้คน ควันจากการเผาถ่านจะไม่รบกวนใคร” หลินฉิงอันเสนอหลินฉางหยูพิจารณาดูแล้วเห็นว่าความคิดของลูกสาวนั้นถูกต้องและเหมาะสมที่สุด บริเวณที่พวกเขาอยู่ห่างไกลจากหมู่บ้าน และมีลมพัดอยู่เสมอ ควันจากการเผาถ่านจะจางหายไปในอากาศอย่างรวดเร็ว“เจ้าพูดถูกแล้ว อันเออร์ การเผาถ่านบนเขาเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้” ห

    Last Updated : 2025-03-19
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ได้เงินก้อนใหญ่

    ก่อนที่แสงเงินแสงทองจะทอประกายจับขอบฟ้า ครอบครัวหลินก็ตื่นขึ้นมาด้วยภารกิจสำคัญ นั่นคือการเก็บถั่วงอกที่หลินฉิงอันได้เพาะปลูกไว้ก่อนหน้านี้ เพื่อนำไปส่งให้กับเถ้าแก่หลิวที่โรงเตี๊ยมไห่ถัง พร้อมกับปลาสดๆ อีกสองร้อยตัวหลินฉิงอันนำทุกคนไปยังบริเวณที่วางถังเพาะถั่วงอก ถั่วงอกขาวอวบอ้วนเบียดเสียดกันแน่นถัง ดูน่ารับประทานยิ่งนัก หลินฉิงอันอธิบายวิธีการเก็บถั่วงอกอย่างระมัดระวัง เพื่อไม่ให้ถั่วงอกช้ำหรือเสียหาย“เราต้องค่อยๆ เด็ดถั่วงอกขึ้นมาทีละกำ ระวังอย่าให้รากขาด และต้องเลือกเฉพาะถั่วงอกที่สมบูรณ์เท่านั้น” หลินฉิงอันกล่าวทุกคนช่วยกันเก็บถั่วงอกอย่างตั้งใจ หลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางแม้จะยังเด็ก แต่ก็พยายามทำตามคำแนะนำของพี่สาวอย่างเต็มที่ พวกเขาค่อยๆ เด็ดถั่วงอกใส่ตะกร้าไม้สานอย่างเบามือหลังจากเก็บถั่วงอกเสร็จ หลินฉิงอันก็นำถั่วงอกไปล้างทำความสะอาดอีกครั้ง และผึ่งให้สะเด็ดน้ำ ก่อนที่จะบรรจุลงในตะกร้าที่รองด้วยผ้าขาวบาง เพื่อรักษาความสดของถั่วง

    Last Updated : 2025-03-20
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ขึ้นเขาไปขนถ่าน

    เมื่อรุ่งอรุณของวันใหม่มาเยือน ครอบครัวหลินก็ตื่นขึ้นมาด้วยความหวังและความตื่นเต้น วันนี้เป็นวันที่พวกเขาจะขึ้นเขาไปตรวจสอบเตาเผาถ่านที่พวกเขาได้สร้างไว้เมื่อสามวันก่อน พวกเขาหวังว่าการเผาถ่านครั้งแรกนี้จะเป็นไปด้วยดี และพวกเขาจะได้ถ่านที่มีคุณภาพดีไว้ใช้ในช่วงฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึงหลินอ้ายตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ เพื่อเตรียมอาหารเช้าให้กับทุกคนในครอบครัว นางทำข้าวต้มร้อนๆ และผักดองรสชาติดี เพื่อให้ทุกคนได้รับประทานก่อนที่จะออกเดินทางหลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนก็ช่วยกันเตรียมของสำหรับการขึ้นเขา หลินฉางหยูตรวจสอบอุปกรณ์ต่างๆ เช่น ขวาน จอบ เสียม และเชือก ส่วนหลินฉิงอันตรวจสอบผ้าเช็ดหน้าและถุงมือ เพื่อป้องกันความเย็นหลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางกระตือรือร้นเป็นพิเศษ พวกเขาอยากจะขึ้นเขาไปดูเตาเผาถ่านและช่วยพ่อแม่ทำงาน พวกเขาช่วยกันเก็บกิ่งไม้เล็กๆ และใบไม้แห้งใส่ตะกร้า เพื่อใช้สำหรับก่อไฟเมื่อทุกอย่างพร้อม หลินฉางหยูก็นำครอบครัวออกเดินทางขึ้นเขาอีกครั

    Last Updated : 2025-03-20
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เจอคนบาดเจ็บ

    เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลินฉางหยูและหลินอ้ายก็ถึงกับนิ่งอึ้งไป พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลินฉิงอันจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะการส่งลูกชายไปเรียนหนังสือต้องใช้เงินทองจำนวนมาก ซึ่งพวกเขาไม่เคยมีมาก่อน แต่สำหรับหลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยาง เมื่อได้ยินพี่สาวพูดถึงเรื่องการเรียนหนังสือ ดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที ความปรารถนาที่ซ่อนไว้ในใจมานานแสนนานกำลังจะกลายเป็นจริงความจริงแล้ว หลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางมีความใฝ่ฝันที่จะได้เรียนหนังสือมานานแล้ว หลังจากที่พวกเขาได้เห็นจูไห่เฟิง ลูกพี่ลูกน้องของพวกเขาได้เข้าไปเรียนหนังสือในอำเภอตั้งแต่ยังเด็ก พวกเขาก็ยิ่งอยากที่จะได้เรียนรู้และศึกษาเช่นกัน พวกเขาอยากที่จะสอบเข้ารับราชการเป็นขุนนาง เพื่อที่จะได้มีตำแหน่งและอำนาจ ซึ่งจะสามารถดูแลและสนับสนุนครอบครัวของพวกเขาให้มีความสุขสบายมากยิ่งขึ้น“จริงหรือขอรับพี่ใหญ่! พวกเราจะได้ไปเรียนหนังสือจริงๆ หรือขอรับ!” หลินฉิงเฉิงถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น“จริงสิ ฉิงเฉิง ฉิงหยาง พี่ใหญ่พูดจ

    Last Updated : 2025-03-21

Latest chapter

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เกือกม้าและอาน

    อีกสองสัปดาห์จะเข้าหน้าหนาวอย่างเต็มตัวแล้ว หลินฉิงอันนึกถึงอากาศที่หนาวเย็นในปีที่แล้วขึ้นมา นางจึงคิดที่จะสร้างเกือกม้าและอานม้า รวมทั้งชุดม้า ลา สำหรับให้พวกมันใส่เพื่อป้องกันความหนาวเย็นด้วยหลินฉิงอันใช้เวลาว่างถึงสามวันวาดแบบออกมาเท่าที่นางจำได้ จากนั้นจึงนำแบบไปปรึกษากับเฉียนซื่อและเฉินกังก่อนให้พวกเขานำเงินไปสั่งทำที่ร้านตีเหล็กในเมือง นางไม่รู้ว่าราคาจะแพงมากหรือไม่จึงให้เงินพวกเขาไป 100 ตำลึงเผื่อเอาไว้ก่อน ส่วนหนังสัตว์ที่นางต้องการนำมาให้ท่านแม่กับพี่สาวหลิงฟางเย็บให้นั้นก็สั่งให้พวกเขาซื้อมาด้วยจำนวนมาก นางให้เงินพวกเขาไปอีก 100 ตำลึงเช่นกันจะได้ไม่เสียเวลากลับมานำเงินไปซื้อของหลายครั้งหลินอ้ายไม่ได้ทักท้วงอะไรที่เห็นหลินฉิงอันใช้เงินจำนวนมากในครั้งนี้ นางรู้ดีว่าบุตรสาวทำสิ่งใดก็ล้วนแล้วแต่เพื่อประโยชน์ของคนในบ้านทั้งนั้น เรื่องชุดในบ้านที่นางเองจะมอบให้บ่าวรับใช้ก็เสร็จครบทั้งหมดแล้ว หลินอ้ายนึกถึงเสื้อคลุมกันหนาวขึ้นมาได้ นางจึงคิดจะส่งโจวซานไปสอบถามราคาที่ร้านค้าดูก่อน หากราคาแพงเกินไป นางค

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เข้าสู่หน้าหนาว

    สองวันต่อมา หลินฉิงอันเข้าเมืองกับชุนจินเพื่อไปรับหยกพกที่นางสั่งทำไว้ก่อนหน้านี้ หลินฉิงอันจ่ายเงินที่เหลือก่อนจะรับหยกพกมาตรวจสอบดู รูปแบบหยกที่สลักออกมาทำได้อย่างสวยงามตามที่นางวาดภาพเอาไว้ให้ช่างแกะสลัก ซึ่งหลินฉิงอันให้ช่างแกะสลักเป็นรูปผลไม้ต่าง ๆ รอบตัวหยก ตรงกลางมีคำว่า “林” สลักเอาไว้อย่างสวยงาม หยกพกของบ่าวทั้งหมดเหมือนกัน ส่วนหยกพกอีกห้าอันสำหรับคนในครอบครัวนั้น หลินฉิงอันใช้รูปเมฆมงคลและศาลากลางน้ำหลังเล็กโดยตรงกลางสลักคำว่า “หลิน” เช่นกัน เพิ่มเติมเพียงด้านหลังจะมีชื่อเจ้าของหยกแต่ละอันสลักเอาไว้ สีของหยกยังเป็นหยกมันแพะสีขาวนวล แตกต่างจากสีหยกของบ่าวในเรือนที่เป็นหยกสีเขียวธรรมดาหลังจากรับของมาทั้งหมดแล้ว หลินฉิงอันนำถุงหยกทั้งสองถุงเก็บเอาไว้ในรถม้าอย่างดี ก่อนที่นางจะไปยังร้านขายของชำเพื่อซื้อเครื่องปรุงรสเพิ่มเติม รวมทั้งข้าวสาร อาหารแห้ง ถั่วเขียว ถั่วเหลืองเพิ่มด้วย ถึงแม้เมื่อวานทางร้านจะนำไปส่งที่บ้านนางจำนวนมาก แต่หลินฉิงอันก็ยังคงเผื่อเหลือเอาไว้อีกนิดหน่อย นางรู้ดีว่าการเ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สั่งทำหม้อหมูกระทะ

    คืนนั้นหลินฉิงอันใช้เวลาครึ่งค่อนคืนเพื่อเขียนรายการสิ่งของจำเป็น เสบียงอาหารที่จะต้องซื้อในปีนี้ให้พอเพียงกับคนจำนวนมากที่เพิ่มขึ้นในครอบครัว นางคิดด้วยว่าปีที่แล้วนางชวนครอบครัวกินหม้อไฟไปแล้ว ปีนี้นางอยากให้พวกเขาได้ลองกินหมูกระทะดูบ้าง หลินฉิงอันจึงร่างแบบหม้อสำหรับทำหมูกระทะตามความทรงจำในภพก่อนออกมา ด้วยคนจำนวนมากในบ้าน หลินฉิงอันคิดจะสั่งทำหม้อสัก 50 ใบเผื่อเอาไว้ก่อน ส่วนเตานั้นนางก็จะต้องซื้อเพิ่มมาด้วยเพื่อให้พอเพียงสำหรับวางหม้อหมูกระทะที่นางต้องการหลังอาหารเช้าวันต่อมา หลินฉิงอันอ่านรายการสิ่งของจำเป็นต่าง ๆ พร้อมกับเสบียงอาหารจำนวนมากให้หลินอ้ายและหลินฉางหยูฟังเป็นเวลานาน หลินอ้ายและหลินฉางหยูยังบอกรายการสิ่งของเพิ่มเติมสำหรับการนำมาเป็นเสบียงอาหารในปีนี้ด้วย พวกเขาคิดว่าคนจำนวนมากจะต้องได้กินอิ่มนอนหลับในขณะที่อยู่ร่วมกันกับพวกเขาที่หมู่บ้านหลินฉิงอันไม่ได้ปฏิเสธรายการต่าง ๆ ที่พ่อและแม่นางเสนอ หลินฉิงอันทำเพียงแค่เพิ่มรายการต่าง ๆ เข้าไปในกระดาษเท่านั้น“ลูกค

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   หมดหน้าผลไม้

    หลินฉิงอันเดินทางไปขายเก๋ากี้ทั้งหมดที่ร้านขายยาก่อน วันนี้นางได้รับเงินมากถึง 20 ตำลึง จากจำนวนเก๋ากี้ที่ทุกคนช่วยกันเก็บได้เมื่อวานนี้ นางยังบอกเถ้าแก่ด้วยว่าช่วงหน้าหนาวนางคงไม่ได้มาส่งอีก ก่อนที่หลินฉิงอันจะให้ชุนจินพาไปยังร้านขายผลไม้แช่อิ่มเพื่อนำผลไม้แช่อิ่มทั้ง 30 กระสอบไปส่งเมื่อไปถึงหน้าร้านนางก็เห็นมีลูกค้าบ้างประปราย หลินฉิงอันจึงให้ชุนจินขับเกวียนเข้าไปด้านข้างร้านเพื่อลงของแทน หลี่หมิงที่ตาไวเห็นคุณหนูของเขามาถึงจึงบอกกับหวังไห่ทันที หวังไห่จึงปล่อยให้คนอื่น ๆ เฝ้าร้านแทนและนำสมุดบัญชีไปส่งให้หลินฉิงอันตรวจสอบระหว่างที่จ้าวหลงกับชุนจินช่วยกันยกกระสอบผลไม้แช่อิ่มเข้าไปเก็บไว้ในคลังของร้าน หลินฉิงอันก็นั่งตรวจดูบัญชีย้อนหลัง นางพบว่าการค้าถึงแม้จะไม่เฟื่องฟูเท่ากับช่วงแรก ๆ แต่ก็นับว่าได้กำไรไม่น้อยเช่นเคย“พี่ชายหวัง ข้าตรวจสอบเสร็จแล้วเจ้าค่ะ ท่านอย่าลืมลงจำนวนผลไม้แช่อิ่มที่นำมาครั้งนี้อีก 30 กระสอบด้วยนะเจ้าคะ”“ขอรับ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เสนาบดีเซี่ยเดินทางกลับ

    สิบวันต่อมา เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่ที่เตรียมฎีกาต่าง ๆ เพื่อถวายให้กับฮ่องเต้เกี่ยวกับความรู้ทั้งหมดที่พวกเขาได้รับจากหลินฉิงอันเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ไปบอกลาเหิงอันโหวก่อนจะเดินทางกลับในเวลาต่อมาก่อนที่พวกเขาจะกลับไป หลินฉิงอันยังมอบผลไม้แช่อิ่มให้พวกเขานำกลับไปด้วยถึงสิบกระสอบเพื่อกินระหว่างทางและนำไปฝากครอบครัวด้วย ชาวบ้านในหมู่บ้านเองก็นำเกาลัดคั่วที่พวกเขาทำมอบให้ไปไม่น้อยเช่นเดียวกัน เสนาบดีหลี่รู้ว่าพวกชาวบ้านนำสิ่งของเหล่านี้ไปขายในเมืองกันนานแล้ว ท่านจึงมอบเงินให้กับผู้ใหญ่บ้านหลี่นำไปแจกจ่ายให้ชาวบ้านเป็นการตอบแทนเจ้าเมืองเติ้งที่ทราบข่าวว่าเสนาบดีเซี่ยกำลังจะเดินทางกลับก็มาส่งพวกเขาออกจากหมู่บ้านต้าไห่เช่นเดียวกัน เสนาบดีเซี่ยยังกล่าวอีกว่าหากมีเรื่องใดที่ต้องการคำแนะนำจากหลินฉิงอัน เขาจะส่งม้าเร็วมาส่งข่าวให้ถึงหมู่บ้านต้าไห่หลินฉิงอันที่วันนี้แต่งตัวด้วยชุดขุนนางเต็มยศรับปากว่านางจะรอและยังส่งมอบเอกสารเรื่องการปรับปรุงน้ำเพื่อให้เข้าถึงพื้นที่เ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   การปรับปรุงดิน

    สายวันต่อมา หลินฉิงอันนำเอกสารทั้งหมดที่เขียนเอาไว้เมื่อคืนไปให้กับเสนาบดีเซี่ยตรวจสอบดู เนื้อหาภายในอธิบายถึงวิธีการปรับปรุงดินแบบต่าง ๆ ตามลักษณะดินที่เสนาบดีเซี่ยบอกหลินฉิงอันเอาไว้เมื่อวานนี้ โดยนางได้แบ่งเนื้อหาให้แยกออกเป็นส่วน ๆ เพื่อที่จะได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ดินเหนียวนั้นนางให้ข้อแนะนำในการปรับปรุงโดยให้เติมทราย ปุ๋ยคอก ปุ๋ยหมัก หรือเศษใบไม้เพื่อทำให้ดินมีการระบายน้ำได้ดีขึ้น อีกวิธีหนึ่งคือการปลูกพืชหมุนเวียนเช่นพืชตระกูลถั่วสลับกับพืชหลักเพื่อปรับปรุง ซึ่งอาจใช้เวลานานกว่าวิธีการแรกที่นางแนะนำดินทราย หลินฉิงอันแนะนำให้ปรับปรุงดินโดยการเติมดินเหนียว ปุ๋ยหรือเศษใบไม้เพื่อให้ดินมีความหนาแน่นมากขึ้นและอุ้มน้ำได้ รวมถึงการปลูกพืชคลุมดินเพื่อเพิ่มความหนาแน่นของดินทรายได้อีกด้วยดินกรด ให้ปรับปรุงดินโดยการเติมปูนขาวหรือปุ๋ยเพื่อให้ดินมีธาตุอาหารสำหรับพืชผักได้ ซึ่งปูนขาวจะช่วยปรับค่าความเป็นกรดในดินให้ลดลงดินเค็ม ให้ปรับปรุงดินโดยการล้างดินให้สะอา

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ภาระบนบ่าน้อย ๆ

    ช่วงบ่าย หลินฉิงอันปล่อยให้เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่อยู่ในโรงงานผลิตตามที่พวกเขาต้องการ ส่วนนางแยกตัวออกมาและไปยังเรือนพักเพื่อคิดเรื่องที่จะทำอย่างไรให้การเกษตรในแคว้นพัฒนาไปมากกว่านี้หลินฉิงอันนำกระดาษและพู่กันมานั่งเขียนแผนผังการพัฒนาที่ดินในรูปแบบต่างๆ โดยคำนึงถึงลักษณะของดินเป็นหลัก นางอยากให้ชาวบ้านรู้จักใช้ที่ดินให้เป็นประโยชน์มากกว่านี้ เพราะส่วนใหญ่พวกเขายังมีความคิดล้าหลังและไม่คิดที่จะพัฒนาที่ดินรกร้างเพื่อทำการเกษตรเลยแม้แต่นิดเดียวช่วงสายของวันต่อมา หลินฉิงอันพาเสนาบดีเซี่ยและพวกขึ้นเขาไปดูว่าเตาเผาถ่านที่ปล่อยเอาไว้เป็นอย่างไรบ้าง ครั้งนี้ยังคงเป็นหัวหน้าองครักษ์เหลียงกับจ้าวหลงที่เดินทางตามไปด้วย เมื่อพวกเขาไปถึงเตาเผาถ่านก็เห็นว่าควันที่เคยมีมากมายตอนเริ่มเผานั้นหายไปแล้ว เหลือเพียงไอร้อนที่ยังคงแผ่ออกมาตามช่องทางที่ทำเอาไว้สำหรับระบายควันเท่านั้น“ข้าคิดว่าเตาเผาน่าจะได้ที่แล้วเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวให้จ้าวหลงเป็นคนเปิดหน้าเตาเพื่อความปลอดภัยก็แล้วกันนะเจ้าคะ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สอนการทำผลไม้แช่อิ่ม

    กว่าที่คนทั้งหมดจะลงจากเขา ก็เป็นเวลาก่อนอาหารเย็นเกือบหนึ่งชั่วยามแล้ว หลินฉิงอันขอตัวไปเข้าครัวตามที่นางตั้งใจ โดยมีจ้าวหลงสะพายตะกร้าปลาที่จับมาได้จนเต็มตามหลังไปติด ๆ ส่วนเสนาบดีเซี่ยกับคนอื่น ๆ แยกย้ายกันไปเปลี่ยนชุดที่เลอะเทอะออกก่อนจะมานั่งสนทนากับเหิงอันโหวที่ลานหน้าบ้านรอทานอาหารเย็นที่หลินฉิงอันกับบ่าวกำลังทำกันอยู่“พวกเจ้าขึ้นเขาไปเป็นอย่างไรบ้างเล่า”“เรียนท่านโหว วันนี้พวกเราได้ทดลองทำเตาเผาถ่านด้วยตัวเองขอรับ นับว่าการมาครั้งนี้พวกเราได้รับความรู้เพิ่มขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว”“นั่นก็ดีแล้ว แม่หนูฉิงอันของข้ามีความสามารถมากใช่ไหมเล่า พวกเข้าก็เรียนรู้จากนางให้มาก ๆ ต่อไปจะได้นำไปพัฒนาบ้านเมืองช่วยฝ่าบาท”“ขอรับ ท่านโหว” ทั้งห้าตอบรับเสียงดังจนเหิงอันโหวได้แต่ทำตาเขียวใส่“พวกเจ้าจะเสียงดังให้คนอื่นได้ยินหรืออย่างไร ฮึ่ย!”&ldqu

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สอนการเผาถ่าน

    เย็นวันนั้นหลินฉิงอันร่วมโต๊ะกับเสนาบดีเซี่ยและขุนนางทั้งสี่พร้อมกับคนในครอบครัวเช่นเคย ส่วนทหารทั้งหมดที่กำลังสร้างที่พักอยู่ก็ได้รับการดูแลจากบ่าวในเรือนพักฝั่งตรงข้าม ตอนนี้การก่อสร้างคืบหน้าไปอย่างรวดเร็วจนสามารถสร้างเรือนพักไปได้ถึงห้าหลังแล้ว เหลือเรือนพักอีกหนึ่งหลังก็สามารถให้ทุกคนที่มาพักผ่อนกันได้โดยไม่แออัด เพราะเรือนพักหลังหนึ่งสามารถเข้าพักได้ถึงยี่สิบคน ห้องน้ำต่าง ๆ ก็ถูกสร้างขึ้นมาประจำเรือนพักทั้งห้าหลังด้วยเช่นกัน นางต้องขอบคุณการควบคุมการก่อสร้างของนายช่างหวังจึงทำให้การก่อสร้างเป็นไปอย่างรวดเร็ว อีกทั้งทหารที่มายังมีวรยุทธ์สูงส่ง การทำงานที่ชาวบ้านธรรมดาต้องใช้เวลานานจึงแตกต่างจากทหารเหล่านี้ที่สามารถลดเวลาการทำงานได้มากกว่าครึ่งหลังอาหารเย็นสองชั่วยาม เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่ที่ยังคุยกันอยู่ที่ห้องโถงรับแขกเรือนหลักก็ขอตัวลาไปพักผ่อนยังเรือนพักของที่ดินอีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งเครื่องนอนต่าง ๆ ทหารที่มาจำนวนหนึ่งนำเกวียนลาของบ้านหลินไปซื้อมาจากในเมืองไห่ตงก่อนเวลาอาหารเย็นแล้ว อีกทั้งทางร้านยังจัดส่งตามมาให้จนครบจำนวน

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status