แชร์

บทที่ 12

แต่ความอัปยศอดสูนี้ยังไม่หมดสิ้นไป

ดูเหมือนว่า แม่นมสอพลอนั่นจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับชิวเฮ่า

เมื่อครู่นี้ชิวเฮ่าถูกหลิงอวี๋เยาะเย้ยมาหลายครั้ง เขาเต็มไปด้วยความโกรธจนไม่มีโอกาสระบายออกมา

บัดนี้โอกาสมาถึงแล้ว!

"แม่นมเกา มีอะไรให้กินบ้าง เอาออกมาหน่อย!"

ชิวเฮ่ายิ้มออกมาอย่างมุ่งร้าย "พวกเราใจดี ก่อนที่จะส่งนางไปนั้น จะต้องให้นางได้เป็นผีที่กินอิ่มแล้ว!”

"ได้สิ!"

แม่นมเกาบิดเอวอ้วนของนางเดินไป

หลังจากนั้นไม่นาน นางก็นำหม้ออาหารหมูมาวางตรงหน้าหลิงอวี๋

สิ่งที่ดำ มัน มีกลิ่นเน่า ทำให้หลิงอวี๋อยากจะอาเจียนเมื่อเห็นมัน...

ทว่าวินาทีต่อมาชิวเฮ่า ก็จับผมของนางแล้วกดหน้านางลงในหม้อ

"กินสิ! กินเข้าไป!" ชิวเฮ่ากดใบหน้าของนางลงไปอย่างโหดเหี้ยม

หลิงอวี๋รู้สึกได้เพียงกลิ่นเหม็นเน่าโชยเข้ามาที่ปลายจมูก

นางรีบปิดปากแน่น

ใบกะหล่ำปลีเน่าและอาหารหมูเปื้อนเลอะเทอะไปทั่วหน้า

"อร่อยหรือไม่?"

ชิวเฮ่าดึงผมของนางขึ้นมา

ใบหน้าของหลิงอวี๋ในตอนนี้เต็มไปด้วยอาหารหมู คาดว่าแม้แต่ท่านเสนาบดีก็จำบุตรตนมิได้!

"ฮ่าฮ่า… น่าขันนัก! นี่มันสัตว์ประหลาดน่าเกลียดจากที่ใดกัน!"

คนรับใช้ทั้งหมดหัวเราะเสียงดัง

ดวงตาของหลิงอวี๋ขุ่นมัวจนไม่อาจลืมตาได้

อาหารหมูเหลว ๆ ไหลลงมาตามผมและใบหน้า

"กินอีก!"

ชิวเฮ่าผลักนางลงไปอีกครั้งอย่างได้ใจ

หลิงอวี๋ตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ!

เซียวหลินเทียน… เซียวหลินเทียน...

หลิงอวี๋ตกหลุมรักคนผิดจริง ๆ ไอ้สารเลวนี่!

นางพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาใจเจ้า แต่เจ้ากลับปฏิบัติกับนางเยี่ยงนี้?

นางซื้อจี้หยกให้เจ้า เจ้าไม่ถามว่าใช้เงินไปเท่าไหร่ กลับโยนมันทิ้งไป!

นางซื้ออาหารอร่อย ๆ ให้เจ้า แต่เจ้าไม่แม้แต่จะมอง กลับให้คนนำมันไปให้หมู!

นางซื้ออาภรณ์ให้เจ้า เจ้ากลับให้รางวัลคนรับใช้ต่อหน้านาง!

นางขโมยของล่ำค้าของพระสนมท่านแม่ของเจ้า มิใช่เพียงเพื่อซื้อดาบที่มีชื่อเสียงที่เจ้าชื่นชอบ เพื่อประจบประแจงเจ้าหรอกรึ?

ข้อผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดของนางก็คือ ไม่ควรฟังคำยุยงของหลิงผิง และขายเฮยจื่อเพื่อใช้หนี้!

ความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของนาง… ก็คือนางไม่ควรตกหลุมรักคนสารเลวอย่างเจ้า!

เมื่อเห็นเซียวหลินเทียนก็จะคิดถึงความผิดพลาดในชีวิตไปตลอด!

หากโลกนี้มียาบรรเทาอาการเสียใจ!

หากว่าหลิงอวี๋สามารถเดินทางข้ามเวลาได้อีกครั้ง!

นางจะต้องซื้อยาบรรเทาอาการเสียใจเป็นตัน ๆ แล้วเทมันทั้งหมดให้กับอดีตหลิงอวี๋คนเก่า!

"ฮ่าฮ่า! นางไม่แตกต่างอะไรกับหมูในเล้าเลย! กินอย่างสุขสำราญใจเหมือนกันเลย!"

คนรับใช้หัวเราะเย้ยหยัน ซึ่งทำให้ชิวเฮ่าตื่นเต้นยิ่งขึ้น

เขามองไปที่คนเลี้ยงหมู คนเลี้ยงหมูเป็นคนปากเบี้ยว เป็นหลานชายของพ่อบ้านฟั่น เขาพูดติดอ่างแล้วยังน้ำลายไหล

ปากเบี้ยวจนอายุจะสามสิบแล้วก็ยังไม่ได้แต่งภรรยา

แต่ก็ไม่อาจห้ามไม่ให้มีตัณหาแบบผู้เป็นชายได้ และมักจะอาศัยอิทธิพลของพ่อบ้านฟั่น เพื่อแตะต้องพวกนางรับใช้แม่นม

เหล่านางรับใช้และแม่นมต่างก็หลบอยู่ห่าง ๆ

ในเวลานี้ ปากเบี้ยวเองก็วิ่งไปดูความสนุก ยังแอบดูต้นขาของหลิงอวี๋ ในขณะที่ไม่มีใครให้ความสนใจอีกด้วย

ชิวเฮ่าหรี่ตาลง หลิงอวี๋หญิงสารเลวผู้นี้ เมื่อครู่พยายามทำลายความดีของชิวเหวินซวงมิใช่หรือ?

เขาจะทำให้แน่ใจว่า นางจะต้องสิ้นชีพตายไปพร้อมกับชื่อเสียงที่พังทลาย

"ปากเบี้ยว ท่านอ๋องให้ข้าส่งนางไป ข้าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังมีเรื่องที่ต้องทำ หรือว่าเจ้าไปทำให้นางตายซะ?”

ชิวเฮ่าขยิบตาอย่างคลุมเครือให้กับปากเบี้ยว

ถึงปากเบี้ยวจะน่าเกลียด แต่ก็มิได้โง่เขลา เขารู้ดี น้ำลายไหลด้วยความดีใจ...

“อืม… ไปสิ… ไปจัดการนาง!"

ปากเบี้ยวก้าวไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้น และลากหลิงอวี๋ไปที่ลานเลี้ยงหมูด้านหลังจวน

ทุกคนที่คอยดูอยู่ต่างก็รู้ดี

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าตกอยู่ในมือของปากเบี้ยว!

ทว่าไม่มีใครอยากจะหยุดเขา!

แม้ว่าจะมีคนที่คิดว่ามันผิดที่ทำเช่นนั้น แต่พวกเขามิกล้าที่จะยั่วยุชิวเฮ่าและพ่อบ้านฟั่น ทำได้เพียงเฝ้าดูหลิงอวี๋ถูกลากออกไป

หลิงอวี๋ถูกทุบตีจนเกือบตาย

นางไม่รู้ว่าเฮยจื่อจะฟื้นขึ้นหรือยัง!

และก็ไม่มีแรงที่จะคิดถึงว่า เซียวหลินเทียนจะรู้ว่าตนเข้าใจนางผิดเมื่อใด!

สติของนางค่อย ๆ พร่าเลือน...

หลิงอวี๋เหนื่อยมาก...

ตายไปแบบนี้ก็คงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร!

ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Arpharat Hannase Tang
อย่าบอกว่าไอ้อ๋องชั่วนี่เป็นพระเอกนะ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status