Share

บทที่ 22

“อะไรกัน ยังรู้สึกไม่ดีอยู่หรือ?”

ดวงตาของเย่เสวียนถิงมีน้ำใสคลอเล็กน้อย เขาเม้มปากแน่นและไม่พูดอะไร แต่ในใจเขากลับรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

ครู่ต่อมา เขาเอื้อมมือไปโอบสตรีที่อยู่ตรงหน้าไว้ในอ้อมแขนแน่น ราวกับว่าเขากำลังกอดสมบัติที่เพิ่งได้คืนกลับมา

เขาหลับตาและพูดราวกับไม่หยี่ระต่อความตาย “อาอู่ ไม่ว่าครั้งนี้เจ้าจะยังจงใจแสดงละครใส่ข้าหรือไม่ ข้าก็…ยอมทั้งหมด ตอนนี้หัวใจของข้าวางอยู่ตรงหน้าเจ้าแล้ว เจ้าจะเอามาขยี้เล่นหรือทำอย่างไรก็ได้…”

ซูชิงอู่หัวเราะเบา ๆ “ข้าจะเอาหัวใจท่านมาขยี้เล่นได้อย่างไร เช่นนั้นข้าคงปวดใจแย่ เอาล่ะ ถึงเวลาจัดการงานหลักแล้ว ท่านอยู่เฉย ๆ นะ”

ขณะนี้ เย่เสวียนถิงมีความซื่อสัตย์และเชื่อฟังเป็นพิเศษ

แต่สายตาของเขาอดไม่ได้ที่จะมองซูชิงอู่อยู่อย่างนั้น

คนหนุ่ม ๆ ก็เป็นเช่นนี้ เมื่อได้ชิมครั้งแรกก็จะถูกล่อลวงและไม่สามารถระงับความคิดหรือความต้องการของตนเองได้

เขาอยากจะขลุกตัวอยู่ในห้องกับซูชิงอู่ตลอดทั้งวัน

ซูชิงอู่ยังคงกดจุดฝังเข็มบนขาของเขาต่อไป

เท้าซ้ายของเย่เสวียนถิงเปลือยเปล่า เห็นได้ชัดว่าวันนี้เป็นวันที่อากาศร้อน แต่เขากลับตัวหงิกราวกับถูกแช่แข็ง

เมื
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status