แชร์

บทที่ 2

“อย่าตีท่านแม่ของข้า...”

หลังจากที่เสี่ยวเมาล้มบนพื้น กระอักเลือดออกมาแล้วก็คลานเข้าไปหาหลิงอวี๋อย่างไม่ยินยอม ยังคิดที่จะใช้ร่างกายที่อ่อนแอของตนช่วยรับแส้ให้กับนางอีก

หลิงอวี๋มองไปยังมุมปากของเสี่ยวเมาที่ยังคงมีเลือดไหลซึม ในใจก็ยิ่งสั่นสะท้านขึ้นมา…

ในความทรงจำนั้น หลิงอวี๋ใส่ใจเสี่ยวเมาน้อยนัก ทำให้เสี่ยวเมาที่คลอดมาแข็งแรงมาก กลับยิ่งเลี้ยงดูก็ยิ่งผอมบาง...

“ท่านอ๋อง… นี่? โบยต่อหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” มือเฆี่ยนเอ่ยถามออกมาอย่างระมัดระวัง

“ลากลูกนอกสมรสนั่นออกไป โบยต่อ!”

ชายหนุ่มสูงส่งราวกับเทพเจ้านั้น ถึงแม้ว่าจะเห็นเสี่ยวเมากระอักเลือดออกมา ก็ยังคงดูเฉยชาไร้ซึ่งอารมณ์ดั่งเก่า

“เสี่ยวเมา ไปเถอะ ปกตินางก็ไม่ได้ดูแลเจ้าดีนัก เจ้ายังสนใจว่านางจะเป็นตายไปเพื่อเหตุอันใด!”

หญิงชราคนหนึ่งวิ่งเข้ามา เมื่ออุ้มเสี่ยวเมาได้ก็ออกไป

“อย่าตีท่านแม่… ปล่อยข้า!”

เสี่ยวเมายังคงร้องตะโกนออกมาอย่างเศร้าโศก ไม่สนใจว่าตรงมุมปากของตนจะมีเลือดไหลออกมา ดิ้นรนอย่างแรงอยู่ในอ้อมแขนของหญิงชรา

หญิงชรากอดเขาเอาไว้แน่น มือเฆี่ยนยังคงโบยแส้ลงไปบนกายของหลิงอวี๋

เสี่ยวเมาเองก็ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากที่ใดกัน ดิ้นรนจนออกมาได้แล้วพุ่งกระโจนเข้าใส่ชายที่อยู่บนรถเข็น ร้องตะโกนออกมาด้วยความเกลียดชัง

“หากว่าท่านกล้าตีท่านแม่ของข้าจนตาย ข้าก็จะกัดท่านให้ตาย!”

เพียงแต่ว่า เสี่ยวเมาเพิ่งจะวิ่งไปถึงข้างกายของอ๋องอี้เซียวหลินเทียนนั้น ยังมิทันได้ลงมือ ก็มีองครักษ์นายหนึ่งพุ่งเข้ามา ใช้ขาเตะเสี่ยวเมาอย่างแรงจนกระเด็นลอยไป

“อย่านะ...”

หลิงอวี๋ส่งเสียงขู่เพื่อหยุดรั้งเอาไว้ ทว่าไม่ทันการเสียแล้ว!

เสี่ยวเมากระเด็นลอยออกไปราวกับว่าวลม ก่อนจะตกลงบนพื้นอย่างแรง

หัวใจของหลิงอวี๋หยุดเต้นลงทันที พลันรู้สึกได้ว่าโลกนี้ดูเงียบสนิทลงในทันใด!

เด็กน้อยตัวเล็กเพียงนั้น จะทนรับแรงเตะของเขาได้อย่างไร?

ทั่วทั้งร่างของหลิงอวี๋กระตุกขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด นางรับรู้ได้ถึงความรู้สึกเช่นเดียวกัน เมื่ออ้าปากก็กระอักเอาเลือดสดออกมา...

ในใจเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธและเกลียดชัง...

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านั้น หลิงอวี๋จะบีบบังคับให้เซียวหลินเทียนแต่งงานกับตน แต่เมื่อเธอมองมันผ่านความทรงจำแล้ว ก็พบว่าหลิงอวี๋รักเซียวหลินเทียนคนชั่วผู้นี้อย่างลึกซึ้ง ในสายตาไม่มีชายอื่นใดอยู่เลย!

เด็กคนนี้อาจจะคลอดก่อนกำหนด!

ในยุคปัจจุบันนั้น เด็กที่คลอดตอนอายุแปดเดือนมีอยู่เป็นจำนวนมาก พวกเขาถือสิทธิ์อะไรถึงได้มาสงสัยว่านางทำผิดศีลธรรม เพียงเพราะว่าเด็กที่คลอดก่อนกำหนดสองเดือน?

เสี่ยวเมาจะต้องเป็นลูกของเซียวหลินเทียนอย่างแน่นอน!

“เซียวหลินเทียน… เขาเป็นลูกของท่าน! ท่านทำกับเขาเช่นนี้ได้อย่างไร ท่านจะไม่เจ็บปวดเลยหรืออย่างไรกัน?”

หลิงอวี๋ทั้งโมโหทั้งรำคาญใจ สบถด่าออกมา ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำด้วยโทสะ จ้องมองไปยังเซียวหลินเทียน...

ชายสารเลวผู้นี้ จะไม่ชื่นชอบหลิงอวี๋ก็ช่างเสียกระไร!

ทว่าเสี่ยวเมานั้นเป็นบุตรแท้โดยชอบธรรมของเขา ทำไมเขาถึงได้ทำใจปฏิบัติเช่นนี้กับเสี่ยวเมาได้!

เซียวหลินเทียนรับรู้ได้ถึงสายตาของนาง ก็ตะลึงออกมาเล็กน้อย

เซียวหลินเทียนมองไปยังเด็กน้อยที่ไม่รู้ว่าจะเป็นหรือตาย ในใจสั่นสะท้านขึ้นเล็กน้อย...

“ลูกนอกสมรสที่มีอายุครรภ์เพียงแปดเดือนที่คลอดออกมานี้ ในเมืองหลวงไม่มีใครที่ไม่รู้! ท่านยังคิดที่จะโยนมาให้ท่านอ๋องของพวกเราอีกหรือ?” องครักษ์พูดแทรกขึ้น

“คิดจริง ๆ หรือว่าหลายปีมานี้ ที่ท่านอ๋องไม่ได้ไล่พวกท่านออกไป ก็เลยคิดว่าพวกท่านเป็นเจ้านายในตำหนักอ๋องแห่งนี้?”

สีหน้าของฃองครักษ์เอ่ยด่าเหยียดหยามออกมา “เด็กนอกสมรสนั่นก็ไม่ใช่คนดีอะไร ตั้งแต่ที่เฮยจื่อเข้าตำหนักมา ก็รังแกเขามาตลอด!”

“ท่านอ๋องมิได้ลืมว่าหลายวันก่อนหน้านั้น เรื่องที่เด็กนอกสมรสนี่ลวกเฮยจื่อเข้า...”

คำพูดนี้ขององครักษ์ ทำให้ดวงตาของเซียวหลินเทียนดูมืดมนขึ้น เมื่อคิดถึงแขนของเฮยจื่อที่ถูกลวกจนเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดเข้า ก็เอ่ยเสียงเคร่งขรึมออกมา “โบยต่อไป!”

เซียวหลินเทียนเพิ่งจะเอ่ยออกมาจบ พ่อบ้านฟั่นก็รีบวิ่งเข้ามาร้องเรียก

“ท่านอ๋อง มิดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ เฮยจื่อกระอักเลือดออกมาไม่หยุดเลย หมอจางบอกว่าเขาเกือบจะไม่ไหวแล้ว ให้...ให้จัดเตรียมงานศพขึ้น...”

ทันใดนั้นสีหน้าของเซียวหลินเทียนก็ดูมืดมนขึ้น จ้องมองไปยังหลิงอวี๋อย่างโหดร้ายแล้วเอ่ยคำรามออกมา

“โบยต่อไป! หากว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฮยจื่อ นาง เด็กนอกสมรสนั่น และยังมีนางรับใช้แม่นมข้างกายของหลิงอวี๋จะต้องถูกฝังไปพร้อมกับเฮยจื่อ!”

มือของเซียวหลินเทียนชี้ไปที่เสี่ยวเมาที่นอนอยู่บนพื้นไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย หลิงอวี๋และคนรับใช้ข้างกายของนางอย่างไร้ปรานี

เพียะ!

เพียะ!

เมื่อถูกแส้ฟาดลงมานั้น หลิงอวี๋ทนทุกข์อยู่ไม่กี่ครั้งก็ไม่อาจทนรับความเจ็บปวดจนสลบลงไป...

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status