เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 24
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 25
ซูชิงอู่วางป้ายวิญญาณไว้บนโต๊ะกลางห้องเมื่อเห็นสีหน้าของนางหลิงที่ขรึมขึ้นในทันที นางจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถอดเสื้อผ้าของท่านออก สีแดงที่แท้จริงคือเสื้อผ้าที่เหมาะสำหรับฮูหยินตัวจริง ท่านเป็นเพียงภรรยาที่ตบแต่งเข้ามาเป็นลำดับที่สอง แม้ว่าท่านจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้สูงขึ้นแล้วก็เถอะ อย่างไรท่านก็ยังคงเป็นเพียงนางบำเรอ ชุดสีแดงนี้จะแปดเปื้อนเอาได้”รอยยิ้มบนใบหน้าของนางหลิงแข็งทื่อนางกำมือแน่นจนผ้าที่เข่าของนางมีรอยย่นนางคิดไม่ถึงเลยว่าคำพูดแรกของซูชิงอู่เมื่อกลับมาเยี่ยมคือการให้นางถอดเสื้อผ้า!เป็นเวลาครู่หนึ่งที่นางหลิงไม่รู้ว่าควรแสดงสีหน้าแบบไหน และสิ่งที่นางได้คิดไว้ก่อนหน้านี้คงไม่มีประโยชน์…ตั้งแต่ที่นางกลายมาเป็นภรรยาคนที่สอง นางได้จัดการเรื่องต่าง ๆ ในจวนเสนาบดีอย่างเป็นระเบียบ และทั้งท่านอัครเสนาบดีหรือฮูหยินใหญ่ก็พอใจนางเป็นอย่างมากไม่มีใครในจวนนี้พูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับนางแม้ว่านางจะปฏิบัติต่อซูชิงอู่เหมือนเป็นลูกสาวของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของอะไรดี ๆ ก็ตาม นางก็จะส่งไปยังเรือนของซูชิงอู่เพื่อให้นางเลือกก่อนเสมอในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ก็แสดงเป็นแม่ลูกที
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 26
จู่ ๆ เย่เสวียนถิงก็ขัดจังหวะเขา “เหตุใดพระชายาทำผิดแล้วต้องให้ท่านอัครเสนาบดีสั่งสอนด้วยเล่า?”อัครเสนาบดีซูตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งกับคำพูดของเย่เสวียนถิงเขาเงยหน้ามองทันทีและเห็นสายตาที่มองมาอย่างเย็นชาของเย่เสวียนถิงชายที่อยู่ตรงหน้าเขามีรัศมีอันเยือกเย็นตั้งแต่อายุยังน้อย เขายืนตระหง่านอยู่ตรงนั้นราวกับใบมีดคมที่ถูกดึงออกจากฝัก“เด็กสาวที่ไม่เคารพแม่ของตัวเองย่อมมีความผิดพ่ะย่ะค่ะ”เย่เสวียนถิงขมวดคิ้วอย่างเย็นชา “นางบำเรอคู่ควรที่จะเป็นมารดาของชายาข้าหรือ?”ทันทีที่เขาพูดจบ ใบหน้าของนางหลิงก็ซีดลงขณะนี้ นางยืนขึ้นทั้งน้ำตาและตามอัครเสนาบดีซูมาเพื่อทำความเคารพ แต่คำพูดของเย่เสวียนถิงทำให้นางหน้าแดงด้วยความอับอายแต่เย่เสวียนถิงเป็นถึงอ๋องผู้ยิ่งใหญ่ เขาจะยอมให้สตรีเช่นนางพูดด้วยหรือ แม้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรผิด แต่นางก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะโต้แย้ง“ท่านอัครเสนาบดี ข้ารู้ว่าข้ามีสถานะต่ำต้อย คงไม่คู่ควรให้พระชายาเรียกข้าว่าแม่จริง ๆ ท่านเขียนหนังสือหย่ากับข้าไปเลยดีกว่าเจ้าค่ะ!”ทันใดนั้นอัครเสนาบดีซูก็ทำสีหน้าโกรธเกรี้ยว เขามองไปที่ซูชิงอู่อย่างไม่พอใจ “ชิงอู่ วันนี้เป็นวันดีใ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 27
ทั้งสามอย่างนั่นทำให้สีหน้าของนางหลิงดูแย่มากขึ้นเรื่อย ๆนางก้มหน้าบีบนิ้วมือไปมา แลดูกระวนกระวายแม้แต่หัวใจก็เต้นรัวสายตาของเย่เสวียนถิงมองข้ามเสนาบดีซูที่สีหน้าไม่เปลี่ยนไปมากนัก จนสายตาไปหยุดอยู่ที่นางหลิงเขาได้สอบปากคำนักโทษมานับไม่ถ้วนและมีความเข้าใจเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวร่างกายอันละเอียดอ่อนของคนเหล่านั้นสำหรับพฤติกรรมของนางหลิง เห็นได้ชัดว่ามีนางมีบางอย่างผิดปกติช่วงนี้เขาได้ทำการสืบสวนเรื่องนี้มาตลอดแต่ดูเหมือนทั้งหมดจะเป็นเรื่องบังเอิญแม้ในวันนั้นซูชิงอู่และนางหลิงจะไปวัดนอกเมืองเพื่อไปจุดธูปกราบไหว้พระด้วยกัน แต่ซูชิงอู่ก็เป็นคนตัดสินใจออกจากวัดด้วยตัวเองในระหว่างทางที่นางไปซื้อแผ่นฮกมงคลก็ถูกกลุ่มโจรลักพาตัวไปเป็นเวลาสามวันอีกทั้งเขายังไปสอบถามมาว่าในช่วงเวลานี้ของปี นางหลิงจะไปจุดธูปกราบไหว้ ซึ่งก็ไม่มีอะไรผิดปกติซูอู่หรี่ตา “แม่ของเจ้าคงจะผิดหวังมากหากนางเห็นว่าเจ้ายังไม่รู้จักโตเช่นนี้”ซูชิงอู่ไม่หลบเลี่ยงสายตาของซูอู่ นางรู้มานานแล้วว่าการทำเช่นนี้จะทำให้เขาโกรธ ท้ายที่สุดแล้ว สำหรับเขา การพูดเรื่องท่านแม่ก็เหมือนกับการ “กระตุกหนวดเสือ” พ่อตัวเอง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 28
ซูชิงอู่ไม่เคยรู้จักความอดทนและการยอมจำนนของผู้ใหญ่มาก่อน ฟางอี๋ซินทำตัวให้เข้มแข็งเพราะเห็นแก่ลูก ๆนางไม่เคยคิดว่าการมีน้าคนหนึ่งเพิ่มเข้ามาอยู่ในจวนจะเป็นเรื่องใหญ่อะไร เพราะถึงอย่างไรตระกูลชั้นสูงเกือบทั้งหมดในเมืองหลวง บุรุษล้วนมีภรรยาและอนุหลายคน…จนกระทั่งนางได้พบกับเย่เสวียนถิง ซูชิงอู่จึงรู้ว่าบุรุษดี ๆ ที่หายากในโลกนี้เป็นอย่างไรซูอู่โกรธมาก แต่เขาไม่ได้โกรธต่อหน้าเย่เสวียนถิง เขาเพียงพูดด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “เจ้าเอาป้ายวิญญาณของแม่เจ้ามาตั้งขนาดนี้ อยากจะทำอะไรก็รีบทำ อย่ามาพูดจาเหน็บแนมต่อหน้าข้า...แล้วก็ขอโทษท่านแม่ของเจ้าด้วย!”นางหลิงก้มหน้า เช็ดหางตาด้วยผ้าเช็ดหน้าพลางสะอื้นอย่างเงียบ ๆซูชิงอู่หรี่ตามองนางหลิงจอมอวดดี น้ำเสียงของนางมีความเยาะเย้ย “ขอโทษเรื่องอะไรเจ้าคะ? หรือว่าท่านพ่อยังไม่รู้อีกว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวเรื่องที่ข้าถูกลักพาตัวให้ฮองเฮารู้?”อัครเสนาบดีซูขมวดคิ้ว “เจ้าสงสัยแม่ของเจ้ารึ…”“ไม่ได้สงสัย แต่แน่ใจแล้วต่างหาก ข้ามีหลักฐาน”ซูชิงอู่ปรบมือของนางเบา ๆเย่เสวียนถิงพยักหน้าไปทางประตู และพาแม่นมคนหนึ่งเข้ามาแม่นมหลินถูกทุบตีจนเลือดตกยางออก แ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 29
จู่ ๆ สีหน้าของเสนาบดีซูก็ขรึมขึ้น “ใครหน้าไหนมาพูดเรื่องไร้สาระที่นี่? แล้วเหตุใดถึงยังไม่โยนมันออกไป?!”คนรับใช้กล่าวว่า “ไม่ได้ขอรับท่านเสนาบดี ผู้ชายคนนั้นกำลังตะโกนอยู่บนถนนด้านนอก ดึงดูดผู้คนมากมายให้มาดู หากจัดการกับมันอย่างเร่งรีบ ชื่อเสียงของคุณหนูรองก็จะ…”นางหลิงลุกขึ้นจากพื้นและเช็ดหางตาของนางนางพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “ท่านเสนาบดี พวกเราไปดูกันดีกว่าเจ้าค่ะ เพราะถึงอย่างไรนี่ก็เกี่ยวกับชื่อเสียงของชิงอู่ …”ซูชิงอู่ค่อย ๆ ระงับประกายในดวงตาของนาง พลางยิ้มเยาะ “เอาสิ”นางหยิบป้ายวิญญาณบนโต๊ะแล้วหันหลังเดินออกไปจวนหลังนี้ไม่คู่ควรแก่การที่จะนำป้ายวิญญาณของท่านแม่มาตั้งไว้นางยื่นป้ายวิญญาณให้กับอวิ๋นจื่อที่ติดตามมา อวิ๋นจื่อหยิบมันอย่างระมัดระวัง เมื่อเดินผ่านเย่เสวียนถิง ซูชิงอู่ก็หยุดและเงยหน้ามองนางมองชายคนนั้นด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “ทางนี้ไกลนิดหน่อย ขาของท่านคงจะไม่สบายเอามาก ๆ หลังจากยืนเป็นเวลานาน ข้าจะช่วยท่านเดินเอง”ก่อนที่เย่เสวียนถิงจะได้ปฏิเสธ ซูชิงอู่ก็คว้าแขนของเขาไว้แล้วดวงตาของเย่เสวียนถิงขรึมลงครู่หนึ่ง ด้วยการช่วยเหลือของซูชิงอู่ ทำให้เขาเดินเร็วม
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 30
เพราะทั้งสองนั้นรู้จักกันอย่างถี่ถ้วนแล้วถึงแม้จะเป็นเพียงทางร่างกายก็ตามในชาติที่แล้ว ซูชิงอู่ตื่นตระหนกต่อคำว่าร้ายของชายที่อยู่นอกประตูนางหลิงแกล้งทำเป็นเป็นคนดีเพื่อปลอบใจนางและสั่งให้คนมาจับกุมชายคนนั้นแต่เย่เสวียนถิงหยิบดาบของเขาขึ้นมาและตัดหัวชายคนนั้นต่อหน้าทุกคนการฆ่าผู้คนบนท้องถนน แม้เย่เสวียนถิงจะเป็นผู้สืบเชื้อสายราชวงศ์ แต่เขาก็ไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดความยุ่งยากครั้งใหญ่ เย่เสวียนถิงถูกฮ่องเต้เรียกตัวไปและไม่ได้กลับมาหลายวัน นางที่พักอยู่ในจวนของเสนาบดีสักพักหนึ่งเพื่อฟังข่าวลือทุกอย่างเกี่ยวกับนางทั้งภายนอกและภายในจวนในตอนนั้นชื่อเสียงของนางแย่มากจนขุนนางและภรรยาของชนชั้นสูงหลายคนที่นางเคยเป็นเพื่อนในอดีตไม่สนใจนางเท่าไหร่แล้วนางเหมือนกับกำลังวิ่งหนีจากโรคระบาดขณะนี้ ฉากที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตานาง แต่ซูชิงอู่กลับไม่กลัวเลยแม้แต่น้อยนางบีบมือของเย่เสวียนถิง ทันใดนั้นก็ยืนเขย่งเท้าและกระซิบที่ข้างหูเขา “เสวียนถิง ท่านเชื่อใจข้าหรือไม่?”กล้ามเนื้อของเย่เสวียนถิงแข็งทื่อลมหายใจอันอบอุ่นพัดผ่านหูของเขา ทำให้ใบหน้างามดั่งห
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 31
ให้เขาเข้ามาแล้วปิดประตูอย่างนั้นหรือ?ข้าเกรงว่าแม้นจะปิดประตูบานนี้ลงแล้ว ท่านก็ยังสามารถอาศัยปากของคนรับใช้ในจวนอัครเสนาบดีซูพูดไปตามที่ท่านต้องการได้อยู่วันยันค่ำ?ซูชิงอู่คนนี้จะไม่โง่เหมือนชีวิตครั้งก่อน และจะไม่หลงเชื่อคำพูดของหลิงซื่อที่พร่ำพูดว่า 'เห็นแก่ประโยชน์ของนางเอง' อย่างแน่นอนหลิงซื่อคิดไม่ถึงว่าซูชิงอู่จะกล้าพูดกับนางเช่นนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย ความโกรธที่พุ่งพล่านขึ้นครู่หนึ่ง ทำให้นางกระสับกระส่ายไปทั้งร่าง และเวียนศรีษะเพราะโทสะเสียงของนางสั่น “สำหรับข้าแล้ว... นี่ก็เพื่อประโยชน์ของเจ้าเอง แต่เจ้ากลับปฏิบัติต่อความหวังดีของข้าราวกับข้าทำคุณบูชาโทษ...” อัครเสนาบดีซูที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อได้ยินซูชิงอู่พูดเช่นนี้ ใบหน้าของเขาก็มืดมนยิ่งขึ้นเขาพูดว่า “ซูชิงอู่ เห็นแก่หน้าของข้าเถอะ เจ้าอย่าทำให้ข้าต้องอับอายขายหน้าเช่นนี้เลย!”ซูชิงอู่กลอกตามองเขา "นี้ไม่สำคัญแล้ว ในเมื่อท่านนำนางเข้ามาและยกฐานะให้นางเป็นแม่เลี้ยงของข้า ท่านย่อมไม่มีความละอายใดหลงเหลือให้จะต้องอายอีก...”“เจ้า……”ดวงตาของอัครเสนาบดีซูเบิกกว้าง และโกรธซูชิงอู่มากเช่นกันเขายืนอยู่ตรงนั้นเอามือ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 32
นางแนะนำตนเองต่อหน้าสาธารณชนดูเหมือนจะมีความภาคภูมิใจอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มนั้นราวกับได้บอกทั้งโลกให้รู้ถึงผู้ที่สำคัญที่สุดในใจของนาง และแนะนำเขาให้กับทุกคนที่นางรู้จัก รวมทั้งที่ไม่รู้ด้วยเมื่อเย่เสวียนถิงเห็นซูชิงอู่ทำเช่นนี้ จิตใจของเขาก็เกิดความรู้สึกที่ชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ เมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยเริ่มเหี่ยวเฉาลงเช่นกันเหงื่อเย็นไหลลงมาบนหน้าผากของชายเนื้อตัวสกปรกผู้นั้นทันทีเขาอยากจะทิ้งสิ่งที่ถืออยู่ หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไปแต่เขารู้ว่าหากทำเช่นนั้นเขาจะไม่มีวันรอด เช่นนั้นเขาจึงทำได้เพียงกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือต่อไป "แม้... แม้ว่าท่านจะเป็นถึงพระชายาเสวียน แต่สิ่งที่ข้าพูดก็เป็นความจริง นี่... เสื้อชั้นในนี้เป็นของท่าน ท่านกล้าให้ใครมาตรวจปานบนร่างกายของท่านหรือไม่?”ซูชิงอู่พูดอย่างไม่แยแส "ถ้าเช่นนั้น ข้าเกรงว่าเจ้าจะเข้าใจผิดแล้ว ข้าไม่มีปานบนร่างกายเลย ท่านอ๋องรู้เรื่องนี้ดีที่สุด และเขาสามารถช่วยข้าเป็นพยานได้"เย่เสวียนถิงพยักหน้าเล็กน้อยเสียงของเขาเย็นชาและเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร "ผู้ที่ใส่ร้ายพระชายาและทำลายชื่อเสียงของพระชายา
บทล่าสุด
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 803
เย่เสวียนถิงออกบ้านมานานถึงเพียงนี้ ทำได้แค่คอยไปแอบมองเด็ก ๆ ลับหลังเท่านั้น และไม่เคยแม้แต่จะเข้าไปอยู่ใกล้เด็ก ๆ เลยคราวนี้เขาถอดหน้ากากออกเพื่อเปิดเผยตัวตน ซึ่งทำให้หลายคนในห้องตกใจอวิ๋นจื่อและอวิ๋นชิงก้าวไปมองเย่เสวียนถิงด้วยสีหน้าตกใจซูชิงอู่เห็นเขายืนอยู่ข้างเตียงด้วยความระมัดระวัง และเห็นสายตาท่าทางของเขาที่กำลังจับจ้องไปเด็ก ๆ นางจึงยื่นตัวเจ้าหนูคนเล็กส่งให้อีกฝ่าย“มาสิ อุ้มลูกสาวท่านหน่อย”เด็กหญิงตัวเล็กผู้มีพี่ชายสองคนที่เกิดในเดือนเดียวกันหลังจากการเปลี่ยนแปลงภายในไม่กี่เดือน จากรูปร่างที่เล็กและบอบบางในตอนแรก นางก็กลายเป็นตุ๊กตากระเบื้องที่แกะสลักด้วยหยกสีชมพูลักษณะหน้าตาของนางเหมือนซูชิงอู่มากกว่าอย่างเห็นได้ชัดดวงตาที่คล้ายองุ่นสีดำคู่นั้นงดงามราวกับอัญมณีที่บริสุทธิ์ที่สุดในใต้หล้าเย่เสวียนถิงรู้ดีอยู่แล้วเกี่ยวกับสถานการณ์ของเจ้าหนูคนเล็ก และใจของเขาก็ห่อเหี่ยวทันทีเมื่อเขานึกถึงการที่ซูชิงอู่เกือบจะประสบเหตุตอนที่นางให้กำเนิดเด็กคนนี้เขาแตะปลายจมูกของเจ้าหนูคนเล็กอย่างระมัดระวังสัมผัสที่นุ่มนวลและละเอียดอ่อนทำให้หัวใจของเขารู้สึกอบอุ่น“ฮัดชิ่ว
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 802
เย่เสวียนถิงไม่ได้อธิบายอะไรมาก แต่ยังไว้ซึ่งท่าทีเคารพนอบน้อม “เสด็จแม่ทรงไม่ต้องกังวลพ่ะย่ะค่ะ”“แม่จะไม่กังวลได้อย่างไร”ซูไทเฮาตอบกลับ แต่นางก็รู้เช่นกันว่านางทำอะไรไม่ได้ “ตอนนี้เจ้ากลับมาเช่นนี้ หลายคนก็น่าจะเห็นแล้ว เจ้าไม่กลัวว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นหากทางชายแดนได้รับข่าวหรือ?”เย่เสวียนถิงพยักหน้าเบา ๆ "กลับมาคราวนี้ ประการแรกก็เพื่อความปลอดภัยของอาอู่ และประการที่สอง เพื่อล่องูออกจากรูและจู่โจมโดยไม่ให้ตั้งตัว ไม่สำคัญว่ากระหม่อมจะอยู่ที่ชายแดนหรือไม่ ขอเพียงกระหม่อมปรากฏตัวในเวลาที่เหมาะสมก็พอพ่ะย่ะค่ะ”ซูไทเฮาตกตะลึง “ช่างเถอะ ข้าก็ค่อยไม่เข้าใจกลยุทธ์ในสนามรบของพวกเจ้านัก ขอเพียงพวกเจ้าทุกคนปลอดภัย ก็ดียิ่งกว่าสิ่งอื่นใดแล้ว"ซูไทเฮายังไม่รู้ว่าเจียวกุ้ยเฟยทำอะไรลงไป เมื่อซูชิงอู่ตามเข้าไปข้างใน นางก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนและหลังให้ซูไทเฮาฟังเมื่อซูไทเฮาได้ยินว่าเจียวกุ้ยเฟยแอบพาสตรีนางหนึ่งที่กำลังตั้งครรภ์ออกจากพระราชวัง และซ่อนนางไว้ในสำนักสงฆ์ฮุ่ยชิง ดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด“หรือที่ตระกูลเจียวทำเช่นนี้เพราะต้องการก่อกบฏ?”ซู
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 801
ทหารม้าของตระกูลหลิ่วและเมืองฉีต่างหิวโหย พวกเขาเร่งฝีเท้าตามมาทันที เพื่อเตรียมหาสถานที่พักฟื้นเมื่อเย่ชิวหมิงเห็นภาพนี้ นิ้วมือของเขาที่ปล่อยอยู่ข้างลำตัวก็กระชับขึ้นเล็กน้อยเขามองลงไปที่พื้น “ศพทั้งหมดในสำนักสงฆ์ฮุ่ยชิงถูกกำจัดไปแล้วหรือยัง?"“ทูลฝ่าบาท จัดการเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ทุกศพถูกรวมไว้ด้วยกันและให้คนนำไปฝังแล้วพ่ะย่ะค่ะ”คนที่ส่งข่าวหยุดชะงักและถามว่า “มีอยู่หนึ่งศพที่กระหม่อมและคนอื่น ๆ ไม่สามารถตัดสินใจได้ ขอฝ่าบาทโปรดทรงช่วยตัดสินใจด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ศพหนึ่งถูกลากมาศพมีเลือดออกจากทุกช่องทวาร และมีคราบเลือดทั่วร่างกายขุนนางชันสูตรศพผู้หนึ่งก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบศพแล้วจึงรายงานด้วยเสียงแผ่วเบา “ฝ่าบาท สตรีนางนี้ตั้งครรภ์ได้เกือบสามเดือนแล้ว และนางก็สวมหน้ากากหนังมนุษย์ด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ขณะที่ขุนนางชันสูตรพูด เขาก็ถอดหน้ากากหนังมนุษย์บนใบหน้าของอีกฝ่ายออกอย่างระมัดระวัง และเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของนางนางเป็นสตรีที่มีรูปร่างหน้าตาค่อนข้างงดงามเพียงแต่ว่าสภาพการตายของนางในเวลานี้ช่างน่าสังเวชอย่างยิ่ง สีหน้าของนางบิดเบี้ยว ริมฝีปากสีแดงของนางกลายเป็นสีดำ แ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 800
ความรู้สึกนี้ว่างเปล่าเล็กน้อย และซูชิงอู่ก็รีบเดินออกจากประตูบ้านทันทีและมองออกไปข้างนอกเมื่อมองที่นี่ในเวลากลางวัน ทิวทัศน์ก็งดงามเป็นพิเศษไม่ง่ายเลยที่จะหาสถานที่เช่นนี้ในเขตชานเมืองซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงได้นางรีบวิ่งออกไป ไม่ไกลนัก นางเห็นเย่เสวียนถิงนำม้ามาที่นี่ เขาเร่งฝีเท้าเข้ามาหานาง พลางยื่นมืออุ้มนางขึ้นหลังม้า“เสวียนถิง ไปเอาม้ามาจากไหน?”เย่เสวียนถิงพูดข้างหูของนาง “เย่ชิวหมิงให้คนส่งมาให้”เมื่อได้ยินชื่อนี้ ซูชิงอู่ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “เขาน่าจะรู้เรื่องเกี่ยวกับสำนักชีฮุ่ยชิงอันแล้ว ไปหาเขากันเถอะ"เย่เสวียนถิงไม่ได้สวมหน้ากาก และใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างยิ่งของเขาก็ถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคนอย่างน่าประทับใจกองทัพเมืองฉีรู้ตัวตนของท่านอ๋องมานานแล้ว ดังนั้นสีหน้าท่าทางของพวกเขาจึงเป็นธรรมชาติมาก ทว่าเหล่าแม่ทัพและรองแม่ทัพที่ยืนอยู่ด้านหลังเย่ชิวหมิงต่างก็เบิกตากว้าง“ทะ...ท่านอ๋องเสวียน!”“เหตุใดเขาถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?”"หากอ๋องเสวียนอยู่ในเมืองหลวง แล้วที่ชาย..."ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อมีเพียงเย่ชิวหมิงเท่านั้นที่พอจะคาดเดาความจริงได้แล้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 799
ซูชิงอู่คว้าเสื้อคลุมที่เขาสวมบนตัวนางแล้วถามอย่างไม่สบายใจว่า “แล้วท่านล่ะ?"เย่เสวียนถิงหลุบสายตาลงเล็กน้อย มีแสงจันทร์สะท้อนในดวงตาของเขา "บนภูเขาไม่ปลอดภัย ข้าจะเฝ้าอยู่ข้างนอก"ซูชิงอู่ไม่ถามอะไรอีก นางเดินไปที่บ่อน้ำและถอดเสื้อผ้าของนางออกหากเย่เสวียนถิงไม่อยู่ที่นี่ นางคงไม่สามารถอาบน้ำในป่าได้ง่าย ๆเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ใกล้ ๆ ซูชิงอู่จึงรู้สึกค่อนข้างปลอดภัยหลังจากอาบน้ำเสร็จก็เห็นเสื้อผ้าวางอยู่บนฝั่งขนาดกำลังพอดีสำหรับนาง ราวกับมันถูกเตรียมไว้เพื่อนางโดยเฉพาะหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้ตั้งอยู่บนไหล่เขาขนาดไม่ใหญ่นัก นอกจากบ่อน้ำพุร้อนที่อยู่ในบริเวณบ้านพักแล้ว ก็มีบ้านเพียงห้าหลังเท่านั้นบ้านที่อยู่ตรงกลางคือหลังที่ใหญ่ที่สุด ซูชิงอู่เดินเข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็พบว่าข้างในบ้านตกแต่งเรียบง่ายและสะอาดสะอ้านเดินเข้าไปข้างในก็คือบ้านที่ใช้อยู่อาศัย มีเตียงขนาดใหญ่วางอยู่ตรงกลาง นอกจากตรงจุดนี้ที่ได้รับการทำความสะอาดแล้ว ส่วนอื่น ๆ ก็ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นหนาเป็นชั้น เห็นได้ชัดว่าเย่เสวียนถิงเข้ามาทำความสะอาดให้เมื่อครู่ซูชิงอู่รู้สึกอบอุ่นใจทว่านางไม่ได้ออกปาก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 798
ทันใดนั้นก็มีเสื้อคลุมอีกตัวหนึ่งคลุมตัวของนางไว้ความหนาวเย็นบนร่างกายของนางถูกขจัดออกไปในทันที และจู่ ๆ เย่เสวียนถิง ก็โน้มตัวลงมาและดึงนางให้ลุกขึ้นยืน“อาอู่ มากับข้าสิ”ซูชิงอู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงยืนขึ้นต่อหน้าทุกคน กองไฟตรงหน้านางยังคงปะทุอยู่ และผู้คนที่นั่งรอกันอย่างเบื่อหน่ายก็มองตรงไปยังทิศทางที่พวกเขาทั้งสองจากไปทุกคนยังคงหิวอยู่ ตอนนี้ดึกมากแล้ว แม้กระทั่งการกินข้าวจึงกลายเป็นปัญหา หลินอิงย่างกระต่ายป่าที่นางเพิ่งจับได้และมอบให้นายน้อยของนางอย่างระมัดระวัง“นายน้อย ทานสิเจ้าคะ”หลิ่วจ้งอิ๋นเหลือบมองหลินอิง เดิมทีเขาต้องการทิ้งเด็กคนนี้ไว้ที่บ้านเพื่อดูแลคนชรา แต่นางไม่ยอม จึงกลายเป็นว่ามีสตรีติดตามเขาไปทุกที่เขารับกระต่ายขึ้นมาแล้วมองสายตาของเด็กน้อยที่แอบมองเขา แต่ก็ลังเลที่จะพูด จากนั้นเขาก็ยื่นขากระต่ายทั้งสองข้างให้นางแม้หลินอิงจะไม่ได้พูดตลอดการเดินทาง แต่ในระหว่างการต่อสู้ไม่นานมานี้ นางซึ่งเป็นสตรีคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมดาบในมือ สิ่งนี้ทำให้เขาดูเป็นคนใจร้าย และนั่นก็ค่อนข้างน่าสะเทือนใจในฐานะนายน้อยตระกูลหลิ่ว เขามีชีวิตที่ราบรื่นและได
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 797
“เสวียนถิง ท่านมองข้าสิ”ม่านตาของเย่เสวียนถิงสั่นไหวเล็กน้อย เขาคว้าข้อมือของซูชิงอู่ไว้ดาบในมือของเขาหล่นลงกับพื้นทั้งที่ยังคงเปื้อนเลือด“ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่ทิ้งท่านไปไหนอีก”ซูชิงอู่ตอบอย่างจริงจัง น้ำเสียงของนางมั่นคงหนักแน่นนางจะไม่ทำให้ตัวเองต้องเสียใจทีหลังอีก“ดูสิ ตอนนี้ข้าสามารถปกป้องตัวเองได้แล้ว ท่านกลับจากชายแดนเมื่อไร ช่วยสอนวรยุทธให้ข้าได้หรือไม่?”นางปลอบประโลมอารมณ์ในดวงตาของเย่เสวียนถิงได้เขาใช้นิ้วลูบหลังมือของนางเบา ๆ“เอาล่ะ อาอู่ หนอนกู่พวกนั้นก็อันตรายมากเช่นกัน จากนี้เจ้าไม่…”ซูชิงอู่หัวเราะเบา ๆ พลางก้มหน้า “กู่เหล่านั้นเป็นวิธีที่ข้าใช้ปกป้องตัวเอง อีกทั้งท่านอ๋องก็ไม่สามารถอยู่เคียงข้างข้าได้ตลอด หากข้าไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ ท่านจะเป็นห่วงข้ามากกว่าเดิมหรือไม่?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เย่เสวียนถิงก็เลิกคิ้วและพยักหน้าเขารู้สึกไม่ชอบใจที่ตัวเขาไร้ประโยชน์ทั้งยังทำให้อาอู่ตกอยู่ในอันตรายหากเขาอยู่เคียงข้างนาง เขายังสามารถจับตาดูนางได้ แต่เมื่อเขาต้องจากที่นี่ไปยังสนามรบชายแดน ถึงตอนนั้น…เย่เสวียนถิงไม่กล้านึกถึงความฝันที่เขาพูดถึงเหตุผลท
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 796
คนมากกว่าหนึ่งพันคนก็กลายเป็นม่านดำหนาทึบ แม้พวกเขาจะพบกับสถานการณ์ที่วุ่นวาย แต่พวกเขาก็มีเวลาจัดการเหลือเฟือทว่าในขณะที่เย่เสวียนถิงโยนลูกปัดอสนีบาตเข้าไปในฝูงชน และผู้คนยังคงถูกโจมตีอย่างโหดร้าย ทหารของตระกูลเจียวที่เดิมต้องการเร่งรุดไปข้างหน้าก็เริ่มถอยหนีอย่างรวดเร็วเย่เสวียนถิงสามารถบังคับให้คนเหล่านั้นล่าถอยไปได้ด้วยความแข็งแกร่งของเขาไม่มีใครอยากตายโดยไม่รู้ตัว เพราะอาวุธที่ซูชิงอู่หยิบออกมานั้นเกินความคาดหมายของทุกคน“มีอันตราย ถอยออกไปเร็ว!”ใครบางคนในฝูงชนตะโกนเสียงดัง และรูปขบวนทั้งหมดก็หยุดชะงักหลิ่วจ้งอิ๋นและคนอื่น ๆ รู้สึกว่าบรรยากาศภายนอกเปลี่ยนไป พวกเขาจึงเอื้อมมือออกไปและเปิดประตูด้านหน้าออก “ทุกคน ออกไปฆ่ามัน!”ตอนนี้เป็นโอกาสของพวกเขาที่จะลงมือนี่คือโอกาสที่ท่านอ๋องและพระชายาสร้างขึ้นเพื่อทำการตอบโต้!แม้คนเหล่านี้จะมีความสามารถไม่มากนัก แต่ตอนนี้พวกเขาเกือบตายในอารามนี้แล้ว และทุกคนก็เก็บความหวาดหวั่นไว้ในใจเพื่อเป็นพลังเสียงตะโกนแห่งการสังหารยังคงดำเนินต่อไป และคนของตระกูลเจียวเหล่านั้นต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส ประกอบกับการจู่โจมที่น่าเกรงขามของหลิ่วจ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 795
ความมืดทำให้พวกเขามีที่กำบังที่ดีแม้บางคนจะสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถมองเห็นหนอนกู่ตัวเล็ก ๆ เช่นนี้ได้เย่เสวียนถิงคว้าดาบมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ พลางโอบซูชิงอู่ไว้ในมือข้างหนึ่ง และอีกมือหนึ่งก็สกัดกั้นลูกธนูที่พุ่งเข้ามาหลังจากที่ซูชิงอู่ขว้างขวดไป เขาก็พานางไปที่กำแพงอีกฝั่งหนึ่งที่ค่อนข้างปกปิดได้ดี และต่อต้านการโจมตีของนักธนูที่อยู่ด้านบนไปด้วยขณะนี้ ทหารของในตระกูลเจียวที่บุกเข้ามาจากประตูวัดรู้สึกปั่นปวนและไม่สบายใจเพราะแมงมุมม่ายสวรรค์ซูชิงอู่เลิกคิ้วเล็กน้อย มองผู้คนเหล่านั้นที่วิ่งหนีไปราวกับพวกเขาเห็นผี นางก็ยิ้มมุมปากโดยอัตโนมัติทว่าคนที่อยู่ตรงนั้นก็มีปฏิกิริยาเช่นกัน และคนที่เป็นผู้นำก็ตะโกนเสียงดังทันที “จดจ่อกับการป้องกันและสังหารคนสองคนที่ออกมาเมื่อครู่นี้เสีย!”ผู้ที่ไม่ได้ถูกแมงมุมม่ายสวรรค์กัดตายก็เข้ามาหาทันทีโชคดีที่ขึ้นไปบนภูเขาได้ทันท่วงที และเส้นทางแคบจึงมีคนไม่มากนักที่จะขึ้นมาได้ในคราวเดียวเย่เสวียนถิงยืนขวางทางอยู่เพียงคนเดียวคู่กับดาบหนึ่งเล่ม เหมือนกับบุรุษผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าศัตรูนับหมื่น一夫当关万夫莫开的架势บรรดาผู้ที่ร
