LOGINShare
บทที่ 31
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56
Related chapters
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 32
นางแนะนำตนเองต่อหน้าสาธารณชนดูเหมือนจะมีความภาคภูมิใจอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มนั้นราวกับได้บอกทั้งโลกให้รู้ถึงผู้ที่สำคัญที่สุดในใจของนาง และแนะนำเขาให้กับทุกคนที่นางรู้จัก รวมทั้งที่ไม่รู้ด้วยเมื่อเย่เสวียนถิงเห็นซูชิงอู่ทำเช่นนี้ จิตใจของเขาก็เกิดความรู้สึกที่ชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ เมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยเริ่มเหี่ยวเฉาลงเช่นกันเหงื่อเย็นไหลลงมาบนหน้าผากของชายเนื้อตัวสกปรกผู้นั้นทันทีเขาอยากจะทิ้งสิ่งที่ถืออยู่ หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไปแต่เขารู้ว่าหากทำเช่นนั้นเขาจะไม่มีวันรอด เช่นนั้นเขาจึงทำได้เพียงกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือต่อไป "แม้... แม้ว่าท่านจะเป็นถึงพระชายาเสวียน แต่สิ่งที่ข้าพูดก็เป็นความจริง นี่... เสื้อชั้นในนี้เป็นของท่าน ท่านกล้าให้ใครมาตรวจปานบนร่างกายของท่านหรือไม่?”ซูชิงอู่พูดอย่างไม่แยแส "ถ้าเช่นนั้น ข้าเกรงว่าเจ้าจะเข้าใจผิดแล้ว ข้าไม่มีปานบนร่างกายเลย ท่านอ๋องรู้เรื่องนี้ดีที่สุด และเขาสามารถช่วยข้าเป็นพยานได้"เย่เสวียนถิงพยักหน้าเล็กน้อยเสียงของเขาเย็นชาและเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร "ผู้ที่ใส่ร้ายพระชายาและทำลายชื่อเสียงของพระชายา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 33
จู่ ๆ ซูชิงอู่ก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า "ท่านน้าหลิง ลองเรียกเขาเข้าไปในจวน แล้วปิดประตูจัดการเรื่องนี้ดีไหม? การเปิดประตูให้ชาวบ้านมุงดูเช่นนี้จะส่งผลต่อชื่อเสียงของซูเชียนหลิงได้นะ ท่านว่าไหม?"เย่เสวียนถิงพยักหน้าเล็กน้อยให้คนของเขาจากนั้นมีคนไปยังประตูจวนอัครเสนาบดีซูทันทีทันใดนั้นใบหน้าของหลิงซื่อก็ซีดลง และนางก็รีบวิ่งไปขว้างหน้าประตูไว้อย่างเงียบ ๆ เพื่อหยุดไม่ให้ใครปิดประตูในทันที“อย่าปิดประตู เรื่องนี้ต้องทำให้กระจ่าง เชียนหลิงของข้ายังเป็นเด็กสาวที่ยังไม่ออกเรือน นางจะไปข้องเกี่ยวกับคนป่าเถื่อนเช่นนี้ได้อย่างไร?!”เมื่อซูชิงอู่เห็นปฏิกิริยาของนาง นางก็อดไม่ได้ที่จะเย้ยหยันมากขึ้นเรื่อย ๆ "ท่านพ่อ ท่านเห็นมันด้วยตาของท่านเองและได้ยินมันด้วยหูของท่านเองมิใช่หรือ? ในตอนที่ชายผู้นี้ใส่ร้ายข้าเมื่อครู่ ท่านน้าก็พูดเองนี่ว่า นางต้องการปิดประตูและจัดการกับเรื่องนี้ แต่สุดท้ายพอเป็นคราวของซูเชียนหลิง นางกลับเปลี่ยนความคิดไปอีกทาง ท่านคิดว่าความตั้งใจของนางคืออะไรกัน?"ดวงตาของหลิงซื่อเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีนางกังวล แต่นางก็ไม่สามารถพูดอะไรเพื่อปฏิเสธออกไปได้ใบหน้าของอัครเสนาบดีซ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 34
เมื่อพูดถึงการปกป้องพระชายาของเขา เย่เสวียนถิงนับว่าช่ำชองอย่างแท้จริงแม้ว่าเขาจะพูดโกหกตาใส แต่เขาก็พูดอย่างจริงใจและปราศจากท่าทีพิรุธแต่อย่างไรยามของจวนอัครเสนาบดีซูเดินเข้ามาทันที และคว้าคอเสื้อของชายผู้นั้นเอาไว้แล้วตบเขาทั้งซ้ายและขวาอย่างไม่ลังเลเสียงตบดังมากจนทำให้ผู้คนปวดหู ผู้ชมหลายคนรู้สึกราวกับเจ็บปวดเช่นเดียวกับชายผู้นั้นทันใดนั้น ใบหน้าของชายผู้นั้นก็ถูกตบจนบวมเหมือนหัวหมู แม้แต่จะพูด ก็ยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำยามคนเดิมชักมือของตนกลับและยืนเงียบ ๆ ข้างเย่เสวียนถิงท่าทีของเย่เสวียนถิงเผยให้เห็นปัญหาอย่างชัดเจนยิ่งกว่านั้น ผู้คนที่สังเกตการณ์ต่างก็คิดว่าในฐานะองค์ชายแล้ว เย่เสวียนถิงถือเป็นศักดิ์ศรีของราชวงศ์ ผู้ใดจะละเมิดไม่ได้ เขาเป็นถึงท่านอ๋องจะอภิเษกกับสตรีขี้แพ้ได้อย่างไร?นั่นคงเป็นข่าวลือการกระทำของของเย่เสวียนถิง ถือเป็นการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของซูชิงอู่ทางอ้อมแต่ด้วยวิธีนี้ ความกดดันและปลายหอกล้วนพุ่งไปยังซูเชียนหลิงแทนซูเชียนหลิงสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง บุรุษและสตรีที่อยู่ตรงหน้านางเรียกได้ว่าเป็นภรรยาและสามีอย่างถูกต้องนางเคยเห็นปานสีแดงบนร่างกายขอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 35
ซูเชียนหลิงรีบปิดแผ่นหลังของนางทันทีใบหน้าของนางซีดเซียว รู้สึกได้ถึงผ้าที่ฉีกขาดใต้ฝ่ามือของนางเมื่อครู่ผ้าถูกซูชิงอู่ฟันจนขาดนางตั้งใจเช่นนี้!นางมีผื่นแดงตามร่างกายโดยไม่ทราบสาเหตุในช่วงสองวันที่ผ่านมา ผื่นไม่หนาแน่น แต่มีเพียงอาการคันเล็กน้อยซูเชียนหลิงคิดเพียงว่านางกินอะไรผิดสำแดงลงไปและนั่นคือเหตุผลว่าเหตุใดนางจึงเป็นเช่นนี้ นางเพียงต้องรออีกสักหน่อย มันก็จะหายไปเอง เช่นนั้นนางจึงไม่ได้คำนึงถึงเรื่องนี้เลยแต่ตอนนี้นางกลายเป็นเป้าของการวิพากษ์วิจารณ์อย่างกะทันหันใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงและนางก็ส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง“ไม่ ไม่ใช่นะ นั่นไม่ใช่ปานแดง มันเป็นผื่นบนตัวข้าต่างหาก!”ซูชิงอู่หัวเราะเบา ๆ "เจ้าไม่ละอายในคำโกหกของตัวเองเลยหรือ? มีคนจับตาดูอยู่มากมาย จะมีเรื่องบังเอิญเช่นนี้เกิดขึ้นในโลกนี้ได้อย่างไร?"ใช่ มันจะบังเอิญขนาดนี้ได้อย่างไร?!จิตใจของซูเชียนหลิงตะลึงไปชั่วขณะ นางไม่อาจเชื่อมโยงทุกสิ่งเข้าด้วยกันได้ แม้จะคำนวณทุกสิ่งแล้วก็ตามสิ่งเดียวที่นางนึกถึงคือของขวัญที่นางได้รับจากซูชิงอู่เมื่อครั้งไม่กี่วันนี้…แต่นางจะรู้ได้อย่างไรว่าวันนี้จะมีใครมาที
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 36
ลูกกระเดือกของเย่เสวียนถิงขยับขึ้นลงเล็กน้อย การถูกคนเย็นชาและร้อนแรงพิงอยู่ทำให้เขารู้สึกเหมือนได้สัมผัสกับโลกแห่งน้ำแข็งและไฟทันใดนั้นเขาก็เอ่ยถามขึ้นเบา ๆ "เจ้าต้องการให้ข้าทำเช่นไร?"ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าเหตุใดซูชิงอู่ถึงเปลี่ยนไปเช่นนี้แม้ว่าเขาจะเป็นคนนอก ไม่ค่อยรู้เรื่องราวของตระกูลซูมากนัก แต่เขาก็ตระหนักถึงความทะเยอทะยานอันร้ายกาจของสองแม่ลูกตระกูลซูมานานแล้วเขาเคยเตือนซูชิงอู่อย่างอ้อม ๆ มาก่อน แต่สิ่งที่เขาได้รับกลับกลายเป็นความรังเกียจมากขึ้นเรื่อย ๆ แทนเย่เสวียนถิงหลับตา ทันใดนั้นในใจก็รู้สึกผ่อนคลายและเศร้าเล็กน้อย…ด้านความโล่งใจก็คือ เขาอาจรู้เหตุผลว่าทำไมจู่ ๆ ซูชิงอู่ถึงดีกับเขา และมีความเป็นไปได้สูงมากที่นางจะปรารถนาให้เขาช่วยจัดการกับคนในตระกูลซูด้านที่ทำให้เขารู้สึกเศร้า...เพราะเขารู้ถึงเหตุผลดังกล่าวแล้ว…ซูชิงอู่กะพริบตา และทันใดนั้นก็กอดแขนของเขาไว้แน่นเวลานี้ประตูหน้าจวนถูกปิดลงแล้ว หลิงซื่อก็รีบไปเกลี้ยกล่อมซูเชียนหลิง อัครเสนาบดีซูก็โกรธจัดจนหนีไปเช่นกัน ซูชิงอู่ไม่สนใจสายตาของคนรับใช้ นางจับหน้าเขา หรี่ตาลง ยิ้มแล้วถามว่า "เหตุใดท่านจึงถามเช
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 37
เย่เสวียนถิงถูกซูชิงอู่พาไปที่ห้องบัญชีของอัครเสนาบดีซูด้วยความงุนงงพ่อบ้านกำลังมอบหมายงานให้คนรับใช้อยู่ที่ประตู เมื่อได้เห็นซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงเดินมา เหงื่อเย็นก็ผุดบนหน้าผากเขาทันทีเขามองเห็นได้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นที่ประตู เขาจึงรู้โดยสัญชาตญาณว่าสถานการณ์ในจวนตอนนี้ไม่สู้ดีนักอัครเสนาบดีซูโกรธมาก ฮูหยินและบุตรีของเขากำลังพัวพันกับเรื่องซุบซิบนินทา และเขาต้องเผชิญหน้ากับคนทั้งสองเพียงลำพัง!“ข้าน้อยขอคารวะท่านอ๋องเสวียนและพระชายา!” ซูชิงอู่โบกมือแล้วพูดเข้าประเด็น "พ่อบ้านอวี๋ โปรดนำสมุดบัญชีทั้งหมดของจวนอัครเสนาบดีซูในช่วงสิบปีที่ผ่านมา มาให้ข้าด้วย"“หือ? อะไรนะขอรับ?”พ่อบ้านอวี๋ตะลึง “พระชายา แต่ว่าสมุดบัญชีเหล่านี้... จะนำออกมาให้ท่านได้ก็ต่อเมื่อได้รับอนุญาตจากอัครเสนาบดีซูเท่านั้น หากท่านอัครเสนาบดีซูไม่อนุญาตเช่นนั้นข้าก็ไม่กล้าฝ่าฝืนกฎ!”ซูชิงอู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และตระหนักได้ว่าคงเป็นเรื่องยากสำหรับพ่อบ้านที่จะทำเช่นนี้ทันใดนั้นนางก็ยกมุมปากขึ้นแล้วยิ้ม จากนั้นจึงหรี่ตาลงแล้วถามว่า "ท่านรู้ไหมว่าท่านแม่ของข้าคือใคร?"“เอ่อ? ข้ารู้... ข้ารู้...”ซูช
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 38
เพราะในครานั้นหลิงซื่อเอาแต่พูดเป่าหูนางว่าได้จัดเตรียมข้าวของเครื่องใช้สินสอดทองหมั้นอย่างพิถีพิถันให้นางมากเพียงใด และนางได้เลือกทุกอย่างอย่างระมัดระวัง…หลังจากนั้น นางจึงค้นพบว่าสิ่งเหล่านั้นคือของที่ซูเชียนหลิงไม่ชอบ เช่นนั้นแล้วนางจึงได้แต่ของเหลือเดนและความมั่งคั่งทั้งหมดที่อยู่ในมือของหลิงซื่อ ล้วนแล้วแต่เป็นข้าวของเงินตราของฟางอี๋ซิน ผู้เป็นมารดาของนางทั้งสิ้น…ซูชิงอู่กุมหน้าอกแค่คิดก็เจ็บปวดใจแล้ว!พ่อบ้านอวี๋ไม่ชักช้าให้เสียเวลารีบไปที่ด้านหลังของจวนเพื่อตามหาอัครเสนาบดีทันทีอัครเสนาบดีซูกำลังดื่มชาอยู่ที่โถงรับรอง เมื่อเขาได้ยินคำพูดของพ่อบ้าน เขาก็สำลักชาและไออยู่เป็นเวลานาน“แค่ก ๆ… เจ้า ว่าอย่างไรนะ ซูชิงอู่นางต้องการสมุดบัญชี!”“ใช่ขอรับ ท่านอัครเสนาบดี พระชายาขอให้ท่านคำนวณรายได้ในช่วงสิบสองปีที่ผ่านมาและส่งเงินให้นางที่จวนอ๋องโดยตรง”แก้มของอัครเสนาบดีซูเปลี่ยนเป็นสีแดง และดวงตาแดงก่ำมือและเท้าเย็น ทั่งร่างกายสั่นเทิ้มหากไม่ใช่เพราะร่างกายของเขาแข็งแกร่ง ป่านนี้ใบหน้าของเขาก็คงบิดเบี้ยวไปแล้ว…“สตรีฉาวโฉ่นั่นอยากทำอะไรกันแน่? หลังจากอภิเษกแล้ว นางก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 39
เมื่อซูชิงอู่เห็นซูฉางเซิง นางก็ตื่นเต้นมากจนพูดไม่ออกเพราะนางไม่ได้เจอซูฉางเซิงมานานแล้วสองปีหลังจากนี้ ซูฉางเซิงจะเสียชีวิตด้วยอาการป่วย…ร่างกายของเขาอ่อนแอมาตั้งแต่กำเนิด ย้อนกลับไปตอนนั้น นางไม่มีความสามารถมากพอในการรักษาโรคของซูฉางเซิงได้ แม้ว่านางจะลองวิธีการนับไม่ถ้วน แต่ก็ไร้ประโยชน์อย่างไรก็ตาม ตอนนี้นางสามารถรักษาเขาให้หายได้แล้ว!เมื่อซูชิงอู่คิดถึงสิ่งนี้ นางก็ถอนหายใจ ขอบตาเปลี่ยนเป็นสีแดง น้ำตาเอ่อล้นออกมา นางกอดร่างผอมเพรียวของพี่ห้าไว้ในขณะนี้ซูฉางเซิงตกตะลึงความเยือกเย็นบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาหายไป เสียงของเขาลดต่ำลงถึงขีดสุด และถามอย่างอ่อนโยนว่า "เด็กน้อย เจ้าเป็นอะไรไป?"ในขณะที่ลูบหลังของซูชิงอู่พลางปลอบประโลมนาง จากนั้นดวงตาของเขาก็จ้องมองไปที่เย่เสวียนถิงอย่างรวดเร็ว“มีใครรังแกเด็กน้อยของข้าหรือเปล่า?”ขณะที่ถูกจ้องมอง เย่เสวียนถิงตึงเครียดเล็กน้อยเขาเม้มริมฝีปากแน่น ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียวเขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ ซูชิงอู่ถึงเริ่มร้องไห้เมื่อนางเห็นซูฉางเซิง อาจเป็นเพราะเขาทำได้ไม่ดีพอจริง ๆ…นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้นางเศร้าโศกเมื่อนึกถึง
Latest chapter
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 803
เย่เสวียนถิงออกบ้านมานานถึงเพียงนี้ ทำได้แค่คอยไปแอบมองเด็ก ๆ ลับหลังเท่านั้น และไม่เคยแม้แต่จะเข้าไปอยู่ใกล้เด็ก ๆ เลยคราวนี้เขาถอดหน้ากากออกเพื่อเปิดเผยตัวตน ซึ่งทำให้หลายคนในห้องตกใจอวิ๋นจื่อและอวิ๋นชิงก้าวไปมองเย่เสวียนถิงด้วยสีหน้าตกใจซูชิงอู่เห็นเขายืนอยู่ข้างเตียงด้วยความระมัดระวัง และเห็นสายตาท่าทางของเขาที่กำลังจับจ้องไปเด็ก ๆ นางจึงยื่นตัวเจ้าหนูคนเล็กส่งให้อีกฝ่าย“มาสิ อุ้มลูกสาวท่านหน่อย”เด็กหญิงตัวเล็กผู้มีพี่ชายสองคนที่เกิดในเดือนเดียวกันหลังจากการเปลี่ยนแปลงภายในไม่กี่เดือน จากรูปร่างที่เล็กและบอบบางในตอนแรก นางก็กลายเป็นตุ๊กตากระเบื้องที่แกะสลักด้วยหยกสีชมพูลักษณะหน้าตาของนางเหมือนซูชิงอู่มากกว่าอย่างเห็นได้ชัดดวงตาที่คล้ายองุ่นสีดำคู่นั้นงดงามราวกับอัญมณีที่บริสุทธิ์ที่สุดในใต้หล้าเย่เสวียนถิงรู้ดีอยู่แล้วเกี่ยวกับสถานการณ์ของเจ้าหนูคนเล็ก และใจของเขาก็ห่อเหี่ยวทันทีเมื่อเขานึกถึงการที่ซูชิงอู่เกือบจะประสบเหตุตอนที่นางให้กำเนิดเด็กคนนี้เขาแตะปลายจมูกของเจ้าหนูคนเล็กอย่างระมัดระวังสัมผัสที่นุ่มนวลและละเอียดอ่อนทำให้หัวใจของเขารู้สึกอบอุ่น“ฮัดชิ่ว
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 802
เย่เสวียนถิงไม่ได้อธิบายอะไรมาก แต่ยังไว้ซึ่งท่าทีเคารพนอบน้อม “เสด็จแม่ทรงไม่ต้องกังวลพ่ะย่ะค่ะ”“แม่จะไม่กังวลได้อย่างไร”ซูไทเฮาตอบกลับ แต่นางก็รู้เช่นกันว่านางทำอะไรไม่ได้ “ตอนนี้เจ้ากลับมาเช่นนี้ หลายคนก็น่าจะเห็นแล้ว เจ้าไม่กลัวว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นหากทางชายแดนได้รับข่าวหรือ?”เย่เสวียนถิงพยักหน้าเบา ๆ "กลับมาคราวนี้ ประการแรกก็เพื่อความปลอดภัยของอาอู่ และประการที่สอง เพื่อล่องูออกจากรูและจู่โจมโดยไม่ให้ตั้งตัว ไม่สำคัญว่ากระหม่อมจะอยู่ที่ชายแดนหรือไม่ ขอเพียงกระหม่อมปรากฏตัวในเวลาที่เหมาะสมก็พอพ่ะย่ะค่ะ”ซูไทเฮาตกตะลึง “ช่างเถอะ ข้าก็ค่อยไม่เข้าใจกลยุทธ์ในสนามรบของพวกเจ้านัก ขอเพียงพวกเจ้าทุกคนปลอดภัย ก็ดียิ่งกว่าสิ่งอื่นใดแล้ว"ซูไทเฮายังไม่รู้ว่าเจียวกุ้ยเฟยทำอะไรลงไป เมื่อซูชิงอู่ตามเข้าไปข้างใน นางก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนและหลังให้ซูไทเฮาฟังเมื่อซูไทเฮาได้ยินว่าเจียวกุ้ยเฟยแอบพาสตรีนางหนึ่งที่กำลังตั้งครรภ์ออกจากพระราชวัง และซ่อนนางไว้ในสำนักสงฆ์ฮุ่ยชิง ดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด“หรือที่ตระกูลเจียวทำเช่นนี้เพราะต้องการก่อกบฏ?”ซู
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 801
ทหารม้าของตระกูลหลิ่วและเมืองฉีต่างหิวโหย พวกเขาเร่งฝีเท้าตามมาทันที เพื่อเตรียมหาสถานที่พักฟื้นเมื่อเย่ชิวหมิงเห็นภาพนี้ นิ้วมือของเขาที่ปล่อยอยู่ข้างลำตัวก็กระชับขึ้นเล็กน้อยเขามองลงไปที่พื้น “ศพทั้งหมดในสำนักสงฆ์ฮุ่ยชิงถูกกำจัดไปแล้วหรือยัง?"“ทูลฝ่าบาท จัดการเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ทุกศพถูกรวมไว้ด้วยกันและให้คนนำไปฝังแล้วพ่ะย่ะค่ะ”คนที่ส่งข่าวหยุดชะงักและถามว่า “มีอยู่หนึ่งศพที่กระหม่อมและคนอื่น ๆ ไม่สามารถตัดสินใจได้ ขอฝ่าบาทโปรดทรงช่วยตัดสินใจด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ศพหนึ่งถูกลากมาศพมีเลือดออกจากทุกช่องทวาร และมีคราบเลือดทั่วร่างกายขุนนางชันสูตรศพผู้หนึ่งก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบศพแล้วจึงรายงานด้วยเสียงแผ่วเบา “ฝ่าบาท สตรีนางนี้ตั้งครรภ์ได้เกือบสามเดือนแล้ว และนางก็สวมหน้ากากหนังมนุษย์ด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ขณะที่ขุนนางชันสูตรพูด เขาก็ถอดหน้ากากหนังมนุษย์บนใบหน้าของอีกฝ่ายออกอย่างระมัดระวัง และเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของนางนางเป็นสตรีที่มีรูปร่างหน้าตาค่อนข้างงดงามเพียงแต่ว่าสภาพการตายของนางในเวลานี้ช่างน่าสังเวชอย่างยิ่ง สีหน้าของนางบิดเบี้ยว ริมฝีปากสีแดงของนางกลายเป็นสีดำ แ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 800
ความรู้สึกนี้ว่างเปล่าเล็กน้อย และซูชิงอู่ก็รีบเดินออกจากประตูบ้านทันทีและมองออกไปข้างนอกเมื่อมองที่นี่ในเวลากลางวัน ทิวทัศน์ก็งดงามเป็นพิเศษไม่ง่ายเลยที่จะหาสถานที่เช่นนี้ในเขตชานเมืองซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงได้นางรีบวิ่งออกไป ไม่ไกลนัก นางเห็นเย่เสวียนถิงนำม้ามาที่นี่ เขาเร่งฝีเท้าเข้ามาหานาง พลางยื่นมืออุ้มนางขึ้นหลังม้า“เสวียนถิง ไปเอาม้ามาจากไหน?”เย่เสวียนถิงพูดข้างหูของนาง “เย่ชิวหมิงให้คนส่งมาให้”เมื่อได้ยินชื่อนี้ ซูชิงอู่ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “เขาน่าจะรู้เรื่องเกี่ยวกับสำนักชีฮุ่ยชิงอันแล้ว ไปหาเขากันเถอะ"เย่เสวียนถิงไม่ได้สวมหน้ากาก และใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างยิ่งของเขาก็ถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคนอย่างน่าประทับใจกองทัพเมืองฉีรู้ตัวตนของท่านอ๋องมานานแล้ว ดังนั้นสีหน้าท่าทางของพวกเขาจึงเป็นธรรมชาติมาก ทว่าเหล่าแม่ทัพและรองแม่ทัพที่ยืนอยู่ด้านหลังเย่ชิวหมิงต่างก็เบิกตากว้าง“ทะ...ท่านอ๋องเสวียน!”“เหตุใดเขาถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?”"หากอ๋องเสวียนอยู่ในเมืองหลวง แล้วที่ชาย..."ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อมีเพียงเย่ชิวหมิงเท่านั้นที่พอจะคาดเดาความจริงได้แล้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 799
ซูชิงอู่คว้าเสื้อคลุมที่เขาสวมบนตัวนางแล้วถามอย่างไม่สบายใจว่า “แล้วท่านล่ะ?"เย่เสวียนถิงหลุบสายตาลงเล็กน้อย มีแสงจันทร์สะท้อนในดวงตาของเขา "บนภูเขาไม่ปลอดภัย ข้าจะเฝ้าอยู่ข้างนอก"ซูชิงอู่ไม่ถามอะไรอีก นางเดินไปที่บ่อน้ำและถอดเสื้อผ้าของนางออกหากเย่เสวียนถิงไม่อยู่ที่นี่ นางคงไม่สามารถอาบน้ำในป่าได้ง่าย ๆเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ใกล้ ๆ ซูชิงอู่จึงรู้สึกค่อนข้างปลอดภัยหลังจากอาบน้ำเสร็จก็เห็นเสื้อผ้าวางอยู่บนฝั่งขนาดกำลังพอดีสำหรับนาง ราวกับมันถูกเตรียมไว้เพื่อนางโดยเฉพาะหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้ตั้งอยู่บนไหล่เขาขนาดไม่ใหญ่นัก นอกจากบ่อน้ำพุร้อนที่อยู่ในบริเวณบ้านพักแล้ว ก็มีบ้านเพียงห้าหลังเท่านั้นบ้านที่อยู่ตรงกลางคือหลังที่ใหญ่ที่สุด ซูชิงอู่เดินเข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็พบว่าข้างในบ้านตกแต่งเรียบง่ายและสะอาดสะอ้านเดินเข้าไปข้างในก็คือบ้านที่ใช้อยู่อาศัย มีเตียงขนาดใหญ่วางอยู่ตรงกลาง นอกจากตรงจุดนี้ที่ได้รับการทำความสะอาดแล้ว ส่วนอื่น ๆ ก็ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นหนาเป็นชั้น เห็นได้ชัดว่าเย่เสวียนถิงเข้ามาทำความสะอาดให้เมื่อครู่ซูชิงอู่รู้สึกอบอุ่นใจทว่านางไม่ได้ออกปาก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 798
ทันใดนั้นก็มีเสื้อคลุมอีกตัวหนึ่งคลุมตัวของนางไว้ความหนาวเย็นบนร่างกายของนางถูกขจัดออกไปในทันที และจู่ ๆ เย่เสวียนถิง ก็โน้มตัวลงมาและดึงนางให้ลุกขึ้นยืน“อาอู่ มากับข้าสิ”ซูชิงอู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงยืนขึ้นต่อหน้าทุกคน กองไฟตรงหน้านางยังคงปะทุอยู่ และผู้คนที่นั่งรอกันอย่างเบื่อหน่ายก็มองตรงไปยังทิศทางที่พวกเขาทั้งสองจากไปทุกคนยังคงหิวอยู่ ตอนนี้ดึกมากแล้ว แม้กระทั่งการกินข้าวจึงกลายเป็นปัญหา หลินอิงย่างกระต่ายป่าที่นางเพิ่งจับได้และมอบให้นายน้อยของนางอย่างระมัดระวัง“นายน้อย ทานสิเจ้าคะ”หลิ่วจ้งอิ๋นเหลือบมองหลินอิง เดิมทีเขาต้องการทิ้งเด็กคนนี้ไว้ที่บ้านเพื่อดูแลคนชรา แต่นางไม่ยอม จึงกลายเป็นว่ามีสตรีติดตามเขาไปทุกที่เขารับกระต่ายขึ้นมาแล้วมองสายตาของเด็กน้อยที่แอบมองเขา แต่ก็ลังเลที่จะพูด จากนั้นเขาก็ยื่นขากระต่ายทั้งสองข้างให้นางแม้หลินอิงจะไม่ได้พูดตลอดการเดินทาง แต่ในระหว่างการต่อสู้ไม่นานมานี้ นางซึ่งเป็นสตรีคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมดาบในมือ สิ่งนี้ทำให้เขาดูเป็นคนใจร้าย และนั่นก็ค่อนข้างน่าสะเทือนใจในฐานะนายน้อยตระกูลหลิ่ว เขามีชีวิตที่ราบรื่นและได
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 797
“เสวียนถิง ท่านมองข้าสิ”ม่านตาของเย่เสวียนถิงสั่นไหวเล็กน้อย เขาคว้าข้อมือของซูชิงอู่ไว้ดาบในมือของเขาหล่นลงกับพื้นทั้งที่ยังคงเปื้อนเลือด“ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่ทิ้งท่านไปไหนอีก”ซูชิงอู่ตอบอย่างจริงจัง น้ำเสียงของนางมั่นคงหนักแน่นนางจะไม่ทำให้ตัวเองต้องเสียใจทีหลังอีก“ดูสิ ตอนนี้ข้าสามารถปกป้องตัวเองได้แล้ว ท่านกลับจากชายแดนเมื่อไร ช่วยสอนวรยุทธให้ข้าได้หรือไม่?”นางปลอบประโลมอารมณ์ในดวงตาของเย่เสวียนถิงได้เขาใช้นิ้วลูบหลังมือของนางเบา ๆ“เอาล่ะ อาอู่ หนอนกู่พวกนั้นก็อันตรายมากเช่นกัน จากนี้เจ้าไม่…”ซูชิงอู่หัวเราะเบา ๆ พลางก้มหน้า “กู่เหล่านั้นเป็นวิธีที่ข้าใช้ปกป้องตัวเอง อีกทั้งท่านอ๋องก็ไม่สามารถอยู่เคียงข้างข้าได้ตลอด หากข้าไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ ท่านจะเป็นห่วงข้ามากกว่าเดิมหรือไม่?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เย่เสวียนถิงก็เลิกคิ้วและพยักหน้าเขารู้สึกไม่ชอบใจที่ตัวเขาไร้ประโยชน์ทั้งยังทำให้อาอู่ตกอยู่ในอันตรายหากเขาอยู่เคียงข้างนาง เขายังสามารถจับตาดูนางได้ แต่เมื่อเขาต้องจากที่นี่ไปยังสนามรบชายแดน ถึงตอนนั้น…เย่เสวียนถิงไม่กล้านึกถึงความฝันที่เขาพูดถึงเหตุผลท
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 796
คนมากกว่าหนึ่งพันคนก็กลายเป็นม่านดำหนาทึบ แม้พวกเขาจะพบกับสถานการณ์ที่วุ่นวาย แต่พวกเขาก็มีเวลาจัดการเหลือเฟือทว่าในขณะที่เย่เสวียนถิงโยนลูกปัดอสนีบาตเข้าไปในฝูงชน และผู้คนยังคงถูกโจมตีอย่างโหดร้าย ทหารของตระกูลเจียวที่เดิมต้องการเร่งรุดไปข้างหน้าก็เริ่มถอยหนีอย่างรวดเร็วเย่เสวียนถิงสามารถบังคับให้คนเหล่านั้นล่าถอยไปได้ด้วยความแข็งแกร่งของเขาไม่มีใครอยากตายโดยไม่รู้ตัว เพราะอาวุธที่ซูชิงอู่หยิบออกมานั้นเกินความคาดหมายของทุกคน“มีอันตราย ถอยออกไปเร็ว!”ใครบางคนในฝูงชนตะโกนเสียงดัง และรูปขบวนทั้งหมดก็หยุดชะงักหลิ่วจ้งอิ๋นและคนอื่น ๆ รู้สึกว่าบรรยากาศภายนอกเปลี่ยนไป พวกเขาจึงเอื้อมมือออกไปและเปิดประตูด้านหน้าออก “ทุกคน ออกไปฆ่ามัน!”ตอนนี้เป็นโอกาสของพวกเขาที่จะลงมือนี่คือโอกาสที่ท่านอ๋องและพระชายาสร้างขึ้นเพื่อทำการตอบโต้!แม้คนเหล่านี้จะมีความสามารถไม่มากนัก แต่ตอนนี้พวกเขาเกือบตายในอารามนี้แล้ว และทุกคนก็เก็บความหวาดหวั่นไว้ในใจเพื่อเป็นพลังเสียงตะโกนแห่งการสังหารยังคงดำเนินต่อไป และคนของตระกูลเจียวเหล่านั้นต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส ประกอบกับการจู่โจมที่น่าเกรงขามของหลิ่วจ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 795
ความมืดทำให้พวกเขามีที่กำบังที่ดีแม้บางคนจะสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถมองเห็นหนอนกู่ตัวเล็ก ๆ เช่นนี้ได้เย่เสวียนถิงคว้าดาบมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ พลางโอบซูชิงอู่ไว้ในมือข้างหนึ่ง และอีกมือหนึ่งก็สกัดกั้นลูกธนูที่พุ่งเข้ามาหลังจากที่ซูชิงอู่ขว้างขวดไป เขาก็พานางไปที่กำแพงอีกฝั่งหนึ่งที่ค่อนข้างปกปิดได้ดี และต่อต้านการโจมตีของนักธนูที่อยู่ด้านบนไปด้วยขณะนี้ ทหารของในตระกูลเจียวที่บุกเข้ามาจากประตูวัดรู้สึกปั่นปวนและไม่สบายใจเพราะแมงมุมม่ายสวรรค์ซูชิงอู่เลิกคิ้วเล็กน้อย มองผู้คนเหล่านั้นที่วิ่งหนีไปราวกับพวกเขาเห็นผี นางก็ยิ้มมุมปากโดยอัตโนมัติทว่าคนที่อยู่ตรงนั้นก็มีปฏิกิริยาเช่นกัน และคนที่เป็นผู้นำก็ตะโกนเสียงดังทันที “จดจ่อกับการป้องกันและสังหารคนสองคนที่ออกมาเมื่อครู่นี้เสีย!”ผู้ที่ไม่ได้ถูกแมงมุมม่ายสวรรค์กัดตายก็เข้ามาหาทันทีโชคดีที่ขึ้นไปบนภูเขาได้ทันท่วงที และเส้นทางแคบจึงมีคนไม่มากนักที่จะขึ้นมาได้ในคราวเดียวเย่เสวียนถิงยืนขวางทางอยู่เพียงคนเดียวคู่กับดาบหนึ่งเล่ม เหมือนกับบุรุษผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าศัตรูนับหมื่น一夫当关万夫莫开的架势บรรดาผู้ที่ร
