Share

บทที่ 14

ไม่ทันแล้ว!

หลิงอวี๋ไม่สนใจว่าใครบอกว่าหยุด!

นางใช้เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ นำกิ่งไม้ที่เพิ่งจะคว้าเอาไว้ได้กระแทกเข้าไปในดวงตาของปากเบี้ยวอย่างแรง

แทบจะเป็นในเวลาเดียวกัน มีดทำครัวในมือของปากเบี้ยวเองก็ฟันลงมาเช่นกัน

เพียงแต่ว่าหลิงอวี๋จะเร็วกว่าอยู่สองสามวินาที!

ปากเบี้ยวรู้สึกเจ็บตาอย่างแรงจนมือสั่น มีดในมือจึงเบี่ยงออกเล็กน้อย ใช้แรงเหวี่ยงลงไปข้างหูของหลิงอวี๋

ผมยาวที่คลอเคลียอยู่ข้างหูของหลิงอวี๋ถูกตัดออก!

เซียวหลินเทียนเข้ามา มองเห็นภาพฉากนี้เข้าได้พอดิบพอดี

เขามาไม่ทันได้พุ่งเข้าไป ทำได้เพียงแค่คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว “หยุด!”

มีดก็ยังคงเหวี่ยงลงไป!

ทันใดนั้นหัวใจของเซียวหลินเทียนแทบจะพุ่งออกมาจากคอ!

เขามาช้าไปแล้วอย่างนั้นหรือ?

“อ๊าก… ตาข้า...”

วินาทีต่อมา ปากเบี้ยวก็ปิดตาพร้อมร้องครวญครางออกมา

หลิงอวี๋ไม่ขยับเขยื้อนใด ดวงตาไร้เรี่ยวแรงจ้องมองไปยังท้องฟ้าที่ขาวโพลน

ทุกอย่างที่อยู่รอบ ๆ นั้นดูเหมือนว่าจะห่างไกลจากขอบฟ้า...

เซียวหลินเทียนจ้องมองนางด้วยความอึ้งตะลึง

เสื้อผ้าขาดวิ่นของหลิงอวี๋เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ขาเรียวยาวถูกเผยออกมา

ไร้ซึ่งยางอาย… สี่คำนี้ เขาไม่แม
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status