แชร์

เห็ดหลินจือแดง

ผู้เขียน: 橙花
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-19 17:00:04

ขณะที่ทุกคนกำลังช่วยกันเก็บฟืน หลินฉางหยูก็เกิดความกังวลใจเกี่ยวกับควันจากการเผาถ่าน เขาเกรงว่าควันเหล่านั้นจะลอยไปรบกวนชาวบ้านในหมู่บ้าน

“อันเออร์ พ่อกังวลเรื่องควันจากการเผาถ่าน หากเราเผาถ่านที่บ้าน ควันเหล่านั้นอาจจะรบกวนชาวบ้านคนอื่นๆ ได้” หลินฉางหยูกล่าวด้วยสีหน้ากังวล

หลินฉิงอันเข้าใจถึงความกังวลของท่านพ่อนาง นางจึงเสนอความคิดที่จะเผาถ่านบนเขาแทน เพื่อหลีกเลี่ยงการรบกวนผู้อื่น

“ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องกังวลไป ข้าคิดว่าเราควรจะเผาถ่านบนเขาแทนที่จะนำฟืนลงไปที่บ้าน บริเวณนี้ห่างไกลจากบ้านเรือนผู้คน ควันจากการเผาถ่านจะไม่รบกวนใคร” หลินฉิงอันเสนอ

หลินฉางหยูพิจารณาดูแล้วเห็นว่าความคิดของลูกสาวนั้นถูกต้องและเหมาะสมที่สุด บริเวณที่พวกเขาอยู่ห่างไกลจากหมู่บ้าน และมีลมพัดอยู่เสมอ ควันจากการเผาถ่านจะจางหายไปในอากาศอย่างรวดเร็ว

“เจ้าพูดถูกแล้ว อันเออร์ การเผาถ่านบนเขาเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้” ห

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ได้เงินก้อนใหญ่

    ก่อนที่แสงเงินแสงทองจะทอประกายจับขอบฟ้า ครอบครัวหลินก็ตื่นขึ้นมาด้วยภารกิจสำคัญ นั่นคือการเก็บถั่วงอกที่หลินฉิงอันได้เพาะปลูกไว้ก่อนหน้านี้ เพื่อนำไปส่งให้กับเถ้าแก่หลิวที่โรงเตี๊ยมไห่ถัง พร้อมกับปลาสดๆ อีกสองร้อยตัวหลินฉิงอันนำทุกคนไปยังบริเวณที่วางถังเพาะถั่วงอก ถั่วงอกขาวอวบอ้วนเบียดเสียดกันแน่นถัง ดูน่ารับประทานยิ่งนัก หลินฉิงอันอธิบายวิธีการเก็บถั่วงอกอย่างระมัดระวัง เพื่อไม่ให้ถั่วงอกช้ำหรือเสียหาย“เราต้องค่อยๆ เด็ดถั่วงอกขึ้นมาทีละกำ ระวังอย่าให้รากขาด และต้องเลือกเฉพาะถั่วงอกที่สมบูรณ์เท่านั้น” หลินฉิงอันกล่าวทุกคนช่วยกันเก็บถั่วงอกอย่างตั้งใจ หลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางแม้จะยังเด็ก แต่ก็พยายามทำตามคำแนะนำของพี่สาวอย่างเต็มที่ พวกเขาค่อยๆ เด็ดถั่วงอกใส่ตะกร้าไม้สานอย่างเบามือหลังจากเก็บถั่วงอกเสร็จ หลินฉิงอันก็นำถั่วงอกไปล้างทำความสะอาดอีกครั้ง และผึ่งให้สะเด็ดน้ำ ก่อนที่จะบรรจุลงในตะกร้าที่รองด้วยผ้าขาวบาง เพื่อรักษาความสดของถั่วง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ขึ้นเขาไปขนถ่าน

    เมื่อรุ่งอรุณของวันใหม่มาเยือน ครอบครัวหลินก็ตื่นขึ้นมาด้วยความหวังและความตื่นเต้น วันนี้เป็นวันที่พวกเขาจะขึ้นเขาไปตรวจสอบเตาเผาถ่านที่พวกเขาได้สร้างไว้เมื่อสามวันก่อน พวกเขาหวังว่าการเผาถ่านครั้งแรกนี้จะเป็นไปด้วยดี และพวกเขาจะได้ถ่านที่มีคุณภาพดีไว้ใช้ในช่วงฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึงหลินอ้ายตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ เพื่อเตรียมอาหารเช้าให้กับทุกคนในครอบครัว นางทำข้าวต้มร้อนๆ และผักดองรสชาติดี เพื่อให้ทุกคนได้รับประทานก่อนที่จะออกเดินทางหลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนก็ช่วยกันเตรียมของสำหรับการขึ้นเขา หลินฉางหยูตรวจสอบอุปกรณ์ต่างๆ เช่น ขวาน จอบ เสียม และเชือก ส่วนหลินฉิงอันตรวจสอบผ้าเช็ดหน้าและถุงมือ เพื่อป้องกันความเย็นหลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางกระตือรือร้นเป็นพิเศษ พวกเขาอยากจะขึ้นเขาไปดูเตาเผาถ่านและช่วยพ่อแม่ทำงาน พวกเขาช่วยกันเก็บกิ่งไม้เล็กๆ และใบไม้แห้งใส่ตะกร้า เพื่อใช้สำหรับก่อไฟเมื่อทุกอย่างพร้อม หลินฉางหยูก็นำครอบครัวออกเดินทางขึ้นเขาอีกครั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เจอคนบาดเจ็บ

    เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลินฉางหยูและหลินอ้ายก็ถึงกับนิ่งอึ้งไป พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลินฉิงอันจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะการส่งลูกชายไปเรียนหนังสือต้องใช้เงินทองจำนวนมาก ซึ่งพวกเขาไม่เคยมีมาก่อน แต่สำหรับหลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยาง เมื่อได้ยินพี่สาวพูดถึงเรื่องการเรียนหนังสือ ดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที ความปรารถนาที่ซ่อนไว้ในใจมานานแสนนานกำลังจะกลายเป็นจริงความจริงแล้ว หลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางมีความใฝ่ฝันที่จะได้เรียนหนังสือมานานแล้ว หลังจากที่พวกเขาได้เห็นจูไห่เฟิง ลูกพี่ลูกน้องของพวกเขาได้เข้าไปเรียนหนังสือในอำเภอตั้งแต่ยังเด็ก พวกเขาก็ยิ่งอยากที่จะได้เรียนรู้และศึกษาเช่นกัน พวกเขาอยากที่จะสอบเข้ารับราชการเป็นขุนนาง เพื่อที่จะได้มีตำแหน่งและอำนาจ ซึ่งจะสามารถดูแลและสนับสนุนครอบครัวของพวกเขาให้มีความสุขสบายมากยิ่งขึ้น“จริงหรือขอรับพี่ใหญ่! พวกเราจะได้ไปเรียนหนังสือจริงๆ หรือขอรับ!” หลินฉิงเฉิงถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น“จริงสิ ฉิงเฉิง ฉิงหยาง พี่ใหญ่พูดจ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-21
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   พาคนป่วยไปหาหมอ

    หลินฉิงอันและหลินฉางหยูมองหน้ากันด้วยความกังวล พวกเขารู้ว่าพวกเขาต้องช่วยเหลือชายหนุ่มคนนี้“เราต้องพาเขากลับบ้าน” หลินฉิงอันกล่าว“แต่เขาบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ เราจะพาเขากลับบ้านได้อย่างไร?” หลินฉางหยูถามด้วยความกังวลหลินฉิงอันคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจ“เราจะช่วยกันประคองเขากลับไปที่บ้านของเราก่อน แล้วค่อยคิดหาทางช่วยเหลือเขาต่อไป” หลินฉิงอันกล่าวหลินฉางหยูพยักหน้าเห็นด้วย พวกเขาจึงช่วยกันประคองชายหนุ่มกลับไปยังบ้านของพวกเขาอย่างช้าๆ หลังจากที่หลินฉิงอันและหลินฉางหยูช่วยกันประคองชายหนุ่มที่บาดเจ็บมาได้ระยะหนึ่ง ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางกลับมาถึงบ้านเล็กๆ ของตนจนได้ แสงตะวันเริ่มอ่อนแสงลง บรรยากาศรอบๆ เริ่มมืดครึ้มเมื่อหลินอ้ายเห็นสองพ่อลูกประคองชายหนุ่มที่อยู่ในสภาพอิดโรยและมีเลือดเปรอะเปื้อนมา นางก็ตกใจเป็นอย่างมาก นางรีบเข้ามาช่วยเหลือและสอบถามถึงเหตุกา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-21
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ขอพักบ้านหลิน

    เช้าวันรุ่งขึ้น หลินฉางหยูและหลินฉิงอันก็เดินทางไปยังโรงหมออีกครั้งตามที่ได้ให้สัญญาไว้กับท่านหมอ พวกเขาอยากจะทราบอาการของชายหนุ่มและดูว่าเขาฟื้นคืนสติหรือยังเมื่อมาถึงโรงหมอ พวกเขาก็ตรงไปยังห้องพักของผู้ป่วย ชายหนุ่มยังคงนอนอยู่บนเตียง แต่สีหน้าของเขาดูสดใสขึ้นกว่าเมื่อวานเล็กน้อยเมื่อเห็นสองพ่อลูกเข้ามาในห้อง ผู้ช่วยหมอก็เข้ามาทักทายและบอกว่าชายหนุ่มเพิ่งจะฟื้นคืนสติได้ไม่นาน“เมื่อครู่เขาก็เพิ่งจะฟื้นขึ้นมาได้ไม่นาน พวกท่านมาได้ถูกเวลาพอดี” ผู้ช่วยหมอกล่าวหลินฉางหยูและหลินฉิงอันเดินเข้าไปใกล้เตียง ชายหนุ่มมองมาที่พวกเขาด้วยสายตาที่อ่อนแรง แต่ก็มีแววขอบคุณอยู่ในนั้น“ท่าน… ท่านเป็นคนช่วยข้าไว้หรือ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้งหลินฉางหยูพยักหน้าและยิ้มให้ชายหนุ่ม“ใช่แล้ว พวกเราเป็นคนพบท่านในป่า” หลินฉางหยูกล่าว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-22
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ซื้อของให้คนป่วย

    เมื่อแสงเงินแสงทองเริ่มทอประกายบนท้องฟ้า หลินฉางหยูและหลินฉิงอันก็ตื่นขึ้นมาด้วยภารกิจที่ต้องทำ พวกเขาต้องดูแลเหิงจิ้งกั๋วและเตรียมตัวเดินทางไปส่งปลาและถั่วงอกที่โรงเตี๊ยมไห่ถังแม้จะเป็นเวลากลางยามอิ๋น (ประมาณ 03:00-05:00 น.) ซึ่งถือว่าเช้าตรู่มาก แต่สองพ่อลูกก็ต้องรีบปลุกเหิงจิ้งกั๋วขึ้นมา เพื่อทำแผลและเปลี่ยนผ้าพันแผลตามคำแนะนำของท่านหมอหลินฉิงอันเข้าไปในห้องพักของเหิงจิ้งกั๋วอย่างเงียบ ๆ นางเห็นว่าเขายังคงหลับสนิทอยู่ จึงค่อยๆ ปลุกเขาอย่างอ่อนโยน“คุณชายเหิง… คุณชายเหิง ได้เวลาทำแผลแล้วเจ้าค่ะ” หลินฉิงอันกระซิบเบาๆเหิงจิ้งกั๋วค่อยๆ ลืมตาขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นหลินฉิงอัน เขาก็พยักหน้าและพยายามลุกขึ้นนั่ง หลินฉิงอันจึงเข้าไปช่วยพยุงเขาอย่างระมัดระวัง หลินฉางหยูเตรียมน้ำอุ่นและผ้าสะอาดไว้พร้อมแล้ว เขาร่วมมือกับหลินฉิงอันทำความสะอาดบาดแผลของเหิงจิ้งกั๋วอย่างเบามือ และเปลี่ยนผ้าพันแผลใหม่“บาดแผลดูดีขึ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-22
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   น้อง ๆ ชอบพี่ชายเหิง

    หลังจากที่หลินฉางหยูและหลินฉิงอันออกเดินทางขึ้นเขาไปแล้ว เหิงจิ้งกั๋วก็ได้รับประทานข้าวต้มที่หลินอ้ายเตรียมไว้ให้จนหมดชาม เขารู้สึกว่าร่างกายมีเรี่ยวแรงขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังคงอ่อนเพลียอยู่มากหลังจากที่หลินอ้ายเก็บชามข้าวต้มไปแล้ว หลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางก็เข้ามาในห้องพักของเหิงจิ้งกั๋ว พวกเขานั่งลงบนเก้าอี้เล็กๆ สองตัวที่อยู่ข้างเตียง และจ้องมองเหิงจิ้งกั๋วด้วยสายตาใคร่รู้และสำรวจเหิงจิ้งกั๋วรู้สึกได้ถึงสายตาของเด็กทั้งสอง เขายิ้มเล็กน้อยและมองตอบเด็กแฝดทั้งสองจ้องมองเหิงจิ้งกั๋วอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหันมาพยักหน้าให้กันอย่างเห็นพ้องต้องกัน“ท่านหน้าตาดีกว่าทุกคนในหมู่บ้านของเราอีกนะขอรับ” หลินฉิงเฉิงเอ่ยขึ้นอย่างตรงไปตรงมา“ใช่แล้ว แม้แต่ท่านพ่อที่พวกเราคิดว่าหน้าตาดีแล้ว เมื่อเทียบกับท่านก็ยังห่างกันมาก” หลินฉิงหยางเสริมเหิงจิ้งกั๋วถึงกับหัวเราะเบาๆ กับคำพูดที่ตรงไปตร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-23
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ซื้อของทำหม้อไฟ

    เมื่อแสงแรกของวันใหม่สาดส่องลอดหน้าต่างเข้ามาในบ้าน หลินฉางหยูและหลินฉิงอันก็ตื่นขึ้นมาเตรียมตัวสำหรับการเดินทางไปอำเภอ พวกเขาต้องพาเหิงจิ้งกั๋วไปตรวจอาการที่โรงหมอตามที่ท่านหมอกำชับไว้หลังจากที่ทุกคนรับประทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว หลินฉิงอันก็เข้าไปในห้องพักของเหิงจิ้งกั๋วพร้อมกับอุปกรณ์ทำแผล นางทำความสะอาดบาดแผลและเปลี่ยนผ้าพันแผลให้เขาอย่างเบามือ“อาการของท่านดูดีขึ้นมากแล้ว บาดแผลไม่บวมแดงเหมือนเมื่อวาน” หลินฉิงอันกล่าวขณะที่ทำแผลเหิงจิ้งกั๋วพยักหน้าและยิ้มเล็กน้อย เขารู้สึกขอบคุณในความเอื้อเฟื้อของครอบครัวหลินเป็นอย่างมาก เมื่อทำแผลเสร็จ หลินฉางหยูก็เตรียมเกวียนลาสำหรับการเดินทาง เขาช่วยพยุงเหิงจิ้งกั๋วขึ้นเกวียนอย่างระมัดระวัง เพื่อไม่ให้กระทบกระเทือนบาดแผล“เดินทางดีๆ นะเจ้าคะท่านพี่ ดูแลตัวเองด้วย” หลินอ้ายกล่าวลาสองพ่อลูกด้วยความเป็นห่วงหลินฉางหยูและหลินฉิงอันพยักหน้าและกล่าวลาหลินอ้ายและเด

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-23

บทล่าสุด

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เข้าสู่หน้าหนาว

    สองวันต่อมา หลินฉิงอันเข้าเมืองกับชุนจินเพื่อไปรับหยกพกที่นางสั่งทำไว้ก่อนหน้านี้ หลินฉิงอันจ่ายเงินที่เหลือก่อนจะรับหยกพกมาตรวจสอบดู รูปแบบหยกที่สลักออกมาทำได้อย่างสวยงามตามที่นางวาดภาพเอาไว้ให้ช่างแกะสลัก ซึ่งหลินฉิงอันให้ช่างแกะสลักเป็นรูปผลไม้ต่าง ๆ รอบตัวหยก ตรงกลางมีคำว่า “林” สลักเอาไว้อย่างสวยงาม หยกพกของบ่าวทั้งหมดเหมือนกัน ส่วนหยกพกอีกห้าอันสำหรับคนในครอบครัวนั้น หลินฉิงอันใช้รูปเมฆมงคลและศาลากลางน้ำหลังเล็กโดยตรงกลางสลักคำว่า “หลิน” เช่นกัน เพิ่มเติมเพียงด้านหลังจะมีชื่อเจ้าของหยกแต่ละอันสลักเอาไว้ สีของหยกยังเป็นหยกมันแพะสีขาวนวล แตกต่างจากสีหยกของบ่าวในเรือนที่เป็นหยกสีเขียวธรรมดาหลังจากรับของมาทั้งหมดแล้ว หลินฉิงอันนำถุงหยกทั้งสองถุงเก็บเอาไว้ในรถม้าอย่างดี ก่อนที่นางจะไปยังร้านขายของชำเพื่อซื้อเครื่องปรุงรสเพิ่มเติม รวมทั้งข้าวสาร อาหารแห้ง ถั่วเขียว ถั่วเหลืองเพิ่มด้วย ถึงแม้เมื่อวานทางร้านจะนำไปส่งที่บ้านนางจำนวนมาก แต่หลินฉิงอันก็ยังคงเผื่อเหลือเอาไว้อีกนิดหน่อย นางรู้ดีว่าการเ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สั่งทำหม้อหมูกระทะ

    คืนนั้นหลินฉิงอันใช้เวลาครึ่งค่อนคืนเพื่อเขียนรายการสิ่งของจำเป็น เสบียงอาหารที่จะต้องซื้อในปีนี้ให้พอเพียงกับคนจำนวนมากที่เพิ่มขึ้นในครอบครัว นางคิดด้วยว่าปีที่แล้วนางชวนครอบครัวกินหม้อไฟไปแล้ว ปีนี้นางอยากให้พวกเขาได้ลองกินหมูกระทะดูบ้าง หลินฉิงอันจึงร่างแบบหม้อสำหรับทำหมูกระทะตามความทรงจำในภพก่อนออกมา ด้วยคนจำนวนมากในบ้าน หลินฉิงอันคิดจะสั่งทำหม้อสัก 50 ใบเผื่อเอาไว้ก่อน ส่วนเตานั้นนางก็จะต้องซื้อเพิ่มมาด้วยเพื่อให้พอเพียงสำหรับวางหม้อหมูกระทะที่นางต้องการหลังอาหารเช้าวันต่อมา หลินฉิงอันอ่านรายการสิ่งของจำเป็นต่าง ๆ พร้อมกับเสบียงอาหารจำนวนมากให้หลินอ้ายและหลินฉางหยูฟังเป็นเวลานาน หลินอ้ายและหลินฉางหยูยังบอกรายการสิ่งของเพิ่มเติมสำหรับการนำมาเป็นเสบียงอาหารในปีนี้ด้วย พวกเขาคิดว่าคนจำนวนมากจะต้องได้กินอิ่มนอนหลับในขณะที่อยู่ร่วมกันกับพวกเขาที่หมู่บ้านหลินฉิงอันไม่ได้ปฏิเสธรายการต่าง ๆ ที่พ่อและแม่นางเสนอ หลินฉิงอันทำเพียงแค่เพิ่มรายการต่าง ๆ เข้าไปในกระดาษเท่านั้น“ลูกค

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   หมดหน้าผลไม้

    หลินฉิงอันเดินทางไปขายเก๋ากี้ทั้งหมดที่ร้านขายยาก่อน วันนี้นางได้รับเงินมากถึง 20 ตำลึง จากจำนวนเก๋ากี้ที่ทุกคนช่วยกันเก็บได้เมื่อวานนี้ นางยังบอกเถ้าแก่ด้วยว่าช่วงหน้าหนาวนางคงไม่ได้มาส่งอีก ก่อนที่หลินฉิงอันจะให้ชุนจินพาไปยังร้านขายผลไม้แช่อิ่มเพื่อนำผลไม้แช่อิ่มทั้ง 30 กระสอบไปส่งเมื่อไปถึงหน้าร้านนางก็เห็นมีลูกค้าบ้างประปราย หลินฉิงอันจึงให้ชุนจินขับเกวียนเข้าไปด้านข้างร้านเพื่อลงของแทน หลี่หมิงที่ตาไวเห็นคุณหนูของเขามาถึงจึงบอกกับหวังไห่ทันที หวังไห่จึงปล่อยให้คนอื่น ๆ เฝ้าร้านแทนและนำสมุดบัญชีไปส่งให้หลินฉิงอันตรวจสอบระหว่างที่จ้าวหลงกับชุนจินช่วยกันยกกระสอบผลไม้แช่อิ่มเข้าไปเก็บไว้ในคลังของร้าน หลินฉิงอันก็นั่งตรวจดูบัญชีย้อนหลัง นางพบว่าการค้าถึงแม้จะไม่เฟื่องฟูเท่ากับช่วงแรก ๆ แต่ก็นับว่าได้กำไรไม่น้อยเช่นเคย“พี่ชายหวัง ข้าตรวจสอบเสร็จแล้วเจ้าค่ะ ท่านอย่าลืมลงจำนวนผลไม้แช่อิ่มที่นำมาครั้งนี้อีก 30 กระสอบด้วยนะเจ้าคะ”“ขอรับ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เสนาบดีเซี่ยเดินทางกลับ

    สิบวันต่อมา เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่ที่เตรียมฎีกาต่าง ๆ เพื่อถวายให้กับฮ่องเต้เกี่ยวกับความรู้ทั้งหมดที่พวกเขาได้รับจากหลินฉิงอันเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ไปบอกลาเหิงอันโหวก่อนจะเดินทางกลับในเวลาต่อมาก่อนที่พวกเขาจะกลับไป หลินฉิงอันยังมอบผลไม้แช่อิ่มให้พวกเขานำกลับไปด้วยถึงสิบกระสอบเพื่อกินระหว่างทางและนำไปฝากครอบครัวด้วย ชาวบ้านในหมู่บ้านเองก็นำเกาลัดคั่วที่พวกเขาทำมอบให้ไปไม่น้อยเช่นเดียวกัน เสนาบดีหลี่รู้ว่าพวกชาวบ้านนำสิ่งของเหล่านี้ไปขายในเมืองกันนานแล้ว ท่านจึงมอบเงินให้กับผู้ใหญ่บ้านหลี่นำไปแจกจ่ายให้ชาวบ้านเป็นการตอบแทนเจ้าเมืองเติ้งที่ทราบข่าวว่าเสนาบดีเซี่ยกำลังจะเดินทางกลับก็มาส่งพวกเขาออกจากหมู่บ้านต้าไห่เช่นเดียวกัน เสนาบดีเซี่ยยังกล่าวอีกว่าหากมีเรื่องใดที่ต้องการคำแนะนำจากหลินฉิงอัน เขาจะส่งม้าเร็วมาส่งข่าวให้ถึงหมู่บ้านต้าไห่หลินฉิงอันที่วันนี้แต่งตัวด้วยชุดขุนนางเต็มยศรับปากว่านางจะรอและยังส่งมอบเอกสารเรื่องการปรับปรุงน้ำเพื่อให้เข้าถึงพื้นที่เ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   การปรับปรุงดิน

    สายวันต่อมา หลินฉิงอันนำเอกสารทั้งหมดที่เขียนเอาไว้เมื่อคืนไปให้กับเสนาบดีเซี่ยตรวจสอบดู เนื้อหาภายในอธิบายถึงวิธีการปรับปรุงดินแบบต่าง ๆ ตามลักษณะดินที่เสนาบดีเซี่ยบอกหลินฉิงอันเอาไว้เมื่อวานนี้ โดยนางได้แบ่งเนื้อหาให้แยกออกเป็นส่วน ๆ เพื่อที่จะได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ดินเหนียวนั้นนางให้ข้อแนะนำในการปรับปรุงโดยให้เติมทราย ปุ๋ยคอก ปุ๋ยหมัก หรือเศษใบไม้เพื่อทำให้ดินมีการระบายน้ำได้ดีขึ้น อีกวิธีหนึ่งคือการปลูกพืชหมุนเวียนเช่นพืชตระกูลถั่วสลับกับพืชหลักเพื่อปรับปรุง ซึ่งอาจใช้เวลานานกว่าวิธีการแรกที่นางแนะนำดินทราย หลินฉิงอันแนะนำให้ปรับปรุงดินโดยการเติมดินเหนียว ปุ๋ยหรือเศษใบไม้เพื่อให้ดินมีความหนาแน่นมากขึ้นและอุ้มน้ำได้ รวมถึงการปลูกพืชคลุมดินเพื่อเพิ่มความหนาแน่นของดินทรายได้อีกด้วยดินกรด ให้ปรับปรุงดินโดยการเติมปูนขาวหรือปุ๋ยเพื่อให้ดินมีธาตุอาหารสำหรับพืชผักได้ ซึ่งปูนขาวจะช่วยปรับค่าความเป็นกรดในดินให้ลดลงดินเค็ม ให้ปรับปรุงดินโดยการล้างดินให้สะอา

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ภาระบนบ่าน้อย ๆ

    ช่วงบ่าย หลินฉิงอันปล่อยให้เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่อยู่ในโรงงานผลิตตามที่พวกเขาต้องการ ส่วนนางแยกตัวออกมาและไปยังเรือนพักเพื่อคิดเรื่องที่จะทำอย่างไรให้การเกษตรในแคว้นพัฒนาไปมากกว่านี้หลินฉิงอันนำกระดาษและพู่กันมานั่งเขียนแผนผังการพัฒนาที่ดินในรูปแบบต่างๆ โดยคำนึงถึงลักษณะของดินเป็นหลัก นางอยากให้ชาวบ้านรู้จักใช้ที่ดินให้เป็นประโยชน์มากกว่านี้ เพราะส่วนใหญ่พวกเขายังมีความคิดล้าหลังและไม่คิดที่จะพัฒนาที่ดินรกร้างเพื่อทำการเกษตรเลยแม้แต่นิดเดียวช่วงสายของวันต่อมา หลินฉิงอันพาเสนาบดีเซี่ยและพวกขึ้นเขาไปดูว่าเตาเผาถ่านที่ปล่อยเอาไว้เป็นอย่างไรบ้าง ครั้งนี้ยังคงเป็นหัวหน้าองครักษ์เหลียงกับจ้าวหลงที่เดินทางตามไปด้วย เมื่อพวกเขาไปถึงเตาเผาถ่านก็เห็นว่าควันที่เคยมีมากมายตอนเริ่มเผานั้นหายไปแล้ว เหลือเพียงไอร้อนที่ยังคงแผ่ออกมาตามช่องทางที่ทำเอาไว้สำหรับระบายควันเท่านั้น“ข้าคิดว่าเตาเผาน่าจะได้ที่แล้วเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวให้จ้าวหลงเป็นคนเปิดหน้าเตาเพื่อความปลอดภัยก็แล้วกันนะเจ้าคะ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สอนการทำผลไม้แช่อิ่ม

    กว่าที่คนทั้งหมดจะลงจากเขา ก็เป็นเวลาก่อนอาหารเย็นเกือบหนึ่งชั่วยามแล้ว หลินฉิงอันขอตัวไปเข้าครัวตามที่นางตั้งใจ โดยมีจ้าวหลงสะพายตะกร้าปลาที่จับมาได้จนเต็มตามหลังไปติด ๆ ส่วนเสนาบดีเซี่ยกับคนอื่น ๆ แยกย้ายกันไปเปลี่ยนชุดที่เลอะเทอะออกก่อนจะมานั่งสนทนากับเหิงอันโหวที่ลานหน้าบ้านรอทานอาหารเย็นที่หลินฉิงอันกับบ่าวกำลังทำกันอยู่“พวกเจ้าขึ้นเขาไปเป็นอย่างไรบ้างเล่า”“เรียนท่านโหว วันนี้พวกเราได้ทดลองทำเตาเผาถ่านด้วยตัวเองขอรับ นับว่าการมาครั้งนี้พวกเราได้รับความรู้เพิ่มขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว”“นั่นก็ดีแล้ว แม่หนูฉิงอันของข้ามีความสามารถมากใช่ไหมเล่า พวกเข้าก็เรียนรู้จากนางให้มาก ๆ ต่อไปจะได้นำไปพัฒนาบ้านเมืองช่วยฝ่าบาท”“ขอรับ ท่านโหว” ทั้งห้าตอบรับเสียงดังจนเหิงอันโหวได้แต่ทำตาเขียวใส่“พวกเจ้าจะเสียงดังให้คนอื่นได้ยินหรืออย่างไร ฮึ่ย!”&ldqu

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สอนการเผาถ่าน

    เย็นวันนั้นหลินฉิงอันร่วมโต๊ะกับเสนาบดีเซี่ยและขุนนางทั้งสี่พร้อมกับคนในครอบครัวเช่นเคย ส่วนทหารทั้งหมดที่กำลังสร้างที่พักอยู่ก็ได้รับการดูแลจากบ่าวในเรือนพักฝั่งตรงข้าม ตอนนี้การก่อสร้างคืบหน้าไปอย่างรวดเร็วจนสามารถสร้างเรือนพักไปได้ถึงห้าหลังแล้ว เหลือเรือนพักอีกหนึ่งหลังก็สามารถให้ทุกคนที่มาพักผ่อนกันได้โดยไม่แออัด เพราะเรือนพักหลังหนึ่งสามารถเข้าพักได้ถึงยี่สิบคน ห้องน้ำต่าง ๆ ก็ถูกสร้างขึ้นมาประจำเรือนพักทั้งห้าหลังด้วยเช่นกัน นางต้องขอบคุณการควบคุมการก่อสร้างของนายช่างหวังจึงทำให้การก่อสร้างเป็นไปอย่างรวดเร็ว อีกทั้งทหารที่มายังมีวรยุทธ์สูงส่ง การทำงานที่ชาวบ้านธรรมดาต้องใช้เวลานานจึงแตกต่างจากทหารเหล่านี้ที่สามารถลดเวลาการทำงานได้มากกว่าครึ่งหลังอาหารเย็นสองชั่วยาม เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่ที่ยังคุยกันอยู่ที่ห้องโถงรับแขกเรือนหลักก็ขอตัวลาไปพักผ่อนยังเรือนพักของที่ดินอีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งเครื่องนอนต่าง ๆ ทหารที่มาจำนวนหนึ่งนำเกวียนลาของบ้านหลินไปซื้อมาจากในเมืองไห่ตงก่อนเวลาอาหารเย็นแล้ว อีกทั้งทางร้านยังจัดส่งตามมาให้จนครบจำนวน

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สวนผลไม้

    หลังจากทานอาหารเที่ยงกันเสร็จแล้ว เสนาบดีเซี่ยที่อยากพักที่หมู่บ้านแห่งนี้มากกว่าจะกลับไปพักในเมืองไห่ตง เขาจึงลองสอบถามหลินฉิงอันที่เป็นผู้ตัดสินใจแทนครอบครัวหลินจากที่เขาสังเกตมาตลอดก่อนหน้านี้“หากพวกข้าอยากพักที่นี่ เจ้าจะรังเกียจหรือไม่คุณหนูหลิน”“ท่านเสนาบดีแน่ใจหรือเจ้าคะ บ้านข้าคับแคบ อาจไม่สามารถรองรับคนจำนวนมากที่มาในครั้งนี้ได้น่ะเจ้าค่ะ”“เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้าจะให้ทหารไปตัดไม้บนเขามาสร้างที่พักชั่วคราวเพิ่มเติม เพียงแต่ว่าเจ้าพอจะมีที่ว่างให้พวกเขาสร้างที่พักหรือไม่”“ที่ว่างมีอยู่เจ้าค่ะ หากท่านต้องการเช่นนี้จริง ๆ ก็สามารถสร้างที่พักชั่วคราวในที่ดินฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นโรงงานผลิตผลไม้แช่อิ่มได้เจ้าค่ะ ที่นั่นยังมีพี่ว่าอยู่อีกมาก”“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้ เรื่องอาหารการกิน เดี๋ยวข้าจะให้ทหารไปซื้อวัตถุดิบมาให้พวกเจ้าเอง อย่างไรฝ่าบาทก็มอบเงินจำนวนหนึ่ง

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status