แชร์
บทที่ 35
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 36
ลูกกระเดือกของเย่เสวียนถิงขยับขึ้นลงเล็กน้อย การถูกคนเย็นชาและร้อนแรงพิงอยู่ทำให้เขารู้สึกเหมือนได้สัมผัสกับโลกแห่งน้ำแข็งและไฟทันใดนั้นเขาก็เอ่ยถามขึ้นเบา ๆ "เจ้าต้องการให้ข้าทำเช่นไร?"ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าเหตุใดซูชิงอู่ถึงเปลี่ยนไปเช่นนี้แม้ว่าเขาจะเป็นคนนอก ไม่ค่อยรู้เรื่องราวของตระกูลซูมากนัก แต่เขาก็ตระหนักถึงความทะเยอทะยานอันร้ายกาจของสองแม่ลูกตระกูลซูมานานแล้วเขาเคยเตือนซูชิงอู่อย่างอ้อม ๆ มาก่อน แต่สิ่งที่เขาได้รับกลับกลายเป็นความรังเกียจมากขึ้นเรื่อย ๆ แทนเย่เสวียนถิงหลับตา ทันใดนั้นในใจก็รู้สึกผ่อนคลายและเศร้าเล็กน้อย…ด้านความโล่งใจก็คือ เขาอาจรู้เหตุผลว่าทำไมจู่ ๆ ซูชิงอู่ถึงดีกับเขา และมีความเป็นไปได้สูงมากที่นางจะปรารถนาให้เขาช่วยจัดการกับคนในตระกูลซูด้านที่ทำให้เขารู้สึกเศร้า...เพราะเขารู้ถึงเหตุผลดังกล่าวแล้ว…ซูชิงอู่กะพริบตา และทันใดนั้นก็กอดแขนของเขาไว้แน่นเวลานี้ประตูหน้าจวนถูกปิดลงแล้ว หลิงซื่อก็รีบไปเกลี้ยกล่อมซูเชียนหลิง อัครเสนาบดีซูก็โกรธจัดจนหนีไปเช่นกัน ซูชิงอู่ไม่สนใจสายตาของคนรับใช้ นางจับหน้าเขา หรี่ตาลง ยิ้มแล้วถามว่า "เหตุใดท่านจึงถามเช
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 37
เย่เสวียนถิงถูกซูชิงอู่พาไปที่ห้องบัญชีของอัครเสนาบดีซูด้วยความงุนงงพ่อบ้านกำลังมอบหมายงานให้คนรับใช้อยู่ที่ประตู เมื่อได้เห็นซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงเดินมา เหงื่อเย็นก็ผุดบนหน้าผากเขาทันทีเขามองเห็นได้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นที่ประตู เขาจึงรู้โดยสัญชาตญาณว่าสถานการณ์ในจวนตอนนี้ไม่สู้ดีนักอัครเสนาบดีซูโกรธมาก ฮูหยินและบุตรีของเขากำลังพัวพันกับเรื่องซุบซิบนินทา และเขาต้องเผชิญหน้ากับคนทั้งสองเพียงลำพัง!“ข้าน้อยขอคารวะท่านอ๋องเสวียนและพระชายา!” ซูชิงอู่โบกมือแล้วพูดเข้าประเด็น "พ่อบ้านอวี๋ โปรดนำสมุดบัญชีทั้งหมดของจวนอัครเสนาบดีซูในช่วงสิบปีที่ผ่านมา มาให้ข้าด้วย"“หือ? อะไรนะขอรับ?”พ่อบ้านอวี๋ตะลึง “พระชายา แต่ว่าสมุดบัญชีเหล่านี้... จะนำออกมาให้ท่านได้ก็ต่อเมื่อได้รับอนุญาตจากอัครเสนาบดีซูเท่านั้น หากท่านอัครเสนาบดีซูไม่อนุญาตเช่นนั้นข้าก็ไม่กล้าฝ่าฝืนกฎ!”ซูชิงอู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และตระหนักได้ว่าคงเป็นเรื่องยากสำหรับพ่อบ้านที่จะทำเช่นนี้ทันใดนั้นนางก็ยกมุมปากขึ้นแล้วยิ้ม จากนั้นจึงหรี่ตาลงแล้วถามว่า "ท่านรู้ไหมว่าท่านแม่ของข้าคือใคร?"“เอ่อ? ข้ารู้... ข้ารู้...”ซูช
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 38
เพราะในครานั้นหลิงซื่อเอาแต่พูดเป่าหูนางว่าได้จัดเตรียมข้าวของเครื่องใช้สินสอดทองหมั้นอย่างพิถีพิถันให้นางมากเพียงใด และนางได้เลือกทุกอย่างอย่างระมัดระวัง…หลังจากนั้น นางจึงค้นพบว่าสิ่งเหล่านั้นคือของที่ซูเชียนหลิงไม่ชอบ เช่นนั้นแล้วนางจึงได้แต่ของเหลือเดนและความมั่งคั่งทั้งหมดที่อยู่ในมือของหลิงซื่อ ล้วนแล้วแต่เป็นข้าวของเงินตราของฟางอี๋ซิน ผู้เป็นมารดาของนางทั้งสิ้น…ซูชิงอู่กุมหน้าอกแค่คิดก็เจ็บปวดใจแล้ว!พ่อบ้านอวี๋ไม่ชักช้าให้เสียเวลารีบไปที่ด้านหลังของจวนเพื่อตามหาอัครเสนาบดีทันทีอัครเสนาบดีซูกำลังดื่มชาอยู่ที่โถงรับรอง เมื่อเขาได้ยินคำพูดของพ่อบ้าน เขาก็สำลักชาและไออยู่เป็นเวลานาน“แค่ก ๆ… เจ้า ว่าอย่างไรนะ ซูชิงอู่นางต้องการสมุดบัญชี!”“ใช่ขอรับ ท่านอัครเสนาบดี พระชายาขอให้ท่านคำนวณรายได้ในช่วงสิบสองปีที่ผ่านมาและส่งเงินให้นางที่จวนอ๋องโดยตรง”แก้มของอัครเสนาบดีซูเปลี่ยนเป็นสีแดง และดวงตาแดงก่ำมือและเท้าเย็น ทั่งร่างกายสั่นเทิ้มหากไม่ใช่เพราะร่างกายของเขาแข็งแกร่ง ป่านนี้ใบหน้าของเขาก็คงบิดเบี้ยวไปแล้ว…“สตรีฉาวโฉ่นั่นอยากทำอะไรกันแน่? หลังจากอภิเษกแล้ว นางก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 39
เมื่อซูชิงอู่เห็นซูฉางเซิง นางก็ตื่นเต้นมากจนพูดไม่ออกเพราะนางไม่ได้เจอซูฉางเซิงมานานแล้วสองปีหลังจากนี้ ซูฉางเซิงจะเสียชีวิตด้วยอาการป่วย…ร่างกายของเขาอ่อนแอมาตั้งแต่กำเนิด ย้อนกลับไปตอนนั้น นางไม่มีความสามารถมากพอในการรักษาโรคของซูฉางเซิงได้ แม้ว่านางจะลองวิธีการนับไม่ถ้วน แต่ก็ไร้ประโยชน์อย่างไรก็ตาม ตอนนี้นางสามารถรักษาเขาให้หายได้แล้ว!เมื่อซูชิงอู่คิดถึงสิ่งนี้ นางก็ถอนหายใจ ขอบตาเปลี่ยนเป็นสีแดง น้ำตาเอ่อล้นออกมา นางกอดร่างผอมเพรียวของพี่ห้าไว้ในขณะนี้ซูฉางเซิงตกตะลึงความเยือกเย็นบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาหายไป เสียงของเขาลดต่ำลงถึงขีดสุด และถามอย่างอ่อนโยนว่า "เด็กน้อย เจ้าเป็นอะไรไป?"ในขณะที่ลูบหลังของซูชิงอู่พลางปลอบประโลมนาง จากนั้นดวงตาของเขาก็จ้องมองไปที่เย่เสวียนถิงอย่างรวดเร็ว“มีใครรังแกเด็กน้อยของข้าหรือเปล่า?”ขณะที่ถูกจ้องมอง เย่เสวียนถิงตึงเครียดเล็กน้อยเขาเม้มริมฝีปากแน่น ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียวเขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ ซูชิงอู่ถึงเริ่มร้องไห้เมื่อนางเห็นซูฉางเซิง อาจเป็นเพราะเขาทำได้ไม่ดีพอจริง ๆ…นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้นางเศร้าโศกเมื่อนึกถึง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 40
เขาจ้องมองที่เย่เสวียนถิงอย่างไร้ความเมตตา ความสงสัยเคลือบแคลงในดวงตาของเขายังคงไม่จางหายไป แต่เมื่อเขามองไปที่ซูชิงอู่ เสียงของเขาก็ค่อย ๆ สงบลง“ข้าไม่เชื่อเขา แต่ข้าเชื่อเจ้า”ซูชิงอู่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก พี่ห้าเก่งที่สุดที่จะรับมือเรื่องเช่นนี้เพราะเขาเอ็นดูนางเป็นพิเศษตั้งแต่เด็ก นางซึ่งเป็นน้องสาวที่อายุน้อยกว่าเขาเพียงสองปีนางเป็นบุตรีภรรยาเอกเพียงคนเดียวในตระกูล นางจึงเป็นดั่งแก้วตาดวงใจท่ามกลางเหล่าพี่ชายทั้งหลายเมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ซูชิงอู่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นหากไม่ใช่เพราะเรื่องนี้แล้ว เมื่อครั้นนางขอความช่วยเหลือต่อพวกเขา พวกเขาคงไม่รีบช่วยเหลือนางอย่างไม่คิดลังเลเช่นนั้น…สุดท้ายพวกเขาถึงต้องจบชีวิตลง!ซูชิงอู่หันหน้าไปทางเย่เสวียนถิง นางขยิบตาขวาให้เขาท่าทางนั้นมีแววเล่นสนุกเจือปนอยู่เย่เสวียนถิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็รู้สึกราวกับก้อนหินขนาดใหญ่ที่กดทับหัวใจของเขาเอาไว้ถูกเคลื่อนออกไปในทันทีมุมริมฝีปากอันเย็นชาของเขาอดไม่ได้ที่จะโค้งขึ้นเล็กน้อยซูชิงอู่ถามอีกครั้ง "พี่ห้า ท่านคงมาที่นี่เพราะคำสั่งของท่านพ่อ เขาขอให้ท่านช่วยกล่อมข้า
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 41
แม้ว่านางจะสามารถคาดเดาอาการของเขาออก แต่ซูชิงอู่ก็ยังคงรู้สึกหวาดกลัวกับอาการของซูฉางเซิงประกายในดวงตาของนางลึกซึ้งยิ่งขึ้น ก่อนที่นางจะทันได้เอ่ยปาก ซูฉางเซิงก็จับมือของนางไว้เบา ๆ “น้องอู่”เสียงของเขาหนักแน่นมากขณะพูด หน้าอกของเขาก็กระเพื่อมเล็กน้อย เขาสูญเสียความสุขุมที่เขามีในตอนนี้ไปโดยสิ้นเชิงเดิมที เขาคอยสนับสนุนซูชิงอู่นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าบ่าวกลับมาบ้าน หากไม่มีใครในครอบครัวที่สนับสนุนซูชิงอู่นางก็จะถูกตระกูลสามีรังแกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ในอนาคตยิ่งกว่านั้นตระกูลของสามีคนนี้ยังมีสถานะไม่ธรรมดา เขายังเป็นถึงองค์ชายอีกด้วย!ซูฉางเซิงกระแอมไอสองครั้ง ใบหน้าของเขาซีดราวกับกระดาษช่วงนี้สุขภาพของเขาแย่ลง เขาคาดการณ์ไว้แล้วว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกไม่นานหมอหลายคนบอกว่าเขาจะมีอายุไม่ถึงยี่สิบปี“ไม่ต้องห่วง นี่เป็นปัญหาเดิมของข้า แค่อาเจียนออกมาเป็นเลือดเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”เขาเงยหน้าขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า เพื่อที่ซูชิงอู่จะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเขาซูฉางเซิงเป็นคนฉลาดมากเพียงแต่ว่าคนที่ฉลาดเกินวัยมักจะมาพร้อมเรื่องที่ไม่แน่นอนอยู่เสมอเขาได
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 42
“พูดอีกอย่างหนึ่ง เป็นเรื่องที่ดีที่พิษนี้ติดตัวข้ามาแต่เกิด”ซูชิงอู่ขมวดคิ้ว "พี่ห้าพูดเช่นนั้นได้ยังไง?"ซู่ฉางเซิงยิ้มและพูดว่า "เมื่อเทียบกับการตายของท่านแม่ ข้ายอมทรมานตัวเองดีกว่า เพราะข้าไม่อยากเห็นท่านแม่ต้องทนทุกข์ทรมาน"ซูชิงอู่เงียบไปนางขยับนิ้วเล็กน้อยนางไม่อยากให้พี่ชายของนางต้องทนทุกข์ทรมานซูชิงอู่คิดสงสัยว่าผู้ที่วางยาพิษแม่ของนางนั้นน่าจะอยู่ในจวนอัครเสนาบดี แต่เวลาผ่านไปนานแล้ว จึงเป็นการยากมากที่จะสืบหาเบาะแสใด ๆ หากไม่ใช่เพราะในเวลานั้น หลิงซื่อยังไม่ได้พาซูเชียนหลิงเข้าจวน นางคงจะสงสัยไปว่าเป็นฝีมือของอีกฝ่ายด้วยซ้ำแต่ไม่ว่าจะเป็นใคร นางก็จะต้องค้นหาผู้บงการเบื้องหลังเรื่องนี้ แล้วฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็นดวงตาของซูชิงอู่เต็มไปด้วยความโกรธนางหลับตาและระงับอารมณ์รุนแรงที่พลุ่งพล่านซูชิงอู่หายใจเข้าลึก ๆ ดวงตาสีเข้ม "พี่ห้า นั่งลงก่อนเถอะ ข้าจะช่วยท่านกำจัดพิษก่อน"ซูฉางเซิงไม่รู้ว่าซูชิงอู่กำลังจะทำอะไรแต่เนื่องจากเขาไว้วางใจนางอย่างเต็มที่ เขาจึงโอนอ่อนโดยปราศจากการต่อต้านใด ๆ เมื่อซูชิงอู่พูด นางไม่ได้หลีกเลี่ยงเย่เสวียนถิงเลยนางเลิกคิ้วและยิ้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 43
องครักษ์ก้าวไปข้างหน้าทันทีและหยุดผู้คนที่อยู่ข้างนอกทั้งหมดการแสดงออกของนางหลิงน่าเกลียดมากเมื่อนางได้ยินรายงานของพ่อบ้านอวี๋ นางก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ นางจึงรีบไปที่ห้องบัญชีทันทีนางยังพาฮูหยินผู้เฒ่าซูมาเผื่อไว้ด้วยในขณะนี้ อัครเสนาบดีโกรธจัด นางไม่กล้าที่ยุ่มย่ามกับเขา คนเดียวในครอบครัวที่สามารถช่วยเหลือนางได้คือฮูหยินผู้เฒ่านางนี้ซูชิงอู่เคารพฮูยินผู้เฒ่าซูมาก นางไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายจะกล้าขัดต่อความต้องการของหญิงชราได้ตอนนี้ฮูหยินผู้เฒ่าซูอายุก็เกินหกสิบเข้าไปแล้วนางมีผมหงอก ใบหน้ามีริ้วรอยอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าจริงจัง ไร้รอยยิ้ม เป็นหญิงชราที่ค่อนข้างหัวโบราณดวงตาที่ขุ่นมัวของนางบ่งบอกถึงพลัง นางถือไม้เท้าในมือข้างหนึ่ง และแม่เฒ่าอูช่วยพยุงมืออีกข้างของนาง นางยืนอยู่นอกประตูเรือน“ข้าอยู่ที่จวนของตัวเอง และกำลังจะโดนคนอื่นขัดขวางเช่นนั้นหรือ?”เมื่อได้ยินนางพูด เย่เสวียนถิงก็ก้าวเข้ามาเสียงของเขาเย็นชา "ฮูหยินผู้เฒ่าซู"ฮูหยินผู้เฒ่าซูมองไปที่เย่เสวียนถิงและท่าทีของนางก็อ่อนลงเล็กน้อย "หม่อมฉันก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็ท่านอ๋องนี่เอง ไม่แปลกใจเลยที่คนรับใช้เหล่านี
บทล่าสุด
